Jump to content

Οι περιπέτειες του Fudd-e-Tutt


DinoHajiyorgi

Recommended Posts

Θα βάλω αυτό εδώ, κι αν κάποιος moderator πιστεύει πως ταιριάζει σε άλλο post ας το μετακινήσει.

 

Πρώτα, ένα βιογραφικό.

 

CVGrII.doc

 

Πριν αρκετό καιρό, απασχολούμενος στον κόσμο των κινουμένων σχεδίων, αποφάσισα να δημιουργήσω μια δική μου σειρά. Έγραψα το Fudd-e-Tutt. Ήταν η ιστορία του Τζιμ, ενός εξάχρονου Ιντιάνα Τζόουνς που ταξιδεύει με το μπαούλο του τον κόσμο ψάχνοντας μυθικούς θησαυρούς με σκοπό να πλουτίσει. Στην πρώτη του περιπέτεια ξεθάβει μια μούμια, τον Fudd-e-Tutt, ποτισμένου με την κατάρα της γκαντεμιάς, και οι δύο γίνονται ομάδα. Επειδή τον ξέθαψε, τώρα η κατάρα βαραίνει και τον Τζιμ και ο Fudd, νιώθοντας ενοχές, θέλει να προστατέψει τον μικρό πάση θυσία.

 

Το concept και τα σενάρια γράφτηκαν στα αγγλικά. Το Curse of the Black Pearl γράφτηκε (2000-2001) χρόνια πριν η πρώτη ταινία Πειρατές της Καραϊβικής γεννηθεί καν σαν ιδέα.

 

Concept1.doc

Fudd_e_Tutt_Himself.doc

Ghouls_of_Transylvania.doc

Curse_of_the_Black_Pearl.doc

 

Και ένα μενού με όλες τις περιπέτειες που είχα κατά νου:

 

Fuddmenu.doc

 

Ένας Ιρλανδός φίλος μου, ο Andy Kelly, σχεδίασε μερικά συνοδευτικά σκίτσα:

post-1004-1180509895_thumb.jpg

post-1004-1180509945_thumb.jpg

post-1004-1180509975_thumb.jpg

post-1004-1180509992_thumb.jpg

post-1004-1180510006_thumb.jpg

post-1004-1180510040_thumb.jpg

post-1004-1180510084_thumb.jpg

 

Το 2001 το γερμανικό στούντιο Hahn Film AG αγόρασε το option της σειράς με συμβόλαιο. Είχαν δηλαδή έναν χρόνο να εκμεταλλευτούν το θέμα, να το φτιάξουν και να το προμοτάρουν, κι αν κολλούσε με κάποιο κανάλι θα ξεκινούσε η παραγωγή όπου θα είχα δικαίωμα να γράφω αλλά όχι πολλά άλλα δικαιώματα που θα τα κρατούσε πλέον το στούντιο. Αν μετά την λήξη του χρόνου δεν είχαν καταφέρει τίποτα τότε η όλη ιδέα ανήκε πάλι σε μένα. Μία από τις αλλαγές που επέβαλαν ήταν ο Τζιμ να γίνει λίγο μεγαλύτερος, 13-15, για να πιάσουν το ανάλογο κοινό. Δεν μου άρεσε καθόλου, το δέχτηκα, όταν όμως έγραφα ο Τζιμ στη σκέψη μου ήταν πάντα 6. Κατά παραγγελία των γερμανών έγραψα άλλα δύο σενάρια:

 

s_Toe.doc

Open_Sesami.doc

 

Αυτά είναι κάποια σκίτσα που έφτιαξε το στούντιο για την σειρά:

post-1004-1180510193_thumb.jpg

post-1004-1180510231_thumb.jpg

post-1004-1180510277_thumb.jpg

post-1004-1180510308_thumb.jpg

post-1004-1180510362_thumb.jpg

 

Η σειρά ανήκει φυσικά πάλι σε μένα και έκτοτε οι Jim και Fudd ξεκουράζονται στα ράφια μου. Εύχομαι να σας διασκεδάσουν.

