nikosal Posted July 19, 2014 Share Posted July 19, 2014 thx! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 20, 2014 Share Posted July 20, 2014 Να θυμηθώ να μην αφήσω ποτέ ξανά 8 μήνες ανάμεσα σε δύο ενημερώσεις του πίνακα - ουφ, τι μανίκι! Από την άλλη, ευχάριστο μανίκι, αφού έχουν προστεθεί περισσότερες από 100 αξιολογήσεις και οι αλλαγές ήταν πολλές! Δεν ξεκινώ όμως τώρα -Κυριακή απόγευμα- με τη δημοσίευση, καθώς δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν θα κατορθώσω να τελειώσω σε 24 ώρες που επιτρέπει το σύστημα να τροποποιούμε τα posts. Το άλλο Σ/Κ λοιπόν, με περισσότερη άνεση χρόνου. Ως τότε, σας δίνω τα βιβλία με 4 αξιολογήσεις, που (ως γνωστό) χρειάζονται μια ακόμα για να μπουν στον πίνακα. Αν την έχετε... δώστε την..: Songmaster, Olympus, Naked god, Reality dysfunction, Μάτι ερωδιού, Θεοποιοί, Μπλε Άρης, Eye in sky, The three stigmata, Πόλη της ουτοπίας (city of illusions), Δραματουργοί Γιαν, Συντηρητής κεραμικών, Οριζόντιος αποχαιρετισμός, Timescape, Πείραμα Ντοσάντι, Εμείς (Ζαμιάτιν), Οι Γήινοι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 28, 2014 Share Posted July 28, 2014 Ρόμπερτ Χάινλαϊν - Οι στρατιώτες του γαλαξία: 5.5+4=9.5 Σχόλιο εδώ: Robert Heinlein Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rov Posted July 28, 2014 Share Posted July 28, 2014 Καλησπέρα σε όλους, Πέμπτο post από εμένα στις αξιολογήσεις. Σφαγείο Νο 5 (Kurt Vonnegut): Για εμένα, ένα από τα πιο «έξυπνα» βιβλία που έχω διαβάσει. Περισσότερο αντιπολεμικό, παρά εφ, με αρκετά ιστορικά μηνύματα, το Σφαγείο Νο 5 είναι ένα ξεχωριστό βιβλίο. Ίσως το αδικεί λίγο ο τίτλος του, αφού παραπέμπει σε άλλου είδους αναγνώσματα, ωστόσο με τρόπο αλληγορικό και καυστικό, ο Βόνεγκατ καταφέρνει να γίνει περισσότερο διδακτικός από πολλούς για τη φρίκη του πολέμου και κυρίως, στο τι άφησε μετά σε όσους επέζησαν. Έτσι πάει... Βαθμολογία: 5,5 + 4 = 9,5 Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος (Aldus Huxley): Μετά και την τρίτη του ανάγνωση, καταλήγω στα εξής: Για κάποιο λόγο και μέχρι το κεφάλαιο 3, είναι ένα από τα πιο βαρετά βιβλία που έχουν πέσει στα χέρια μου. Από εκεί και πέρα, και αφού εμφανίζεται και ο «Άγριος», το δημιούργημα του Χάξλεϊ αποκτά έναν μοναδικό ρυθμό, η πλοκή κυλάει νεράκι και τελικά, μετά το τέλος και της 232ης σελίδας της πυκνογραμμένης έκδοσης της Μέδουσας του '88 που έχω στα χέρια μου, κλείνεις το βιβλίο με ένα μειδίαμα στα χείλη. Σατιρικό όσο λίγα και μετά όλα τα υπόλοιπα. Βαθμολογία: 4,5 + 3,5 = 8 Νεκροταφεία Καραβιών (Paolo Bacigalupi): Ένα βιβλίο με γρήγορη πλοκή, άμεση γραφή, όμως, το που το πάει ο κ. Bacigalupi ο αναγνώστης το αντιλαμβάνεται νωρίς και, παρότι το ενδιαφέρον δεν χάνεται, σίγουρα μια-δυο ανατροπές θα έκαναν το ανάγνωσμα καλύτερο. Τουλάχιστον, η μελλοντική περιοχή όπου εξελίσσεται είναι άκρως ενδιαφέρουσα, ενώ όπως και στο Κουρδιστό Κορίτσι, δεν λείπουν και τα καλοδεχούμενα οικολογικά μηνύματα του συγγραφέα. Βαθμολογία: 4 + 3,5 = 7,5 Μετά το χιόνι (S.D.Crockett): Τα δυστοπικά μυθιστορήματα είναι από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα και το βιβλίο της Crockett δεν με απογοήτευσε. Όπως σχολίασα και στο 5ο κύμα του Γιάνσεϊ, το ότι παιδιά καταφέρνουν αυτά που καταφέρνουν σε τέτοιου είδους βιβλία μου διαφεύγει γιατί συμβαίνει, ωστόσο η γραφή της Crockett είναι καλή και η όλη πλάση ενός κόσμου «Μετά το χιόνι» άκρως ενδιαφέρουσα. Από εκεί και πέρα, παραμένουν για εμένα κάποια αρνητικά όπως π.χ. για ποιο λόγο ο σκύλος «σιωπά» μετά από λίγο, ιδίως αφότου μας συστήνεται εμφατικά στην αρχή (αφού το ξεκινάς συνέχισέ το, έστω και εάν αλλάζει ο τόπος της πλοκής), ενώ υπάρχουν και αρκετά μικρά κενά διαστήματα στην εξέλιξη της ιστορίας. Ολοκληρώνοντας, να σχολιάσω ότι μου έδωσε την εντύπωση ότι έχει γραφτεί με προοπτική και για συνέχεια. Βαθμολογία: 3,5 + 3 = 6,5 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted July 28, 2014 Share Posted July 28, 2014 Νεκροταφεία Καραβιών (Paolo Bacigalupi): Ένα βιβλίο με γρήγορη πλοκή, άμεση γραφή, όμως, το που το πάει ο κ. Bacigalupi ο αναγνώστης το αντιλαμβάνεται νωρίς και, παρότι το ενδιαφέρον δεν χάνεται, σίγουρα μια-δυο ανατροπές θα έκαναν το ανάγνωσμα καλύτερο. Τουλάχιστον, η μελλοντική περιοχή όπου εξελίσσεται είναι άκρως ενδιαφέρουσα, ενώ όπως και στο Κουρδιστό Κορίτσι, δεν λείπουν και τα καλοδεχούμενα οικολογικά μηνύματα του συγγραφέα. Βαθμολογία: 4 + 3,5 = 7,5 Μετά το χιόνι (S.D.Crockett): Τα δυστοπικά μυθιστορήματα είναι από τα αγαπημένα μου αναγνώσματα και το βιβλίο της Crockett δεν με απογοήτευσε. Όπως σχολίασα και στο 5ο κύμα του Γιάνσεϊ, το ότι παιδιά καταφέρνουν αυτά που καταφέρνουν σε τέτοιου είδους βιβλία μου διαφεύγει γιατί συμβαίνει, ωστόσο η γραφή της Crockett είναι καλή και η όλη πλάση ενός κόσμου «Μετά το χιόνι» άκρως ενδιαφέρουσα. Από εκεί και πέρα, παραμένουν για εμένα κάποια αρνητικά όπως π.