Ένα ή δύο πράγματα…,

[Nienor]

Το θέμα αυτό έχει διπλή σημασία. Το πρώτο μέρος του είναι εκείνη η κλασική ερώτηση λευκώματος «Τι μου αρέσει;» Έχετε κάποιες προτιμήσεις στην έκδοση; Προτιμάτε να λέει πολλά η περίληψη ή όχι; Να έχει πρόλογο ή να μην έχει; (ιδού η απορία ) Να έχει κάποιο συγκεκριμένο στυλ γραφής; Αγγλικά ή Ελληνικά; Να μυρίζει ωραία το χαρτί του; Όποια βιβλιοδιαστροφή έχετε χωράει άνετα στο τόπικ

 

Το δεύτερο μέρος του τόπικ είναι οι προτάσεις. Όταν στον τάδε αρέσουν βιβλία που είναι συνήθως έτσι κι έτσι κι έτσι, ο δείνα, που έχει διαβάσει ένα τέτοιο βιβλίο, του λέει «να, αυτό».

 

Μπορείτε να το θεωρήσετε και παιχνίδι.

Edited October 5, 2006 by Nienor

[Celestial]

χμ... λοιπων

 

Συνηθως διαβαζω βιβλια που μου προτεινουν ατομα που εκτιμαω την γνωμη τους γιατι γενικα δε το εχω το shopping... περαν αυτου εχω μια ταση αν μου αρεσει ενας συγγραφεας να διαβαζω οτι εχει γραψει ποτε ( μεχρι και τη λιστα για τα ψωνια )

 

Επισεις με ελκουν τα βιβλια με "περιεργη" θεματολογια ( κλασικο παραδειγμα το magic kingdom for sale : sold ) που τραβανε ορισμενα θεματα η τα συνδεον με αλλα φαινομενικα ασχετα

 

γενικα τα διαβαζω στο αυθεντικο αν μπορω αν οχι σε οτι τα βρω

 

τελος εχω ενα φετιχ με τα λεγομενα "βιβλια με το μετρο" η με το κιλο τεσπα τα οποια αφ ενος σου δινουν αλλη αισθηση οταν τα διαβαζεις και αφ εταιρου ειναι ιδιεταιρα διασκεδαστικο να βλεπεις τις εκφρασεις των γυρω οταν τα ανοιγεις στο τρενο..... ( ναι ειπαμε αν πιασω κατι το διαβαζω οπου και αν ειμαι μεχρι να τελειωσει...)

[RaspK]

Μου αρέσουν τα βιβλία που δεν προσπαθούν να το παίξουν κάπως, κυρίως στο πρωτότυπο, εκτός κι αν δεν ξέρω τη γλώσσα (δεν είναι και δύσκολο, δεν ξέρω και τόσες) και είναι καλή η μετάφραση, μου αρέσουν τα δερματόδετα ή αυτά που έχουν καλό εξώφυλλο (μεγάλη συζήτηση), και μου αρέσουν διάφορα χαρτιά - από το παλιό, παχύ και κίτρινο, ως το σχεδόν τσιγαρόχαρτο.

[araquel]

ένα τέλειο θέμα όπου βγαίνουν όλα τα φετίχ και οι διαστροφές με τα βιβλία!!!!

 

ξεκινάω με τα αόριστα και όσο προχωράμε πάμε στα πιο διεστραμμένα/ ψυχαναγκαστικά

 

δεν μου πολυαρέσουν τα εξτραβαγκάν ή τρασάδικα (trashάδικα) εξώφυλλα, π.χ. όταν διάβαζα το κάμπαλ του μπάρκερ, σχεδόν ντρεπόμουνα να το κυκλοφορώ με το γελοίο εξώφυλλο που του είχαν βάλει. άλλο παράδειγμα το στρασέ εξώφυλλο του αρτέμη φάουλ, του "ο ντερκ τζέντλυ ακολουθεί τη γατά (τρασιά εξώφυλλο). την πιάνετε την ιδέα.

 

μου αρέσει να έχει ένα βιβλίο μια μικρή περίληψη, ή ένα ιντριγκάρισμα στο πίσω εξώφυλλο. όχι παπ*ριές στυλ "άλλο ένα αριστούργημα από τον/ην ...., new york times", αλλά φάση dune, που δεν λέει πολλά άμα δεν το έχεις διαβάσει και σε ιντριγκάρει παρόλα αυτά. ναι, το ξέρω ότι έχει επίσης τις παπα*ιές "άλλο ένα αριστούργημα από τον/την ..."

 

οι πρόλογοι, άμα είναι σε βιβλίο συγγραφέα που μου αρέσει, απλώς είναι όλα τα λεφτά. άμα είναι σε βιβλίο συγγραφέα που λατρεύω είναι όλα τα λεφτά και τα παραδίπλα λεφτά επίσης. τώρα, άμα είναι σε βιβλίο άσχετου συγγραφέα, ok, sure, why not...

 

δεν μου αρέσουν τα hardbacks, το μαλακό εξώφυλλο είναι πολύ πιο ωραίο, και συνήθως είναι και μικρότερα σε μέγεθος.

κάπου το διάβασα νομίζω σε άλλο τόπικ και συμφωνώ απόλυτα: το απόλυτα (ή πολύ) λευκό χαρτί δεν μου αρέσει σε λογοτεχνικό βιβλίο. αντιθέτως σε επιστημονικό μου αρέσει.

η μυρωδιά. στα επιστημονικά μου αρέσει η πλαστική μυρωδιά που έχουν κάποια (άσχετο, θυμάστε πώς μύριζαν τα κλασσικά μπλε τετράδια? :Ρ), ενώ στα λογοτεχνικά με χαλάει.

πολύ ωραία μυρωδιά και χρώμα έχουν οι σελίδες του κάκτου στα βιβλία του ασίμωφ.