Link to comment
Share on other sites

Χεχε Ντίνο ειλικρινά εντυπωσιάστηκα από το ταλέντο σου και τη δουλειά που έχεις κάνει! Το να πω "συγχαρητήρια" είναι λίγο. Και γιατί βρε δεν μας είχες πει τίποτα ως τώρα; Η έμπνευσή σου με τον Φουντ-Ε-Τουτ (έτσι προφέρεται;) και το μικρό Τζιμ και όλη η σειρά όπως την περιγράφεις στους τίτλους των προτεινόμενων επεισοδίων, με έκανε να τρίβω τα μάτια μου! Βοηθάνε και τα σκιτσάκια του φίλου σου, όπως και εκείνα της εταιρίας, αλλά είδα όλο τον πιλότο να περνά μπροστά μου! Τι κρίμα να μην δούμε τη σειρά στην τηλεόραση! Θα ήταν απολαυστική και για μας και για τα παιδάκια.

Διάβασα λοιπόν τον πιλότο, έξοχος! Η σκηνή με το φτάρνισμα που ανοίγουν οι ταινίες στη θέση της μύτης... Χεχε γελούσα μόνος μου! Μπράβο Ντίνο! Θέλει τεράστια αφοσίωση και δημιουργικότητα να φτιάξεις μια ολόκληρη τέτοια σειρά και να γράψεις τόσο καλά (μα τόσο καλά!) τους διαλόγους! Εύγε! Kudos to DinoHajiyorgi!

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Σε ευχαριστώ Νίκο για τα καλά σου λόγια.

 

Είναι: Φάντ-ε-Τατ. (Οι Αμερικάνοι συνήθως λένε τον Τουταγκχαμών Κίνγκ Τατ - αν και ο Φαντ δεν είναι φαραώ).

Link to comment
Share on other sites

Πολύ εντυπωσιακή επίσης η διαδικασία δημιουργίας μιας ολόκληρης σειράς. Ωραίος κόσμος η τηλεόραση και ο κινηματογράφος...

 

Για πες μας για το σχολείο για Βαμπίρ. Τι ακριβώς είναι;

Link to comment
Share on other sites

Από ότι μου έχουν πει, το School for Little Vampires βασίστηκε σε μια σειρά γνωστών βιβλίων (που, στη Γερμανία;) των οποίων την ιδέα φυσικά η HahnFilm άλλαξε δραστικά για να την προσαρμόσει σε σειρά.

 

Όπως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις, σαν σεναριογράφος της σειράς, έλαβα την λεγόμενη Βίβλο, όπου σου περιγράφεται με λεπτομέρειες το concept, οι χαρακτήρες, οι σχέσεις που έχουν μεταξύ τους, οι χώροι στους οποίους λαβαίνει μέρος η δράση, τι μπορείς και δεν μπορείς να βάλεις στο σενάριο κλπ. Όσον καιρό συνεργάστηκα σε αυτό η Βίβλος πρέπει να άλλαξε (ανανεώθηκε) τρεις φορές.

 

Σε ένα παλιό κάστρο ο Κόμης Von Horrificus έχει εσωτερική σχολή στο οποίο φοιτούν μικροί βρικόλακες. Ο Όσκαρ είναι ανιψιός του Κόμη και έχει δύο μυστικά. Λιποθυμάει στη θέα του αίματος, και είναι καψούρης με μια θνητή κοπέλα, την Sunshine, που είναι και ανιψιά του Καθηγητή Πολιντόρι, ορκισμένου κυνηγού βρικολάκων! Οι άλλοι μαθητές είναι η Γκοθέτα, φίλη του Όσκαρ που ξέρει και τα μυστικά του, ο Στόκερ, ο κακός της παρέας, ο Leechy, ο nerd με τα γκάτζετς, ο μικρούλης και αθώος Κλοτ, και ο Ashley, που είναι μια σωρός από στάχτες από κάποιο ατύχημα παλαιότερα στον ήλιο.

