Harry Potter

[RaspK]

Η κα Ursula K. LeGuin παρεκθέτει ένα κλασικό ζήτημα, αφού ο πολύς κόσμος νομίζει ότι το έργο είναι πρωτότυπο, ενώ ο περισσότερος υπόλοιπος κόσμος το κατηγορεί για κλισεϊσμούς... Εγώ πιστεύω ότι χρησιμοποιεί κλισέ με πρωτότυπες τεχνικές, αν και όχι πάντα, αλλά όχι άσχημα.

 

Το πρόβλημά μας είναι ότι ξεχνάμε πόσο δύσκολο είναι ν' ανεβαίνεις το βουνό και δεν τιμάμαι αυτούς που το κατορθώνουν μετά τους πρώτους...

[heiron]

Οι πρωτοποροι χαρασουν τα μονοπατια και ανοιγουν νεους δρομους για να ερθουν οι καινουργιοι.Αμερικη πανε πολλοι ευρωπαιοι αλλα τον Κολομβο δεν τιμαμαι?

Κλισε βρισκουν στο Χαρυ οσοι ξερουν απο φαντασυ.Πρωτοτυπο το βρισκουν οι ασχετοι.Και οι δυο το βρισκουν καλο βεβαια,πραγμα που σημαινει οτι οντως ειναι καλο.(Πρωτοτυπο μπορει να θεωρουσαν καποιοι και το Star wars-αλλα αυτο ειναι απο αλλο ανεκδοτο)

[Guest tibee]

Εγώ προσωπικά εκνευρίστικα άπειρα που στο τελευταίο movie του Harry Poter το κάνανε τόσο μα΄τόσο μαύρο κι άραχνο!!!!Ε πια φάνηκε χωρίς καμία αμφιβολία η διάθεση για εισπράξεις και λεφτά και τα λοιπά που ακολουθούν πάντα τέτοιου είδους ταινίες..Ακόμα και η υποφαινόμενη προσπάθεια του σκηνοθέτη να την κάνει μια adult movie προκειμένου να πιάσει και μεγαλύτερη γκάμα θεατών,μου θύμισε αρκετά τραγελαφικά θα έλεγα σειρές στύλ Ζίνα,Ηρακλή και τετοιες κατινιές...Α και το άλλο,....

Ο Harry Poter μεγάλωσε,μεγάλωσε τόσο όσο να φαίνονται τα πρώτα εφηβικά σκιρτήματα στα μπράτσα του και φυσικά το ύψος.Θα μου πείτε μα καλά τί ηθελες να γίνει ???Να μείνει το παδί τάπα?Κι όμως..Μου ξύπνισε μια άσχημη αίσθηση πως ακόμα κι αν ξεκίνησε σε εποχή αθωώτητας δεν έμελε αυτό να κρατήσει και πολύ με την γενική υστερία της show bizzzzz στην Αμερική εκεί οπου τα παιδιά ταλέντα τα "ακρωτηριάζουν"με την αίσθηση της δόξας και του ψώνιου.Αν μην τι άλλο θα μπορούσανε να σταματήσουνε να βγάζουν και αλλα επεισόδια πρίν φτάσει το παλικάρι στα 70 του...Ο.τι αρχίζει ωραίο τελειώνει άδοξα ...

 

Αλλά για να μην γίνομαι και μίζερη ας πω τουλάχιστον πως ο Χαρούλης Πότερουλης

με την κουκουβάγια του ,το ραβδι του και το μαγικό σχολείο του ειναι αρκετά πασιφανές πως υπάρχουν έντονες ταξικές διαφορές ακόμα και μέσα στον κόσμο της μαγείας!!!σκεφτείτε το....

Αντε πάλι δεν κράτησα το στόμα μου κλειστό και να τί είπα πάλι.....Παιδιάαααααα

ένα φερμουάρ φέρτε μουυυυυυυυυυυυυ.............. :horse:

[RaspK]

Συγγνώμη, αλλά, το ξέρεις ότι σχεδόν όλα όσα είπες αφορούν και το βιβλίο;

[Guest tibee]

Συγγνώμη, αλλά, το ξέρεις ότι σχεδόν όλα όσα είπες αφορούν και το βιβλίο;

 

Aφορούν και το βιβλίο meaning???

