Μάικλ Μούρκοκ (Michael Moorcock)

[Διγέλαδος]

O Moorcock γράφει νουβέλα με τον Doctor Who, άντε και στην οθόνη μετά ελπίζω! http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/8362658.stm

Edited November 22, 2009 by twocows

[Nihilio]

O Moorcock γράφει νουβέλα με τον Doctor Who, άντε και στην οθόνη μετά ελπίζω! http://news.bbc.co.uk/2/hi/entertainment/8362658.stm

Ναι, δεν μου κάνει έκπληξη, διότι στν πράξη Αιώνιος Πρόμαχος και Doctor είναι το ίδιο concept, μια ψυχή σε πολλές διαφορετικές εκφάνσεις και προσωπικότητες και παρόντες σε συγκυρίες που αλλάζουν/απειλούν τον κόσμο. Δημιουργήθηκαν την ίδια περίπου εποχή και αντάλλαξαν ιδέες (πχ καθώς διάβαζα το Final Programme που ήταν πιο contemporary πρόσεξα πολλές ομοιότητες με Doctor Who, σε βαθμό που η όλη ιστορία θα μπορούσε να ήταν επεισόδιο του Who στα 70's).

Και επίσης o Moorcock can see that franchise eye to eye, για να το πω Αγγλιστή.

[heiron]

Εξάλλου ξεκάθαρα αναφέρεται σε ταξίδια στο χρόνο στο Behold the man και στο Dancers at the end of time(τουλάχιστον) όπου μάλιστα υπονοεί ότι πολλά που γίνονται στο σύμπαν του EC έχουν να κάνουν με time travel.

[Nihilio]

Εξάλλου ξεκάθαρα αναφέρεται σε ταξίδια στο χρόνο στο Behold the man και στο Dancers at the end of time(τουλάχιστον) όπου μάλιστα υπονοεί ότι πολλά που γίνονται στο σύμπαν του EC έχουν να κάνουν με time travel.

Βασικά στο Stormbringer αφήνει να εννοηθεί ότι ο κόσμος του Έλρικ είναι ο αμέσως προηγούμενος του δικού μας.

Και επίσης, στον Dr Who ο χρόνος είναι ρευστός, με γεγονότα στο παρελθόν να αλλάζουν το μέλλον. Πρακτικά δηλαδή λαμβάνει χώρα σε ένα πολυσύμπαν όπου κάθε χρονολογική συνέχεια πετιέται από το παράθυρο.

[heiron]

Διαβάζοντας πρόσφατα το Making of a sorcerer επίσης διεπίστωσα ότι τελικά υπεύθυνος για τα σημαντικότερα γεγονότα που στιγμάτισαν την ιστορία των Μελνιμπόνιων(σύναψη σχέσεων με διαφορα στοιχειακά πνεύματα,με τον Αριοχ,το Χαος κτλ) ήταν ο ίδιος ο Ελρικ.Αρκετά ειρωνικό δεδομένου ότι μισούσε το παρελθόν της πατρίδας του.Φυσικά δεν γνώριζε ότι τα είχε κάνει αφού όλα συνέβησαν στα ονειρα της μύησής του.

Τελικά στο πολυσύμπαν,"as wise men tell me,time is cyclic".

[Nihilio]

Διαβάζοντας πρόσφατα το Making of a sorcerer επίσης διεπίστωσα ότι τελικά υπεύθυνος για τα σημαντικότερα γεγονότα που στιγμάτισαν την ιστορία των Μελνιμπόνιων(σύναψη σχέσεων με διαφορα στοιχειακά πνεύματα,με τον Αριοχ,το Χαος κτλ) ήταν ο ίδιος ο Ελρικ.Αρκετά ειρωνικό δεδομένου ότι μισούσε το παρελθόν της πατρίδας του.Φυσικά δεν γνώριζε ότι τα είχε κάνει αφού όλα συνέβησαν στα ονειρα της μύησής του.

Τελικά στο πολυσύμπαν,"as wise men tell me,time is cyclic".

Δεν ξέρω, είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι όλα αυτά ήταν αναμνήσεις από συμφωνίες στο παρελθόν των Μελνιμπόνιων που ο Έλρικ ξαναζούσε. Μπορεί όμως να κάνω και λάθος.

