Guest Dune Posted July 18, 2007 Share Posted July 18, 2007 Μπορεί να είναι άνθρωπος, τόπος, στοιχείο ή ιδέα. Είναι αυτό που μας κάνει να γράφουμε. Όταν λείπει απλά δεν μπορούμε. Μπορεί πάλι η ιδέα να είναι αυτο που μας κάνει να γράφουμε ο΄μως να το γράφουμε καλά μονο με την παρουσία στη ζωή μας της Μούσας μας. Είναι ένας ερωτικος σύντροφος, ενα μέρος, ένα στοιχείο της φύσης; Κι άν ναί πως θα περιγράφατε την εντελώς προσωπική επίδραση τους πάνω σας, και στα γραπτά σας; Φυσικά τίθεται εδώ και το πιπεράτο θέμα του συντρόφου, του έρωτα και της αγάπης. Θα ήθελα να μήν αναφερθουμε συγκεκριμένα σε πρόσωπα δεδομένου ότι όλοι έχουμε μία προσωπική ζωή. Όμως μπορούμε να ανταλλάξουμε απόψεις για το γενικο πλαίσιο που μας κάνει δημιουργικούς ή αντί-δημιουργικούς. Πότε γράφουμε καλύτερα λοιπόν; Στην αισιοδοξία ή στα μπλέ μας; Στην ελευθερία ή στην δέσμευση; Στην αγριότητα ή στην τρυφεράδα;Στην πολυκοσμία ή στην απομόνωση; Μαχομενοι ή αγαπώντας; Μήπως μαχόμενοι για την αγάπη μας; Ο καθε ένας ας μας πεί ότι θέλει Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Deodonus Posted July 18, 2007 Share Posted July 18, 2007 (edited) Αυτό που πάντα με εμπνέει, δεν έχει να κάνει με άτομα ή έρωτες, αλλά με μία εικόνα μέσα στο μυαλό μου. Μία συννεφιασμένη, σκοτεινή ατμόσφαιρα, που από μέσα της παλεύουν να βγουν ηλιαχτίδες. Το μυστήριο, το άγνωστο, αλλά και το αισιόδοξο, το μαγικό, το φανταστικό. Το παραμύθι αλλά και η αλήθεια, τα καταπράσινα βουνά με τα ξωτικά, οι «μεσαιωνικές» πόλεις του D’n’D, γενικά ο κόσμος αυτού του παιχνιδιού. Οι εσωτερικές συγκρούσεις των χαρακτήρων, αλλά και οι κοσμικές και πολιτικές συγκρούσεις των κρατών. Οι πανίσχυροι μάγοι, αλλά και οι μαθητευόμενοι με τις γκάφες τους. Όταν όλα αυτά υπάρχουν μέσα στο μυαλό μου, εμπνέομαι και γράφω. Από εκεί και πέρα, όση καλή διάθεση και εάν έχω, άμα δεν μπορώ να φέρω στο μυαλό μου όλα αυτά, απλά παιδεύομαι άσκοπα. Από την άλλη, έχω παρατηρήσει ότι γράφω συνήθως στις ελαφριές μαύρες μου. Όταν τα πράγματα είναι πολύ καλά, απλά απολαμβάνω την ζωή. Όταν έχω τις πραγματικά μαύρες μου, έχω μπλοκάρει ολόκληρος. Όταν όμως είμαι απλά κακοδιάθετος και μένω ώρες σπίτι μόνος, μην έχοντας τι να κάνω, τότε το μυαλό αρχίζει να ταξιδεύει στους ονειρικούς κόσμος και τότε έρχεται η έμπνευση, σε συνδυασμό με τους υπαρξιακούς προβληματισμούς που σίγουρα θα έχω τότε. Αυτά… Edited July 18, 2007 by Deodonus Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 18, 2007 Share Posted July 18, 2007 Εγώ πάλι γράφω καλα μόνο στα πάνω μου. Οι ιδέες ξεχειλίζουν μέσα μου, γιατί έχω διάφορες κοινωνικές πολιτισμικές κυρίως και φιλοσοφικές ανησυχίες, που μοιάζουν ατέλειωτες. Όμως δεν γράφω καλά αν είμαι άσχημα ψυχολογικά, αν είμαι λυπημένος, υπό πίεση, ή σε αρνητικό περιβάλλον. Πολλές φορές τέτοια περιβάλλοντα με επιρρεάζουν τόσο πολύ που δεν γράφω καθόλου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 18, 2007 Share Posted July 18, 2007 Χμ... Είχε ξεκινήσει το ίδιο θέμα ένας φίλος μου (που δεν μπαίνει πια λόγω έλλειψης χρόνου, κυρίως), οπότε θα το τσεκάρω πιο μετά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 19, 2007 Share Posted July 19, 2007 (edited) Αν υπάρχει κάτι που με τρέφει και με βοηθάει είναι η ανταπόκριση. Χωρίς αυτή χάνω κάθε διάθεση να γράφω. Υπάρχουν και μαύρες στιγμές που με πνίγουν εντελώς, αλλά θα ήθελα να τις διαχωρίσω από τις κακές στιγμές της ζωής. Θέλω να πω...