Παρασκευή & 13

[lithonis]

Υπάρχουν πολλές δοξασίες για γρουσούζικες ημερομηνίες, για συμβολισμούς και για σκοτεινά συμβάντα και καταστάσεις σε συγκεκριμένες περιόδους της ζωής του ανθρώπου.

 

Πως σας επηρεάζουν εσάς και στη συνέχεια το έργο σας στη συγγραφή ή όποια άλλη τέχνη ασκείται.

[Nienor]

Τούτο δω γιατί έμεινε αναπάντητο τόσο καιρό?

 

Ε, και φυσικά με επηρεάζουν. Η "γρουσουζιά" γενικά είναι κάτι πολύ ωραίο κι εύκολο στη χρήση του που υποθέτω πως με σωστούς χειρισμούς (όχι υπερβολικούς μάλλον, γιατί το "σωστούς" χμμμμ.... δε μου πολυαρέσει σα λέξη) μπορούν να βγάλουν γέλιο ή αντίστοιχα σασπένς.

 

Προτιμώ συνήθως να φτιάχνω δικά μου από το να χρησιμοποιώ τα έτοιμα. Ίσως επειδή είμαι αρκετά προληπτική, αν και από ένστικτο (ή βλακεία) γιατί κανονικά δεν πιστεύω σε αυτά. Εύκολα όμως χτίζουν ένα χαρακτήρα. Είναι ιδιαίτερο στοιχείο του αν είναι κάτι που ο συγγραφέας της ιστορίας τους δώσει εξαρχής.

 

Μια δοξασία που την έχω χρησιμοποιήσει αρκετά είναι ο "ξιφίας στα δίχτυα". Δεν είμαι απολύτως σίγουρη πως είναι όντως δικό μου κατασκέυασμα, πάντως το χρησιμοποιώ καιρό και μου αρέσει. Υποτίθεται πως για εφτά χρόνια η ψαριά του ανθρώπου που στα δίχτυα του μπλέχτηκε δε θα πάει καλά. Ότι δε θα στραυρώσει ψάρι για την ακρίβεια.

[DinoHajiyorgi]

(Όταν το 1980 βγήκε στις αίθουσες το πρώτο Friday the 13th θυμάμαι πόσο παραξένευε ο τίτλος το νεανικό κοινό που έσπευδε να το δει. Σε μας τότε η κακιά μέρα ήταν Τρίτη και 13. Πως απορροφάει νέα δεδομένα και αλλάζει μια κουλτούρα.)

 

Προληπτικός δεν νιώθω πως είμαι, μου αρέσει όμως να εκμεταλλεύομαι τις προλήψεις αν εξυπηρετούν την ατμόσφαιρα ή την πλοκή μιας ιστορίας.

 

Όταν μου λένε «μην ανοίγεις ομπρέλα μέσα στο σπίτι, είναι γρουσουζιά» το άμεσο μου σχόλιο είναι «ισχύει αυτό και στην Κίνα ή μόνο όπου το πιστεύουν;»

[Cosmo]

Το ενδιαφέρον είναι να δημιουργείς δικές σου....

 

Δηλαδή το "Παρασκευή και 13" γρουσούζικη μέρα, βγήκε μετά απο ένα κατα συρροή δολοφόνο που χτυπούσε για πολλά χρόνια στην Αμερική μόνο αυτήν την ημερομηνία.

Ο κολλητός μου έχει στο σπίτι του μια κατάμαυρη γάτα και πιστέψτε με, είναι αρκετά τυχερός άνθρωπος.

 

 

Όσο για τις ιστορίες, συνήθως το χρησιμοποιώ στις κωμωδίες.

 

Δηλαδή: Σε μία ιστορία που ο ήρωας στην αρχή, δαγκώνει συνέχεια το καλαμάκι του καφέ του, του συμβαίνουν διάφορες καταστάσεις που τον οδηγούν να πιστέψει οτι είναι γρουσουζιά να το κάνεις αυτό.

Όταν σταματάει να το κάνει, δεν σταματάνε και τα γεγονότα, αλλά εκείνος το έχει ήδη αποδώσει κάπου.