 

Από ότι ξέρω, η διαδικασία στο Βερολίνο ήταν…μόλις ο σκηνοθέτης τελείωνε τα storyboards εκεί, το κάθε επεισόδιο στελνόταν στην Κορέα για το φουλ animation. Για την δεύτερη περίοδο της σειράς, συνεργάστηκα κυρίως με μια story editor που έπαιρνε συμβουλές και από πρόσωπο του καναλιού που έτσι ή αλλιώς έδινε την τελική έγκριση. Έκαμνα όλες τις αλλαγές που μου ζητούσαν. Ο ίδιος ο Gerhard Hahn δεν ασχολήθηκε σχεδόν καθόλου. Τι συνέβη όμως…

 

Τα επεισόδια πρέπει να διαρκούν 12 λεπτά και τα σενάρια πέφτανε λίγο μεγάλα (δεν έπρεπε κανονικά να είναι πάνω από 13 σελίδες). Για λόγους χρόνου λοιπόν, από τα σενάρια της πρώτης περιόδου είχαν αφαιρεθεί αυθαίρετα από τους σκηνοθέτες σκηνές ή κομμάτια σκηνών, με αποτέλεσμα η τελική ιστορία να μη βγάζει πλήρες νόημα. Ενώ λοιπόν εμείς γράφαμε για την δεύτερη περίοδο, τα πρώτα τελειωμένα επεισόδια άρχισαν να καταφτάνουν από την Κορέα. Τα είδε το αφεντικό και εξοργίστηκε. Μπαίνοντας λοιπόν στην διαδικασία ξαφνικά, θεώρησε πως τα σενάρια που γράφονταν ήταν απραγματοποίητα, απέλυσε την story editor, πάγωσε την συνεργασία με τους σεναριογράφους, και άρχισε να τα ξαναγράφει όλα ο ίδιος.

 

Μπορείτε να μπείτε στο www.hahnfilm.de και κάνοντας κλικ στο πάνω δεξιά εικονίδιο να δείτε ένα μικρό trailer της σειράς, και στη συνέχεια, ή κατευθείαν, να πάτε στο www.schule-der-vampire.de για να δείτε σκίτσα από χαρακτήρες, λίστα επεισοδίων και άλλα. Στους «συνεργάτες» δεν δίνει δυστυχώς ονόματα σεναριογράφων, δεν είχα καταλάβει πως ήμασταν κρυφοί. Οι τίτλοι των επεισοδίων ήξερα πως άλλαζαν μετά την παράδοση του σεναρίου στο στούντιο, πόσο μάλλον να μην μπορώ να καταλάβω τίποτα στα γερμανικά. Εντωμεταξύ, τα ονόματα κάποιων χαρακτήρων ή άλλαξαν ή λέγονται διαφορετικά στα γερμανικά.

 

Εδώ ένα από τα σενάρια μου:

 

CupidFang2.doc

 

Και μια παλιά εικονογράφηση των χαρακτήρων. Κάποιοι έχουν αλλάξει μορφή.

post-1004-1180598831_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

Χεχεχε απίστευτο πώς δουλεύει το σύστημα, ε;

Δηλαδή εσύ παιδί μου πληρώθηκες για τα σενάρια που έκανες ή όχι;

Και η σειρά τελικά προβλήθηκε ή όχι;

Link to comment
Share on other sites

Χεχεχε απίστευτο πώς δουλεύει το σύστημα, ε;

Δηλαδή εσύ παιδί μου πληρώθηκες για τα σενάρια που έκανες ή όχι;

Και η σειρά τελικά προβλήθηκε ή όχι;

 

Από τους γερμανούς πληρώθηκα απίστευτα καλά, 2.300 ευρώ το 12σέλιδο σενάριο (και να φανταστείς ήταν μειωμένα ποσά από αυτά που παίρνουν κανονικά οι σεναριογράφοι.) Η συνεργασία έληξε πέρσι τον Μάϊο και όσα μάζεψα με κράτησαν μέχρι και τον Ιανουάριο φέτος.

 

Από το site καταλαβαίνω πως η πρώτη σεζόν έχει παίξει στην Γερμανία. Δεν έχω όμως ιδέα πως τα πήγε.

Link to comment
Share on other sites

Ντίνο, για να μη μακρυγορήσω, θα κάνω μόνο μία δήλωση για το Fudd-e-Tutt: :worshippy:

Όπως είπε και ο Νίκος, τα συγχαρητήρια είναι λίγο.

