Jump to content

Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ


Recommended Posts

Οι Δραματουργοί του Γιαν. Η πρώτη μου γνωριμία με αυτόν κλασικό Βρετανό συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας και με άφησε σχεδόν απόλυτα ευχαριστημένο, και ας είναι αυτό το βιβλίο από τα λιγότερο γνωστά και καλά που έχει γράψει. Σαν σκηνικό έχουμε τον πλανήτη Γιαν πάνω στον οποίο ζουν Γήινοι και Γιανιανοί (ιθαγενείς κάτοικοι του πλανήτη). Οι άνθρωποι δεν είναι πολλοί, μόνο τριακόσιοι και κάτι που ζουν σε μια μικρή παροικία, δίπλα στην πόλη Πρελ των Γιανιανών. Οι Γιανιανοί είναι ένας ήσυχος, μειλίχιος και περίεργος λαός, με μια πολύ μυστηριώδη και περίεργη προϊστορία που είναι χαμένη στη λήθη (μπορεί και όχι). Η συνύπαρξη Γήινων και Γιανιανών καλή, με τους Γιανιανούς να είναι οι μοναδικοί εξωγήινοι που έχουν μια κάποια ομοιότητα με τους ανθρώπους (οι διαφορές στις λειτουργίες του σώματος πολλές, αλλά και πάλι έχουν ομοιότητες) και που μπορούν να έρθουν σε σεξουαλική επαφή με τους ανθρώπους. Ξαφνικά στον πλανήτη Γιαν καταφθάνει ο μέγας Δραματουργός Γκρέγκορι Τσαρτ που έκανε παραστάσεις σε πολλούς πλανήτες και μόνο για ανθρώπους, αλλά τώρα, για πρώτη φορά, θα έκανε παράσταση μόνο για εξωγήινο λαό, με απρόβλεπτες και επικίνδυνες καταστάσεις. Σκηνή των παραστάσεων του Τσαρτ ήταν ολόκληρος ο ουρανός και ο πλανήτης και ηθοποιοί το ίδιο του το κοινό. Δεν πρέπει όμως να πω περισσότερα γιατί πραγματικά εκεί έγκειται το όλο μυστήριο της ιστορίας και που θα καταλήξει αυτή η παράσταση του Τσαρτ (πάντως αφορά πολύ το μυστηριώδες αρχαίο πολιτισμό του πλανήτη...). Στα τεχνικά ζητήματα, η γραφή πάρα μα πάρα πολύ καλή κατά τη γνώμη μου, όχι άριστη όμως, οι χαρακτήρες πολλοί και χωρίς ιδιαίτερη εκβάθυνση, αλλά δεν με απασχόλησε και τόσο πολύ αυτό, η όλη γενική ατμόσφαιρα πολύ ωραία και με έκανε να ξεχαστώ από την καθημερινότητα, οι περιγραφές της ζωής στον πλανήτη Γιαν αλλά και του ίδιου του πλανήτη πολύ ωραίες και παραστατικές, και οι περιγραφές των σχέσεων που είχαν οι άνθρωποι μεταξύ τους αλλά και με τους Γιανιανούς πολύ ενδιαφέρουσες, αν και χωρίς πολύ βάθος. Από τα διάφορα σχόλια από δω και από κει που βλέπω για το βιβλίο αυτό, καταλαβαίνω ότι πολλοί είναι λίγο απογοητευμένοι επειδή το όλο κόνσεπτ του βιβλίου είναι τόσο μεγάλο που θα μπορούσε να έχει θεαματικά αποτελέσματα, αλλά δεν είχε και τόσα πολλά. Εμένα πάλι μου άρεσε η ιστορία και με τα αποτελέσματα που είχε, σίγουρα δεν είναι αριστουργηματικό ή εξαιρετικό βιβλίο, αλλά σίγουρα είναι πολύ ενδιαφέρον.

 

Τζον Μπρούνερ - Οι Δραματουργοί του Γιαν: 4.5+3.5=8

 

Θα μπορούσα να του βάλω και 8.5 πάντως, αλλά ας είμαι και ελάχιστα αυστηρός.

