8ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Γενικός, Θέμα: Βαθιές Μεταμορφώσεις

[Παρατηρητής]

Και τα δύο σπόιλερς ήταν φοβερά. Ξεκαρδίστηκα στο γέλιο ειδικά όταν την πάτησα με το πρώτο! Φαντάζομαι δεν ήμουν ο only one...!

 

Οι δικοί μου ψήφοι πάντως για τα διηγήματα πήγαν ως εξής (από τον πρώτο ως τον τελευταίο):

 

 

Darkchilde

 

Sileon

 

Nienor

 

THEANDROID

 

Nikosal

 

Raspk

 

Trillian

 

Rodonaura

 

 

 

Edited March 17, 2008 by Παρατηρητής

[Sileon]

Τι γίνεται μάγκες. Πολύ ηρεμία έπεσε εδω και ανησυχώ.

 

Ντίνο, δεν βλέπω πολύ όρεξη απο το κοινό για μάχη αυτοπροώθησης. Προτείνω κάτι που στο Ελλάντα είναι πιο γνώριμο. Δεν το γυρνάμε σε στοίχημα? Θα ορίσουμε και αποδόσεις, θα το κάνουμε κούκλα το νταραβέρι.

 

Θα πρότεινα να αλλάξει και το σύστημα της ψηφοφορίας. Να παιχτεί σε γύρους, ώστε η ίντριγκα να έχει κλιμάκωση. Σιγά-σιγά, οι χαμένοι θα μαζεύουν τα μπογαλάκια τους. Παράλληλα, θα ακολουθεί άνοιγμα τοπικίων που θα βάλλουν κατά του βρώμικου συστήματος, ενώ οι εναπομείναντες θα χάνουν ολοένα περισσότερο την επαφή με τον πραγματικό κόσμο, παγιδευμένοι στο αγώνα της πρωτιάς.

Στο τέλος θα μείνει το μέγα ζεύγος, όπου εκεί θα χυθεί αίμα.

Η όλη διαδικασία δεν θα κρατάει λιγότερο απο τις εκλογές στο Αμέρικα.

 

Βέβαια, ο νικητής μάλλον θα έχει ξεχάσει για ποιο πράμα αγωνιζόταν, αλλά(!!) θα πάρει το βιβλίο και την εκτίμηση του κοινού.

[DinoHajiyorgi]

Καλό να ακούγεται μια νέα ιδέα εδώ μέσα, μήπως και ανάψουν τα αίματα.

 

Θα παραδεχτώ πρώτος πως δεν έχω ζωή, και με την τσέπη άδεια κάθομαι στο σπίτι με το κομπιούτερ και το παρόν φόρουμ καφενείο.

 

Φοβάμαι, πάνω εκεί που γνώρισα μια γενιά σουφουφητών και τους συμπάθησα, τους πρόλαβα μια αναπνοή πριν την μετάλλαξη τους σε κάτι άλλο. Οι άνθρωποι περνούν από φάσεις και μετά πάνε για άλλα. Πολλοί λένε πως αυτή είναι εξεταστική περίοδος, έχουν διάβασμα κλπ. Αυτό όμως είναι πέρασμα ("πέρασα τις εξετάσεις") σε κάτι άλλο και νέο.

 

Η Nienor είναι αυτή τη στιγμή μέσα στο κουκούλι της στη Σύρο και τι θα βγει από εκεί μέσα...ποιος γνωρίζει; Κι αν κρίνω από τον Συριανό μελτέμι (παράδειγμα nikosal) things do not look good.

 

Και οι υπόλοιποι πάνε για άλλα. Αυτό δεν σημαίνει πως γεράσανε οι πολλοί και τώρα θα ωριμάσουν καθώς πρέπει, αλλά όσο πιο νέος ήσουν κομμάτι του sff τόσο και το sff ήταν απλά μια φάση. (Αλλιώς, σε 60 χρόνια θα ήταν λογικό να έχουμε 80ρηδες emo).

 

Εγώ μπήκα εδώ μετά τα 40 και με βλέπω να με πετάνε τελευταίο έξω τη μέρα που ο last of the Robin αποφασίσει να κλείσει το μαγαζί.

[nikosal]

Λοιπόν, κόψτε τις απαισιοδοξίες και τις φιλοσοφίες και ετοιμάστε τις κριτικές σας για το άνοιγμα της συζήτησης που θα γίνει πολύ πολύ γρήγορα. Τεχνικός είναι ο λόγος που δόθηκε η διήμερη παράταση, αλλά το αργότερο αύριο (ίσως και σήμερα) ξεκινούν οι κρίσεις. Και δεδομένου του υλικού που κατατέθηκε αλλά και του πρωτότυπου θέματος, που άλλοι ακολούθησαν, άλλοι όχι, αυτή τη φορά η συζήτηση αναμένεται να έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

[DinoHajiyorgi]

Απλά δώστε το σύνθημα.

 

Εγώ είχα κριτική που οι admin έκαναν αόρατη μέχρι νεοτέρας. Θα παρακαλούσα να με αφήσουν να την ξαναβάλω ο ίδιος καθώς ένωσα τα δύο ποστ(που ήταν) σε ένα.

[Sileon]

Ωχ(!), δηλαδή τελειώνει η προθεσμία..

Καλα, επειδή δεν προλαβαίνω, θα στείλω τώρα, έτσι, τσάκα-τσάκα, μάνι-μάνι, στεγνά, τσακ-μπαμ, την δική μου σειρά κατάταξης.

Αφού τελειώσει η ψηφοφορία θα ρίξω καμία ματιά στις ιστορίες, έτσι για να γίνει και κουβέντα.

 

 

Υ.Γ.1. Επειδή τον βλέπω τον Νίκο να κοκκινίζει και ήδη ακούω τον καπνό απο τα αυτιά να σφυρίζει σαν τσαγιερό, δηλώνω: Ψήφισα εχθές με τα όλα μου.

 

Υ.Γ.2 Ντίνο, αν θες, άνοιξε ένα αντίστοιχο τόπικ με το θέμα. Αφενός, αυτά που βγαίνουν αυθόρμητα είναι η καλύτερη τροφή για συζήτηση, αφετέρου, μερικές φορές κάνει καλό να εκτονώνουμε αισθήματα που κουβαλάμε κλειδαμπαρωμένα για καιρό.

[DinoHajiyorgi]

Ντίνο, αν θες, άνοιξε ένα αντίστοιχο τόπικ με το θέμα. Αφενός, αυτά που βγαίνουν αυθόρμητα είναι η καλύτερη τροφή για συζήτηση, αφετέρου, μερικές φορές κάνει καλό να εκτονώνουμε αισθήματα που κουβαλάμε κλειδαμπαρωμένα για καιρό.