[heiron]

Μπα,ουσιαστικά το "πνευμα" του Έλρικ έμπαινε στο σώμα των προγόνων του σε ιστορικές στιγμές.Αυτό φαίνεται από το ότι πχ οταν αρχίζει το όνειρο δεν θυμάται ποιος είναι και τι έχει προηγηθεί.Αν ήταν απλά ο πρόγονος θα ήξερε φυσικά.Επίσης έχει σημασία τί αποφασίζει και πως δρα ο Ελρικ κι αυτό φαίνεται από τις δηλώσεις του Tanglebones σχετικά με τις δοκιμασίες.Προφανώς δεν αλλάζει κάτι στην ιστορία του Μελνιμπονέ ο Ελρικ,κάνει αυτά που χαράζουν την ιστορία ακριβώς,χωρίς να το ξέρει αφού δεν θυμάται.

[Nihilio]

28 Οκτωβρίου 2010

 

Είναι διαθέσιμο και για προπαραγγελία: http://www.amazon.co.uk/Doctor-Who-Terraphiles-Michael-Moorcock/dp/1846079837/ref=pd_ys_home_shvl?ie=UTF8&coliid=I2NHSM32QMQI54&colid=2NDKNUHUVU3DV

Edited June 28, 2010 by Nihilio

[flamandin]

O Μούρκοκ είναι απο τους πλέον αγαπημένους μου συγγραφείς του φάνταζυ(για να μην πω ο πιο αγαπημένος).Είναι απο τους πρώτους που είχα διαβάσει μέσα απο τις ανθολογίες της Ωρόρα με τα διηγήματα του Έρλικ και απο την πρώτη στιγμή με ενθουσίασε.Τόσα χρόνια μετά και η εκτίμησή μου για αυτόν δεν έχει μειωθεί.Τα μόνα έργα του που έχω διαβάσει και δεν μουάρεσαν ήταν η βελανιδιά και ο κριός και το κάστρο του μαργαριταριού(οι ακραία σουρεαλιστικές περιγραφές του είναι πολύ κουραστικές και το μόνο αδύνατο σημείο του και το κάστρο του μαργαριταριού έχει πολλές απο αυτές).Λατρεύω τον 'Ερλικ(παρά το γεγονός οτι οι πιο πολλές ιστορίες που έχω διαβάσει είναι τα σύντομα διηγήματα στις προαναφερθείσες ανθολογίες και έχω μόνο δυο μυθιστορήματα,το Έρλικ του Μελνιμπονέ και το κάστρο του μαργαριταριού.Όμως η τριλογία του αιώνιου προμάχου είναι τα πιο αγαπημένα μου βιβλία του Μούρκοκ και απο τις κορυφαίες στιγμές που έχω συναντήσει στο φάνταζυ.Υπάρχουν στιγμές απο τις πιο μεγαλειώδεις και επιβλητικές που έχω συναντήσει στο είδος.

Edited July 1, 2010 by flamandin

[flamandin]

Αν και μου αρέσουν οι περιπέτειες του Έλρικ πιστεύω ότι ο Μούρκοκ το παρατράβηξε λίγο. Καταρχάς σε πολλές ιστορίες του πέφτει σε αντιφάσεις Επίσης δεν μου αρέσει και πολύ ο τύπος που με ένα σπαθί σκοτώνει μόνος ολόκληρους στρατούς. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στον Κόρουμ. Έιναι βέβαια καλογραμμένο. Τα εξώφυλλα του Κόρουμ όμως είναι για γέλια Αντίθετα με αυτά του Έλρικ

 

