Jump to content

The Fountain (2006)


RaspK
 Share

Recommended Posts

6 χρόνια απουσίας μετά από το Requiem for a Dream, ο Darren Aronofsky επιστρέφει στη μεγάλη οθόνη μ' ένα έργο επιστημονικής φαντασίας που δείχνει αρκετά ενδιαφέρον, το The Fountain, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον ίδιο, με τους Hugh Jackman και Rachel Weisz στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, και το Kronos Quartet να ερμηνεύει το soundtrack του Clint Mansell, που είχαν συνεργαστεί ξανά με τον Aronofsky και στο Requiem. Η παραγωγή του έχει γίνει από τη Warner Bros. Pictures και τη Regency Enterprises.

 

Στο site της ταινίας μπορείτε να βρείτε φωτογραφίες, trailers, τη σύνοψη της ταινίας, το εμπνευσμένο από την ταινία artbook, που περιέχει και το screenplay της, καθώς και να παραγγείλετε εισητήρια (φαντάζομαι στο εξωτερικό), αλλά και το graphic novel του έργου. Τέλος, υπάρχει ακόμα και διαγωνισμός remix του soundtrack του έργου, πράγμα που ίσως να ενδιαφέρει αρκετούς επίδοξους μουσικούς.

 

Για τον Clint Mansell, να πούμε εδώ ότι ήταν μέλος του συγκροτήματος Pop Will Eat Itself, ενώ συνεργάστηκε και με τον Trent Reznor στο The Fragile των Nine Inch Nails, ενώ πρόσφατα έγραψε τη μουσική των ταινιών Sahara, αλλά και του Doom. Σε αυτήν του τη δουλειά, έχει συμπεριλάβει και το σκωτσέζικο πειραματικό rock συγκρότημα Mogwai.

 

Επίσης, υπάρχει site και για το soundtrack της ταινίας, όπου μπορείτε ν' ακούσετε κι ένα δείγμα του (τα κομμάτια Death is the Road to Awe, The Last Man, και Holy Dread!).

 

Εδώ μπορείτε να βρείτε τα site των Kronos Quartet και Mogwai.

 

Στο IMDb, η ταινία έχει λάβει βαθμολόγηση 7.7/10 σε σύνολο 6.360 ψήφων, ενώ και πληθώρα περιοδικών το έχουν εξυμνήσει.

 

Συμβουλή μου; Μη δείτε το trailer: it spoils a lot of things... Όχι ότι έχω δει πολλά που δεν το κάνουν, αλλά αυτό το παρακάνει.

Link to comment
Share on other sites

πολυαναμενωμενο :) Οπτικα τουλαχιστον θα αξιζει τον κοπο απο οτι φαινεται.. Να δουμε μονο τι ψαρια θα πιασει στα υπολοιπα.

Μεχρι τοτε τσεκαρετε εδω τα screensavers της ταινιας (εχουν κυκλοφορισει πολυ καιρο τωρα και καινε ασχημα).

 

http://pdl.warnerbros.com/wbmovies/thefoun...site/index.html < στο κατω μερος εχει ενα tab απο οπου μπορειτε να τα κατεβασετε ;)

Link to comment
Share on other sites

Δεν είδα ακόμα την ταινία αλλά βρήκα το soundtrack και είναι πραγματικά καταπληκτικό.

Ενα ακόμα plus για αυτή την αναμενόμενη ταινία

Link to comment
Share on other sites

Το soundtrack μ' έκαψε από την πρώτη στιγμή, στη σχετική σελίδα. Υπάρχει τρελή υπόνοια για το θέμα του έργου, btw...