 

Έχουμε το Galactic Senate.

Edited March 18, 2008 by DinoHajiyorgi

[Sileon]

Right.

[DinoHajiyorgi]

 

 

 

 

[Oberon]

Λοιπόν παίδες, το τεχνικό πρόβλημα που υπήρχε λύθηκε. Αργότερα σήμερα θα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα.

 

Η ψηφοφορία κλείνει και επίσημα και μπορείτε να κάνετε όσα σχόλια για τις ιστορίες θέλετε (ακόμα και να "ποντάρετε" ποιες ιστορίες είναι στην κορυφή κλπ μέχρι να ανακοινωθεί και η τελική κατάταξη). ;)

 

Όλα τα ποστς με σχόλια που είχαν γίνει "αόρατα", είναι αυτή τη στιγμή ορατά, όπως τα #39 και #42 του παρόντος τόπικ που περιέχουν σχολιασμό από το Ντίνο.

 

Eυχαριστούμε πολύ όσους συμμετείχαν και με τις ιστορίες τους αλλά και με τις ψήφους τους!

Edited March 19, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

ΟΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΕΔΩ:

 

Κατ’αρχήν τα συγχαρητήρια μου στον Dain για την παρούσα διοργάνωση, γιατί όχι μόνο μάζεψε πλούσια συμμετοχή, 9 διηγήματα είναι ένα θαύμα, αλλά και διηγήματα που κινούνται μεταξύ του «υπέροχου» και του «καλού» (χωρίς να βάζω αυτάρεσκα και το δικό μου στους χαρακτηρισμούς). Αυτό κάνει την εκτίμηση και κριτική μου πολύ πιο ευχάριστη στο να τη γράψω.

 

Κρίνω πάντα πρωτίστως από το πόσο μου άρεσε, πόσο με αιχμαλώτισε ένα διήγημα, και μετά θέτω το κριτήριο του πόσο εντός θέματος ήταν. Τα ορθογραφικά, συντακτικά κλπ, τα αφήνω για τους ειδικούς.

 

Το διήγημα που ψηφίζω σαν πρώτο είναι το «Ζόμπι» του Electroscribe. Μια ιστορία που με κέρδισε από την έναρξη, με το διήγημα μέσα στο διήγημα. Το ίδιο συναρπαστικά είναι βεβαίως και όσα ακολουθούν, και νομίζω πως είναι εντός θέματος. Τα μηνύματα και τα σχόλια (τα ποστ) σχετικά με το διήγημα που έγραψε ο ήρωας πριν την «καταστροφή» δεν νιώθω να συντελούν κάποιο σκοπό στην εξέλιξη της ιστορίας. Ίσως στη θέση τους να βλέπαμε περισσότερα αποσπάσματα από το «Ζόμπι» που να παραλληλίζονται με την τωρινή, «πραγματική» κατάσταση με τα τέρατα. Υπάρχει ήδη μια νύξη, πολύ αργά προς το τέλος, που ο αφηγητής θυμάται ποιο ήταν το σκεπτικό του όταν δημιουργούσε τους ζωντανούς νεκρούς της φαντασίας του σε σχέση με αυτό που βιώνει τώρα. Αν αυτό αναπτυσσόταν λίγο παραπάνω σε όλη τη διάρκεια του κειμένου, ίσως είχαμε και ένα αριστούργημα.

 

Πριν ξεμυτίσει το ανωτέρω διήγημα, είχα την ψήφο μου έτοιμη για «Το Ιερό της Γνώσης» του Nihilio. Μυθοπλασία του γούστου μου, συναρπαστικό στην ανάγνωση, με κέρδισε σε πολλά επίπεδα. Θέλει μερικές πινελιές για να μπει εντός θέματος, γιατί όπως στέκει δεν είναι. Εφόσον δεν έχουμε έναν σταθερό χαρακτήρα από την αρχή έως το τέλος, εκλαμβάνω πως η μεταμόρφωση έχει να κάνει με έναν τόπο, ένα κτίσμα, την Βιβλιοθήκη. Το κτίριο όμως, ενώ του γίνεται αναφορά… «απουσιάζει». Βλέπουμε, μέσα από το παλάτι, τις αποφάσεις που παίρνονται γι αυτό, και τίποτα άλλο συγκεκριμένο για το ίδιο. Δεν θέλει πολλά να του δώσεις λίγο ψυχή, να το χρωματίσεις. Από το πώς εμφυσούσε ελπίδα στους ανθρώπους έστω και σαν γιαπί, πως ο κόσμος καθόταν να ξαποστάσει στην τελειωμένη αυλή του και πόσο τους άρεσε να το φαντάζονται τελειωμένο και γεμάτο, μέχρι που έγινε τάφος και μέρος που απέφευγαν, στοιχειωμένο και καταραμένο πλέον με τρελά φαντάσματα, χώρος μόνο για νυχτερινές, δαιμονικές λατρείες. Αυτά βέβαια μπορεί να μην συμβαδίζουν με το μεγαλύτερο κείμενο στο οποίο ανήκει αυτό το απόσπασμα, αλλά θα ήταν απαραίτητες προσθήκες αποκλειστικά γι αυτή του την σόλο παρουσίαση. Και τότε θα ήταν και πολύ εντός θέματος, αλλά και αριστούργημα.

 

Τρίτο η «Πάλα» της Naroualis και εδώ σταματώ την αρίθμηση για τα διηγήματα που με κέρδισαν με την πρώτη. Τώρα κακό είναι να πω πως δεν περίμενα τίποτα λιγότερο από την φίλη μου; Ήξερα πως θα το απολαύσω, πως θα με κερδίσει και θα με συγκινήσει, και έπεσα μέσα σε όλα. Ένα πανέμορφο παραμύθι. Είναι εντός θέματος, και αυτό όμως το βλέπω κοιτάζοντας πέραν των όσων μου δίνει η συγγραφέας. Η ιστορία καταφέρνει να με ταυτίσει με το δίλημμα της ηρωίδας, συγκινούμαι και ξαφνιάζομαι (και χαίρομαι) για την τελική της απόφαση. Είναι η «σωστή» απόφαση, αλλά μου λείπει το εσωτερικό ταξίδι, η διεργασία από την οποία πέρασε η Πάλα για να φτάσει στην απόφαση της. (Το διήγημα καθεαυτό όμως, εκτός της απαίτησης του διαγωνισμού, δεν θα χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Είναι τέλειο έτσι όπως είναι.)