γραμματοσειρά. μου τη δίνει η times new roman, που είχε χρησιμοποιηθεί στην οδύσσεια του κλαρκ. δεν μου πολυαρέσουν και κάποιες ιδιότυπες από εκδόσεις οξύ. μεγάλες γραμματοσειρές (βιβλία κοέλιο) επίσης όχι. όλες οι άλλες ωραίες. (εν ολίγοις, αυτές που δεν μου αποσπούν την προσοχή. αα!! εθισμός η κλασική γραμματοσειρά στα περισσότερα ε.φ. parerback στα αγγλικά. απλώς εθισμός.

 

είναι τέλειο να αποκοιμιέμαι με ένα βιβλίο. ιδίως άμα μυρίζει τέλεια. επειδή βγάζω τα γυαλιά (πλέον) στο κρεβάτι, συχνά αποκοιμιέμαι με το πρόσωπο μέσα στο βιβλίο (εξ'ου και σημαντικό να μυρίζει τέλεια).

επίσης τέλειο είναι μερικές φορές (επειδή κάνω ανήσυχο ύπνο) όταν ξυπνάω να αισθάνομαι το σχήμα του βιβλίου στο σώμα μου (να το έχω πλακώσει ντε!) (οκ, εδώ είναι που διακριτικά με αφήνετε μόνο με τα βιβλία μου.... :Ρ)

 

όμορφα είναι και τα σημάδια που αναπόφευκτα αποκτούν τα περισσότερα βιβλία που έχω. από μικρά ξεφλουδίσματα του νάυλον καλύμματος του εξώφυλλου (εκδ. κάκτος, ανούμπις), έως τα τσακίσματα στις σελίδες όπου το σταματούσα, όπου είχε μια σκηνή που μου είχε αρέσει, όπου απλώς συνέβη στη διάρκεια του ύπνου. ακόμα και τα σημάδια από ατυχήματα με καφέ.

εννοείται πως αυτά ισχύουν μόνο με τα βιβλία, με τα κόμιξ τηρώ ιεροτελεστίες. τα χέρια καθαρά-στεγνά, πλαστικές θηκούλες, προσοχή που θα τα ακουμπήσω. πράγμα αρκετά περιέργο άμα σκεφτεί κανείς ότι τα βιβλία προτιμώ να τα αγοράζω καινούργια, ενώ στα κόμιξ αναγκαστικά αγοράζω και μεταχειρισμένα. (παίζει να θέλω να φαίνεται μεταχειρισμένο. τα ασημάδευτα βιβλία στη βιβλιοθήκη μου δεν με ελκύουν τόσο πολύ όσο τα σημαδεμένα, αλλά δεν ισχύει και στα κόμιξ αυτό. περίεργο...)

 

ψυχαναγκαστικό: όταν στρίβω τσιγάρο και πέφτει καπνός στο ανοιγμένο βιβλίο, πέφτει στάχτη, πέφτει ο,τιδήποτε από τον αέρα, το φέρνω κοντά και ξεκινάω τα φου!φου! να φύγει τελείως. ΤΕΛΕΙΩΣ όμως.

 

λατρεύω τα βιβλία που χωράνε στην κωλότσεπη ή στην τσέπη του μπουφάν (η τσέπη του μπουφάν δε λέει πολλά γιατί χώρεσαν και τα dune...). δεδομένου ότι διαβάζω πολλές φορές και όταν περπατάω, είναι πρακτικό να χωράν κάπου για να στρίψω ένα τσιγάρο. επίσης τέλεια είναι η αίσθηση ενός βιβλίου στην κωλότσεπη όταν περπατάω ή κάθομαι.

εναλλακτικά, άμα δεν χωράει εκεί και θέλω τα χέρια μου ελεύθερα, το τοποθετω ανάμεσα στην πλάτη μου και τη τσάντα μου. όταν ογκώδεσ βιβλίο, επίσης τέλεια η αίσθηση του και στην πλάτη μου.

 

νομίζω αυτά είναι τα βασικά...

να πώ στον ψυχίατρο να αυξήσει τις δόσεις φαρμάκων? τι? και ηλεκτροσόκ?

 

B)

[Oberon]

Η βασικότερη διαστροφή που έχω είναι η μυρωδιά του χαρτιού. Ειδικά στα παλιά βιβλία επιστημονικής φαντασίας, η μυρωδιά του πολτού, του pulp, το ελαφρύ κιτρίνισμα, όλα αυτά είναι ικανά να με μαστουρώσουν. Όταν κάποτε δούλευα σε ένα βιβλιοπωλείο με παλιά βιβλία και μας είχαν έρθει από Αμερική αρκετές κούτες με παμπάλαια paperbacks sci-fi και άνοιξα μια κούτα και είδα τι περιείχε δεν πιστεύω πως οι αρχαιολόγοι που άνοιξαν τους τάφους των Φαραώ θα ένιωσαν μεγαλύτερη συγκίνηση ή θα μαστούρωσαν περισσότερο!

Μιλάμε είχα φτιαχτεί τόσο πολύ που ένιωθα σχεδόν....ερεθισμένος, είχα ανατριχιάσει κανονικά. Τα παλιά εξώφυλλα με το ονειρικό artwork, ή κλασσικότητα των βιβλίων, αρκετά από τα οποία δεν είχα δει ποτέ μου, και πιο πολύ η μυρωδιά αυτή, η μυρωδιά της "Σαρσαπαρίλλα" για να θυμηθώ ένα παλιό διήγημα ε.φ. με είχαν φτιάξει απίστευτα. Περιττό να πω πως αρκετά από τα βιβλία τα κράτησα για μένα, ε?

