Ripple effect and your writings

[Nihilio]

Ξεκινάμε με το καθιερωμένο copy-paste από wikipedia

The ripple effect is an education-related term associated with the studies of Jacob Kounin. It involves the effects that a reprimand in a group has on members of the group who are not the intended targets of the reprimand (or desist, as Kounin coins it). The ripple effect can also apply if students are not reprimanded to correct a behavior. For example, if one student is talking when he or she is not supposed to be talking, and is not reprimanded, the behavior will spread like a ripple through water, as the rest of the class becomes increasingly more likely to talk at inappropriate times. However, this example does not necessarily apply in all situations, as many variables are introduced through human interaction as in a classroom setting.

 

 

 

 

Other uses

The term is also used in <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Sociology" title="Sociology">sociology and economics, for example when economic growth or price rise spread from one activity or populations to other ones. Alvin Toffler uses a similar concept: the waves of development.

 

The term was noted in the film Back to the Future Part II, when Doc Emmett Brown was trying to describe the paradox that would occur if the 1955 Marty happened to meet the second Marty from the future. In this case he thought that the fabric of space would be destroyed as the time lines would, in effect, 'ripple'.

 

Πιο εφαρμοσμένα σε μια ιστορία έστω ότι έχουμε το σύστημα που αποτελεί τον κόσμο της. Έστω λοιπόν ότι συμβαίνει μια αλλαγή Α σε ένα στοιχείο του. Αυτομάτως η αλλαγή δημιουργεί μια ανατάραξη, προκαλόντας μια σειρά από αλλαγές που με τη σειρά τους προκαλούν άλλες αλλαγές. Φανταστείτε πως είναι όταν πετάμε μια πέτρα στα νερά μιας λίμνης και θα καταλάβετε πως αλλάζει όλο το σύστημα μέχρι να απορροφηθούν οι αναταρράξεις αυτές και να φτάσει σε μια νέα ισορροπία.

 

Έτσι και γράφοντας καλό (και ρεαλιστικό) είναι κάθε σημαντική (και όχι μόνο) πράξη να έχει και έμμεσες επιπτώσεις στο περιβάλλον, όχι μόνο άμεσες. Για παράδειγμα, αν έχει γίνει μια σειρά από φόνους και ο πρωταγωνιστής κατηγορείται, πέρα από το ότι θα τον κυνηγάει η αστυνομία, είναι πολύ πιθανό ο κόσμος να φυλάγεται καλύτερα, να είναι πιο καχύποπτος ή και να αντιδρά βίαια φοβούμενος ότι θα είναι το επόμενο θύμα. Σε μια μικρή ιστορία κάτι τέτοιο σπάνια είναι απαραίτητο, αλλά σε μεγαλύτερες δουλειές κάτι τέτοιες λεπτομέρειες είναι που κάνουν τη διαφορά.

 

Απόψεις/προτάσεις/συμβουλές καλοδεχούμενες.

[RaspK]

Ξέρεις σε πιο έργο το βλέπουμε πάρα πολύ καλά αυτό; Στο V for Vendetta, στο ξέσπασμα του κόσμου - ειδικά το comic το δείχνει πολύ καλά!

 

Από την άλλη, δεν είναι το άκρως αντίθετο, όσο και η άλλη πτυχή (η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος, όπως λένε) του φαινομένου της μάζας;

[Nihilio]

Τι λέει το φαινόμενο της μάζας;

[araquel]

πολύ ενδιαφέρον αυτό nihilio, όχι μόνο λογοτεχνικά/ συγγραφικά μιλώντας. για το φαινόμενο της μάζας που είπε ο raspk, (αν και παίζει να εννοεί κάτι διαφορετικό), εμένα μου έρχεται στο μυαλό κάτι που είχα διαβάσει σε ένα περιοδικό - το strange πρέπει να ήταν. ονομαζόταν το φαινόμενο του εκατοστού πιθήκου, και πήγαινε κάπως έτσι:

 

σε ένα νησί (ή αποκομμένη γεωγραφικά περιοχή), ο πληθυσμός των πιθήκων τρεφόταν με πατάτες που έβγαζε από το έδαφος. ερευνήτες που μελετούσαν τον πληθυσμό αυτό, έδειξε σε έναν πίθηκο πώς να την ξεπλένει την πατάτα στο νερό, προτού τη φάει, για να μην έχει χώμα. όπως είναι λογικό, βάσει του μιμητισμού, σιγά σιγά άρχισαν περισσότεροι πίθηκοι να ξεπλένουν τις πατάτες, μέχρι που ο αριθμός τους έφτασε τους 100 (critical number). θεωρητικά, μετά τους εκατό, ήταν σαν η γνώση αυτή να πέρασε ως πρακτική στο συλλογικό ασυνείδητο (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων), επειδή άρχισαν να ξεπλένουν τις πατάτες ακόμα κια πίθηκοι που γεωγραφικά δεν είχαν φυσική επαφή με την ομάδα πιθήκων που ερευνούσαν οι τύποι αυτοί.

