H τέχνη στο έργο σας

[Nihilio]

Όχι, δεν είναι ένα ακόμα τόπικ περί τέχνης ούτε αν θεωρείτε αυτό που γράφετε τέχνη. Το θέμα αφορά το πώς η τέχνη ενός φανταστικού κόσμου (και όχι μόνο) μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ένα κείμενο.

 

Μια γνωστή και χρησιμοποιημένη μέθοδος είναι η παρεμβολή/συμπλήρωση του κειμένου με ποιήματα/τραγούδια από τον κόσμο αυτό.

Πέρα από αυτό, μια άλλη δοκιμασμένη συνταγή είναι ένα έργο τέχνης να είναι ένα βασικό στοιχείο της πλοκής του έργου.

Επίσης μπορούν να γίνονται διάσπαρτες αναφορές σε διάφορα έργα για αληθοφάνεια (ή εντυπωσιασμό του αναγνώστη).

Τέλος μπορεί κάποιος από τους χαρακτήρες να είναι καλλιτέχνης και η ιστορία να αντανακλάται στο έργο του (ή το αντίστροφο).

 

Συζητήστε.

Edited October 18, 2006 by Nihilio

[Nienor]

Nihilio, πολύ ωραίο θέμα. Πάντα μου αρέσει πολύ να υπάρχει γενικότερα κουλτούρα σε έναν κόσμο και συνήθως την προτιμώ από τους πολέμους και τις μάχες. Μια διαφορετική κουλτούρα από την δικιά μας, ένας διαφορετικός τρόπος έκφρασης κι ίσως μια διαφορετική "τέχνη" ακόμα είναι στοιχεία που όπου τα συναντήσω μου αρέσουν πολύ. Γιαυτό συνήθως προσπαθώ και να τα βάζω μέσα στις δικές μου ιστορίες.

 

Στα Νησιά μου παίζει μια αρκετά ιδιαίτερη μορφή τέχνης (ιδιαίτερη γιατί όλο προσπαθώ να μάθω πράγματα και να την εμπλουτίσω) τα ξυλόγλυπτα έπιπλα. Υπάρχουν λαοί που φτιάχνουν τέτοια και ουσιαστικά ζουν από αυτά, υπάρχουν καλλιτέχνες που δε θέλουν να πουλούν τα έργα τους και πεθαίνουν στην ψάθα κι όλα τα σχετικά. Το δύσκολο κομμάτι είναι να συνδυάζω το είδος του ξύλου με την τεχνοτροπία της κάθε Νήσου, καθότι προσωπικά γνωρίζω ελάχιστα πράγματα για τον τρόπο που δουλεύεται το ξύλο και για να το κάνω να είχνει κάπως αληθινό κάθε τι που τυχαίνει να μάθω για αυτά τα κρατάω σημειώσεις. Αυτή είναι και η νεότερη προσθήκη που έχω κάνει στην τέχνη. Στο παρελθόν έχω γράψει και για διάφορα άλλα κυρίως χορό και μουσική (που παίζουν πολύ πολύ μεγάλο ρόλο γιατί ο τρόπος με τον οποίο αναπνέει η μαγεία), ζωγραφική και κοσμετική, αρχιτεκτονική και θέατρο.

 

Γενικά το βρίσκω εξαιρετικά όμορφο να μπορείς να συσσωρεύσεις μέσα σε ένα δικό σου δημιούργημα όλα αυτά που σου άρεσαν και που σε εντυπωσιάσαν και με τον τρόπο αυτό να μπορείς να ξεχωρίσεις και να χαρακτηρίσεις τον κάθε λαό και την κάθε φυλή του, όχι από τους βασιλιάδες του αλλά από την τέχνη του και τον τρόπο που τη βλέπει.

[Deodonus]

Στις δικές μου ιστορίες, αποφεύγω τραγούδια και ποιήματα. Προτημώ την ζωγραφική και την αρχιτεκτονική, αν και ομολογουμένως δεν δείνω την πρέπουσα σημασία γενικά στις κουλτούρες. Στην ιστορία που γράφω τώρα (ναι ναι! άρχισα να γράφω μια πιο ολοκληρωμένη ιστορία!) προσπαθώ να δείξω περισότερο το "ύφος" των ανθρώπων των πόλεων (τα ρούχα τους, τα σπίτια τους, την "ενέργειά" τους). Όπωτε μου δωθεί η ευκαιρία ναι, γιατί όχι;, να βάλω και κάνα "καλλιτεχνικό πραγματάκι" να παρεμβάλεται στις περιγραφές. Αλλά όχι και να αποτελεί μέρος της ιστορίας, δεν μπορώ μέχρι στιγμής να φανταστώ κάτι τέτοιο.

[RaspK]

Πριν ξεκινήσω με το τι κάνω εγώ, να υπενθυμίσω πως υπάρχει το γνωστό φαινόμενο της metafiction (το έργο που φροντίζει να υπενθυμίζει στον αναγνώστη περί τίνος πρόκειται), που συχνά χαρακτηρίζεται από την αναφορά άλλων, παρόμοιων συνήθως έργων - και είναι βασικό, επίσης, στοιχείο όλων των έργων φαντασίας, στις μέρες μας, η παρουσία τροβαδούρων, βάρδων και γραφέων, αφού αποτελούσαν τους κύριους ιστορικούς της μεσαιωνικής πραγματικότητας μετά τους ιερείς και τους καλογέρους, ενώ η ίδια η ιστοριογραφία είχε καλλιτεχνικές διαστάσεις τότε.

 

Επί του θέματος, όμως, χρησιμοποιώ την τέχνη με φειδώ κι έχοντας κάποιο δέος για την ίδια. Αν μη τι άλλο, είναι κύριο χαρακτηριστικό της τέχνης να είναι υψηλή, κι αν εγώ θέλω να περιγράψω ένα αριστούργημα, πρέπει να μπορώ και να το «αγγίξω,» αλλιώς θα καταλήξω να έχω τη βαθύτητα και την πλουσιότητα της περιγραφής που χρησιμοποιούσε ο Λάβκραφτ για τον Κθούλλου, ή ο Κωνσταντίνου για το προφιτερόλ...

 

Είναι, θα έλεγε κανείς, πιο απλό να μιλάς είτε με ασάφεια και μια αίσθηση μάλλον ιμπρεσιονιστική, είτε για πράγματα που ξέρεις, είτε, ακόμα για πράγματα απλά: η τέχνη του λαού είναι κάτι απλό ν' αναπαράγεις, και δίνει κάτι πολύ πιο άμεσο για τον κόσμο απ' ότι η παρτιτούρα που παρήγγειλε κάποιος ευγενής.

 

Πάνω, ειδικά, σε αυτό που έλεγε, όμως, η Κιάρα, το θέμα της μερικής ή μικρής έκτασης γνώσης σ' ένα θέμα, θεωρώ πολύ σημαντικό ο καλλιτέχνης να κάνει εν εκ δύο πραγμάτων: είτε να δημιουργήσει μια φανταστική βάση σε κάτι το εξωπραγματικό σε κάποιο βαθμό, είτε να εντριφήσει στ' ό,τι θα παρουσιάσει.

 

Αγαπημένα θέματα: λαϊκή τέχνη, γλυπτική (ειδικά ξυλογλυπτική, αλλά και λιθόματα), αγγειοπλαστική, μουσική, υφαντική.