Ναι υπάρχει και το βιβλίο.Εγώ αναφέρθηκα μονάχα στην ταινία γιατι αυτή μου έκανε πιο πολυ εντύπωση.Βέβαια δεν έχω διαβάσει το βιβλίο όλως περιέργως , ακριβώς γιατί δεν θα διάβαζα Harry Poter σε βιβλίο.Ισως να κάνω λάθος,μπορεί να είναι τελείως διαφορετικά δωσμένα όλα μέσα εκεί.Whatever...

[RaspK]

Εννοώ ότι είναι στοιχεία που εμφανίζονται και στο βιβλίο, αλλά ο τρόπος που το έθετες ήταν λες και θεωρούσες ότι δε συμβαίνουν στο βιβλίο...

 

Τα βιβλία έχουν την τάση να «ωριμάζουν» μαζί με τους συγγραφείς τους, κι εδώ έχουμε ένα τέτοιο παράδειγμα, άσε που τα βιβλία έγιναν πιο «ενήλικα» μαζί και με τους αναγνώστες τους!

[Anadeleth]

Έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλια:

α)Είναι μεχρί το προτελευταίο ,καλογραμμένα παιδικά βιβλιά ( για ηλικίες 10-15 χρονών) .Από εκεί και πέρα αν κάποιος ενήλικας θέλει να τα διαβάσει έλειψει κάτι καλύτερου να κάνει ,θα διαβάσει κάτι ανάλαφρο,αρκετά καλό για αναγνώσμα πριν τον ύπνο

β)Στα δυο τελευταία το κλίμα ,βαραίνει απότομα π.χ.

 

Στο προτελευταίο η διευθύντρια του σχολείου υποβάλει τον Χάρυ σε βασανιστήρια

 

προβλέψιμο μιας και η σειρά έχει αποκτήσει target group το οποίο έχει μεγαλώσει .Παύει να είναι ένα βιβλίο για παίδια και γίνεται σίγουρα κάτι για έφηβους .

Από εκεί και πέρα κανείς που διαβάζει συστηματικά και όχι ότι του πλασάρεται απο τις τάσεις της αγοράς δεν είπε ότι πρόκειται παίρνοντας το βιβλίο να ανοίξουν νέοι ορίζοντες μπροστά σου ,ούτε ότι πρόκειται για κάποιο αριστούργημα .Συγκρίσεις μεταξύ LeGuin και Rolling ή Potter και Hunter είναι ατυχείς μιας και μιλάμε για διαφορετικά πράγματα γραμμένα για δαφορετικούς ανθρώπους

Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για ταξικές διαφορές στο Harry Potter μιας και είναι ένα παραμυθί .

Απο εκεί και πέρα συμφωνώ με τον Dain (πέρα απο το γεγονός για την Blayton, η οποία τα σπάει ).

[Illidan]

Βασικά, το πρώτο Χάρι Πότερ βγήκε το 1997 και το τελευταίο το 2005. Καταλαβαίνετε λοιπόν, ότι οι 10χρονοι που διάβασαν το πρώτο βιβλίο είναι αυτή τη στιγμή 18χρονοι. Έτσι λοιπόν, από εμπορικής άποψης να το δεις, κάτι έπρεπε να γίνει ούτως ώστε να κρατήσει τον εδραιωμένο αριθμό αναγνωστών, καθώς και να προσελκύσει νέους. Είναι γεγονός ότι η σειρά έχει υποστεί αλλαγές, αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ αυτό έχει γίνει χωρίς να πέσει σε αντιφάσεις. Το κλίμα έχει όντως βαρύνει, αλλά αυτό έχει γίνει σταδιακά (ήδη είχε ξεκινήσει από το 3ο βιβλίο), ένα ακόμα καλό στοιχείο. Τέλος, παρότι η ιστορία έχει γίνει πιο σκοτεινή, εξακολουθεί να διαβάζεται ευχάριστα από ένα παιδί 12-14 ετών (το βασικότερο target group), χωρίς να φτάνει να είναι θρίλερ. Όσο για τα άλλα που λέγονται, για τις σχέσεις με το αντίθετο φύλο στο βιβλίο, πιστεύω πως έχει γίνει πολύ καλή δουλειά, διότι κάπως έτσι είναι οι σχέσεις 15χρονων και 16χρονων και στην πραγματικότητα. Στο κάτω κάτω, δεν θα ήταν δυνατόν να φτάσει ο Χάρι 16 και 17 ετών και να ασχολείται μονίμως με το ξύλο που τρώει από τον Ντάντλι...

