Write off #32 (DinoHajiyorgi vs nikosal)

[nikosal]

Άκουσα τα βήματα στο πλακόστρωτο και δεν γύρισα καν να κοιτάξω. Ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτός. Πλησίασε και στάθηκε δίπλα μου. Κοιτούσε προς τη θάλασσα, ανάλαφρα και αδιάφορα.

-Ήρθες, είπε κάποια στιγμή.

Δεν πήρε απάντηση. Στο βάθος ένα τουριστικό έκανε μανούβρες για να φωτογραφίσουν οι επιβάτες τα δελφίνια.

-Μπορείς ακόμα και σήμερα να υπαναχωρήσεις, συνέχισε.

Γέλασα δυνατά. Δεν είχα φτάσει μέχρι εδώ για να γυρίσω μπρος πίσω. Του έριξα ένα κλεφτό βλέμμα. Η φάτσα του ήταν παραμορφωμένη, όπως στα avatar που ανέβαζε τότε στο φόρουμ. Κοίτα να δεις, όλα αυτά τα χρόνια νόμιζα ότι είναι τρικ.

-Σήμερα θα λύσουμε τις διαφορές μας, του είπα και ένιωσα το σάλιο μου πικρό. Τριάντα χρόνια, μια γυναίκα, η θέση του διευθυντή στο περιοδικό, αρκετά. Να τελειώνουμε.

-Όπως θες. Μόνο πρόσεξε μετά, μην κλαις.

Χα, προσπαθούσε να με εκνευρίσει, έτσι φτηνιάρικα. Δεν του έκανα τη χάρη.

-Θα διαλέξεις τα όπλα; ρώτησα ψύχραιμα.

Σοβάρεψε. Έτριψε το γένι του, ή μάλλον ό,τι είχε απομείνει από αυτό.

-Επιστημονική φαντασία, είπε.

-Καμιά προτίμηση; Αυτοκρατορίες; Ταξίδι στο χρόνο; Ρομπότ;

-Δική σου επιλογή.

-Ταξίδι στο χρόνο. Ανοιχτό. Κανένας περιορισμός.

-Καλώς. Εισαγωγή;

-Administrator.

-Ταϋλάνδη;

-Αθήνα.

-Συμφώνησε;

-Βέβαια.

-Προθεσμία;

-Δυο βδομάδες. Κάνει και ζέστη. Μη σκοτωθούμε.

-Αλλά όχι παρατάσεις.

Το σκέφτηκα λίγο.

-Κάτι ελάχιστο. Μια μέρα ο καθένας. Αν θελήσει, αλλιώς, δυο βδομάδες νταν.

-Και το αποτέλεσμα;

-Έγκυρο αν ψηφίσουν δεκαπέντε μέλη.

Κούνησε το κεφάλι του.

-Εντάξει μου φαίνεται. Μέσα.

Έτεινε το χέρι. Αιφνιδιάστηκα. Το έσφιξα απρόθυμος. Δεν ήταν εύκολο να ξεχάσω. Υποθέτω, ούτε σε εκείνον.

Κοιτάξαμε λίγο ακόμα τα δελφίνια που με τα νέα μέτρα είχαν επιστρέψει στο Αιγαίο και έπειτα τον άκουσα να φεύγει όπως είχε έρθει, χωρίς να μιλήσει. Όταν βεβαιώθηκα ότι είχε απομακρυνθεί άνοιξα το φορητό και μπήκα στη globoσφαιρα. Σε λίγα δευτερόλεπτα όλη η jirga μου, από την Καμπούλ ως τους σταθμούς της Ανταρκτικής και τους πρόποδες του Μάτσου Πίτσου είχε πάρει το θέμα. Οι προγνώστες ετοίμαζαν τις εκδοχές, οι νευρωνικοί έριχναν τις ιδέες, οι πλαστουργοί τις ανέπτυσσαν, οι αναλυτές τις έκοβαν και τις έραβαν και οι δοξαστές ετοίμαζαν την προπαγάνδα τους. Με τέτοια ομάδα, θα τον έλιωνα. Εκτός και αν είχε και αυτός δική του jirga. Αλλά ποιος, o Dino από τη Χαλκίδα; Καλά τώρα...

Edited January 7, 2009 by Nienor

[DinoHajiyorgi]

Γύρισα στο οχυρό τρίζοντας τα δόντια μου. Να μου έλειπε ο επιπρόσθετος εκνευρισμός. Άκου «ταξίδι στο χρόνο»! Αλλά πήγα και έπεσα σε εκείνη τη φάκα μόνος μου, έτσι δεν είναι; Τριάντα χρόνια συγγραφής δεν είχα γράψει ποτέ ιστορία με ταξίδι στο χρόνο. Και ο ξεκούτης το ήξερε αυτό. Νομίζεις και το θολό βλέμμα, η καμπούρα και το ακατάσχετο σάλιο στο πηγούνι του ήταν όλα μια φάρσα, μια απατηλή βιτρίνα που πουλούσε στους εύπιστους. Το ραμολί τα είχε τετρακόσια και όπως πάντα δεν έπαυε να τρίβει την γούνα μου στραβά. Έπρεπε να ηρεμίσω αν ήταν να κρατηθώ ετοιμοπόλεμος.

Ένα απολειφάδι μπήκε κουτσαίνοντας και στάθηκε μπροστά στον θρόνο μου σαν κάτι που είχε αφήσει πίσω ο σκύλος.

«Οι βαλλίστρες είναι έτοιμες αφεντικό. Δώσε την εντολή και το νησί του θα γίνει ύφαλος σε μία κλανιά!»

«Αχ, ωραία ακούγεται αλλά…»

«Έτοιμος και ο καταπέλτης άρχοντα μου. Ένα σου νεύμα και τον αφαιρούμε χειρουργικά από το νησί. Ούτε την μασέλα του δεν θα βρούνε.»

