Jump to content

Η συμπεριφορά προς τα βιβλία


heiron

Recommended Posts

Εχουμε ξαναπει για το πως μεταχειριζομαστε τα βιβλια μας.Αλλοι μπορει να τα πετουν απο εδω κι απο εκει,αλλοι μπορει να τα φυλανε σε θηκες και βιβλιοθηκες οπου ελεγχουν υγρασια και φως.Καποια προσφατα περιστατικα με εκαναν να αναρωτηθω σχετικα και να συζητησουμε ειδικοτερα το θεμα.

Για παραδειγμα,φιλος μου στο Ναυτικο μου δανεισε βιβλια αλλα με την προυποθεση οτι δεν θα τα ανοιγω πολυ ωστε να μην δημιουργηθει η χαρακτηριστικη τσακιση-σαν ρυτιδα-στη ραχη του βιβλιου.Και οντως αφου κοιταξα τη βιβλιοθηκη του διαπιστωσα οτι ηταν μανιακος με αυτη τη λεπτομερεια.Δικα του ειναι τα βιβλια του και καθε ιδιαιτεροτητα ειναι δεκτη βεβαια.

Τις προαλλες ημουν στο ΚΤΕΛ Μακεδονια και κοιταζα καποια βιβλια στο περιπτερο οταν μου την ειπε ο περιπτερας γιατι ανοιγα και ξεφυλλιζα τα βιβλια!"Λερωνουν οι σελιδες αμα τις πιανεις" μου ειπε.

Κοιταξα τις σελιδες που κρατουσα.Καθαρες.Κοιταξα τα χερια μου.Καθαρα.Παρατησα τα βιβλια και εφυγα.Με το διο σκεπτικο τα βιβλιοπωλεια δεν θα πρεπει να πωλουν τα προιοντα τους σε ραφια αλλα τυλιγμενα η σε κουτια και να σου βγαζουν ενα δειγμα το πολυ για να κοιταξεις.Ευτχως δεν εχει τυχει να μου πει κατι παρομοιο βιβλιοπωλης αλλα αν σας εχει τυχει εσας πειτε το να μην πατησω στο μαγαζι αυτο.

Link to comment
Share on other sites

  • Replies 54
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • Oberon

    5

  • RaspK

    5

  • Spock

    5

  • Darkchilde

    4

Είμαι κι εγώ ψείρας με τα βιβλία μου, πολλά από αυτά που έχω διαβάσει φαίνονται σα να μην έχουν ανοιχτεί ποτέ. Όχι όλα, αλλά τα περισσότερα. Πάντως δε μου έχει πει κάποιος βιβλιοπώλης κάτι παρόμοιο.

Edited by Spock
Link to comment
Share on other sites

Κοιτα,μου εχουν επιστρεψει βιβλιο μου βρεγμενο.ΕΙχε στεγνωσει πια αλλα φαινοταν ενας λεκες στο πλαι και ειχε τις καμπυλες που παιρνει το χαρτι αμα βραχει.Σπαστηκα αφανταστα.

Αλλα το να μην σε αφηνουν να ανοιξεις τα βιβλια που θες να αγορασεις ειναι ηλιθιο,ανοητο,εξωφρενικο.Στην τυχη θα αγορασω το βιβλιο ρε φιλε;Εδω τα ρουχα τα φορας πριν τα αγορασεις και μετα παει και τα φοραει αλλος.Δηλαδη αμα πιασεις ενα βιβλιο τι εγινε,θα αχρηστευτει;

Link to comment
Share on other sites

Αλλα το να μην σε αφηνουν να ανοιξεις τα βιβλια που θες να αγορασεις ειναι ηλιθιο,ανοητο,εξωφρενικο.Στην τυχη θα αγορασω το βιβλιο ρε φιλε;Εδω τα ρουχα τα φορας πριν τα αγορασεις και μετα παει και τα φοραει αλλος.Δηλαδη αμα πιασεις ενα βιβλιο τι εγινε,θα αχρηστευτει;

Συμφωνώ απολύτως σ' αυτό.

