Εξωγήινοι

[nikosal]

Στη συνέντευξη του haldeman στον heiron, διαβάζουμε:

 

Σε πολλά έργα σας εμφανίζονται εξωγήινοι. Για παράδειγμα, στο "Καμουφλάζ". Πού βρίσκονται κατά τη γνώμη σας οι καλύτερες αναπαραστάσεις εξωγήινων στην επιστημονική φαντασία;

 

Στο "Mission of Gravity" του Hal Clement. το "War of the Worlds," του Wells, (?Beowulf?), το Childhood's End του Clarke, το Double Star., του Heinlein, το The Left Hand of Darkness της LeGuin, το Odd John του Stapledon, το More Than Human του Sturgeon, το Τhe Man Who Fell to Earth του Tevis, το A Rose for Ecclesiastes του Zelazny., το Ηyperion του Simmons και τα δικά μου Mindbridge και Camouflage.

 

Εσείς ποιες νομίζετε ότι είναι οι καλύτερες, οι ευφυέστερες, οι πειστικότερες, οι πιο ολοκληρωμένες --αλλά -αν θέλετε να το κάνουμε και λίγο πικάντικο- και οι πιο αποτυχημένες αναπαραράστεις εξωγήινων στην εφ λογοτεχνία;

[Oberon]

Α, ένα από τα πιο αγαπημένα μου θέματα και από τις πιο καλές αιτίες να ανέβω στο "soapbox" και να λέω διάφορα μέχρι να με πάρουν με τις ντομάτες! :tongue:

 

Έτσι άμεσα θα έλεγα πως οι εξωγήινοι που μου άρεσαν περισσότερο και θεωρώ πιο καλή αναπαράσταση είναι στο Contact του Carl Sagan (και την ταινία και το βιβλίο) και φυσικά στο 2001 του Κλαρκ.

Βέβαια εδώ πρόκειται για εξωγήινες νοημοσύνες μάλλον, παρά για σωματοποιημένους εξωγήινους.

Η αλήθεια είναι πως γενικά τόσο οι αναγνώστες όσο και οι δημιουργοί της ε.φ. περιμένουν μάλλον να δουν μια παράξενη εξωγήινη μορφή ζωής, παρά μια εξωγήινη νοημοσύνη και τη σημασία που έχει για μας η επαφή με μια τέτοια.

Θυμάμαι όταν είχα πάει με φίλους να δω το Contact (μια μερά μετά που είδα το Starship Troopers) και μερικοί θεώρησαν βασικό μείον της ταινίας Contact το γεγονός πως δεν "έδειξε" τους εξωγήινους! Αντίθετα θεώρησαν τα εξωγήινα έντομα του ST σαν "γαμάτους". Αυτοί οι δεύτεροι είναι κατά τη γνώμη μου οι χειρότεροι εξωγήινοι όλων των εποχών - το βιβλίο δικαιολογείται λόγω της εποχής που γράφτηκε - που παρουσιάστηκαν ποτέ σε ταινία. Οπτικά, ως εφφέ, ήταν μια χαρά. Αλλά...συγνώμη....εξωγήινα σκαθάρια που εκτοξεύουν "πλάσμα" από τον πισινό τους σε τέτοια ταχύτητα και με τέτοια θερμότητα ώστε να καταστρέψουν διαστημόπλοιο! PLS ρε παιδιάααααα!!!!

 

Αντίθετα οι Αρειανοί στο βιβλίο του Wells ακόμα και σήμερα θα έστεκαν όσον αφορά τουλάχιστον τις υπάρχουσες επιστημονικές εικασίες για τις πιθανές μορφές που μπορεί να έχει μια εξωγήινη φυλή. Κύριο χαρακτηριστικό το ότι δεν είναι ανθρωποειδείς οι Αρειανοί αυτοί. Άλλο σημαντικό χαρακτηριστικό των "Ουελσαρειανών" η εντελώς διαφορετική, και στα μάτια μας απάνθρωπη, ψυχολογία τους.