[RaspK]

Ο Illidan κατάφερε κι έκανε το resume κάποιων πραγμάτων που έχω πει στο παρελθόν απουσία του: τα μεγάλα πνεύματα συναντιούνται!

[KELAINO]

Έψαξα και δε βρήκα τόπικ για το Χάρη. Μα να μην έχουμε τόπικ για το Χάρη; Το Χαρούλη μας;

 

Πολλοί εδω μέσα θα τον έχετε διαβάσει φαντάζομαι. Πείτε γνώμες και απόψεις.

 

 

 

http://www.youtube.com/watch?v=Tx1XIm6q4r4

[DinoHajiyorgi]

Bump - Σχετικά με τον Χάρυ...

[KoNH]

Χαρι Ποτερ!!! Τέλεια!!! Διάβασα και τα 7 βιβλία μέσα σε 2-3 βδομάδες το καλοκαίρι!!! Ήταν ότι έπρεπε για τις διακοπές. Ελαφρύ, διασκεδαστικό, γεμάτο φαντασία! Και ενώ ξεκίνησε πολύ παιδικό σιγά σιγά σοβάρευε. Τα βιβλία ήταν το ένα καλύτερο από το άλλο. Μόνο το δεύτερο δεν μου άρεσε πολύ.

[Zaratoth]

Από το 1 μέχρι το 4 πάρα πολύ ωραία και πολυδιαβασμένα (με μια κοιλιά στο 2 που ανέφερε και η ΚοΝΗ). Από το 5 μέχρι το τέλος απλά το ένα χειρότερο από το άλλο. Όσο σοβάρευε το θέμα, τόσο με χαλούσε. Κορυφαίο βιβλίο της σειράς που αν μου έρθει η όρεξη θα ξαναδιαβάσω είναι το τέταρτο. Προσωπική αγάπη και ας το θεωρώ δεύτερο καλύτερο από λογοτεχνικής άποψης είναι το τρίτο, γιατί αυτός ο Σείριος Μπλακ απλά τα σπάει.

 

 

[Cat Sidhe]

Εμένα όλα τα βιβλία μου άρεσαν και όσο σοβάρευαν και ξέφευγαν απο το "παιδικο" τόσο πιο πολυ τα απολάμβανα. Ειδικότερα το "Ταγμα του Φοινικα" και οι "Κληροι του Θανατου" είχαν μια δόση "επαναστασης" που έδωσαν μια περισσότερο συμβολική χροιά στο έργο. Προσωπικά - μπορει να ακουστεί αστειο- μου θυμισε το κονσεπτ πολυ Β' Παγκοσμιο Πολεμο, που ο "Ηγεμων" θέλει να ξεκληρίσει τους "Λασποαίματους" κλπ.

Αυτό που με απογοήτευσε πολύ όμως ήταν το τέλος της σειρας.

Δώσαν σε ένα βιβλίο καθαρά φανταστικό , ανθρωπινό χαρακτηρα, που θυμιζε κάτι απο αμερικάνικη συναισθηματική κομμεντί.

Λίγο ακόμα και ο Χαρίλαος Πόττερ θα γινόταν πρόσκοπος!

 

Αντίθετα, ο Χάρι Ποττερ θα μπορουσε να εξειδανικευτει σε ήρωα, με μια "θυσία".

Επείσης δεν θα έπρεπε να παραβλεφθει το γεγονος οτι το Κακό ποτέ δεν πεθαίνει.

 

Γενικότερα μου θύμισε πολύ παιδικό παραμύθι: "Και ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" θα έπρεπε να λέει στο τέλος

[KELAINO]

Ευχαριστώ την ευγενή ψυχή που φρόντισε τη συνένωση.

Η συνέχεια ενδέχεται να περιέχει ΣΠΟΪΛΕΡ

 

Είχα διαβάσει τα βιβλία με το ρυθμό που έβγαιναν, πράγμα που σημαίνει ότι μέχρι να κυκλοφορήσει το επόμενο είχα προλάβει να ξεχάσω τα πάντα από το προηγούμενο.

 

Πέρσι, όταν η κόρη μου έφτασε σε ηλικία ποτεριάσματος, τα ξαναδιάβασα σερί μαζί της, οπότε φάνηκαν καθαρότερα τα καλά του στοιχεία και οι αδυναμίες.