 

Μια άλλη διαστροφή είναι τα ονόματα. Μπορώ να αγοράσω ένα βιβλίο μόνο και μόνο επειδή όταν το ξεφύλλιζα είδα κάποιο παράξενο όνομα, ενός χαρακτήρα, ενός κόσμου, δεν έχει σημασία, που απλά μου ¨ακούστηκε" κάπως και με έκανε να νιώσω κάτι παράξενο. Θυμάμαι μια ανθολογία ε.φ. που είχα πάρει κάποτε στα Αγγλικά επειδή διάβασα μέσα τη φράση " Kakakakaxopopraka Luna Antiquities" ή το "approaching the planet Urvania" από τη σειρά Skylark, ή το " κομπιούτερ της Τζακάβρη" από μια άλλη ανθολογία στα Ελληνικά. :tongue:

 

Οπότε Araquel είμαστε δύο τουλάχιστον "οσφρηστές"! ;)

Edited January 26, 2007 by Dain

[araquel]

Η βασικότερη διαστροφή που έχω είναι η μυρωδιά του χαρτιού. Ειδικά στα παλιά βιβλία επιστημονικής φαντασίας, η μυρωδιά του πολτού, του pulp, το ελαφρύ κιτρίνισμα, όλα αυτά είναι ικανά να με μαστουρώσουν. Όταν κάποτε δούλευα σε ένα βιβλιωπωλείο με παλιά βιβλία και μας είχαν έρθει από Αμερική αρκετές κούτες με παμπάλαια paperbacks sci-fi και άνοιξα μια κούτα και είδα τι περιείχε δεν πιστεύω πως οι αρχαιολόγοι που άνοιξαν τους τάφους των Φαραώ θα ένιωσαν μεγαλύτερη συγκίνηση ή θα μαστούρωσαν περισσότερο!

Μιλάμε είχα φτιαχτεί τόσο πολύ που ένιωθα σχεδόν....ερεθισμένος, είχα ανατριχιάσει κανονικά.

 

συμφωνώ απολύτως dain!!!

το έχω νιώσει και εγώ αυτό.

makes u think... είμαστε στο σωστό τόπικ. εδώ λέμε για "1-2 πράγματα που με κάνουν να θέλω να διαβάσω το βιβλίο". περισσότερο σαν μονογαμική σχέση μου φαίνεται στην περίπτωσή μας... (μονογαμική όσο αφορά το είδος, όχι τον τίτλο).

[Oberon]

Nαι, είναι κατά κάποιον τρόπο μονογαμική σχέση όπως λες Στέλιο, και ίσως ελαφρά σεξουαλική και αυτοικανοποιητική θα μπορούσα να πω. Ή ίσως απλά αισθησιακή. Βλέπεις ένα πολύ παλιό βιβλίο -σε αντίθεση ας πούμε με μια ανατύπωση - μπορεί να σε μεταφέρει στην εποχή που γράφτηκε ανεξάρτητα από το περιεχόμενό του, και να σου επιτρέψει να φαντασιώσεις κάτι το οποίο προσθέτει στην απόλαυση της ίδιας της ανάγνωσης.

Ειδικά στην Ελλάδα που δεν είναι και εύκολο να βρεθούν τέτοια παλιά βιβλία φαντασίας, και πιο παλιά μόνο στη χάση και στη φέξη στο Μοναστηράκι πετύχαινες κανένα, η ανακάλυψη ενός τέτοιου βιβλίου για μένα ήταν σπουδαίο γεγονός το οποίο με συνέδεε κιόλας με ένα αόρατο "δίκτυο" των φανς που ήξερα πως υπήρχαν στο εξωτερικό αλλά που δεν ήξερα κανέναν εδώ. Οργιάζουσα φαντασία ίσως αλλά και πάλι, αν το σκεφτεί κανείς υπάρχει μια διαφορά στο να κρατάς στα χέρια σου την πρώτη έκδοση του Foundation ας πούμε, έστω και λίγο κιτρινισμένη και dog-eared και με την pulpy μυρωδιά, από μια ανατύπωση με sleek εξώφυλλο και κατάλευκο χαρτί.

Ή να έχεις ένα παμπάλαιο τεύχος του Astounding με εκείνα τα απίστευτα όμορφα εξώφυλλα με την "φουτουριστική" art-deco/art nouveau αισθητική και να ξέρεις πότε βγήκε αυτό που κρατάς!

 

Πσσσσ φτιάχτηκα. Πάω να δω τι παίζει στο e-bay ή σε κανένα site με τέτοια εξώφυλλα! (Sci-fi porning!)

Edited January 26, 2007 by Dain

[trillian]

Διαστροφες...χεχεχεχε.

Τρελαίνομαι για τα παλια βιβλια!!!! Τρέλα όμως! Αυτό το κιτρινισμένο χαρτί...τα μαλακά και τσακισμένα εξώφυλλα...οι γραμμές εκεί που έχει ξεφτίσει το εξώφυλλο...η μυρωδιά...ααααχ, η μυρωδιά! Γι αυτό και τρελαίνομαι για τα μεταχειρισμένα. Είναι ήδη σε αυτή την αγαπημένη κατάσταση, έχουν περάσει χέρια απο πάνω τους, είναι "έμπειρα" βιβλία :tongue: Βέβαια, έχει και τη χάρη του να παίρνεις ένα βιβλίο "παρθένο" και να το κάνεις εσύ φύλλο και φτερό - τόσες πολλές φορές που τα διαβάζω κι έτσι όπως τα κουβαλάω απο δω κι απο κει, τα πλακώνω, τα τσαλακώνω, τα λερώνω, και μετά voila! Έχεις ένα βιβλίο ώριμο, έχει περάσει απο τα χέρια σου, η ράχη έχει ανοιξει στα σημεία που το άφησες ανοικτό για να κοιμηθείς και μετά το πλάκωσες, ανοίγει μόνο του στις σελίδες που διάβασες και ξαναδιάβασες, το σημάδι από τον καφέ ή το νερό που έπεσε είναι σημάδι τιμής, και μετά το βιβλίο στέκεται περήφανα στο ράφι, κοιτώντας υποτιμητικά όσα βιβλία δε με έκαναν να τα ξεφτιλίσω...