 

Αυτή η διαφορετική ψυχολογία, πέρα από την εξωτερική μορφή, είναι κάτι που μου αρέσει πολύ να διαβάζω όπως σε κάμποσα βιβλία από συγγραφείς που ανέφερε ο Τζων Χάλντεμαν στη συνέντευξη πιο πάνω.

Ένα πρόσφατο παράδειγμα ήταν οι εξωγήινοι - που μορφικά θα ανήκαν στους λεγόμενους "ψευδοεξωγήινους" για τους οποίους θα πω παρακάτω - στον Κατασκευαστή των Άστρων του Όλαφ Στάπλντον. Μορφικά αλλά όχι βιολογικά και ψυχολογικά. Ενδιαφέρον επίσης είχαν οι εξωγήινοι στο Ακόμα και οι Θεοί του Ασίμωφ.

Η ψυχολογία αν και θεωρείται "soft" επιστήμη από μερικούς "λεονταριστές" σκληροπυρηνικούς της ε.φ. - άρα και τα βιβλία που γράφονται με έμφαση στην ψυχολογία και κοινωνιολογία θεωρούνται soft sci-fi ακόμα και σήμερα από κάποιους - είναι από τις επιστήμες οι οποίες όταν χρησιμοποιηθούν σωστά από ένα συγγραφέα του ανοίγουν δρόμους προς την απεικόνιση εξωγήινων που απλά δεν υπάρχουν αν η έμφαση είναι σε κάποια "σκληρή" επιστήμη. Ευτυχώς σήμερα βλέπουμε βιβλία από νέους σχετικά συγγραφείς στα οποία αυτά τα αόρατα όρια ανάμεσα στην "σκληρή" και την "μαλακή" ε.φ. δεν είναι τόσο σαφή πια.

 

Ψευδοεξωγήινοι λέγονται ουσιαστικά οι χιλιάδες διαφορετικές φυλές που έχουν παρουσιαστεί τόσο στη λογοτεχνική όσο και στην κινηματογραφική και τηλεοπτική ε.φ. οι οποίες είναι κατ'εικόνα και ομοίωση εντελώς ανθρώπινες με κάποιο φυσικό, και σπάνιότερα ψυχολογικό ή "μεταφυσικό", χαρακτηριστικό διαφορετικό από τον άνθρωπο.

Τις λατρεύω αυτές τις φυλές έστω και μόνο από αισθητική άποψη.

 

Τα μακρουλά αυτιά και το πολύ ελαφρά πρασινωπό δέρμα του Σπόκ μαζί με την αντιπολική ψυχολογία του σε σχέση με τους ανθρώπους, η γαλαζόδερμη Tasmia Mallor από το κόμικ Legion of Super-Heroes, ο πράσινος μικροσκοπικός Yoda που παραπέμπει σε Ανατολικούς Ταοιστές καλόγερους και martial artists, η Bajoran λοχαγός Κίρα Νερύς του DS9 με την "τσαλακωμένη" μυτούλα, η εμπαθική Deanna Troi από τον Betazed στο ST:TNG (η εμπάθεια/τηλεπάθεια φοριόταν πολύ σε θηλυκούς χαρακτήρες. Mάλλον δεν θα ήταν και πολύ πειστική ή αρεστή μια εξωγήινη παλαιστής του σούμο με οχτώ χέρια για το κατά κύριο λόγο αρσενικό κοινό της ε.φ.παλαιότερα. Ενώ η τηλεπάθεια και τα συναφή προσδίδουν μια "εσάνς" θηλυκότητας και μυστηρίου πολλές φορές, ειδικά όταν η τηλεπαθητικιά εξωγήινη είναι και πολύ σεξουαλικιά. Κι ας λένε οι επιστήμονες πως πιο πιθανό είναι ένας άντρας να νιώσει φλογερό ανεξέλεγκτο πάθος για μια αγγινάρα παρά για ένα εξωγήινο θηλυκό ον)!

