Jump to content

Aξιολόγηση καλύτερων βιβλίων ΕΦ


Recommended Posts

Ursula K. Le Guin- Four ways to Forgiveness

 

Για άλλη μια φορά η Λε Γκεν περνάει τα πολύ όμορφα μηνύματα της, μέσα από κόσμους μακρινούς αλλά στην ουσία, δικούς μας, με μεταφορές και αλληγορίες που πάντα κάτι όμορφο θέλουν να μας πουν. Συγχώρεση, ελευθερία, συνειδητοποίηση, ανεκτικότητα, και πολύ τροφή για σκέψη, όπως ότι έχω διαβάσει από εκείνη μέχρι σήμερα.

 

5+3,5=8,5

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

2012: Ο πόλεμος για τις ψυχές

 

Αυτό είναι το δεύτερο βιβλίο του Γουίτλι Στρίμπερ που διαβάζω, μετά τους Λυκάνθρωπους (The Wolfen) που διάβασα φέτος τον Ιανουάριο (σχόλιο εδώ). Όταν το 2009 κυκλοφόρησε αυτό το βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη, αμέσως μου κίνησε το ενδιαφέρον η περίληψη του και, όσο να'ναι, ο συνδυασμός επιστημονικής φαντασίας, περιπέτειας και υπερφυσικού τρόμου με ιντριγκάρει αφάνταστα. Όμως βλέποντας τις πραγματικά μέτριες κριτικές σε Goodreads και Amazon, συγκρατήθηκα και δεν το αγόρασα. Όμως πριν λίγες μέρες το πέτυχα στο Μοναστηράκι με τέσσερα ευρώ και δεν το σκέφτηκα παραπάνω, είπα να το τολμήσω. Και καλά έκανα. Όχι ότι δεν έχει τα (πολλά) θεματάκια του και χτυπητές αδυναμίες σε διαφορετικούς τομείς, όμως μπορώ να πω ότι πέρασα πάρα πολύ ωραία. Και, μάλιστα, διαβάστηκε απνευστί, μιας και το άρχισα χτες το βράδυ, το άφησα τα ξημερώματα στην σελίδα 250 και πριν λίγη ώρα το τελείωσα, ενώ είχα και άλλες δουλειές στο μεταξύ.

 

Το να συνοψίσω την βασική πλοκή εδώ δεν έχει νόημα, είναι αρκετά μπερδεμένη, άλλωστε μπορείτε να διαβάσετε και την αρκετά κατατοπιστική περίληψη στο οπισθόφυλλο του βιβλίου. Απλά να περιμένετε μια θεόμουρλη ιστορία με τρία παράλληλα σύμπαντα και πύλες μεταξύ τους στον αντίστοιχο πλανήτη Γη και ερπετόμορφα όντα που θέλουν να σκλαβώσουν την ανθρωπότητα στα δυο παράλληλα σύμπαντα και να αρπάξουν τις ψυχές των ανθρώπων. Αυτά σε γενικές γραμμές. Η πλοκή είναι αρκετά έως πολύ ό,τι να'ναι, όμως έχει πραγματικά το ενδιαφέρον της. Η δράση είναι έντονη από την αρχή μέχρι το τέλος, με πολλές δυνατές σκηνές και τρομερές, πολλές φορές σκληρές, εικόνες, και η ατμόσφαιρα αρκούντως σκοτεινή και, γιατί όχι, τρομακτική. Οι χτυπητές αδυναμίες που έλεγα πιο πριν, εντοπίζονται κυρίως στους χαρακτήρες και σε κάποιους χαζούς και άστοχους διαλόγους. Η γραφή, πάντως, μου φάνηκε καλούτσικη και σίγουρα ευκολοδιάβαστη.

 

Γενικά, αν σας αρέσει που και που να διαβάζετε "αληθινές" ή φανταστικές ιστορίες με ερπετόμορφα όντα που μπορούν να πάρουν ανθρώπινη μορφή και θέλετε μέσα και έναν πόλεμο για τις ψυχές και ταξίδια σε παράλληλα σύμπαντα, τότε η ιστορία είναι ό,τι πρέπει για μια ξεκούραστη ανάγνωση. Απλά να περιμένετε και αρκετά εξωφρενικές αναληθοφάνειες στην πλοκή (αλίμονο!) και διάφορες άλλες αδυναμίες. 