Θα υπήρχε καμία περίπτωση να γίνει κάποια συμφωνία με ελληνικό κανάλι να το δούμε στην τηλεόραση κάποια στιγμή;

Link to comment
Share on other sites

Ντίνο, για να μη μακρυγορήσω, θα κάνω μόνο μία δήλωση για το Fudd-e-Tutt: :worshippy:

Όπως είπε και ο Νίκος, τα συγχαρητήρια είναι λίγο.

Θα υπήρχε καμία περίπτωση να γίνει κάποια συμφωνία με ελληνικό κανάλι να το δούμε στην τηλεόραση κάποια στιγμή;

 

Το Fudd-e-Tutt, πως; Πρώτα θέλει εταιρεία παραγωγής που να μπορεί να το φτιάξει και στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ικανά στούντιο. Γιατί αν δεν το κατάλαβες, τα σενάρια δεν έχουν γυριστεί. Στο animation αν δεν εξασφαλιστεί deal δεν ξεκινάει ούτε ζωγραφιά. Έπρεπε να πουλήσουν πρώτα την ιδέα βάση concept, σεναρίων και μερικών σκίτσων.

 

Όσο για το School for Little Vampires ίσως κάποτε τα βρω σε dvd για να δω τι επιβίωσε από το σενάριο μου στο τελικό αποτέλεσμα.

 

Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Ντίνο, αν έβλεπα τα σχέδια, την ιδέα, τα σενάρια κλπ, στο εντελώς τυχαίο σε κάποιο περιοδικό, θα έλεγα "κοίτα να δεις! Πλάκα θα έχει αυτή η σειρά!" Κοινώς θα μου άρεσε και πιθανά πάρα πολύ μάλιστα.

 

Το γεγονός πως σε γνωρίζω το μόνο που με κάνει να θέλω να πω είναι: Έχεις ταλέντο! Με την εντελώς ψυχρή σημασία της λέξης. Μακάρι να μπορούσε να γίνει κάτι στην Ελλάδα με τη σειρά αυτή - ή έστω και αλλού - γιατί πραγματικά με ενοχλεί όταν βλέπω να υπάρχει και ταλέντο και μεράκι και αγάπη να μην υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να προβληθεί κάτι, και ακόμα χειρότερα να προβάλλονται μετριότητες. Αλλά ας μην αρχίσω αυτή την πονεμένη και γνωστή ιστορία...

 

Σ'ευχαριστώ που τα μοιράστηκες μαζί μας. Τίποτα αλλο.

Link to comment
Share on other sites

You're welcome Dain και σε ευχαριστώ με τη σειρά μου. Εκτιμώ πολύ την γνώμη σου.

Link to comment
Share on other sites

Δεν τα έχω διαβάσει ακόμα όλα, πήρα όμως μια ιδέα για τη σύλληψη κι άνοιξα τα σκιτσάκια σε μεγάλα.

 

Καταρχάς, μου αρέσουν πολύ περισσότερο οι απεικονήσεις του φίλου σου σε σχέση με αυτές του στούντιο και μου αρέσει πολύ περισσότερο η ιδέα του μικρούλη που τα κάνει όλα αυτά, παρά του 15χρονου.

 

Διάβασα λίγο τον πιλότο σου το μεσημέρι. Έχει μια εξαιρετική αρχή :) Θα ήθελα πάρα πολύ να το δω γυρισμένο (για να μη σου πω ότι θα ήθελα να μπορούσα να το γυρίσω εγώ, όπως φαντάζομαι θα ήθελες κι ο ίδιος). Είναι κρίμα να υπάρχουν τέτοια κομμάτια που κάθονται σε σκονισμένα ράφια, όταν γυρίζονται ένα κάρο ιστορίες που δεν είναι το ίδιο καλές.

Link to comment
Share on other sites

H λέξη που έψαχνα χτες όταν έγραφα το ποστ πιο πάνω, και δεν την έβρισκα, είναι "ψυχή". Όσο παράξενο κι αν ακούγεται (αν και έχει αναφερθεί στο Roger Rabbit κάποτε) μερικές δουλειές έχουν καρδιά και ψυχή, και είναι κρίμα να μένουν στο ράφι, όπως έλεγε η Κιάρα άνωθεν, και να προβάλλονται άλλες που είναι κάτι σαν "frankensteins" ή υπάρχουν για να υπάρχουν εξ αιτίας, πιθανά, κάποιου 'fad" της εκάστοτε εποχής, είτε είναι καρτούν, είτε κόμικ, είτε βιβλίο.