 

Τα καλά στοιχεία:

 

- Η τύπισσα ξεκίνησε να γράφει ξέροντας πού ακριβώς ήθελε να φτάσει και πώς ακριβώς να φτάσει εκεί. Και το καταφέρνει χωρίς να αφήνει ούτε ένα νήμα ξεκρέμαστο, ούτε μία από τις άπειρες ερωτήσεις και ενστάσεις αναπάντητες. Όλα, μα ΟΛΑ εξηγούνται (εκτός από ένα, βλ "κουσούρια"). Μακάρι να το έκαναν κι άλλοι συγγραφείς πολυλογιών αυτό.

 

- Τα ονόματα είναι άπαιχτα. Ά-παι-χτα.

 

- Το ότι τα βιβλία "μεγαλώνουν" μαζί με το Χάρη. Καμία σχέση το πρώτο με το τελευταίο. Κάποια έκανε το ρήσερτς της στην εξελικτική ψυχολογία όπως έπρεπε, θαρρώ.

 

- Κορυφαίος χαρακτήρας ο Σνέιπ. Είναι με μας; Είναι με τ'ς άλλοι; Εντελώς ο αγαπημένος μου.

 

- Εμένα πάντως μ' άρεσε το ότι αντλεί ακούραστα από τις πηγές του μύθου και του αποκρυφισμού, της ιστορίας και της παράδοσης, του φολκλόρ και της λογοτεχνίας. Και η βασική δομή της ιστορίας είναι αρχετυπική (αναχώρηση-μύηση-επιστροφή), πράγμα που εξηγεί και την αποδοχή του έργου.

 

- Σε κάποια πράγματα, είναι ανατριχιαστικά επίκαιρο, δυστυχώς.

 

- Τέλος, μπορεί να το διαβάζουμε και οι μεγάλοι, αλλά απευθύνεται σε παιδιά. Και τα παιδιά (το δικό μου τουλάχιστον) βγαίνουν κερδισμένα από την ανάγνωση.

 

Κουσούρια:

 

- Με τίποτα απολύτως δεν μπορώ να καταλάβω ποιός ήταν ο λόγος να γίνουν όλα αυτά που γίνονται στο Kύπελο της Φωτιάς.

Αφού ο πώς-τον-λένε πήρε τη μορφή του Μούντι, θα μπορούσε ανά πάσα στιγμή να μεταφέρει το Χάρη στο Βόλντεμορτ. Όοοοολο εκείνος ο τζερτζελές με το τρίαθλο ήταν τόσο περιττός που πραγματικά συγχίζομαι κάθε φορά που το σκέφτομαι. Τί βλακεία!

 

 

- Είπα πιο πάνω ότι η ιστορία είναι αρχετυπική, όπως και ο χαρακτήρας του Χάρη, αλλά άλλο αρχέτυπο και άλλο κλισέ. Και ο κλισέ ρόλος του Ρον ως σάιντ κικ/κόμικ ρελίφ με κούρασε θα έλεγα. Αυτό είναι πιο έντονο στις ταινίες, ίσως να επηρρεάστηκα από κει.

 

- Α, καλά, το τελευταίο βιβλίο ήταν απογοήτευση. Χάλια.

Στο πρώτο μισό δε συμβαίνει τίποτα. Κατασκηνώνουν, γκρινιάζουν, αλλάζουν μέρος, κατασκηνώνουν... Στο δεύτερο μέρος, υποψιαζόμαστε ότι θα συμβεί το αναπόφευκτο γκραν φινάλε, με ΟΛΟΥΣ όσους εμφανίστηκαν στα βιβλία να συμμετέχουν απαραιτήτως, και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Μια κορύφωση τρακόσιες σελίδες. Ποιός αντέχει κάτι τέτοιο; Και ξαφνικά, καταμεσίς του μπάχαλου, εκεί που χάν' η μάνα το παιδί και σφάζουνται παλικάρια, ο Χάρης βουτάει στο κιούπι με τις μνήμες για να μας δοθούν έτσι, μ' αυτόν τον άγαρμπο τρόπο, και οι τελευταίες εξηγήσεις. Μπλιαχ. Για να μην αναφέρω καν εκείνο το φλας- φόργουαρντ στο τέλος, όπου όλοι είναι παντρεμένοι και νοικοκυρεμένοι και με παιδιά. Όλη αυτή η διαδρομή (για πολλούς μια διαδρομή που κράτησε όσο και η ενηλικίωσή τους) και να κλείσει μ' ένα δαντελένιο σεμεδάκι; Ου ρε.