 

Γουίτλι Στρίμπερ - 2012: Ο πόλεμος για τις ψυχές: 4+3=7

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα σε όλους,

 

Τέταρτο post από εμένα στις αξιολογήσεις.

 

Το 5ο κύμα (Rick Yansey): Κατ' αρχάς δικαιώνει απόλυτα το «θόρυβο», που έχει γίνει γι' αυτό στο εξωτερικό. Θυμίζω άλλωστε ότι σύντομα θα γίνει και ταινία. Από εκεί και πέρα, είναι ένα εύκολο, γρήγορο και πολύ ενδιαφέρον δυστοπικό μυθιστόρημα, το οποίο σε κάποια σημεία αποκαλύπτει τις «εφηβικές» καταβολές του (π.χ. οι κύριοι πρωταγωνιστές είναι παιδιά και εάν παραβλέψεις το γεγονός του τι καταφέρνουν, όλα κυλούν μια χαρά). Σοφά έχει αναφερθεί σε κάποιες κριτικές μια μικρή συγγένειά του με τον Δρόμο του ΜακΚάρθυ - στο θυμίζει άλλωστε σε κάποια σημεία περιπλάνησης. Συνολικά, πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, που διαβάζεται ευχάριστα και σε κάνει να αδημονείς για τα επόμενα δύο. Εν αναμονή λοιπόν (το δεύτερο, θα εκδοθεί Σεπτέμβριο στας US).

 

Βαθμολογία: 5,5 + 3,5 = 9,0

 

Οι γήινοι (Matt Haig): Ο Haig γράφει με χιούμορ μια ιστορία για το πως ένας εξωγήινος «φορά» έναν άνθρωπο και ζει ως ένας τέτοιος στη γη. Ως ιδέα, δεν μπορεί κανείς να την πει και πρωτότυπη, ενώ στην πορεία του βιβλίου, μάλλον ξεχνάς την πλοκή και επικεντρώνεσαι στην πολύ ενδιαφέρουσα γραφή του Haig. Και αυτό τελικά είναι το προσόν του βιβλίου, μαζί με το γεγονός ότι σε κάνει να σκεφτείς για αρκετές φορές, το πόσο «μικροί» είμαστε στην απεραντοσύνη του σύμπαντος. Μετά από αυτά...

 

Βαθμολογία: 4,0 + 4,0 = 8,0

 

Απόκλιση (Veronica Roth): Η ιδέα με τις φατρίες, πολύ καλή. Η πλοκή επίσης πολύ καλή. Το πρώτο βιβλίο επίσης πολύ καλό. Γιατί όμως τριλογία; Το δεύτερο και τρίτο βιβλίο («Ανταρσία» και «Αφοσίωση» αντίστοιχα), αποτελούν μάθημα του πώς να τραβήξεις μέχρι τα μαλλιά μια ιδέα για να την κάνεις να βγάλει λεφτά (έχει βγει και σινεμά φυσικά). Δεν υποτιμώ την προσπάθεια, αλλά και η Λένα Μαντά, Νο1 είναι στις πωλήσεις βιβλίων στην Ελλάδα... Κρίμα πάντως.

 

Βαθμολογία: 5,0 + 2,5 = 7,5 (Απόκλιση)

 

Βαθμολογία: 4,0 + 2,0 = 6,0 (Ανταρσία)

 

Βαθμολογία: 0,5 + 1,5 = 2,0 (Αφοσίωση) («πλοκή»; Τι είν' τούτο;)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Απόκλιση (Veronica Roth): Η ιδέα με τις φατρίες, πολύ καλή. Η πλοκή επίσης πολύ καλή. Το πρώτο βιβλίο επίσης πολύ καλό. Γιατί όμως τριλογία; Το δεύτερο και τρίτο βιβλίο («Ανταρσία» και «Αφοσίωση» αντίστοιχα), αποτελούν μάθημα του πώς να τραβήξεις μέχρι τα μαλλιά μια ιδέα για να την κάνεις να βγάλει λεφτά (έχει βγει και σινεμά φυσικά). Δεν υποτιμώ την προσπάθεια, αλλά και η Λένα Μαντά, Νο1 είναι στις πωλήσεις βιβλίων στην Ελλάδα... Κρίμα πάντως.