 

Η δουλειά του Ντίνου πιο πάνω, έχει ψυχή.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Και κάτι για την Janey Maceroney:

 

Το 1993 ξεκίνησα συνεργασία ως σεναριογράφος με στούντιο κινουμένων σχεδίων εδώ στην Αθήνα. Το κύριο, φιλόδοξο τους επιχείρημα ήταν να ξεκινήσουν μια ελληνική σειρά, το Πλάτωνας και Πανδώρα: Τα Ερωτευμένα Φραουλόπουλα.

 

Η σειρά θα παιζόταν και στο εξωτερικό και θα έφερνε επιπρόσθετα κέρδη με βιβλία, κόμικ, μπλουζάκια, κουκλάκια κλπ. Ανήκα, στην αρχή, στο δυναμικό που προσπαθούσε να εφεύρει την φόρμουλα για να έχουμε σειρά. Έπρεπε δηλαδή να υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο, καθώς τα σκίτσα κοστίζουν και η χρήση των ιδίων από επεισόδιο σε επεισόδιο βοηθάει στην οικονομία της παραγωγής. Είχε έρθει και παραγωγός από την Γαλλία, που δούλευε τότε στη μεταφορά του Highlander σε animation, για να οργανώσει την όλη προσπάθεια. Στο πρώτο meeting είχαν μαζευτεί πάρα πολλοί που ασχολούνταν με το σενάριο στην Ελλάδα. Εγώ βρισκόμουν στον 7ο ουρανό καθώς νόμιζα πως εκπληρώνονταν επιτέλους τα όνειρα μου. Ήμουν 30 χρονών και ήξερα πως έτσι ομαδικά δούλευαν όλοι στις τηλεοπτικές σειρές στην Αμερική και εδώ πλέον ξεκινούσε η επαγγελματική μου πορεία.

 

Σύντομα διαπίστωσα έναν σκληρό, αχρείαστο ανταγωνισμό. Έλεγα μια ιδέα και αμέσως πέφτανε χαιρέκακα οι άλλοι να μου την πούνε, πως υπήρχε π.χ. μια ταινία κινουμένων σχεδίων που χρησιμοποιούσε ήδη την ιδέα. (Είχαμε μόνο χαρακτήρες και ήμασταν τελείως στο μηδέν για το τι έκαναν οι ήρωες και τι οι κακοί. Είχα προτείνει πως αποστολή των Φραουλόπουλων θα ήταν να φυτεύουν δέντρα, φραουλόδεντρα. Ο γάλλος παραγωγός ενθουσιάστηκε γιατί ήταν η πρώτη ιδέα που άκουγε που «έστρωνε» σειρά. Εκεί έπεσαν οι άλλοι για να πουν για μια κλασσική γαλλική ταινία κινουμένων σχεδίων «Ο Άνθρωπος Που Φύτευε Δέντρα». Το είχα δει χρόνια πριν σε κάποιο φεστιβάλ και το είχα ξεχάσει. Αλλά και πάλι…τέλος πάντων.

 

Ούτε όμως και ο έλληνας δημιουργός και αφεντικό του στούντιο ενθουσιάστηκε πολύ με την ιδέα μου. Γενικώς, εκτός από τις δικές του ιδέες δεν ενθουσιαζόταν με οτιδήποτε είχαν να πουν άλλοι. Σιγά-σιγά έπαψαν να έρχονται εκείνοι (μουρμούραγαν πως αδικούνται, παραγκωνίζονται, πως η κατάσταση είναι στημένη, πως τους εκμεταλλεύονται, όλα τα greek κλασσικά) και έμεινα μόνο εγώ, η φιλενάδα του δημιουργού και ο δημιουργός. [Η φιλενάδα, συγγραφέας με το σπαθί της και μεταφράστρια, κατέβαζε καλές ιδέες, άσχετο αν της κατέρριπτε ο boyfriend της.] Μέσα σε ένα διάστημα μηνών, άλλαξαν τρεις γάλλοι συμβουλάτορες. Στο τέλος σταμάτησαν να έρχονται, ο δημιουργός πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων όλες τους τις συμβουλές, και κάθισε μόνος του να βγάλει την φόρμουλα. Και την έβγαλε.