«Μην με βάζεις σε πειρασμούς κακάδι. Έχουμε στρέψει πολλά βλέμματα πάνω μας. Πρέπει να κρατήσουμε τους τύπους.»

«Είμαστε ταπεινά σίγουροι για την μεγαλειώδη σου νίκη εκλαμπρότατε!»

«Χμμ…άκου να δεις…στήσε τον κύκλο και κάλεσε τον Ασμπόρμπαφατ!»

«Έξοχα αφέντη! Ο Αλμπανόπουλος θα γίνει φετούλες στις δαγκάνες του…»

«Όχι-όχι. Θα μπορούσα να επιχειρήσω ένα ταξιδάκι στον χρόνο και με άλλες μεθόδους. Δύο βδομαδούλες στο μέλλον πι-χι, να ρίξω μια ματιά στο ξέρασμα που θα ξεφουρνίσει ο αντίπαλος. Νομίζω πως μπορώ να χρησιμοποιήσω τα μέσα που διαθέτω για να εξασφαλίσω ένα προβαδισματάκι…θα ήταν τόσο ποιητικά ορθό, δε νομίζεις;!»

«Είστε σατανικότατος ω, μεγάλε!»

Γύρισε να φύγει.

«Εε, πσστ! Το γέλιο!»

«Α, ναι, χίλια συγνώμη αφεντικό. Μπουαχαχαχαχαχαααααααααααααααα!!!»

«Αχαχαχαμπουχαχαχαχαχαααααααααααααααααααααα!!!»

Edited August 14, 2007 by DinoHajiyorgi

[nikosal]

Πω πω, τι χασούρα είναι αυτή μάγκα μου; Καταπίνω τα λεξοπλαστίλ και τα βερμπουλάτουμ σαν σταφίδες, τραβάω πού και πού μια γουλιά λεμονάδα να πάνε κάτω, ο γιατρός δίπλα ουρλιάζει ότι θα πάθω μαλάκυνση από το overdose, οι ιέρειες λικνίζονται μες τον καπνό, σιγά σιγά το μυαλό μου γλιστράει 2-3 χρόνια μπροστά, αλλά αυτό δεν φτάνει, αυξάνω τη δόση, ο γιατρός κλωτσάει τραπέζια και καρέκλες, τα λόγια όλων γύρω είναι πια ακατάληπτα. Έφυγα, προσπερνάω το 2033, το 2034, σταματώ στη βιβλιοθήκη το 2035, ορμάω στην εφ, τσαλαβουτώ σε ονόματα γνωστά και άγνωστα, διαβάζω βιαστικά τα οπισθόφυλλα, ο χρόνος μου είναι περιορισμένος. Poot Carr, εξήντα χρονών πια, στο τελευταίο (πάλι;) μέρος του έπους της χαοτικής ομοσπονδίας, αδιάφορο, Frank Sobotka, Mama Moon, το φεγγάρι απελευθερώνεται, το πετάω μακριά εκνευρισμένος. Stringer Bell, χρονοσταθμός, αυτό είναι! "Οι δημιουργοί του χρονοσταθμού", διαβάζω, "αντιμετωπίζουν τη μεγαλύτερη πρόκληση, όταν ο χρόνος αρχίζει να τρέχει πιο γρήγορα από το κανονικό", oh forget it, το πετάω και αυτό μακριά, Jimmy McNulty, η λεγεώνα των απροσάρμοστων, διάολε, πώς κατάντησαν έτσι την εφ στα μέσα του 21ου; Πέμπτο βιβλίο, παγώνω: Dino Hajiyorgi, Time and again, μετάφραση στα αγγλικά Avon Barksdale, γρήγορα την περίληψη, "Cedric Daniels is trapped in a time loop" τα μάτια μου προχωρούν βιαστικά στις γραμμές, ω, τι ιδέα, τι ιδέα, το κάθαρμα, τι ιδέα που κατέβασε, ξεφυλλίζω όσο προφταίνω και το εσωτερικό, μια σελίδα εδώ, μισή εκεί, ω, τι ιδέα που κατέβασε το κάθαρμα!

 

Δυο μαλακά χέρια, λευκά, μεταξένια κάνουν μασάζ στο στήθος μου.

-Νομίζω ότι συνέρχεται, ακούω τη φωνή της αγαπημένης μου ιέρειας.

Η φάτσα του γιατρού είναι κολλημένη στη δική μου, καθώς μου ανοίγει με το ζόρι τα βλέφαρα.

-Αφού τη γλίτωσες και τώρα... Δεν συνεχίζει. Μετά από λίγο: Βγήκε τίποτα;

Γελάω μέσα μου ικανοποιημένος. Αν βγήκε; Όχι μόνο τσίμπησα καταπληκτική ιδέα, μα την έφαγα και μέσα από το μυαλό του Hajiyorgi, τέτοια τύχη αν το πιστεύετε. Θα τη δει γραμμένη και θα αναρωτιέται, "γαμώτο, δεν μοιάζει με αυτό που σκεφτόμουνα να γράψω;" Ωραίοι καιροί για συγγραφείς... Ήθελα να ξέρω πώς γράφανε εκείνα τα χρόνια, πριν βγουν τα λεξοπλαστίλ και τα βερμπουλάτουμ...

Edited August 15, 2007 by nikosal

[Oberon]

Τώρα να πω οτι αυτό που έχετε ξεκινήσει είναι ένα από τα καλύτερα αν όχι ΤΟ καλύτερο "round robin" που έχω διαβάσει, ή να μην το πω?

 

Ο πρόλογος έρχεται σχετικά σύντομα. Προσπαθώ να κάνω την ιδέα που έχω να φαίνεται όσο πιο sci-fi γίνεται.