 

"Εμένα με έχει διαβάσει 20 φορές, βλέπεις πώς είμαι;" λέει περήφανα το βιβλίο, και όσα στέκονται ακόμα σε καλή κατάσταση χώνονται ντροπιασμένα πιο μέσα στο ράφι....

 

Συνεπώς, χαρτόδετα κι εγώ. Τα σκληρόδετα μου "αντιστέκονται" :tongue: Κι επίσης, όχι πολύ χοντρό χαρτί, ή γυαλιστερό. Καθότι διαβάζω σε όλες τις πιθανές στάσεις, όπου πρέπει ταυτόγχρονα να κρατάω καφέ, να κρατάω τσιγάρο, να ισορροπώ το βιβλίο, θέλω τις σελίδες να γυρίζουν εύκολα, αλλά όχι πολύ εύκολα. Ακριβώς όσο πρέπει για να μπορώ να τις γυρίσω με τα ακροδάχτυλα ή με το δείκτη μόνο, σε ό,τι στάση και να είμαι.

 

Επίσης. Όσο και να γκρινιάζουμε όταν περιμένουμε πόσο καιρό ένα βιβλίο μας σειράς να μεταφραστεί, δε συγκρίνεται με τίποτα το συναίσθημα όταν επιτέλους βγαίνει και το παίρνεις στα χέρια σου...Θα το χαρακτήριζα άνετα υποκατάστατο του σεξ, αν δεν πίστευα ότι μερικές φορές είναι ακόμα καλύτερο :tongue:

 

Τους προλόγους δεν τους διαβάζω ποτέ στην αρχή. Σ αυτη την περιπτωση, είμαι κατά των προκαταρκτικών :tongue: Βουρ στο ψητό!

 

Τι άλλο...χμμμ. Κι εμένα δε μ αρέσουν τα κραυγαλέα εξώφυλλα. Είναι ο κύριος λόγος που δεν πήρα ποτέ να διαβάσω Σαλβατόρε, Μούρκοκ κτλ. Ακόμα και ο Έρικσον, δε μου χτύπησε καλά το εξώφυλλο. Δε θα το έπαιρνα αν δεν το είχα δανειστεί.

 

Επισης τρελαίνομαι για βιβλία με άκοπα φύλλα! Χρουτς χρουτς χρουτς, με το μαχαιράκι, κάθε λίγες σελίδες - έτσι, να καθυστερείς την απόλαυση, να μην είναι τόσο εύκολο να γυρίσεις τις σελίδες. Εκδόσεις με άκοπα φύλλα έχει η Άγρα - και πάρα πολύ καλές, ακριβώς όπως μου αρέσουν! Επισης πολύ απολαυστικές εκδόσεις - αν και με κομμένα φύλλα - έχουν οι εκδοσεις Ποταμός.

 

Ψυχαναγκαστικό: Να φτιάχνω τη βιβλιοθήκη μου τέλεια, όλα τα βιβλία στη σειρά, ανα συγγραφέα, αλλά είδος, ανα ύψος, ανα μέγεθος. Και αφού τη φτιάξω, να αρχίσω μετά να βγάζω βιβλία, να τα παρατάω παντού στο σπίτι, να τους χαλάω τη σειρά, και μετά απο λίγο να τα ξαναφτιάχνω πάλι...προσθέτοντας και όλα τα καινούρια που αγόρασα στο μεταξύ.

 

Αλλά κυρίως αυτά τα παλιά, κιτρινισμένα βιβλία, με την τόσο απιστευτη μυρωδιά...παιδιά αυτή η μυρωδιά...είναι...εχμ....είναι....γκουχ. Καταλαβαίνετε :tongue:

[araquel]

ναι!!!! και εγώ το έχω αυτό το ψυχαναγκαστικό με τη βιβλιοθήκη.

αλλά τα βάζω μόνο ανά συγγραφέα. και μετά αλλάζω τα ταιριάσματα συγγραφέων.

νομίζω μόνο ο κινγκ έχει το δικό του τετράγωνο στη βιβλιοθήκη μου (είναι και πολλά). μετά με ποιον να βάλω τον άνταμς? τον ασίμωφ? και πραγματικά μπορώ να κάθομαι με τις ώρες να τα αναδιοργανώνω, ιδίως να αλλάζω σχήμα στα βιβλία. π.χ. ασίμωφ: να τα βάλω όλα στη σειρά (μια κάθετα, μια οριζόντια) μετά τα foundation οριζόντια και πάνω του τα ρομπότ όρθια.

το να τα τακτοποιώ έτσι ανά συγγραφέα και θεματική ενότητα, και μετά να απομακρύνομαι για ένα τσιγάρο και να βλέπω τα σχήματα είναι απλώς καύ*α (σόρρυ για τη φρασεολογία, αλλα το "ηδονή" δεν έχει τη χροιά που θέλω να περάσω).

 

και αυτό με τις ανοιγμένες ράχες και τα τσακίσματα σε αυτές. είναι σχεδόν μεταφυσικό όταν το βγάζεις ξανά το βιβλίο και παρόλο που ήταν πατικωμένο κάτω από/ δίπλα σε άλλα, ανοίγει παρόλα αυτά λίιιιιγο, ένα τόσο δα κομματάκι σε συγκεκριμένη σελίδα....

 

αν και δεν μου αρέσουν τα βιβλία με άκοπα φύλλα ιδιαίτερα (είμαι αδέξιος και πάντα καταστρέφω 1-2 σελίδες), αναπτύσσω μια πολύ συναισθηματική σχέση με αυτού του είδους τα βιβλία (π.χ. ο κομήτης του γουελς, αν και δεν μου έκανε μεγάλη εντύπωση, το λατρεύω επειδή έχει αυτή την άγρια υφή στις σελίδες του και στο πάνω μέρος αυτών όταν είναι κλειστό.