 

παίζει να είναι και μεγάλη παπ*ριά αυτό, αλλά ως ιδέα έχει ενδιαφέρον, και ψιλομοιάζει, αν και στο τέλος, καταλήγει σε ελαφρώς διαφορετικό συμπέρασμα...

[RaspK]

Δυστυχώς δεν εμπιστεύομαι πλήρως αυτήν την αρθρογραφία, για καλό ή για κακό... Δεύτερον, ως προς το φαινόμενο της μάζας: όταν έχεις πολύ κόσμο μαζεμένο, υπάρχει μια τάση να νοιώθεις, ακόμα κι αν μπορείς να το ελέγξεις, σα μέρος του συνόλου και όχι μόνο σαν άτομο. Το κλασικότερο παράδειγμα είναι διάφορες εκδηλώσεις ή συγκεντρώσεις, όπου αρκετοί άνθρωποι πράττουν όπως και οι υπόλοιποι, ενώ «κανονικά» δε θα το έκαναν αυτό.

[Nihilio]

Δεμ μπορώ να σκεφτώ πως αυτά τα δύο συσχετίζονται. Το ένα έχει να κάνει καθαρά με ψυχολογία, το άλλο με αιτία-αποτέλεσμα σε ένα σύνολο. Όμως το θέμα παιδιά είναι στο φόρουμ συγγραφής και όχι στις γενικές συζητήσεις, για αυτό ας παραμείνουμε σε επίπεδο συγγραφής και όχι να περάσουμε σε κοινωνιολογία.

[RaspK]

Ας το εξηγήσω λίγο καλύτερα, και κυρίως μέσα από τις συγγραφικές αξίες: και τα δύο είναι ψυχολογικά φαινόμενα - στο ένα το κοινό υιοθετεί ή απορίπτει μια στάση λόγω της διάδρασης κάποιου με αυτήν, ενώ στην άλλη περίπτωση έχουμε την ομαδοποιημένη αντίδραση του ανθρώπου-ταυτόσημου με το σύνολο.

 

Συγγραφικά, τα δύο αυτά στοιχεία αποτελούν βασικές τεχνικές εξέλιξης πλοκής, αλλά και δράσης: το να μισήσουν όλοι κάποιον που έχει κυρηχτεί εγκληματίας, αν δεν έχουν άλλο λόγο να μην πιστέψουν τις κατηγορίες, είναι ripple effect, ενώ φαινόμενο μάζας είναι ο λιθοβολισμός κάποιου, με πτυχές του ripple effect να προκύπτουν. Αυτό οδηγεί στ' ότι είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι τα δύο αυτά εργαλεία είναι στοιχειώδη μέσα με τα οποία μπορεί να επιτύχει πράγματα που αλλιώς δε θα μπορέσει ν' αποδώσει, τουλάχιστον ρεαλιστικά.

[araquel]

όμως άμα αναλύσουμε πρώτα τις ιδέες, σε όποιο πλαίσιο και αν ανήκουνε, μπορούμε μετά να το φέρουμε στη συγγραφή. πώς από ένα thread μαθαίνεις για ένα βιβλίο, για έναν συγγραφέα? έτσι, και από εδώ μμπορούμε να ανταλλάξουμε απόψεις για τις εκφάνσεις αυτού του φαινομένου, το πώς έχει μεταφερθεί σε βιβλία, και μετά στο πώς μπορεί να εφαρμοστεί σε μια ιδέα (που 8α αφορά πιο άμεσα τη συγγραφή ως διαδικασία)

[I robot]