 

Λοιπόν, εγώ την τσέκαρα την ταινία, και είναι η πρώτη φορά που είμαι τόσο διχασμένος. Σίγουρα θα την τσεκάρω ξανά, μόλις έρθει στο Ευρωπαϊστάν σε διβιδάκι, αλλά είναι μάλλον άξιος συνεχιστής του Requiem από άποψη awesome versus *blerg* points... Αν υπάρξουν αιτήσεις για spoilers για τους ανυπόμονους, εγώ είμαι εδώ. :bleh:

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

Την είδα σήμερα την ταινία (σε κινηματογράφο επειδή αυτή την εβδομάδα ήρθε Ελλάδα) και δε ξετρελάθηκα. Σκηνοθεσία, φωτογραφία και μουσική δίνουν ρέστα (εντάξει, δεν φτάνει η φωτογραφία τους 300 αλλά προσπαθεί) αλλά στα υπόλοιπα πολύ χλιαρά πράγματα κατ' εμέ. Ιδίως το σενάριο ήταν απλά καλό και κρατούσε γενικά την ταινία κάτω, δεν την άφηνε να απογειωθεί. Οι ερμηνείες γενικά ήταν συμπαθητικές. Εντάξει, αξίζει σίγουρα να την δει κανείς, αλλά πολύ αμφιβάλλω ότι θα αφήσει το στίγμα της στην ιστορία του σινεμά (όπως έκαναν σε κάποιο βαθμό οι δύο προηγούμενες του σκηνοθέτη)

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Ότι και να πει κάποιος για το soundtrack είναι λίγο. Χρειάστηκαν νομίζω μεγάλα αποθέματα έμπνευσης για το πέρασμα από το κομμάτι "Holy Dread" στο "Tree of Life". Όσο για την ταινία αντιγράφω όσο παράθεσα στις kritikes.gr και συγκεκριμένα στη σελίδα http://www.kritikes.gr/content/view/174/32/#jreview_206

Ειδικά για την κατάταξη ως δραματική και όχι ως επιστημονικής φαντασίας χρειάστηκε αρκετή σκέψη.

 

"Η τρίτη ταινία του Aronofsky ("π" και "Requiem for a Dream") θα μπορούσε να κριθεί και ως ταινία αμιγώς επιστημονικής φαντασίας, αλλά θα αποφύγω αυτή την κατηγορηματοποίηση εξαιτίας της σύγχυσης που έχει προηγηθεί της προβολής της. Αιτία για την πρόκληση αυτής της σύγχυσης, ήταν τόσο το παραπλανητικό trailer με το οποίο προωθήθηκε, όσο και ορισμένα από τα σχόλια των διανομέων που την συνόδεψαν.

Η "Πηγή της Ζωής" είναι μια βαθύτατα εσωτερική ταινία με θέμα την αγάπη και την απελπισμένη προσπάθεια για διατήρησή της στα πλαίσια του φθαρτού κόσμου. Είναι δύσκολη ταινία ως προς τα νοήματα και τους συμβολισμούς που περιλαμβάνει και απαιτεί απ' τον θεατή να απελευθερωθεί από συμβατικότητες προκειμένου να ακολουθήσει τον πρωταγωνιστή σε ένα μονοπάτι ενδοσκόπησης, που οδηγεί στο να εξυψωθεί και να ενωθεί με την ίδια την ουσία της αγάπης.

Ο πειστικότατος Hugh Jackman στον ρόλο του Dr. Tom Creo, με την ακλόνητη πίστη πως "ο θάνατος είναι μια αρρώστεια" και την απεγνωσμένη, στα όρια του παθολογικού, αγάπη του για την Rachel Weisz (Izzi), καταφέρνει να δραπετεύσει από τα δεσμά του φθαρτού σώματός του και να αγγίξει την ψυχή.

Η "Πηγή της Ζωής" κατακλύζεται από δραματικά στοιχεία, καθώς και με μία διάχυτη πεσιμιστική διάθεση- χαρακτηριστικό γνώρισμα του σκηνοθέτη. Με μία προσεκτική ματιά, ο θεατής διακρίνει πως τελικά οι τρεις ιστορίες οδηγούνται στο ίδιο σημείο, στην αρχή και στο τέλος όλων των πραγμάτων.

Σκηνογραφία και φωτογραφία υπηρετούν άριστα το εξαιρετικό σύνολο, δημιουργώντας μία εικόνα για την αγάπη, λιτή και απέριττη, απελευθερωμένη από πολυτέλειες, που την ευτελίζουν, την τυλίγουν και ενίοτε την πνίγουν.