 

α! και τώρα που είπα γουελς το θυμήθηκα. λατρεύω τον πόλεμο των κόσμων, το αντίτυπο που έχω, που οι τελευταίες 30-40 σελίδες είναι ανάποδα. το διαβάζεις κανονικά μέχρι εκεί, και μετά πας στις τελευταίες δέκα, μετά στις δέκα πριν από αυτές, κλπ..

[Darkchilde]

Τι να πώ κι εγώ με τα εκατοντάδες αδιάβαστα βιβλία... Ότι τρελλαίνομαι κι εγώ με την μυρωδιά του χαρτιού; ότι μπορεί να πάρω ένα βιβλίο μόνο και μόνο γιατί μου έκανε εντύπωση μία μικρή λεπτομέρεια όπως κάτι στον τίτλο, ή μια φράση όταν το ξεφύλλισα, ή το εξώφυλλο;

 

Και πρέπει να φτιάξω βιβλιοθήκες... Προς το παρόν η παλιά ντουλάπα έχει μετατραπεί σε πρόχειρη βιβλιοθήκη, και πρέπει αν αδειάσω και την βιβλιοθήκη μου στο σπίτι της γιαγιάς, που είναι γεμάτη με comics... Αντε να δούμε που στο καλό θα τα βάλω... Με βλέπω στο τέλος να κοιμάμαι πάνω σε κούτες με βιβλία και comics!

[Nienor]

Λοιπόν κι εμένα μου αρέσει πολύ πολύ να τα μυρίζω μόλις τα πιάνω στα χέρια μου, αν μυρίζουν ωραία είναι ο πρώτος λόγος για να τα διαβάσω. Θέλω να τα ταξινομώ, αν και την τελευταία φορά που επιχείρησα να τα χωρέσω στη βιβλιοθήκη μου για να μη έχω στοίβες σε όλο το δωμάτιο η ταξινόμηση πέθανε, ζήτω η ταξινόμηση! Επίσης, τρελένομαι να ανήγω κουτιά που έχουν μέσα παλιά βιβλία κι επειδή οικογενειακώς έχουμε ένα κατιτίς με τα κουτιά και μου έχει τύχει αρκετές φορές να βρεθώ με κουτί με βιβλία αγνώστης προέλευσης και περιεχομένου αλλά...

 

η μεγαλύτερη διαστροφή που έχω όσον αφορά το υλικό του βιβλίου είναι η εξής: (καταρχάς είμαι αλλεργική στη σκόνη -θα χρειαστείτε την πληροφορία- πράγμα που σημαίνει πως όταν την αναπνέυσω φταρνίζομαι και βγάζω εκείνα τα μικρά άθλια σπυράκια στο μουσούδι και με τρώει κτλ)

Τρελαίνομαι όταν ένα βιβλίο κάθεται πολύ καιρό στο ράφι κι όταν το τραβήξω είναι γεμάτο σκόνη. Τρελαίνομαι όμως. Ειδικά αν είναι μέρα και μπαίνει από κάπου μέσα στο σπίτι μια ηλιαχτίδα και μπορείς να τη φυσήξεις και να τη δεις να αιωρείται από πάνω από ένα βιβλίο (κατά προτίμηση με σκληρό εξώφυλλο και κιτρινισμένες σελίδες που δεν έχεις διαβάσει) κι όταν το ανοίγεις να έχεις την εντύπωση πως έχει να ανοιχτεί πολύυυυυ καιρό κτλ κτλ κτλ

 

Όπως καταλαβαίνετε είναι μια απόλαυση την οποία δε μπορώ κανονικά ευχαριστηθώ, όμως το να μου ξεσκονίσει κάποιος τη βιβλιοθήκη είναι λόγος καυγά!

[cortomalteze]

καταρχήν να είναι προσεγμένο. αυτό τι σημαίνει; μου αρέσει να είναι σε μέγεθος τσέπης (εφόσον το επιτρέπει το είδος του βιβλίου) , να μην έχει σκληρό εξωφυλλο, να μην χρειάζεται να κόβω τις σελίδες με το μαχαιράκι (trillian έχει μου φαίνεται τάσεις μαζοχισμου), να έχει γραμματοσειρές που διαβάζονται (ούτε μέγεθος 6 αλλά ούτε και 16 (λέγε με λιβανης)), να μην είναι σκονισμένο και λερωμένο (δεν μπορώ να βλέπω να έχουν γράψει την τιμή με μολύβι παθαίνω κρίση), να έχει χρησιμοποιηθεί από άλλον.

 

γενικά κι εμένα μου αρέσει να τα ταλαιπωρώ μετά. αλλά θέλω να έχω την πρωτιά. όσο για την φορητότητα , φανταστείτε ότι κυκλοφορώ με ένα σακίδιο όπου εκτός από τα βασικά που χρειάζομαι έχω και 2 βιβλία για το δρόμο. Όπου δρόμος είναι το λεωφορείο, η καφετέρια κτλ. Συνήθως με παιρνάνε για λυκειόπαιδο (μάλλον θα πρέπει να κόψω το διάβασμα για να δω προκοπή).

 

όμως μου αρέσει κι ένα άλλο είδος βιβλίων. τα ηλεκτρονικά. έχω περάσει κάποια από αυτά στο κινητό μου. (χα σας έφαγα). περιμένω πως και πως την εποχή που θα μπορούμε να διαβάζουμε ένα βιβλίο σε ένα psp ή gameboy. για φανταστείτε το. πλάκα δεν θα είχε; πάντως θα ήταν σοβαρός λογος για να αγοράσω μια παιχνιδομηχανή.