[DinoHajiyorgi]

Αυτό ήταν βρώμικο, ποταπό, επαίσχυντο. Ο αντίπαλος έπαιζε ύπουλα. Κοίταζα τα στοιχεία που είχα μπροστά μου ξανά και ξανά για να το χωνέψω. Το διήγημα του ανεκδιήγητου για το write-off και το hardcover από το μέλλον, αυτό με το όνομα μου στο εξώφυλλο (μου ήρθαν δάκρυα ξανά από την συγκίνηση).

 

Για μια πρωτιά στο μπινεσουφουφού θα μου στερούσε Hugo, Nebula ή και ένα Nobel; Το κάθαρμα;

 

Είχα όμως τον χρόνο με το μέρος μου. Διέθετα το ίδιο πλεονέκτημα με τον εχθρό. Μου έλειπε η υπομονή ήξερα όμως να συγκρατώ τον θυμό μου.

 

Αλλάζοντας γνώμη απέσυρα την αρχική μου εντολή της εξόντωσης του. Μόλις την τελευταία στιγμή το γκόλεμ σταμάτησε το φονικό του πλησίασμα στο σκάμμα της παιδικής χαράς. Τα άλλα παιδιά είχαν σκορπίσει τσιρίζοντας, μόνο το πεντάχρονο Αλμπανό έμεινε με το δάχτυλο στη μύτη να κοιτάζει σαν χαζό τον πήλινο γίγαντα με τις τεράστιες χούφτες. Η γαλάζια δύνη επανεμφανίστηκε πίσω από το γκόλεμ και το ρούφηξε πίσω στο μέλλον. Πολύ φοβάμαι πως η σκηνή που διαδραματίστηκε μπροστά στο μυξιάρικο του είχε αναπλάσει αυτόματα και τα ανάλογα λογοτεχνικά ενδιαφέροντα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα τώρα γι αυτό.

 

Όπως είπα δεν είχα υπομονή για να τον τσακίσω εκεί που πρέπει, δηλαδή στο μέλλον. Το πεδίο μάχης ήταν εδώ, τώρα. Με πολεμούσε στο παρόν, κάπου…εκεί κοντά θα του είχα την αντεπίθεση. Θα τον χτυπούσα άμεσα! Μόλις τέλειωνε ο διαγωνισμός θα φύτευα το ίδιο του το διήγημα στην Βιβλιοθήκη του sight ελάχιστους μόνο μήνες στο παρελθόν, κάτω από άλλο ψευδώνυμο. Ίσως πάλι να έχανα τα βραβεία, θα άξιζε όμως η θυσία. Θα τον ξεσκέπαζα σαν σιχαμερό λογοκλόπο μπροστά σε όλο το φόρουμ.

«Ε, γκουχ, αφεντικό…» διέκοψε το απολειφάδι, «Κι αν το δει ο nikosal πριν την πρόκληση προς μονομαχία;»

«Εκεί έγκειται και η μαεστρία μας όρνιο! Μπουχεχεχεχεχεχεεεεεεεεε!!»

«Μπουάχαχαχα, αφεντικό! Μπουάχαχαχαχαχαααααααααααα!!»

[Spock]

Επιτρέψτε μου μια μικρή παρέμβαση, απλά για να δηλώσω ότι το παρόν τόπικ έχει γίνει από τα αγαπημένα μου στο φόρουμ! Nik, Dino, είστε άπαιχτοι!

[nikosal]

Δεν πίστευα αυτό που διάβαζα. Έβαλα την πιο γλυκιά ιέρεια να μου τρίψει τα μάτια, για να μην κουράσω τα χεράκια μου. Ο φτερωτός αγγελιοφόρος μου είχε παραδώσει το πι-μι πριν λίγα δευτερόλεπτα. Το κοίταξα δεύτερη φορά.

 

Κάκιστρε των κακίστρων,

Τριάντα χρόνια προσπαθώ να σε συντρίψω για όλα αυτά που μου έχεις κάνει, για το ότι μου έπαιρνες πάντα τη μπουκιά μέσα από το στόμα, για το ότι ήσουν πάντα ένα βήμα μπροστά. Μου έκλεψες τη μόνη γυναίκα που είχα ερωτευτεί και μερικές ακόμα (αν και για αυτές, ούτε κρύο, ούτε ζέστη). Μου άρπαξες τη θέση στο Asimovs όταν ήμουν έτοιμος να υπογράψω σύμβαση αορίστου χρόνου. Μου έκοβες τα πόδια κάθε φορά που κυκλοφορούσες βιβλίο, γιατί ήξερα ότι το δικό μου δεν θα ανέβαινε στην κορυφή. Ήσουν moderator όταν ήμουν απλό και παρακατιανό μέλος εκείνου του ξεχασμένου πια φόρουμ, και μόλις πήρα τη χαρά να γίνω και εγώ, έγινες γκλόμπαλ, το άντεξα, έκανα 4 χρόνια υπομονή και με το που κάνανε και μένα γκλόμπαλ, τα καθυστερημένα, κάνανε εσένα admin. Γιατί; Και όταν έφτασε η στιγμή να σε ξεπληρώσω, κατάλαβα ότι δεν μπορώ. Από προχτές ψάχνω μισή ιδέα να τη γράψω και το μόνο που μου έρχεται στο νου είναι τα χαστούκια που έχω φάει από εσένα και την κάστα σου. Νόμιζα ότι θα βρω την ανακούφιση στη συντριβή σου και το μόνο που βρήκα είναι ο πόνος για ό,τι μου έχεις κάνει, να παίζει ξανά και ξανά μες το μυαλό μου.

Το παραδέχομαι. Έχασα πριν καν ξεκινήσω. Τελείωσα. Προτιμώ την αξιοπρεπή σιωπή από τη βέβαιη ήττα. Βρες άλλο αντίπαλο.

Υποκλίνομαι -και ας με πονά αυτό διπλά.

