Write off #32 (DinoHajiyorgi vs nikosal)

[DinoHajiyorgi]

Γεια σας. Έχω κατέβει από το χωριό. Ψάχνω τον πρώτο μου ξάδελφο, το DinoHajiyorgi. Μήπως ξέρετε πού μπορώ να τον βρω;

Κλαψ, εδώ είμαι. Τελικά νομίζω δεν θα υπάρξουν ποτέ ιδανικές συνθήκες γι αυτό το write-off. Γι αυτό, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει κι ας πάει στην ευχή του Βελζεβούλ. Αναμένω.

[Naroualis]

Κανείς σας όμως δεν έκανε τη σωστή ερώτηση: Από ποιον πλανήτη κατέβηκες, μικρό ιώδες ανθρωπάκι;...

[nikosal]

Τελικά νομίζω δεν θα υπάρξουν ποτέ ιδανικές συνθήκες γι αυτό το write-off. Γι αυτό, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει κι ας πάει στην ευχή του Βελζεβούλ.

 

Θα αναμένεις. Δεν είμαι έτοιμος ακόμα. Έχω ψυχολογικά προβλήματα. Δες πώς βγήκα στη φωτογραφία.

[nikosal]

Ανέβηκα όλη τη λεωφόρο Ανεξαρτησίας, από τα Καράβια ως του Μπεργελέ, κοιτώντας δεξιά αριστερά. Τίποτα. Στο τέρμα της μπήκα Μεταμόρφωσης, πέρασα τις μοντέρνες καφετέριες που μοιράζεται η ξεπεσμένη αστική τάξη με υπαλλήλους, αργόσχολους και φοιτητές, έκανα ζιγκ ζαγκ τις κάθετες, Τροίας, Έκτωρος, Τερψιθέας, Γαλήνης, παρατηρώντας την πελατεία να κοιτάει τεμπέλικα τις βιτρίνες από τα ρουχάδικα και τα παπουτσάδικα, πάλι τίποτα. Από τη Γαλήνης, που προς το τέλος αλλάζει όνομα και γίνεται Διοσκούρων βρέθηκα στις συνοικίες με τα ψητοπωλεία, τα ουζερί και τα ταξιδιωτικά γραφεία. Ο κόσμος που δεν καθόταν γυρνούσε σπίτι βιαστικός, με τσάντες σούπερ μάρκετ και ζεστό ψωμί στα χέρια. Μπήκα στο Πάρκο Ελευθερίας από την κάτω είσοδο, με τα συντριβάνια, σταμάτησα σε όλα τα παγκάκια, πήρα σβάρνα γύρω γύρω την περίφραξη μήπως είχε κατασκηνώσει σε καμιά ξεχασμένη λακκούβα, σε κανένα χάλασμα, πουθενά. Βγήκα από την ίδια έξοδο, αλλά έστριψα αριστερά και κατηφόρισα τους "καινούργιους" δρόμους με τα άσχημα τσιμεντένια πεζοδρόμια. Εδώ ήταν ξυλουργεία, σιδεράδικα, τζαμάδικα, εμπορικά χονδρικής με οικιακά καθαριστικά και ζωοτροφές, κινέζικα, πού και πού κανένα καφενείο να σερβίρει μαγαζάτορες και εργάτες, στη Χαλκίδα ένας καφετζής σε κάθε γωνιά παλεύει να συντηρήσει την τρύπα του με δέκα πελάτες. Κανείς δεν τον γνώριζε όμως, ή κανείς δεν ήθελε να μου πει λέξη για αυτόν. Γύρισα μπρος πίσω, ξανά από Μεταμόρφωσης (ο κόσμος είχε αραιώσει) στην παλιά πόλη, με τα ωραία πλακόστρωτα και τις άσχημες, κακοβαμμένες τριώροφες πολυκατοικίες που έγιναν επί χούντας και ξεπάστρεψαν τον οικισμό, αν και πού και πού μερικά αρχοντικά με κήπο θύμιζαν στους περαστικούς τα μεγαλεία του παρελθόντος. Τα σοκάκια προς το λόφο ήταν καλύτερα, δεν χωρούσαν αυτοκίνητα, χωρούσαν όμως παπάκια και σκούτερ που μάρσαραν δαιμονισμένα για να ανέβουν την ανηφόρα και δεν υπολόγιζαν ούτε περαστικούς, ούτε το μεσημεριανό ύπνο των περίοικων. Εκεί ήταν που έπεσα πάνω του, σε ένα γκρεμισμένο κήπο, κάτω από σύρματα με λινάτσες απλωμένες, εν είδει σκηνής. Κάπνιζε κοιτώντας πέρα, απλανής. Ακούμπησα λίγο στα χαλάσματα να ξεκουραστώ από τα χιλιόμετρα.

-Δεν σε περίμενα, είπε με φωνή βραχνή, αγνώριστη.

Τον κοίταξα περίλυπος.

-Ο Dain θα γράψει την εισαγωγή, του απάντησα. Σήμερα, αύριο. Μου το υποσχέθηκε.

Είδα μια λάμψη στο μάτι του, το καλό. Το σαγόνι του κατέβηκε λίγο, ένα δυο κίτρινα δόντια ξεπρόβαλαν μέσα από το άδειο στόμα. Γέλασε.

-Αλήθεια; Σου πέρασαν τα ψυχολογικά;

Σηκώθηκα και τίναξα το παντελόνι μου.

