Rhapsody Posted August 21, 2006 Share Posted August 21, 2006 Την επομένη (20-8-06) Τρόμος μπροστά στο κενό... Μόνο αυτό μένει ανέπαφο στο χρόνο, στα τρίσβαθα της σκέψης· σαν να έπαψαν ξάφνου τα πάντα όταν φτάσαν στην κορύφωσή τους Παγωμένα – Κραυγές βοήθειας, απώλειας, ανάγκης, θλίψης… Σβήσαν στο τέλος, μαγικά, σε μια στιγμή – Μονάχα ίχνη αφήνουν πίσω, Μονάχα τρόμο. Ξημερώνει· φως παγωμένο, ποτισμένο αλμυρές σταγόνες εγκατάλειψης, κι η μνήμη μιας εικόνας, ή υφής – πευκοβελόνες που γλιστρούν να φύγουν απ' όποια χαραμάδα βρουν... Κλείνω τις κουρτίνες. [Κενό] Κι ακούω τα πρώτα λεωφορεία – Ξημερώνει. Ορίστε άλλο ένα ποιηματάκι... *Coming out once again...* Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted August 21, 2006 Share Posted August 21, 2006 Λοιπόν, αυτό μου αρέσει ακόμα περισσότερο από το προηγούμενο. Μου θυμίζει Κυριακάτικο φθηνοπωρινό μεσημέρι, μυρίζει ίσως λίγο βρεγμένο χώμα και, αν είχε ήχο, θα ήταν τα ξερά φύλλα που διαλύονται κάτω από ένα πόδι. Καταθλιπτικό δεν ξέρω αν είναι, σίγουρα όμως με μελαγχολεί - όχι εκείνη η γλυκειά (γλυκιά;) ασφαλής μελαγχολία, αλλά μια πιο... τραχιά, ακατέργαστη. (εκείνο το έπαψαν, στον τέταρτο στίχο, θα μπορούσε να γίνει σταμάτησαν - όλη η στροφή μ'αρέσει υπερβολικά, εκτός απ'το "έπαψαν", μου φαίνεται πως δεν κολλάει. Maybe it's just me.) Να βγαίνεις απ'τη σπηλιά συχνότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 21, 2006 Share Posted August 21, 2006 (edited) Κι εμένα μ' αρέσει καλύτερα με 'σταμάτησαν'. Δεν σου το είχα πει, γιατί γενικά πείραζα μόνο τη στίξη σου, όχι τις λέξεις σου. :tongue: Τα περισσότερα σχόλια που ήθελα να κάνω, σου τα έκανα χτες - και χαίρομαι που συμφωνήσαμε σε αυτά. [Μικ! ] Κατα τα άλλα συμφωνώ με το Ρίκο. Το πιο δυνατό σημείο, κατά τη γνώμη μου, είναι το τρίστιχο με τις πευκοβελόνες - θα μπορούσε να είναι αιτία για ποίημα από μόνο του. Εκπληκτική εικόνα, πραγματικά. Το δεύτερο πιο δυνατό σημείο, ξανά-ματά κατά τη γνώμη μου, είναι το τέλος, οι τελευταίοι τέσσερις στίχοι, και ιδίως οι τελευταίοι δύο ["Κι ακούω τα πρώτα λεοφορεία – Ξημερώνει."]. Οι υπόλοιπες εικόνες δεν είναι τόσο σφιχτοδεμένες και μοναδικές όπως αυτές. Είναι πιο συνηθισμένες, δεν έχουν αυτό το προσωπικό άγγιγμα που έχουν οι δύο που ανέφερα. Σιγά-σιγά πιστεύω πως θα βάζεις περισσότερες από αυτές, τις πολύ δικές σου, σε αυτά που γράφεις. Πρέπει να βγαίνεις συχνότερα από τη σπηλιά, σαφώς! Edited August 21, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest silversoldier Posted August 21, 2006 Share Posted August 21, 2006 Έχει χαρακτηριστική δύναμη...προσωπικό στυλ, γράφτηκε σε στιγμή έντονης συναισθηματικής φόρτησης υποθέτω! Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι μία ματιά απ' το παράθυρο μπορεί να συνεπάγει μία τόσο έντονη ροή και πάθος! Κανένα άλλο σχόλιο...είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και προσωπικό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
month Posted August 21, 2006 Share Posted August 21, 2006 Όπως είπα και προηγουμένος, κάτι πρέπει να κάνουμε με αυτό το καβούκι... Η βαριοπούλα πάντα στη διάθεσή σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted August 21, 2006 Share Posted August 21, 2006 Έχω να κάνω κάνα-δυο σχόλια, αλλά θέλω να θέσω πρώτα την ερώτηση: η παύλα, σε τί αντιστιχεί; άνω τελεία; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted August 21, 2006 Author Share Posted August 21, 2006 (edited) Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια Όσον αφορά το "έπαψαν" και το "σταμάτησαν", να πω την αλήθεια, το σκέφτηκα, το ξανασκέφτηκα... συμπέρασμα ακόμα δεν έβγαλα δυστυχώς... Είναι σαν το "σταμάτησαν" να μου αφήνει μια άλλη εντύπωση όταν το διαβάζω γι αυτό δεν είμαι σίγουρη αν πρέπει