kitsos Posted May 7, 2008 Share Posted May 7, 2008 Από εχθές έχω φάει μια γερή φλασιά ότι δεν ξέρω να γράφω. Μέχρι στιγμής είμαι σε μια τεράστια απόγνωση. Έρχονται κάτι μέρες που νιώθω ότι είμαι σε ικανοποιητικό επίπεδο, και άλλες που αισθάνομαι ανίκανος. Να πάρει... Μη φοβάσαι, δεν είσαι ο μόνος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
SpirosK Posted December 14, 2009 Share Posted December 14, 2009 Εγώ γράφω ύστερα από πολύ πολύ σκέψη.... Εξηγούμαι: Εν αρχή έχω μια ιδέα, τη σκέφτομαι (μαζί με άλλες) για πολύ πολύ καιρό (συνήθως 1-2 χρόνια) κρατώντας σημειώσεις και όταν νοιώσω έτοιμος (ή υπάρχει σχετικός διαγωνισμός) κάνω ενα πρώτο draft (περίπου το μισό σε έκταση από το τελικό) και ύστερα προσθέτω, βελτιώνω και το διαβάζω ξανά και ξανά, μέχρι να μην μπορώ ή να μη θέλω να διορθώσω άλλο.... Ότι έχω γράψει μέχρι τώρα, έτσι έχει γραφτεί... οπότε δε νομίζω ότι θα μπορούσα ποτέ να συμμετέχω σε ένα write-off ή κάτι τέτοιο "στα σοβαρά". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted December 15, 2009 Share Posted December 15, 2009 Συνήθως, αυτό που μου έρχεται πρώτο στο νου, και αποτελεί αφορμή για να αρχίσω μια ιστορία είναι ο χαρακτήρας. Αρχίζω να τον πλάθω, να μελετώ το παρελθόν του, τη συμπεριφορά του, τα προβλήματά του, και έπειτα αρχίζει γύρω του και σχηματίζεται ο κόσμος του και σταδιακά μια γενική εικόνα της ιστορίας. Αυτό συμβαίνει σχεδόν αποκλειστικά με μεγάλου μήκους κείμενα, σχεδόν ποτέ για μικρά. Επίσης, ποτέ δεν έχω καταφέρει να κάνω ένα σκελετό... Έχω μια γενική εικόνα για την πλοκή και για το που κατευθύνεται, αλλά τον περισσότερο όγκο της δεν τον γνωρίζω εκ των προτέρων όταν κάθομαι να γράψω, προκύπτει. Αυτό βοηθάει στο να μην βαριέμαι και το διασκεδάζω πολύ γιατί είναι λες και η ιστορία που διηγούμαι είναι αυθύπαρκτη, λες και δεν την πλάθω εγώ. Βέβαια, χρειάζεται αρκετή επιμέλεια στο τέλος, για να επιτευχθεί η συνέπεια που πιστεύω θα υπήρχε αν είχα κάνει ένα σκελετό. Τώρα, στα μικρότερα κείμενα, αυτό που σχηματίζεται πρώτα είναι ένα αίσθημα που μεταφράζεται σχεδόν απευθείας σε εικόνα, και συχνά σε αλλόκοτη εικόνα. Έπειτα, όταν προσπαθώ να εκφράσω γραπτώς αυτό το αίσθημα-εικόνα, προκύπτουν γύρω του κι άλλες λέξεις, που μερικές φορές γίνονται ιστορίούλες με αρχή-μέση-τέλος, κι άλλες φορές μένουν εκεί, χωρίς να βγει κάτι κατανοητό από όλο αυτό. Σε γενικές γραμμές όμως, πιστεύω πως θα βοηθήσει πολύ αν αρχίσω να γράφω λίγο πιο συνειδητά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.