 

Και τα υπόλοιπα διηγήματα, χωρίς όμως την σειρά της κατάταξης τους:

 

«Η Επιστροφή» του Guardian of the Rune Ring #1. Από την τελευταία φορά, στον διαγωνισμό που είχα διοργανώσει εγώ, είχα πάρει κάποιες επεξηγήσεις από τον Guardian και ενημερωμένος πλέον, μου ήταν ευκολότερο να διαβάσω και να κατανοήσω αυτό το διήγημα. Αν και κάπου χάθηκα προς το τέλος. Από τον πολύ ενδιαφέρον εφιάλτη που το ξεκινάει, και όπως συνεχίζει, αυτά που αρχικά κατάλαβα ήταν τα εξής (σωστά ή λάθος): Όταν βλέπουμε μια ταινία δράσης, στην διάρκεια του έργου σκοτώνονται αμέτρητοι κομπάρσοι, για τους οποίους δεν δίνουμε καν μια δεύτερη σκέψη. Και στα παιχνίδια που παίζουμε οι ίδιοι, αν η εξόντωση κάποιων ιπποτών μας βοηθάει να μεταβούμε στο επόμενο επίπεδο, το κάνουμε χωρίς δεύτερη σκέψη. Αισθάνθηκα, ξεκινώντας την ανάγνωση της Επιστροφής, πως το διήγημα πραγματεύεται τη συνείδηση, τον ηθικό προβληματισμό του ήρωα γι αυτές τις «παράπλευρες απώλειες». Σαν να σταματάς ξαφνικά και κοιτάς τον πεσμένο σου αντίπαλο και αναρωτιέσαι για την απώλεια της ζωής. Εκεί, θα έβρισκα την ιστορία και εντός θέματος, αλλά θα με κέρδιζε και συγκινησιακά. Από τα μισά και μετά όμως αντιλήφθηκα πως αυτά που τυραννούσαν έναν από τους ήρωες είχαν να κάνουν πολύ περισσότερο με την καθεαυτή αποστολή τους. Και επειδή με μπέρδεψε λίγο η «φιλοσοφία» της Αλεπούς, κάπου χάθηκα και στο τέλος δεν ήξερα αν η αντίσταση στο κάλεσμα της ήταν σωστή ή λάθος;

 

«Ο Μάγος Κοιτάζει την Πόλη» του Guardian of the Rune Ring #2. Όμορφο, πικρό διήγημα με πετυχημένη ατμόσφαιρα (έχει κάτι από το I Am Legend στο πιο μεσαιωνικό) με κάνει να θέλω να δω κι άλλες ιστορίες με αυτούς τους «νοσοφόρους» που δεν είναι ακριβώς βρικόλακες, αλλά ένα παράπλευρο είδος με πιο ενδιαφέρον δράμα. (Μην το αμελείς Guardian #2, ανέπτυξε κι άλλο τον μύθο). Τώρα για το αν είναι εντός θέματος…νομίζω πως είναι γιατί εμπεριέχει την μετάνοια. Με μπέρδεψε λίγο αλλά θέλει μάλλον πιο προσεγμένη ανάγνωση. (Αν οι νοσοφόροι θέλουν να γευτούν την ζωή των θυμάτων τους, γιατί η νοσοφόρος του μάγου διάλεξε να γευτεί τον θάνατο του; Γι αυτό πέθανε εκείνη; Είναι και ο μάγος ένας νοσοφόρος τώρα;) Πέραν τον διευκρινίσεων όμως, είναι δυνατό διήγημα με βασανισμένους χαρακτήρες και με κέρδισε.

 

«Η Γκάιντα» του Παρατηρητή. Δεν ήταν λίγες οι φορές που σκεπτόμουν πως θα μπορούσε να συνεχίσει κανείς τον μύθο του «Μαγεμένου Αυλού», που είχαν καταλήξει εκείνα τα παιδιά, και πως θα ήταν αν επέστρεφαν μια μέρα, ακόμα και σαν ενήλικες. Το διήγημα δεν διαπραγματεύεται τις ανησυχίες μου, απλώς επαναλαμβάνει τον μύθο σε μια άλλη, παρόμοια περίπου, περίσταση. Το παραμύθι είναι καλό και διδακτικό, δεν εμπεριέχει όμως μεταμόρφωση. Οι κάτοικοι διατηρούν τα σφάλματα τους, και ο υπερφυσικός παίκτης της γκάιντας παραμένει μονολιθικός, ένας αδιάλλακτος τιμωρός, μια άποψη που πάντα με ενοχλούσε από παιδί στα παραμύθια.

 

«Τα Σαράντα Κύματα της Ευτυχίας» του roriconfan. Ευχάριστο, έξυπνο ανάγνωσμα, εντός θέματος μεν, λίγο οφ στο συμπέρασμα του δε. (Εγείρει μάλλον συζήτηση). Η σωτηρία μας είναι να ξανασκαρφαλώσουμε στα δένδρα και να τρώμε μπανάνες; Σαν είδος και κόσμος είναι αδύνατο να σωθούμε μέσω της διανόησης; Είναι κι αυτή μια άποψη με τη σωστή δόση χιούμορ. (Το μοναδικό καλό σημείο του Escape from L.A. ήταν η απόφαση του Plisken που κλείνει την ταινία).

 

«Ο Νέος μου Σκληρός» του Celestial. Να πω πως αποφεύγει την πρόκληση με το να μην ανταποκριθεί εκ βαθέων στο θέμα; Και η περιγραφή πως ένα δενδρίλιο έγινε δένδρο και στη συνέχεια ντουλάπα είναι μια σημαντική μεταμόρφωση. Πόσο μάλλον ένα διαστημόπλοιο που περνάει καμιά δεκαριά φορές από το φαναρτζίδικο. Το δεύτερο «αντικείμενο» σαν ήρωας ιστορίας, στο παρόν διαγώνισμα. Έξυπνη όμως ιδέα, και όσοι μπερδευτούν με το φινάλε θα πρέπει να ξαναδιαβάσουν με προσοχή την έναρξη.

 

Τα συγχαρητήρια μου ξανά σε όλους τους συναδέλφους.

[Παρατηρητής]

Λοιπόν είδαμε από όλα στο διαγωνισμό. Ήρωες, αντι-ήρωες, σωτήρες, εκδικητές, παραδείσους, κολάσεις, σοφούς, χαζούς, αμετανόητους και μετανοιωμένους. Βέβαια οι λυκάνθρωποι και άλλα shapeshifting πλάσματα μάλλον έκαναν απεργία στη φαντασία των συγγραφέων. Λάβαμε όμως μια καλή δόση από το συγγραφικό στιλ του κάθε διαγωνιζόμενου και κάτι από την αντίληψη του περί μεταμόρφωσης. Είμαι σίγουρος πως κάποιοι αυτούς θα είχαν καλύτερες ιστορίες να προσφέρουν και ίσως να μετάνοιωσαν για εκείνες που πόσταραν. Με μεγάλο αντίπαλο το χρόνο πάντως όλοι τους τα πήγαν περίφημα. Μακάρι να λάβαιναν μέρος και άλλα μέλη ώστε να διαβάζαμε κι άλλες απόψεις περί μεταμόρφωσης. Συγχαρητήρια σε όλους τους διαγωνιζόμενους καθώς και σε όσους ψήφισαν.

