Βάρδος Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Κατά καιρούς, έχω διαβάσει ορισμένοι συγγραφείς να λένε ότι δυσκολεύονται να γράψουν από την οπτική γωνία του αντίθετου φύλλου -- δηλαδή, να γράψουν τις σκέψεις, ή ίσως και τις αντιδράσεις, ενός γυναικείου ή αντρικού (ανάλογως το φύλο του συγγραφέα) χαρακτήρα. Τι πιστεύετε εσείς για το θέμα; Είναι, όντως, δυσκολότερο να γράψει κανείς από την ΟΓ του αντί8θετου φύλου; Είναι, μήπως, αδύνατο να γράψει σωστά για το αντίθετο φύλο; Τι σκέφτεστε; Τι εμπειρίες έχετε πάνω στο θέμα; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Πιστεύω ότι, αν κι όχι ακατόρθωτο, μερικές φορές γίνεται δύσκολο. Όπως και όλλα τ' άλλα, το πως θ' αποδωθεί ο εκάστοτε χαρακτήρας είναι αποτέλεσμα της προσωπικής προοπτικής και ευρύτητας πνεύματος του συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως παρ'όλο που υπάρχει μιά διαφορά "αντίληψης" του κάθε φύλου σε άντρες και γυναίκες συγγραφείς, όσον αφορά στην απόδωση του κάθε αρσενικού η θηλυκού χαρακτήρα οι άντρες συγραφείς δυσκολεύονται περισσότερο να γράψουν ένα θηλυκό χαρακτήρα ρεαλιστικά χωρίς να πέσουν σε διάφορα στερεότυπα. Αντίθετα οι γυναίκες συγγραφείς (μιλάω βέβαια για συγγραφείς ε.φ. και μυθοπλασίας και όχι Αρλεκιν) μπορούν πιό άνετα να γράψουν ρεαλιστικά και αρσενικούς και θηλυκούς χαρακτήρες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 11, 2004 Author Share Posted September 11, 2004 Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως παρ'όλο που υπάρχει μιά διαφορά "αντίληψης" του κάθε φύλου σε άντρες και γυναίκες συγγραφείς, όσον αφορά στην απόδωση του κάθε αρσενικού η θηλυκού χαρακτήρα οι άντρες συγραφείς δυσκολεύονται περισσότερο να γράψουν ένα θηλυκό χαρακτήρα ρεαλιστικά χωρίς να πέσουν σε διάφορα στερεότυπα. Πρέπει να συμφωνήσω, γιατί κι εγώ --δυστυχώς-- το έχω παρατηρήσει στη γραφή πολλών: Robert Jordan (όλες οι γυναίκες έχουν τις ίδεες απόψεις για τις γυναίκες και για τους άντρες), R.E. Feist (γυναίκες; Κάτι σαν γλάστρες), Gene Wolfe (παρότι τον προσκυνάω, γιατί είναι θεϊκός συγγραφέας, πραγματικά, οι γυναίκες στα βιβλία του δε μοιάζουν να έχουν πραγματική ζωή), Moorcock (στα παλιά του, δεν υπάρχουν γυναίκες αξιοσημείωτου ενδιαφέροντος), J.R.R. Tolkien (γυναίκες;...), David Eddings (απλά, άθλιοι οι γυναικείοι χαρακτήρες του, όπως και πολλά άλλα πράγματα στα βιβλία του :-Ρ), κ.