Μπορεί να σκοτώνει ολόκληρους στρατούς με το μαγικό του ξίφος ή σε κάθε διήγημα να καταλήγει να καλεί τον Αριώχ και να τον σώζει.Αλλά κάθε φορά που το κάνει αν και επικρατεί τον εχθρών του είναι και πάλι νικημένος.Τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι αυτά ακριβώς που απεχθάνεται γιατί τον υποχρεώνουν στον ρόλο απο τον οποίο αγωνίζεται ασταμάτητα να ξεφύγει.Αυτή είναι η πραγματική μάχη του.Να ξεφύγει απο ένα μονοπάτι που έχει προκαθοριστεί γι'αυτόν πριν ακόμα γεννηθεί.Κάθε φορά που κυριαρχεί με το μαγικό του ξίφος και την αρωγή του Αριώχ συδειδητοποιεί πόσο εξαρτημένη είναι η ύπαρξή του απο αυτά απο τα οποιά παλεύει ασταμάτητα να δραπετεύσει.Η ιδέα ενός ήρωα που αγωνίζεται να μην είναι ήρωας και ενός πολεμιστή του οποίου κάθε στιγμή που κατατροπώνει ολόκληρα φουσάτα ισσοδυναμεί με ήττα απέχει πολύ απο αυτην του τυπικού σούπερ πολεμιστή του τυπικού φάνταζυ.

Σε οτι αφορά τα εξώφυλλα πραγματικά αυτά του Έρλικ είναι χάρμα οφθαλμών.Έχω δει διάφορες απεικονίσεις του Μελνιμπονιανού αλλά η συγκεκριμένη εικονογράφηση του Χρίστου Αχιλλέως είναι αξεπέραστη.Ο ιδανικός Έρλικ και απο τις κορυφαίες δουλειές του κύπριου εικονογράφου.

[flamandin]

Αtrelegis συμφωνώ μαζί σου.Απλά αφού τελείωσα την τριλογία του αιώνιου προμάχου σκεφτόμουν οτι ο Ερεκόζι τελικά αποδέχτηκε τον ρόλο για τον οποίον προοριζόταν και γι αυτό τελικά μπόρεσε να έχει ενα καλό τέλος και να βρει την γαλήνη αφού γύρισε πίσω στον κόσμο του.Μήπως ο Έρλικ απο την άλλη καταστράφηκε επειδή προσπάθησε ως το τέλος να ξεφύγει απο την μοίρα του μένοντας πιστός μόνο στο προσωπικό του όραμα και όχι γιατί γιατί ήταν ένας τύραννος ;Πιστεύω οτι στον κόσμο του πολυσύμπαντος δεν έχει σημασία αν ο εκάστοτε ενσαρκωτής του αιώνιου προμάχου είναι καλός ή κακός,τύραννος ή ιππότης,ήρωας ή προδότης ,αλλά να παίξει έναν συγκεκριμένο ρόλο.Και ουσιαστικά αυτός είναι ο ρόλος του προμάχου ούτε του χάους,ούτε του νόμου αλλά μιας τρίτης δύναμης,της κοσμικής ισορροπίας.Του ζυγού.Ο ερεκόζι πρόδωσε την ίδια του την φυλή αλλά μικρή σημασία έχει αφού δεν μετράει το ηθικό βάρος των πράξεών του αλλά αν αυτές φέρνουν την ισορροπία ή όχι στον εκάστοτε κόσμο(άλλοτε με την επικράτηση του νόμου και άλλοτε του Χάους).Στην πραγματικότητα ως μόνη αρνητική κατάσταση στο πολυσύμπαν είναι η απώλεια του μέτρου.Η ηθική φύση προμάχου λίγη σημασία έχει.Και ανεξάρτητα του ήθους του αν αποδεχτεί τον προκαθορισμένο ρόλο του θα έχει καλό τέλος ή έστω σχετικά καλό.

[heiron]

Βασικα εχει σημασια αν ειναι καποιος προδοτης,εξαλλου υπαρχει ο Ιπποτης του χρυσου και του γαγατη που ειναι καταραμενος γιατι προδωσε την Κοσμικη ζυγαρια.Βεβαια επειδη τα παντα συμβαινουν κυκλικα δεν ξερουμε αν οι περιπτωσεις που ειναι συμμαχος του εκαστοτε ηρωα πρηγουνται της προδοσιας ή επονται μιας καποιας εξιλεωσης.