 

Τώρα σχετικά με την κατάταξη που θα φέρουν τα αποτελέσματα, πιστεύω πως ο κάθε διαγωνιζόμενος γνωρίζει στο περίπου τη θέση του. Εγώ ειδικά θα είμαι ο πρώτος από το τέλος!

 

Ορίστε τα σχόλια μου περι των ιστοριών που έλαβαν μέρος. Ξεκινώ από την πρώτο που στάλθηκε και τελειώνω με το δικό μου (μια σύντομη αυτοκριτική).

 

Ο Μάγος κοιτάζει την Πόλη

Τρομερά ατμοσφαιρικό με όμορφα λόγια και με πολλά υποσχόμενο σενάριο. Η αφήγηση και το ύφος είναι τα μεγαλύτερα ατού. Κάποιες επεξηήσεις όμως λείπουν ενώ η μεταμόρφωση ήταν κάτι που δεν έστρεψε επάνω του το θέμα του διαγωνισμού.

 

Ο Άγιος του Βραλ

Το ξεκίνημα είναι όλα τα λεφτά. Δυνατό, ποιητικό και ειρωνικό, μια τέλεια εισαγωγή για την κόλαση που πρόκειται να ζήσει στη συνέχεια ο πρωταγωνιστής και μαζί του ο αναγνώστης. Μου άρεσε τόσο σε έμπνευση όσο και σε δομή. Μπορώ να πω ότι δεν του έλειπε τίποτα μα τίποτα και δικαίως ο συγγραφέας αξίζει να τιμηθεί σε αυτόν το διαγωνισμό. Αφού κατάφερε να πει τόσα πολλά σε τόσο μικρό διήγημα, δίχως να ξεφεύγει από το θέμα, η νίκη του αξίζει.

 

Τα Σαράντα Κύμματα της Ευτυχίας

Μια πολύ έξυπνη περιήγηση στο θέμα της ανθρωπότητας και της ραγδαίας εξέλιξης της. Για ακόμα μια sfi fi φορά ο Θεός παρουσιάζεται ως συμπαντική κατασκευαστική εταιρία και ο Άνθρωπος ένα ελατωματτικό ων που δεν ικανοποιείται με τίποτα. Επιτυχημένη ιδέα αλλά αν μπορούσε να δωθεί κάπως καλύτερα και αν το τέλος ήταν διαφορετικό, ίσως να την έβλεπα πιο θετικά από όσο την είδα.

 

Πάλα

Ποιος ρομαντικός αναγνώστης μπορεί να αντισταθεί στο γράψιμο της Ναρουάλις; Ποιος μπορεί να αντισταθεί στην ατμόσφαιρα, τη λαική πνοή, την παραμυθένια υφή, τις λεπτομέρειες που σε εντάσσουν ως μέρος της κάθε της ιστορίας όπως επίσης και τους ανθρώπινους χαρακτήρες που χορεύουν στο ρυθμό της φαντασίας της; Παρ όλα αυτά δεν ξέρω τι την έπιασε και πόσταρε το συγκεκιρμένο δίηγημα για το διαγωνισμό. Η μεταμόρφωση φάνηκε να είναι η απρόσμενη επιλογή της Πάλα να μην επιστρέψει στον τόπο που γεννήθηκε και όχι τα όσα συνέβησαν για να λάβει αυτήν την απόφαση. Δεν με ικανοποίησε καθόλου μπορώ να πω, παρ΄ότι είναι τόσο καλογραμμένο και γλυκόπικρο.

 

Ο Νέος μου Σκληρός

Αγαπητέ Celestial να με συγχωρείς αλλά όσες φορές κι αν διάβασα το διήγημα σου προσπαθώντας να βγάλω μια άκρη, δεν τα κατάφερα. Κάτι λίγα εκεί στο τέλος αλλά δεν με βοηθήσαν να βρω το νόημα. Περιμένω επεξηγήσεις

 

Το Ιερό της Γνώσης

Κάτι από αρχαία ελληνική και βυζαντινή ιστορία μέσα στη μαγική κατσαρόλα της φαντασίας του Νιχίλιο (ή Νιέλιο), με έντονη δόση σκοτεινής ατμόσφαιρας και φάνταζι χρονικών, αποτέλεσαν το εκπληκτικό Ιερό της Γνώσης. Δυαντή γραφή από ένα ένα δυνατό μυαλό με αναμφισβήτητη δημιουργικότητα και φαντασία. Η μεταμόρφωση εντοπίζεται περισσότερο στα κοινωνικοπολιτικά γεγονότα που επιρέασαν την ολοκλήρωση του Ιερού που τελικά έγινε Μαυσωλείου του Χρόνου. Θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερο αν κατά τη γνώμη μου προστίθονταν επιπλέον και μερικά υπερφυσικά και επικά στοιχεία διότι τα πολλά κοινωνικοπολιτικά το έκανε κάπως ξερό.

 

Ζόμπι

Τι να πω τώρα για αυτό; Το να ταυτιστώ τόσο πολύ με έναν άγνωστο ήρωα ενός σύντομου διηγήματος δεν το περίμενα. Ο Ελέκτρο περιγράφει άριστα το εσωτερικό μέρος ενώ μεταλλαγμένου. Πως σκέφτεται, πως δρα, πως αισθάνεται τη φωνή, την αφή, την ακοή, την όραση, την αφή. Ο ήρωας γίνεται ότι ακιρβώς και ο δικός του φανταστικό ήρωας(τραγική ειρωνία) και μετέχει σε μια περιπέτεια τόσο καλά δοσμένη που προκαλέι την έκπληξη μέσα στις τόσο λίγες λέξεις στις οποίες εξελίσσεται. Το δυνατότερο σημείο είναι τα πρωτότυπα φλας μπακς των ηλεκτρονικών σκέψεων και σχολίων, όπου κι αυατά με τη σειρά τους θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια εξίσου καλή ιστορία με θέμα τη μεταμόρφωση. Διήγημα που προκαλεί συγκίνηση δίχως να καταντά μελόδραμα. Αριστούργημα από την αρχή ως το τέλος. Όμως δυστυχώς ξεπέρασε το όριο των 3000 λέξεων.

 

Η Επιστροφή

Σε αυτό το σημείο πρέπει να παραδεχτώ ότι τα δύο αδέλφια έχουν ταλέντο στη συγγραφή. Οι γονείς τους πρέπει να είναι περήφανοι.