 

 

Όμως το τελευταίο βιβλίο περιείχε και την κορυφαία στιγμή της επταλογίας. Το διάβαζα δυνατά μαζί με την κόρη μου, και μόλις το τελειώσαμε -ήταν μια ιδιαίτερη στιγμή- μείναμε για λίγο σιωπηλές. Σε κάποια στιγμή με λέει

 

 

"Γιατί ο Σνέιπ πεθαίνοντας είπε στον Χάρη να τον κοιτάξει στα μάτια;" κι αφού το σκέφτηκε λίγο, "ο Χάρης είχε τα μάτια της μαμάς του..."

 

και ξαφνικά το συνειδητοποιούμε και οι δυο ταυτόχρονα, γουρλώνουμε τα μάτια και μπήγουμε κάτι θρήνους, λιώμα τελείως. Για μένα άξιζε να υποφέρει κανείς όλα κείνα τα ματς του κουίντιτς, την γκρίνια, τους σοκολατοβατράχους και τα πάντα, μόνο και μόνο για κείνο το σημείο που ο Σνέιπ πεθαίνοντας λέει στο Χάρη "κοίτα με στα μάτια..."

 

 

Άλλη μια ερώτηση που δεν είδα να απαντιέται πουθενά είναι βέβαια το "πού πάνε σχολείο τα μαγάκια πριν τα 11 τους χρόνια;".

 

 

 

edit: spoiler tags

Edited February 22, 2011 by KELAINO

[alearg]

Τι ωραία ανακεφαλαίωση! Ειδικά, για όσους δεν έχουν παιδιά και βαριούνται να μπουν στην όλη διαδικασία...

[SpirosK]

Η συνέχεια ενδέχεται να περιέχει ΣΠΟΪΛΕΡ

 

Ενδέχεται;;; Τουλάχιστον σε ένα δύο σημεία που είναι εμφανή τα spoiler θα μπορούσες να βαλεις tags.

 

 

Άλλη μια ερώτηση που δεν είδα να απαντιέται πουθενά είναι βέβαια το "πού πάνε σχολείο τα μαγάκια πριν τα 11 τους χρόνια;".

 

Είναι αρκετά προφανές από το πρώτο βιβλίο ότι δεν πάνε κάπου ιδιαίτερα, νομίζω.

[lizbeth_covenant]

Ωραία η ανακεφαλαίωση, με τα περισσότερα συμφωνώ... κάποια άλλα απ'τα λεγόμενα "κουσούρια" απλά εμένα δεν με πείραξαν ως αναγνώστη!

 

Άλλη μια ερώτηση που δεν είδα να απαντιέται πουθενά είναι βέβαια το "πού πάνε σχολείο τα μαγάκια πριν τα 11 τους χρόνια;".

 

Χαχα! Εγώ πάντα σκεφτόμουν ότι αυτά όλα τα παιδάκια είναι ουσιαστικά αμόρφωτα, δεν λέει πουθενά ότι μαθαίνουν ούτε καν ορθογραφία για να γράφουνε σωστά! Εκτός κι αν με το ραβδί τους μπορούσαν να κάνουν ορθογραφικό έλεγχο οπότε μια χαρά!!

[KELAINO]

Σπύροσκ, έχεις δίκιο, το φρόντισα.

 

 

Άλλη μια ερώτηση που δεν είδα να απαντιέται πουθενά είναι βέβαια το "πού πάνε σχολείο τα μαγάκια πριν τα 11 τους χρόνια;".

 

Χαχα! Εγώ πάντα σκεφτόμουν ότι αυτά όλα τα παιδάκια είναι ουσιαστικά αμόρφωτα, δεν λέει πουθενά ότι μαθαίνουν ούτε καν ορθογραφία για να γράφουνε σωστά! Εκτός κι αν με το ραβδί τους μπορούσαν να κάνουν ορθογραφικό έλεγχο οπότε μια χαρά!!