Edited by BladeRunner
Link to comment
Share on other sites

Cecelia Holland: Floating Worlds 7,5 (4/3,5)

 

¨Ξεχασμένο αριστούργημα; Όχι ακριβώς.

 

Στα θετικά του βιβλίου:

 

1) Είναι ένα από τα πρώτα βιβλία που επανέφεραν το ηλιακό μας σύστημα ως ένα χώρο πλούσια κατοικημένο από πολλούς και διάφορους ανθρώπινους πολιτισμούς μια κατεύθυνση που έμελλε να ακολουθήσουν και άλλοι συγγραφείς.

 

2) Η πολύ καλή γραφή, λιτή, ευανάγνωστη, το βιβλίο κυλάει πολύ άνετα.

 

Αλλά:

 

Η κοινωνια των styth μια κοινωνία από φαλλοκράτες Τζέγκινς Χανς (μιλάμε για φαλλοκράτες επιπέδου Ταλιμπάνν) δεν είναι και ιδιαίτερα πειστική ως η κοινωνία που θα κατοικούσε σε διαστημικές πόλεις 2000 χρόνια στο μέλλον. Και δεδομένου ότι οι styth βρίσκονται στο κέντρο της ιστορίας αυτό είναι σημαντικό πρόβλημα.

 

Τα κίνητρα της πρωταγωνίστριας η οποία όντας αναρχική (η γη στο μέλλον αυτό έχει γίνει αναρχική) και φεμινίστρια επιλέγει να πάει να ζήσει στους styth είναι ασαφή η τουλάχιστον μη πειστικά.

 

Οι δύο αυτές παρατηρήσεις μας οδηγούν σε αυτό που μάλλον είναι το κεντρικό πρόβλημα του βιβλίου: η συγγραφέας φαίνεται να θέλει να στείλει ένα φεμινιστικό μήνυμα. Δεν έχω πρόβλημα με τα πολιτικά/κοινωνικά/φεμινιστικά κλπ μηνύματα και αλληγορίες, κάθε άλλο, αλλά όταν κάποιος γράφει ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας και μάλιστα για ένα μακρινό μέλλον νομίζω ότι θα πρέπει να μας παρουσιάζει ένα πειστικό μέλλον. Και το ίδιο ισχύει για τα κίνητρα των χαρακτήρων του (αυτό βέβαια ισχύει για κάθε βιβλίο όχι μόνο για την επ.φαντασία). Όταν τα υποτάσσει αυτά στο όποιο μήνυμα θέλει να στείλει τότε δεν απέχει πολύ από την πάλαι ποτέ (και πάντα προβληματική) στρατευμένη τέχνη.

 

Πάντως το βιβλίο έχει μια ιστορική σημασία και γι’αυτόαξίζει να υπάρχει στην συγκεκριμένη σειρά.

 

Paolo Bacigalupi: The Windup Girl 9,5 (5,5/4)

 

Αυτή την αξιολόγηση την χρωστάω εδώ και καιρό.

 

Τα τελευταία χρόνια (όπως μπορεί κανείς να διαπιστώσει σεδιάφορα science fiction websites και στο Αmazon)έχουν κυκλοφορήσει πολλά near future/dystopian βιβλία με θέμα συνήθως το global warming ενίοτε σε συνδυασμό με ολίγον cyberpunk η bioengineering σε βαθμό που να αναρωτιέται κανείς μήπως οι συγγραφείς επ. φαντασίας έχουν απολέσει την ικανότητα τους να φανταστούν οποιοδήποτε άλλο μέλλον ( υπαρχουν βέβαια κα πολυ καλά παραδε'ιγματα του είδους όπως το Black Man του Richard Morgan και ισως το Seed του Reichert που δεν το εχω διαβασει ακόμα) . Ανάμεσα τους το βιβλίο του Bacigalupi ξεχωρίζει κατά πολύ. Δεν έχω να προσθέσω πολλά στην παρουσίαση της Darkchilde (σε αυτό το τόπικ). Εξαιρετική γραφή, έξυπνη δομή και ένα μέλλον πλούσια κατασκευασμένο που υποδεικνύει ότι ο συγγραφέας αφιέρωσε χρόνο και σκέψη για να το κατασκευάσει και δεν ακολούθησε την πεπατημένη. Ο συγγραφεας επιτυγχάνει να μεταφέρει στον αναγνώστη το bleakness αυτού του μέλλοντος χωρις υπερβολές στην γραφή του. Στα θετικά του βιβλίου το ότι διαδραματίζεται σε χώρα του τρίτου κόσμου (ο οποίος συχνά αγνοείται από τους συγγραφείς επ. φαντασίας) και ο συγγραφέας φαίνεται να γνωρίζει καλά το περελθόν εκμετάλλευσης αυτού του κόσμου και τις συνέπειες του όχι μόνο στο παρόν αλλά και στο μέλλον.