Θα ήταν άδικο να μην αναφέρω τον μόνιμο συνεργάτη του Aronofsky, τον σημαντικό συνθέτη Clint Mansell, που έχει γράψει ένα από τα πλέον αναγνωρίσιμα θέματα στην ιστορία του κινηματογράφου για το "Requiem". Επιστρέφει ντύνοντας την ταινία με ένα συγκλονιστικό soundtrack, τόσο ταιριαστό σε κάθε σκηνή, ώστε να αγγίζει το ιδανικό."

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

την είδα πριν λίγο, ωραία ταινία αλλά ως εκεί. δεν με συγκλόνισε, δεν με συγκίνησε. ωραίες εικόνες όμως.

χμμ... ναι, και εγώ νομίζω ότι ο nihilio τα είπε καλύτερα για αυτήν την ταινία.

Σκηνοθεσία, φωτογραφία και μουσική δίνουν ρέστα (εντάξει, δεν φτάνει η φωτογραφία τους 300 αλλά προσπαθεί) αλλά στα υπόλοιπα πολύ χλιαρά πράγματα κατ' εμέ. Ιδίως το σενάριο ήταν απλά καλό και κρατούσε γενικά την ταινία κάτω, δεν την άφηνε να απογειωθεί. Οι ερμηνείες γενικά ήταν συμπαθητικές. Εντάξει, αξίζει σίγουρα να την δει κανείς, αλλά πολύ αμφιβάλλω ότι θα αφήσει το στίγμα της στην ιστορία του σινεμά (όπως έκαναν σε κάποιο βαθμό οι δύο προηγούμενες του σκηνοθέτη)
Link to comment
Share on other sites

Αν και γενικά μου αρέσει ο Αρονόφσκι, ο άνθρωπος ξέρει να φτιάχνει ταινίες, ομολογώ πως ήμουν λίγο προκατελειμένος πριν δω την ταινία.

Κάτι η θεματολογία της, κάτι οι χλιαρές κριτικές που άκουσα... τελωσπάντων την είδα - κάθισα και την σκέφτηκα μια δυο μέρες και έχω να πω τα εξής.

Η ταινία είναι απλά αριστουργηματική! Πέρα απο την φωτογραφία, την μουσική, τις ερμηνίες κτλ. εγώ θα επιμείνω στην ίδια την ιστορία και στον τρόπο αφήγησης. Κατ'αρχάς αυτό που βλέπει ο θεατής είναι ΜΙΑ και μοναδική ιστορία, με αυστηρή μάλιστα γραμμικότητα (όσο και αν αυτό φαίνεται περιέργο λόγω των φλάσμπακ), η οποία μέσα απο αναλογίες και συμβολισμούς κρύβει νοήματα που δύσκολα πιάνει κάποιος με την πρώτη (εγώ τουλάχιστον δεν τα κατάφερα). Δείτε την τουλάχιστον δυο-τρείς φορές για να την κατανοήσετε.

Καταλαβαίνω βέβαια και λυπάμαι που η ταινία δεν τα πήγε τόσο καλά εισπρακτικά όσο της άξιζε αλλά αν ο σκηνοθέτης έριχνε το επιπεδό του για να γίνει πιο 'εύπεπτος', δεν θα τον αγαπούσαμε το ίδιο, έτσι δεν είναι? :thmbup:

Link to comment
Share on other sites

Να πω κάτι επειδή το έχω το άχτι μου με το θέμα αυτό: μισώ τα trailers. Hate them. Στο The Fountain έχουμε ένα καταφανώς: «Βαράτε το!» trailer ακόμα. :(