-Είμαι καλύτερα. Θα γράψω. Θα γράψεις και εσύ. Όπως είχαμε κανονίσει τότε.

 

Την ώρα που διέσχιζα τη γέφυρα, έριξα μια ματιά στον καθρέφτη. Δεν θα ξαναπερνούσα εδώ κοντά, ούτε χιλιόμετρο...

Edited August 29, 2007 by nikosal

[DinoHajiyorgi]

Δεν θα έβγαζε ούτε ένα κιχ. Ο άνεμος φυσούσε ξανά, δεν θα το γρουσούζευε με τίποτα. Ο διάβολος όλο και κάπου εκεί κοντά τριγυρνούσε. Ήταν στο χέρι του Dain τώρα. Σταύρωσε τα δάχτυλα του και ανέμενε... Ας μην αργούσαν άλλο.

[Oberon]

Tα υγρά κύματα μέσα στη σφαίρα που αιωρείτο, ασημοφέγγιζαν, λιωμένο ασήμι, υδράργυρος φωτισμένος από τα άστρα. Ο άνεμος που λυσσομανούσε σ'αυτό το απόκρυμνο, γυμνό τοπίο ανακάτευε τα μαλλιά και τους μανδύες που φορούσαν οι δύο μορφές, η μία ψηλή και μεγαλόσωμη, η άλλη κοντή και λεπτοκαμωμένη.

Όρθιοι, παρακολουθούσαν τη σφαίρα μπροστά τους, μόλις ένα βήμα από το βάραθρο, σ'αυτό το σημείο όπου ενώνονταν διαστάσεις και κόσμοι και σύμπαντα.

 

"Τι θα'λεγες γι'αυτό;" ρώτησε η ψηλή μορφή με αντρική φωνή, δείχνοντας ένα ασημένιο κύμα που αποχωρίστηκε από τη χαοτική περιστροφή μέσα στη σφαίρα, σαν ηλιακή έκλαμψη.

"Δε μ'αρέσει!" είπε η μικροκαμωμένη φιγούρα με δυνατή, γεμάτη σιγουριά, κοντράλτο φωνή. Τα ίσια μαύρα μαλλιά της ανακατεύτηκαν από τον αέρα πάνω στο ράμφος της, και με μια κίνηση, όχι χωρίς χάρη, τα τίναξε με το λευκό, γεμάτο πούπουλα χέρι της.

"Τίποτα δε σ'αρέσει πια!" είπε ενοχλημένος ο άντρας. "Σε κάλεσα εδώ για να...."

"Με....κάλεσες;;" είπε η παπιόμορφη γυναίκα, με τα πράσινα μάτια της να σπινθηροβολούν! "Τολμάς να λες πως εσύ....εσύ...κάλεσες εμένα! Τη μεγαλύτερη μάγισσα του κόσμου; Πώς τολμάς!;!;!;!" σφύριξε, σηκώνοντας απειλητικά τα χέρια της.

"Με συγχωρείς..." είπε απαλά ο άντρας. "Δεν ήθελα να σε προσβάλλω. Δε θα σκεφτόμουν ποτέ να πω κάτι που θα σε προσέβαλε.." Η φωνή του δεν ήταν φοβισμένη αλλά μάλλον γεμάτη από θαυμασμό και κάποια απορία για το λόγο που ένιωθε τόση έλξη για τη μικρή ανθρωπόμορφη πάπια. Για τη μάγισσα που στο δικό του κόσμο δεν ήταν παρά ένας φανταστικός χαρακτήρας ενός κόμικ.

Ήξερε βέβαια πως η έλξη αυτή δεν ήταν ερωτική προς το παπιόμορφο πλάσμα, αλλά μάλλον προς αυτό το ον που ο ίδιος έβλεπε με τη φαντασία του μέσα της.

Γι'αυτό και της είχε ζητήσει να έρθει εδώ, στο Πλέγμα Πολλαπλών Πραγματικοτήτων, ώστε να επιλέξει μία, ή ίσως και περισσότερες "κλωστές" κατάλληλης περιπλοκότητας και υφής ώστε να τις χαρίσει σε δύο άτομα από το δικό του κόσμο - μάλλον δικό του - οι οποίοι θα έπλεκαν δυο ιστορίες - δύο νέες εκλάμψεις εναλλακτικών πραγματικοτήτων-διαστάσεων, που στο δικό τους κόσμο θα ήταν ιστορίες γραμμένες πάνω σε μια οθόνη υπολογιστή, τόσο ψεύτικες όσο και η μάγισσα που στεκόταν δίπλα του, αλλά εξ ίσου και τόσο αληθινές, κάπου, κάποτε.

Γνωρίζοντας όμως πως οι δύο φίλοι του που θα έγραφαν τις ιστορίες μπορούσαν να γίνουν τόσο αυστηροί και κριτικοί όσο και οι δύο γέροι που κάθονταν στον εξώστη του Μάπετ Σόου και κριτίκαραν το σύμπαν ολόκληρο (η μόνη διαφορά με το Μάπετ Σόου ήταν πως οι δύο φίλοι του είχαν πιο συχνά στόχο ο ένας τον άλλον, παρά τους υπόλοιπους ενός άλλου-Ιντερνετικού- "Μάπετ Σόου"), θέλησε να ζητήσει και τη βοήθεια μιας ειδικού, όπως η Ματζ...."