 

Βαθμολογία: 5,0 + 2,5 = 7,5 (Απόκλιση)

 

Βαθμολογία: 4,0 + 2,0 = 6,0 (Ανταρσία)

 

Βαθμολογία: 0,5 + 1,5 = 2,0 (Αφοσίωση) («πλοκή»; Τι είν' τούτο;)

Έχω δει μόνο την ταινία "Divergent" και, εκτός του ότι μου φάνηκε πολύ χολιγουντιανή-εμπορική, θεωρώ ότι τη συγκεκριμένη ιδέα την έχει προχωρήσει έτη φωτός περισσότερο ο Aldous Huxley στο "Brave New World" (το οποίο γράφτηκε και 80 χρόνια νωρίτερα). Διάβασέ το, χάνεις.

Link to comment
Share on other sites

 

Απόκλιση (Veronica Roth): Η ιδέα με τις φατρίες, πολύ καλή. Η πλοκή επίσης πολύ καλή. Το πρώτο βιβλίο επίσης πολύ καλό. Γιατί όμως τριλογία; Το δεύτερο και τρίτο βιβλίο («Ανταρσία» και «Αφοσίωση» αντίστοιχα), αποτελούν μάθημα του πώς να τραβήξεις μέχρι τα μαλλιά μια ιδέα για να την κάνεις να βγάλει λεφτά (έχει βγει και σινεμά φυσικά). Δεν υποτιμώ την προσπάθεια, αλλά και η Λένα Μαντά, Νο1 είναι στις πωλήσεις βιβλίων στην Ελλάδα... Κρίμα πάντως.

 

Βαθμολογία: 5,0 + 2,5 = 7,5 (Απόκλιση)

 

Βαθμολογία: 4,0 + 2,0 = 6,0 (Ανταρσία)

 

Βαθμολογία: 0,5 + 1,5 = 2,0 (Αφοσίωση) («πλοκή»; Τι είν' τούτο;)

Έχω δει μόνο την ταινία "Divergent" και, εκτός του ότι μου φάνηκε πολύ χολιγουντιανή-εμπορική, θεωρώ ότι τη συγκεκριμένη ιδέα την έχει προχωρήσει έτη φωτός περισσότερο ο Aldous Huxley στο "Brave New World" (το οποίο γράφτηκε και 80 χρόνια νωρίτερα). Διάβασέ το, χάνεις.

 

Το έχω διαβάσει και συμφωνώ. Την ταινία δεν μπορώ να τη δω. Φαντάζομαι ότι είναι μια μίξη Hunger Games με Twilight...

Link to comment
Share on other sites

 

 

Απόκλιση (Veronica Roth): Η ιδέα με τις φατρίες, πολύ καλή. Η πλοκή επίσης πολύ καλή. Το πρώτο βιβλίο επίσης πολύ καλό. Γιατί όμως τριλογία; Το δεύτερο και τρίτο βιβλίο («Ανταρσία» και «Αφοσίωση» αντίστοιχα), αποτελούν μάθημα του πώς να τραβήξεις μέχρι τα μαλλιά μια ιδέα για να την κάνεις να βγάλει λεφτά (έχει βγει και σινεμά φυσικά). Δεν υποτιμώ την προσπάθεια, αλλά και η Λένα Μαντά, Νο1 είναι στις πωλήσεις βιβλίων στην Ελλάδα... Κρίμα πάντως.