@ Nihilio >

Ο ορος οπως τον περιγραφει η wikipedia στο pasted κειμενο σου αναφερεται στο "Discipline and Group Management in Classrooms" πιο πολυ δηλαδη για ελεγχο μαζας μιλαει μηπως αυτο που ψαχνεις ή θελεις να πεις ειναι κατι αλλο; Βγαζει παντως νοημα το οτι σε μια ιστορια (μικρη ή μεγαλη) ενα γεγονος επηρεαζει τον γενικοτερο "κοσμο" αλλα μαλλον υποκειται στον γενικο κανονα "δραση-αντιδραση": ενας φονος κοριτσιου απο τον πατερα του κανει τον κοσμο να πει "α το τερας", ενας φονος κοριτσιου, ο 24ος στη σειρα απο καποιον αγνωστο μανιακο, κανει τον κοσμο να κλειδωνει τα κοριτσια στο σπιτι. Λογικο δεν ειναι;

[Nihilio]

Το πρόσεξα, απλά το μετέφερα και σε άλλο χώρο ως παραβολή. Αφορμή ήταν η σειρά 4400 που αναφέρεται σε κάτι παρόμοιο. Η διαφορά με τη δράση-αντίδραση (σύμφωνα με τον ορισμό που έδωσα) είναι η έμμεση αλλαγή σε πάρα πολλούς τομείς. Ίσως απλά ο ορισμός μου να είναι χάλια ή αχρείαστος.

[Guest Dune]

Ξεκινάμε με το καθιερωμένο copy-paste από wikipedia

 

 

Πιο εφαρμοσμένα σε μια ιστορία έστω ότι έχουμε το σύστημα που αποτελεί τον κόσμο της. Έστω λοιπόν ότι συμβαίνει μια αλλαγή Α σε ένα στοιχείο του. Αυτομάτως η αλλαγή δημιουργεί μια ανατάραξη, προκαλόντας μια σειρά από αλλαγές που με τη σειρά τους προκαλούν άλλες αλλαγές. Φανταστείτε πως είναι όταν πετάμε μια πέτρα στα νερά μιας λίμνης και θα καταλάβετε πως αλλάζει όλο το σύστημα μέχρι να απορροφηθούν οι αναταρράξεις αυτές και να φτάσει σε μια νέα ισορροπία.

Απόψεις/προτάσεις/συμβουλές καλοδεχούμενες.

 

Δεν ξέρω τί εννοείς "μικρή" ιστορία. Σχετικά με το φαινόμενο που αναφέρεις νομίζω ότι κάθε δομημένη ιστορία πέρα από 100 σελίδες είναι μεγάλη. Ενα καλό βιβλίο πιστεύω ότι είναι ακριβώς αυτό και τίποτε άλλο. Δηλαδή, αναμειγνύοντας κοκκινο και πράσινο να βγάλεις καφέ. Αν βγάλεις ρόζ τα έχεις κάνει σαλάτα.

Όμως το σημαντικό δεν είναι εκεί. το σημαντικό είναι ότι το τελικό σου χρώμα, η κατάληξή σου, το συμπέρασμα σου, θα σχηματιστεί επίσηςς από διάφορα χρώματα-χημικά που θα ανακατευτούν κατα τη διάρκεια της ιστορίας σου. Αν η επίδραση της πράξης στην σελίδα 20 σε έναν κομπάρσο, στην σελίδα 50 οδηγήσει αυτόν το κομπάρσο σε μία έξαρση- του κατα τα άλλα ήπίου προφίλ του, και αυτο όλο δημιουργήσει μία συμπλοκή, χρήσιμη στην εξέλιξη, είναι μία χρήση του φαινομένου αυτού.

 

Φυσικά μπορουμε σε κάθε ιστορία να βάλουμε οποιονδήποτε να κάνει οτιδήποτε χωρίς οπωσδήποτε να έχει δεχτεί μία επιρροή. Ομως το κύμα των επιπτώσεων αν και όσο ακολουθείται δημιουργεί ολοένα καλύτερη την αίσθηση της ολοκληρωμένης πραγματικότητας και γι'αυτό αξίζε τον κόπο.

 

Προκειμένου να παρακολουθήσουμε ένα κύμα επιπτώσεων νομίζω ότι είναι χρήσιμο να γράφουμε εξ αρχής ένα διάγραμμα ροής, στο στύλ "επειδή αυτος αυτή...., γι'αυτο εκείνος εκείνη..... Ενας καλός τροπος είναι τα σημεία καμπής ή αλλιώς εκρήξεις, που δημιουργούν τις αλλεπάλληλες επιπτώσεις. Αν τα καταγράψουμε αριθμητικά με τις ανάλογες επιπτώσεις προσωπικά στον καθε ενα απο όσους μελλοντικά θα εμπλεξουμε, γίνεται μέν σαν προσχέδιο ογκώδες όμως, εξασφαλίζει τον απόλυτο ρεαλισμο της πλοκής ακόμη και σε οδήγηση υψηλών ταχυτήτων.