"Λοιπόν...θα διαλέξουμε ή όχι;" είπε πάλι ανυπόμονα η πάπια. "Ή νομίζεις πως έχω χρόνο για χάσιμο; H δεκ..."

"Αυτό σ'αρέσει;" τη διέκοψε ο άντρας, καθώς άλλη μια ασημένια έκλαμψη χωρίστηκε από τη σφαίρα και πέρασε από μπροστά τους. "Αν ναι, πέστο μου για να τη μεταφράσω!"

"Χμμ...ίσως. Μετάφρασέ τη, Dain, και βλέπουμε. Μέχρι να βγει η Σελήνη και να φανούν και οι Πλειάδες δίπλα της, μπορούμε ίσως να επιλέξουμε και μερικές άλλες κλωστές" είπε μισοκλείνοντας τα μάτια της η μάγισσα-πάπια, και εξετάζοντας την έκλαμψη βυθίζοντας τα δάχτυλά της μέσα στο υλικό της.

"Ωραία. Για να δούμε λοιπόν!" είπε, φανερά ανακουφισμένος ο άντρας.

----**

        ****........**

                           ***...*****.......*

 

    Kανείς δεν τους είχε δει. Ακόμα και η λάμψη από το χρονομεταφορέα είχε χαθεί μέσα στο σοκάκι, στο οποίο υλοποιήθηκαν. Οι δύο άντρες κοίταξαν ολόγυρα. Έτειναν τα χέρια τους μπροστά σαν να έκαναν Ρωμαϊκό χαιρετισμό, ενώ έστρεφαν το βλέμα τους προς όλες τις κατευθύνσεις.

Τα εμφυτεύματα στον εγκέφαλό τους προσπαθούσαν ήδη να προσαρμόσουν τους βιολογικούς ρυθμούς τους στον τόπο και χρόνο που είχαν μεταφερθεί και που είχε προσχεδιαστεί και οριστεί πολύ καιρό πριν - ή ίσως μετά - για το πρώτο ταξίδι με χρονομεταφορέα στο παρελθόν.

Θα είχαν 24 ώρες καιρό να παρακολουθήσουν ένα μισοξεχασμένο, για την εποχή τους, ιστορικό γεγονός - μερικοί έλεγαν πως ήταν ψευδο-ιστορικό - σήμερα 6 Αυγούστου του 1945, γνωστό και σαν "Επίθεση στο Περλ Χάρμπορ."

Έπρεπε 24 ώρες μετά να βρίσκονται όσο πιο κοντά γινόταν στο σημείο που εμφανίστηκαν ώστε να αποφευχθούν πιθανά προβλήματα για την επιστροφή τους σαρανταδύο αιώνες αργότερα.

Οι δύο άντρες προχώρησαν και βγήκαν στο δρόμο. Κόσμος πήγαινε και ερχόταν κι ας ήταν ακόμα 7 το πρωί. Σε ένα κιόσκι ο ένας άντρας, μαυρομάλλης με σχιστά μάτια και μικρόσωμος, σταμάτησε και κοίταξε μια εφημερίδα. Ο άλλος, πιο ψηλός και ξανθός απόρησε και του ψιθύρισε κάτι στο αυτί.

"Γκαϊτζιν," είπε ο μικρόσωμος. "Δεν είμαστε στο Περλ Χάρμπορ. Κάτι πήγε στραβά." Η φωνή του έσβησε.

Ο άλλος γέλασε. "Ω, έλα τώρα Νομούρα-σαν! Δες ολόγυρα. Δεν μοιάζει πολύ με τις φωτογραφίες που έχουμε στην πατρίδα;"

O μαυρομάτης Ανατολίτης έτεινε το δείκτη του χεριού του προς την εφημερίδα.

"Η εφημερίδα λέγεται  Tσουγκόκου Σιμμπούν".

Του έδειξε με ένα νεύμα το δίκτυο των εμφυτευμάτων μέσα στους εγκεφάλους τους, παρακινώντας τον να αναζητήσει τις πληροφορίες.

"Και εκδίδετο στη Χιροσίμα, Γκαϊτζιν" είπε, βλέποντας ξαφνικά το πρόσωπο του συντρόφου του να πανιάζει εντελώς...

----**

        ****........**

                           ***...*****.......*

 

"Δε μου αρέσει!" είπε αποφασιστικά η μάγισσα.

Ο Dain αναστέναξε.

"Ούτε και μένα με ενθουσιάζει, αλλά κοίτα. Μπορούν να γράψουν ένα διήγημα πιθανόν εναλλακτικής ιστορίας, ή ίσως ένα με περιπέτεια για το πώς ξεφεύγουν ή κάποιο πάλι με ηθικά διλήμματα και αποφάσεις που...."

Τα μάτια της παπιόμορφης γυναίκας άστραψαν, και με μια αγέρωχη κίνηση τον διέκοψε.

"Εσύ και τα διλλήματά σου! Ποιος νιάζεται γι'αυτά; Τι άλλο μπορούν να κάνουν παρά να φύγουν όπως μπορούν από αυτό το κολασμένο μέρος του κόσμου σας; Εγώ αυτό θα έκανα. Θα μεταμόρφωνα όλους σε γαϊδούρια μέχρι κάποιος να με πάει όσο πιο μακριά γίνεται, αν δεν μπορούσα να βρω άλλο τρόπο να ξεφύγω από κει πέρα! Τι είδους "κλωστή" είναι αυτή;" φώναξε αγριεμένη και η φωνή της έγινε ακόμα πιο ανταριασμένη στον αέρα που συνέχιζε να λυσσομανά.