α. Υπάρχουν, όμως, και συγγραφείς που ξεφεύγουν από την παγίδα, όπως G.R.R. Martin (παρότι οι γυναίκες του πέφτουν σε κάμποσα κλισέ --η χαζή πριγκιποπούλα, το ατίθασο κοριτσάκι, η καλή μαμά, η πρόστοιχη αδελφή-- φαίνεται να έχουν πραγματική ζωή), Steven Erikson (υπάρχουν γυναίκες σχεδόν παντού), Frank Herbert (ποιος ξεχνάει τις Bene Gesserit;), Greg Keyes. Νομίζω ότι οι παλιότεροι συγγραφείς --άντρες, κατά κύριο λόγο-- δεν ασχολούνταν και τόσο με γυναικείους χαρακτήρες, καθότι, εκείνο τον καιρό, υποτίθεται ότι η φαντασία ήταν πιο... αρσενικά επικεντρωμένη. Αντίθετα οι γυναίκες συγγραφείς (μιλάω βέβαια για συγγραφείς ε.φ. και μυθοπλασίας και όχι Αρλεκιν) μπορούν πιό άνετα να γράψουν ρεαλιστικά και αρσενικούς και θηλυκούς χαρακτήρες. <{POST_SNAPBACK}> Κι εδώ θα συμφωνήσω. Ωστόσο, υπάρχουν πάλι και εξαιρέσεις. Πχ, μόλις τελείωσα το Grass της Sheri Tepper, και, παρότι οι χαρακτήρες ήταν πολύ καλογραμμένοι, υπήρχε ένα γενικότερο σκηνικό ότι όλοι οι σύζυγοι είναι καταπιεστικοί ταύροι. Στο Lord of Snow and Shadows της Sharah Arsh, εν αντιθέσει, βρήκα ότι ήταν και τα δύο φύλα αρμονικά φτιαγμένα -- όχι ότι όλα ήταν καλά κι ωραία, αλλά οι αναλογίες ήταν σωστές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 υπήρχε ένα γενικότερο σκηνικό ότι όλοι οι σύζυγοι είναι καταπιεστικοί ταύροι Ναι σίγουρα και γυναίκες συγγραφείς ειδικά της νέας γενιάς πέφτουν καμμιά φορά σε στερεότυπα όσον αφορά στους αρσενικούς χαρακτήρες. Συχνά, προπσαθώντας να δώσουν ένα, ας πούμε, φεμινιστικό νόημα στους γυναικείους χαρακτήρες τους, δημιουργούν μιά ισχυρή αντιπαράθεση ανάμεσα στην "καταπιεσμένη-που-θέλει-να-γίνει-ανεξάρτητη" γυναίκα και στην αιτία της καταπίεσης, η του κινήτρου απελευθέρωσής της, που είναι συνήθως ένας άντρας. Ενας άντρας όμως που είναι εντελώς στερεοτυπικός. Μιά συγγραφέας, που είναι και από τις αγαπημένες μου, φεμινίστρια, που δίνει έμφαση στους γυναικείους χαρακτήρες της αλλά έχοντας απόλυτο ρεαλισμό και στους αντρικούς είναι η Marion Zimmer Bradley. Σε κάποιες αυτοβιογραφίες παλαιότερων συγγραφέων ε.φ. που έχω διάβασα πως συχνά οι διάφοροι συντάκτες περιοδικών η και εκδοτικών οίκων, απέρριπταν ασυζητητί οποιονδήποτε θηλυκό χαρακτήρα που δεν εντασσόταν σε ορισμένα στερεότυπα της εποχής. Η "λογική" ήταν πως αφού οι περισσότεροι αναγνώστες ήταν άντρες δεν θα δέχονταν έναν "δυνατό" γυναικείο χαρακτήρα με τίποτα! Και δεν είχαν και τελείως άδικο. Ακόμα και σήμερα κάποια άτομα που ήξερα, και ευτυχώς δεν τα ξέρω πιά, δεν μπορούσαν να δεχτούν την Captain Janeway από τη σειρά Star Trek Voyager μόνο και μόνο επειδή ήταν γυναίκα. Σε κάθε σκηνή έβλεπαν μιά γυναίκα σε θέση εξουσίας που "δεν της ανήκε". Δεν υπήρχε καμμιά άλλη λογική. Σε μιά σκηνή που το Voyager πέφτει σε μιά δίνη και γίνεται της μουρλής όπου τραυματίζονται και σκοτώνονται διάφοροι η Janeway αφού βρει την ισορροπία της και ξεστομίζοντας διάφορες εντολές κάνει την κίνηση να δέσει μια μπούκλα από τα μαλλιά της που είχε πέσει στο πρόσωπό της. Μιά τελείως στιγμιαία κίνηση που για μένα έδειχνε μόνο πειθαρχία. Η ερμηνεία που δώθηκε από κάποιους ήταν πως είναι τρομερά φιλάρεσκη και γι'αυτό η σειρά δεν θα πάει καλά με μιά φιλάρεσκη γυναίκα σαν πλοίαρχο!