 

Πάμπολλες άλλες φυλές έχουν παρουσιαστεί οι οποίες οπτικά ήταν άλλοτε πανέμορφες, άλλοτε κακάσχημες, άλλοτε επαναλαμβανόμενες (όπως στο Σταρ Τρεκ. Βάλε μερικά παράξενα καρούμπαλα στο μέτωπο ενός ανθρώπου και lo and behold, the alien race of the week)!

Πάντα όμως ανθρώπινες. Ακόμα και όταν δεν ήταν άμεσα ανθρώπινες είχαν συνήθως τη μορφή ανθρωπομορφοποιημένου ζώου/ζωομορφοποιημένου ανθρώπου, take your pick.

Πάνω σε αυτό το μοτίβο, και στις υποτιθέμενες αρχέγονες φοβίες του ανθρώπου οι οποίες γέννησαν μύθους και θρησκείες, βασίζονται και οι "κακοί" ψευδοεξωγήινοι. Αποκαλώ υποτιθέμενες τις φοβίες αυτές γιατί έχω την εντύπωση πως αρκετές από αυτές είναι τεχνητές και επιβεβλημένες από τις διάφορες "εξουσίες" στη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας -

Πάνω σ'αυτή την ιδέα περίπου βασίζεται και το αριστουργηματικό Childhood's End!! To οποίο ήταν στο στάδιο της παραγωγής σαν ταινία, αλλά δεν γυρίστηκε ποτέ. Δεν ξέρω γιατί αυτό αν και φαντάζομαι το γιατί.

 

Πόσα και πόσα βιβλία, ταινίες, σειρές και παιχνίδια δεν υπάρχουν στα οποία οι κακοί εξωγήινοι είναι εντομοειδείς ή ερπετοειδείς? Άπειρα, ουσιαστικά. Κι όμως. Τα περισσότερα ερπετά είναι φοβιτσιάρικα και ακίνδυνα. Τα περισσότερα έντομα πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς αλλά επίσης είναι λίγο πολύ ακίνδυνα για τον άνθρωπο. Μάλιστα είναι πολύ χρήσιμα για τη φύση, και αρκετά είναι χρήσιμα για τους ανθρώπους. Αλλά σπάνια θα δει κανείς ¨καλό" ερπετοειδή εξωγήινο. Δεν μου έρχεται κανέναν παράδειγμα στο νου άμεσα.

 

Υποθέτω πως αυτό οφείλεται στην τάση που έχει ο άνθρωπος να θεωρεί καλό αυτό που είναι συμφέρον για τον ίδιο, και κακό αυτό που δυνητικά μπορεί να τον ζημιώσει. Η ιδέα πως κάτι μπορεί να υπάρχει το οποίο να μην αφορά τον άνθρωπο καθόλου, και το δικαίωμα συτού του ¨κάτι" να υπάρχει ανεξάρτητα, μάλλον είναι δύσκολο να γίνει αποδεκτό από τη σημερινή ανθρωπότητα.

Αλλά να μην πλατιάζω άλλο. Σίγουρα το γεγονός πως στην μεγάλη πλειοψηφία της ε.φ. οι εξωγήινοι είναι παρόντες με τη μια ή την άλλη μορφή, δείχνει την βαθύτερη ανάγκη του ανθρώπου να επικοινωνήσει με το άγνωστο. Κι αν το άγνωστο μοιάζει και λίγο με τον άνθρωπο - κι ας έχει μωβ δέρμα και κεραίες - ακόμα καλύτερα. Αυτοί οι "εξωτικοί" άνθρωποι, οι ΕξωτικοΓήινοι αν θέλετε- που μπορεί κάτι να έχουν να κάνουν με την αντίληψη των Αμερικανών συγγραφέων ε.φ. για τους πολιτισμούς της Γης που φαίνονταν στα μάτια τους σαν απόκοσμοι και εξωτικοί, όταν η ε.φ. ήταν ακόμα στις φασκιές - μπορεί στο μέλλον με την εξέλιξη της γενετικής να αποτελέσουν αισθητικά μοτίβα παρέμβασης στην ανθρώπινη μορφή. Το site http://www.orionsarm.com θεωρεί πολύ πιθαν;ό και πολύ θεμιτό κάτι τέτοιο.