χ. για ποιο λόγο ο σκύλος «σιωπά» μετά από λίγο, ιδίως αφότου μας συστήνεται εμφατικά στην αρχή (αφού το ξεκινάς συνέχισέ το, έστω και εάν αλλάζει ο τόπος της πλοκής), ενώ υπάρχουν και αρκετά μικρά κενά διαστήματα στην εξέλιξη της ιστορίας. Ολοκληρώνοντας, να σχολιάσω ότι μου έδωσε την εντύπωση ότι έχει γραφτεί με προοπτική και για συνέχεια. Βαθμολογία: 3,5 + 3 = 6,5 Υπάρχει topic για τον Μπακιγκαλούπι στην Επιστημονική Φαντασία, αν θες ρίξε κι ένα σχόλιο εκεί για τα βιβλία του που έχεις διαβάσει για να υπάρχουν περισσότερα σχόλια Επίσης συμφωνώ για το βιβλίο της Κρόκετ, δεν απογοητεύει αλλά θα μπορούσε να ήταν καλύτερο. 7 του έβαλα εγώ. (σχόλιο εδώ). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elerran Posted July 29, 2014 Share Posted July 29, 2014 Καλησπέρα. Συγγνώμη που δεν πρόλαβα την ανανέωση του Πίνακα, ξεχάστηκα τελείως. Πριν μιλήσω για τα βιβλία που διάβασα πιο πρόσφατα, να πω για τα 3 καλύτερα που έχω διαβάσει συνολικά μέχρι σήμερα. George Orwell - Nineteen Eighty-Four Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Γουίνστον Σμιθ, κάτοικος του Λονδίνου, και πολίτης του κράτους της Ωκεανίας. Η Ωκεανία είναι ένα από τα τρία υπερκράτη του πλανήτη (με τα άλλα δύο να είναι η Ευρασία και η Ανατολασία), τα οποία βρίσκονται διαρκώς σε πόλεμο μεταξύ τους. Ο Γουίνστον εργάζεται στο Υπουργείο Αλήθειας, κύριος σκοπός του οποίου είναι η "αναθεώρηση" και αλλαγή της ιστορίας, για να ταιριάζει με τη εκάστοτε γραμμή του Κόμματος. Το Κόμμα είναι ο μοναδικός φορέας εξουσίας, και ηγέτης του είναι ο Μεγάλος Αδερφός. Το 1984 είναι το πιο συγκλονιστικό βιβλίο που έχω διαβάσει ποτέ. Η αφήγηση γίνεται από την σκοπιά του Γουίνστον, και το αίσθημα απόγνωσης και καταπίεσης που βιώνει, σελίδα με τη σελίδα, μεταδίδεται και εξαπλώνεται από τον ήρωα στον αναγνώστη. Το πιο ανατριχιαστικό χαρακτηριστικό του 1984 είναι ότι είναι πέρα για πέρα ρεαλιστικό. Ο κόσμος που περιγράφει μπορεί εύκολα να υλοποιηθεί αύριο, σήμερα, χτες. Ειλικρινά νομίζω πως κάθε άνθρωπος πρέπει να έχει διαβάσει αυτό το βιβλίο. 6 + 4 = 10 Ursula Le Guin - The dispossessed Η ιστορία του "Aναρχικού" εξελίσσεται σε δυο "σκηνές", στον πλανήτη Urras και στον δορυφόρο του, Anarres. Ο Urras είναι ένας εύφορος πλανήτης, χωρισμένος ανάμεσα σε πολλά έθνη, με πολιτικά συστήματα που μοιάζουν πολύ με αυτά που ξέρουμε. Ο Anarres είναι ένας φτωχός και άνυδρος πλανήτης, που όμως είναι κατοικήσιμος. Περίπου 200 χρόνια πριν τα γεγονότα του βιβλίου, τα κράτη του Urras, μετά από κοινωνικές αναταραχές, συμφώνησαν να παραχωρήσουν τον Anarres στους επαναστάτες για να εδραιώσουν εκεί την ουτοπική κοινωνία τους. Μετά την μετακίνηση των επαναστατών, κάθε επικοινωνία ανάμεσα στους πλανήτες διεκόπη, πέρα από ένα υποτυπώδες εμπόριο. Ο Σέβεκ είναι ένας θεωρητικός φυσικός από τον Anarres. Ζει σε μια αναρχική κοινωνία, βασισμένη στην ανθρώπινη αλληλεγγύη, όπου στον καθένα ανήκουν τα πάντα και τίποτα. Δεν υπάρχουν νόμοι ή κυβέρνηση – όλα γίνονται ύστερα από συνεργασία και συνεννόηση, και κανείς δεν έχει καμία εξουσία πάνω σε κανέναν άλλο. Παρόλα αυτά, οι συνθήκες τον αναγκάζουν να ταξιδέψει στον Urrras, στο καπιταλιστικό κράτος του A-Io, για να καταφέρει να συνεχίσει την έρευνα του, και να προσφέρει τους καρπούς της σε όλους τους ανθρώπους. Το βιβλίο είναι ένα πραγματικό αριστούργημα. Η Λε Γκεν, μέσα από την ρεαλιστικότατη περιγραφή μιας ουτοπικής αναρχικής κοινωνίας θέτει συνεχώς ερωτήματα για την ανθρώπινη φύση, την ανθρώπινη κοινωνία και τις ανθρώπινες σχέσεις. Η επάρκεια αγαθών ευνοεί ή όχι την ανθρώπινη αλληλεγγύη; Είναι δυνατή η ύπαρξη τεχνολογικής κοινωνίας χωρίς νόμους και κράτος; Έχει επίδραση η γλώσσα που μιλάει κάποιος με τον τρόπο που σκέφτεται; Ο αναγνώστης καλείται συνεχώς να αμφισβητήσει πράγματα που απλά θεωρούσε δεδομένα, ή να αναρωτηθεί για πράγματα που δεν τον είχαν απασχολήσει ποτέ. Όπως κάθε καλό βιβλίο επιστημονικής φαντασίας, ο "Αναρχικός" είναι ένα πείραμα σκέψης, και μάλιστα είναι ένα από τα καλύτερα που έχω διαβάσει. 6 + 4 = 10 Frank Herbert - Dune Δεν ξέρω τι να πω για το Dune. Καθηλωτικό από την αρχή μέχρι το τέλος, με ωραίες ιδέες, ένα πολύπλοκο αλλά συνεπές σύμπαν, και παρά το ότι έχει γραφτεί 50 χρόνια πριν, έχει γεράσει αξιοπρεπέστατα. Ένας φίλος κάποτε χαρακτήρισε υποτιμητικά το Dune σαν “Σαίξπηρ στο διάστημα”. Δεν θα διαφωνήσω, αφού κυρίαρχο μέρος του βιβλίου είναι οι συμμαχίες, οι φιλίες, οι προδοσίες και όλες οι αλληλεπιδράσεις ανάμεσα στους πρωταγωνιστές, αλλά νομίζω πως αυτό είναι και το πιο δυνατό του σημείο. Η ενηλικίωση του Πολ, οι συμμαχίες που προσπαθεί να κάνει στον αγώνα του, οι ισορροπίες που πρέπει να κρατήσει, και η τρομερή μοίρα που προσπαθεί να αποφύγει. Και όλα αυτά με φόντο έναν αφιλόξενο πλανήτη και ένα πολύπλοκο και επικίνδυνο πολιτικό περιβάλλον στο οποίο δεν μπορείς να γνωρίζεις ποιοι είναι οι φίλοι σου και ποιοι οι εχθροί σου. Θα έδινα 10, αλλά πρέπει να κόψω μισό πόντο γι'αυτό το άγχος με του Πολ με την επερχόμενη τζιχάντ. 6 + 3,5 = 9,5 Και πάμε στα πιο πρόσφατα Ursula Le Guin - Rocannon's World Πιο πολύ με fanstasy μου μοιάζει, παρά με sci-fi, αλλά αφού είναι το πρώτο βιβλίου του Hainish Cycle (και της Λε Γκεν) φαντάζομαι ότι ανοίκει εδώ. Αν όχι, παρακαλώ να σβηστεί από τα πρακτικά. Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ο Ρόκανον, ένας εθνολόγος της συμμαχίας των κόσμων, ο οποίος βρίσκεται στον πλανήτη Φόμαλοτ ΙΙ για να μελετήσει τα αυτόχθονα νοήμονα είδη, όταν μια καταστροφή χτυπά την αποστολή του. Αναγκάζεται τότε να βασιστεί στην βοήθεια και την φιλία ενός Άρχοντα των Άνγκιαρ, μιας εκ των φυλών του πλανήτη, ώστε να καταφέρει να επικοινωνήσει και να προειδοποιήσει την συμμαχία για τον κίνδυνο που κρύβεται στον πλανήτη. Ο Ρόκανον και οι συνοδοί του θα κάνουν ένα ηρωικό και πολύ επικίνδυνο ταξίδι μέχρι να φτάσουν στον στόχο τους, ενώ στη διαδρομή θα αντιμετωπίσουν εχθρούς, τέρατα και αντίξοες συνθήκες, και παράλληλα ο αναγνώστης θα γνωρίσει (κάπως συνοπτικά) το τοπία και τους κατοίκους του Φόμαλοτ ΙΙ. 3 + 3 = 6 Roger Zelazny - This Immortal Ο Κόνραντ Νομικός είναι ένας αξιωματούχος της Κυβέρνησης της Γης, μιας Γης κατεστραμμένης, από κάποια απροσδιόριστη αιτία, η οποία (Γη) έχει μετατραπεί σε θέρετρο αναψυχής για επισκέπτες από τον Βέγκα, στους οποίους η ανθρωπότητα δείχνει να είναι υποτελής. Ο Κόνραντ δεν συμπαθεί ιδιαίτερα τους Βεγγανούς, αλλά παρ΄ όλα αυτά του ανατίθεται το καθήκον να συνοδέψει έναν επιφανή Βεγγανό σε μια περιοδεία που θέλει να κάνει σε μέρη με αρχαιολογικό ενδιαφέρον, και ταυτόχρονα να εξασφαλίσει την ακεραιότητα του σημαντικού επισκέπτη. Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού είναι που ο αναγνώστης μαθαίνει για το παρελθόν του Κόνραντ, την τύχη της Γης, και το πιθανό μέλλον της ανθρωπότητας. 3,5 + 2,5 = 6 Vernor Vinge - A Fire Upon the Deep Η μεγάλη και πρωτότυπη ιδέα που εισάγει ο συγγραφέας είναι αυτή των Ζωνών Σκέψης, σύμφωνα με την οποία το σύμπαν χωρίζεται σε σχετικά αυστηρά καθορισμένες ζώνες, με μεταβλητά σύνορα, και ανάλογα με την ζώνη όπου βρίσκεται κάποιος, υπάρχει ένα ανώτατο όριο στην τεχνολογία και την νοημοσύνη που μπορεί να αναπτύξει. Κατά συνέπεια, οι πράξεις και τα γεγονότα που επηρεάζουν τις κινήσεις των ηρώων επηρεάζονται σημαντικά από αυτές τις ζώνες. Το βιβλίο εξελίσσεται σε δυο σκηνές. Από τη μια παρακολουθούμε μια ομάδα ταξιδιωτών που προσπαθούν να σώσουν το Γαλαξία, και παράλληλα να σωθούν από μια σκοτεινή απειλή που φαίνεται να μην έχει αντίπαλο, και από την άλλη, παρακολουθούμε τα γεγονότα σε έναν μεσαιωνικό κόσμο, σε ένα επικίνδυνο σημείο των Ζωνών, στον οποίο κατευθύνονται οι ήρωες αφού εκεί βρίσκεται το μοναδικό όπλο που μπορεί να σώσει το Γαλαξία. Μου πήρε αρκετές σελίδες, για να μην πω κεφάλαια, μέχρι να καταλάβω τι ακριβώς γίνεται σε αυτό το βιβλίο, αλλά από τη στιγμή που κατάλαβα τι περίπου συμβαίνει, το ευχαριστήθηκα πάρα πολύ. Αν και είναι σχετικά μεγάλο σε μέγεθος, νομίζω ότι σε κανένα σημείο δεν χάνει το ενδιαφέρον του αναγνώστη. 5,5 + 3 = 8,5 Haruki Murakami - 1Q84 Και για αυτό δεν είμαι σιγουρος. Εγώ νομίζω πως είναι fantasy, αλλά από πολύ κόσμο θεωρείται sci-fi... Οι βασικοί πρωταγωνιστές είναι ο Τένγκο και η Αομάμε. Ο Τένγκο είναι ένας καθηγητής μαθηματικών που δουλεύει σκληρά για να καταφέρει να γίνει συγγραφέας. Η Αομάμε είναι γυμνάστρια και καθηγήτρια αυτοάμυνας που ζει μια μοναχική ζωή. Μεταξύ τους, αν και δεν έχουν καμία επαφή, υπάρχει ένας όχι και τόσο ξεχασμένος σύνδεσμος που θα παίξει πολύ μεγάλη σημασία στα γεγονότα του βιβλίου. Το βιβλίο εξελίσσεται το 1984, και η ροή των γεγονότων ξεκινά με την Αομάμε, η οποία άθελά της περνάει σε ένα παράλληλο σύμπαν, λίγο διαφορετικό από το δικό μας, το οποίο η ίδια αποκαλεί 1Q84, για να το ξεχωρίσει έτσι από το δικό μας. Σε αυτό το παράλληλο σύμπαν ο Τένγκο και η Αομάμε βρίσκονται μπλεγμένοι στις υποθέσεις μιας θρησκευτικής αίρεσης, και η ζωή τους βρίσκεται σε κίνδυνο, ενώ παράλληλα, και χωρίς να το ξέρουν, τα μονοπάτια τους τείνουν να συναντηθούν. Το πρώτο πράγμα που έχω να σχολιάσω για το 1Q84 είναι το μέγεθος του. Τελειώνοντας το βιβλίο, και αναλογιζόμενος τα γεγονότα που εξελίχθηκαν στις κοντά 1000 σελίδες του, έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσε να είναι το μισό σε μέγεθος, αν όχι το ένα τρίτο. Όταν οι χαρακτήρες σκέφτονται κάτι που έγινε σε προηγούμενο κεφάλαιο, ο αναγνώστης πρέπει να ξαναδιαβάσει όλο το γεγονός ή τον συλλογισμό πάλι από την αρχή, ξανά και ξανά. Ειδικά η Αομάμε, ούτε ξέρω πόσες φορές είπε στον εαυτό της, “Αυτό δεν είναι το 1984, είναι το 1Q84”, και όλη την συνοδευτική παράγραφο. Ένα άλλο που με ξένισε είναι η εμμονή με το σεξ. Αν το βιβλίο γίνει ταινία, θα πρέπει οπωσδήποτε να είναι τουλάχιστον rated R, για να μην πω τσόντα. Σε γενικές γραμμές είναι δεν είναι κακό βιβλίο, δίνει μεγάλη έμφαση στην ανάπτυξη των χαρακτήρων, αλλά έχοντας πλέον στο μυαλό μου το σύνολο της ιστορίας που αφηγείται ο Μουρακάμι, δεν ξέρω αν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό για τον όγκο του βιβλίου. 