 

Βαθμολογία: 5,0 + 2,5 = 7,5 (Απόκλιση)

 

Βαθμολογία: 4,0 + 2,0 = 6,0 (Ανταρσία)

 

Βαθμολογία: 0,5 + 1,5 = 2,0 (Αφοσίωση) («πλοκή»; Τι είν' τούτο;)

Έχω δει μόνο την ταινία "Divergent" και, εκτός του ότι μου φάνηκε πολύ χολιγουντιανή-εμπορική, θεωρώ ότι τη συγκεκριμένη ιδέα την έχει προχωρήσει έτη φωτός περισσότερο ο Aldous Huxley στο "Brave New World" (το οποίο γράφτηκε και 80 χρόνια νωρίτερα). Διάβασέ το, χάνεις.

 

Το έχω διαβάσει και συμφωνώ. Την ταινία δεν μπορώ να τη δω. Φαντάζομαι ότι είναι μια μίξη Hunger Games με Twilight...

 

Hunger Games χωρίς την πρασινάδα είναι.

Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω αν ο nikosal ακόμα ενημερώνει τη βαθμολογία, αλλά διάβασα ένα εξαιρετικό βιβλίο και θα το αξιολογήσω εδώ έτσι κι αλλιώς:

 

Καζούο Ισιγκούρο: Μη μ' αφήσεις ποτέ (Καστανιώτης, 2005, σ.330)

 

Ένα πολύ περίεργο -έγω τουλάχιστον δεν το έχω ξανασυναντήσει- στυλ γραφής: Ήσυχο, σταθερό, χωρίς εξάρσεις, χωρίς τις "μεγάλες" σκηνές. Η αφηγήτρια σε βάζει σιγά-σιγά στην υπόθεση, η οποία αν εξαιρέσουμε το άρχικό Ε.Φ. στήσιμό της είναι τελείως μα τελείως τετριμμένη: Δεν συμβαίνει τίποτα το τρομερό (με δεδομένο το στήσιμο επαναλαμβάνω) τίποτα το πραγματικά αναπάντεχο, τίποτα το εκπληκτικό ή το ανατρεπτικό. Κι όμως! Ο συγγραφέας (για να δανειστώ μια γλαφυρότατη DinoHajiyorgi φράση) σε έχει από την αρχή, χωρίς να το καταλάβεις, αρπάξει απ' τα παπάρια και σε σφίγγει όλο και πιο πολύ με κάθε σελίδα που περνά.

Το ξαναλέω, γιατί έχω πολύ καιρό να δω τέτοια συγγραφική μαγεία: Στο βιβλίο δεν γίνεται σχεδόν τίποτα από αυτά που, στη λογοτεχνία τουλάχιστον, συνηθίζουμε να αποκαλούμε "ενδιαφέροντα" περιστατικά ή εξελίξεις. Θεωρητικά, όλο το βιβλίο είναι απόλυτα προβλέψιμο. Αυτό που δεν μπορείς να προβλέψεις όμως είναι ο "ύπουλος" τρόπος που σε παγιδεύει ο συγγραφέας σ' αυτό τον απίστευτα πιστευτό και αληθοφανή μελαγχολικό κόσμο του.

Ο "μάγος" Ισιγκούρο πετυχαίνει έτσι μια εξαιρετικά υψηλή ταύτιση με τους κεντρικούς χαρακτήρες ενώ συγχρόνως φτάνει στο τέλος του βιβλίου χωρίς να έχει πετάξει ούτε μία "αποφθεγματική εξυπνάδα" (από αυτές με τις οποίες άλλοι συγγραφείς αρέσκονται να φορτώνουν τα έργα τους για να τους δώσουν κάποιο πολυπόθητο "ειδικό βάρος").

Φτάνοντας στην τελευταία σελίδα δεν έχεις διαβάσει απλώς γι αυτούς: Είσαι η Κάθυ, είσαι ο Τόμυ, είσαι η Ρουθ. Αλήθεια σου συνέβησαν όλα αυτά. Πραγματικά έζησες σ' αυτόν τον κόσμο.

Από τα βιβλία που με ανυψώνουν ως αναγνώστη και κυρίως ως άνθρωπο (ενώ συγχρόνως με καταβαραθρώνουν ως συγγραφέα στη συνειδητοποίηση ότι δεν πρόκεται να φτάσω ποτέ εκεί ψηλά). Ο Ισιγκούρο είναι τόσο καλός σ' αυτό που κάνει, που φοβάμαι ότι με έκαψε σαν αναγνώστη του. Πραγματικά δεν ξέρω αν θέλω να ξαναδιαβάσω άλλο βιβλίο του.