[araquel]

cortomalteze, συμφωνώ σε όλα αυτά, αλλά όσο και να μη μου αρέσει το μολύβι στο βιβλίο, το προτιμώ από κάποιες αυτοκόλλητες τιμές που αφήνουν σημάδι ή που τις βάζουν σε λάθος βιβλία. π.χ. σε βιβλία από εκδόσεις οξύ, που είναι τελείως χαρτί το εξώφυλλο χωρίς πλαστικοποίηση χαλάει το εξώφυλλο. σε αυτά με πλαστικοποίηση, βάζεις και λίγο αναπτήρα και όλα καλα. εκτός άμα είναι παλιά η ετικέτα, οπότε αφήνει όπως και να έχει σημάδι και τρέχεις με οινοπνεύματα και μαλ*κίες... τέλος, το μολύβι, όσο και αν προτιμώ μια εύκολα αφαιρούμενη ετικέτα-τιμή, είναι πιο οικολογικό, ενώ η ετικέτα είναι πλαστικό χαρτί. (αυτό το τελευταίο πρέπει να το δεις μέσα σε ένα γενικότερο πλαίσιο... :Ρ)

 

για τα ηλεκτρονικά, μαζεύω και εγώ ό,τι βρω. και ο άνταμς ήταν μεγάλος οπαδός των ηλεκτρονικών βιβλίων (δε φαίνεται, ε? :Ρ)

παρόλα αυτά, όταν ο κινγκ είχε βγάλει τόοοοοτε παλιά το riding the bullet, το οποίο τότε μπορούσε κανείς να το διαβάσει μόνο online, χωρίς δυνατότητα αποθήκευσης ή εκτύπωσης, θυμάμαι που είχα διαβάσει μια κριτική από μία τύπισσα που έλεγε ότι ενώ τη διάβαζε την πήρε ο ύπνος μπροστά στην οθόνη. όταν ξύπνησε (πάνω στο πληκτρολόγιο) συνειδητοποίησε ότι ένα βιβλίο το οποίο όταν ξυπνήσεις μπορείς να το ανασύρεις μισοτσαλακωμένο κάτω από τα σκεπάσματα με ένα αίσθημα ενοχής περιέχει κάτι παραπάνω από απλώς την ιστορία. νομίζω ότι όλοι συμφωνούμε σε αυτό.

(αυτά που βρήκα και θέλησα να τα κρατήσω, σαφώς τα πέρασα σε cd, dvd, κοκ, αλλά τα εκτύπωσα κιόλας ;Ρ.)

[Stildar]

Εγώ πάλι το μόνο που απόζητώ από ένα βιβλίο είναι να έχει καλή ιστορία! Δεν με νοιάζουν ούτε εξώφυλλα ούτε τίποτα! Κι αν κάποιος μου πει "ρε φίλε, τι κάθεσαι και διαβάζεις" ή "τι εξώφυλλο είναι αυτό, laim" ή τίποτα τέτοιο, τον δέρνω και μετά συνεχίζω το διάβασμα, ή απλώς τον γράφω! Βλέπετε, δεν με ενδιαφέρει η γενική αποδοχή των βιβλίων που διαβάζω, μου φτάνει που αρέσουν σε μένα!!! Τώρα, ώσον αφορά τις σελίδες και τα γράμματα, όντως, όταν παιρνεις ένα ωραίο βιβλίο φαντασίας είναι πολύ σπαστικό να έχει άσπρες σελίδες! Αν δεν έχει αυτό το ωραίο παλιό και ωραίο κιτρινισμένο, παπυρο-περγαμηνή style, απλώς είναι ξενέρα! Την γραμματοσειρά δεν την έχω προσέξει ποτέ γιατί αν η ιστορία είναι καλή (που συνήθως είναι) χάνομαι, πορώνομαι πραγματικά, κι έτσι η γραμματοσειρά εξαφανίζεται και τη θέση της παίρνουν οι εικόνες του βιβλίου!!! Έτσι είμαι καλυμμένος! Όσο για τη μυρωδιά, πραγματικά μέχρι τώρα δεν το είχα προσέξει ιδιαίτερα... Πάντα έπαιρνα βέβαια βαθιές εισπνοές διαβάζοντας τα Χάρι Πότερ, απολαμβάνοντας τη γλυκειά μυρωδιά, αλλά ποτέ δεν είχα δώσει ιδιαίτερη σημασία... Για να δούμε... Ίσως να μην είμαι και πολύ απαιτητικός αναγνώστης...! Αλλά έτσι ίσως είναι καλύτερα! Ικανοποιούμαι πιο εύκολα! Σε αντίθεση με σας!!!!!

[THE ANDROID]

"ΜΕ ΛΕΝΕ ΜΑΝΟ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΘΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΟ ΑΡΩΜΑ ΤΟΥ ΧΑΡΤΙΟΥ" ΛΟΛ

 

 

Πάντως πέρα απο την πλάκα, ένα βιβλίο αξίζει το καλίτερο σ'αυτό το θέμα. Μου σπάει ΕΝΤΕΛΩΣ! τα νεύρα όταν ένα βιβλίο είναι τυπωμένο σε εφημεριδόχαρτο κλπ. για λόγους οικονομίας.Το πιο εκνευριστικό πράγμα του κόσμου και νομίζω ασέβεια προς τουσ αναγνώστες αλλά και ως προσ το ίδιο το έργο και το συγγραφέα του.