Link to comment
Share on other sites

Την είδα σήμερα την ταινία (σε κινηματογράφο επειδή αυτή την εβδομάδα ήρθε Ελλάδα) και δε ξετρελάθηκα. Σκηνοθεσία, φωτογραφία και μουσική δίνουν ρέστα (εντάξει, δεν φτάνει η φωτογραφία τους 300 αλλά προσπαθεί) αλλά στα υπόλοιπα πολύ χλιαρά πράγματα κατ' εμέ. Ιδίως το σενάριο ήταν απλά καλό και κρατούσε γενικά την ταινία κάτω, δεν την άφηνε να απογειωθεί. Οι ερμηνείες γενικά ήταν συμπαθητικές. Εντάξει, αξίζει σίγουρα να την δει κανείς, αλλά πολύ αμφιβάλλω ότι θα αφήσει το στίγμα της στην ιστορία του σινεμά (όπως έκαναν σε κάποιο βαθμό οι δύο προηγούμενες του σκηνοθέτη)

 

Ναι... Είδικά το σενάριο... Σα να πήρε -ή μάλον όχι "σαν να", ΠΗΡΕ ένα θέμα απλό -κατά την ταπεινή μου- γνώμη και χιλιοφορεμένο και τραβόντας το από τα μαλλιά το ξεχείλωσε τόσο που δεν φοριόταν στο τέλος... Προσωπικά περίμενα κάτι περισσότερο... (Το soundtrack though το έχουμε παραγγείλει ήδη!)

Link to comment
Share on other sites

πολυαναμενωμενο :) Οπτικα τουλαχιστον θα αξιζει τον κοπο απο οτι φαινεται.. Να δουμε μονο τι ψαρια θα πιασει στα υπολοιπα.

 

Ναι κουοταρω τον εαυτο μου :Ρ

 

Προσωπικα το βρηκα αδιαφορο και ρηχο... κριμα το σαουντρακ, κριμα και τα οπτικο κομματι (που και εκει εκανε κοιλια λογω του πολυφορεμενου στυλ μαμποτζαμπο-generic-διαλογισμος-yoga-βουδισμος-ψυχεδελικα paterns-κτλ). Η ιστορια θα ειχε πλακα για μικρου μηκους ισως, αλλα για 2 ωρες ταινια δεν ηταν αρκετη...

Link to comment
Share on other sites

  • 10 months later...

Την είδα πριν από λίγο, με μεγάλη καθυστέρηση βεβαίως, αλλά για να είμαι ειλικρινής τον είχα ξεγράψει το σκηνοθέτη της μετά από το ρέκβιεμ.

 

Είχα ευχαριστηθεί πολύ το "π". Την είχα θεωρήσει από τις μοντέρνες εναλλακτικές ταινίες που αξίζει τον κόπο να δει κανείς. Έδειχνε πως ο σκηνοθέτης της θα κάνει κάτι αρκετά διαφορετικό από αυτά που είχαμε δει κι επίσης έμοιαζε να έχει κάτι να πει.

 

Μετά πήγα και είδα το ρέκβιεμ στο σινεμά (λάθος, μέγα, γιατί όταν έχεις πληρώσει κιόλας για να δεις μια ταινία που τη θεωρείς κακή, είσαι ακόμα πιο αυστηρός μαζί της). Δεν πιστεύω πως η ταινία αυτή θα μείνει στην "ιστορία του σινεμά", κάθε άλλο. Ούτε καν ως κακή ταινία δε μπορώ να πιστέψω πως θα μείνει. Το soundtrack της άρχισε να μου αρέσει μόλις τώρα τελευταία που έχω αρχίσει να ξεχνάω τις σκηνές που το καίνε.

 

Ε, ύστερα δε θα το επιδίωκα να δω άλλη δικιά του, μέχρι που απλά έτυχε να μην έχω συνειδητοποιήσει ότι είναι δικιά του η ταινία που έβλεπα μέχρι που έπεσαν οι τίτλοι του τέλους. Καλύτερα γιατί θα ήμουνα προκατειλημμένη.