Τώρα όσο αφορά την Επιστροφή. Λυρικό, ποιητικό, ευαίσθητο και πολύ σοφό, κάτι μεταξύ αρχαίου τραγουδιού και φιλοσοφικού διαλόγου κάποιου ξεχασμένου μαθητή του Πλάτωνα. Από τα πλέον αγαπημένα μου διηγήματα, άσχετα με το αν θα προτιμούσα η μεταμόρφωση να δίνονταν με έναν πιο σαφή τρόπο σε σχέση με την προετοιμασία του ήρωα να κάνει την επιλογή του.

 

Η Γκάιντα.

Στάθηκα περισσότερο στην κοινωνική μεταμόρφωση αν και πιστεύω χάθηκα στην υλοποίηση. Οι άνθρωποι παρατούν τους θεούς που βρίσκονταν πάντα στο πλευρό τους και προτιμούν να λατρεύουν έναν ψεύτικο θεό. Μεταμορφώνονται σε πλάσματα που τους ενδιαφέρει μόνο το συμφέρον τους για αυτό και αρχικά δέχονται τη βοήθεια του γκαιντζή δίχως όμως να πληρώνουν το ανάλογο αντίτιμο. Η ίδια η φύση από συμπονετική μεταμορφώνεται σε κάτι εκδικητικό και ανελέητο έπειτα από την άσχημη μεταμόρφωση των ανθρώπων σε άβουλα προιόντα του ίδιου τους του δημιουργήματος. Ιστορία που της αξίζει μια ανάγνωση αλλά όχι και καλή θέση στον συγκεκριμένο διαγωνισμό

 

Καλά αποτελέσματα και από μέρους μου ευχαριστώ τον Dain που οργάνωσε το διαγωνισμό διότι μας έδωσε την ευκαιρία να δημιουργήσουμε μικρά διαμαντάκια που είτε είναι εντός είτε εκτός θέματος, είναι όλα τους όμορφα αναγνώσματα με βαθύ περιεχόμενο.

 

Και του χρόνου!

[Nihilio]

Συγχαρητήρια και στον Dain για τη διοργάνωση, αλλά και σε όλους τους συμμετέχοντες.

 

Σχόλια λοιπόν:

Η ιστορία που κατ'εμέ ξεχώρισε ήταν Η ιστορία του Αγίου του Βραλ. Και μόνο που ξεκινάει σε ένα τόσο "εξωτικό" χώρο με κέρδισε, και εδώ υπάρχει και μια ενδιαφέρουσα εσωτερική μεταμόρφωση, πέρα από την εξωτερική. Βέβαια προς το τέλος ο Ντίνος βιάζεται να κλείσει, και αυτό είναι ένα μικρό μείον.

 

Έπειτα ξεχώρισα τις ιστορίες του electroscribe, της Naroualis και του Παρατηρητή.

Το Ζόμπι είχε μια εξαιρετική ιστορία, αλλά ήταν αγυάλιστο (όπως παραδέχτηκε και ο συγγραφέας) και σε σημεία μου χτύπησε άσχημα. Αν είχε περάσει από μία διόρθωση θα ήταν για εμένα το φαβορί.

Η Πάλα ήταν ακριβώς το αντίθετο. Πολύ δυνατή γραφή, αλλά ούτε ιστορία φαντασίας θα την έλεγα (κανόνας - αν αλλάζοντας χώρες και ονόματα σε αντίστοιχα του πραγματικού κόσμου και η ιστορία συνεχίζει να βγάζει νόημα, μάλλον δεν είναι φαντασίας), ούτε η μεταμόρφωση δούλευε καλά. Αλλά επαναλαμβάνω, ήταν ίσως το πιο καλογραμμένο από όλα τα κείμενα του διαγωνισμού.

Τέλος Η γκάιντα ήταν ένα αρκετά ισορροπημένο κείμενο που, χωρίς να ξεχωρίζει σε κάποιον τομέα, ήταν και καλογραμμένο και συνεπές.

 

Το ο Μάγος κοιτάζει την Πόλη, ενώ έχει καλές ιδέες, με απογοήτευσε ως γραφή. Η συνεχής "λυρική" σύνταξή του ειδικά μου φάνηκε αφόρητη, έχει όμως δυνατότητες.

Η επιστροφή από την άλλη, και παρόμοια γραφή έχει και η περίληψη ενός rpg campaign είναι. Με κούρασε αρκετά.

Τα Σαράντα Κύμματα της Ευτυχίας είχαν ενδιαφέρουσα ιδέα και υλοποίηση. Αρκετά ικανοποιητική ιστορία και αυτή.

 

Τέλος, ο νέος μου σκληρός νομίζω ότι ήταν ένα ανέκδοτο που μετά βίας άγγιζε και το θέμα και αγνοούσε τους περιορισμούς που έθετε (ήταν κάτω από 1000 λέξεις πχ)

 

Μετά από όλα αυτά μπορείτε να φανταστείτε την κατάταξή μου, όπως μπορώ να τη φανταστώ κι εγώ γιατί δε θυμάμαι την ακριβή σειρά.

[Παρατηρητής]

Προβλέπω απόψε ότι το Βραλ θα χεστεί απο τη χαρά του. Ίσως έτσι ο Άγιος γλιτώσει από το μαρτύριο του.

[DinoHajiyorgi]

@ Nihilio: Είχε να κάνει με το όριο λέξεων. Με κόπο κατάφερα τις 2.950 λέξεις. Μόλις ανακοινωθούν τα αποτελέσματα, θα ποστάρω το full version, 6.820 λέξεις.

 

@ Παρατηρητή: Όταν σου έστειλα το γουρουνόπουλο, το γιαούρτι και το καλάθι με τα αχλάδια, σου είχα κι ένα σημείωμα. Play it cool μην μας πάρουν χαμπάρι.

[Nihilio]

@ Nihilio: Είχε να κάνει με το όριο λέξεων. Με κόπο κατάφερα τις 2.950 λέξεις. Μόλις ανακοινωθούν τα αποτελέσματα, θα ποστάρω το full version, 6.820 λέξεις.

To κατάλαβα ότι είχες κόψει. Αλλά όχι τόσο πολύ.

[Electroscribe]

Να ξεκινήσω ευχαριστώντας όλους όσους επένδυσαν πολύτιμο χρόνο για να διαβάσουν ή να δοκιμάσουν να διαβάσουν το διήγημά μου. Διπλό ευχαριστώ σε όσους το σχολίασαν ή θα το σχολιάσουν. Εξαιτίας του περιορισμού στον χρόνο και την έκταση, δεν κατόρθωσα να γράψω ακριβώς την ιστορία που είχα στο μυαλό μου. Θα καθίσω να την ξαναδουλέψω, οπότε κάθε άποψη αναγνώστη (θετική ή αρνητική), θα μου φανεί χρήσιμη.