 

Συγνώμη αν έφυγα λίγο από το θέμα. Ελπίζω όχι πολύ. Αλλά είναι κάτι που μ'αρέσει να συζητάω πάρα πάρα πολύ.

Edited November 19, 2006 by Dain

[Neveryon]

Α, ένα από τα πιο αγαπημένα μου θέματα και από τις πιο καλές αιτίες να ανέβω στο "soapbox" και να λέω διάφορα μέχρι να με πάρουν με τις ντομάτες! :tongue:

 

Αγαπητέ Dain, κακώς έφερες αυτό το ρημάδι το soapbox εδώ πέρα, καθώς νοιώθω τώρα μια ακατανίκητη διάθεση ν' ανέβω κι εγώ εκεί πάνω :tongue: Οπότε, παραμερίστε παρακαλώ, μπας και πιάσω κι εγώ καμιά ντομάτα.

 

Ο ανθρωπομορφισμός λοιπόν στην ΕΦ; Δε μιλάμε καν για ανθρωπομορφισμό γενικά κι αόριστα. Δεν θα ήταν υπερβολή να λέγαμε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εξωγήινων που έχουν εμφανιστεί στην ΕΦ (τουλάχιστο στη space opera και στους απογόνους της) είναι στην ουσία… αμερικανοί του 20ου αιώνα – βαμμένοι πράσινοι ή με διάφορα καρούμπαλα. Πραγματικά, ουσιαστικότερες είναι οι διαφορές που χωρίζουν έναν σημερινό αμερικανό από έναν ιάπωνα του 14ου αιώνα ας πούμε, παρά από έναν klingon ή έναν αρειανό της «χρυσής» εποχής. Βασικά, θα λέγαμε ότι η ΕΦ ανιχνεύει και σκιαγραφεί τα όρια κατανόησης κάθε εποχής και πολιτισμού.

Δεν είναι μόνο τα «εξωγήινα» όντα όμως που πάσχουν από οξύτατο ανθρωπομορφισμό στην ΕΦ. Η όλη προσπάθεια της μυθοπλασίας στο να μην ξεπεράσει τα όρια της κατανόησης του μέσου αναγνώστη-θεατή, έχει ευτράπελα αποτελέσματα κι αλλού: Στην κοινωνική οργάνωση, στα πολιτεύματα, στους ηθικούς κώδικες, αλλά ακόμα και στα gadgets, στις μάχες και στα οπλικά συστήματα.

Ας πούμε, πόσες φορές δεν έχετε δει να επαναλαμβάνεται το μοτίβο με ένα υπερ-διαστημόπλοιο (αεροπλανοφόρο), που για να πλήξει κάποιον στόχο εξαπολύει δεκάδες ή εκατοντάδες μικρά, ευέλικτα (!!β) επανδρωμένα (!!!) διαστημοπλοιάκια; (Babylon, Star Wars, κοκ). Αν αυτό δεν είναι άμεση μεταφορά του κλασικού μοντέλου οργάνωσης του ναυτικού των ΗΠΑ από τον 2ΠΠ και μετά, τότε τι είναι;

 