 

Με το Fountain δεν έχω ξετρελαθεί, αλλά πάντως το είδα ολόκληρο και το ευχαριστήθηκα ως το τέλος. Τα πλάνα του ήταν απίστευτα, φυσικά, και η ιστορία πιστεύω αρκετά καλή. Δε μου φάνηκε πως την τραβούσε άσκοπα, ούτε πως το θέμα ήταν απλό και δεν επέτρεπε διερεύνηση. Όχι δηλαδή πως την έκανε τη διερεύνηση, περισσότερο μας είπε λίγο πως το βλέπει ο ίδιος μάλλον, χωρίς και καμία ιδιαίτερη προσέγγιση, παρά έπιασε το θέμα να το εξαντλήσει και να το παρουσιάσει πλήρες. Πάντως τη θεωρώ σχετικά ειλικρινή ταινία, τίμια και χωρίς τις φανφάρες του ρέκβιεμ. Ίσως μεγαλώνοντας μαθαίνει, ίσως απλά έτυχε. Θα φανεί.

Link to comment
Share on other sites

Μετά πήγα και είδα το ρέκβιεμ στο σινεμά (λάθος, μέγα, γιατί όταν έχεις πληρώσει κιόλας για να δεις μια ταινία που τη θεωρείς κακή, είσαι ακόμα πιο αυστηρός μαζί της). Δεν πιστεύω πως η ταινία αυτή θα μείνει στην "ιστορία του σινεμά", κάθε άλλο. Ούτε καν ως κακή ταινία δε μπορώ να πιστέψω πως θα μείνει.

Κι όμως θα μείνει. Επειδή το αλτέρνατιβ μελό του άρεσε σε πολύ κόσμο.

Link to comment
Share on other sites

Όταν έβγαινε νέα ταινία με τον Ξανθόπουλο στο σινεμά, πήγαιναν να τη δουν γιαγιάδες με αναπηρικές καρέκλες εκτός από όλους τους άλλους. Δεν υπήρχε πολύς κόσμος που τις έχανε. Βέβαια τότε δεν είχαν και TV...

Τέλοσπάντων, δεν ξέρουμε έτσι κι αλλιώς τι θα γίνει και πως θα πάνε τα πράγματα στο μέλλον. Εδώ είναι πολύ πιθανό να μείνει στην ιστορία ο Τιτανικός ας πούμε. Απλά η συγκεκριμένη δεν έχει τίποτα που να μην το είχε ήδη η εποχή της. Μόνο εντυπωσιασμό και φανφάρα, ε συνήθως αυτές δε μπαίνουν στα βιβλία των μελετητών της εξέλιξης μιας τέχνης.

Edited by Nienor
Link to comment
Share on other sites

Χαίρομαι που εξέφρασες την άποψή σου, Κιάρα - τη βρήκα πολύ ενδιαφέρουσα, να είμαι ειλικρινής. :asmile:

Link to comment
Share on other sites

  • 3 years later...

Την είδα προχθές. Εγώ την βρήκα εξαιρετική. Πολλές φορές με τσαντίζει αυτό το πράγμα με τους σκηνοθέτες, όπου αν κάνουν μια σειρά ταινιών και "παραστρατήσουν" ή δεν είναι τόσο δυνατή κάποια όσο μια προηγούμενή τους, τρώει τόσο πόλεμο. Το Αρονόφσκι είχα δει μόνο το Ρέκβιεμ και το Black Swan. Και τα δύο τους μου άρεσαν σε τεράστιο βαθμό. Το ίδιο λοιπόν μπορώ να πω και για το fountain. Δε το θεωρώ μελό, εκτός αν μπορεί να θεωρηθεί η ζωή και φοβός του θανάτου μας και των αγαπημένων μας μελό. Εμένα πάντως με συνταράσσει αυτή η σκέψη.

Η μουσική ήταν υποβλητική και σίγουρα το soundtrack του είναι ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει.

Η ταινία κατάφερε να με κάνει να κλάψω και να σκεφτώ, που νομίζω είναι fair deal και με το παραπάνω.

Link to comment
Share on other sites

Είχα δει την ταινία πέρυσι και τη βρήκα πάρα πολύ καλή. Εντάξει το soundtrack, και η φωτογραφία, (Αυτός ο συνδυασμός, καφέ, μαύρου, χρυσαφί και σκούρου πράσινου:good:) είναι τέλεια, αλλά μου άρεσε και η υπόθεση.

 

Γενικά συμφωνώ με Arachida και Asgaroth.

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to The Fountain (2006)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..