 

Δεν θα παραξενευτώ αν στο μέλλον θεωρηθεί ως ένα masterwork τουείδους.

Edited by karatasiospa
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ο συντηρητής των κεραμικών. Το 15ο βιβλίο του Φίλιπ Ντικ που περνάει στη λίστα με τα διαβασμένα, και σίγουρα ήταν καλό, αξιόλογο, αλλά εννοείται πως έχει γράψει και πολύ καλύτερα βιβλία.Ο Τζο Φερνράιτ είναι ένας επισκευαστής κεραμικών που τώρα τελευταία δεν τα πάει καλά, ζει και σε μια Γη που όλα ελέγχονται από το Κράτος, κάποια στιγμή όμως του έρχεται μήνυμα από κάποιον Γκλίμμουνγκ από τον πλανήτη Ζευγολάτη ή αλλιώς Σίριους πέντε, που του προτείνει ένα τεράστιο ποσό για να τον βοηθήσει στην ανέλκυση του καθεδρικού ναού Χελντσκάλλα. Φυσικά δεν είναι ο μοναδικός που έλαβε ένα τέτοιο μήνυμα, διάφοροι άλλοι από πολλούς πλανήτες και με διαφορετικές ειδικότητες έλαβαν το ίδιο μήνυμα. Και πάνε όλοι στον πλανήτη Ζευγολάτη, όχι και τόσο οικειοθελώς... Τι είναι το Γκλίμμουνγκ; Είναι μια οντότητα, με αρκετή δύναμη, που μετανάστευσε στον πλανήτη Σίριους πέντε και επικράτησε στα διάφορα πλάσματα που είχαν μείνει στον πλανήτη. Τέλος πάντων, υπάρχουν και κάποιες εκπλήξεις και πολλά, πολλά περίεργα και παράξενα πράγματα (φυσικά!). Πραγματικά, ο Ντικ καταφέρνει μέσα σε τόσες λίγες σελίδες να δημιουργήσει μια αρκετά συναρπαστική ιστορία, με δυστοπικές κοινωνίες, αστυνομοκρατούμενο κράτος, κυβερνητικές συνωμοσίες, νέες τεχνολογίες, χαμένους πολιτισμούς, περίεργα πλάσματα, μπόλικη περιπέτεια και αγωνία για το τι θα γίνει παρακάτω, καθώς και με καλλιτεχνικές και θεολογικές αναφορές (μέχρι και ρομπότ με θεολογικές ανησυχίες είχε μέσα), και με κεντρικό ήρωα έναν λίγο-πολύ αποτυχημένο τύπο και κάτι άλλους που έχουν και αυτοί τα προβλήματά τους με την αποτυχία στη ζωή τους κλπ - γι'αυτό τους κάλεσε και αυτό το πλάσμα στον πλανήτη του, να τους κάνει πιο δυνατούς, να πιστέψουν ότι μπορούν να πετύχουν. Η γραφή πάρα πολύ καλή, όχι όμως εξαιρετική. Και παρατήρησα ότι το βιβλίο είναι γεμάτο χιούμορ, πολλές φορές κυνικό, και πολλές φορές χαμογέλασα. Μια πολύ αξιόλογη παλπ στιγμή του Ντικ.