Link to comment
Share on other sites

Τις προαλλες ημουν στο ΚΤΕΛ Μακεδονια και κοιταζα καποια βιβλια στο περιπτερο οταν μου την ειπε ο περιπτερας γιατι ανοιγα και ξεφυλλιζα τα βιβλια!"Λερωνουν οι σελιδες αμα τις πιανεις" μου ειπε.

 

Φαντασου χίλιους ανθρωπους που θα ανοίξουν τα βιβλία σ'αυτο το open to public μερος. Θα εχουν ολοι καθαρά χέρια; Θα τα ανοίξουν ολοι με τον ίδιο τρόπο; Θα πουλιέται ύστερα αυτο το βιβλίο ή θα είναι για πέταμα;

 

Με την ίδια λογική μπορείς να πείς , πήρα ένα φυστίκι από το καλάθι του έμπορα στην Δημοτική αγορά, και μέκραξε. Με χίλια φυστίκια ομως το καλάθι αδειάζει...

Link to comment
Share on other sites

Στα δικά μου βιβλία αφήνω πάντα ανεξίτηλο το πέρασμα μου. Άλλα είναι τσαλακωμένα (είτε στη ράχη, είτε στις σελίδες) σε άλλα έχω σημειώσει διάφορα (κάποια από αυτά τελείως κουλά π.χ σεισμός σήμερα 23.19) ή έχω υπογραμίσει κάποια κομμάτια που μου άρεσαν.Σε κάποια άλλα, λίγο πιο άτυχα, μπορεί να βρείς και λάδια από πίτσα ή στάμπες από καφέ. Δεν είναι οτι δεν τα σέβομαι ή είμαι τσαπατσούλα (άντε ίσως λίγο) απλά όταν τα ξεφυλλίζω στέκομαι σε αυτά τα μικροσημαδάκια γιατί μου θυμίζουν όχι μόνο πως έγιναν αλλά και κάποια γεγονότα εκείνης της ημέρας.

Φυσικά αυτά τα κάνω μόνο στα δικά μου βιβλία οπότε μη φοβάστε να μου δανείσετε :D

Edited by aristofanoula
Link to comment
Share on other sites

Κι εγώ προσπαθώ μεν να τα κρατάω σε καλή κατάσταση (ούτε το όνομά μου στο εσώφυλλο δε γράφω πλέον) αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δε θα τα 'φχαριστηθώ κι όλας! Οπότε τους περιστασιακούς λεκέδες από κανένα σνακ θα τους αποκτήσουν! Και που και που μπορεί και κανένα ψίχουλο να χωθεί ανάμεσα στα φύλλα! [Μόνο που δε θυμάμαι σε ποιές σελίδες ακριβώς, αν τύχει και πεινάσουμε πολύ καμιά φορά!.. :D ]

Link to comment
Share on other sites

xaxaxa τώρα τι θυμήθηκα :D Όταν ήμουν μικρή συνήθιζα να τρώω διαβάζοντας (δηλ ακόμα το κάνω...) αλλά anyway, μικρή το έκανα συνέχεια. Θυμάμαι συγκεκριμένα τους δύο τόμους των Μυστικών του Βάλτου. Κάποια στιγμή τα βιβλία δεν έκλειναν από τα ψίχουλα ανάμεσα στις σελίδες :blush: Έπρεπε κάθε τρεις και λίγο να τα... αδειάζω :tongue:

 

Κάποτε έγραφα και όνομα, θυμάμαι και κανα δύο που είχα υπογραμμίσει διάφορα, αλλά πλέον το μόνο που αφήνω στα βιβλία είναι περιστασιακοί λεκέδες. Α, και αν το θυμηθώ, το πότε το διάβασα για πρώτη φορά (είχα φάει ένα κόλλημα μ' αυτό πρόπεερσι, αλλά μετά μου έφυγε...)