 

(Και παρεπιπτοντως καλυτερα να κανεις edit στο ποστ σου αντι να ποσταρεις ξανα χωρις να εχει απαντησει κανεις και αν ειναι δυνατον να φαινεται τι εχεις προσθεσει με το edit,πχ ζρησιμοποιώντας bold)

[flamandin]

Βασικα εχει σημασια αν ειναι καποιος προδοτης,εξαλλου υπαρχει ο Ιπποτης του χρυσου και του γαγατη που ειναι καταραμενος γιατι προδωσε την Κοσμικη ζυγαρια.Βεβαια επειδη τα παντα συμβαινουν κυκλικα δεν ξερουμε αν οι περιπτωσεις που ειναι συμμαχος του εκαστοτε ηρωα πρηγουνται της προδοσιας ή επονται μιας καποιας εξιλεωσης.

 

(Και παρεπιπτοντως καλυτερα να κανεις edit στο ποστ σου αντι να ποσταρεις ξανα χωρις να εχει απαντησει κανεις και αν ειναι δυνατον να φαινεται τι εχεις προσθεσει με το edit,πχ ζρησιμοποιώντας bold)

 

Όμως δεν είναι καταραμένος γιατί πρόδωσε κάποιον δικότου για παράδειγμα ή γενικά φέρθηκε ανήθικα.Τιμωρήθηκε γιατι πρόδωσε την κοσμική ζυγαριά.Γι αυτό πιστεύω οτι δεν έχει σημασία η ηθική ποιότητα του εκάστοτε προμάχου ωσ προς το αν θα έχει καλό ή κακό τέλος αλλά το αν θα αποδεχτεί τον ρόλο του ο οποίος είναι να υπηρετήσει τον κοσμικό ζυγό και να φέρει το μέτρο στον εκάστοτε κόσμο.Οι πράξεις του βαραίνουν στην μοίρα του μόνο όταν έχουν κάποια επίπτωση στην ισορροπία των συμπαντικών δυνάμεων.Ο Έρλικ δεν έκανε το ίδιο σφάλμα με τον ιππότη όταν αρνήθηκε μέχρι τέλους να αποδεχτεί την ειμαρμένη και να χαράξει το δικό του μονοπάτι;

Όσον αφορά τις παρατηρήσεις σου heiron συγνώμη για τα λάθη μου όταν ποστάρω.Σε ευχαριστώ για τις συμβουλές σου και υπόσχομαι οτι θα τις ακολουθήσω.

[Nihilio]

Διάβασα πρόσφατα το White Wolf's Son, ολοκληρώνοντας την τριλογία που ξεκίνησε με την κόρη της Ονειροκλέφτρας (και κλείνοντας άλλη μια φορά το σάγκα του Αιώνιου Πρόμαχου). Συνολικά, μου άρεσε περισσότερο από το The Skayling tree και λιγότερο από το dreamthief's daughter και, αν είχα διαβάσει και τον Count Brass ίσως και να καταλάβαινα πώς κολλάνε όλα αυτά στο άλλο τέλος του κύκλου.

 

Όμως πολλή κούραση. Επιστρέφει στο City of the Autumn stars και στον κόσμο του Hawkmoon με προταγωνίστρια την εγγονή του Ulric Von Beck και της Oona ενώ, μαζί με τον Elric (που είναι σε ένα dreamquest στον κόσμο μας για να καλέσει το Stormbringer, όσο είναι δεμένος στο κατάρτι ενός πλοίου στο ομόνυμο μυθιστόρημα) προσπαθούν να βρουν τον δίδυμο αδερφό της Oona και να τον σώσουν από τα χέρια του Gaynor the Damned. Βάλτε μέσα και μια ομάδα από metatemporals και χαρακτήρες από άλλα βιβλία (από Corrum μέχρι... Jerry Cornelious) και το γλυκό έχει δέσει για τα καλά και πιο πολύ χρόνο ψάχνεις να θυμηθείς ποιος είναι πχ ο Colonel Bastable παρά να παρακολουθήσεις την πλοκή...

[Nihilio]

Διάβασα και το the Coming of the Terraphiles, που είναι κάτι σαν Crossover Eternal Champion με Doctor Who.

Awesome?

No way.