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 (edited) Χμ. Ίσως στο παραδοσιακό fantasy η θέση οι γυναικείοι χαρακτήρες να είναι περιορισμένοι λόγω του ότι ι ιστορία τοποθετούνταν σε κάποιον ψευδομεσαιωνικό, ανδροκρατούμενο και πατριαρχικό κόσμο. Πολλές γυναίκες συγγραφείς πάντως αντιτάχθηκαν σ'αυτό όπως πχ η Ursula Le Guin και η Cathrin Lucil Moor οι οποίες δημιούργησαν γυναικείους χαρακτήρες και τους τοποθέτησαν σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Moorcock (στα παλιά του, δεν υπάρχουν γυναίκες αξιοσημείωτου ενδιαφέροντος) Κι όμως πρόσφατα που διάβαζα τον Κόρουμ, παρατήρησα ότι η Αχόντισσα Ακρίτισσα ουσιαστικά αποτελούσε κινητήριο μοχλό στις δράσεις του Κόρουμ και την εξέλιξη της πλοκής. Δεν ήταν βέβαια τόσο προσεγμένη όσο ένας πρωταγωνιστικός χαρακτήρας μα έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο. Edited September 11, 2004 by Μελδόκιος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 αντιτάχθηκαν σ'αυτό όπως πχ η Ursula Le Guin και η Cathrin Lucil Moor Ναι, κυρίως από τις δεκαετίες του '60 και του '70. Η ειρωνία όμως είναι πως και η Catherine Lucille Moore έγραφε μόνο με τα αρχικά της C.L.Moore γιατί θεωρείτο πως μια γυναίκα-συγγραφέας του φανταστικού δεν θα ήταν αποδεκτή. Το ίδιο έκαναν και άλλες γυναίκες όπως η Pamela Lyndon Travers (P.L.Travers), μαθήτρια του Karl Jung και συγγραφέας της Mary Poppins, ενώ άλλες συγγραφείς έγραφαν με αντρικά ψευδώνυμα όπως η Alice Sheldon γνωστή με το όνομα James Tiptree Jr. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Μελδόκιος Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Η ειρωνία όμως είναι πως και η Catherine Lucille Moore έγραφε μόνο με τα αρχικά της C.L.Moore Εεεχχμ γι'αυτό και γω το σκότωσα το όνομά της (Cathrin Lucil Moor, χεχε), επειδή το έγραφε με αρχικά και γω ο κακόμοιρος δεν ήξερα πως να το γράψω σωστα! Δε με πιστεύετε ε; Ντροπή σας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Δεν έχει την παραμικρή σημασία πως έγραψες το όνομά της Μελδόκιε. Σίγουρα το έγραψες πιό σωστά από ότι θα έγραφε η C.L. Moore το δικό σου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Εγώ πάντως πιστεύω ότι απλά μαντεύει κάποιος για την ΟΓ του αντίθετου φύλου. Όπως ο τυφλός στους Ήρωες με τα Κολάν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Για βοήθησε λίγο Bardoulas γιατί δεν θυμάμαι την ταινία??? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Είναι σκαρφαλωμένος σε ένα πόστο και κοιτάζει τον ορίζοντα, όπως έκαναν οι παρατηρητές στα καράβια (αν θυμάσαι το μαύρο ψευδό στο Αστερίξ). Οπότε σκάει μύτη ο Ρομπέν και τον ρωτάει "Τι κάνεις εκεί πάνω" και ο τυφλός απαντά "Μαντεύω!!!" Τη σκηνή βέβαια τη χρησιμοποίησα σαν αλληγορία. Βλέπεις εκείνος είχε μαύρα μεσάνυχτα σαν παρατηρητής, όπως κι εγώ με τις σκέψεις του αντίθετου φύλου!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 11, 2004 Author Share Posted September 11, 2004 Ενδιαφέροντα όλα ταύτα. Αλλά πού νομίζετε ότι έγκειται η διαφορά; Δηλαδή, πού βρίσκεται η διαφορά σκέψης ανάμεσα στον θηλυκό και τον αρσενικό νου; Μόνο όσον αφορά το ερωτικό ζήτημα, ή και σε άλλα θέματα; Σε ποια; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Καθαρά θέμα φύσης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 11, 2004 Author Share Posted September 11, 2004 Σωβρακολογείς; :-ΡΡΡ Δηλαδή, τι εννοείς; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Είναι ο ίδιος λόγος που τα ερσενικά σκυλιά είναι πιο μεγαλόσωμα από τα θυληκά, που οι κότες κάνουν αυγά, που οι γυρίνοι γίνονται βατράχια κλπ. ΘΕΜΑ ΦΥΣΗΣ! Απλώς επειδή οι άνθρωποι είναι τα πιο περίπλοκα όντα σε αυτόν τον πλανήτη, έχουν και πιο περίπλοκες διαφορές. Εμάς μας αρέσει το ποδόσφαιρο και δε φοράμε φούστες, τις γυναίκες ενδιαφέρει η μόδα και δεν τους αρέσει ο διαγωνισμός ρεψίματος κλπ. Επίσης μην ξεχνάμε ότι έτσι μεγαλώνουμε, δηλαδή παρατηρώντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων σε διάφορα θέματα. Αν εσύ από μικρός ήσουν σε αντροπαρέες, είναι κομάτι δύσκολο να ξέρεις τι σκέφτονται οι γυναίκες. Αν ήσουν συνεχώς μέσα σε μια γυναικοπαρέα, θα παρατηρούσες τις αντιδράσεις τους και θα ήξερες πως σκέφτονται (αλλά θα σε παρεξηγούσε η αντροπαρέα ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 (edited) Ωχ, δύσκολη ερώτηση έκανες Βάρδε. Δεν είμαι σίγουρος για την απάντηση. Εχω απλά την εντύπωση κρίνοντας και από βιβλία και από κόμικς πως ο θηλυκός νους έχει κάπως διαφορετική "εστίαση" από τον αρσενικό, και το ανάποδο βέβαια. Δεν θέλω να φανώ σεξιστής καθόλου αλλά αν μπορούσα να γενικοποιήσω υπεραπλουστεύοντας τις διαφορές που έχω δει θα έλεγα πως όταν πρόκειται για έναν αρσενικό χαρακτήρα, ένας άντρας συγγραφέας θα έγραφε ίσως το εξής: "O Λαρς σήκωσε το σπαθί του καθώς η ομάδα των όρκς του επιτέθηκαν από όλες τις μεριές μέσα στη μισοσκότεινη σπηλιά. Ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του. Δεν σκεφτόταν πιά τίποτα. Η ζέστη που γινόταν αποπνικτικότερη από την βρωμερή ανάσα των ορκς έκανε το σπαθί να γλυστρά από το γλιτσιασμένο χέρι του. Το χέρι του έσφιξε το σπαθί και με μιά φοβερή κραυγή επιτέθηκε και εκείνος." Μια γυναίκα συγγραφέας θα το έγραφε πιθανόν έτσι: "O Λαρς δεν σκεφτόταν πιά τίποτα. Η καρδιά του χτύπαγε άστατα. Ενας θόρυβος τον ξάφνιασε. Ηταν η ομάδα των ορκς που του επιτίθενταν από όλες τις μεριές. Η μισοσκότεινη σπηλιά, οι φωνές των βρωμερών πλασμάτων τον έκαναν να νιώθει αποπνικτικά. Ο ιδρώτας έτρεχε από το μέτωπό του και έφτανε ως τα χέρια του. Με το ένα του χέρι ανασήκωσε τα μαλλιά του. Με το άλλο σήκωσε το σπαθί του και επιτέθηκε και εκείνος." Δεν ξέρω αν είναι ξεκάθαρο αυτό που θέλω να πω με το παραπάνω κείμενο. Αλλά υπάρχει μιά διαφορά στις εμφάσεις μέσα στην περιγραφή της σκηνής. Και μου φαίνεται πως το πρώτο είναι πιό "αρσενική" γραφή από το δεύτερο. Υπεραπλουστευμένα βέβαια μιλώντας. Ισως όμως όσο εξελίσσεται το είδος και οι συγγραφείς αυτές οι διαφορές να γίνονται όλο και πιό ασαφείς. Dain Edited September 11, 2004 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 11, 2004 Author Share Posted September 11, 2004 Είναι ο ίδιος λόγος που τα ερσενικά σκυλιά είναι πιο μεγαλόσωμα από τα θυληκά, που οι κότες κάνουν αυγά, που οι γυρίνοι γίνονται βατράχια κλπ. ΘΕΜΑ ΦΥΣΗΣ! Και οι άνθρωποι σωματικώς είναι διαφορετικοί ανάλογα με το φύλο, αλλά εγώ ρώτησα για το μυαλό, για το οποίο λες και παρακάτω... Απλώς επειδή οι άνθρωποι είναι τα πιο περίπλοκα όντα σε αυτόν τον πλανήτη, έχουν και πιο περίπλοκες διαφορές. Εμάς μας αρέσει το ποδόσφαιρο και δε φοράμε φούστες, τις γυναίκες ενδιαφέρει η μόδα και δεν τους αρέσει ο διαγωνισμός ρεψίματος κλπ. Δηλαδή, εγώ που απεχθάνομαι το ποδόσφαιρο είμαι γυναίκα; Μια γυναίκα που δεν ενδιαφέρεται για τη μόδα είναι άντρας; Οι Σκοτζέζοι που φορούσανε φούστες ήταν γυναίκες; Όλα αυτά, κατά τη γνώμη μου, είναι θέματα του πώς η κοινωνία διαμορφώνει το φύλο. Οι ουσιαστικές, όμως, διαφορές ποιες είναι; (Μιλάμε πάντα για διαφορές στη σκέψη, όχι σωματικές.) Επίσης μην ξεχνάμε ότι έτσι μεγαλώνουμε, δηλαδή παρατηρώντας τις αντιδράσεις των ανθρώπων σε διάφορα θέματα. Αν εσύ από μικρός ήσουν σε αντροπαρέες, είναι κομάτι δύσκολο να ξέρεις τι σκέφτονται οι γυναίκες. Αν ήσουν συνεχώς μέσα σε μια γυναικοπαρέα, θα παρατηρούσες τις αντιδράσεις τους και θα ήξερες πως σκέφτονται (αλλά θα σε παρεξηγούσε η αντροπαρέα ) <{POST_SNAPBACK}> Σε αυτό θα συμφωνήσω. Ισχύει για τα πάντα, νομίζω. Και εξωγήινους, που λέει ο λόγος, να έβλεπες συνεχόμενα, θα είχες μάθει πώς σκέφτονται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 