Dino

 

Πέταξα το πι-μι μακριά. Η κουστωδία από βοηθούς και υμνητές έπεσε να το διαβάσει, σαν λυσσασμένες από την πείνα γάτες που τους πετάνε μισή κροκέτα σολομό. Έπειτα άρχισαν να γελούν χαιρέκακα.

Άπλωσα την αρίδα μου.

Η ζωή λοιπόν, όπως πριν.

Με τα δάχτυλα έκανα νόημα στην ιέρεια να συνεχίσει το μασάζ.

[DinoHajiyorgi]

"Boss; Τι ωραίες κατακόκκινες φλέβες που έχεις στο κρανίο...πόσο ρυθμικά πάλλονται..."

"Απολειφάδι..."

"Ναι boss;"

"The gloves are off! Σφαγειάζουμε!!"

"Ω Μεγάλε, επιτέλους!"

[DinoHajiyorgi]

Μπήκε το απολειφάδι με το τεφτέρι του, βαδίζοντας επίτηδες θαρρείς πάνω στο ξύλινο του ποδαράκι. Του άρεσε ο θόρυβος μάλλον, εκείνο το εκνευριστικό τακ-τακ-τακ. Εγώ πάντως δεν έφταιγα. Όταν το είχα πετάξει από το παράθυρο ήταν αρτιμελές.

«Τι μού’χεις;» φώναξα.

«Το ξόρκι είναι έτοιμο πολυτάλαντε. Θα του φεύγει μια ηχηρή και υγρή κλανιά κάθε φορά που θα γράφει την λέξη «και». Μετρώντας τα «και» σε ένα γραπτό του θα μπορεί κανείς να υπολογίσει…χι-χι…και τον βαθμό της εκάστοτε βρωμίλας.»

«Χμμ. Ήπιο. Ήπιο, αλλά είναι μια αρχή. Που να ξινίσουν όλα τα λουκούμια της Σύρου και να ξέρουν όλοι ποιος φταίει! Τι άλλο;»

«Σίμμονς, Μπράντμπερι, Κλαρκ, Ρόμπινσον, Έλλισον, Ασίμοβ και τριάντα άλλοι τιμημένοι συγγραφείς ετοιμάζονται να υπογράψουν την δηλητηριώδη τους κριτική για τον λεγάμενο. Ο Αλμπανόπουλος δεν θα απαλλαγεί ποτέ από την ρετσινιά του ‘Εντ Γουντ της σου-φου συγγραφής!’»

«Ο Ασίμοβ είναι νεκρός.»

«Είσαι σίγουρος αφεντικό;»

«Τέζα!»

«Να τον στείλουμε πίσω δηλαδή;»

«Χμμ, δε βαριέσαι, ζωντανός ή νεκρός Ασίμοβ είναι αυτός. Πάρ’του τη δήλωση.»

«Τουλάχιστο αυτός δεν θα μας στοιχίσει τίποτα αφεντικό.»

«Άκου οι λιγούρηδες. Δάνεια από πέντε διαφορετικές τράπεζες πήρα για να καλύψω τα νεμπουλιασμένα τους πισινά. Τι άλλο;!»

«Ένα λεπτό…» έτρεξε τακ-τακ-τακ έξω από τον θάλαμο του θρόνου. Επέστρεψε τραβώντας ένα καροτσάκι με κάποιο τσουβαλιασμένο θύμα μέσα. Τον ακούγαμε να κλαψουρίζει εκεί μέσα.

«Τι είναι αυτό;»

«Αυτό θα σου δώσει μεγάλη χαρά αφεντικό.»

Το απολειφάδι άνοιξε το τσουβάλι και ξεπρόβαλε το κεφάλι του Πάολο Παμπιάνκο.

«Α, μαέστρο! Τι τιμή!» φώναξα και πετάχτηκα όρθιος. «Θα μπορούσα να σε δελεάσω σε κάτι που αποκαλώ… ‘Πρώτο Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Χαλκίδος’;!! Δωρεάν παγωτό, πράσινες χορεύτριες, πούρα Αβάνας στους διαγωνιζόμενους και absolutely free smoking;!! Πως είπατε; Το φεστιβάλ Σύρου; Ακούς απολειφάδι; Το φεστιβάλ της Σ…μπ…μπούχαχαχαχαχαχαααααααααααααααααααααααα!!!»

«Μπουχαχαχαχαχαχαααααααααααααααααααααααααααααααααα αφεντικό!!»

Edited August 16, 2007 by DinoHajiyorgi

[Naroualis]

Αρνούμαι να διαβάσω έστω ένα ακόμη ποστ σε αυτό το τόπικ, αν δεν κρατάω στα χέρια μου πατατάκια Τσακίρης και μια προτοκαλάδα μπλε, γυάλινο μπουκάλι και ασορτί καλαμάκι! Πάλι θα με παχύνετε! Κι ότι έχασα μερικά γραμμάρια στα μπάνια μου και μπουρ-μπουρ-μπουρ... (απομακρύνεται προς το κοντινότερο -ανοιχτό- περίπτερο, τρεις ώρες δρόμο μακρυά, γκρινιάζοντας.)

[nikosal]

-Και τώρα δίνε του απολειφάδι, είπε με τη γνωστή, τρεμουλιαστή φωνή γριάς από το Παλέρμο. Πάρε τον παγωτατζή και δίνε του.

-Μα άρχοντα...

-Δίνε του σου λέω! Θέλω την ησυχία μου.

Το απολειφάδι βγήκε έξω με την όπισθεν, κάνοντας υποκλίσεις. Ο Dino έμεινε μόνος να κοιτάει το ταβάνι. Χμ... τι ήθελε να κάνει είπαμε; Και για αρχή, πώς τον λένε; Τα τελευταία χρόνια, του ήταν όλο και πιο δύσκολο να συγκεντρωθεί.