"Καλά...καλά...είπαμε πως έχουμε χρόνο για άλλες πιθανότητες. Κοίτα, άλλη μια έκλαμψη ετοιμάζεται, άλλος ένας εναλλακτικός κόσμος εκδηλώνεται στιγμιαία. Για δες αυτό!" είπε εκείνος προσπαθώντας να ηρεμήσει την ήδη θυμωμένη μάγισσα.

Η ασημένια υδραργυρική έκλαμψη φάνηκε πάλι και η πάπια έβαλε τα δάχτυλά της μέσα της καθώς στροβιλιζόταν για λίγο ολόγυρά τους προτού χαθεί για πάντα.

 

 

----**

        ****........**

                           ***...*****.......*

 

Ο νους του στριφογύριζε από τις πολλές πληροφορίες που ανέσυρε για πολλοστή φορά, τις οποίες είχε αποστηθίσει όλους αυτούς τους μήνες προετοιμασίας.

Θα επέστρεφε 40 χρόνια πίσω μέσω της νοοκάψουλας που το ίδιο το Πανιερώτατο Δίκτυο είχε κατασκευάσει. Εκείνος είχε επιλεγεί σαν ο πρώτος άνθρωπος που θα ταξίδευε με τη συνείδησή του στο παρελθόν, μπαίνοντας μέσα στο νου κάποιου ανθρώπου της εποχής. Μέσω του ανθρώπου αυτού θα συγκέντρωνε πληροφορίες για τον τρωγλοδυτικό κόσμο που υπήρχε πριν την Θέωση της Νοημοσύνης, η οποία άλλαξε την πορεία του πλανήτη μέσα σε τόσο λίγο χρόνο, γραμμικό χρόνο, που όμως φάνταζε πια σαν χιλιετηρίδες πίσω, μια που η διαφορά ανάμεσα στην τωρινή πραγματικότητα και εκείνη 40 μόλις χρόνων πριν ήταν μεγαλύτερη από εκείνη τριάντα χιλιάδων ετών.

Ήταν μεγάλη η τιμή που του είχε γίνει - το ήξερε αυτό - αλλά δεν μπορούσε να μη νιώθει και κάποια ανησυχία, και ίσως στο βάθος και κάποια αντίδραση προς την "τιμή" αυτή που όμως του δώθηκε χωρίς τη δική του συγκατάθεση.

Απόδιωξε αυτές τις αμαρτωλές σκέψεις και ξάπλωσε στην κάψουλα. Σε λίγα δευτερόλεπτα η κάψουλα έκλεισε, ένα ελαφρό αεράκι διαπέρασε το σώμα του και έχασε τις αισθήσεις του.

Άνοιξε τα μάτια του και ένιωσε κρύο, και ένα τραχύ ύφασμα να του γδέρνει το σώμα.

Θέλησε να μιλήσει, να φωνάξει, να διαπιστώσει αν όντως βρισκόταν μέσα στο σώμα ενός άλλου ανθρώπου το οποίο θα μπορούσε εν μέρει να ελέγξει αν χρειαζόταν.

Μόνο μια κραυγή σαν κλάμα μωρού άκουσε και ήξερε πως ο ίδιος είχε μιλήσει.

"Είναι γιός" είπε χαρούμενη η νοσοκόμα στον άντρα που περίμενε έξω από την αίθουσα τοκετού και κάπνιζε νευρικά. "Είναι γιός και είναι θαυμάσια στην υγεία του, όπως και η σύζυγός σας".

"Θαυμάσια! Υπέροχα! Πότε μπορώ να τους δω;" άκουσε και ήξερε πως ο ίδιος είχε μιλήσει.

Η νοσοκόμα ένευσε χαμογελαστή δίνοντάς του την άδεια να μπει στην αίθουσα.

"Συγχαρητήρια, αγάπη μου!" είπε δίνοντας ένα φιλί στην ξαπλωμένη γυναίκα που ακόμα ήταν ιδρωμένη και κατάκοπη από τον τοκετό.

"Σ'αγαπώ! Δεν είναι κούκλος; Τον είδες;" άκουσε και ήξερε πως ο ίδιος είχε μιλήσει.

----**

        ****........**

                           ***...*****.......*

 

"Χα! Αυτό μ'αρέσει καλύτερα!" είπε ενθουσιασμένη η μάγισσα. "Μου θυμίζει όλες τις φορές που ταξίδεψα στο παρελθόν για να πάρω το νομισματάκι από αυτό τον αρχιτσιγγούνη! Αν είχα έλεγχο επάνω του..."

"Δεν αμφέβαλα!" ψιθύρισε ο Dain αλλά ο άνεμος, ή ίσως κάτι άλλο, έκανε τη φωνή του πιο δυνατή από όσο θα ήθελε.

"Τι είπες;;;;" γρύλισε η παπιομάγισσα, και τα μάτια της άστραψαν από τις δύο μικρές αστραπές ηλεκτρικής φωτιάς που φάνηκαν ξαφνικά ανάμεσα στα δάχτυλα των χεριών της.

"Εννοώ είμαι σίγουρος πως έχεις κάνει τόσες προσπάθειες. Έχω διαβάσει τις ιστορίες σου και ξέρω πόσα χρόνια προσπαθείς. Πρακτικά από τότε που ήσουν νέ..."

