nikosal Posted November 1, 2007 Share Posted November 1, 2007 Πριν μερικούς μήνες είχα διαβάσει το Doomsday Book της Κόνι Γουίλις, που είχε πάρει hugo και nebula το 1992 και 1993. Υπόθεση: Κάπου στα μέσα του 21ου αιώνα είναι εφικτή η αποστολή ιστορικών (επιστημόνων) στο παρελθόν, ως παρατηρητών. Έτσι τα βιβλία της ιστορίας ξαναγράφονται με παρατηρήσεις από πρώτο χέρι. Μια νεαρή κοπέλα φεύγει για το 14 αιώνα στην Ευρώπη, μια από τις πιο σκοτεινές και επικίνδυνες περιόδους της ιστορίας στην ήπειρο που ζούμε. Είναι η πρώτη φορά που επιχειρείται αποστολή στη συγκεκριμένη εποχή, καθώς ως τώρα είχε αξιολογηθεί ως πολύ επικίνδυνη (πόλεμοι, επιδημίες, επικίνδυνη καθημερινή ζωή με συνεχείς φόνους, κλοπές, βιασμούς κλπ.) και ήταν off travel ας πούμε. Την ίδια στιγμή μια επιδημία ξεσπά στην σύγχρονη Αγγλία προκαλώντας σοβαρά προβλήματα στους διαχειριστές της χρονομηχανής, οπότε το πράγμα μπλέκει. Το στιλ της Γουίλις είναι ιδιότυπο. Η συγγραφέας εμμένει στη λεπτομέρεια, ειδικά όταν ακολουθεί τους χαρακτήρες. Περιγράφει τη δράση τους αρκετά κινηματογραφικά, σε κάνει να βλέπεις τι γίνεται κάθε λεπτό, πάει πίσω τους βήμα βήμα, στις αναποδιές, τις ενέργειες και τις σκέψεις τους. Κάποιοι αναγνώστες ίσως κουραστούν από αυτό το στιλ, κάποιοι άλλοι θα το βρουν ρεαλιστικό και αληθοφανές. Προσωπικά το doomsday δεν με κούρασε, παρά το μέγεθός του, εξάλλου διαχειρίζεται ένα θέμα που αγαπώ πολύ, το ταξίδι στο παρελθόν, και μάλιστα στη μεσαιωνική Ευρώπη. Το μόνο (κάπως) ενοχλητικό είναι το χιούμορ της Γουίλις, το οποίο, εχ, δεν ξέρω, μου φαίνεται πολύ μακριά από το δικό μας και την εποχή μας. Σε βαθμό που σε κουράζει. Το θυμήθηκα καθώς διάβασα προχτές τη νουβέλα της All seated on the ground στο τελευταίο Asimovs. Ένα πρωτότυπο, ευχάριστο και καλογραμμένο (όπως πάντα) χριστουγεννιάτικο διήγημα, γύρω από τα κάλαντα και τα τραγούδια των γιορτών, με φόντο μια ομάδα έξι εξωγήινων που καταφθάνουν στη Γη αλλά αδυνατούν να επικοινωνήσουν μαζί μας. Σε αυτό το λινκ μπορείτε αν θέλετε να διαβάσετε την αρχή του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted November 1, 2007 Share Posted November 1, 2007 Τι μου θύμισες τώρα!... Έχω διαβάσει διηγήματά της στον Απαγορευμένο Πλανήτη, και πιο συγκεκριμένα το Why the World Didn't End Last Tuesday, το At the Rialto και νομίζω και το Much Ado About [Censored]. Μου άρεσε πολύ το στυλάκι της και ήταν ανάλαφρο και διασκεδαστικό. Υποθέτω βέβαια ότι είναι διαφορετικά όταν γράφει short fiction... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 1, 2007 Author Share Posted November 1, 2007 χμμμμ τους απαγορευμένους τους είχα διαβάσει, λίγο πολύ, όλους. Έστω, την περισσότερη ύλη κάθε τεύχους. Για ποια περίοδο μιλάμε; Θα ρίξω μια ματιά και στη βιβλιοθήκη μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted November 1, 2007 Share Posted November 1, 2007 Χεχε, είναι ενδιαφέρον που λες ότι δεν σου αρέσει πολύ το χιούμορ της γιατί αυτό είναι το χαρακτηριστικό της στοιχείο και γενικά θεωρείται ως η καλύτερη χιουμορίστρια στον χώρο της ΕΦ αυτή τη στιγμή. Κι εγώ μέσα από τον ΑΠ την γνώρισα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 1, 2007 Author Share Posted November 1, 2007 Ναι, ξέρω... Κοίτα στο Doomsday έχει ένα βοηθό του κύριου χαρακτήρα (καθηγητή) να διαμαρτύρεται σε όλο το βιβλίο ότι τους τελειώνει το χαρτί υγείας και άλλες προμήθειες. Μια, δύο, πέντε, δέκα, είκοσι... Ε, έλεος... Και περιμένεις ότι κάπως θα το αλλάξει κάποια στιγμή για να γελάσεις πραγματικά, κάπως θα εκμεταλλευτεί αυτή την εμμμονή του, αλλά όχι, ως τις τελευταίες σελίδες, το χαρτί υγείας, το τσάι, τα πάντα τελειώνουν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.