 

Το βιβλίο σε γενικές γραμμές θυμίζει Douglas Addams. Η βασική ιδέα είναι ότι ο Doctor και η Amy πρέπει να συμμετάσχουν σε ένα re-enaction μεσαιωνικών αθλημάτων στον πλανήτη Miggea που είναι κοντά στο κέντρο του Multiverse για να αποκτήσουν το Βέλος της Άρτεμης (νόμου) που θα επαναφέρει την ισορροπία στο πολυσύμπαν. Κάτι που θα αντικατοπτριστεί και σε άλλους παράλληλους κόσμους (βλέπε κάθε τέλος του Eternal Champion που έχει γράψει ο Moorcock). Όμως οι εκκεντρικοί χαρακτήρες, οι αστείες παρεξηγήσεις, τα άσχετα σχόλια που πετάγονται σε διάφορα σημεία, η εξωφρενική πλοκή (που σε μεγάλο βαθμό γυρίζει γύρω από την κλοπή ενός καπέλου) αλλά και οι ίδιοι οι Terraphiles, άτομα από το 60000μΧ που δεν μπορούν να κατανοήσουν τη 2η μΧ χιλιετία της γης (πχ το άθλημα της τοξοβολίας είναι κρίκετ/baseball με τόξα και βέλη, ενώ στα μεσαιωνικά αθλήματα υπάρχουν και το Quarter the serf) δίνουν έναν σατιρικό χαρακτήρα στο μυθιστόρημα.

Είναι καλό;

Ας το θέσω αλλιώς: ποιο sff βιβλίο του Μούρκοκ των τελευταίων χρόνων ήταν καλό; Σε αντίθεση με τα παλιά του έργα, ο συγγραφέας δεν μπορεί να κοντρολάρει καλά τις ιδέες του. Ενώ η γραφή είναι σε καλά επίπεδα, υπάρχουν πολλές κοιλιές στην πλοκή ενώ αλλού πέφτει πάρα πολύ show και λίγο tell. Οι δύο βασικοί χαρακτήρες (Doctor και Amy Pond) είναι σχεδόν παρατηρητές ή απλά σχολιαστές των όσων γίνονται ενώ και ο ίδιος ο συγγραφέας δείχνει πιο πολύ ενδιαφέρον στο σατιρικό κομμάτι του βιβλίου και στις λογοτεχνικές αναφορές παρά στην ίδια την πλοκή. Τέλος, αν και το σύμπαν του Doctor Who και το Μουρκοκικό Multiverse έχουν μια σειρά από ομοιότητες, κάπου το δεύτερο καπελώνει το πρώτο στο βιβλίο αυτό.

Υπάρχουν όμως μια σειρά από εξαιρετικές ιδέες εδώ καθώς και χαρακτήρες που δεν χρησιμοποιούνται όσο έπρεπε, αλλά έχουν τα φόντα να αποτελέσουν δυνατά χαρτιά του Franchise. Προσωπικά θα ήθελα να δω κάποιο επεισόδιο του Doctor Who να συμπεριλαμβάνει τους General Force, τους Terraphiles ή τον Captain Cornelius.

[heiron]

Όμως οι εκκεντρικοί χαρακτήρες, οι αστείες παρεξηγήσεις, τα άσχετα σχόλια που πετάγονται σε διάφορα σημεία, η εξωφρενική πλοκή (που σε μεγάλο βαθμό γυρίζει γύρω από την κλοπή ενός καπέλου) αλλά και οι ίδιοι οι Terraphiles, άτομα από το 60000μΧ που δεν μπορούν να κατανοήσουν τη 2η μΧ χιλιετία της γης (πχ το άθλημα της τοξοβολίας είναι κρίκετ/baseball με τόξα και βέλη, ενώ στα μεσαιωνικά αθλήματα υπάρχουν και το Quarter the serf) δίνουν έναν σατιρικό χαρακτήρα στο μυθιστόρημα.

Terraphiles οπως λεμε dancers at the end of time δηλαδη;Εμενα αυτα τα στοιχεια μου αρεσαν πολυ στο DATEOT αλλα δεν ξερω κατα ποσο ειναι καλα δοσμενα εδω.

[Nihilio]

Όμως οι εκκεντρικοί χαρακτήρες, οι αστείες παρεξηγήσεις, τα άσχετα σχόλια που πετάγονται σε διάφορα σημεία, η εξωφρενική πλοκή (που σε μεγάλο βαθμό γυρίζει γύρω από την κλοπή ενός καπέλου) αλλά και οι ίδιοι οι Terraphiles, άτομα από το 60000μΧ που δεν μπορούν να κατανοήσουν τη 2η μΧ χιλιετία της γης (πχ το άθλημα της τοξοβολίας είναι κρίκετ/baseball με τόξα και βέλη, ενώ στα μεσαιωνικά αθλήματα υπάρχουν και το Quarter the serf) δίνουν έναν σατιρικό χαρακτήρα στο μυθιστόρημα.