Υπάρχουν κείμενα που μου βγαίνουν όταν νιώθω δυστυχισμένος και κείμενα που μου βγαίνουν όταν είμαι χαρούμενος. Εκείνη η θλίψη ή η χαρά που βγαίνουν όμως από τη ζωή, που φανερώνουν πως είμαι ζωντανός (όπως π.χ. όταν χωρίζω από μια σχέση.) Οι "μαύρες" στιγμές είναι όταν με πλακώνει η μοναξιά, όταν κάθομαι στο κομπιούτερ γιατί δεν μπορώ να είμαι κάπου αλλού, σε ένα νησί, σε μια παραλία, σε μια παρέα, όταν δωμάτιο και σπίτι γίνονται ανυπόφορα...τότε δεν μπορώ να γράψω. Δεν έχω όμως συγκεκριμένη μούσα για να σας την παρουσιάσω. Μπορώ όμως να πω κάτι που μάλλον δεν θα αναφέρει άλλος εδώ...Μία από τις καλύτερες στιγμές έμπνευσης για ιδέες είναι το πρωί στην τουαλέτα, πάνω σε ένα καλό χ***μο! Edited July 19, 2007 by DinoHajiyorgi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted July 19, 2007 Share Posted July 19, 2007 Μπορώ όμως να πω κάτι που μάλλον δεν θα αναφέρει άλλος εδώ...Μία από τις καλύτερες στιγμές έμπνευσης για ιδέες είναι το πρωί στην τουαλέτα, πάνω σε ένα καλό χ***μο! Εμένα με εμπνέει η θάλασσα. Με εμπνέει επίσης πάρα πολύ μία καλή και όμορφη γυναίκα. Το "καλή" βέβαια θα έχει για κάθε έναν διαφορετική μάλλον χροια. Υ.Γ. Στην τουαλέτα δεν εμπνέομαι, ωστόσο σπουδαίοι έλληνες αρθρογράφοι, σε περιοδικά (κυρίως ιλουστρέισιον) αποδεικνύονται συχνότατα ιδιαίτερα χρήσιμοι για ενα καλο χ****μο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Faia de Wolf Posted August 1, 2007 Share Posted August 1, 2007 Εγώ, συνήθως, εμπνέομαι από όνειρα. Έχω μια στιβα τετράδια με όνειρα που γράφω μόλις ξυπνήσω για να μην τα ξεχάσω -εναλλατικά πετιέμαι πάνω και κρατώ σημειώσεις επι τόπου (ευτυχώς, είμαι εύκολη στον ύπνο...) Μετά τα δουλεύω. Είναι κάποια όνειρα που έχουν ενσωματωθεί αυτούσια σε διάφορα γραπτά μου -σκηνές δράσης ως επί το πλείστον. Μόλις πριν από τέσσερεις μέρες (ή μάλλον νύχτες) γεννήθηκε η Αλέξια της Ετέρνης, ο θεραπευτής Μόρτιμος και ο Ατρίων σε μια ταβέρνα της Νυμφαίας Αουστράλις όπου διεξήχθη ένα μοναδικό παιχνίδι μπρα-ντε-φερ... και η συνέχεια επί του χάρτου. Εμπνέομαι επίσης και από ήχους: ένα τρίξιμο, ένα γέλιο, τον αέρα που μπορεί να φυσάει και να τραγουδάει σε ορισμενη συχνότητα... Μετά αναλαμβάνει η φαντασία (ανέκαθεν αχαλίνωτη). Είναι κι εκείνο το παλιό τραγούδι (του Τσιτσάνη αν δεν κάνω λάθος) με τον στίχο "...κορίτσι ξένο, σαν ίσκιος πλανιέται μονάχο στη γη... " και όλη η συνέχεια για την αναζήτηση του ήλιου, της αλήθειας και την τρέλα, το οποίο με στοιχειώνει, ίσως από την πρώτη φορά που το άκουσα... Περίεργο πράγμα η έμνευση, πάντως...