3,5 + 3 = 6,5 Philip Dick - Flow My Tears, the Policeman Said Ο Τζον Τάβερνερ είναι ένας διάσημος τραγουδιστής και παρουσιαστής της τηλεόρασης. Ένα βράδυ δέχεται μια επίθεση που σχεδόν του κοστίζει τη ζωή του. Τελικά επιβιώνει, αλλά ξυπνά μόνος του, σε ένα βρώμικο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου σε μια κακόφημη γειτονιά. Κανείς δεν φαίνεται να τον αναγνωρίζει, και δεν έχει κανένα έγγραφο που να αποδεικνύει την ταυτότητα του. Σε μια Αμερική που την απόλυτη εξουσία έχει ο στρατός και η αστυνομία, ο μαύρος πληθυσμός έχει οδηγηθεί στην εξαφάνιση, και σε κάθε γωνία υπάρχουν σημεία ελέγχου για φοιτητές-τρομοκράτες, πρώτο του μέλημα είναι να μην συλληφθεί και βρεθεί σε κάποιο στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας, και στη συνέχεια πρέπει να ανακαλύψει τι συμβαίνει. Το βιβλίο μου θυμίζει άλλα του συγγραφέα, με μια πολύ ωραία ιδέα, και μια ιστορία που κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη όλο και περισσότερο, μέχρι να έρθει η αποκάλυψη, η οποία είναι εν τέλει πολύ κατώτερη των προσδοκιών. Έτσι κι εδώ, όσο περνούν οι σελίδες, τόσο η αγωνία για την τύχη του ήρωα μεγαλώνει, όπως και η περιέργεια για το τι τελικά συμβαίνει. Και όταν έρχεται η αποκάλυψη, μένεις με ένα αίσθημα ότι ένα καλύτερο τέλος θα ταίριαζε σε αυτή την ιστορία. Πάντως μέχρι αυτό το σημείο, το βιβλίο νομίζω πως είναι εξαιρετικό. 4,5 + 4 = 8,5 Walter M. Miller, Jr. - A Canticle for Leibowitz Το βιβλίο αποτελείται από τρεις διαφορετικές ιστορίες σε τρεις διαφορετικές περιόδους που απέχουν μεταξύ τους περίπου 500 χρόνια. Η πρώτη ιστορία εξελίσσεται περίπου 500 χρόνια μετά από μια πυρηνική καταστροφή που εξαφάνισε τον σύγχρονο πολιτισμό και έσπρωξε την ανθρωπότητα πίσω στην βαρβαρότητα. Πρωταγωνιστές των ιστοριών είναι οι μοναχοί του τάγματος του Leibowitz, που έχουν αναλάβει το καθήκον να φυλάξουν την ανθρώπινη γνώση μέσα από τους αιώνες της άγνοιας, για την δώσουν πίσω στην ανθρωπότητα όταν αυτή θα το θελήσει. Ο συγγραφέας αγγίζει πολλά θέματα όπως είναι η ευθύνη του επιστήμονα, η σχέση εκκλησίας και κράτους, η επανάληψη της ιστορίας, αλλά και η ίδια η φύση του ανθρώπου. Είναι πολύ ευχάριστο στην ανάγνωση,αλλά νομίζω πως συνολικά έχει ένα μελαγχολικό ύφος, που πάντως ταιριάζει με το περιεχόμενο. 5 + 4 = 9 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted July 29, 2014 Share Posted July 29, 2014 Καλησπέρα. Συγγνώμη που δεν πρόλαβα την ανανέωση του Πίνακα, ξεχάστηκα τελείως. χεχε μην ανησυχείς, δεν απέχει πολύ η ανανέωση της... πρωτοχρονιάς. Μπράβο για τις αιτιολογημένες αξιολογήσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Fan-tasy Posted August 14, 2014 Share Posted August 14, 2014 Εμείς, Ζαμιάτιν4,5 & 3 = 7,5Το περίμενα καλύτερο με βάση όσα μου είχαν πει και είχα διαβάσει. Πάντως είναι καλό βιβλίο και δημιουργεί προβληματισμούς η οπτική του αφηγητή για τα ευτοπικά που περιγράφονται, αλλά για εμάς δυστοπικά. Θυμίζει την Πολιτεία του Πλάτωνα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Brother_Moon1 Posted August 21, 2014 Share Posted August 21, 2014 (edited) Καλημέρα σας Τον τελευταίο καιρό ξεκίνησα και ολοκλήρωσα την σειρά βιβλίων Old Man's War του John Scalzi. Εξωγήινοι, μάχες, διαστημόπλοια, πόλεμοι, συμμαχίες, δολοπλοκίες, διπλωματία, πολιτική, χαρακτήρες με τρομερό σαρκαστικό χιούμορ, ενδιαφέρουσα σειρά από όλες τις απόψεις, σε πρώτη ανάγνωση με τάση περισσότερο προς τη διασκέδαση και τη δράση και λιγότερο προς φιλοσοφικά ή άλλα ζητήματα. Γούσταρα πάρα πολύ,και επειδή όλα τα βιβλία είναι στο ίδιο ύφος καθώς αποτελούν θεματική συνέχεια, δεν υπάρχει λόγος να πώ κάτι ξεχωριστά. Για μένα δεν υστερεί κάποιο, πολλοί λένε ότι το τέταρτο είναι πίσω σε σχέση με τα άλλα, εγώ θεωρώ πως όχι. Η σειρά δεν έχει ολοκληρωθεί, σύντομα αναμένεται το υποθέτω τελευταίο μέρος της.Άσχετο και αδιάφορο trivia-τη σειρά την ξεκίνησα απλά και μόνο γιατί μια αγαπημένη μου μπάντα λέγεται Ghost Brigade, ευτυχώς δεν σπατάλησα τον χρόνο μου. Old Man;s War The Ghost Birgades The Last Colony Zoe's Tale The Human Division όλα 4,5 +3= 7,5 Χτες ολοκλήρωσα το ''Η Πόλη και τα Άστρα'' του Clarke. Ενώ το βιβλίο ''Οι Επικυρίαρχοι'' με είχε αφήσει άφωνο δεν έγινε το ίδιο και τώρα και έψαξα αρκετά το γιατί. Αυτό που τελικά καταλήγω είναι ότι ενώ οι ιδέες και πάλι είναι εξαιρετικές, κάτι στον τρόπο γραφής με έκανε που και που να βαριέμαι,ενώ και οι χαρακτήρες πέραν ίσως του κεντρικού πραγματικά δε μου κέντρισαν το ενδιαφέρον. Διάβασα κατόπιν διάφορες απόψεις σχετικά με το κατά πόσον θεωρείται καλός συγγραφέας ή λογοτέχνης, μικρή σημασία έχουν όμως εν τέλει αυτά, καθώς ακόμα και με τις ενστάσεις που μπορεί να έχει ο καθένας, αυτό που είναι κοινός τόπος είναι ότι οι ιδέες του είναι απλά εκπληκτικές. Το βιβλίο ξεκινάει καλά, κάνει μια κοιλιά και τελειώνει πολύ δυνατά λύνοντας τις απορίες και αφήνοντας τα διδάγματα που πρέπει. Th city and the Stars- Arthur Clarkke 4,5+3= 7,5 Edited August 21, 2014 by Brother_Moon1 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Brother_Moon1 Posted August 28, 2014 Share Posted August 28, 2014 Συνέχισα με Clarke και πολύ καλά έκανα, εδώ το πράγμα ξέφυγε καθώς ναι μεν και πάλι δε τρελάθηκα με τους χαρακτήρες ούτε με τη πλοκή έξω από τον Ράμα, από την άλλη όμως ο κυλινδρικός κόσμος του, ήταν κάτι απίστευτο σαν σκέψη, τρομερή σύλληψη και όλο αυτό το μυστήριο γύρω από το τι και πώς, σε παρέσερνε, χωρίς όμως να σε κάνει να ανυπομονείς να μάθεις τι σημαίνουν όλα αυτά, καθώς είναι από τις ιστορίες που το ταξίδι και όχι ο προορισμός είναι αυτό που μετράει. Και νομίζω πως το νόημα είναι να κατανοήσουμε πόσο μεγάλα μπορεί να είναι κάποια πράγματα