Edited June 23, 2007 by Dune

[Nihilio]

Δεν ξέρω τί εννοείς "μικρή" ιστορία. Σχετικά με το φαινόμενο που αναφέρεις νομίζω ότι κάθε δομημένη ιστορία πέρα από 100 σελίδες είναι μεγάλη. Ενα καλό βιβλίο πιστεύω ότι είναι ακριβώς αυτό και τίποτε άλλο. Δηλαδή, αναμειγνύοντας κοκκινο και πράσινο να βγάλεις καφέ. Αν βγάλεις ρόζ τα έχεις κάνει σαλάτα.

Όμως το σημαντικό δεν είναι εκεί. το σημαντικό είναι ότι το τελικό σου χρώμα, η κατάληξή σου, το συμπέρασμα σου, θα σχηματιστεί επίσηςς από διάφορα χρώματα-χημικά που θα ανακατευτούν κατα τη διάρκεια της ιστορίας σου. Αν η επίδραση της πράξης στην σελίδα 20 σε έναν κομπάρσο, στην σελίδα 50 οδηγήσει αυτόν το κομπάρσο σε μία έξαρση- του κατα τα άλλα ήπίου προφίλ του, και αυτο όλο δημιουργήσει μία συμπλοκή, χρήσιμη στην εξέλιξη, είναι μία χρήση του φαινομένου αυτού.

 

Φυσικά μπορουμε σε κάθε ιστορία να βάλουμε οποιονδήποτε να κάνει οτιδήποτε χωρίς οπωσδήποτε να έχει δεχτεί μία επιρροή. Ομως το κύμα των επιπτώσεων αν και όσο ακολουθείται δημιουργεί ολοένα καλύτερη την αίσθηση της ολοκληρωμένης πραγματικότητας και γι'αυτό αξίζε τον κόπο.

 

Προκειμένου να παρακολουθήσουμε ένα κύμα επιπτώσεων νομίζω ότι είναι χρήσιμο να γράφουμε εξ αρχής ένα διάγραμμα ροής, στο στύλ "επειδή αυτος αυτή...., γι'αυτο εκείνος εκείνη..... Ενας καλός τροπος είναι τα σημεία καμπής ή αλλιώς εκρήξεις, που δημιουργούν τις αλλεπάλληλες επιπτώσεις. Αν τα καταγράψουμε αριθμητικά με τις ανάλογες επιπτώσεις προσωπικά στον καθε ενα απο όσους μελλοντικά θα εμπλεξουμε, γίνεται μέν σαν προσχέδιο ογκώδες όμως, εξασφαλίζει τον απόλυτο ρεαλισμο της πλοκής ακόμη και σε οδήγηση υψηλών ταχυτήτων.

Μικρή ιστορία = κάποια με λιγότερες από 100 σελίδες.

Επίσης το αν θα φερθεί ο κομπάρσος κάπως στη σελίδα 50 σύμφωνα με τα όσα γράφω δεν εξαρτάται από το τι θα γίνει πάνω του στη σελίδα 20, αλλά από κάτι σχετικά άσχετο με αυτόν που θα γίνει στη σελίδα εκείνη. Αλλιώς μιλάμε για σχέση αιτίας-αποτελέσματος.

[Guest Dune]

Μικρή ιστορία = κάποια με λιγότερες από 100 σελίδες.

Επίσης το αν θα φερθεί ο κομπάρσος κάπως στη σελίδα 50 σύμφωνα με τα όσα γράφω δεν εξαρτάται από το τι θα γίνει πάνω του στη σελίδα 20, αλλά από κάτι σχετικά άσχετο με αυτόν που θα γίνει στη σελίδα εκείνη. Αλλιώς μιλάμε για σχέση αιτίας-αποτελέσματος.

 

 

Όπως το καταλαβαίνω εγώ το ripple effect που θα το ελεγα "κύμα διαδιοχικών επιπτώσεων" έχει απόλυτη σχέση αιτίας - αποτελέσματος. Ίσως δεν καταλαβα καλά το θέμα.

Edited June 24, 2007 by Dune