 

Μια γαλάζια λάμψη σχεδόν τον τύφλωσε. Δυο κομάντο εμφανίστηκαν μπροστά του και πριν κάνει κιχ τον άρπαξαν από τα μπράτσα. Άλλη μια λάμψη και είχαν εξαφανιστεί από το δωμάτιο.

 

Σκοτάδι. Προσπαθεί να το συνηθίσει. Υγρασία, μούχλα, βαριά, ανυπόφορη μυρωδιά. Κελί. Πολύ μικρό κελί, χωρίς παράθυρο. Τοίχοι υγροί, κολλώδεις. Ένα ποντίκι τρέχει ανάμεσα στα πόδια του στριγκλίζοντας. Μισό λεπτό... Δεν είναι μόνος. Καθώς η καλή κόρη του διαστέλλεται (στο άλλο μάτι έχει καταρράκτη), ξεχωρίζει ένα τραπέζι και πίσω της μια σκιά. Πλησιάζει. Διάολε! Είναι ο nikosal με μάσκα αερίων πρώτου παγκοσμίου πολέμου. Τον πιάνει ρίγος. Μα τι τρέχει; Εκείνος κάτι του απαντά αλλά ο ήχος χάνεται πίσω από τη μάσκα.

-Τι είπες; φωνάζει τρομοκρατημένος.

Ο nikosal του δείχνει ένα λευκό χαρτί ακουμπισμένο στο τραπέζι. Στα χέρια του κρατάει ένα πενάκι. Το πλησιάζει στο χαρτί. Κάτι γράφει.

Ο γηραλέος φυλακισμένος σκύβει και προσπαθεί να ξεχωρίσει τα γράμματα στο σκοτάδι.

"Και... και... και... και... και.. και... και..."

[RaspK]

Μήπως αυτό το topic να είναι χωριστό, δικό του write-off?

[DinoHajiyorgi]

Ηττημένος, εξευτελισμένος, παρίας στο ίντερνετ, στον εκδοτικό κόσμο, στο ίδιο του το νησί, αυτή ήταν η καλύτερη, πιο ποιητική εκδίκηση που άρμοζε στον εχθρό του. Η πορδίλα στο μικρό κελί ήταν τόσο πυκνή μπορούσες να την κόψεις με το μαχαίρι.

 

«Ήθελες να φανείς έξυπνος και γουστόζικος φιλάρα; Πάρε ‘και’ να χορτάσεις! Κι άλλο ‘και’, ‘και’ μαδεφάκα, ‘και’ ρε!»

 

Τα πρώτα χρόνια έτσουζε φριχτά. Τα τελευταία δύο τα οπίσθια του είχαν απονεκρωθεί, δεν καταλάβαινε τίποτα. Τώρα θα έβλεπε τον Ντίνο να σπαρταράει επιτέλους…wait a minute…γιατί χαμογελάει το άτομο; Του κάνει νόημα με το καλό του μάτι…τι, κάτι έχει στο χέρι του, το σηκώνει να του το δείξει…ένας…αναπτήρας! Όχι…εεε…δεν θα τολμούσε…

 

bic!

 

Τέλος

 

Μπουαχαχαχαχαχαχαχαααααααααααααααααααααααααααααα!!!!

[nikosal]

Μήπως αυτό το topic να είναι χωριστό, δικό του write-off?

 

-Μήπως αυτό το τόπικ να είναι χωριστό, δικό του write-off?

-Τι λες μωρέ; Πίσω στη γωνιά σου!

Ο Ρασπ μαζεύτηκε τρομαγμένος. Έκανε μεταβολή και κούρνιασε δίπλα στους άλλους.

Ο Ντέιν συνέχισε να κόβει βόλτες, με τα χέρια στην πλάτη.

-Να πάρει, να πάρει... Κάτι άλλο πρέπει να σκεφτούμε. Έχετε καμιά ιδέα της προκοπής;

-Κύριε!

-Κύριε!

-Κύριε! ακούστηκαν όλες μαζί οι φωνούλες από τη γωνιά. Η Νιένορ, ο Σποκ και ο Νιχίλιο σήκωναν τα χέρια, ανυπόμονοι να εξυπηρετήσουν τον κύριό τους. Ο Ρασπ είχε κρυφτεί πίσω από τη Ναρουάλις. Θα αργούσε πολύ να ξαναζητήσει το λόγο. Ο Χείρων έξυνε το κεφάλι του, κάνοντας ότι σκεφτόταν.

-Εσύ! Γαύγισε ο Ντέιν στο καλύτερο τσιράκι του.

Ο Νιχίλιο λοξοκοίταξε τη Νιένορ και το Σποκ με ικανοποίηση.

-Να πετάξουμε δήθεν ένα μπαν στον Ντίνο.

-Μπαν στο Ντίνο; Γιατί;

-Θα εξαφανιστεί δυο βδομάδες... Μετά τον ξεμπανάρουμε. Φυσικά στο μεταξύ ο διαγωνισμός θα έχει ακυρωθεί και ο δικός μας θα έχει σωθεί.

-Χμμμ.... δεν είναι άσχημη ιδέα. Και γιατί να μην πετάξουμε ένα μπαν στον Νίκοσαλ να τελειώνουμε;

-Μα κάτι τέτοιο θα έδινε άσχημ-...

-Μάλιστα κύριε! Ένα μπαν στο Νίκοσαλ! Πολύ καλή η ιδέας σας! βρήκε την ευκαιρία να φωνάξει ο Σποκ.

Ο Ντέιν τον σταμάτησε με ένα τίναγμα του χεριού.

-Βλάκα! Ο Νιχίλιο έχει δίκιο. Τι εικόνα θα δώσουμε στους ξένους παρατηρητές; Θα μας κράξει μέχρι και ο Google.com που συνδέεται κάθε λίγο και λιγάκι.

Έπεσε πάλι σιωπή. Η Νιένορ έδωσε μια τσιμπιά στον Νιχίλιο που κατάπιε τον πόνο, προκειμένου να μην τραβήξει την προσοχή και πληρώσει τα σπασμένα.