 

Πάντως, όταν βλέπω κάποιον να ανοίγει το βιβλίο τελείως πριν καν αρχίσει να το διαβάζει, με πιάνει ένα κατιτις... Γιατί της φέρεστε έτσι της καημένης της ράχης;

Link to comment
Share on other sites

Ε, εντάξει μπορεί να είναι λίγο υπερβολικό να μην σε αφήνουν στα διάφορα μαγαζιά, εκθέσεις κλπ. να τα περιεργαστείς αλλα είναι απόλυτα λογικό όπως είπε και ο Dune, κι εγώ είμαι αρκετά ψείρας με τα βιβλία μου αλλα όχι σε ακραίο βαθμό, δηλαδή δεν έχω κανένα πρόβλημα αν π.χ. κιτρινίσουν τα φύλλα (μάλιστα θα έλεγα πως έχει και μια χάρη) αλλα δεν μου αρέσουν τα τσαλακωμένα/τσακισμένα φύλλα, ούτε οι σημειώσεις, ούτε οι λεκέδες ("OH MY GOD!!!!!! U CARELESS BASTARD WHAT HAVE U DONE ? GET YOUR HANDS OFF") και άλλα. Ο καθένας με το "βίτσιο του".

Link to comment
Share on other sites

Γενικά ανάλογα με τον τύπο βιβλίου. Στα βιβλία του Πανεπιστημίου και γενικά ότι αφορά επειστήμες κλπ. θα δείς υπογραμμισμένα κομμάτια, ή μαρκαρισμένα με τα κίτρινα/πράσινα ειδικά markers.

 

Στα μυθιστορήματα τίποτα δεν ανέχομαι, ούτε καν υπογράμμιση. Δεν με πειράζει αν τσακιστεί η ράχη, κλπ αρκεί να έχω κάνει εγώ την πρώτη ζημιά. Έχω ένα μικρό θεματάκι με τα βιβλία, και ο λόγος που σπάνια διαβάζω από βιβλιοθήκες ή άλλους: Επειδή θέλω το βιβλίο να το πρωτοδιαβάσω εγώ! Δεν μ'αρέσει να το έχουν διαβάσει πρώτα άλλοι γενικώς. Είναι και ο λόγος που απάνια αγοράζω μεταχειρισμένα, ακόμα και να είναι σε άριστη κατάσταση.

Link to comment
Share on other sites

Γενικά τα προσέχω αν και δεν είμαι ιδιαίτερα υποχόνδριος στο θέμα, όπως κάποιοι φίλοι μου εκτός φόρουμ.

Και γω διαβάζω τρώγοντας αλλά μόνο χιουμοριστικά κόμικς, δηλαδή σε στυλ Μικυ Μάους. Μερικά βιβλία μου έχουν γίνει σχεδόν φύλλο και φτερό, κυρίως γιατί έχουν περάσει ολόκληρα ταξίδια μαζί μου.

 

Αυτό με τους περιπτεράδες το έχω ψιλοσυναντήσει και γω αν και πολύ σπάνια. Ούτε μένα μ'αρέσει να αγοράζω ένα καινούργιο βιβλίο με ένα κάρο δαχτυλιές επάνω, συνήθως ψάχνω για κάποιο καλύτερο αντίτυπο αν έχω τέτοια επιλογή, αλλά όταν κοιτάζω ένα βιβλίο σε βιβλιοπωλείο συνήθως είμαι πολύ προσεκτικός για να μην αφήσω ούτε αποτυπώματα, ούτε τίποτα επάνω του.

Link to comment
Share on other sites

Και γω διαβάζω τρώγοντας αλλά μόνο χιουμοριστικά κόμικς, δηλαδή σε στυλ Μικυ Μάους.