Η ΕΦ (τουλάχιστο οι αγγλοσαξονικές εκδοχές της και οι μιμήσεις της), πατάει σε μερικά βασικά χαρακτηριστικά της όλης αμερικάνικης κουλτούρας: Από τη μια αποτελεί προέκταση των (μεσαιωνικών) ευρωπαϊκών παραμυθιών – και κρατάει όλα τους τα στοιχεία, βασιλιάδες κι αυτοκράτορες, όμορφες πριγκίπισσες, γενναίους μοναχικούς ιππότες και δράκους, κοκ – ενώ από την άλλη σημαδεύεται από τις ενοχικές βαριάντες του χριστιανισμού και τον μανιχαϊσμό που σέρνουν πίσω τους – η απόλυτη διάκριση του «καλού» και του «κακού», που δεν αναγνωρίζει ούτε «γκρίζες ζώνες», ούτε διαφορές οπτικής, ούτε φαίνεται να κατανοεί ότι ακόμα και οι ηθικοί κώδικες που χρησιμοποιεί σαν μεζούρα για να διαχωρίζει το καλό απ’ το κακό, δεν είναι σταθερές αξίες του σύμπαντος αλλά ανθρώπινα δημιουργήματα που σαν όλα τ’ άλλα υπόκεινται κι αυτοί σε αλλαγές και μετεξελίξεις. Ενυπάρχει παράλληλα στην ΕΦ η γνωστή πιονιέρικη λατρεία των ανοιχτών οριζόντων, της ατομικότητας, της αγάπης για τα όπλα και τα gadgets, όπως επίσης και η θεοποίηση της τεχνολογίας που εμφανίζεται περίπου σαν η πανάκεια για όλα τα ανθρώπινα προβλήματα – μια κλασική οπτική των fifties και των sixties.

 

Μια από τις περιπτώσεις «εξωγήινου» που πραγματικά κινείται σ’ ένα άλλο, τελείως διαφορετικό μήκος κύματος, είναι η νοημοσύνη του ωκεανού του Solaris: Είναι μια οντότητα που δεν υπακούει στους γνωστούς μας κανόνες, που υπερβαίνει την κατανόησή μας. Γι’ αυτό και η επαφή μαζί του είναι αδύνατη. Οι επιστήμονες που βρίσκονται στον ερευνητικό σταθμό που περιφέρεται σε τροχιά γύρω από τον Solaris, έχουν ουσιαστικά αποτύχει να επικοινωνήσουν μαζί του και περιορίζονται τώρα στο να καταγράφουν τα φαινόμενα και τις κινήσεις του ζωντανού ωκεανού χωρίς να τις καταλαβαίνουν. Και ο ωκεανός, προσπαθώντας κι αυτός να μιλήσει, ή μάλλον παίζοντας με τα περίεργα όντα που αντιλαμβάνεται κοντά του, κάνει κάτι τόσο τραγικά δραστικό που δυναμιτίζει το όλο εγχείρημα: Υλοποιεί τις μύχιες φαντασιώσεις των ανθρώπων, τους φόβους τις ελπίδες και τις ενοχές τους. Ζωντανεύει τη νεκρή γυναίκα του ενός, τον καθυστερημένο αδελφό του άλλου, το σκοτεινό αντικείμενο των ερωτικών φαντασιώσεων του τρίτου και έτσι στην ουσία τους διαλύει σαν δομημένες προσωπικότητες, τους κάνει ανίκανους για το οτιδήποτε – πόσο μάλλον για λογική επικοινωνία. Στο τέλος, απλά περιφέρονται μέσα σ’ ένα νεκρωμένο διαστημικό σταθμό σαν τρελοί, κρύβοντας ή προσπαθώντας να εξαφανίσουν τους υλοποιημένους εφιάλτες τους.

 

(Σπλάτ! - η πρώτη ντομάτα. Περιμένω καρτερικά τις επόμενες)

[Darkchilde]

ΟΙ εξωγήϊνοι όμως στη ΕΦ είναι ένας τρόπος να θιχτούν κάποια θέματα της κάθε εποχής. Και οι περισσότεροι άνθρωποι ανταποκρίνονται καλύτερα σε έναν ανθρωπόμορφο εξωγηϊνο με ανθρώπινα χαρακτηριστικά (και δεν εννοώ μόνο εξωτερικά).