-Δεν ξέρω... δεν ξέρω... μονολόγησε ο Ντέιν. Και εσείς άχρηστα, δεν μπορείτε να σκεφτείτε τίποτα.

Κοίταξε στην άλλη άκρη του υπογείου. Η Νιένα, ανεβασμένη στο βάθρο, ανάπνεε τις κάπνες από τα θυμάρια και τα δεντρολίβανα που έκαιγε στα πόδια της η Νταρκτσάιλντ. Μασούσε δάφνες και διάβαζε Εμπειρίκο, σε τούρκικη μετάφραση.

-Ε, εσύ! της φώναξε ο Ντέιν. Λέγε, πόσο θα πάει τελικά το write-off άμα το αφήσουμε να γίνει;

-Αφφχχ αφφούχα χαφφχ, απάντησε η Νιένα.

-Τι λέει μωρέ; γαύγισε πάλι ο Ντέιν.

Η Νταρκτσάιλντ στάθηκε προσοχή, όσο γινόταν δηλαδή με τα πόδια της να τρέμουν.

-Θα κερδίσει με 26-1 ο Νίκοσαλ... Εκτός και αν προκηρυχθούν εκλογές.

-Αυτό είναι! Ο Ντέιν χτύπησε τη μπουνιά του στην παλάμη, με την τρίτη προσπάθεια.

Τα τσιράκια χειροκρότησαν ανακουφισμένα.

-Εκλογές! Μόνο έτσι μπορεί να σωθεί το ραμόλι από τη Χαλκίδα! Πάρε μου αμέσως το Ρόμπιν Χουντ!

[DinoHajiyorgi]

Τακ-τακ-τακ….

«Ααγκχ! ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΙ;!!»

«Εε…γκουχ…έβαλε κι άλλο ποστ…»

«Που να! Και να! Μην αρχί! Ούτε οι Τζέϊσον Βούρχιζ, Μάικ Μάιερς, Φρέντυ Κρούγκερ και Τσάκι, όλοι μαζεμένοι δεν είχαν τόσο πείσμα!! Το κάνει επίτηδες! Θέλει να στερέψει τους δημιουργικούς μου χυμούς σε αυτή τη μαλακία!!»

«Διαπρέπει στο τελευταίο και νομίζω…μας πήρε και τα σώβρακα αφεντικό.»

 

Και όταν έρθει η ώρα της μονομαχίας; Τι θα γράψει δηλαδή; Σιγά μην τον νοιάζει. Να μου πατάει τον κάλο είναι η μισή αν όχι όλη του η χαρά, ο βιβλιάκιας!

 

«Να εξαπολύσουμε επιτέλους τον πόνο, τον αληθινό πόνο αφεντικό;»

«Ναι αλλά έναν-έναν. Θα πληρώσουν όλοι με την σειρά τους. Λέω να ξεκινήσουμε με τον άλλον, που σίγουρα τα είχε πλακάκια μαζί του και καθυστέρησε επίτηδες την εισαγωγή. Ωω, πόσο φταίει, ωω πόσο θα το μετανιώσει…»

[darky]

νιντζιά τέλος. κάρυ ον μεν Edited August 17, 2007 by darky

[Guest Dune]

Πάντα με προβλημάτιζε, από την πρώτη στιγμή εδώ, σε ένα καθαρόαιμο φόρουμ για κρτιτική συγγραφής, ποιά είναι η σκοπιμότητα να σχολιάσει κάποιος ενα κείμενο που είναι εντελως αδιάφορο. Ενα κείμενο που δυσκολεύεται να το διαβάσει τόσο πολύ, που θα προτιμούσε να το κάνει για δουλεια, να τον πληρώνουν δηλαδή για να το κανει.

Είναι αληθεια ότι δεν έχω σχολιάσει νομίζω ούτε μία φορά αυθόρμητα κάτι σαν αδιάφορο. Αν έγινε ήταν ας πούμε στα κείμενα του προηγουμενου φλασ φικτσιον των Νικοσάλ, Ντινου, τα οποία έπρεπε να σχολιάσω, μιάς και έπρεπε να σχολιαστούν όλα. Τί σύμπτωση και το εδώ κείμενο που σχολιάζω τώρα, ειναι πάλι δικό τους.

 

Για κάτι που σου είναι αδιάφορο, δεν έχεις τίποτα να γράψεις. Δεν σου κάνει τίποτα τσάφ, δεν αισθάνεσαι τίποτα όταν το διαβάζεις, τι να γράψεις λοιπόν; Ασε ποιυ, όταν είναι σε τέτοιο επίπεδο πλέον το γραπτό, δεν επιδέχεται βελτίωση, ματαιοπονείς. Αλλο να έχει κάποια τρύπα το πανί, να έχει σπάσει κανα κουπί, και άλλο να έχεις ανοιγμένα τα ύφαλα. Αν λοιπόν σχολιάσεις και τα πείς όλα αυτά, στον συγγραφέα γιατί θα το κάνεις αφού να τον σώσεις ούτως ή άλλως αποκλείεται; Ίσα για να τον πικράνεις;

 

Τις τελευταίες μέρες ωστόσο είδα, από άλλα λαμπρά παραδείγματα κριτικών, ότι όχι, μερικοί επιδίδονται με απεριόριστο ζήλο στις κριτικές κειμένων που τους φάνηκαν, όπως λένε αδιάφορα. Οπότε προφανώς τέτοιου είδους κριτικές ειναι όχι μόνο οφέλημες αλλά και απαραίτητες. Θα προσπαθήσω λοιπόν, με το παρόν σχόλιο μου κι εγώ να είμαι ωφέλιμος.