 

Φίλιπ Ντικ - Ο συντηρητής των κεραμικών: 4.5+3.5=8

Edited by BladeRunner
Link to comment
Share on other sites

Γύρω στις 20 αξιολογήσεις προστέθηκαν στο αρχειάκι μου, προκαλώντας κάποιες ενδιαφέρουσες ανακατατάξεις. Σας δίνω 2-3 μέρες1 για ό,τι άλλο έχετε πρόχειρο και επανέρχομαι με τους νέους πίνακες...

 

1. Ακούει κάποιος το όνομα του οποίου ξεκινά από Νιχ;

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Robots of Dawn, Isaac Asimov

 

Τη δεκαετία του '50 ο Ισαάκ μας έγραψε τα εξαιρετικά The Caves of Steel & The Naked Sun αλλά τριάντα χρόνια μετά είχε μάλλον στερέψει. Τόσο αυτό όσο και τα robots and empire που ακολούθησε στερούνταν έμπνευσης, ο Ντανίλ ήταν χειρότερος από κομπάρσος και ο κόσμος της Αυγής αδιάφορος, συγκριτικά με τις περιγραφές της Γης στο πρώτο βιβλίο και της Σολάριας στο δεύτερο. Και, όπως συνηθιζόταν ήδη από τη δεκαετία του '80, όλα αυτά σε διπλάσιο μέγεθος από το απαραίτητο. Πρέπει να είσαι πολύυυυυ φίλος του Ασίμοφ (είμαι τέτοιος) για να διαβάσεις τα δύο μεταγενέστερα μυθιστορήματα. Εκτιμώ ότι έπεσε θύμα της εμμονής του, να ενώσει με το ζόρι τους δύο κόσμους που είχε δημιουργήσει (ρομπότ με τους νόμους τους και θεμέλιο / αυτοκρατορία).

 

3.0 + 3.0 = 6.0

Link to comment
Share on other sites

Στο "Μπιλ ο ήρωας του γαλαξία" του Χάρισον βάζω 9,5=5,5+4

Στον "Αρχιτραγουδιστή" του Καρντ 9=5+4

Στο "Orphans of the Sky" του Heinlein 6,5=3+3,5

Στην "Τελετή ενηλικίωσης" του Πανσίν 6=4+2 Ι(μάλλον πατάτα κι αυτό)

Edited by wordsmith
Link to comment
Share on other sites

οκ, προχώρα και με την Τελετή Ενηλικίωσης, δεν την έχεις αξιολογήσει. Τα άλλα δύο που έλεγες πριν, ναι.

Link to comment
Share on other sites

Algis Budrys: Rogue Moon 9 (5,5/3,5)

 

Δεν μου είναι εύκολο να περιγράψω αυτό το βιβλίο. Είναι σίγουρα ένα μοναδικό (unique) βιβλίο στον χώρο της επ. φαντασίας. Ιδαίτερα καλλογραμμένο αλλά δύσκολο και "σκληρό" βιβλίο, Δεν είναι ευχάριστο ανάγνωσμα όχι με την έννοια ότι δεν είναι καλλογραμμένο, καθε άλλο, αλλά με την έννοια του μη ευχάριστου περιεχομένου.

Στην σελήνη έχει βρεθεί μια εξωγήινη κατασκευή της οποίας τόσο το σχήμα όσο και το περιεχόμενο δεν είναι δυνατόν να "συλληφθούν" (perceived) από το ανθρώπινο μιαλό και αισθήσεις. Κκαι το κυριότερο σκοτώνει όποιον μπει στο εσωτερικό της. Σκοτώνει με χίλιους διαφορετικούς και πάντα μη αναμενόμενους τρόπους. Ομως ο διευθυντης του προγραμματος εξερεύνησης της συνεχίζει αδίστακτα να στέλνει ανθρώπους στο εσωτερικό της για να σκοτωθούν ενώ οι εαυτοί τους πίσω στην γη ( τι σημαίνει αυτό; διαβάστε το γαι να καταλάβετε! ) καταλήγουν ψυχοπαθείς. Μέχρι που βρίσκει τον κατάλληλο άνθρωπ ο οποίος μπαίνει και ξαναμπαίνει και σκοτώνετα και ξανασκοτώνεται άπειρες φορές.