 

Και τώρα πρέπει να βαθμολογήσουμε, ε; 5 + 4 = 9 Το 4 στην γραφή γιατί δεν υπάρχει 5, 6 ή 7...

 

Διαβάστε το. Χθες!

 

Υ.Γ. Ο τίτλος το αδικεί πριν το διαβάσει κανείς. Αλλά, όπως και όλο το βιβλίο, είναι ήσυχος-ήσυχος και υπέροχος όταν το έχεις τελειώσει.

 

Συμφωνώ σε όλα με τον Μιχάλη, κι εγώ Μη μ' αφήσεις ποτέ 5 + 4 = 9

Link to comment
Share on other sites

Μερικά που διάβασα τώρα τελευταία.

 

Caliban's War - James S.A. Corey : 5.5+3.5=9

 

Το protomolecule κάνει την εμφάνιση του σε ένα από τα φεγγάρια του Δία. Η Γη βρίσκεται στα πρόθυρα πολέμου με τον Άρη. Ο Jim Holden αποφασίζει να σώσει ένα κοριτσάκι που έχει απαχθεί στη αποικία που καταρρέει.

 

Abaddon's Gate - James S.A. Corey: 5.5+3.5=9

 

Η Γη, ο Άρης και οι Εξωτερικοί Πλανήτες ξεκινούν αγώνα δρόμου για να ερευνήσουν την πύλη που δημιούργησαν οι εξωγήινοι. Την λεπτή αυτή ισορροπία θα κάνει σμπαράλια για άλλη μια φορά ο Jimmy και το πλήρωμα του Rocinante. Το καλύτερο βιβλίο της σειράς μέχρις στιγμής.

 

Cibola Burn - James S.A. Corey: 5+3=8

 

Το πιο αδύναμο βιβλίο μέχρις στιγμής, κυρίως γιατί επικεντρώνεται πολύ σε νέους ψιλοαδίαφορους χαρακτήρες και λιγότερο στον Holden.

 

Η αγαπημένη μου σειρά αυτήν την εποχή. Ελπίζω όμως να επικεντρωθούν περισσότερο στο πλήρωμα του Rocinante και λιγότερο σε νέους χαρακτήρες στα επόμενα βιβλία. Άντε πουνε το επόμενο!!!

 

 

Ancillary Justice - Ann Leckie: 5+3 = 8

 

Η Τεχνική Νοημοσύνη ενός πολεμικού διαστημόπλοιου παγιδεύετε σε ένα ανθρώπινο σώμα. Σκοπός της ύπαρξής της είναι να πάρει εκδίκηση για τον θάνατο του διοικητή της. Η αρχή μιας πολύ ενδιαφέρουσας σειράς.

 

Άλλη μια πολύ δυνατή space opera για φέτος.

 

The Martian - Andy Weir = 6 + 2.5 = 8.5

 

Η δεύτερη επανδρωμένη αποστολή στον Άρη αναγκάζεται να εγκαταλήψει τον πλανήτη. Ξεχνάνε όμως κάποιον πίσω. Με λίγες προμήθειες και πολύ disco. Το Gravity συναντά το Apollo 13 στην έκπληξη της χρονιάς.

 

Θα γίνει καταπληκτική ταινία. Φοβερό το χιούμορ, καταπληκτικός ο βασικός ήρωας. I fucking hate disco!

 

Redshirts - John Scalzi = 4.5 + 3.5 = 8  

 

Το πρώτο μισό είναι πολύ καλύτερο από το δεύτερο.

 

Νέοαφιχθείς στο διασημότερο διαστημόπλοιο του στόλου συνειδητοποιεί πως το πλήρωμα που συνοδεύει τους αξιωματικούς σε αποστολές έχει μικρές πιθανότητες επιβίωσης. Θα κάνει τα πάντα για να γλυτώσει την ζωή του! 