 

Στο διάστημα της συνεργασίας μου με το στούντιο έγραψα ένα σωρό σενάρια για την τηλεοπτική σειρά αλλά και για τα βιβλία. Και πολλές γραφές των κάθε σεναρίων μετά από αλλεπάλληλες συναντήσεις όπου μου υπαγορεύονταν αλλαγές. Ο δημιουργός δεν ικανοποιήθηκε ποτέ με κανένα αποτέλεσμα. Ήταν όμως πολύ υπερήφανος να μου αναφέρει πως ο ίδιος, σε μια καθισιά κάθε πρωί έβγαζε αμέσως δύο τέλεια και ολοκληρωμένα σενάρια. Έτσι κι έγινε στο τέλος. Όλα τα σενάρια γράφτηκαν από τον ίδιο.

 

Καθώς συνέβαιναν όλα αυτά, ο δημιουργός και ο συνεταίρος του με ρώτησαν αν είχα κάποια δικιά μου ιδέα για σειρά. Μόνος μου σαν καλλιτέχνης, δεν μπορούσα να στείλω κάποια πρόταση σε Ευρωπαϊκό Οργανισμό Χρηματοδότησης Σεναρίων (π.χ. το MEDIA). Έπρεπε να με εκπροσωπεί αναγνωρισμένο στούντιο. Μου πρόσφεραν δηλαδή την ευκαιρία να κάνω δική μου πρόταση στο εξωτερικό με τις πλάτες του στούντιο τους. Αν η πρόταση μου γινόταν δεκτή, θα έρχονταν λεφτά και η ιδέα μου θα έμπαινε στην παραγωγή. Το στούντιο είχε έναν ολόκληρο όροφο γεμάτο κουβούκλια με σκιτσογράφους που δούλευαν full time να αναπτύσσουν τους χαρακτήρες και τα σκηνικά των Φραουλόπουλων. Η πρόταση βέβαια με συγκίνησε όσο δεν φαντάζεστε και από εκεί σιγά-σιγά γεννήθηκε ο Fudd-e-Tutt.

 

Ευτυχώς δεν πρόλαβα να παραδώσω το πακέτο.

 

Από τους σκιτσογράφους που δούλευαν στο στούντιο έκανα δύο φίλους. Εκείνη την εποχή, που ακόμα στρωνόταν η σειρά, στα κουβούκλια των σκιτσογράφων κατέβαιναν δύο είδη σεναρίων. Αυτά που έγραφα εγώ, κι εκείνα του δημιουργού. Ενώ τα πρώτα τα έβρισκαν κατανοητά και ολοκληρωμένα, στα δεύτερα ξύνονταν μπερδεμένοι. Δύο λοιπόν από τους καλλιτέχνες με πλησίασαν και μου ζήτησαν να τους γράψω σενάρια για δικές τους ιδέες. Έτσι λοιπόν, ο έλληνας είχε σαν ιδέα τον Bahar τον ναύτη, και ο ιρλανδός, ο Andy Kelly, είχε το Janey Maceroney. Έγραψα τον πιλότο για τη σειρά Bahar, και το Janey Maceroney, που ήταν ταινία. Τα παιδιά πήραν το πακέτο τους και υπογράφοντας συμβόλαιο με το στούντιο έστειλαν την πρόταση στο MEDIA.

 

Και οι δύο προτάσεις έγιναν αμέσως δεκτές. Χαρά, σαμπάνιες. Και η διαδικασία πάει κάπως έτσι. Όταν γίνει δεκτή μια πρόταση, πρώτα έρχεται μια χοντρή προκαταβολή. Με αυτά τα λεφτά το στούντιο πρέπει να φροντίσει να γραφτούν σενάρια, να γίνει μελέτη χαρακτήρων και σκηνικά, και να γυριστεί ένα δοκιμαστικό φιλμάκι του ενός λεπτού που να δείχνει την «όψη» της σειράς. Βάση αυτών ακολουθούν και άλλες δόσεις χρηματοδότησης. Εκτός όμως μερικών σκίτσων δεν υπήρξε άλλη πρόοδος. Κυρίως ο δημιουργός πήρε τις προκαταβολές και τις έχωσε στα γενικά έξοδα του στούντιο και στην ανάπτυξη των Φραουλόπουλων. Με τον ίδιο τρόπο πέτυχε επιδότηση και από ιδέες άλλων συνεργατών για να χώνει τα λεφτά στα Φραουλόπουλα.