 

Βαρετά. Όχι σαν κάτι άλλο αλλά σαν την επιτομή της βαρεμάρας. Αυτή είνα η σύνοψη για τα κείμενα αυτού του write off. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο πολύ κουράστηκα να αναζητώ, σε όλο αυτό το write off ενα σημειό που να αισθανθώ οτιδήποτε. Να γελάσω, να πονηρευτώ, να παραξενευτώ κάτι. Πέραν φυσικά από τα γνωστά λογοτεχνικά σαρδάμ του Ντινου που γράφει ορισμένα πράγματα με τέτοιο τρόπο που οι ήρωές του μιλάνε στην Αθήνα κι εσύ νομίζεις οτι βρίσκονται στη Μονεμβασιά. Κι ας το έχεις διαβάσει φορές επί φορών για να το πιάσεις.

 

Ομως ίσως αυτό να οφείλεται στην χαμηλη μου νοημοσύνη. Ορισμένοι συγγραφείς ένεκα της υψηλής τους διάνοιας γράφουν τοσο δυσνόητα που δεν μπορείς να ξεχωρίσεις με σαφήνεια τον τόπο οπου διαδραματίζεται το συμβάν; Δεν ξέρω τί απ'όλα φταίει όμως τα λογοτεχνικά σαρδάμ δεν έλειψαν και εδώ. Αλλωστε είναι φυσικό. Όλο το write off μοιάζει σαν να είναι αλληλογραφία pen friends απο το δημοτικο΄, ή άντε τις πρώτες τάξεις του γυμνασίου, με τεράστια κενά και, κάτι για το οποίο υποτιθεται γίνονται τέτοιοι διαγωνισμοί, με καμία συνοχή.

 

Αν πρέπει να βαθμολογήσω κάποιον προφανώς θα πρέπει να ειναι αυτόν που συνέβαλε περισσότερο στην συνοχή, ενδιαφέρον, συναισθηματική ένταση, πλοκή και ομορφιά του τελικού διηγήματος που προέκυψε. Όμως αραγε το ότι αυτο που προέκυψε είναι για τα σκουπίδια και αφόρητα κουραστικό μόνο για να το διαβάσεις κάν, είναι ευθύνη μόνο του ενός; Οπότε να βραβεύσουμε τον άλλον που τουλαχιστον προσπάθησε να σώσει την κατάσταση;

 

Δεν βλέπω καμία διαφορά μεταξύ των δύο συγγραφέων στην επίδοση, και το τελικό αποτέλεσμα. Κανείς δεν προσπάθησε να κερδίσει το ενδιαφέρον του κοινού, σαν να τους ειναι αδιάφορο, σαν να έγραφαν μεταξύ τους ο ένας για τον άλλον.

 

Φυσικά είναι μία αρνητική κριτική. Και κατα την γνώμη μου δεν θα επιφέρει καμία βελτίωση στο γράψιμο των δύο συγγραφέων γιατί απλά πάσχουν από τεράστια αδιαφορία για τον αναγνώστη. Δεν σκέφτονται ότι αυτά που γράφουν θα τα διαβάσει κάποιος άλλος. Κάτι που αν το σκέφτονταν θα έβλεπαν σε πάρα πολλά πρόσωπα την ίδια έκφραση όταν διαβάζουν κείμενά τους: "Και εμένα τί με νόιάζει;"

 

Μάλιστα βλεποντας τις αναγνώσεις που έχει το θέμα τους, ίσως δεν είναι καθόλου άστοχο να τους εφιστήσω την προσοχή ότι αυτή την άποψη την έχουν μάλλον πάρα πολλοί. Ότι δηλαδή πάρα πολλοί σίγουροι ότι θα πληξουν θανάσιμα, δεν μπήκαν κάν στον κόπο να περάσουν για να δούν το θέμα κάτι που προφανώς θα καταγραφόταν στις αναγνώσεις. Αν μάλιστα σκεφτείθ κανείς ότι τα μισά από αυτά τα views ειναι των ίδιων των συγγραφέων οσο ανεβοκατέβαιναν στο θέμα για να βάζουν ή διορθώνουν τα ποστ τους, η κατάσταση γίνεται απλά χειρότερη.

 

Όπως είπα, μέχρι σήμερα δεν έβρισκα το λόγο να σχολιάσω κείμενα καταδικασμένα, χωρίς την παραμικρή ελπίδα βελτίωσης. Ειδικά κείμενα που δείχνουν παράλληλα ότι οι συγγραφείς τους ίσως δεν επιδέχονται βελτίωση αφού λές και φωνάζουν στα μούτρα του αναγνώστη ότι η γνώμη του, και το πώς αισθάνεται όταν τους διαβάζει, τους ειναι αδιάφορη. Όμως έκανα λάθος, για κάποιο λογο που δεν κατανοώ ακόμη, τέτοιες κριτικές πρέπει να τις κάνουμε. Ίσως γιατί επειδή ακόμη είμαι νέος στο φόρουμ δεν έχει τυχει ακόμη να δώ νεκρανάσταση συγγραφέα ή γραπτών τους. Κατι που δεν αποκλείεται να συμβαίνει οπότε κι εγώ τώρα δεν θα τους φανώ ενας κακός σληρός και άκαρδος άνθρωπος που τους κρίνει αυστηρά, αλλά αντιθετα ενας ευεργέτης.

 

Μία συμβουλη μόνο έχω να δώσω στους δύο συγγραφείς. Οι συγγραφείς γράφουν για το κοινό. Είναι το στόμα πόυ λέει όσα οι άλλοι δεν τολμούν ή δεν μπορούν να πούν. Η καρδιά που αισθάνεται όσα οι άλλοι φοβούνται να παραδεχτούν ότι αισθάνονται. Είναι αυτοί που ξεκλειδώνουν τις ψυχές των αναγνωστών, τις ανησυχίες και τα ονειρά όλων των άλλων. Το διήγημα που προέκυψε από αυτό το write off των Νικοσάλ Ντίνου, αδιαφορόντας για όλα αυτά, αντίθετα, προσπαθεί να σκοτώσει τους αναγνώστες με την πλήξη.