Είναι το σύνολο, όχι οι επιμέρους. Αν εσύ δεις έναν τύπο μπροστά σε ένα μαγαζί με ηλεκτρικά είδη, μπροστά του δύο τηλεοράσεις, η μια να παίζει αγώνα ποδοσφαίρου και η άλλη επιδειξη υψηλής ραπτικής, ξέρεις ότι κοιτάζει το ποδόσφαιρο επειδή ξέρεις ότι από τη φύση του ο άντρας δεν ασχολείται με υψηλη ραπτική (λίγο τραβηγμένο το παράδειγμα, αλλά μπορείς να φανταστείς που το πάω) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
zoyki Posted September 11, 2004 Share Posted September 11, 2004 H olh fash einai arketa periplokh omologw.... To lew egw, mia kopela poy olh ths th zwh kanei parea me agoria sxedon apokleistika... Eimai apolyta sigoyrh oti ayto den 8a synebaine an apo poly mikrh de synanastrefomoyn ka8hmerina me mpolikoys filoys toy patera moy me apotelesma na ma8w na epikoinwnw kalytera me ta agorakia apo oti me ta koritsakia... Omws panta kapoy mporoysa kai na synennoh8w me ta koritsia, exw skeftei oti pi8anotata einai 8ema ormonwn (diaforetikes ormones kyriarxoyn sto ka8e fylo) kai sto katw katw den mporw na paw na klaftw ston kollhto epeidh adia8ethsa kai ponaw gt aplws den 8a me katalabei... Einai 8ema kwdikwn epikoinwnias se megalo ba8mo opws epishs kai koinwnikwn stereotypwn. H koinwnia kata kapoio tropo perimenei apo ta koritsia/kopeles/gynaikes na symperifer8oyn me kapoio sygkekrimeno tropo (glykies, prosexoyn to ntysimo klp) kai apo ta agoria/antres to idio (podosfairo, einai pio mamaw kai dernw kai oytw ka8ekshs). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted September 12, 2004 Share Posted September 12, 2004 Κάπου εδω πέρα μπαίνω και πάλι εγώ... Κάνοντας από μικρός παρέα με λίγα άτομα (αφού λίγοι με σέβονταν - το σύνδρομο του φυτού), έχω κάνει παρέα πολύ συχνά με κοπέλες της ηλικίας μου. Το συμπέρασμα μου είναι το εξής: Η κοινωνία, πρώτον, επιβάλλει τρόπο σκέψης: παιρνόντας τον στα παιδιά ως το πρότυπο, τα παιδιά συνήθως τον υιοθετούν. Βέβαια, υπάρχει και η εκβιαστική πλευρά: αν δεν ακολουθείς το πρότυπο, δε σε «πάει» κανείς. Από την άλλη, έχει διαπιστωθεί κάποια διαφορά στον τρόπο σκέψης μεταξύ γυναικών και ανδρών, αλλά αυτά δεν είναι τα απαράδεκτα πράγματα που υποστηρίζονταν στο παρελθόν, κι αναφέρονται στο μέσο πρόσωπο. Όσον αφορά αυτό με τα επιμέρους ζητήματα, θα κάνω κι άλλα σχόλια... Το παράδειγμα με τη φούστα το έχω φέρει πολλές φορές: αν και οι γυναίκες έδωσαν ένα θυληπρεπέστεο τόνο στα σακάκια και στα παντελόνια και τα φόρεσαν και στις δύο τους εκδοχές (π.