για εμάς. Και επειδή αυτό ακούγεται πολύ κουλτουριάρικο, θα το ισοπεδώσω λέγοντας πως ο κόσμος του Ραμα σαν σύλληψη, ιδέα και παρουσίαση είναι ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ. Arthur Clarke- Randevouz with Rama 5+3=8 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 29, 2014 Share Posted August 29, 2014 Σημεία ζωής. Ο Μ. Τζον Χάρισον έχει γράψει διάφορα ενδιαφέροντα βιβλία όπως το Light (το οποίο έχω στην βιβλιοθήκη μου), το Viriconium που αποτελείται από τέσσερα μικρά μυθιστορήματα, το The Centauri Device και κάμποσα άλλα, το Signs Of Life όμως είναι το μοναδικό που μεταφράστηκε στα ελληνικά και αναρωτιέμαι γιατί επιλέχτηκε αυτό. Εντάξει, είναι αρκετά περίεργο σαν βιβλίο και το στιλ αφήγησης έχει τρόπον τινά κάτι το ξεχωριστό, όμως γενικά η ιστορία μπορώ να πω ότι με άφησε αδιάφορο και σε αρκετά σημεία με κούρασε. Και παραδέχομαι ότι μερικές σελίδες (καμιά δεκαριά) δεν τις διάβασα καν! Η περίληψη σε προδιαθέτει για κάτι καλό: Ο Μικ "Τσάινα" Ρόουζ κατέχει μια εταιρεία υπηρεσιών μεταφορών στην βιομηχανία της γενετικής, με λίγα λόγια ασχολείται με την μεταφορά και καταστροφή διαφόρων αποβλήτων. Αυτά μαζί με τον φίλο του Τσόι. Μια μέρα γνωρίζεται με την όμορφη αλλά παράξενη Ίζομπελ, που όνειρό της είναι να πετάξει. Κυριολεκτικά. Γι'αυτό κάποια στιγμή η Ίζομπελ θα κάνει μια ειδικά θεραπεία με βάση το ανασυνδυασμένο DNA για να το πετύχει. Ο Τσάινα θα μάθει πράγματα που αγνοούσε για τον χαρακτήρα της αγαπημένης του, αλλά και για μερικά προϊόντα που μετέφερε τόσα χρόνια η εταιρεία του. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας αναλώνεται σε άσχετες και αδιάφορες (για μένα) στιγμές της καθημερινότητας των ηρώων και σε διαλόγους που δεν καταλήγουν κάπου. Τα κομμάτια που είχαν να κάνουν με την μεταφορά των γενετικών υλικών και την "θεραπεία" της Ίζομπελ με σκοπό αυτή να πετάξει, είχαν το ενδιαφέρον τους, αλλά δυστυχώς δεν έπιασαν και πολύ χώρο. Από την άλλη η γραφή του Χάρισον μου άρεσε, είχε κάτι το ξεχωριστό, μια δική της φωνή, δεν περνά απαρατήρητη. Θα είμαι (σχετικά) αυστηρός με την βαθμολογία, γιατί περίμενα κάτι καλύτερο. Μ. Τζον Χάρισον - Σημεία ζωής: 3.5+3=6.5 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hyperiongr Posted August 29, 2014 Share Posted August 29, 2014 Είχα παρατήσει το διάβασμα για κάνα δύο χρόνια και είπα να ξεκινήσω με δύο κλασσικά βιβλία. Και τα δύο είναι επιστημονικής φαντασίας και μου άρεσαν πολύ για διαφορετικούς λόγους. Θεωρώ το 1984 πολύ πιο δυνατό από το Φαρενάιτ 451 και την γραφή του Όργουελ καλύτερη, γιαυτό και αυτή η διαφορά. Σίγουρα πάντως μιλάμε για δύο πολύ καλά και κλασσικά πια βιβλία. Τζόρτζ Όργουελ - 1984 Ο Μεγάλος Αδελφός 6.0+4.0= 10 Ρέι Μπράντμπερι - Φαρενάιτ 451 5,5+3,0=8,5 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted September 4, 2014 Share Posted September 4, 2014 Philip K. Dick, A Maze of Death, Λαβύρινθος Θανάτου, 4+4=8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 4, 2014 Share Posted September 4, 2014 (edited) Walter Tevis- Ο Άνθρωπος που Έπεσε στη Γη: Ένας εξωγήινος φτάνει στη Γη με διπλή αποστολή. Να εξασφαλίσει φυσικούς πόρους που είναι απαραίτητοι για την συνέχιση της ζωής στον πλανήτη του, και να αποτρέψει τους Γήινους από το να καταστρέψουν τον δικό τους. Θα αποκτήσει χρήμα και δύναμη για να πραγματοποιήσει τον σκοπό του και να ακουστεί η φωνή του. Τα πράγματα όμως δεν θα πάνε όπως περίμενε μιας και θα συναντήσει (όχι και τόσο) ανέλπιστα εμπόδια. Καλούτσικο βιβλίο που αποπνέει μία νότα μελαγχολίας και απαισιοδοξίας. 4+3,5=7,5 Edited September 4, 2014 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rov Posted September 13, 2014 Share Posted September 13, 2014 Καλημέρα σε όλους, Έκτο post από εμένα στις αξιολογήσεις. Το πεπρωμένο μου είναι τ' άστρα (Άλφρεντ Μπέστερ): Ένα τεχνο-παραμύθι, ένα αριστούργημα όχι μόνο της ΕΦ, αλλά και συνολικά της λογοτεχνίας, γραμμένο το 1956, χωρίς ποτέ του να δείχνει αναχρονιστικό. Τουναντίον, το ταξίδι του Γκιούλυ Φόυλ, μια σύγχρονη Οδύσσεια, είναι μοναδικό, βάρβαρο, χιουμοριστικό, χωρίς τελειωμό... Βαθμολογία: 6,0+4,0=10,0 Ζωντανός Θρύλος (Ρίτσαρντ Μάθεσον): Όταν βγήκε το 2001 απέφυγα να το αγοράσω και περίμενα μήπως βγει ξανά σε άλλη έκδοση (δεν μου έκανε ο Will Smith εξώφυλλο σε βιβλίο), μετά βέβαια δεν μπορούσα να το βρω, ώσπου την προηγούμενη εβδομάδα (κάπου τον Ιούλιο) στην Πολιτεία, βρήκα ένα και τελευταίο αντίτυπο και φυσικά το διάβασα μέσα σε 2 μόνο μέρες. Δυστοπικό, μελαγχολικό αλλά τόσο αληθινό, το ανάγνωσμα του Μάθεσον σε βάζει μέσα στο σπίτι του Νέβιλ, σαν να ζεις εσύ αντ' αυτού. Και αυτό πιστεύω ότι είναι το μεγάλο προσόν αυτού του βιβλίου, που περιορίζει ορθά την έκτασή του σε 184 τόσο δυνατές σελίδες. Στα συν του και οι εναλλαγές στην πλοκή, μέχρι την τελική κάθαρση. Βαθμολογία: 6,0+3,5=9,5 Η πόλη (Pines) (Μπλέικ Κράουτς): Το πολύ ενδιαφέρον ξεκίνημα της τριλογίας του Blake Crouch, σχεδόν για τα ¾ του σου δίνει την εντύπωση ότι διαβάζεις ένα βιβλίο τρόμου/θρίλερ, μέχρι που λίγο πριν το τέλος, έρχεται η αποκάλυψη της δυστοπικής εποχής του. Έντιμο, λίγο φλατ σε κάποια σημεία του, ωστόσο πιστό στην