 

Άλλη μία περίπτωση εξωγήϊνων που ήταν τελείως διαφορετικοί εμφανίζονται στο Babylon 5: Οι Vorlon και οι Shadows, καθώς και διάφοροι εξωγήϊνοι που φαίνονται που δεν αναπνέουν οξυγόνο αλλά διαφορετικά μείγματα από ατμόσφαιρες.

 

Και στο Star Trek έχουμε δεί εξωγήϊνους σε άλλες μη ανθρώπινες μορφές: τα συμβιωτικά όντα των Trill, οι Μεδουσιανοί (που μπορούν να τρελλάνουν έναν άνθρωπο εαν τους δούν με τα ίδια τους τα μάτια), τα πλάσματα του πιλότου του Star Trek The Next Generation, και αρκετά άλλα.

[trillian]

Θα συμφωνήσω κι εγώ στο ότι χαίρομαι ιδιαιτέρως όταν αυτός ο ανθρωπομορφισμός απουσιάζει! Νομίζω ότι τότε ειναι που πλησιάζουμε όσο πιο πολύ μπορούμε στη φαντασία. Συμφωνω απόλυτα με αυτο που λεει ο Neveryon, πάρα πολλά από τα χαρακτηριστικά του "τυπικου εξωγήινου πολιτισμου" ας το πουμε είναι τελείως μα τελείως ανθρώπινα και επηρεασμένα από την εκάστοτε εποχή και το εκάστοτε πολιτιστικό υπόβαθρο του συγγραφέα. Σίγουρα εξυπηρετεί κι αυτό κάποιο σκοπό - και δεν είπε κανείς ότι ένας τέτοιος εξωγήινος δε μπορεί να προσφέρει ένα ωραίο βιβλιο - αλλά νομίζω ότι όσο πιο πολύ απομακρυνομαστε απο αυτή τη "φάση" τόσο το καλύτερο. Ίσως είναι δηλαδή ένα "στάδιο" που έπρεπε/πρέπει να περάσει η ε.φ. ώστε να αρχίσει μετά να φαντάζεται περισσότερο απ ό,τι σκέφτεται...

 

Καλά παραδείγματα επι τούτου (που εγώ έχω διαβάσει δηλαδή) είναι καταρχάς οι εξωγήινοι του Ακόμα και οι θεοί που ανέφερε ο Διονύσης. Ήταν η πρώτη φορά που συνάντησα κάτι τέτοιο και ειχα κατενθουσιαστεί. Ο Ασίμωφ καταφέρνει να δώσει όχι μόνο μια μη ανθρώπινη μορφολογία αλλά και μια τελείως διαφορετική ψυχοσύνθεση! Αυτα τα δύο θα έπρεπε να πήγαιναν μαζί, αλλά να που δεν συμβαίνει πάντα... Απο αυτή την άποψη νομίζω ότι ο Ασίμωφ παντρεύει αρκετά καλά τα δύο είδη - σκληρη και μαλακη εφ. Βεβαια, αυτό είναι κάτι που το κάνει ο Ασιμωφ σε όλα του τα βιβλία.