 

Ένα βιβλίο για την επιστημονική ύβρι, την ταυτότητα και τον θάνατο.

 

 

Και δύο αξιολογήσεις που χρωστάω;

 

 

 

A.C.Clarke 3001 Final Odyssey 6,5 (3,5/3)

 

M.Moorcock: Behold the men 8,5 (5/3.5 )

Edited by karatasiospa
Link to comment
Share on other sites

Algis Budrys: Rogue Moon 9 (5,5/3,5)

 

Δεν μου είναι εύκολο να περιγράψω αυτό το βιβλίο. Είναι σίγουρα ένα μοναδικό (unique) βιβλίο στον χώρο της επ. φαντασίας. Ιδαίτερα καλλογραμμένο αλλά δύσκολο και "σκληρό" βιβλίο, Δεν είναι ευχάριστο ανάγνωσμα όχι με την έννοια ότι δεν είναι καλλογραμμένο, καθε άλλο, αλλά με την έννοια του μη ευχάριστου περιεχομένου.

Στην σελήνη έχει βρεθεί μια εξωγήιμη κατασκευή της οποίας τόσο το σχήμα όσο και το περιεχόμενο δεν είναι δυνατόν να "συλληφθούν" (perceived) από το ανθρώπινο μιαλό και αισθήσεις. Κκαι το κυριότερο σκοτώνει όποιον μπει στο εσωτερικό της. Σκοτώνει με χίλιους διαφορετικούς και πάντα μη αναμενόμενους τρόπους. Ομως ο διευθυντης του προγραμματος εξερεύνησης της συνεχίζει αδίστακτα να στέλνει ανθρώπους στο εσωτερικό της για να σκοτωθούν ενώ οι εαυτοί τους πίσω στην γη ( τι σημαίνει αυτό; διαβάστε το γαι να καταλάβετε! ) καταλήγουν ψυχοπαθείς. Μέχρι που βρίσκει τον κατάλληλο άνθρωπ ο οποίος μπαίνει και ξαναμπαίνει και σκοτώνετα και ξανασκοτώνεται άπειρες φορές.

 

Ένα βιβλίο για την επιστημονική ύβρι, την ταυτότητα και τον θάνατο.

 

Τρομερό θέμα, πάρα πολύ ωραία υπόθεση. Μου αρέσουν πολύ τα σκληρά βιβλία, μακάρι κάποια στιγμή να μεταφραστεί και στα Ελληνικά.

Link to comment
Share on other sites

Αυτή την έκδοση έχω:

 

939712.jpg

 

edit: Μακάρι μια μέρα να μεταφραστεί, αλλά αν δεν αξιωθεί κάποιος να το μεταφράσει, θα το διαβάσω στα αγγλικά. Ευτυχώς το Who? του ίδιου συγγραφέα έχει μεταφραστεί, και καλά μάλιστα, οπότε το διάβασα και έμεινα απόλυτα ευχαριστημένος. Το προτείνω σε όλους! (κυκλοφορεί από εκδόσεις Κάκτος και Έψιλον - ίδια μετάφραση).

Edited by BladeRunner
Link to comment
Share on other sites

Οταν λέω "σκληρό" μην το κατανοήσετε με την ένννοια του horror. Δεν υπάρχει ουτε σταγόνα αίματος στο βιβλίο ούτε αναλυτικές περιγραφές των θανάτων. Πάραυτα σου ΄δίνει την γεύση του "σκληρού".Ιιδαίτερα μάλιστα επειδή το επιτυγχάνει με μία διήγηση όπoυ τα πάντα συμβαίνουν σαν να είναι κατι αν όχι συνηθισμένο πάντως όχι και extraordinnaire.

