Nienna Posted September 29, 2006 Share Posted September 29, 2006 (edited) Μιαν άλλη Ελένη [ήμουν κι εγώ στη Δίκη της Τροίας] Στα πλαστά μάτια του χρισμένου αρχαγγέλου της μίας και μόνης ώρας καθρεφτίζονται τα χρυσά μαλλιά σ’ όλη τους τη γύμνια, τα πολυτραγουδισμένα μαλλιά-γλώσσες που δε γνώρισαν ποτέ τη ντροπή· καθρεφτίζεται το χρυσό κεφάλι με το λαιμό που περιφρονεί τους ανθρώπους – καθρεφτίζεται εκείνη που άγγιξε με τα χείλη της τη Μεγάλη Θεά στον καθρέφτη εκείνη που ήπιε τ’ ασήμι που δεν μπόρεσε παρά να βαφτεί τη μορφή της και δε γεύτηκε κρύο, γεύτηκε ένα φιλί που έμοιαζε με κόκκινη κερένια σφραγίδα λειωμένη απ’ τα ζεστά, πεινασμένα χέρια των θερινών βράχων. Στα πλαστά μάτια του χρισμένου αρχαγγέλου της μίας και μόνης ώρας καίει η μία και μόνη φλόγα που κατατρώει κι αψηφά: καίει εκείνη. «Εκείνη...», ψιθυρίζουν όλοι· μόνο η άλλη σωπαίνει. Η Άλλη, μιαν άλλη Ελένη: εκείνη που τα γόνατά της λύνονται σιγά-σιγά, που τα σφιγμένα της δάκτυλα λύνονται σιγά-σιγά, που οι κόμποι των αναστεναγμών της λύνονται σιγά-σιγά, σιγά-σιγά... σα γρίφος βγαλμένος από σκοτεινή συνωμοσία που ‘χει περάσει μέσα απ’ τα χίλια χρωματισμένα κρύσταλλα των χίλιων αιώνων. Τη βλέπω – κι έχει στο στήθος της μιαν οργή μελανή, σιγανή, μυστική, μιαν οργή που δε μοιάζει σε τίποτε με τα βαμμένα πορφυρά λοφία των φρουρών, με ‘κείνη την άγρια, ζωηρή τους μανία που όλο σβήνει, ‘κείνη που όλο την ξεχνούν μεμιάς καθώς ξερνούν γροθιές φωτιάς σαν άλλοι δράκοι. Μένει ακίνητη – κι έχει σκιές πίσω απ’ τα μάτια· δεν ακουμπά πουθενά, θυμάται μόνο τους ήχους των ονείρων ψηλαφιστά και περιμένει σιωπηλά την ετυμηγορία που ακόμα να ‘ρθει... ----- 28-9-2006, Derby, UK. Το ποίημα έχει να κάνει με τη Δίκη της Τροίας και κάποια άλλα ποιήματα της Ραψωδίας. [Σ' ευχαριστώ για την έμπνευση, ερμίνα.] Edited October 11, 2006 by Nienna 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted September 29, 2006 Share Posted September 29, 2006 Ύψιστη η διδαχή του παρατηρητή που κόβει τώρα δρόμο μες απ τα άγρια πλήθη σαν να γνώριζε αλήθεια νέα ξένα μονοπάτια Σαν να ‘ξερε από πάντα πώς να τραβά την άρνηση απ τα μαλλιά οδηγώντας την έξω απ τα ομιχλώδη καταφύγιά της αφήνοντας την εκεί ανήμπορη να λιώνει κάτω απ το κρύο φως των άστρων... (Είπα να κάνω ένα ποιητικότερο σχόλιο από αυτά που συνηθίζω... Μικ! Πάλι τα κατάφερες κοριτσάκι! ) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 29, 2006 Share Posted September 29, 2006 Τώρα επικοινωνούμε, Αταλάντη. Τα συγχαρητήριά μου στην μούσα-Ραψωδία (και για το σχόλιο-ποίημα) και στην ποιήτρια. Νιώθεις τι εννοώ όταν λέω ότι εγώ δεν γράφω ποίηση; Εσύ κοπέλα μου το έχεις το άθλημα. Με άγγιξε αυτή η εικόνα της άλλης Ελένης, πιο ονειρική από όμορφη, πιο άνθρωπος από γυναίκα, αλλά και πιο γυναίκα ταυτόχρονα. Μου έδωσε την εικόνα μιας ύπαρξης μόνης, αλλά δυνατής μέσα στη μοναξιά της. Beautiful, ladies... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted September 29, 2006 Author Share Posted September 29, 2006 (edited) Α, τα των ιερών θηλυκών τα πιάνουμε, ε; :tongue: [Σ' ευχαριστώ] Edited September 29, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted September 29, 2006 Share Posted September 29, 2006 Προφανώς, άμα δεν πιάναμε τους εαυτούς μας, θα ήμασταν για τα μπάζα γκομενες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rhapsody Posted September 29, 2006 Share Posted September 29, 2006 Κανένα αρσενικό δεν έχει τολμήσει να μπει στο διάλογο μέχρι στιγμής πάντως... ελπίζω να μην τα τρομάζουμε τα καημένα :tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted September 29, 2006 Share Posted September 29, 2006 Κανένα αρσενικό δεν έχει τολμήσει να μπει στο διάλογο μέχρι στιγμής πάντως... ελπίζω να μην τα τρομάζουμε τα καημένα :tongue: Αν τα αρσενικά πάντως αντιπροσωπεύονται από εμένα, φταίει μάλλον το ότι είναι από τον Άρη και ότι πάνε να διαβάσουν Conan Το ποιήμα πάντως είναι πολύ καλό στο σύνηθες υψηλό επίπεδο της Αταλαντης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted September 30, 2006 Share Posted September 30, 2006 Εγώ θα μεταφράσω πρώτα το άλλο ποίημα, θα του κάνω κι ένα πιο σαφές σχόλιο, και μετά θα διαβάσω κι αυτό. :tongue: Και, καλές μου κυρίες, αν σας φοβόμασταν δε θα χαιρόμασταν τόσο τα έργα σας εδώ μέσα. Δέος, φιλία, πάθος από κάποιους προς κάποιους πιθανώς ή/και ενίοτε (δουλειά τους, καλά νά 'ναι), όλ' αυτά, ναι, αλλά όχι φόβος... Όχι, δε φοβόμαστε, όχι! [RaspK prays that Nienor does not see this. j/k] Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted October 11, 2006 Share Posted October 11, 2006 Καλά, ότι ένα μπέρδεμα και μια ζάλη στην αρχή το έπαθα είναι αλήθεια, καθώς είμαι συνηθισμένος σε πιο light ποιήματα. Αλλά γενικά μου άρεσε, αν και έχω μερικές (αρκετές) απορίες: Ο αρχάγγελος τί συμβολίζει και ποιανής "μίας και μόνης ώρας" είναι? Γιατί "πλαστά μάτια"? Επίσης δεν καταλαβαίνω το σημείο: καθρεφτίζεται εκείνη που άγγιξε με τα χείλη της τη Μεγάλη Θεά στον καθρέφτηεκείνη που ήπιε τ’ ασήμι που δεν μπόρεσε παρά να βαφτεί τη μορφή της και δε γεύτηκε κρύο, γεύτηκε ένα φιλί που έμοιαζε με κόκκινη κερένια σφραγίδα λειωμένη απ’ τα ζεστά, πεινασμένα χέρια των θερινών βράχων Επίσης δεν κατάλαβα το σημείο όπου όλου ψηθιρίζουν το "εκείνη". Ποιά εκείνη, την Ελένη νο.1 ή την νο.2 (κατά σειρά εμφάνισης)? Το σημείο: με ‘κείνη την άγρια, ζωηρή τους μανία που όλο σβήνει,‘κείνη που όλο την ξεχνούν μεμιάς καθώς ξερνούν γροθιές φωτιάς σαν άλλοι δράκοι. επίσης δεν το έπιασα. Μανία των αγγέλων? Ξερνούν οι άγγελοι? Και γιατί την ξεχνάνε (την μανία?) οι άνθρωποι επηδή ξερνούν φωτιά? Ναι, τα θέλω όλα να τα καταλάβω! Όσο για την τελευταία στροφή, μου άρεσε πάρα πολύ! (Ίσως και επιδή είναι η μόνη που την καταλαβαίνω 100%). Σας είπα, δεν τα πάω καλά με τα λυρικορομαντικά.