 

Ένα αλλο παράδειγμα είναι φυσικά και το Σολάρις! Ο άνθρωπος ψάχνεται, ψάχνει στ αστέρια και το διάστημα, αλλά το συλλογικό υποσυνείδητο λέει ότι φοβάται τι μπορει να βρει - και ίσως αυτος ειναι ο λόγος που οι περισσότεροι εξωγήινοι απεικονίζονται ως οντα ειτε φιλικα διακειμενα και με ανθρώπινα χαρακτηριστικα, είτε με πολεμικες διαθέσεις και τιποτα το ανθρώπινο στην μορφολογία και την ψυχολογία τους. Τα εντάσω στην ιδια κατηγορια αυτά, καθώς και ο πόλεμος ειναι μια μορφή επικοινωνίας στην τελική. Στο σολάρις ομως, δεν έχουμε τιποτα απο τα δύο! Δεν υπάρχει ανοικτός πόλεμος, ούτε ανοικτή επικοινωνία. Υπάρχει ο ωκεανός που παραμένει απροσπέλαστος ως το τέλος, το βιβλίο "αρνείται" να μας ικανοποιήσει την παντα παρούσα, υποσυνείδητη θέληση για κατανόηση που διαθέτουμε ως άνθρωποι, κι αυτό είναι μια γροθιά στο στομάχι.

 

Αλλη περίπτωση ειναι φυσικά το Πιο πλατια απο αυτοκρατορίες και πιο αργά της ΛεΓκεν. Άλλη μια εξωγήινη οντότητα που δεν ειναι...χμ...ιδιαιτερα interactive με το ανθρώπινο ειδος.

 

Οι παραπανω εξωγήινοι ειναι για μένα πέρα για πέρα πιστευτοί. Είναι πιστευτοι, ακριβώς γιατι ειναι απίστευτοι! Αν υπάρχει μια εξωγήινη οντοτητα θεωρώ πιο πιθανό να πρόκειται για κάτι τοσο το διαφορετικό που δε θα μπορούμε να το κατανοήσουμε.

 

Μια περίπτωση ανθρωπομορφων εξωγήινων με διαφορές στην μορφολογία και την ψυχοσύνθεση και απίστευτα πετυχημένη σε αυτό το context είναι το Αριστερό χέρι του σκότους, πάλι της ΛεΓκεν. Νομιζω ειναι το μονο βιβλίο της όπου οι διαφορές με τους ανθρώπους ειναι τοσο εντονες - διορθώστε με αν δε θυμαμαι καλα, αλλά νομιζω οτι στα υπολοιπα βιβλια της Χαϊνιανής σειράς οι εξωγήινοι πολιτισμοί δε διαφέρουν τόσο μορφολογικά όσο πολιτιστικά.

 

Φυσικά, και αυτό εξυπηρετεί έναν σκοπο, τον "κλασσικό" σκοπο της ε.φ. να μας κανει να σκεφτούμε για τα δικά μας θέματα με το να μας αντιπαραβάλλει με άλλους πολιτισμούς, οι οποίοι ομοιάζουν ως προς τη μορφή (ώστε να μπορεσεις να ταυτιστεις) αλλά διαφέρουν ως προς το στοιχείο που ο κάθε συγγραφέας θέλει να τονίσει (ώστε να μας κάνει να σκεφτούμε επ αυτού). Τους κάνει αυτό λιγοτερο πιστευτους και κατα πόσο; Δεν ξέρω, ειλικρινά...Τους "πιστεψα" τους εξωγήινους της Λεγκεν, όλους, αλλά θεωρώ ότι η πιθανότητα της ύπαρξής τους είναι πάλι μικρότερη απ ότι ενός ωκεανού με περιεργες ιδιότητες - ή έστω, δεν είναι μεγαλύτερη, για να το θέσω πιο σωστά. Ή μάλλον όχι, ούτε κι αυτό είναι ακριβώς. Νομίζω οτι αυτό που με χαλάει είναι ακριβώς το γεγονός ότι δε μπορώ να "εμπιστευτώ" μια υπόθεση για το πώς μπορει να ειναι ένας εξωγήινος όταν βλέπω ποσο επηρεασμένη είναι αυτή η εικόνα από μας. Δε μου αρέσει η ανθρωποκεντρική αρχή, γενικώς, οπότε οσο πιο περίεργος είναι ένας εξωγήινος, τόσο πιο πολύ θα απομακρυνόμαστε από τις επιρροές της δικιάς μας μορφολογίας και κουλτούρας και άρα τόσο πιο πιστευτοι θα είναι για μένα.