Λίγο εκτός θέματος, αλλά για μένα από πάντα ήταν must να μασουλάω κάτι όταν διάβαζα Μίκυ Μάους. Μόνο για το άγχος μη πέσω πάνω σε κάποια πάπια, Ντόναλντ ή Σκρουτζ που θα τρων κάτι κι εμένα θα μου έτρεχαν τα σάλια. Γκναμ-Γκναμ!(μπούτι κοτόπουλου.) Ή ο ευρωπαίος Φάντομ Ντακ να τρώει ένα σάντουιτς με κρύα μπυρίτσα στο καταφύγιο του. Ένα σάντουιτς με σαλαμικά ήταν πάντα (ένα καλό στοίχημα)μια καλή συνοδεία για ιστορίες με τον Ντόναλντ.

[Επίσης Άσχετο: Το πρώτο Λούκυ-Λουκ που διάβασα ποτέ ήταν Η Πόλη Φάντασμα. Από εκείνη την ιστορία μου κόλησε ο παππούς στο καροτσάκι που είχε μανία με τα λουκάνικα. Διάβαζα και πολύ Μπλεκ μικρός. Όλο και κάποιον λαγό έψηναν πάνω από φωτιά σε κάποιο ξέφωτο. Συγνώμη για την άτοπη παρέμβαση, μου τρέχουν τα σάλια τώρα. Φταίνε τα κόμιξ.]

Link to comment
Share on other sites

εγώ δεν θέλω να είναι σκισμένα ή να έχει γράψει κάποιος ή να έχουν κάποιο αυτοκόλλητο.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ γενικά τα προσέχω, ιδιαίτερα όταν δεν είναι δικά μου. Αλλά αν, τα δικά μου πάντα, πάθουν κάτι το οποίο δεν ενοχλεί το κείμενο καμιά φορά τα αγαπάω ακόμα περισσότερο. Για παράδειγμα το σκυλί μου έχει φάει ένα κομμάτι από το εξώφυλλο από τους Δύο Πύργους του άρχοντα όταν ήταν μικρούλα. Καταρχάς έμαθα να μην της αφήνω βιβλία (τουλάχιστον ξένα) κάπου που να τα φτάνει και, κατά δεύτερον, μου αρέσει που κάθε φορά που το πιάνω να το ξαναδιαβάσω τη θυμάμαι κουτάβι να τα βάζει με τον Τόλκιν.

 

Τα δικά μου βιβλία τώρα, περνάνε συνήθως τα εξής:

Το χειρότερο που έχουν συνήθως μέσα είναι άμμος.

Καμιά φορά, επειδή διαβάζω πριν να κοιμηθώ κατά κανόνα και καταλήγω να κοιμάμαι με τα βιβλία στην αγκαλιά μου, τσαλακώνονται σε διάφορα σημεία.

Τσακίζω τις σελίδες τους για να ξέρω που είμαι ή αν έχουν εκείνο το εξώφυλλο με το αυτί το βάζω στο σημείο που είμαι, σαφώς ταλαιπωρεί την όψη τους αυτό. Αν μου αρέσει αφήνω τσακισμένη σελίδα εκεί που βρίσκεται για να μπορώ να το ξαναβρώ.

 

 

Ε, εντάξει, δεν τους βάζω και φωτιά να τα κάψω, αλλά ομολογώ πως δεν είμαι και ο καλύτερος ιδιοκτήτης που θα μπορούσαν να φανταστούν... :p

Link to comment
Share on other sites

Εγώ τι να πώ τώρα....

Όλα μου τα Θεατρικά βιβλία, αν είναι να τα χρησιμοποιήσω τα βγάζω φωτοτυπία για να μπορώ να σημειώνω.

Αν το βιβλίο μπορώ να το βρώ ευκολά, δεν προσέχω και πολύ.

Αν όμως είναι παλίες εκδόσεις όπως π.χ το The Hobbit του Tolkien στα αγγλικά, εκδόσεις Ballantine Books που έχει και στην τελευταία σελίδα διαφήμιση του Άρχοντα με τα εξής λόγια:

 

Available now from Ballantine Books!