[trillian]

Μα με παρεξηγήσατε: Αν το βιβλίο είναι καλό, θα το διαβάσω όπως και να είναι δεμένο, σε ό,τι χαρτί και να είναι τυπωμένο, όσων χρονών και να ναι. Η ιστορία είναι που μετράει, καταρχάς. Αλλά απο κει και πέρα, είναι κάποιες συνθήκες που βελτιώνουν την...εχμ...το αποτέλεσμα :tongue: Ας πούμε, είναι φορές που δε θέλω άκοπα φύλλα, γιατί θέλω να το διαβάσω όσο πιο γρήγορα μπορώ κι ακόμα περισσότερο. Αλλά κάποιες φορές έχει τη γλύκα του να έχεις κάτι να σε σταματάει από τη φρενίτιδα - όπως το να έχεις να κόψεις τα φύλλα. Λίγο...λίγο teasing ρε παιδί μου :tongue:

 

Γενικά, ίσως θέλω κι εγώ μια απεξάρτηση απο το θέμα :tongue: Θα μπορούσα να κόψω όλα τα άλλα αλλά όχι το διάβασμα...αν έμπαινε ερώτημα τύπου "ή το βιβλίο ή εγώ, τελεσίγραφο" (όπως λέει και ο Καρβέλας :tongue:) πολύ φοβάμαι ότι οι πιθανότητες θα ήταν το λιγότερο ίσες :tongue:

 

Επίσης θυμήθηκα και το άλλο: Δε μου αρέσουν τα πολύ ογκώδη βιβλία. Σε σκληρόδετο ανοίγει η ράχη οταν το διαβάζεις, και στα χαρτόδετα φεύγουν τα φύλλα...sigh...είναι συνθήκες αυτές; :tongue:

 

Και δε θα μπορούσα να βγάλω ολόκληρο βιβλίο σε οθόνη, καθότι συνήθως οι οθόνες δεν αντέχουν να τις ζουλάς και να τις πλακώνεις στον ύπνο και να τις στοιβάζεις απο πάνω ένα κάρο πράγματα...αν βγούνε flexible οθόνες, το ξανασυζητάμε!

[Mort13]

Χμμμ... μήπως είμαι ο μόνος που δεν με έχει πάρει ο ύπνος αγκαλιά με ένα βιβλίο; :tongue: Γενικά δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό, όπως και αυτούς που τους "κοιμίζει" η τηλεόραση. Αν κάτι που διαβάζω ή βλέπω με ενδιαφέρει, αποκλείεται να με πάρει ο ύπνος προτού το θελήσω ο ίδιος. Αν πάλι είμαι πτώμα, πολύ απλά δεν θα πάρω βιβλίο στο κρεβάτι.

[araquel]

νομίζω οι περισσότεροι από εμάς μπριζωνόμαστε με κάποια βιβλία και καταλήγουμε να συναντάμε την αυγή αντί να ροχαλίζουμε. παρόλα αυτά, συμβαίνει να με παίρνει εμένα ο ύπνος αρκετά συχνά. σαφώς εξαρτάται από το βιβλίο, αλλά μπαίνουν και άλλοι παράγοντες, κούραση, βαρετό σημείο στο βιβλίο, somebody put something in my drink, κλπ ;)

[melkiades]

Ειμαι κι εγω απο αυτους που δεν προκειται ποτε να κοιμηθω πάνω απο ενα βιβλίο (ή βλεποντας τηλεόραση), γιατι όση κούραση και να έχω πάντα λίγο πριν αρχίσω να γλαρώνω θα το κλείσω το βιβλίο όπως και το φώς (μάλλον με το φως πρεπει να ειναι το κόλλημά μου). Τώρα όσον αφορά στα υπόλοιπα, μου αρεσουν τα σκληρά εξώφυλλα αν αν και συνηθως διαβαζω στα ελληνικά που δεν παιζουν και πολύ τέτοια και δεν μου αρεσει να είναι πολύ λευκές οι σελίδες. Τα βιβλία μου δεν τα τσακίζω ποτέ ούτε τα πλακώνω ούτε τίποτα τετοιο και γενικώς φαίινται ακομα και αυτα που εχω ξαναδιαβάσει αρκετες φορες σαν αδιαβαστα, για το λόγο αυτό και όσες φορες έχω πάρει μεταχειρισμένα προτίμησα να είναι σε όσο το δυνατο καλύτερη κατάσταση.

Οσο για τη μυρωδια τα σχόλια περιτεύουν, πάντα μυρίζω ενα βιβλίο και πριν το πάρω και κατα τη διαρκεια του διαβάσματος.

 

Με τη βιβλιοθήκη τώρα, μια φορα την εβδομαδα σίγουρα κάτι θα αλλαξω και καπως αλλιως θα αναδιαταξω τα βιβλία μου, μόνο αυτα που έχω διαβασει δηλαδη γιατι τα αδιαβαστα (οσα και αν ειναι) περιμενουν πάνω σε ενα κομοδίνο ή στο πάτωμα στο δωμάτιο μου μεχρι να τα διαβασω για να βρουν και αυτα τη θέση τους.

Παντος ασχετο μήπως θα μπορούσε να ανοιξει και ενα θέμα για το πως προτιμαμε να ταξινομούμε τα βιβλία μας (δεν έχω ψάξει αρκετα και ίσως να ειχε γίνει παλιότερα τέτοιο θεμα) απλα σαν προταση

[Naroualis]

Εμένα πάντως με τρελαίνει η αίσθηση του αχρησημοποίητου. Πολλές φορές προσπαθώ πολύ σκληρά να μην τσακίσω τις ράχες των βιβλίων. Είναι κάτι πολύ περίεργο, σαν προσωπικό μυστικό που το μοιράζεσαι εσύ και το βιβλίο. Το βλέπει ο άλλος στη βιβλιοθήκη και λέει "να ένα αδιάβαστο" κι εγώ (κι αυτό το άτιμο) χασκογελάμε πονηρά, "α, τον αφελή, δεν ξέρει πόσες ωραίες ώρες έχουμε περάσει εγώ κι εσύ μαζί..." Είναι κάτι που μπορώ άνετα να το συγκρίνω με μια κρυφή ερωτική σχέση στη δουλειά. Εκεί που το παίζεις άνετος και σχολιάζεις στο γραφείο κάτι για τον εραστή σου και κανείς τους δεν ξέρει ότι έκείνος είναι μπροστά. Είναι σχεδόν... ερεθιστικό;