χ. κοστούμι/ταγιέρ), το «παραδοσιακά γυναικείο» ντύσιμο, η φούστα, είναι το απόρθητο φρούριο των γυναικών - όλοι οι άντρες πέραν των Σκότων και των Ευζώνων που τη φορούν στερούνται ως δια μαγείας τον ανδρισμό τους! Αν και δεν πηγαίνουν στην ανδρική γραμμή οι φούστες (είναι φτιαγμένες γι' άτομα με καμπύλες), ωστόσο οι ρόμπες μας πάνε! Όσον αφορά τις ορμόνες, αυτό παίζει κάποιο μικρό ρόλο, αλλά κυρίως στις περιόδους έντονης αναταραχής τους (γενικά όταν εκνευρίζεται κανείς, κατά την εμμηνόροια, κατά την κοίηση, κ.λ.π.). Ένα ζήτημα που μου έχει κάνει εντύπωση είναι το εξής: πολλές κοπέλες δεν μπορούν να καταλάβουν την απλουστότητα ορισμένων καταστάσεων. Για παράδειγμα, έχω μεγαλώσει με τα δυο μου αδέρφια ηλικίας 4 και 2 χρόνων μεγαλύτερα από 'μένα. Η «μεσαία», η αδερφή μας, έχει πολύ επώδυνη «περίοδο», ειδικά την πρώτη μέρα, την οποία περνάει κατά το ήμισυ βογκώντας και ξερνώντας τα υγρά του στομάχου της και όλη την ημέρα γενικώς στο κρεβάτι. Εγώ μπορώ να συμπονέσω μια κοπέλα που βρίσκεται στην εμμηνόροια, ακόμα κι αν δεν είμαι γυναίκα. Συνεχίζοντας με τ' απλά παραδείγματα πραγμάτων που δεν μπορούν να καταλάβουν οι κοπέλες (ΓΕΝΙΚά μιλώντας πάντα, κι άρα όντας σε κάποιο βαθμό λάθος εξ ορισμού), δεν μπορώ να καταλάβω πως η ίδια κοπέλα θα μπορούσε να χτυπήσει κάποιον στα γεννητικά όργανα από θυμό και μόνο αλλά δεν το σκέφτονται όταν αφορά την ασφάλεια τους (μιλάω σοβαρά τώρα)! Έχω εξηγήσει σε πολλές κοπέλες το διικό τους σφάλμα, και δε με καταλαβαίνουν μέχρι να τους εξηγήσω ότι τ' ανδρικά γεννητικά όργανα είναι πιο ευαίσθητα ακόμα κι από τους αδένες των μαστών και το γυναικείο στήθος γενικά - όπου πολλές ξαφνικά αντιδρούν με ξαφνιασμό κι αντιδράσεις πόνου. Εγώ έχω πέσει στις εξαιρέσεις ή μήπως έχουν όντως έτσι τα πράγματα σε μεγάλο μέρος του πληθυσμού. Ομοίως, βέβαια, κι εμείς οι άντρες γινόμαστε πραγματικά ζωντόβολα πολλές φορές όσον αφορά τις γυναίκες... Αλλά δε συμφωνώ με τους άντρες που λένε ότι δεν μπορεί ένας άντρας να συνάψει φιλικές σχέσεις με γυναίκες, ή οτι οι γυναίκες συγγραφείς δεν είναι εξίσου καλές! Ήθελα να πω και κάτι άλλο αλλά κόλησα... Θα το θυμηθώ και θα το γράψω αργότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 12, 2004 Author Share Posted September 12, 2004 Η συζήτηση εξελίσσεται, ομολογουμένως, ενδιαφέρουσα, αλλά θα παρακαλούσα να μείνουμε στο θέμα: οπτική γωνία αντίθετου φύλου, όσον αφορά τη συγγραφή. Όταν έκανα εκείνη τη δεύτερη ερώτηση --Αλλά πού νομίζετε ότι έγκειται η διαφορά; Δηλαδή, πού βρίσκεται η διαφορά σκέψης ανάμεσα στον θηλυκό και τον αρσενικό νου; Μόνο όσον αφορά το ερωτικό ζήτημα, ή και σε άλλα θέματα; Σε ποια;-- αναφερόμουν στο πώς θα έπρεπε να γραφτούν οι αντιδράσεις ένας θηλυκού ή αρσενικού