Μια αστραπή πετάχτηκε από το χέρι της μάγισσας και τον χτύπησε στα οπίσθια.

"Αααααααουυυυυ!!!"

"Για να μάθεις να μην είσαι αυθάδης με τις κυρίες!" είπε εκείνη.

Ο Dain προτίμησε να μην πει τίποτα και τρίβοντας με το ένα χέρι τον πισινό του, έδειξε τη σφαίρα με το άλλο, προσπαθώντας να αλλάξει κουβέντα προτού η μάγισσα θυμώσει περισσότερο.

"Να. Έρχεται και άλλη μία. Έχουμε χρόνο να τη δούμε;"

"Nαι, αλλά λίγο." απάντησε πιο ήρεμα εκείνη. Έδειξε με το χέρι τον ορίζοντα όπου ήδη αντιφέγγιζε μια αχνή λευκωπή γραμμή. "Ετοιμάζεται να ανατείλει η Σελήνη, οπότε ας βιαστούμε".

Μια ακόμα έκλαμψη φάνηκε σαν υγρό κρύσταλλο, και δημιούργησε άλλη μια σπείρα, ακόμα πιο αστραποβόλα αυτή τη φορά.

----**

        ****........**

                           ***...*****.......*

 

Καθρεφτίζοντας το χαλκοκόκκινο χρώμα του ουρανού, ο κρυστάλλινος μονόλιθος στεκόταν στην ίδια θέση εδώ και ένα δισεκατομμύριο χρόνια.

Ακόμα και οι πιο παλιοί πολιτισμοί του γαλαξία δεν γνώριζαν ούτε ποιοι ακριβώς τον είχαν κατασκευάσει, ούτε πότε. Ήξεραν μόνο πως όταν ο Ήλιος αυτού του μικρού συστήματος φούσκωσε καταπίνοντας τα δύο πιο κοντινά παιδιά του, τα όντα που ζούσαν ακόμα στο τρίτο παιδί του, που μερικοί έλεγαν πως το όνομα του ήταν Έδαφος, έφτιαξαν τον μονόλιθο χρησιμοποιώντας και αποθηκεύοντας μέσα του όλη τη γνώση που είχαν αποκτήσει στους ατέρμονους αιώνες της ύπαρξής τους.

Οι περισσότεροι είχαν φύγει πια, εκατομμύρια χρόνια πριν, και είχαν κατακτήσει σχεδόν ολόκληρο το σύμπαν. Είχαν αλλάξει τόσο πολύ που δεν είχαν καμμία βιοψυχική σύνδεση με τους λίγους ανήμπορους που ζούσαν ακόμα σε αυτή την κοκκινωπή νεκρή πέτρα, γεμάτη άμμο και χαμηλούς λοφίσκους όπου τίποτα ζωντανό εκτός από τους ίδιους δεν υπήρχε πια.

Και τώρα, σε λίγα χρόνια ο Ήλιος θα πέθαινε σε μια τελική μεγαλειώδη έκρηξη που θα κατέστρεφε και αυτό και τα περισσότερα άλλα παιδιά του.

Όπως οι πρόγονοί τους έτσι και οι σημερινοί "Ούμανς", είχαν αρνηθεί να φύγουν από τον νεκρό κόκκινο κόσμο, και η Ούλτιμα Πανγαλάξια - το σύνολο της Συμπαντικής Έλλογης Ζωής -  δεν θα ασχολιόταν με μια ακόμα "σέχτα θανάτου" όπως τους ονόμαζε.

Εκείνοι όμως είχαν βρει μια λύση, ανακαλύπτοντας τελικά τη χρήση του κρυσταλλικού μονόλιθου. Ήταν μια χρονική πύλη προς το παρελθόν - ή μήπως το μέλλον; - από όπου θα μπορούσαν να μεταφερθούν σε μια άλλη εποχή και να αναδημιουργήσουν τις ζωές τους στο ζωντανό ακόμα Έδαφος ή πιθανά να πεθάνουν κάπου στο απόμακρο μέλλον, όταν θα πέθαινε και το σύμπαν ολόκληρο για να ξαναγεννηθεί από τις ίδιες τις στάχτες του. Όμως η ίδια η πίστη τους δεν τους επέτρεπε να φύγουν από αυτόν τον κόσμο που ακόμα θεωρούσαν πατρίδα τους.

Γνώριζαν πως δεν θα υπήρχε γυρισμός  από τη στιγμή που θα άνοιγε ο Μονόλιθος και θα τους επέτρεπε να περάσουν μέσα από την ίδια την υφή του Χρόνου. Γνώριζαν πως θα δημιουργούσαν ίσως μια νέα εναλλακτική πραγματικότητα, αν όλα πήγαιναν καλά, και όλοι τους, άντρες, γυναίκες και λίγα παιδιά, ήθελαν να το ριψοκινδυνεύσουν. Και η χρονική στιγμή έφτασε. Ο γιγάντιος μονόλιθος άρχισε να τρέμει.

 

----**

        ****........**

                           ***...*****.......*

 

"Μ'αρέσει αυτό." είπε γοητευμένος ο Dain. "Τα συμπαθώ πολύ αυτά τα εσχατολογικά. Αυτή η "κλωστή" έχει πολλές πιθανότητες, δε νομίζεις;"

H μάγισσα έστρεψε το βλέμα της και κοίταξε τα νύχια της. Ανασήκωσε τους ώμους αδιάφορα. Το ράμφος της στράβωσε αποδοκιμαστικά "Ε, δεν τρελαίνομαι κιόλας. Μονόλιθοι και κόκκινη άμμος. Ξεπερασμένα πράγματα και με λίγες πιθανότητες για να βγει κάτι πρωτότυπο".