THE AUTHORIZE EDITION

of the great masterpieces of fantasy by

J. R. R. Tolkien

 

The Hobbit

and

the complete trilogy

"THE LORD OF THE RINGS"

 

Με χρονολογία έκδοσης 1965.

 

Αυτά όσο να είναι τα προσέχω πιο πολύ.

 

Υ.Γ Ξέχασα να αναφέρω πως αυτό το βιβλίο το αγόρασα 2 Ευρώ απο το μοναστηράκι...

Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά θέλω τα βιβλία μου να είναι άψογα στην αφή. Να τα κοιτάς να μην ξέρεις αν έχουν διαβαστεί ή όχι. Ε ξ ο ρ γ ί ζ ο μ α ι όταν χρειάζεται να τσακίσω τη ράχη ενός βιβλίου, γι' αυτό και μου τη δίνουν τα αμερικάνικα βιβλία τσέπης. Όπως επίσης με εξοργίζει και όταν το αυτοκόλλητο του βιβλιοπωλείου έχει από κείνες τις εξοργιστικές κόλλες που δε φεύγουν με τίποτα και γεμίζουν μαυρίλες και βρωμιές με τον καιρό κι όταν προσπαθείς να πιάσεις το βιβλίο κολλάνε τα δάχτυλά σου... ααρργκκκκ! Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι δε διαβάζω ή δεν αγοράζω μεταχειρισμένα βιβλία. Απλά τα καινούργια πρέπει να είναι απλά άψογα. Και τέτοια να παραμείνουν για όσο θα κατοικοεδρεύουν στη βιβλιοθήκη μου.

 

Τώρα αν ένας βιβλιοπώλης/περιπτεράς μου πει "μην αγγίζετε"... κακό του κεφαλιού του. Δεν πρόκειται να ξαναπλησιάσω ούτε απ' έξω στο μαγαζάκι του. Περισσότερο γιατί κι εγώ προσπαθώ στα βιβλία να μην αφήνω δαχτυλιές.

Link to comment
Share on other sites

Μάλλον τα προσεχω μανιωδώς, χωρις να μπορώ να το δικαιολογήσω απόλυτα. Έχει τύχει να δανέισω κομικς σε φίλο και ο αδερφός του να μου πει οτι όταν το πέτυχε τυχαία μέσα στο σπίτι τους, δεν το άνοιξε καν έτσι ολοκαίνουριο που φαινόταν (Το είχα ήδη 4 χρόνια..). Έχω αυτό το κόλλημα με όλα μου τα αντικείμενα (ρουχα, cd, οτιδήποτε βρίσκεται στον ιδιωτικό μου χώρο). Έχω διαπιστώσει όμως οτι εξ ού και γίνει μια ζημιά, τουλάχιστον για τα δικά μου δεδομένα, σε βιβλίο που δάνεισα, δεν το σκεφτομαι καθόλου μετά.

Έχω ακούσει και μια ενδιαφέρουσα άποψη απο έναν δεινό αναγνώστη. Ότι τα βιβλία, λέει, είναι για να διαβάζονται και ο στόχος τους είναι να δανείζονται και αυτό να αποτυπώνεται στο βιβλίο με τις διαδοχικές αναγνώσεις. Συνεπώς, τσαλακώματα, σκισιματάκια, ράχη ζαρωμένη, είναι σημάδια ωρίμανσης του βιβλίου και πετυχημένης πορείας του.

Link to comment
Share on other sites

Aυτό με τα αυτοκόλλητα, ειδικά παλαιότερα, μου τη δίνει και μένα. Και άντε να βγάλεις μετά την κόλλα και να μη γίνει ένα χάλι όλο το οπισθόφυλλο, και το βιβλίο γεμάτο δαχτυλιές.