 

 

Πράγματι, δε φαίνονται να μαθαίνουν ορθογραφία, πράγμα που μάλλον προϋποθέτει ότι ήδη ξέρουν (ή έστω, έχουν διδαχτεί). Όπως ξέρουν γραφή, ανάγνωση και ολίγη αριθμητική... ξέρουν επίσης πώς να να μελετάνε ένα βιβλίο για να μάθουν πράγματα. Ο Χάρης, και τα παιδιά των μαγκλ, όπως η Ερμιόνη, πήγαν προφανώς σε μαγκλοσχολεία, αλλά τα άλλα; Έχουν τόσο μαύρα μεσάνυχτα από μαγκλ που αποκλείεται να έχουν πάει στο δημοτικό του χωριού τους.

Μάλλον θα εφαρμόζουν κάποιο είδος home schooling, ενώ κάτι Μάλφοϊ και τέτοια θα έχουν ιδιωτικούς δασκάλους.

(πρόβλημα κι αυτό...)

 

 

 

 

 

[Tiessa]

 

 

Πράγματι, δε φαίνονται να μαθαίνουν ορθογραφία, πράγμα που μάλλον προϋποθέτει ότι ήδη ξέρουν (ή έστω, έχουν διδαχτεί). Όπως ξέρουν γραφή, ανάγνωση και ολίγη αριθμητική... ξέρουν επίσης πώς να να μελετάνε ένα βιβλίο για να μάθουν πράγματα. Ο Χάρης, και τα παιδιά των μαγκλ, όπως η Ερμιόνη, πήγαν προφανώς σε μαγκλοσχολεία, αλλά τα άλλα; Έχουν τόσο μαύρα μεσάνυχτα από μαγκλ που αποκλείεται να έχουν πάει στο δημοτικό του χωριού τους.

Μάλλον θα εφαρμόζουν κάποιο είδος home schooling, ενώ κάτι Μάλφοϊ και τέτοια θα έχουν ιδιωτικούς δασκάλους.

(πρόβλημα κι αυτό...)

 

 

Χα, ωραία συζήτηση. Βγάζει άνετα και τρία-τέσσερα prequels.

Να ήδη σκέφτηκα και τίτλους: "Ο Χάρι Πότερ και η Ορθογραφία"

"Ο Χάρι Πότερ και η Λανθασμένη Άθροιση"

"Ο Χάρι Πότερ και το Εγώ και οι Μαγκλ.". Καλά, το κόβω!

 

Και μια που το έφερε η κουβέντα, βαράτε όσο θέλετε, εμένα μου άρεσαν τα βιβλία.

Όλα εκτός από το 5ο με το Τάγμα του Φοίνικα, που δεν συμβαίνει τίποτα σε όλο το βιβλίο εκτός από το πολύ ξύλο που πέφτει στο τέλος και από τις τιμωρίες που μου θύμισαν τον καιρό που πήγαινα σε ένα απαίσιο δημοτικό.

 

Στο έβδομο βιβλίο πλήρωσα κι εγώ ένα φόρο δακρύων, αλλά σε εντελώς διαφορετικό σημείο.

 

 

Η κόρη μου είχε διαβάσει το βιβλίο στις διακοπές των Χριστουγέννων, ενώ εγώ το άφησα να σιτέψει για κανένα τρίμηνο για να το απολαύσω χωρίς να έχω δουλειά.

Μπαίνει λοιπόν κάποια στιγμή στο σαλόνι και με βλέπει να κλαίω του καλού καιρού. Και ακολουθεί ο διάλογος:

--Τι έγινε μαμά;

-- Ο Ντόμπι! Πάει ο καημένος ο Ντόμπι!

-- Έλα μωρέ μαμά! Ψέματα είναι...

 

Κάνε παιδιά να δεις καλό!

 

 

[Παρατηρητής]

quote name='Tiessa' timestamp='1298383031' post='175296']

 

Στο έβδομο βιβλίο πλήρωσα κι εγώ ένα φόρο δακρύων, αλλά σε εντελώς διαφορετικό σημείο.

 

 

Η κόρη μου είχε διαβάσει το βιβλίο στις διακοπές των Χριστουγέννων, ενώ εγώ το άφησα να σιτέψει για κανένα τρίμηνο για να το απολαύσω χωρίς να έχω δουλειά.