 

Συνεχίζω με τις δικές μου απόψεις για τις υπόλοιπες συμμετοχές, όπως τις κατέγραψα πριν ακριβώς 15 μέρες, την πρώτη ημέρα της ψηφοφορίας. Δεν μπόρεσα να τις ανεβάσω μαζί με την αποστολή της ψήφου μου, εξαιτίας των κανονισμών του διαγωνισμού. Και η αναβολή των κριτικών, και ο τρόπος που ψηφήσαμε, με βρίσκουν απόλυτα σύμφωνο. Υπήρξαν παλιότερα περιπτώσεις που δεν έκανα τον κόπο να ψηφίσω σε διαγωνισμό του sff επειδή έβλεπα ότι προηγούταν μακράν η ιστορία που προτιμούσα ή, αντίθετα, επειδή προηγούταν μακράν μια ιστορία που ήταν εντελώς μάπα κατά τη γνώμη μου. Όπως είναι προφανές, μ' αυτόν τον τρόπο δεν βοηθούσα τον θεσμό των διαγωνισμών στο φόρουμ, ούτε ενθάρρυνα τους συμμετέχοντες (όταν οι ψήφοι φτάνουν μετά βίας τον αριθμό των συμμετοχών, τι να σκεφτεί ο κάθε έρμος συγγραφέας;). Αλλά, αν η εξέλιξη των εκάστοτε ψηφοφοριών μου είναι φανερή, φοβάμαι ότι θα ξανακάνω τα ίδια και στο μέλλον.

 

[Η σειρά με την οποία σχολιάζω τις ιστορίες είναι η σειρά με την οποία υποβλήθηκαν]

 

 

 

Ο Μάγος Κοιτάζει την Πόλη, Guardian of the RuneRing #2

------------------------------------------------------

Μου άρεσαν πολύ οι εικόνες και τα αισθήματα όπως περιγράφονταν στο κείμενο, αλλά μερικές φορές ο ποιητικός λόγος στην αφήγηση βγαίνει στημένος κι επιτηδευμένος. Επίσης, δε μπόρεσα να καταλάβω όλα όσα συνέβησαν. Νομίζω η ιστορία είναι δυσνόητη σε κάποια σημεία (είχα γενικώς την αίσθηση ότι όλες οι απαντήσεις υπήρχαν στο μυαλό του συγγραφέα, αλλά και στο κείμενο, απλά ήταν θαμμένες μέσα σε διφορούμενες φράσεις ή σε έμμεσες αναφορές). Γενικά είναι ένα καλό διήγημα που μπορεί να γίνει πάρα πολύ καλό με μερικές απλές διορθώσεις.

 

 

Η Ιστορία του Αγίου του Βραλ, DinoHajiyorgi

-------------------------------------------

Μια άριστη ιστορία που δούλευε ρολόι. Είχε το σωστό μέγεθος, ούτε τόσο μικρό που να μην αναπτύσσεται το θέμα, ούτε τόσο μεγάλο που να περιττολογεί. Πολύ ενδιαφέρουσες και η προσωπικότητα του κεντρικού χαρακτήρα και η όλη σύλληψη του σκηνικού που συνδυάζει επιστημονικό και μη επιστημονικό φανταστικό, αλλά και κλασική λογοτεχνία. Αδιαμφισβήτητα η καλύτερη συμμετοχή, χωρίς ανάγκη για διορθώσεις. Άξια αναφοράς και η αισθητή απουσία προβλημάτων που έχουν επισημανθεί σε παλιότερες ιστορίες του Ντίνου (όπως οι αγγλισμοί). Είτε δούλεψε παραπάνω το συγκεκριμένο κείμενο, είτε (και προτιμώ αυτήν την εκδοχή) σταδιακά αυτές οι δευτερεύουσες συγγραφικές δεξιότητες που του έλειπαν γίνονται κτήμα του.

 

 

 

Η Γκάιντα, Παρατηρητής

----------------------

Ένα καλό κείμενο που δεν έχω τίποτα αρνητικό να του προσάψω συγγραφικά. Βρήκα, όμως, την αλληγορία πολύ ισχνή, δίχως σοβαρή προσπάθεια να καλυφθεί πίσω από μια στοιχειώδη πλοκή ή ένα πλέγμα από σύμβολα. Ήταν περισσότερο μια καταγγελία, παρά μια ιστορία φαντασίας. Μπορεί να μη διαφωνώ με τις θέσεις που πρεσβεύει το διήγημα, αλλά δεν αρέσκομαι σαν αναγνώστης στη μασημένη τροφή, ένιωσα άβολα με τον τρόπο που ο συγγραφέας μου "κλείνει το μάτι" και με "πιέζει" να συμφωνήσω. Η βασική ιδέα είναι καλή και δεν αξίζει να πεταχτεί στην άκρη, απλά η ιστορία δεν την αναδεικνύει. Θα πρότεινα να ξαναγραφτεί το κείμενο από το

μηδέν, στους ίδιους άξονες με το ήδη υπάρχον, αλλά σε άλλο στυλ, τέτοιο που να απαιτεί και λίγη σκέψη/συμμετοχή από τον αναγνώστη, να του αφήνει χώρο για συμπεράσματα. Ή, ίσως, να μετατραπεί το διήγημα από αλληγορία σε παραμύθι, μιας και υπάρχει ήδη μια ροπή του κειμένου προς αυτήν την κατεύθυνση.

 

 

 

Τα σαράντα κύματα της ευτυχίας, roriconfan

------------------------------------------

Ένα κείμενο πολύ πιο δομημένο και προσεγμένο από εκείνο που είχε υποβάλει ο lolicon fan στον διαγωνισμό του δημοκρατικού φάνταζυ. Ευκολοδιάβαστο και ιντριγκάρει με την ανατρεπτική θέση που υιοθετεί, αλλά νομίζω πως δε λέει κάτι νέο ή κάτι γνωστό αλλά δοσμένο με ιδιαίτερα φρέσκο τρόπο. Άρα δε μένει τίποτα και στον αναγνώστη. Στα πολύ θετικά, η μακροκοσμική κλίμακα στην οποία επέλεξε να δει την αλλαγή.