αφήγηση της ιστορίας του και χωρίς κενά, το «Η πόλη» ικανοποιεί πλήρως τον αναγνώστη του. Από εκεί και πέρα, στα πολύ σημαντικά πλεονεκτήματα αυτού του βιβλίου συγκαταλέγεται και το ότι, για εμένα πάντα, αποτελεί την ιδανική εισαγωγή της τριλογίας του Crouch, όντας όσο αυτόνομο χρειάζεται και χωρίς (όπως αυτή τη στιγμή μου φαίνεται και εν αναμονή των υπολοίπων δύο) να αποτελεί ντε και καλά το «αριστούργημα» των τριών – κάτι που συμβαίνει ως επί το πλείστον με το πρώτο βιβλίο των τριλογιών... Βαθμολογία: 5,0 + 3,5=8,5 Το τεστ (Τζέιμς Ντάσνερ): Είπα να ξεκινήσω την τριλογία του Ντάσνερ διαβάζοντας το πρώτο βιβλίο της σειράς. Η ιστορία, λίγο πολύ γνωστή, γύρω στα 40 παιδιά κλεισμένα σε ένα μέρος που περιβάλλεται από έναν λαβύρινθο, από τον οποίο προσπαθούν να ξεφύγουν. Το τελικό αποτέλεσμα για εμένα, απλά καλό, αν όχι μέτριο (θα δούμε πως θα πάνε και τα άλλα δύο). Πλήρως προβλεπόμενη η πλοκή, ακόμη και για το ποιοι πεθαίνουν/ποιοι ζουν, εξαιρετικά απλή γραφή και μια ιστορία που τραβάει πολλές περισσότερες σελίδες από ό,τι θα έπρεπε. Παρόλα αυτά, υπάρχει η ατμόσφαιρα που σε κάνει να θες να προχωρήσεις το διάβασμα της τριλογίας, ωστόσο, συγκρινόμενο με τα ανάλογου ύφους - και πιο εμπορικά - Hunger Games ή την τριλογία της Απόκλισης, το πρώτο βιβλίο του Ντάσνερ είναι σαφώς πιο αργό στην εξέλιξη της δράσης και ανάλογα προβλέψιμο. Για το τέλος, θα το πω για μια ακόμη φορά: γιατί σε τέτοιου είδους μυθιστορήματα οι ήρωες πρέπει να είναι παιδιά; Βαθμολογία: 3,5 + 3,0=6,5 Καμένη γη (Τζέιμς Ντάσνερ): Μια από τις σχετικά λίγες περιπτώσεις, όπου το δεύτερο βιβλίο μιας τριλογίας είναι καλύτερο από το πρώτο. Σίγουρα, η γραφή του Ντάσνερ και πάλι δεν είναι η καλύτερη δυνατή, ωστόσο εδώ, η δράση εξελίσσεται γρηγορότερα, οι χαρακτήρες αποκτούν λίγο περισσότερο υπόβαθρο και η πλοκή, παρότι δεν επιφυλάσσει πολλές εκπλήξεις, καλυτερεύει. Τελικά, η «Καμένη γη» κερδίζει τις εντυπώσεις και διαβάζεται με πολύ περισσότερο ενδιαφέρον από το «Τεστ», μέχρι το τέλος του βιβλίου. Βαθμολογία: 4,0 + 4,0=8,0 Θεραπεία θανάτου (Τζέιμς Ντάσνερ): Το κερδίζει τελικά το στοίχημα η τριλογία του Ντάσνερ, φέρνοντάς μας το 2ο και 3ο βιβλίο σαφώς καλύτερα από το 1ο. Και σε ό,τι αφορά ειδικά στη «Θεραπεία Θανάτου», ο Ντάσνερ μας δίνει ένα ανάγνωσμα πιστό στην εξέλιξη της δράσης, με ένα παραπάνω από ικανοποιητικό τέλος και ίσως, λίγο περισσότερες εκπλήξεις σε σχέση και με το «Τεστ» και με την «Καμένη γη», που κρατούν το ενδιαφέρον ψηλά. Βαθμολογία: 4,0 + 4,0=8,0 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 14, 2014 Share Posted September 14, 2014 (edited) Δημήτρης Σπυρίδωνος, Ιστορίες Επιστημονικής Φαντασίωσης Χιουμοριστική εφ με καλό γούστο. Κάποια διηγήματα μου άρεσαν περισσότερο, ένα-δυο με κούρασαν. Θα ήθελα να διαβάσω ένα «κλασικό» εφ μυθιστόρημα από το Δημήτρη: Οι ιδέες του είναι καλές, θα το διανθίσει με χιούμορ (δύσκολο, λίγοι το μπορούν), είμαι σίγουρος ότι το αποτέλεσμα θα είναι πετυχημένο. 2.5 + 2.0 = 4.5 Γιώργος Γιαλούρης, Νασέν Έχω ανταλλάξει μερικά μέιλ με τον συγγραφέα, του είπα τη γνώμη μου. Τα διηγήματα είναι ευχάριστα, αλλά όχι πρωτότυπα για τον μέσο αναγνώστη της εφ. Και η γραφή του θέλει πολύ δουλειά. Ωστόσο χάρηκα που έκανε το βιβλίο. Μακάρι να υπάρξει επόμενο, καλύτερο. Μακάρι περισσότερος κόσμος να γράφει και να εκδίδεται. 1.5 + 1.5 = 3.0 Jerry Oltion, The Getaway Special O Oltion δίνει σάρκα και οστά στο παιδικό - εφηβικό - ενήλικο όνειρό μας: Μια εφεύρεση κάνει παιχνιδάκι το ταξίδι στο διάστημα με άπειρη ταχύτητα. Κάθε γήινος, με ελάχιστο κόστος μπορεί να φτιάξει την απαραίτητη συσκευή (σε μέγεθος... μίξερ), να την προσαρμόσει σε ένα στοιχειώδες κουτί καλά μονωμένο ώστε να μη φεύγει ο αέρας (ένα αυτοκίνητο είναι ό,τι πρέπει, ακόμα καλύτερα ένα κοντέινερ) και με ένα κλικ βρίσκεται σε όποιο σημείο του Γαλαξία θέλει. Το ταξίδι των ηρώων έχει πλάκα και η αλήθεια είναι ότι ο Oltion άλλοτε προσπαθεί να είναι σοβαρός (;) και άλλοτε κάνει καλαμπούρι. Πάντως το βιβλίο - ταξίδι διαβάζεται ευχάριστα. 3.5 + 3.0 = 6.5 Thomas Disch, Echo round his bones Άλλο επίπεδο ο Ντις. Αν και δεν είναι από τα πιο γνωστά έργα του, στηρίζεται σε μια εξαιρετική ιδέα, ενώ η γραφή είναι σπέσιαλ. Παλιό μεν (και φαίνεται), διαβάζεται όμως «άνετα» από το σημερινό αναγνώστη. Α, ναι. Με άγχωσε φοβερά (δείχνει και τη δύναμή του αυτό) με την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν, άθελά τους, οι ήρωές του. Σκεφτόμουν διαρκώς πώς είναι να βρεθεί κανείς στη θέση τους. Σας το συστήνω. 5.0 + 3.5 = 8.5 Isaac Asimov, The end of eternity Ένα από τα δύο (αν θυμάμαι καλά) μυθιστορήματα του Ασίμοφ που δεν μπαίνουν στο καλούπι των Ρομπότ - Θεμέλιο ιστοριών. Το άλλο είναι το κλασικό Ακόμα και οι Θεοί, ένα από τα καλύτερα εφ βιβλία (το έχετε διαβάσει ελπίζω). Τούτο δω το βρήκα υποδεέστερο στη δεύτερη ανάγνωση. Ενδιαφέρουσα ιστορία αλλά σε πολλά σημεία βρήκα την εξέλιξη βεβιασμένη και αδύνατη. 3.5 + 3.0 = 6.5 H.G. Wells, The invisible man Πόσο ευφυής ήταν αυτός ο άνθρωπος και πόσο μπροστά από την εποχή του; Ίσως όχι το πιο δυνατό από τα εφ μυθιστορήματά του, και πάλι όμως εξαιρετικό ανάγνωσμα. 