Αν ποτέ μας επιστεφτούν εξωγήινοι και τελικά διαφέρουν σε μας απλά επειδή έχουν μπλε χρώμα, ένα κερατάκι στο κεφάλι και 4 δάχτυλα, τότε υποθέτω ότι θα πρέπει να δαγκώσω τη γλώσσα μου :tongue: Αλλά αν τελικά υπάρχουν εξωγήινοι με τόσο μικρές διαφορές, εγώ θα υποθέσω απευθείας ότι υπάρχουν άπειρες άλλες εξωγήινες οντότητες, και συνεπώς ολο και κάποια τελείως ακαταλαβίστικη οντότητα θα μου κάνει τη χάρη να υπάρξει, ώστε να έχω δίκιο τουλάχιστον εν μέρει :tongue:

 

[και τωρα που το σκεφτομαι, θα ηθελα πολυ να δω τους πρακτορες του Χάιν να προσγειώνονται στον Σολάρις!!! :tongue:]

Edited January 2, 2007 by trillian

[I robot]

(καλη χρονια σε ολους για αρχη )

Θα βλεπουν; Θα βλεπουμε το ιδιο φασμα φωτος; Θα παραγουν ηχους; Αν ναι σε τι ευρος συχνοτητων; Ποιος κοινος κωδικας θα βρεθει για να επικοινωνισουμε με λογο ή εικονα; Μηπως αυτοι χρησιμοποιουν αλλες αισθησεις για να αντιληφθουν τον κοσμο ή τους αλλους; Μηπως ειναι αυτιστικοι και δεν αντιλαμβανονται καν την παρουσια μας σε μια πιθανη συναντιση; Ελα ντε. Γιατι τα λεω αυτα ομως...

 

Νομιζω πως η πιο αληθοφανης περιγραφη εξωγηινου πλασματος ηταν αυτη του Ωκεανου στο Σολαρις. Περα απο τη διαφορα στην κλιμακα και τη μορφη, υπηρχε ενα στοιχειο που το εκανε πραγματικα αληθοφανες: η ελλειψη επικοινωνιας. Και το πιο πιθανο αυτο ειναι ισως. Οι συμπεριφορες και οι τροποι του ανθρωπου ειναι αποτελεσμα εξελιξης σε συγκεκριμενο περιβαλλον και στη συνεχεια σε συγκεκριμενες κοινωνιες οποτε μου φαινεται πολυ λογικο να συναντουσαμε εξωγηινους με τοσο ξενους τροπους ωστε η επικοινωνια να ηταν αδυνατη.

Απο την αλλη, τετοιοι εξωγηινοι δεν εχουν και πολυ "ψωμι" σε μια ιστορια εκτος και αν αυτη πραγματευεται το ιδιο το θεμα της μη επικοινωνιας. Γιαυτο και συνανταμε τοσο συχνα διποδους εξωγηινους με αμφιπλευρη συμμετρια που μιλανε μια χαρα εκφραζοντας ιδιες ιδεες και εννοιες μα αυτες των ανθρωπων. Βολευει. Και δε με ενοχλει καθολου οσο κλισε ή απιθανπ και αν ειναι απο τη στιγμη που το ζουμι της ιστοριας ειναι νοστιμο ζουμι ειναι απλα ενας τροπος να πεις καποια πραγματα. thats all.

[RaspK]

Χμ... Ας μη μένουμε στο Σολάρις, καθότι παρουσίαζε μία πιθανή μορφή με λογική βάση - πράγμα που γίνεται και στο Οι Επικυρίαρχοι (Childhood's End). Εγώ από την άλλη γράφω ένα κείμενο επιστημονικής φαντασίας κι ελπίζω να σας αρέσει αυτό που ετοιμάζω.