 

 

Πάλα, Naroualis

---------------

Όπως πάντα, η ανάγνωση ενός κειμένου της Ευθυμίας είναι ευχάριστη εμπειρία. Αλλά έχω και μεγαλύτερες απαιτήσεις απ' αυτήν απ' ότι από τους υπόλοιπους. Κι αυτό εδώ το έργο της μού φάνηκε γραμμένο βιαστικά. Μια χαρά με οδήγησε από την αρχή ως το τέλος, παίρνοντάς με από το χέρι σ' ένα όμορφο ταξίδι, αλλά στό τέλος με άφησε κάπως ανικανοποίητο. Λείπει η διαδικασία που οδηγεί από την αρχική στην τελική κατάσταση, η συντέλεση της αλλαγής. Στο τέλος, η ηρωίδα αποφασίζει και δε μαθαίνουμε το ζωτικό γιατί. Ίσως και να να είναι μια επιπολαιότητα που θα μετανιώσει αργότερα, μια αφελής παρόρμηση να κάνει το "σωστό".

 

Και... συγγνώμη που το αναφέρω... ήταν φαντασίας;

 

 

 

Ο νέος μου σκληρός, Celestial

-----------------------------

Γενικά δε μου αρέσει το flash fiction, και το θεωρώ την εύκολη λύση για να συμμετάσχει κανείς σε διαγωνισμό με τον ελάχιστο δυνατό κόπο. Τόσο μικρή επένδυση χρόνου και σκέψης από τον συγγραφέα, που αποτελεί ένα είδος περιφρόνησης απέναντι στους άλλους συμμετέχοντες και τους αναγνώστες.

 

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Βλέπω μια αληθινή στιγμή έμπνευσης. Δε μπορεί, βέβαια, να συγκριθεί με ιστορίες που διαθέτουν πλοκή και διαγραφή χαρακτήρων (ένα ευφυολόγημα, όσο έξυπνο κι αν είναι, παραμένει απλά ευφυολόγημα), αλλά σαφώς ανταμοίβει τον χρόνο που ξοδεύει κανείς για να το διαβάσει. Αν ένα flash σε κάνει να χαμογελάσεις (όχι να γελάσεις, δεν αναζητούμε ανέκδοτα), έχει πετύχει το στόχο του, πιστεύω. Το συγκεκριμένο το πέτυχε μ' εμένα κι ας ήμουν προκατειλλημένος αρνητικά. Νομίζω ότι ως έχει αυτή τη στιγμή είναι κατάλληλο για να περιληφθεί σε περιοδικό και προτείνω ανεπιφύλακτα στον

Celestial να το υποβάλει κάπου.

 

 

 

To Ιερό της Γνώσης, Nihilio

---------------------------

Αυτό το κείμενο φαντάζομαι το βρήκαμε όλοι πολύ ενδιαφέρον. Μάλιστα, χωρίς αυτό, κάτι θα έλειπε από τον διαγωνισμό. Έχουμε αλλαγές προς το καλύτερο ή το χειρότερο στα διηγήματα, αλλαγές κοινωνιών, αλλαγές αντικειμένων. Και, εδώ, αλλαγή ενός τόπου/χώρου, εξαιτίας των ανθρώπων.

 

Η γραφή είναι στα γνωστά καλά επίπεδα των άλλων ιστοριών με τον Αύγουστο. Θέλει ένα μικρό πέρασμα, αλλά μόνο για μικροπράγματα τα οποία ο συγγραφέας έχει αποδείξει ότι μπορεί να τα εντοπίσει μόνος του και δεν είναι αναγκαίο να του τα επισημάνει κάποιος. Επί της πλοκής δεν έχω να πω κάτι (εκτός από "μπράβο"), είναι πλήρης και στιβαρή. Το πρόβλημα είναι ότι το ίδιο στοιχείο που κάνει ευχάριστο το κείμενο, η αποστασιοποίηση που του δίνει τον αέρα αποσπάσματος αληθινής ιστοριογραφίας, το εμποδίζει και να γίνει συναρπαστικό για τον αναγνώστη. Αυτό, πάντως, δε σημαίνει ότι δεν έχει να προσθέσει κάτι στο γενικότερο

σύνολο/κείμενο από το οποίο αποσπάστηκε. Το αντίθετο. Αν εδώ είναι αξιόλογο, εκεί πιστεύω ότι θα λάμψει.

 

 

 

H επιστροφή, Guardian of the RuneRing #1

----------------------------------------

Αυτή εδώ η ιστορία μου άρεσε ιδιαίτερα.

 

Από τη μια είναι συνέχεια μιας από τις καλύτερες ιστορίες στους "Θρύλους του Σύμπαντος" (και οι δυο μαζί είναι εξαιρετικά γαργαλιστικές για το σύνολο - θα ήθελα να δω ολόκληρο το κείμενο του οποίου είναι αποσπάσματα). Από την άλλη, "χαϊδεύει" διάφορες αγαπημένες μου εμμονές. Δεν ξέρω πόσο την ευχαριστήθηκατε εσείς οι υπόλοιποι, αλλά εγώ την απόλαυσα. Σαν (όχι ασήμαντα) αρνητικά στοιχεία, θα της προσάψω τη γλώσσα που είναι συχνά αταίριαστα ποιητική και επιτηδευμένη (είναι μια πρόσφατη τάση αμφότερων των αδελφών Καραμαζώφ του sff, φαίνεται) και την αναπόφευκτη αποσπασματικότητα. Έχουμε μια εκτεταμμένη

μελέτη πάνω στη διαδικασία πουάλλαξε τους πρωταγωνιστές, καθώς και στα αποτελέσματα/συμπεράσματά της, αλλά η ίδια η διαδικασία περιγράφεται ελάχιστα.

 

Επίσης, δε γνωρίζουμε ποιοι ήταν αρχικά - βλέπουμε πώς κατέληξαν, αλλά από πού ξεκίνησαν;

[Παρατηρητής]

Ευχαριστώ πολύ για τη συμβουλή Ελέκτρο. Θα προσπαθήσω να το δω από την αρχή.

Που είναι τα αποτελέσμα βρε παιδιά;

[Arachnida]

Και από εμένα σχόλια για κάθε ιστορία, σύμφωνα με τη σειρά κατάταξης.

 

Guardian #2: "Ο Μάγος κοιτάζει την πόλη". Υποθέτω ήταν πρόθεσή του να βγουν τόσο λυρικοί οι διάλογοι, νόμιζα ότι έβλεπα θεατρικό, Σαίξπηρ ή κάτι τέτοιο. Πολύ πετυχημένοι. Εντυπωσιάστηκα. Γενικά είναι εξαιρετικά καλογραμμένο. Μόνο η λέξη «νοσοφόροι» δεν μου άρεσε, αλλά γούστα είναι αυτά. Μπράβο του.