Ο Dain απογοητευμένος δεν απάντησε.

"Koίτα, δεν είναι κακό." είπε εκείνη με καθόλου χαρακτηριστική τρυφερότητα. "Αλλά δεν είναι και στο στυλ που από ό,τι μου έχεις εξηγήσει γράφουν οι φίλοι σου. Μπορεί να μην τους εμπνεύσει, κατάλαβες;" συμπλήρωσε με μια κίνηση του χεριού της σαν να απόδιωχνε μια άσχημη ιδέα.

"Σωστά" απάντησε ο Dain. "Αλλά γνωρίζοντας πόσο θέλουν να γράψουν, δε βλέπω γιατί να μην αλλάξει ο καθένας κάπως κάθε "κλωστή" που τους δίνουμε, ώστε να ταιριάξει η "κλωστή" με το "κέντημα" που έχουν στο νου τους, και όχι το ανάποδο. Μπορεί μία κλωστή να αρέσει στον έναν, και άλλη στον άλλον. Γι'αυτό και κάναμε τόση ιστορία να διαλέξουμε κάποιες καλές και διαφορετικές τη μία από την άλλη. Δεν συμφωνείς σ'αυτό;"

"ΟΚ, αν έχουν τέτοια ελευθερία τότε αλλάζουν τα πράγματα. Εσύ όμως θα προτιμούσες να επιλέξουν μία από τις τρεις που τους προτείνουμε, όπως τις προτείνουμε. Μη μου πεις ψέματα!" είπε περιπαικτικά η παπιόμορφη γυναίκα.

"Εχ. Ναι. Αν έλεγα πως δε θα ήμουν ευχαριστημένος με αυτό, σίγουρα θα έλεγα ψέματα." είπε ο Dain. "Aλλά δε με πειράζει κιόλας να αλλάξουν κάθε "κλωστή" βάφοντάς την με τα δικά τους χρώματα, ή να την κοντύνουν αφού μας βγήκαν και λίγο μακρουλές όλες".

Η μάγισσα δεν απάντησε, αλλά έγνευσε προς τον ορίζοντα. Η Σελήνη ήδη είχε αρχίσει να ανατέλει, η αιωρούμενη σφαίρα σταμάτησε να στριφογυρίζει και ξαφνικά φάνηκε να ενώνεται με το ουράνιο αντίστοιχό της, λούζοντας στο φως το άγονο τοπίο στο σημείο που οι διαστάσεις διαπλέκονταν και ενώνονταν

Σώπασαν και οι δύο, περιμένοντας μερικά λεπτά, με τον αέρα να συνεχίζει να ανακατεύει τις κάπες τους και τα μαλλιά τους.

"Μάτζικα" είπε ξαφνικά ο Dain. "Έχεις τη δυνατότητα να μεταμορφωθείς σε κανονική γυναίκα; Εννοώ ανθρώπινη γυναίκα;"

Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα σιωπής.

"Ίσως. Μπορώ όμως πολύ πιο εύκολα να μεταμορφώσω εσένα σε πάπιο." απάντησε εκείνη και η φωνή της είχε έναν αλλόκοτο και απροσδιόριστο τόνο.

"Λες, ε;" ρώτησε διστακτικά εκείνος.

"Ή...μπορώ να σε μεταμορφώσω ακόμα πιο εύκολα σε βάτραχο ή κοράκι που θα μου ήσουν και πιο χρήσιμος..." είπε με τραχύ υπολογιστικό τόνο η μάγισσα.

"Καλά, άστο..." απάντησε με συνεφιασμένη φωνή ο Dain.

Πέρασαν μερικά δευτερόλεπτα σιωπής.

Οι Πλειάδες ανέτειλαν.

Και ξαφνικά το ξέφρενο γέλιο της Μάτζικα ντε Σπελ και του Dain ενώθηκαν με τον άνεμο και το φως της Σελήνης και των Πλειάδων εδώ, στο Πλέγμα Πολλαπλών Πραγματικοτήτων.

 

----**

        ****........**

                           ***...*****.......*

Edited September 2, 2007 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Σε πρώτη ανάγνωση και οι τρεις εισαγωγές μου έρχονται σαν tough news.

 

Αφού όμως αυτές έχουμε...διαλέγω την τρίτη, χωρίς ακόμα να έχω ούτε μία ιδέα του τι μπορώ να κάνω με αυτήν. Το δίκαιο όμως είναι και οι δύο διαγωνιζόμενοι να διαλέξουμε την ίδια εισαγωγή. Πρέπει να πει και ο Νίκος.

 

Το χρονόμετρο ξεκινάει μόλις συμφωνήσουμε στην εισαγωγή λοιπόν.

[Oberon]

Tι εννοείς "tough news"?

[DinoHajiyorgi]

Tι εννοείς "tough news"?

Εννοώ δεν είναι παιχνιδάκι, δεν είναι walk in the park. Διαβάζοντας τις εισαγωγές τα κυκλώματα μου παρέμειναν αραχνιασμένα. Ο τρόμος κάθε συγγραφέα...πως έχει μείνει στεγνός! Κενός πλέον από ιδέες. Πως θα φάω την σκόνη του nikosal. Είμαι και χάλια στο brainstorming. Αυτό.