 

Και φυσικά, τα παιδιά δεν μπορούσαν να πάρουν τώρα τις ιδέες τους και να πάνε αλλού ή να τα αναπτύξουν μόνοι τους. Τα Bahar και Janey Maceroney ανήκαν πλέον στην περιουσία του εν λόγω στούντιο. Και το στούντιο δεν έκανε ποτέ τίποτα μαζί τους. Θάφτηκαν κάτω από την κοπριά των...Φραουλόπουλων.

 

Πρόσφατα έμαθα πως το στούντιο δεν υπάρχει πια, βάρεσε κανόνι εδώ και κάποια χρόνια. Εύχομαι αυτό να σημαίνει πως οι σειρές αυτές είναι πλέον ελεύθερες. Έχω καιρό να δω τον Andy, είχε χάσει από τότε την όρεξη του για την Janey, αλλά αν το επιθυμούσε ίσως είναι πάλι δική του. Εδώ ποστάρω το ορίτζιναλ σενάριο, όπως του το είχα γράψει. Το μεταφράζω από τα αγγλικά και δεν έχω καμία προσωπική βλέψη να το βελτιώσω, σας το παραθέτω μόνο για να το διασκεδάσετε, έστω και σαν ένα κομμάτι της προσωπικής μου ιστορίας.

Edited by DinoHajiyorgi
Link to comment
Share on other sites

- :) - :) - :)

 

:clap_1: :clap_1: :clap_1:

 

ΥΓ: Από τους γερμανούς πληρώθηκα απίστευτα καλά, 2.300 ευρώ το 12σέλιδο σενάριο... Η συνεργασία έληξε πέρσι τον Μάϊο και όσα μάζεψα με κράτησαν μέχρι και τον Ιανουάριο φέτος...

:eek: :worshippy:

 

 

:D

Edited by synodoiporos
Link to comment
Share on other sites

Απίστευτα πράγματα, πώς δεν το είχα δει νωρίτερα;;

 

Να σου πω, πως αισθάνεσαι που δεν μπορείς να το υποστηρίξεις και στιτσογραφικά το έργο σου; θα ήθελες να το δόσεις κάπου ως πρόταση ολοκληρωμένο, δηλαδή και με σκίτσα σε μια εταιρία παραγωγής καρτούν; Σκέφτηκες να βρεις κάποιον σκιτσογράφο και να κάνετε παρέα μαζί και να δουλεύετε μαζί μέχρι να εκδώσετε κάτι μέσω κόμικ;

Link to comment
Share on other sites

Ντίνο, πολύ ενδιαφέροντα αυτά που έγραψες. Δυστυχώς. Και λέω δυστυχώς γιατί επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά το ότι στην Ελλάδα έχουμε ένα πρόβλημα για κάθε λύση, πως έχουμε αντιγράψει έναν μυωπικό "ανταγωνισμό" με μόνο αντίκρισμα το "ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κλπ".

Και ένας άλλος φίλος από Θεσσαλονική, που μάλλον δε θα τον ξέρεις, μου έχει πει παρόμοιες ιστορίες με Ελληνικά στούντιο. Τι να πεις;

Τουλάχιστον οι προτάσεις αυτές, οι χαρακτήρες, οι σειρές είναι πάλι στα χέρια των δημιουργών τους...

Link to comment
Share on other sites

Να σου πω, πως αισθάνεσαι που δεν μπορείς να το υποστηρίξεις και στιτσογραφικά το έργο σου; θα ήθελες να το δόσεις κάπου ως πρόταση ολοκληρωμένο, δηλαδή και με σκίτσα σε μια εταιρία παραγωγής καρτούν; Σκέφτηκες να βρεις κάποιον σκιτσογράφο και να κάνετε παρέα μαζί και να δουλεύετε μαζί μέχρι να εκδώσετε κάτι μέσω κόμικ;

 

Είναι διαφορετικό να έχει ένας σκιτσογράφος μια ιδέα δική του. Κουτσά-στραβά κάτι μπορεί να κάνει και μόνος του, αλλά αν ζητήσει την βοήθεια ενός κειμενογράφου μπορεί να τον κατευθύνει και να απαιτεί αλλαγές. Για τον κειμενογράφο εξακολουθεί να είναι μια δημιουργική διαδικασία.