Edited August 18, 2007 by Dune

[Darkchilde]

Νίκο, Ντίνο περιμένω την συνέχεια σε αυτό το write-off. Είναι από τα πιο χιουμοριστικά κείμενα που είδα τελευταία.

 

Και πολύ μου άρεσε ο Εμπειρίκος σε τούρκικη μετάφραση!!!!

[DinoHajiyorgi]

Αν πρέπει να βαθμολογήσω κάποιον προφανώς θα πρέπει να ειναι αυτόν που συνέβαλε περισσότερο στην συνοχή, ενδιαφέρον, συναισθηματική ένταση, πλοκή και ομορφιά του τελικού διηγήματος που προέκυψε. Όμως αραγε το ότι αυτο που προέκυψε είναι για τα σκουπίδια και αφόρητα κουραστικό μόνο για να το διαβάσεις κάν, είναι ευθύνη μόνο του ενός; Οπότε να βραβεύσουμε τον άλλον που τουλαχιστον προσπάθησε να σώσει την κατάσταση;

 

Δεν βλέπω καμία διαφορά μεταξύ των δύο συγγραφέων στην επίδοση, και το τελικό αποτέλεσμα. Κανείς δεν προσπάθησε να κερδίσει το ενδιαφέρον του κοινού, σαν να τους ειναι αδιάφορο, σαν να έγραφαν μεταξύ τους ο ένας για τον άλλον.

Εεμ, όσο και να δυσκολεύεσε να το πιστέψεις Dune, η όποια κριτική σου είναι καλοδεχούμενη αλλά...γιατί δεν περιμένεις να αρχίσει πρώτα το write-off; Το θέμα του διαγωνισμού είναι "ταξίδι στον χρόνο". Μέρες τώρα περιμένουμε τον Dain να μας γράψει μια εισαγωγή. Μετά ο καθένας χωριστά, ο nikosal κι εγώ, θα γράψουμε από ένα διήγημα πάνω στο θέμα ακολουθώντας την ίδια αυτή εισαγωγή. Η καθυστέριση του Dain μας έκανε να σαχλαμαρίζουμε εδώ πέρα, ω τόσο "βαρετά" όπως έκρινες. Εύχομαι να έχεις την υπομονή να μας δώσεις την γνώμη σου και για τα συγκεκριμένα διηγήματα όταν κατατεθούν και αυτά επιτέλους.

 

Αυτά.

[Spock]

Παιδιά, Ντίνο και Νίκο, θα μπορούσατε και θα σας παρακαλούσα να το συνεχίσετε αυτό το τόπικ και μετά το πέρας του Write-off, ανεξάρτητα! Όπως είπα και πιο πριν, είναι από τα αγαπημένα μου τόπικς, το μόνο μου παράπονο είναι η παύση που κάνατε τις τελευταίες μέρες!! Αν είναι πάντως να το σταματήσετε όταν αρχίσει ο διαγωνισμός, τότε θα προσπαθήσω να ψήσω τον Ντέιν να καθυστερήσει κι άλλο την εισαγωγή!

Edited August 18, 2007 by spock2266

[Nienna]

Δεν το είχα πάρει είδηση αυτό το τοπίκιον, ούτε τον ρόλο μου σε αυτό! Μ' αρέσει, και μ' αρέσω [μόνο που γράφομαι με δύο νι, και είμαι geek με την ορθογραφία].

 

:tongue:

 

Και όλα αυτά πριν το κανονικό write-off, ε; Ακόρεστη όρεξη. Ανυπομονώ για τη συνέχεια.

[DinoHajiyorgi]

Παιδιά, Ντίνο και Νίκο, θα μπορούσατε και θα σας παρακαλούσα να το συνεχίσετε αυτό το τόπικ και μετά το πέρας του Write-off, ανεξάρτητα! Όπως είπα και πιο πριν, είναι από τα αγαπημένα μου τόπικς, το μόνο μου παράπονο είναι η παύση που κάνατε τις τελευταίες μέρες!! Αν είναι πάντως να το σταματήσετε όταν αρχίσει ο διαγωνισμός, τότε θα προσπαθήσω να ψήσω τον Ντέιν να καθυστερήσει κι άλλο την εισαγωγή!

Μην τολμήσεις! Εμένα από την άλλη με κουράζει, γιατί το μυαλό μου είναι φορτωμένο να κλείσει δύο μυθιστορήματα, συν το άγχος του καθεαυτού write-off. Αν πρέπει να σκέφτομαι και αντίποινα στις καφρίλες του Νίκου...έλεος!!

[nikosal]

Να ενημερώσω το φανατικό αναγνωστικό μας κοινό ότι με το Ντίνο δώσαμε μικρή αναβολή στο write off, για προσωπικούς λόγους. Επιπλέον, μας παρακάλεσε και ο Ντέιν να του δώσουμε μικρή παράταση για την εισαγωγή: Ακόμα 4 αιώνες και 3 δεκαετίες. Επιστρέφουμε σύντομα.

Edited August 19, 2007 by nikosal

[nikosal]

Γεια σας. Έχω κατέβει από το χωριό. Ψάχνω τον πρώτο μου ξάδελφο, το DinoHajiyorgi. Μήπως ξέρετε πού μπορώ να τον βρω;

[Oberon]

Από το χωριό κατέβηκες ή από έκθεση με έργα του Salvador Dali και του Pablo Picasso? :o [/end spam]

 

Οπότε θέλετε να συνεχίσουμε το write-off πέστε μου. Έχω δύο προλόγους και δεν ξέρω ποιον θα διαλέξω, αλλά δεν είναι παρά θέμα μισής ώρας να γράψω τον έναν ή και τους δύο.