να το αλλάξω. (ίσως πάλι μου αρέσει υπερβολικά το ρήμα παύω, συνηθίζω να το γράφω παντού ) Όχι, Deodonus σε παύλα αντιστοιχεί πχ, Παγωμένα - (επεξήγηση) κραυγές.... κτλ. Ίσως μπερδεύει το κενό ανάμεσα στους στίχους. Για τη δεύτερη παύλα έχω μια μικρή αμφιβολία ως προς την αιτία της ύπαρξής της τώρα που το λές... Πάντως θα προσπαθήσω να βγαίνω κάπως συχνότερα από το ανήλιαγο σπηλαιάκι μου Edited August 21, 2006 by Rhapsody Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted August 21, 2006 Share Posted August 21, 2006 (edited) Μπορώ λοιπόν να πώ (αφού το πνεύμα μου βρίκε την γαλύνη στην αιώνια κατοικία....) τα εξής: Μ'αρέσουν οι εικόνες, ειδικά εκεί με τις πευκοβελόνες (κάνουν θραύση...βρε μπας και να βάλω και εγώ καμιά πευκοβελόνα σε κάνα ποίημά μου?...) και τα λεωφορία (μ'αρέσει αυτή η πινελιά..."urban poetry"), ενώ κάπως λιγότερο η επεξήγηση μεταξύ των δύο παυλών (τουτ'έστιν 2η στροφή). Γενικότερα, η εικόνα του ποιήματός σου που μου άφισε είναι η εξίς: ωραίες εικόνες, ωραία ενέργεια, ωραίο χρώμα, αλλά(ναι, πάντα υπάρχει ένα αλλά...) είναι ψυφίδες ενός έργου που δεν μπορώ να διακρύνω στην εντέλειά του...υπάρχει κάτι επιπρόσθετο που δεν γνωρίζω (είτε ως πληροφορία είτε ως βίωμα); Μηλάς για έργα που φτάνουν ψιλά και παγώνουν, προλογιζόμενα από ένα ωραίο φιλοσοφικό τρίστιχο, μετά μια εσωτερική εικόνα αυτού του "παγώματος", μια εικόνα εγκατέληψης και τέλος μια μελαχγολία...κάτι πρέπει να χάνω από την όλη υπόθεση...θα με βοηθίσεις;... Με αγάπη Edited August 21, 2006 by Deodonus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted August 22, 2006 Author Share Posted August 22, 2006 Χμμ... μια μικρή επεξήγηση λοιπόν. Νομίζω ότι πήγα να χωρέσω σε ένα ποίημα λίγω παραπάνω απ'όσα αντέχει, απλώς εκείνη τη στιγμή μου φαινόταν πως ε π ρ ε π ε να τα γράψω... Εν συντομία, προέρχεται (πράγματι) από ένα βίωμα (επιπλέον στοιχεία για το οποίο θα ήταν δύσκολο να γραφούν στο ίδιο ποίημα), το οποίο και προκάλεσε αυτό το πάγωμα, πάγωμα συναισθημάτων ενόσω βρίσκονταν στη μεγαλύτερη έξαρσή τους. Εξού και η σύνδεση με το δεύτερο μέρος. Το τρίτο μπορείς να το εκλάβεις ως αναζήτηση διεξόδου διαμέσω των αναμνήσεων. Δεν ξέρω αν σε βοήθησα καθόλου να καταλάβεις... Υποψιάζομαι πως θα χρειαζόταν ίσως μια καλύτερη διασύνδεση μεταξύ των μερών του ποιήματος (ΥΣ. Άτιμες πευκοβελόνες... και για όλα φταίει η συζήτηση για τη μυρωδιά του πεύκου που ξεκίνησε από... το κουκουνάρι! ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 31, 2006 Share Posted August 31, 2006 Να πω την αλήθεια, διαβάζοντάς το για τέταρτη η πέμπτη φορά, μου φαίνεται λίγο ή ποιήμα που ξεχωρίζει χάρη σε μια στροφή, την τρίτη, ή μια ενδιαφέρουσα μετάβαση προς τον στόχο. Η πρώτη είναι αρκετά πομπώδης, μια έντονη εικόνα που γεμίζει τις αισθήσεις με μεγαλοστομίες. Η δεύτερη μας δίνει ένα σβήσιμο της εικόνας αυτής και οι δύο μονοί στίχοι εντείνουν το σβήσιμο αυτό, για να φτάσουμε στην τέλεια ακινησία και την πραγματικά πρωτότυπη χρήση πευκοβελόνων. Ακολουθεί πάλι κίνηση και με τον ήχο (επειδή όπως και να το κάνουμε δεν δίνει εικόνα) των λεοφορείων που είναι βίωμα όποιου έχει ξενυχτήσει σε πόλη. Γενικά κάποιες πάρα πολύ ωραίες ιδέες παίρνουν ένα κλασικό (και με την καλή και με την κακή έννοια) θέμα και του προσδίδουν ενδιαφέρον. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted August 31, 2006 Author Share Posted August 31, 2006 Σ'ευχαριστώ για τα σχόλια Nihilio. Δεν έχω γράψει ακόμα πολλά πράγματα και κάθε κριτική, θετική και αρνητική, είναι πραγματικά πολύτιμη για μένα καθώς ούτε εμπειρία διαθέτω ακόμα, ούτε έχω βρει δικό μου συγκεκριμένο τρόπο γραφής και, προφανώς, θέλω ακόμα πολύ δουλειά. Ευχαριστώ και πάλι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.