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 11, 2006 Author Share Posted October 11, 2006 (edited) Λοοιιιπόν! Όταν κάνεις τέτοια σχόλια [παχουλά, μεγάλα, και που δείχνουν ενδιαφέρον :tongue:] θέλω να σε βάλω να σχολιάσεις όλα μου τα ποιήματα. Να σε πρήξω, δηλαδή. Απαντήσεις, λοιπόν: 1. Ο αρχάγγελος, ο "χρισμένος αρχάγγελος", όπως τον αναφέρει και το πρωτότυπο ποίημα της Ραψωδίας [δεν τη λέω με τ' όνομά της γιατί εδώ "Ελένη" λέμε την Ωραία Ελένη του ποιήματος, και θα μπερδευτούμε], συμβολίζει και στα δυο ποιήματα την δήθεν υψηλή εξουσία, τον δήθεν θεϊκό κριτή που δεν είναι θεϊκός, είναι μόνο ένας "χρισμένος" άνθρωπος, ειρωνικά, πες το "διορισμένος", διορισμένος για μια ώρα, την ώρα της δίκης. Ο όλος συμβολισμός έχει να κάνει με το ποίημα της Ραψωδίας με τη δίκη, και το θέμα του κατά πόσο μπορεί να υπάρχει πραγματικά κάποιος αλάθητος κριτής - η άποψη που υποστηρίζεται και στα δυο ποιήματα είναι πως δεν μπορεί. 2. Το σημείο με τον καθρέφτη και τη Μεγάλη Θεά μιλάει για την Ελένη [την πρώτη Ελένη, την χρυσή, δυναμική, άνετη με τον εαυτό της, ανοικτή] που αγάπησε τον εαυτό της στον καθρέφτη, κατάλαβε πως έχει μέσα της το θείο θηλυκό, είχε ναρκισσιστικές ερωτικές εμπειρίες με τον εαυτό της... "Ήπιε τ' ασήμι που δεν μπορούσε παρά να βαφτεί τα χρώματά της", σημαίνει πως ήπιε [απόλαυσε] την εικόνα της στον καθρέφτη, [ο καθρέφτης είναι φτιαγμένος από ένα λεπτό φύλλο ασημιού, αυτό τον κάνει να αντανακλά την εικόνα μας], και φίλησε κυριολεκτικά ή και μεταφορικά τον εαυτό της στον καθρέφτη στα πλαίσια της αυτοερωτικής της εμπειρίας και της αποδοχής του εαυτού της. 3. Οι ψίθυροι "Εκείνη..." αναφέρονται στην πρώτη Ελένη, την κανονική, όχι την Άλλη Ελένη που αναφέρεται πιο κάτω - εκείνη είναι χαμηλών τόνων και κρυμμένη. Η Ωραία Ελένη [η χρυσή, αυτή με τον καθρέφτη] μπαίνει στο δικαστήριο, κι όλοι θαμπώνονται από την ομορφιά της, αν και πρέπει να τη δικάσουν. Το κοινό έχει έρθει να παρακολουθήσει τη δίκη για να δει την Ωραία Ελένη από κοντά, όπως πάντα ο κόσμος τρέχει όπου υπάρχει θέαμα - πήγαιναν και σε εκτελέσεις παλιά. 4. Το σημείο με τη μανία και τις γροθιές φωτιάς δείχνει την αντίθεση της γυναικείας-χαμηλών τόνων-σιγανοπαπαδίστικης-εσωτερικής οργής με την ανδρική οργή, την πιο ενεργητική, την πιο εκρηκτική. Τα "βαμμένα κόκκινα φτερά των φρουρών" δεν τους καθιστούν αγγέλους, είναι τα φτερά που έχουν στα λοφία τους, στη στολή τους, και διαλέγω τους φρουρούς για να συμβολίσουν το ανδρικό φύλο επειδή είναι στρατιώτες [δεν είπα πολεμιστές!], φρουροι, κι ο στρατός κι ο πόλεμος είναι πράγματα στα οποία δεν ανακατεύονται συχνά γυναίκες ενεργά. Η μανία τους "όλο σβήνει" γιατί θέλω να δείξω την εκρηκτική μανία και θυμό, που ξεσπά και περνάει, σε αντίθεση [όπως είπα και πριν] με την κρυφή οργή που βράζει κλεισμένη μέσα στο βάθος της ψυχής της Άλλης Ελένης [και κατ' επέκτασην