 

Τώρα, αν ο κειμενογράφος έχει μια δική του ιδέα, έχει απόλυτη ανάγκη από έναν σκιτσογράφο. Κι αν τον βρει, αν δεν μπορεί να τον πληρώνει έστω, δύσκολα να τον ελέγξει ώστε να μείνει ο ίδιος ικανοποιημένος. Δεν είναι τόσο δημιουργικό για τον σκιτσογράφο αν του υπαγορεύουν τι και πώς να σκιτσάρει. Είναι δύσκολο αν, σαν κειμενογράφος, έχω τις εικόνες στο μυαλό μου αλλά αδυνατώ να τις ζωγραφίσω.

 

Πάντως είναι και αυτό ένα μέρος του εαυτού μου που νιώθω πως έχει καεί. Η υπομονή και οι αντοχές μου έχουν πέσει. Έχω βαρεθεί αλλά διατηρώ και πολύ οργή μέσα μου. Το «έλα να κάνουμε κάτι για το μεράκι μας» λίγο με συγκινεί πια. Το άκουσα από πολλούς μέσα στα χρόνια, αυτοί οι πολλοί είχαν και μια αληθινή δουλειά παράλληλα για να ζουν, και εγώ ήμουν ο μόνος που το μόνο που είχα ήταν να γράφω γι αυτούς. Κι αν κάτι δεν πήγαινε ή ναυαγούσε, ε, δεν πειράζει, μια άλλη φορά…για εκείνους πάντα. Εγώ έμενα μπουκάλα με το ψυγείο άδειο, πάντα άδειο.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ αισθάνομαι ανήμπορος όταν έχω πράγματα στο μυαλό μου και δεν μπορώ να τα βγάλω σε χαρτί και να τα ζωγραφίσω. Και προσπαθώ τουλάχιστον με ένα illustrator.. Αλλά δεν έχω ταλέντο :(

 

Το ότι εσύ το επιλέγεις αυτό που κάνεις, και θέλεις να στηρίζεσαι από αυτό, σε κάνει να διαφέρεις από τους άλλους. Θα κρατήσω πάντως τις φράσεις σου: "Η υπομονή και οι αντοχές μου έχουν πέσει. Έχω βαρεθεί αλλά διατηρώ και πολύ οργή μέσα μου." Τουλάχιστον η υπομονή και οι αντοχές δεν έχουν εξαφανιστεί. Και η οργή ας είναι κινητήρια πηγή δύναμης για να κάνεις μεγάλα πράγματα.

Edited by twocows
Link to comment
Share on other sites

Πάντως είναι και αυτό ένα μέρος του εαυτού μου που νιώθω πως έχει καεί. Η υπομονή και οι αντοχές μου έχουν πέσει. Έχω βαρεθεί αλλά διατηρώ και πολύ οργή μέσα μου. Το «έλα να κάνουμε κάτι για το μεράκι μας» λίγο με συγκινεί πια. Το άκουσα από πολλούς μέσα στα χρόνια, αυτοί οι πολλοί είχαν και μια αληθινή δουλειά παράλληλα για να ζουν, και εγώ ήμουν ο μόνος που το μόνο που είχα ήταν να γράφω γι αυτούς. Κι αν κάτι δεν πήγαινε ή ναυαγούσε, ε, δεν πειράζει, μια άλλη φορά…για εκείνους πάντα. Εγώ έμενα μπουκάλα με το ψυγείο άδειο, πάντα άδειο.

 

 

Εκεί δεν σου έρχεται να πνίξεις κάτι τύπους που λένε "κάνε το για χόμπι, μη περιμένεις να το κάνεις επάγγελμα...". Πες μου δεν σου 'ρχεται;

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
  • Upcoming Events

    • 0
      14 December 2024 05:00 PM
      Until 07:00 PM

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..