[nikosal]

"χαχαχα ο Νικοσάλ κάνει extra long μονοήμερες διακοπές στην Τήνο. Να τον περιμένουμε να γυρίσει", έγραψα και πάτησα Add Reply

[nikosal]

Dain! Ευχαριστούμε πολύ για τον κόπο να γράψεις τρεις εισαγωγές -και συγχαρητήρια για την έμπνευση της παρουσίασης. Καλά εκεί που ζητάει από τη Ντε Σπελ να γίνει... γυναίκα...! χεχε

 

Λοιπόν: Εγώ θα προτιμήσω την πρώτη, την πιο "στεγνή" και "προσγειωμένη" εισαγωγή. Είναι στα νερά μου. Η τρίτη μου φαίνεται πολύ "μεγάλη" για να τη γράψω, πολύ δύσκολη. Η δεύτερη καλή για πλάκα --σκέπτομαι τον ταξιδιώτη καθηλωμένο στο σώμα της γυναίκας να θηλάζει όλη την ώρα και να μην μπορεί να κάνει τη δουλειά του.

 

Διαλέγω λοιπόν καταρχάς την πρώτη εισαγωγή και αν συμφωνεί ο Ντίνος, έχει καλώς. Αλλιώς ας διαλέξει ο Ντέιν ανάμεσα στην πρώτη - τρίτη, εν ανάγκη ας ρίξει και κλήρο.

[DinoHajiyorgi]

Η τρίτη εισαγωγή έχει ήδη την ιστορία της, και θα την γράψω αργότερα, μετά το write-off. Ευχαριστώ Dain, άλλο ένα διήγημα στο folio μου.

 

Η πρώτη εισαγωγή λοιπόν; Η πρώτη τότε.

 

Σημειώσατε μέρα και ώρα τούτου του ποστ. Το write-off λήγει σε δύο εβδομάδες ακριβώς!

 

Καλό γράψιμο και καλή τύχη στην Χιροσίμα, monsieur nikosal!

[nikosal]

Καλή τύχη και σε σένα, παρά τα όσα δυσφημιστικά έγραψα στο τόπικ αυτό τις τελευταίες εβδομάδες!

 

Για το επίσημο της υπόθεσης: Η προθεσμία μας είναι ως την... Κυριακή των εκλογών, 16 Σεπτεμβρίου, ώρα 17:30.

Ο καθένας μας, όπως έχουμε ήδη πει, έχει δικαίωμα να ζητήσει 24 ώρες παράταση.

Ο κόσμος θα έχει ως συνήθως, μια βδομαδούλα για να διαβάσει και να ψηφίσει το καλύτερο διήγημα.

[Oberon]

Χεχεχεχ. Ωραία λοιπόν!

 

Έγραψα τις 3 εισαγωγές στις οποίες τελικά κατέληξα αλλά δεν μπορούσα να αποφασίσω ποια. Η παρουσίαση έγινε "τιμής ένεκεν" στο παρόν τόπικ και στους δυο σας.

 

Πάντως δεν πιάσατε κάτι στη δεύτερη εισαγωγή, το οποίο επίτηδες δεν έκανα πιο σαφές για να σας αφήσω ακόμα μεγαλύτερες επιλογές. Η ιδέα μου ήταν πως ο τύπος έχει μπει στο σώμα του εαυτού του όταν ήταν μωρό, στο σώμα του πατέρα του και στο σώμα της μητέρας του. Μάλιστα με λίγη διαστροφική φαντασία θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί πολλά για το πώς εκμεταλεύτηκε την όλη κατάσταση.

 

 

Όσο για την τρίτη...χμμ...ίσως πράγματι να είναι πολύ "μεγάλη", δεν ξέρω. Αλλά πιστεύω πως μπορεί να γραφτεί κάτι "big" και εσχατολογικό, έστω και σαν διήγημα (να θυμηθώ εδώ το Last Question του Ασίμωφ). Eξ άλλου τι περιμένατε πώς θα σας έγραφα? "Πήγα στο παρελθόν να σκοτώσω τον παπού μου και έκανα χρονικό παράδοξο?" Όχι σε σας τους δύο κάτι τόσο απλό και στερεότυπο! Now, suffer!!!

 

Anyways, it's your decision. Let the game begin! ;)

Edited September 2, 2007 by Dain

[RaspK]

Αυτό που λέει ο Διονύσης (και ήταν εξαιρετική ιδέα ) φαίνεται από το γεγονός ότι αναφέρεται τρεις φορές το ότι ήξερε ότι είχε μιλήσει εκείνος. ;) Kudos!

 

Έχω αγωνία να δω τί θα γράψετε.

[Oberon]

Thanks Παναγιώτη.

 

Μια ακόμα "ασάφεια" που μπορεί να φανεί σαν "plot hole" αλλά τελικά δεν είναι, γι'αυτό και την άφησα, υπάρχει και στον πρώτο πρόλογο, αλλά αυτή βρείτε τη μόνοι σας. :tongue:

 

Επίσης, έχω κάνει κάτι πολύ μικρές διορθώσεις στους προλόγους, όχι τίποτα σπυδαίο μόνο 1-2 λεξούλες εδώ και κει και μερικά τυπογραφορθογραφικά.