5.0 + 3.5 = 8.5 George Alec Effinger, When gravity fails Cyberpunk αστυνομικό, με ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα, καλές ιδέες και ωραίο κόσμο. Το βιβλίο που είχε διαβάσει μικρός ο Morgan και εμπνεύστηκε το Altered Carbon. Όχι, δεν το ξέρω... Λέω τώρα, για να... εκνευρίσω τους Μοργκαν-όφιλους. Δύσκολα πάντως θα το βαθμολογήσω ψηλότερα, δεν είναι ακριβώς του γούστου μου αυτές οι ιστορίες. Χμ, αν είναι του δικού σας γούστου, πρέπει να το διαβάσετε. 3.5 + 3.0 = 6.5 Δημήτρης Φύσσας, Στρατιώτης του Χριστού Στα συν: Ένας από τους πιο ριζοσπάστες και ευφυείς έλληνες εφ συγγραφείς (και γράφει και δεκάδες άλλα πράγματα) φτιάχνει μια ιστορία εξαιρετικά καυστική για τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και τους ημίτρελους που μας περιστοιχίζουν (φασίστες, ρατσιστές, θρησκόληπτους, συνωμοσιολάγνους). Στα πλην: Σε σημεία κουράζει. Αλλά αυτό αν πας να το διαβάσεις σαν ένα κοινό μυθιστόρημα. Μόλις κατάλαβα το στιλ, άφησα κατά μέρος την ευθεία ανάγνωση και διάβαζα ένα κεφάλαιο τη μέρα, ακόμα και... με ανάκατη σειρά (ναι!). Πάντως θα γελάσετε. Θα γελάσετε πολύ. Σας το συστήνω. 3.5 + 3.5 = 7.0 John Crowley, The deep Ανάμικτα συναισθήματα. Εξαιρετικός κόσμος, απελπιστικά φορτωμένη γλώσσα και ύφος. Ομολογώ ότι από ένα σημείο και μετά μπερδεύτηκα τόσο που κατάλαβα ότι πρέπει να γυρίσω στην αρχή και να κρατώ σημειώσεις. Όπως... αντιλαμβάνεστε, δεν είχα το κουράγιο να το κάνω, οπότε... 3.0 + 2.0 = 5.0 Hugh Howey, Shift Υποδεέστερο των πρώτων 2-3 διηγημάτων του πρώτου τόμου (Wool) με μέτρια γραφή. Η ιδέα στην οποία στηρίζεται είναι εξαιρετική - αυτό να λέγεται. Η εκτέλεση εδώ, είναι μετριότατη. 2.0 + 2.0 = 4.0 Kenneth Ingle, First contact Αυτό που θα έλεγε κανείς «έντιμη προσπάθεια», αλλά αφελές και πρωτόλειο στη γραφή του. 2.0 + 2.0 = 4.0 Mike Resnick, Second contact Μέτριο. Το ενδιαφέρον του σημείο είναι πώς έβλεπε ένας συγγραφέας το 1990 τους υπολογιστές, το δίκτυο (δεν νομίζω ότι είχε ακούσει τη λέξη web ή internet) και το χάκινγκ. Αλλά η υπόθεση, απολύτως μέτρια. 2.5 + 2.5 = 5.0 Paul Antony Jones, Extinction point Αν και το ξεκίνησα με ενδιαφέρον, πολύ γρήγορα κατάλαβα ότι έπεφτε... έπεφτε... αδυνάτιζε... έπεφτε... Μέχρι που έφτασα στο τέλος και έμεινα με το στόμα ανοιχτό! Εμμ.... Χωρίς να κλείνει απολύτως τίποτα, ο συγγραφέας μας παραπέμπει στο δεύτερο μέρος της... τριλογίας του. Παρντόν; 2.0 + 2.5 = 4.5 Alexei Panshin, Rite of passage Εξαιρετική ιστορία. Χενλάιν χωρίς την κατήχηση (αλλά και χωρίς ιδιαίτερο χιούμορ, για να πούμε την πάσα αλήθεια). Συστήνεται. 5.0 + 3.5 = 8.5 Δημοσθένης Βουτυράς, Από τη Γη στον Άρη Must read, για την ιστορία του. Εννοώ για τη θέση του στην σύγχρονη ελληνική εφ λογοτεχνία. Λογίζεται ως το πρώτο έργο της. Δεν θα σας απογοητεύσει, εννοείται, αν το δείτε στο πλαίσιο της εποχής που γράφηκε. Αλλά η αξιολόγηση (ο τελικός βαθμός που βάζουμε) χμ... με δυσκολεύει. Αδύνατο να μη λάβεις υπόψη την εποχή, τις συνθήκες, τις δυσκολίες. Κάτι που δεν έχει ανάγκη ο Wells, για παράδειγμα (δηλ. τα μυθιστορήματα του Γουέλς στέκουν ακόμα και σήμερα εξαιρετικά). Από την άλλη, ο Wells ζούσε σε άλλη κοινωνία, έβλεπε, άκουγε και διάβαζε τελείως άλλα πράγματα. Τέλος πάντων, η αξιολόγηση γίνεται με κάποια ευρύτητα. 3.5 + 3.0 = 6.5 Edited September 15, 2014 by nikosal 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted September 29, 2014 Share Posted September 29, 2014 (edited) Paolo Bacigalupi, Ship Breaker, Νεκροταφεία Καραβιών, 4+4=8 (σχόλιο: http://community.sff.gr/topic/15712-paolo-bacigalupi/ ) Επίσης μία αλλαγή αξιολόγησης (αν μου επιτρέπεται) Paolo Bacigalupi, The Windup Girl, Το Κουρδιστό Κορίτσι, 4+4=8 Edited September 29, 2014 by Myyst Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted September 29, 2014 Share Posted September 29, 2014 Φυσικά και επιτρέπεται, όπως ορίζουν οι κανόνες. ΥΓ. Οι οποίοι παρεμπιπτόντως έχουν για κάποιο λόγο χαλάσει: έχουν μικρύνει πολύ τα γράμματα. Βέβαια μπορεί κάποιος να τα μεγαλώσει με ctr+ αλλά αν μπορούσε ένας mod να το αλλάξει εξαρχής θα ήταν καλό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 29, 2014 Share Posted September 29, 2014 Φυσικά και επιτρέπεται, όπως ορίζουν οι κανόνες. ΥΓ. Οι οποίοι παρεμπιπτόντως έχουν για κάποιο λόγο χαλάσει: έχουν μικρύνει πολύ τα γράμματα. Βέβαια μπορεί κάποιος να τα μεγαλώσει με ctr+ αλλά αν μπορούσε ένας mod να το αλλάξει εξαρχής θα ήταν καλό. Έγινε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted September 30, 2014 Share Posted September 30, 2014 (edited) Lois Lowry, The Giver, Ο Δωρητής, 2+2=4 Μία μέτρια εφηβική δυστοπία που βασίζεται σε μερικές απλές όμορφες εικόνες. Δεν βρήκα τίποτε που να με ενδιαφέρει εδώ πάντως. Edited September 30, 2014 by Myyst Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 1, 2014 Share Posted October 1, 2014 (edited) Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη. Πρώτα-πρώτα θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Δημήτρη που μου έστειλε το βιβλίο, το οποίο έψαχνα για καιρό σ'ένα κάρο βιβλιοπωλεία και δεν το έβρισκα με τίποτα, με αποτέλεσμα ένα κλασικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας σαν κι αυτό να παραμένει αδιάβαστο. Λοιπόν, αυτή είναι η τρίτη μου επαφή με το έργο του Γουόλτερ Τέβις, τον οποίο γνώρισα αρχικά με το καταπληκτικό και πεντάστερο Έτος 2.500 μ.