Edited by karatasiospa
Link to comment
Share on other sites

Οταν λέω "σκληρό" μην το κατανοήσετε με την ένννοια του horror. Δεν υπάρχει ουτε σταγόνα αίματος στο βιβλίο ούτε αναλυτικές περιγραφές των θανάτων. Πάραυτα σου ΄δίνει την γεύση του "σκληρού".Ιιδαίτερα μάλιστα επειδή το επιτυγχάνει με μία διήγηση όπoυ τα πάντα συμβαίνουν σαν να είναι κατι αν όχι συνηθισμένο πάντως όχι και extraordinnaire.

 

Δεν το εξέλαβα σκληρό ως horror, αλλά ως προς την δυσάρεστη αίσθηση που σου αφήνει. Αυτό κατάλαβα από το προηγούμενο σου post.

Link to comment
Share on other sites

Οταν λέω "σκληρό" μην το κατανοήσετε με την ένννοια του horror. Δεν υπάρχει ουτε σταγόνα αίματος στο βιβλίο ούτε αναλυτικές περιγραφές των θανάτων. Πάραυτα σου ΄δίνει την γεύση του "σκληρού".Ιιδαίτερα μάλιστα επειδή το επιτυγχάνει με μία διήγηση όπoυ τα πάντα συμβαίνουν σαν να είναι κατι αν όχι συνηθισμένο πάντως όχι και extraordinnaire.

 

Δεν το εξέλαβα σκληρό ως horror, αλλά ως προς την δυσάρεστη αίσθηση που σου αφήνει.

 

 

Kαι αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Link to comment
Share on other sites

 

 

Και δύο αξιολογήσεις που χρωστάω:

 

M.Moorcock: Behold the men 8,5 (5/3.5 )

 

χεχε επιτέλους, ένα από τα αγαπημένα μου εφ βιβλία έπιασε τις πέντε αξιολογήσεις.

Link to comment
Share on other sites

The Death of Grass, John Christopher

 

Ένα εξαιρετικό βιβλίο για την ψυχολογία μιας ομάδας ανθρώπων που έρχονται αντιμέτωποι με την αναπάντεχη -και ραγδαία- «πτώση» του πολιτισμού.

 

5.0 + 3.5 = 8.5

Link to comment
Share on other sites

Δρ Άντερ, Τζέτερ

 

Είναι κρίμα να μη βρίσκεται αυτό το βιβλίο ακόμη στη λίστα. Είναι από τ' αγαπημένα μου, το έχω διβάσει ήδη δύο φορές και θ' ακολούθησουν κι άλλες. Είναι πρωτότυπο, έχει ισχυρή αλληγορική αξία και κυρίως είναι καλογραμμένη επιστημονική φαντασία. 5.0 + 3.5 = 8.5

Link to comment
Share on other sites

Τώρα όμως έχει τρεις αξιολογήσεις και... κοντεύει. Το είχα διαβάσει γύρω στο 1995, δηλ. δέκα χρόνια πριν ξεκινήσω τη λίστα εδώ. Για αυτό και δεν μπορώ να το αξιολογήσω, δεν το θυμάμαι... Βέβαια μου έχει μείνει ότι είχε ενδιαφέρον, αλλά ως εκεί. Κάποια στιγμή θα το διαβάσω ξανά να γίνω ο τέταρτος... Και θα μας μένει ένας ακόμα!

 

Link to comment
Share on other sites

Πω, πω, τόσο καιρό χαζολογάω και δεν έχω ρίξει μια ματιά στις λίστες.

 

Camp Concentration, Disch

 

Στα ελληνικά έχει μεταφραστεί ως Στρατόπεδο Α, αν κι είναι πια δύσκολο να το βρει κανείς. Η ιστορία διαπραγματεύεται ένα πείραμα με μια ουσία που αυξάνει το διανοητικό επίπεδο (και την δημιουργικότητα) κάποιων φυλακισμένων πειραματόζωων, ενώ ταυτόχρονα επιταχύνει τον εγκεφαλικό τους θάνατο. Ένα βιβλίο με πολλές πολιτισμικές αναφορές που έχουν εισαχθεί διακριτικά στο κείμενο, αλλά που παρουσιάζουν το εξής σχετικά σπάνιο λογοτεχνικό γνώρισμα (ειδικά στην επιστημονική φαντασία): ενώ όλοι μπορούν να διαβάσουν άνετα το βιβλίο, όσο πιο μορφωμένος είναι κανείς, τόσο πιο πολύ το απολαμβάνει. Ένα βιβλίο δηλαδή, προορισμένο να ξαναδιαβαστεί. 5.5 + 2.5 = 8.0