Δεν ξέρεις από που θα σού 'ρθει και μπορεί να είναι από τα πι πρόσμενα ερεθίσματα καμιά φορά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted August 14, 2007 Share Posted August 14, 2007 Εμπνέομαι από άλλους. Ενώ ακούγω μουσική ή διαβάζω ένα βιβλίο ή βλέπω μια ταινία ή διαβάζω ένα κόμικ κτλ. και μερικές φορές είναι η τρέλλα. Οι σπάνιες και λίγες στιγμές που τα μάτια γυρίζουν προς ταπάνω. Αλλά κυρίως από άλλους. Και γράφω καλύτερα όταν έχω περισσότερο χρόνο. Τώρα η στεναχώρια με πάει προς πιο ποιητικές μορφές. Σε νορμάλ γράφω ψιλοατμοσφαιρικά. Ενώ όταν χαίρομαι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cosmo Posted August 16, 2007 Share Posted August 16, 2007 Ωραίο ερώτημα. Άραγε ξέρει κανείς να απαντήσει... Δεν μπορώ να πω οτι εμπνέομαι απο κάτι συγκεκριμένο. Μπορεί να είναι ένα όνειρο (Faia de wolf) μπορεί απο τους άλλους (Darky) μπορεί ακόμα και απο μιά όμορφη γυναίκα (Dune). Το σίγουρο είναι ότι την ανταπόκριση την αναζητούμε όλοι μας (DinoHajiyorgi). Χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει καμία μορφή τέχνης. Προσωπικά, νιώθω την ανάγκη να πω μια ιστορία. Υπάρχει μέσα μου και πρέπει να ειπωθεί. Πρέπει να μαθευτεί. Αλλιώς με τρώει. Με κατατρώει σιγά - σιγά σαν το σαράκι. Ουρλιάζει οτι πρέπει να βγεί και αν δεν το κάνω θα αρχίσει να αλλιώνεται. Και μαζί της να αλλιώνει και εμένα. Όσον αφορά την πηγή της προέλευσης της, παρακαλώ όποιος την βρεί να με ενημερώσει και εμένα... ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- ''Κι αν δεν μπορείς να κάμεις τη ζωή σου όπως τη θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον, όσο μπορείς να μην την εξευτελίζεις.'' K. Καβάφης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 16, 2007 Share Posted August 16, 2007 Εδώ είναι το παλαιότερο σχετικό topic, και η απάντησή μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Guest Dune Posted August 16, 2007 Share Posted August 16, 2007 Εδώ είναι το παλαιότερο σχετικό topic, και η απάντησή μου. Ποιητική τη αδεία επισυνάπτω την Μούσα της Νιέννας που πήγα και βρήκα στο τοπίκιον ανωθεν και, πραγματικά, είναι ενα μικρο διαμάντι. Υπέροχο, άμεσο, βαθύ και ομως ανάλαφρο. Νιέννα δεν ξέρω άν είχες αρχίσει να γράφεις ποιηση τότε όμως αυτό είναι ενα ποίημα (για τη Μούσα που κάνει ίσως οποιονδήποτε να γράφει) γραμμένο σε πεζό λόγο. Εμένα τη Μούσα μου τη λεν Ζωή, κι έχει γεύση γλυκόπικρη. Έχουμε μια σχέση ερωτική, παθιάζομαι μαζί της, αν και στο τέλος ξέρω πως θα με σκοτώσει - το έχει κάνει σε πολλούς, πάρα πολλούς πριν από μένα. Μμμ... Γλυκός μαζοχισμός.Καμμιά φορά η Ζωή καθρεφτίζεται σε πρόσωπα διαφόρων ανθρώπων - φυσικών φαινομένων/τοπίων - καταστάσεων - αισθήσεων (ναι, όλα αυτά έχουν πρόσωπα). Της αρέσει να καθρεφτίζεται, το κάνει με μια ωμή αφέλεια, μια σκληρή αφέλεια. (Έχετε παρατηρήσει πόσο σκληρό μπορεί να είναι ένα παιδί;) Η μητρική της γλώσσα είναι η μουσική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted August 17, 2007 Share Posted August 17, 2007 Γράφω δέκα χρόνια. Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 16, 2008 Share Posted March 16, 2008 Οι Μούσες ήταν εννιά, σωστά; Κάπου τόσες είναι οι δικές μου Μουσική: Πρώτη και καλύτερη. Νύχτα: Δεύτερη και χρόνια σύντροφος εκατοντάδων δημιουργών Ζωγραφική: Από παιδί κολλούσα μπροστά από εικόνες με ιππότες, πολεμιστές και μυθικά πλάσματα, δίχως να γνωρίζω ποιος και τι ήταν (για παράδειγμα η κλασσική εικόνα της dragonlance που οι ήρωες είναι συγκεντρωμένοι γύρω από τη φωτιά). Έφτιαχνα ιστοριούλες για τις εικόνες που έβλεπα ή τις προσάρμοζα σε μεγαλύτερες δικές μου (μεγαλώνοντας ξεχάστηκαν πολλές) Σκοτάδι: Ειδικά τώρα με τα blackout είχα έμπνευση αρκετή. Για