χαρακτήρα. Δηλαδή, πού βρίσκεται η διαφορά που θα δώσει στον/την συγγραφέα την κατευθυντήρια γραμμή, για να γράψει διαφορετικά μια σκηνή από την ΟΓ ενός θηλυκού ή ενός αρσενικού χαρακτήρα. Ο Dain ανέφερε μια ενδιαφέρουσα διαφορά στο πώς λειτουργεί ο νους ενός αρσενικού και ενός θηλυκού συγγραφέα (όχι χαρακτήρα, όμως). Συμφωνείτε με αυτό, διαφωνείτε, γιατί; Εγώ, προσωπικά, συμφωνώ, καθώς νομίζω ότι ο Dain προσπαθεί να τονίσει την εξής διαφορά: Ο άντρας συγγραφέας επικεντρώνεται περισσότερο στη δράση (όχι μονάχα με την έννοια του ξύλου ή της μάχης, αλλά με την έννοια του ρήματος "δρω" και των "δρόμενων"), ενώ η γυναικα συγγραφέας στα συναισθήματα και στο τι παίζει μέσα στο χαρακτήρα. Αυτό, βέβαια, δεν πρέπει να παίρνεται απόλυτα, όπως λέει κι ο Dain (Υπεραπλουστευμένα βέβαια μιλώντας. Ισως όμως όσο εξελίσσεται το είδος και οι συγγραφείς αυτές οι διαφορές να γίνονται όλο και πιό ασαφείς.), αλλά ισχύει σε αρκετούς συγγραφείς. Ωστόσο. Ας κάνουμε μια δοκιμή! (Και, ναι, να την κάνουμε όσοι συμμετείχαμε στην κουβέντα, ακόμα και το Ζούκι που γράφει μόνο τα ψυχοσματικά του, όπως υποστηρίζει. :-Ρ) Ας γράψουμε μία μικρή σκηνή (200 λέξεις) από την ΟΓ ενός αρσενικού χαρακτήρα και, ύστερα, την ίδια σκηνή (άλλες 200 λέξεις) από την ΟΓ ενός θηλυκού χαρακτήρα. Έτσι, θα δούμε τις διαφορές, όπως τις αντιλαμβάνεται ο καθένας από μας. Ουκέυ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 12, 2004 Share Posted September 12, 2004 Ουκέυ!! Αλλά μιά ερώτηση. Στη σκηνή να είναι ένας αρσενικός και ένας θηλυκός χαρακτήρας η ένας μόνο χαρακτήρας σε δυο ίδιες σκηνές που στη μιά εκδοχή θα είναι αρσενικός και στην άλλη θηλυκός? Σε σχέση με τα παραπάνω ποστς, ναι αυτό ακριβώς ήθελα να πω Βάρδε. Τα συμβαίνοντα μπορεί να είναι ακριβώς ίδια στον "Λαρς" και να συμβαίνουν όλα αυτά ταυτόχρονα αλλά ο άντρας συγγραφέας θα "τονίσει" διαφορετικά πράγματα, μέχρι ένα βαθμό, από ότι η γυναίκα συγγραφέας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted September 12, 2004 Author Share Posted September 12, 2004 Ουκέυ!! Αλλά μιά ερώτηση. Στη σκηνή να είναι ένας αρσενικός και ένας θηλυκός χαρακτήρας η ένας μόνο χαρακτήρας σε δυο ίδιες σκηνές που στη μιά εκδοχή θα είναι αρσενικός και στην άλλη θηλυκός? <{POST_SNAPBACK}> Το δεύτερο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted September 12, 2004 Share Posted September 12, 2004 Ωραία. Και κάτι ακόμα. Μήπως θα έπρεπε ο "τύπος" του χαρακτήρα να είναι ίδιος και στην αρσενική και στη θηλυκή εκδοχή? Δηλαδή πολεμιστής/πολεμίστρια, μάγος/μάγισσα(με την ευρεία έννοια) κλπ? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.