 

Του Ντίνου αν και είχε τη λέξη «Άγιος» στον τίτλο, άρα για μένει παίρνει +5 μπόνους με το καλημέρα, ήταν λίγο αηδιαστικό. Γενικά δεν μου πολυαρέσει να διαβάζω τόσα τρομακτικά πράγματα συμπυκνωμένα. Μ’ αρέσει ο συγγραφέας να κρατάει τέτοιες περιγραφές για πολύ ειδικές περιπτώσεις και έτσι όταν το χρησιμοποιήσει να ταράξει πραγματικά τον αναγνώστη. Αν διαβάσω για δέκα κομμένα κεφάλια θα γίνει ρουτίνα. Αν κοπεί ένα και μόνο κεφάλι θα προξενήσει δέκα φορές περισσότερο σοκ από τα δέκα κεφάλια μαζί. Εντάξει ίσως οι αναλογίες δεν είναι ακριβώς αυτές. Πάντως είχε σκοταδιστική ατμόσφαιρα που δημιουργεί έντονες εικόνες και είναι σε γενικές γραμμές εξαιρετικό.

 

 

Το Ζόμπι του Electroscribe ήταν καλό και πρωτότυπο, παρότι έχει ζόμπι μέσα. Προσωπικά δεν μου αρέσουν, αλλά η κεντρική ιδέα με τα posts σε φόρουμ ήταν ενδιαφέρουσα. Θα το έλεγα μετα-διήγημα.

 

Του Nihilio καλή, πολύ κοντά σε αυτό που μου αρέσει να διαβάζω, αλλά λίγο φορτωμένο με ονόματα και λεπτομέρειες, που θα ταίριαζαν περισσότερα σε αρχεία πόλης ή χρονογράφημα. Μου άρεσε και η άποψη του electro ότι με αυτή την ιστορία ο διαγωνισμός γινόταν πιο ολοκληρωμένος.

 

 

Της Ευθυμίας ανθρώπινο, μύριζε θάλασσας και γη, μου άρεσε, αλλά δεν με κέντρισε πάρα πολύ. Το ότι δεν ήταν και πολύ φάνταζυ έπρεπε να το διαβάσω σε σχόλια για να το καταλάβω.

 

 

Για του Παρατηρητή θα μπορούσα να γράψω τις περισσότερες παρατηρήσεις. Δεν βρήκα στενή σύνδεση με το θέμα, αλλά ίσως και να μου υπόβαλλε την ιδέα, γιατί το λέει στην αρχή. Είχε καλές ιδέες, αλλά μερικές εκφράσεις μου χαλούσαν τη γενικότερη εικόνα, όπως «Ο Χρήμα» (μου φάνηκε απλά ότι προσπαθεί να αποφύγει το «Ο Πλούτος», είναι δε κακόηχο), «το χιόνι έπεφτε για ημερόνυχτα», «γκάιντα» αντί για οτιδήποτε άλλο. Αυτό το όργανο είναι δηλωτικό της Σκωτίας, γιατί κάποιος σε μία ιστορία να κουβαλάει γκάιντα χωρίς να φοράει κιλτ; Θα μπορούσε να είναι κάποιο κλασικό, πχ το φλάουτο. Επίσης χαλάει κάπως η γλώσσα και στις τελευταίες δύο-τρεις παραγράφους. Ήταν, όμως πολύ καλή ιδέα που ο σοφός-τρελός γέρος πήγε μαζί με τους άλλους και δεν γλύτωσε.

 

Του Guardian #1 απ’ όσο θυμάμαι από άλλες ιστορίες είναι στο κλασικό στυλ του. Καλή ιστορία, αρκετά επιτηδευμένη σε μερικά σημεία, αλλά στη δεύτερη κιόλας παράγραφο με έχασε όταν έφτασα στο «ο Χρήστος ο Μάγος…».

 

Για του Roriconfan θα αντιγράψω μία φράση απ’ το διήγημά του: «Άτοπη αυτή σας η άποψη.» Πολύς διάλογος και λίγο κουραστικός. Θα προτιμούσα να διακόπτεται κι από λίγη αφήγηση, λίγη περιγραφή εκφράσεων κλπ

 

Του Celestial την είχα τοποθετήσει στην τελευταία θέση πριν ακόμα τις διαβάσω όλες. Πρωτότυπη και χωρίς έμπνευση μαζί. Λίγο πρόχειρη και λίγο πρόστυχη, λίγο.

Edited March 19, 2008 by Arachnida

[Oberon]

Αποτελέσματα για το Διαγωνισμό Σύντομης Σουφουφίτικης ιστορίας Φεβρουαρίου.

 

Ψήφισαν 16 άτομα

 

 

 

Σειρά κατάταξης:

------------------

 

Dinohajiyorgi 161 points

 

Electroscribe 123

 

Guardian 2 107

 

Naroualis 103

 

Nihilio 99

 

Παρατηρητής 87

 

Roriconfan 86

 

Guardian 1 80

 

Celestial 50

 

-----------------

 

 

Νικήτρια ιστορία αναδεικνύεται  Η Ιστορία του Αγίου του Βραλ του Ντίνου Χατζηγιώργη. Ο Ντίνος κερδίζει το βιβλίο "How to Write Science Fiction and Fantasy" του Orson Scott Card.

Δεν έχει παρά να μου στείλει με ΠΜ τα πλήρη στοιχεία του και θα του στείλω το βιβλίο σαν συστημένο πακέτο.

 

Συγχαρητήρια στο Ντίνο και σε όλους σας!

 

Ειδικές ευχαριστίες στην Τρίλλιαν και τη Νίενορ που έκαναν και όλη την τεχνική δουλειά ουσιαστικά για να βγουν τα αποτελέσματα!

Edited March 19, 2008 by Dain

[Arachnida]

Συγχαρητήρια Ντίνο, να το επαναλάβουμε τον Απρίλιο!

[Nihilio]

Συγχαρητήρια Ντίνο.

[Oberon]

Συγχαρητήρια Ντίνο, να το επαναλάβουμε τον Απρίλιο!

 

Όπως είναι το έθιμο του Διαγωνισμού, η επιλογή του θέματος για τον επόμενο Διαγωνισμό γίνεται από το συγγραφέα της νικήτριας ιστορίας του προηγούμενου, στην προκειμένη περίπτωση από το Ντίνο. Oπότε ας αρχίσει να το σκέφτεται για το Διαγωνισμό Απριλίου.

Edited March 19, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Σας ευχαριστώ όλους. Δεν ξέρω τι άλλο να πω, χάρηκα που μου δόθηκε λόγος να γράψω κάτι, αλλά και να βρεθώ ανάμεσα σε τόσο δημιουργική παρέα. Να συνεχίζουμε πάντα έτσι, και να γινόμαστε όλο και περισσότεροι.

[Electroscribe]

Συγχαρητήρια, Ντίνο!