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Η εξαμηνιαία ενημέρωση του πίνακα (με πολλές-πολλές αλλαγές από ό,τι βλέπω) θα γίνει το Σ/Κ, οπότε καλείστε να προσθέσετε τις εκκρεμείς αξιολογήσεις σας ως τότε.

Link to comment
Share on other sites

Τελετή ενηλικίωσης. Χμ, δεν ξετρελάθηκα. Το βιβλίο το αγόρασα από κάποιο παζάρι βιβλίου έναντι τριών ευρώ και είπα φέτος να το πάρω μαζί μου στις διακοπές για κάτι μικρό και ευκολοδιάβαστο, που ν'ανήκει παράλληλα στο Φανταστικό. Δεν λέω, πέρασα αρκετά καλά, ο κόσμος που έπλασε ο Πάνσιν είχε το ενδιαφέρον του, με τα γιγαντιαία Πλοία που χωρίζονταν σε Επίπεδα και οργανώνονταν με αυστηρά ορθολογιστικό τρόπο και τους πλανήτες-Αποικίες που ως επί το πλείστον βρίσκονταν πολλά χρόνια πίσω συγκριτικά με τα Πλοία, με τις σχέσεις μεταξύ των μεν και των δε και τον τρόπο οργάνωσης των Πλοίων να δίνουν τροφή για σκέψη όσον αφορά τις ανθρώπινες σχέσεις, όμως κάτι στο στιλ αφήγησης και τους χαρακτήρες δεν μου έκανε κλικ. Για την ακρίβεια το στιλ αφήγησης μου φάνηκε μάλλον αδιάφορο και η γραφή γενικά βαρετή, δίχως εξάρσεις, και σε καμία στιγμή δεν δέθηκα με κανέναν από τους χαρακτήρες και ειδικότερα με την ανήλικη αφηγήτρια Μία Χάβερο. Προφανώς πρόκειται για ένα μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας που απευθύνεται κυρίως σε νεότερους αναγνώστες και κεντρικό θέμα είναι η ενηλικίωση της πρωταγωνίστριας σ'έναν, ίσως, δυστοπικό κόσμο, που άνετα μπορεί να διαβαστεί και από μεγαλύτερους σε ηλικία αναγνώστες, χωρίς την ίδια ευχαρίστηση, όμως προσωπικά έχω διαβάσει και καλύτερα. Αξίζει να διαβαστεί; Ναι, γιατί όχι, είναι κλασικό, φτηνό και έχει ενδιαφέρουσες ιδέες και λίγη δράση. Όμως μην περιμένετε κάτι το τρομερό, κάτι το ξεχωριστό, κάτι το συναρπαστικό. Απορώ μάλιστα που πήρε βραβείο NEBULA, μια χρονιά που ήταν υποψήφια, μεταξύ άλλων, δυο τρομερά βιβλία: Το Ηλεκτρικό Πρόβατο του Φίλιπ Ντικ και το Stand On Zanzibar του Τζον Μπρούνερ. Πραγματικά αξιοπερίεργο και ακατανόητο. Βέβαια για το δεύτερο βιβλίο δεν μπορώ να έχω γνώμη μιας και δεν το έχω διαβάσει (έχω ακούσει τα καλύτερα πάντως και είναι πολύ γνωστό), αλλά είναι δυνατόν το γνωστότερο μυθιστόρημα του Ντικ να θεωρηθεί κατώτερο από την Τελετή Ενηλικίωσης; Με τίποτα!

 

Αλεξέι Πάνσιν - Τελετή ενηλικίωσης: 4+3=7

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ερώτηση στον brother moon και κάθε άλλο: Ποιος είναι ο πρωτότυπος τίτλος του Αποχαιρετισμός στη Γη, του Κλαρκ;

Link to comment
Share on other sites

Ερώτηση στον brother moon και κάθε άλλο: Ποιος είναι ο πρωτότυπος τίτλος του Αποχαιρετισμός στη Γη, του Κλαρκ;

 

Καλησπέρα

 

Expedition to Earth (1953)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..