 

Όταν δανείζομαι ξένα βιβλία τα προσέχω σαν τα μάτια μου πάντως. Μόνο μία φορά στη ζωή μου έχασα ξένο βιβλίο (ευτυχώς ήταν από αυτά που βρίσκεις και στους πάγκους ακόμα) αλλά το θυμάμαι ακόμα γιατί δεν ξέρω πού και πώς χάθηκε. Φυσικά το αντικατέστησα άμεσα και με ταπεινή συγγνώμη. Από τότε πάντως δεν παίρνω ποτέ μαζί μου δανεικό βιβλίο για να διαβάσω στο τρένο ή λεωφορείο. Μόνο στο σπίτι και "μη-μου-άπτου!!"

Link to comment
Share on other sites

Εκείνο που δεν ανέχομαι με τίποτα στα βιβλία είναι τα σκισίματα, και τα τσαλακώματα στις σελίδες. Εαν θέλω να θυμηθώ το σημείο που σταμάτησα βάζω σελιδοδείκτη. Και εαν θέλω να σημειώσω κάτι, τότε προτιμάω τα post-it.

 

Στα βιβλία του Πανεπιστημίου, όταν σημειώνω, γράφω με μολύβι.

Link to comment
Share on other sites

Πάντως τα ταλαιπορημένα βιβλία απο το πολύ διάβασμα είναι πιο όμορφα...

Link to comment
Share on other sites

Εγώ είχα την ψώρα του "ατσαλάκωτου" με τα σχολικά βιβλία. Τσίλικα τα έχω ακόμα, σα να μην ανοίχτηκαν ποτέ.

 

Τα άλλα, αυτά στα ράφια, στα κουτιά, στο πάτωμα, τα αγαπάω και τα ταλαιπωρώ αρκετά. Όχι σε σημείο διάλυσης, βέβαια, αλλά όλα έχουν τσακισμένες σελίδες και την χαρακτιριστική τσάκιση στην ράχη. Και σε μερικά έχω κάνει συνδετικές επεμβάσεις με σελοτέηπ -προληπτικά. Κάποια άλλα υποφέρουν από κηλίδες καφέ (ξέρεις εκεί που ακουμπάει το φλύτζάνι) ενώ στα περισσότερα βρίσκεις υπογραμμίσεις και σημειώσεις στα περιθώρια. ΧΑ, όποιος δανειστεί βιβλίο από μένα θα διαβάσει (αν καταφέρει να βγάλει τον γραφικό μου χαρακτήρα...) και τα κρυφά ημερολόγια (τα οποία θα είναι πολύτιμα όταν γίνω διάσημη!)

 

Βέβαια, εγώ έχω ζήσει και την εξής φρίκη: δάνεισα τον πρώτο μου Έλρικ σε μια φίλη και μου τον επέστρεψε με πέντε (!!!!!!!!!)σκισμένες σελίδες! Ακόμα την ψάχνω να την κάνω πέντε λουρίδες με τα χέρια μου...

 

Υ.Γ. Παρεπιπτώντως, γνωρίζει κανείς από Θεσσαλονίκη αν υπάρχει κάποιος συντηρητής παλαιών βιβλίων; Τον χρειάζομαι!

Link to comment
Share on other sites

Βέβαια, εγώ έχω ζήσει και την εξής φρίκη: δάνεισα τον πρώτο μου Έλρικ σε μια φίλη και μου τον επέστρεψε με πέντε (!!!!!!!!!)σκισμένες σελίδες! Ακόμα την ψάχνω να την κάνω πέντε λουρίδες με τα χέρια μου...

 

Υ.Γ. Παρεπιπτώντως, γνωρίζει κανείς από Θεσσαλονίκη αν υπάρχει κάποιος συντηρητής παλαιών βιβλίων; Τον χρειάζομαι!