ιστορίες τρόμου είναι ότι πρέπει Σιωπή: Νεκρική σιγή. Διάλογοι έρχονται στο μυαλό μου ακολουθόμενοι από καθαρές εικόνες. Συμβαίνει κυρίως τα βράδια. Άνοιξη: Παρά το γεγονός ότι στις ιστορίες μου χρησιμοποιώ τη γοητεία του Φθινοπώρου και του Χειμώνα, την Άνοιξη έχω τις περισσότερες εμπνεύσεις, Ίσως είναι η σύγκρουση της θλίψης με την κοσμική χαρά Πίεση: Αν και την αντιπαθώ, πολλές φορές που έχω νιώσει πιεσμένος από καταστάσεις, να σου πάλι η έμπνευση από το πουθενά σαν διέξοδος σωτηρίας Επικαιρότητα: πολλές φορές΄αναζητάς το κλασσικό "κακό" ή την πρόκληση της ιστορίας σου. Η επικαιρότητα βοηθά σε αυτό το θέμα Έρωτας: είτε σε απογητεύει είτε σε ανταμοίβει, είτε σε βάζει σε αναμονή είτε σε τιμάει με ένα ταιριαστό άτομο, δεν παύει να παίζει βασικό ρόλο ακόμα και στην πιο αιμοσταγή ιστορία Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morigan Posted April 24, 2008 Share Posted April 24, 2008 Για μένα έμπνευση είναι σίγουρα τα rpg. Μπορείς να είσαι όποιος θες και για να είμαστε και ειλικρινής, δεν μπορείς να τα σκεφτείς πάντα όλα τελεία. Αλλά αν ο άλλος σου δώσει πάτημα θα πιαστείς έτσι δεν είναι? Επίσης έμπνευση είναι και η μουσική, πάντα σε μία δύσκολη σκηνή, έχω το κομμάτι σε repeat για να μπορέσω να αποδώσω το ίδιο συναίσθημα. Και φυσικά η συζήτηση, αλλά η ουσιαστική, για το διήγημα σου. Διαλέγεις λοιπόν έναν έμπιστο και του σπας τα νεύρα πρωί μεσημέρι βράδυ με τα γιατί και πως και τέτοια (φροντίστε να θέλει :afish: ). Νομίζω όμως ότι στην τελική η έμπνευση έρχεται από μέσα μας, και όλα αυτά (βλέπε πιο πάνω) είναι απλά η αφορμή για να εκφραστούμε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Morigan Posted April 24, 2008 Share Posted April 24, 2008 τελείως άσχετο με το θέμα του τόπικ αλλά πρέπει να το πω. Παρακαλώ την συγχώρεση σας, γιατί είμαι σίγουρη ότι όλα αυτά που γράφω δείχνουν ασυνάρτητα (σαν σύνδεση και συντακτικό). Δεν είμαι πάντα έτσι και μερικές φορές γράφω ακόμα χειρότερα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted April 29, 2008 Share Posted April 29, 2008 Μην ανησυχείς: πιστεύω ότι πολλοί από εμάς νιώθουμε ακριβώς τι εννοείς. Καλώς ήρθες, παρεμπιπτόντως! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oimoderatorseinaifasistes Posted October 11, 2023 Share Posted October 11, 2023 On 7/18/2007 at 8:15 PM, Guest Dune said: Πότε γράφουμε καλύτερα λοιπόν; Στην αισιοδοξία ή στα μπλέ μας; Στην ελευθερία ή στην δέσμευση; Στην αγριότητα ή στην τρυφεράδα;Στην πολυκοσμία ή στην απομόνωση; Μαχομενοι ή αγαπώντας; Μήπως μαχόμενοι για την αγάπη μας; Ανάλογα τι γράφει ο καθένας. Γράφω κυρίως ιστορίες τρόμου και dark fantasy. Φυσικά και σύμμαχό μου έχω την απαισιοδοξία και όχι την αισιοδοξία, την αγριότητα και όχι την τρυφεράδα. Αν έγραφα ρομαντικές θα αντιστρεφόταν αυτό. Όσο για πολυκοσμία vs απομόνωση, ξεκάθαρα απομόνωση. Ακόμα και αν ερχόταν η έμπνευση για κάποια ιστορία μέσα στη βουή του κόσμου (που λέει και το τραγούδι) , το πιο πιθανό είναι να "αφαιρόμουν" με τα σούρτα φέρτα. Όσο για την αγάπη, δεν τη θεωρώ βοήθημα, είναι σαν να μην υπάρχει στις ιστορίες μου, δε λέω, πολύτιμη, αλλά πως θα γράψεις ωμά άμα είσαι ρομαντικός; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.