κάθε γυναίκας χαμηλών τόνων που αυτή της η σιωπή και το μη άνοιγμα την καθιστά μυστήριο], που δεν ξεσπά και που κρατιέται μέσα να σιγοκαίει για πολύ καιρό. --- Ελπίζω να βοήθησα! Edited October 11, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted October 11, 2006 Share Posted October 11, 2006 Χμμ.... όντως τελικά, με τον άγγελο στην αρχή, οτιδήποτε σε φτερό παραπέμπτει σε αυτό. Αυτό ίσως να χρείζει προσοχής στο μέλλον. Και όσον αφορά τον άγγελο αυτόν ως αναφορά στο 1ο ποίημα, sorry, δεν ξέρω γαλλικά. Τώρα λοιπόν που καταλαβαινόμαστε και μπορώ να "δω" τι λες, έχω να πω τα εξίς: Βασικό ίσως "ελάττωμα" είναι η μακρυλογία, λες πολλά (αυτό δεν είναι κακό) αλλά χωρίς να νιώθω ότι έχουν κάποιον εσωτερικό ρυθμό (αυτό είναι κακό). Για παράδειγμα το "εκείνη που ήπιε τ’ ασήμι που δεν μπόρεσε παρά να βαφτεί τη μορφή της", εκτός ότι λείπει ένα κόμμα πριν το "που", πιστεύω ότι χάνει την συνοχή του λίγο. Πώς να το πω, παρασυρμένη ίσως από την πεμνευση, "το χάνεις" και "σου ξεφεύγει". Και η αντίφαση είναι ότι πιο μετά έχεις στοίχους αρκετά μικρούς. Το εκείνη που τα γόνατά της λύνονται σιγά-σιγά θα το έκανα: εκείνη που τα γόνατά τηςλύνονται σιγά-σιγά ή εκείνη που τα γόνατά τηςσιγά-σιγά λύνονται κ.ο.κ. Γενικά, ωραίες εικόνες, ωραία έμπνευση, πολύ καλό θέμα η δυπροσωπία της ελένης (εγώ το βλέπω σαν δύο πτυχές της ίδιας παρούσας ελένης), αλλά θέλει λίγο πιο πολύ "μάζεμα" και ρυθμό. Δεν εννοώ "μάζεμα" με την έννοια των λιγότερων λέξεων, αλλά με την έννοια των πιο σωστά επιλεγμένων και τοποθετημένων λέξεων. Δεν ξέρω άμα σε διαφώτισα καθόλου. Έννοιες όπως "ρυθμός" και "συνοχή" είναι δύσκολο να τις εξηγήσεις.... Αυτάαααα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted October 11, 2006 Author Share Posted October 11, 2006 (edited) Tους μικρούς στίχους γενικά τους βάζω επίτηδες [το έχεις ξαναπεί για το μικρό στίχο], εγώ θέλω να σπάει ο ρυθμός εκεί, θέλω να είναι ενοχλητικά μικροί οι στίχοι, να σταματάει το μυαλό για λίγο, γιατί πιο πριν υπάρχει χείμαρρος, ενώ εκεί θέλω να υπάρχει αργοπορία [εξ ου και η επανάληψη του "σιγα σιγα" - αργοπορώ το νόημα έτσι, και δίνω και έμφαση στο ότι είναι βραδύκαυστη η Άλλη Ελένη, αργή και μαλακή και ήρεμη. Σ΄αυτό με τα φτερά και τους αγγέλους έχεις δικιο, νομίζω, κι εγώ το πρόσεξα τώρα. Μάλλον θα το κάνω "λοφία" γιατί αλλοιώς παραπέμπει στους αγγέλους με τη μία. Στο "εκείνη που ήπιε τ’ ασήμι που δεν μπόρεσε παρά να βαφτεί τη μορφή της" δε θέλει κόμμα, αν βάλω κόμμα σημαίνει πως η Ελένη βάφτηκε τη μορφή της, ενώ ο καθρέφτης είναι αυτός που βάφτηκε τη μορφή της! Καθρεφτίστηκε μέσα στον καθρέφτη, άρα ο καθρέφτης πήρε τα χρωματα της, τα αντανάκλασε, "τα βάφτηκε", "τα ντύθηκε". Σ' ευχαριστώ πολύ για την κριτική, μάλλον δεν θα είχα προσέξει τα φτερά-λοφία αν δεν την είχες κάνει. Edited October 11, 2006 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.