Terraphiles οπως λεμε dancers at the end of time δηλαδη;Εμενα αυτα τα στοιχεια μου αρεσαν πολυ στο DATEOT αλλα δεν ξερω κατα ποσο ειναι καλα δοσμενα εδω.

To Dancers δεν έχω αξιωθεί ακόμα να το διαβάσω να πω την αμαρτία μου.

 

Είναι όμως καλά δοσμένο στο βιβλίο.

[heiron]

Διαβασε το. Απο οτι φαινεται αυτο ειναι μια αντιγραφη του DATEOT με μια δοση doctor who που μπορει να χαλασε τελικα το γλυκο. Κι ως συνηθως το πρωτοτυπο θα ειναι ανωτερο.

Χμ,κι εγω εχω κατι εξτρα ιστοριες απο το Τελος του Χρονου του Μιχαλακη που δεν εχω διαβασει(Legends from the End of Time).Θα τις πιασω σε καποια φαση.

[LordElric]

Ένας από τους λόγους που ήμουν ιδιαίτερα σκεπτικός να συμμετάσχω ενεργά στο φορουμ ήταν η κατάσταση που συναντά ο αναγνώστης σε τόπικ όπως αυτό. Το βιβλίο είναι ένα μέσο που αγγίζει διαφορετικά τον καθένα μας. Ανάλογα με το ποιοι είμαστε και τι κουβαλάμε υπάρχει και διαφορετική δράση-αντίδραση,αυτή η στυγνή-πεζή αντιπαράθεση/κόντρα για το τι ήταν ο Τόλκιν/Μούρκοκ/κοκ δεν έχει κανένα χώρο στην τέχνη της λογοτεχνίας...τι ακριβώς σημαίνει ποιός ήταν καλύτερος?Έχει καμιά αξία να απαντήσουμε σε κάτι τέτοιο?Το σημαντικό είναι πως όσο περνούν τα χρόνια όλο και πιο σπάνια βγαίνουν αξιόλογοι συγγραφείς,ναι αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο ευδόκιμης συζήτησης.

Σε ότι αφορά τον Μούρκοκ,εγώ τον γνώρισα από το ''Ιδού ο άνθρωπος'' κι έπειτα από την σειρά Έλρικ και μετέπειτα από τα υπόλοιπα...για την ηλικία που τα ξεκίνησα,μου έδωσαν μια γερή ώθηση να χωθώ στον κόσμο της φανταστικής λογοτεχνίας,την αρχή βέβαια είχαν κάνει ο Τόλκιν και η κοσμογονία του.Σε αυτούς τους 2 συγγραφείς οφείλω τα πρώτα μου βήματα και αυτό είναι κάτι αναντικατάστατο...

[heiron]

Ένας από τους λόγους που ήμουν ιδιαίτερα σκεπτικός να συμμετάσχω ενεργά στο φορουμ ήταν η κατάσταση που συναντά ο αναγνώστης σε τόπικ όπως αυτό.(...)αυτή η στυγνή-πεζή αντιπαράθεση/κόντρα για το τι ήταν ο Τόλκιν/Μούρκοκ/κοκ δεν έχει κανένα χώρο στην τέχνη της λογοτεχνίας

 

Μιλας με γριφους μαγε.Το τοπικ αυτο δεν ειναι κοντρα για το τι ηταν Tolkien/Moorcock/cock (pun intended),ποσο μαλλον στεγνη!Υπαρχουνε διαφορες αντιπαραθεσεις σε διαφορα τοπικς αλλα ετσι ειναι τα φορουμ,καθενας αντιπαραθετει την αποψη του.Και ο ιδιος ο Μουρκοκ μιλουσε για τον Τολκιν(για το εργο του δηλαδη) με "στεγνο" τροπο οποτε η οποια σχετικη συζητηση εχει βαση.Κοντρες μεταξυ καλλιτεχνων ειναι πολυ συνηθισμενες ακομη και στο πιο υψηλο επιπεδο.Τουλαχιστον ο Μουρκοκ δεν μιλησε υποτικητικα για τον Τολκιν και τον Λιουις σε προσωπικο επιπεδο,αντιθετως τους ειχε γνωρισει και τους συμπαθησε.Μαλιστα προτεινει την ΕΦ() του ΚΣ Λιουις ως σχετικα καλη!

