Ναρουάλις

[Naroualis]

Όνομα Συγγραφέα: Ευθυμία Δεσποτάκη (a.k.a Naroualis)

Είδος: φαντασία σκέτη.

Βία; Ναι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων:περίπου 10.000

Αυτοτελής; Ναι. Υπάρχουν κι άλλες ιστορίες στον ίδιο κόσμο, αλλά καμμιά δεν αναφέρεται στους ίδιους ήρωες.

Σχόλια: Είναι η ιστορία της ηρωίδας που μου χάρισε το νικ μου. Επίσης είναι μια από τις πρώτες ιστορίες που έχω γράψει κι αν και έχει γραφτεί και ξαναγραφτεί πολλές φορές, έχει ακόμη γενναίες δόσεις αφέλειας. Γενναιότατες μπορώ να πω.

 

Τα σύμβολα στην αρχή κάθε κεφαλαίου είναι Γραμμική Β.

 

naroualis.doc

[DinoHajiyorgi]

Είναι η ιστορία της ηρωίδας που μου χάρισε το νικ μου. Επίσης είναι μια από τις πρώτες ιστορίες που έχω γράψει κι αν και έχει γραφτεί και ξαναγραφτεί πολλές φορές, έχει ακόμη γενναίες δόσεις αφέλειας. Γενναιότατες μπορώ να πω.

 

Με αφήνεις κάγκελο. Γιατί θυμόμουν μόνο την πληροφορία της πρώτης πρότασης. Όταν το διάβαζα δεν ήξερα πως το έγραψες εσύ. Κι αυτό γιατί δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα έδινες στον εαυτό σου «νικ» από δικό σου διήγημα.

 

Ε, τότε Ντίνο, τι νόμιζες πως διάβαζες; Διήγημα άλλης συγγραφέως που έβαλα κάτω από το όνομα μου στο φόρουμ; Όχι βέβαια αλλά…ντρέπομαι να το πω αλλά θα το πω γιατί το αξίζεις:

 

Νόμιζα πως ήταν αυθεντικό, αρχαίο παραμύθι (κάτι από Μεσοποταμία, κάτι από Γκιγκλαμές εποχή, ιστορία που είναι public domain.) Με μπέρδεψε και εκείνη η αρχαία γραφή… Νόμιζα πως ήταν από εκείνα τα κείμενα που αποτελούσαν πηγή έμπνευσης για σένα, και γι αυτό σε είχε γοητεύσει η ηρωίδα και το όνομα της. Άλλο κλου της πλάνης μου ήταν τα εκτός κλισέ σημεία της ιστορίας (εκτός Χόλυγουντ εννοώ, όπως όταν βλέπουμε κινέζικες υπερπαραγωγές.) Σε αυτό ίσως συντελεί το ότι είναι από τις πρώτες σου. Και ΑΡΑ, μην χάνεις την επαφή σου με την πρώτη Ευθυμία, υπάρχουν ΑΛΛΟΙ θησαυροί εκεί.

 

Και για να μην κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου…Ναι, σε ζηλεύω!! Αγκρρ.

[Naroualis]

Ευχαριστώ που ασχολήθηκες καθώς και για τις κολακίες (α, να χαθείς, δεν ντρέπεσαι...) αλλά όταν λες τα εκτός κλισέ σημεία της ιστορίας, τι εννοείς; Ποια είναι;

[DinoHajiyorgi]

Ευχαριστώ που ασχολήθηκες καθώς και για τις κολακίες (α, να χαθείς, δεν ντρέπεσαι...) αλλά όταν λες τα εκτός κλισέ σημεία της ιστορίας, τι εννοείς; Ποια είναι;

 

Δύσκολο να τα αναλύσω όλα εδώ. Είναι μηδαμινά, ψείρες. Π.χ. ένα που μού’ρχεται στον νου, η Ναρουάλις διατάζει τον στραγγαλισμό του κρασοπώλη που βασανίζουν στα μπουντρούμια. Σαν ηρωίδα και καλή, με τα στάνταρτ του Χόλυγουντ, όπου ο θεατής πρέπει να ταυτιστεί μαζί της, αυτό βγαίνει αρνητικό και άρα μη αποδεκτό. (Όχι πως συμφωνώ, σου εξηγώ αυτό που ρώτησες.)

 

Αλλά μάλλον όλη σου η ιστορία είναι αυθεντική και δεν ακολουθεί καμία αμερικάνικα πεπατημένη συνταγή. Το μόνο κοινό με το Χόλυγουντ που έχει είναι τα σκηνικά και τα ειδικά εφέ.