Χ. το 2011 και στη συνέχεια με το πολύ καλό Ο τζογαδόρος που διάβασα τον Ιούλιο που μας πέρασε. Και τα δυο βιβλία μου άρεσαν πολύ, το ίδιο ισχύει και μ'αυτό που μόλις τελείωσα. Ένας εξωγήινος καταφτάνει στη Γη μ'ένα διαστημόπλοιο από τον πλανήτη Άνθια έχοντας ως αποστολή πρώτα να διασφαλίσει κάποιους φυσικούς πόρους για την φυλή του, η οποία βρίσκεται λίγο πριν την εξαφάνιση, και έπειτα ν'αποτρέψει τους ανθρώπους από την δική τους καταστροφή. Για να γίνει αυτό πρέπει ν'αποκτήσει χρήμα και δύναμη ώστε ν'ακουστεί η φωνή του, κάτι που με το πέρασμα των χρόνων το καταφέρνει, χάρη στις γνώσεις του και την επιμονή του. Όμως θ'αντιμετωπίσει πολλά εμπόδια, που όλοι καταλαβαίνουμε ποια μπορεί να είναι, μιας και είμαστε άνθρωποι... Αρκετά μελαγχολικό και σε σημεία ακόμα και απαισιόδοξο μυθιστόρημα σκεπτόμενης επιστημονικής φαντασίας, που σίγουρα δίνει τροφή για σκέψη. Είναι απλά γραμμένο, χωρίς αγωνιώδη πλοκή και δράση, όμως έχει πολλά βαθύτερα νοήματα που δεν θ'αφήσουν κανένα αδιάφορο. Και το τέλος το βρήκα αρκετά έντονο συναισθηματικά. Η γραφή βέβαια καταπληκτική μέσα στην απλότητά της, της βάζω με άνεση άριστα. Γενικά ένα πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο μυθιστόρημα που πρέπει κάποια στιγμή να διαβάσετε. Τώρα μένει να δω και την κλασική ταινία με τον Ντέιβιντ Μπόουι που βασίζεται στο βιβλίο, την οποία ευτυχώς έχω στην ταινιοθήκη μου. Γουόλτερ Τέβις - Ο άνθρωπος που έπεσε στη Γη: 4.5+4=8.5 Αν σας άρεσε αυτό το βιβλίο, μπορεί να σας αρέσει κι αυτό: Ματ Χέιγκ - Οι Γήινοι. Edited October 1, 2014 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 1, 2014 Share Posted October 1, 2014 (...) επαφή με το έργο του Γουόλτερ Τέβις, τον οποίο γνώρισα αρχικά με το καταπληκτικό και πεντάστερο Έτος 2.500 μ.Χ. ...) A, μου θύμησες ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted October 18, 2014 Share Posted October 18, 2014 (edited) William Tenn, Of men and monsters Σπουδαίο έργο, από τα δυνατά της δεκαετίας του '60. Μια πιο πλήρης κριτική, εδώ. 5.0 + 3.5 = 8.5 Charles Yu, Sorry, please, thank you:stories Ο Υu είναι συγγραφικά... τεμπέλης, όπως εξηγώ εδώ. 2.0 + 2.5 = 4.5 Edited October 18, 2014 by nikosal Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rov Posted October 19, 2014 Share Posted October 19, 2014 Καλησπέρα σε όλους, Έβδομο post από εμένα στις αξιολογήσεις (περίμενα να μαζευτούν και άλλα, αλλά έχω κολλήσει με το Μαξ της Σάρα Κοέν-Σκαλί και διαβάζω μια σελίδα το τριήμερο-δεν προχωρά με τίποτα!). Λοιπόν: 1984 (Τζωρτζ Όργουελ): Εφιαλτικό, τρομακτικό, δυνατό όσο λίγα, το «1984» συνεχίζει να κατατρώγει τα σωθικά του αναγνώστη κάθε φορά που το διαβάζει. Δεν είναι τόσο αυτό που πολλοί έχουν γράψει, ότι προφητεύει δηλαδή τον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, αλλά ο πεσιμισμός του και ο υπέρμετρος αφορισμός της ανθρώπινης φύσης, που προσδίδει τόση μοναδικότητα σε αυτό το ανάγνωσμα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που γράφτηκε από τον Όργουελ, τη στιγμή που είχε παραδοθεί στη φυματίωση και λίγο πριν αφήσει τελικά τα εγκόσμια τον Ιανουάριο του '50, σε ηλικία μόλις 46 ετών. Βαθμολογία: 6,0 + 4,0=10,0 Robopocalypse (Ντάνιελ Γουίλσον): Το υποτίμησα. Το είχα μήνες και «καθόταν», δεν έχει top βαθμολόγηση στο Goodreads, ενώ και εδώ, οι απόψεις όσων των διάβασαν διίσταντο για το εάν αξίζει να διαβαστεί. Τελικά, μέσα σε ένα από τα πολλά -και ενοχλητικά πλέον- αεροπλάνα, είπα να το ξεκινήσω. Ναι, έχει πολλές αδυναμίες, γιατί απλώς δεν εμβαθύνει σε τίποτε. Και ναι, μοιάζει σαν ιδέα με τον Παγκόσμιο Πόλεμο Ζ του Brooks. Αλλά όμως έχει αυτό το κάτι. Που ίσως κάποιοι το υποτιμούν. Και αυτό το κάτι, είναι ο ρυθμός του. Καταιγιστικός και με κενό ουδέν. Στο τέλος μένεις με μια έκφραση παγωμένη και με ένα «γιατί τελείωσε», κολλημένο στη σκέψη. Ρηχό λοιπόν, αλλά τόσο διασκεδαστικό... Βαθμολογία: 5,0 + 4,0=9,0 Αν είσαι έτοιμος πάτα enter (Έρνεστ Κλάιν): Το είχα διαβάσει το 2012, επανέρχομαι για την αξιολόγησή του, ένα γρήγορο βιβλίο, ιδανικό για τους λάτρεις των videogames. Γενικά, δεν είναι ένα ανάγνωσμα για σκέψη, αλλά ένα ανάγνωσμα που εγγυάται ότι θα περάσεις καλά μέσα από τις 620 σελίδες του. Για την πλοκή και την ιδέα, σίγουρα του βάζω ψηλά, η δε γραφή είναι απλή και γρήγορη, χωρίς ο συγγραφέας να το ψάχνει πολύ. Σε κάθε περίπτωση, το ενδιαφέρον το κρατά ο Κλάιν μέχρι το τέλος και αυτό είναι προσόν του. Βαθμολογία: 5,0 + 3,0=8,0 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Brother_Moon1 Posted October 27, 2014 Share Posted October 27, 2014 (edited) Rick Yansey, The Fifth Wave 4+3,0= 7 Rick Yansey, The Infinite Sea 3,5+3= 6,5 κριτική εδώ http://community.sff.gr/topic/15601-rick-yancey-%CF%84%CE%BF-5%CE%BF-%CE%BA%CF%8D%CE%BC%CE%B1/ Kurt Vonnegut, The Sirens of Titan 4,5+4=8,5 Κριτική εδώ http://community.sff.gr/topic/4772-kurt-vonnegut/page-2 Edited October 27, 2014 by Brother_Moon1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.