[LordElric]

Μου φέρνεις στο νου την ασημαντότητα των like στο fb και την ψευδαίσθηση σημαντικότητας των περισσοτέτων που τα επιλέγουν. Επειδή διαβάσαμε ένα βιβλίο,ή ακούσαμε ένα μουσικό άλμπουμ,δεν γίναμε και οι χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη,είμαστε το ίδιο ασήμαντοι με πριν με αρκετά μεγαλύτερη εμπειρία,το να είσαι ανθρωπάκος δεν είναι κακό,αρκεί να το γνωρίζεις και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά με τους πραγματικούς ''ανθρωπάκους'' (Β.Ράιχ)...

[Μάρβιν ΑΑΠ]

Το βάζω εδώ μια και είναι συνέντευξη του Μούρκοκ με αρκετές λεπτομέρειες για τη ζωή και το έργο του.

[Nihilio]

Τελείωσα χθες την τριλογία του Count Brass, που θεωρείται ως ένα τέλος του κύκλου του Eternal Champion (ένα άλλο τέλος υπάρχει και στο The White Wolf's Son). H τριλογία είναι συνέχεια της τετραλογίας του Hawkmoon, μπλέκοντας τον γνωστό ήρωα στο πολυσύμπαν και στο μύθο του Αιώνιου Πρόμαχου.

Ανήκει σε αυτό που θεωρώ την καλή συγγραφική περιόδο του συγγραφέα (γράφτηκε μεταξύ 1973-1975) οπότε η γλώσσα είναι στρωτή, τα βιβλία ευκολοδιάβαστα και χωρίς μεγάλα κενά ή τρύπες αλλά δε λείπει και ο ενθουσιασμός και η S&S περιπέτεια των βιβλίων του συγγραφέα από τα 60's (κάτι που για παράδειγμα δεν πετύχαινε η δεύτερη τριλογία του Κόρουμ που γράφτηκε την ίδια περίοδο). Ενδεικτικά ο Hawkmoon, ένας από τους πλέον αδιάφορους Eternal Champions, εδώ αποκτά μια στοιχειώδη προσωπικότητα.

 

Η υπόθεση ξεκινάει 5 χρόνια μετά τη νίκη του Hawkmoon επί της Granbretan. Όλα κυλούν ήρεμα στο κάστρο Brass, μέχρι που ο ήρωας αρχίζει να ακούει φήμες για την επιστροφή του Count Brass και καταλήγει στην Τάνελορν όπου, αφού δούμε από μία άλλη Οπτική Γωνία την ιστορία του Elric "Sailor at the seas of fate" βλέπουμε το τέλος του Κύκλου του Αιώνιου Πρόμαχου.

 

Η άποψή μου: Είχα καιρό να περάσω τόσο καλά διαβάζοντας Moorcock. Το τέλος μου φάνηκε "λίγο" αλλά μου άρεσε πολύ το πόσο καλά ισορροπούσε τον παλπ και τον μεταλογοτεχνικό χαρακτήρα των ιστοριών του Αιώνιου Πρόμαχου και σίγουρα ήταν πολύ καλύτερο από το υπερβολικά μπερδεμένο τέλος του "The White Wolf's Son".

[BladeRunner]

Η σειρά Χόκμουν είναι αυτοτελής ή χρειάζεται να διαβάσω άλλα βιβλία πρώτα;

[Esteldor]

Στον Μούρκοκ η ιστορία κάθε ήρωα είναι αυτοτελής με τη διαφορά ότι στη σειρά του Eternal Champion κάθε ήρωας είναι κομμάτι των υπολοίπων. Άρα ναι, είναι αυτοτελής, αλλά δεν σημαίνει ότι ολοκληρώνεται και εκεί.