Μου θύμισες τη φρίκη που είχα φάει εγώ όταν ήμουν ακόμη στο δημοτικό, που δάνεισα ένα βιβλίο σε έναν ο οποίος μου το επέστρεψε σε κακά χάλια. Ήθελα να τον σκοτώσω! Βέβαια, δεν είχε σκισμένες σελίδες, σε αυτήν την περίπτωση θα είχα πάθει και εγκεφαλικό! Δεν μπορώ να καταλάβω τη νοοτροπία μερικών που έχουν την εντύπωση ότι τα δανεικά πράγματα είναι σαν δικά τους και ότι μπορούν να τα κάνουν ό,τι θέλουν. Δηλαδή, δεν είναι αυτονόητο ότι κάτι που δανείζεσαι πρέπει να το επιστρέψεις όπως ήταν; Τι να πω...

 

Τώρα για συντηρητή, δυστυχώς δεν ξέρω κάποιον.

Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι θέμα δανεικών βιβλίων. Είναι θέμα της νοοτροπίας "Ε, βιβλίο/κόμιξ είναι. Τι αξία έχει? Το διαβάζεις και το πετάς ή το κρατάς στην τουαλέτα για extra entertainment".

Link to comment
Share on other sites

Έχω μάθει πάντως να είμαι πολύ επιφυλακτικός σε ποιον/α δανείζω βιβλία ή οτιδήποτε. Πρέπει ο άλλος να σέβεται αυτό που του δανείζεις, αλλά και εσένα που του το δανείζεις.

Link to comment
Share on other sites

Καλα ναι,για τα δανεικα κι εγω ειμαι περιεργος.Δηλαδη ακομη κι εκεινος ο φιλος μου με την παραξενια για τις τσακισμενες ραχες αν μου ελεγε "Ω,χριστε μου(λεμε τωρα)!Τι εκανες;Το κατεστρεψες!" μπορει να πηγαινα να του επαιρνα καινουργιο αντιτυπο-τουλαχιστον αν ηταν σχετικα φθηνο...

 

Επισης μου εχουν τυχει περιπτωσεις κακομεταχειρισης δικων μου.Βρεγμενα,σκισμενα,κτλ. Αλλα θα μου πεις αλλοι δεν τα επιστρεφουν καθολου.Το αλλο σπαστικο που δεν εχει να κανει με την κακομεταχειριση ειναι ο..."επιδανεισμος"!Το οτι σου δανειζω ενα βιβλιο δε σημαινει οτι μπορεις να το δανειζεις κι εσυ με τη σειρα σου οπου να'ναι.Το χειροτερο ειναι οτι,αθελα μου,το εχω κανει κι εγω!Δήλαδη αυτη τη στιγμη βιβλιο που εχω δανειστει το εχει 3ος!Οποτε τρεχω να το παρω για να μην υπαρξει προβλημα.

 

Και οχι,το παραδειγμα του Dune ηταν μαλλον ατυχες αλλα δεν ειναι εκει το θεμα.Αν θελει κανεις να ψωνιζει βιβλια χωρις να τα βλεπει(γιατι και για να δεις το εξωφυλλο πρεπει να το βγαλεις απο το ραφι αρα θα το πιασεις με τα "βρωμοχερα" σου),δικαιωμα του.Αλλα για αυτους υπαρχει το ιντερνετ,ας μην μιλανε για βιβλιοπωλεια.

 

Οσο για συντηρητες...Δεν ξερω τιποτα αν και ειχε παρει το ματι μου ενα μαγαζι στη Θεσσαλονικη που κανει-ας πουμε-αναστηλωσεις.Δηλαδη περναει αλλο εξωφυλλο κτλ.Απο εκει και περα ισως υπαρχουν πανακια για την υγρασια και τη μυρωδια,φαρμακα για εντομα(!),θηκες για το φως...αλλα αυτο το βρισκω μαλλον εξεζητημενο.(μονο για την υγρασια εχω κατι στη βιβλιοθηκη μου)

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..