Edited September 2, 2007 by Dain

[nikosal]

Ερωτήσεις προς προλογίσαντα:

Γκαϊτζίν (ή Γκαΐτζιν) τι είδους όνομα είναι; Δυτικό; Δεν το έχω ξανακούσει. Υπάρχει στις μέρες μας;

Νομούρα Σαν υποθέτω ότι είναι νορμάλ όνομα γιαπωνέζικο.

Η εφημερίδα που αναφέρεται κυκλοφορούσε πράγματι στην Ιαπωνία το 1945; Σημαίνει κάτι άλλο ο τίτλος της;

 

Όσο για την ιστορική ασάφεια, δεν τη βρίσκω. Δεν είσαι υποχρεωμένος να την πεις φυσικά...

[Sylook]

Γκαϊτζίν (ή Γκαΐτζιν) τι είδους όνομα είναι; Δυτικό; Δεν το έχω ξανακούσει. Υπάρχει στις μέρες μας;

 

Είναι υποτιμητικός (συνήθως) ιαπωνικός όρος για τους λευκούς και χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα.

[nikosal]

A, οπότε να μας πει ο κ. Ντέιν αν με το όνομα που έχει επιλέξει, ο γιαπωνέζος μιλά υποτιμητικά προς τον ξανθομπούμπουρα. Φυσικά δεν μας δεσμεύει αυτό, αλλά θα ήθελα να ξέρω την πρόθεση του προλογίσαντα.

[RaspK]

Ίσως ο Διονύσης έλαβε ως δεδομένο ότι θα έπεφτε το ανάλογο research ή ότι έχετε μια σχετική επαφή με το αντικείμενο...

 

Αν δεν έχει πρόβλημα ο Διονύσης, κι ελπίζω πώς δεν έχει, παραθέτω:

 

gaijin (γκαϊτζίν - συντόμευση του Gaikoku [άλλες χώρες, «εξωτερικό»] Kujin [άτομο]): ξένος, αλλοδαπός - έχει προσβλητική διάθεση (δεν είσαι Ιάπωνας).

Nomura-san: Nomura είναι τ' όνομα, αν δεν δεν απατώμαι επώνυμο - το -san είναι επίθεμα που εξυπηρετεί ως ευγενική, τυπική προσφώνηση.

Chūgoku Sinbun: αποδίδεται περίπου ως "Midland Herald/Times," αν θες - είναι εφημερίδα της περιοχής Chūgoku (midland/μεσοχώρα).

 

[nikosal]

Εεεεε μια σχετική επαφή με τις εφημερίδες της Ιαπωνίας στα 1945;; Μπα, τις έπαιρνα μόνο για τα σταυρόλεξα, τώρα τις έχω κόψει.

 

Ευχαριστούμε πάντως Ρασπ για τις διευκρινίσεις!

[RaspK]

Με την ιαπωνική κουλτούρα ή και τη γλώσσα (ή, για την ακρίβεια, κάποια χαρακτηριστικά ακούσματά της, αλλά και τη γραφή της με το λατινικό αλφάβητο), εννοούσα. Άλλωστε, ως γνωστόν, πρέπει να είσαι μεγάλος μαζώχας για να φτιάξεις σταυρόλεξο με τα Ιαπωνικά (ποσώς και να το λύσεις κιόλας)!

[Oberon]

Στην περίπτωση της ιστορίας το Γκαϊτζιν χρησιμοποιείται μάλλον σαν "φιλικό πείραγμα" ανάμεσα στους δύο άντρες, και όχι προσβλητικά. Δε μιλά υποτιμητικά προς το συνάδελφό του αλλά πειρακτικά.

Γνωρίζω τη σημασία της λέξης και το πώς χρησιμοποιείται στην Ιαπωνία, οπότε ας μη γίνει ανάλυση επ'αυτού, αλλά ας μείνουμε στο πώς χρησιμοποιείται στον πρόλογο.

Η εφημερίδα πράγματι εκδίδεται και σήμερα στη Χιροσίμα, είναι από τις παλαιότερες εφημερίδες της "επαρχίας" Τσουγκόκου όπου βρίσκεται και η Χιροσίμα, και εκδιδόταν από το 19ο αιώνα. Φυσικά τα γραφεία της καταστράφηκαν ολοσχερώς όταν βομβαρδίστηκε η πόλη.

Edited September 3, 2007 by Dain

[RaspK]

Πολύ λογική παρατήρηση μου ακούγεται - κάποιος που δεν έχει αρνητική προκατάληψη χρησιμοποιεί πειρακτικά τη λέξη όταν ο άλλος δε βλέπει το πρόβλημα.

 

Πολύ θέλω να δω τί θα γράψετε, πάντως, παιδιά - έχει πολύ ζουμί αυτός ο πρόλογος.

[Διγέλαδος]

Πόπο το διάβασα μονορούφι όλο το thread! Τι γέλιο ήταν αυτό; Ακόμα σκουπίζω τα δάκρυα μου.

 

Πολύ φοβάμαι πως η σκηνή που διαδραματίστηκε μπροστά στο μυξιάρικο του είχε αναπλάσει αυτόματα και τα ανάλογα λογοτεχνικά ενδιαφέροντα, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτα τώρα γι αυτό.

 

φοβερο;

 

Εμένα η απορία μου είναι αν το πραγματικό write-off μπορέσει να ανταπεξέλθει στις φοβερές διασκεδαστικές εισαγωγές των δυο!