 

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Mission of Gravity, Hal Clement

 

Ένας πολύ ιδιαίτερος πλανήτης: Ο Mesklin έχει βαρύτητα από 3 ως 700 g, μεθάνιο αντί για νερό και παράξενη ευφυή ζωή (σιγά μην γινόταν και αλλιώς δηλαδή). Και οι εκπρόσωποί της πρέπει να συνεργαστούν με τους Γήινους για να σώσουν ένα σκάφος που έχει ξεμείνει στο μόνο σημείο του πλανήτη που δεν μπορεί να πλησιάσει άνθρωπος, εκεί που η βαρύτητα θα μας μετέτρεπε σε κηλίδα, σε ένα δευτερόλεπτο. Πολύ ενδιαφέρον στις επιστημονικές περιγραφές του, στις ιδέες του για το πώς μπορεί να είναι ένας τέτοιος πλανήτης, αδύναμο στην πλοκή και τους χαρακτήρες. Δεν είναι τέλος πάντων για τον καθένα - αλλά δεν είμαι και εγώ ο καθένας, ε; (πλάκα κάνω).

 

3.5 + 3.0 = 6.5

Link to comment
Share on other sites

Have Space Suit - Will Travel, Robert Heinlein

 

Πολύ καλύτερο από ό,τι περίμενα όταν το ξεκίνησα: Γνώριζα ότι ήταν ένα young adult μυθιστόρημα και μαζί με το γεγονός ότι είχε γραφεί 60 χρόνια πριν, υπέθετα θα ήταν light. Λοιπόν είναι, αλλά είναι επίσης και όμορφο ανάγνωσμα, εξίσου... old adult και ώριμο. Αλλά ναι, απευθύνεται σε νέους και δεν μπορώ να φανταστώ ποια επίδραση θα είχε πάνω μου αν το είχα διαβάσει στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, στη θέση ενός από τους δεν-ξέρω-πόσους Βερν. Φυσική, μαθηματικά, αστρονομία, λογική, χιούμορ και άνθρωποι καλοί - καλοί που όμως κρύβουν και αυτοί τις εκπλήξεις τους. Και πάνω από όλα, το σούπερ παιδικό μου όνειρο, μια στολή αστροναύτη και φύγαμε με το πρώτο περαστικό σκάφος... Αναρωτιέμαι γιατί δεν έχει μεταφραστεί στα ελληνικά (ή τουλάχιστον έτσι νομίζω). Είναι ακόμα σήμερα υπέροχο για κάθε γυμνάσιο-λυκειόπαιδο. Το ξεκίνησα πέρσι, το άφησα λίγο παράμερα, το τέλειωσα με μια ρουφηξιά πρόσφατα.

 

3.5 + 4.0 = 7.5

Link to comment
Share on other sites

Foundation and earth, στα ελληνικά Γαλαξιακή αυτοκρατορία 5, Asimov

 

Από τις λίγες ιστορίες που αν και τις έχω διαβάσει χρόνια πριν, δε θα ξεχάσω ποτέ. Όταν η επιστημονική φαντασία συναντά το (εύληπτο) φιλοσοφικό μυθιστόρημα 5.5 + 3.5 = 9.0

Link to comment
Share on other sites

Philip Dick- Έρευνα στο Σκοτάδι:

 

Ο Μπομπ Άρκτορ είναι πράκτορας της αστυνομίας και ζει στην Καλιφόρνια του μέλλοντος. Χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας και τις ικανότητες του, κανείς δεν ξέρει οτι έχει διπλή ταυτότητα. Όλα πάνε καλά, μέχρι που η υπηρεσία του θα του αναθέσει μία δύσκολη αποστολή, οπότε και το παιχνίδι αρχίζει να χοντραίνει. Έμποροι ναρκωτικών και πρεζόνια, πράκτορες και μυστικές αποστολές, συνθέτουν ένα ωραίο όσο και παρανοϊκό φόντο. Μου άρεσε το σημείο όπου

εκείνος που αγόρασε το ακριβό κρασί αντί να αυτοκτονήσει, είδε τελικά το πλάσμα να στέκεται από πάνω του και να του απαγγέλει τις αμαρτίες του.