[Nienna]

Μμμ. Μου αρέσουν τα βιβλία που είναι δώρα κι έχουν αφιέρωση στην πρώτη κενή σελίδα, τα βιβλία με κιτρινωπό χαρτί, οι εκδόσεις χωρίς πολλά-πολλά στο εξώφυλλο [προτιμώ να είναι καθαρά τυπογραφικά δηλαδή, αν γίνεται - ειδικά αν μιλάμε για ποίηση] - απ' την άλλη μου αρέσουν τα quasi-παιδικά εικονογραφημένα που διαβάζονται κι από μεγάλους, επίσης μου αρέσουν τα βιβλία που έχουν έναν παλαιϊκό αέρα, τα βιβλία που μυρίζουν ωραία ή σαν βιβλία δανειστικής βιβλιοθήκης, τα βιβλία που έχουν clicky τίτλους...

[Oberon]

Bump το τόπικ των "βιβλιοδιαστροφών"! Εκφραστείτε ελεύθερα. Ομολογήστε τα ανομολόγητα, αμαρτωλά σας βίτσια με τα βιβλία!

[mariposa]

Μου αρέσουν βιβλία αγορασμένα από παλαιοβιβλιοπωλεία γιατί σκέφτομαι διάφορα σενάρια για τους παλιούς τους ιδιοκτήτες. Μου αρέσουν βιβλία με ωραίους τίτλους και ποιητικά οπισθόφυλλα. Μου αρέσει η μυρωδιά τους και η υφή τους. Μόλις πάρω ένα καινούργιο βιβλίο στα χέρια μου το ανοίγω, χαιδεύω τις σελίδες του και το μυρίζω΄το έκανα ακόμη και στα σχολικά (ελπίζω να μην μου βγάλετε κακό όνομα).

Απεχθάνομαι να τσακίζουν τα φύλλα για επισήμανση (υπάρχουν ωραιότατοι σελιδοδείκτες) και να σπάνε τις ράχες τους βάζοντάς στα ανοιχτά ανάποδα, να τα γεμίζουν άμμο και λάδι καρύδας.

Τα βιβλία είναι η παρέα μου, οι φίλοι μου, που αφού διαβαστούν τοποθετούνται στην βιβλιοθήκη μου για να συνεχίσουν εκεί την ζωή τους στολίζοντας την δική μου.

Δεν πετάω ποτέ βιβλίο.

[Dopamine]

Δεν πετάω ποτέ βιβλίο.

 

Ούτε εγώ! Ακόμη και ένα σιχαμένο που έχω καλά κρυμμένο και δεν ήξερα πως να το ξεφορτωθώ μέχρι που έχει αρχίσει να περνάει απο το μυαλό μου να κάνω αγαθοεργία.

Θα το δωρίσω μάλλον στην Δημοτική Βιβλιοθήκη. Απο την άλλη θα είναι σαν να το πετάω και μάλλον θα φάω καντίλια απο τον επόμενο αναγνώστη για την .. συνεισφορά μου.

Τέσπα. Μ'αρέσουν τα βιβλία με χοντρό εξώφυλλο, σε σκούρα χρώματα και μικρά διακριτικά γράμματα μέσα κι έξω.Αν γίνεται οι σελίδες να είναι τραχειάς υφής σαν εφημερίδα περίπου και όχι γυαλιστερό ακόμη καλύτερα.

Άν τύχει και έχει εικόνες τις θέλω ασπρόμαυρες, θέλω βασικά να μοιάζει low budget αλλά να κρύβει διαμάντια.Θέλω ξεχασμένα βιβλία ή την πρώτη έκδοση, θέλω πραγματική υπογραφή (αν έχει)και όχι σφραγίδα.Θέλω να είμαι απο τους λίγους στη παρέα που το έχω διαβάσει για να το κάνω πρώτα δικό μου.

Το να ..οσφρήζομαι σελίδες μου έχει μείνει μόνο στα κόμικ(απο εποχή Ποπάι) και στα σχολικά.Μαστούρα σου λέω!Σπάνια να γίνει στα λογοτεχνικά αφού συνήθως κάποιος άλλος το έχει διαβάσει πρίν απο μένα. Δεν ξέρω τί πιάνουν τα χεράκια τους-ειδικά αμα το διαβάζουν και στο wc

 

 

 

έτσι όπως ξαναβλέπω το thread μάλλον θα μας παρεξηγήσουν

 

 

*edit reasons: 1.Φυσικά και δεν σημειώνω βιβλία! 2.Επειδή σπάζομαι με τους σελιδοδείκτες, βάζω συνδετήρες, τους πιο μικρούς, και τους ανοίγω λίγο, για να μην 'πληγώσουν' το φύλλο. 3.Εντόπισα ορθογραφικό..

Edited June 24, 2008 by Dopamine

[Oberon]

έτσι όπως ξαναβλέπω το thread μάλλον θα μας παρεξηγήσουν

 

Ποιος να σας παρεξηγήσει??? Δεν είδες τι γράφαμε όλοι οι "αξιοσέβαστοι" (yeah, right) admins και mods μέσα στο τόπικ? Οσφροφιλικό όργιο το είχαμε κάνει το τόπικ από τότε που το άνοιξε η Κιάρα!

 

Aυτό που λες πάντως με την τουαλέτα δεν το είχα σκεφτεί! Ποιος ιερόσυλος θα διάβαζε βιβλίο φαντασίας στην τουαλέτα?

 

Κι αυτό που λέει η Mariposa το έχω. Δε μ'αρεσει καθόλου να τσακίζονται οι σελίδες ενός βιβλίου. Προτιμώ να έχω 15 σελιδοδείκτες μέσα, παρά να κάνω (ή να κάνουν) τέτοιο βανδαλισμό σε βιβλίο μου.