Μπαίνει λοιπόν κάποια στιγμή στο σαλόνι και με βλέπει να κλαίω του καλού καιρού. Και ακολουθεί ο διάλογος:

--Τι έγινε μαμά;

-- Ο Ντόμπι! Πάει ο καημένος ο Ντόμπι!

-- Έλα μωρέ μαμά! Ψέματα είναι...

 

 

 

 

ναι, κι εμένα ο αδελφός μου είχε αρχίσει τα καντήλια όταν ψόφισε η κουκουβάγια. Μιλάμε για οργή, όχι αστεία.! Νομίζω πως από εκείνο το σημείο την μίσησε για τα καλά τη Ρόουλινγκ.

Κι εδώ που τα λέμε η Χέντβικ ήταν ο μεγαλύτερος κομπάρσος του έπους. Πολύ κακώς που δεν την αξιοποίησε όπως θα 'πρεπε. Πολύ πιο ενεργό ρόλο είχε εκείνη η κωλόγατα της Ερμιόνης, αντίθετα με την κουκουβάγια που το μόνο που έκανε ήταν να φέρνει sms.

[Eroviana]

Και μια που το έφερε η κουβέντα, βαράτε όσο θέλετε, εμένα μου άρεσαν τα βιβλία.

Όλα εκτός από το 5ο με το Τάγμα του Φοίνικα, που δεν συμβαίνει τίποτα σε όλο το βιβλίο εκτός από το πολύ ξύλο που πέφτει στο τέλος και από τις τιμωρίες που μου θύμισαν τον καιρό που πήγαινα σε ένα απαίσιο δημοτικό.

 

Ουπς! Αυτό είναι το πιο αγαπημένο μου απ' τη σειρά!

[Nihilio]

Τελείωσα σήμερα και το τελευταίο βιβλίο της επταλογίας, τους κλήρους του θανάτου.

 

Από τη στιγμή που το άνοιξα ξέροντας ότι θα διαβάσω Χάρι Πότερ το απόλαυσα. Σε αντίθεση με το πολύ αργό και βασανιστικό Ημίαιμο Πρίγκιππα, αυτό εδώ είχε ρυθμό, ένταση, συγκίνηση στα σωστά σημεία και έφευγε νεράκι. Η επταλογία είναι από τα βιβλία εκείνα που θα ήθελα να είχα διαβάσει πριν 10 χρόνια.

 

Βέβαια, συνεχίζει να είναι Χάρι Πότερ, που ξεκίνησε ως παιδικό βιβλίο και αυτό φαίνεται μέχρι τέλους, όσο "ενήλικα" και "σκοτεινά" και να γίνουν τα θέματα (νομίζω ότι γενικά η σειρά απευθύνεται σε συνομιλίκους των πρωταγωνιστών). Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ολόκληρη η κοινότητα των μάγων αποτυγχάνει εκεί που τρία παιδιά τα καταφέρνουν

πχ το πως μπαίνουν στο υπουργείο ή την τράπεζα

πόσο παράλογη είναι η μαγεία ώρες ώρες και, βεβαιως, ο εκλεκτός Πότερ που όλα καταλήγουν γύρω από αυτόν, χωρίς ο ίδιος να κάνει τίποτα. Κυριολεκτικά. Για να μην μιλήσω για το πόσο ηλίθια χάνει τη μάχη ο Άρχοντας του Σκότους.

[KELAINO]

Για να μην μιλήσω για το πόσο ηλίθια χάνει τη μάχη ο Άρχοντας του Σκότους.

 

Ο οποίος Άρχοντας του Σκότους είναι σα να έχει βαλθεί να κάνει όλα τα "δεν θα έκανα" από τη λίστα του Evil Overlord .

[SpirosK]

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι ολόκληρη η κοινότητα των μάγων αποτυγχάνει εκεί που τρία παιδιά τα καταφέρνουν

πχ το πως μπαίνουν στο υπουργείο ή την τράπεζα

πόσο παράλογη είναι η μαγεία ώρες ώρες και, βεβαιως, ο εκλεκτός Πότερ που όλα καταλήγουν γύρω από αυτόν, χωρίς ο ίδιος να κάνει τίποτα. Κυριολεκτικά. Για να μην μιλήσω για το πόσο ηλίθια χάνει τη μάχη ο Άρχοντας του Σκότους.

 

True, true, αλλά και πάλι είναι καλογραμμένο και ευχάριστο no-brainer.