Δύσκολο βιβλίο που απαιτεί την απόλυτη συγκέντρωση του αναγνώστη. Τυπικός Dick δηλαδή ;-) Θα βάλω 3.5+4=7.5

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Stations of the Tide, Michael Swanwick

 

Ορίστε, πάλι μου συμβαίνει. Ένα βιβλίο που απαιτεί δεύτερη ανάγνωση για να γίνει κατανοητό -μπορώ να πω ότι έχω γύρω στις 30 - 40 απορίες / κενά, που δεν λύνονται ακόμα και αν διαβάσεις δεξιά αριστερά στο ίντερνετ αναλύσεις. H φράση που επαναλαμβάνεται (πάνω κάτω) σε δέκα κριτικές που βρήκα είναι...

 

Stations of the Tide was a very interesting novel, though it takes a fair amount of effort on the reader’s part to appreciate it. I feel like I should read it again to catch all of the details that seemed superfluous, and to see more clearly how all of the events of the novel tie together.

 

Ευτυχώς δηλαδή, δεν φταίει η ευφυΐα μου...

 

Αλλά: έχει εξαιρετικό ύφος / γλώσσα, ατμόσφαιρα και ιδέες. Κάνω την απόπειρα να το αξιολογήσω με αυτά που μπόρεσα να κατανοήσω και του αφαιρώ μια μονάδα έξτρα γιατί δεν θέλω να θεωρήσω αυτά που είναι τελείως ελλειπτικά ως de facto θετικά. Θα επανέλθω, αν βρω τη διάθεση για μια δεύτερη ανάγνωση, αν και στο μεταξύ χρωστάω στον εαυτό μου το How to Live Safely in a SciFi Universe...

 

4.0 + 4.0 = 8.0

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Δρ Άντερ, Τζέτερ

 

Είναι κρίμα να μη βρίσκεται αυτό το βιβλίο ακόμη στη λίστα. Είναι από τ' αγαπημένα μου, το έχω διβάσει ήδη δύο φορές και θ' ακολούθησουν κι άλλες. Είναι πρωτότυπο, έχει ισχυρή αλληγορική αξία και κυρίως είναι καλογραμμένη επιστημονική φαντασία. 5.0 + 3.5 = 8.5

 

τι μου θυμισες φιλε, το ειχα διαβασει αρκετα χρονια πριν αλλα το θυμαμαι αρκετα ωστε να το αξιολογησω (αλλωστε το προτεινει και ο μεγαλος Φιλιππος) - οπως θα δεις συμφωνουμε απολυτα: 5 / 3,5 = 8,5

 

επισης να βαθμολογησω και το "Ο Στολος των Κοσμων" των Νιβεν / Λερνερ το οποιο βρηκα μαλλον καπως βαρετο

επισης αν και δεν το εχω διαβασει στα αγγλικα, η μεταφραση φαινεται να ειναι αρκετα προχειρη και σε καποια σημεια τοσο κυριολεκτικη που δεν βγαζει νοημα: 4 / 2,5 = 6,5

Edited by Ugh
Link to comment
Share on other sites

Ugh, καλωσήρθες στο παιχνίδι των αξιολογήσεων. Είσαι το 45ο μέλος που συμμετέχει. Ο «στόλος των κόσμων» είναι το 319ο βιβλίο μας... Καλά δεν πάμε;

 

Επίσης το Δρ. Άντερ πέρασε στον πίνακα με τα αξιολογημένα και θα δείτε τη θέση του σύντομα.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..