8ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Γενικός, Θέμα: Βαθιές Μεταμορφώσεις

[Celestial]

Λοιπον εφτασε η ωρα του σχολιασμου

 

μου αρεσαν λιγο πολυ ολες οι ιστοριες σαν αναγνωσματα, παρ' ολο που θεωρω οτι σχεδον ολες ηταν ψιλο οφ τοπικ

 

Προφανως η ποιο κοντινη στο θεμα καθως και η ποιο ατοσφαιρικη ηταν του Ντινου, τα σχολια των προλαλησαντων με εχουν καλυψει οποτε δε θα επεκταθω ...

 

Πολυ κοντα στον αξονα του on - topic για μενα ακολουθουσε η ιστορια του ρορικο καθως και μου αρεσε πολυ το φιναλε της ( αν και περιμενα να λενε για μηλα και οχι μπανανες )

 

και καπου εκει τα ον τοπικ τελειωνουν μαλον σχολιαζοντας τα υπολοιπα και χωρις να θελω να επαναλαβω σχολια προηγουμενων οσο μπορω θα ειμαι επιγραμματικος

 

Ο μαγος κοιτα τη πολη: Μου αρεσε αρκετα, σαν θεμα, αλλα θεωρω πολυ "στυλιζαρισμενο" αυτο το ειδος γραφης και με ξενιζει οταν το συνανταω

 

Το ζομπι του ελεκτροσκραιμπ: Πολυ ωραια αποδοση της μεταλαξης και σε κρατα προσηλωμενο, αλλα δε το βρηκα πολυ ον τοπικ ( αν και μπορει να εχω αδικο ) επισεις νομιζω οτι η δραση που εχει του κανει λιγο "κοιλια"

 

Παλα της ναρουαλις: ηταν πολυ οικειο και γλυκο αλλα ειχε καποια "αποτομα" σημεια, επισεις δεν νομιζω οτι υπαρχει καμια μεταμορφωση ( μπορει παλι να κανω λαθος )

 

Η γκαιντα: επισεις αρκετα ον τοπικ, και αρκετα καλογραμμενο αν και ειχε καποια "κενα" οχι σεναριακα απλα σημεια που θελαν λιγο αναπτυξη και σου αφηνουν την εντυπωση μιας επιδερμικης αποδωσης της ιστοριας.

 

Η επιστροφη: Μου αρεσε παλι το θεμα και "παιζει" οντως αρκετα καλα με καποιες εμμονες αλλα παλι μου εβγαζε ενα στυλιζαρισμενο "feel" ( μπορει απλα να ειμαι παραλογος).

 

Αφησα του Νιχιλιο στο τελος γιατι πιστευω οτι τον αδικησα στη βαθμολογιση και θα εξηγησω γιατι μαζι με καποιες διευκρινησεις που θα δωσω για τη δικια μου ιστορια.

 

Λοιπον, κατ αρχην μολις ειδα το θεμα ψιλοξενερωσα και αυτο γιατι μου αρεσουν οι διαγωνισμοι ( σαν concept και ατμοσφαιρα ) και ισως ειναι και οι μονες φασεις που βαζω τις ιστοριες μου σε χαρτι ( λεμε τωρα ) και αυτη τη φορα μετα απο τοσο καιρο που το περιμενα να ξαναρχισουμε το θεμα ηταν κατι στο οποιο δε πιστευω!

 

Ναι ειμαι ενα απο "εκεινα" τα ατομα που πιστευουν οτι οι μεταμορφωσεις των ανθρωπων ειναι επιδερμικες και εξωτερικες και οτι ποτε δεν αλαζουν κατα βαθος, δεν αλαζει η χμμμμ... ψυχη τους ας πουμε? Καταλαβαινετε ποσο δυσκολο μου φανεικε να γραψω μια ιστορια με τετοιο θεμα. Μετα απο λιγη σκεψη ομως βρηκα τη λυση, δε θα ασχολουμουν με ανθρωπους αλλα με καποιο κτηριο ( οπως εκανε κι ο Νιχιλιο ) γιατι ποια μεταμορφωση μπορει να ειναι ποιο βαθεια απο το να αλαζει ο λογος της υπαρξης σου πραγματικα!

 

Φυσικα μολις αρχισα να προσπαθω να συνθεσω το στορυ η ιδεα μου καταρευσε γιατι δε μπορουσα να βρω καποιον τροπο να την αποδωσω ικανοποιητικα

Οποτε καθως καταλαβενεται οταν αναλωνεσε στην αναξητηση μιας καλης αποδωσης ενως θεματος ( πραγμα εντελως προσωπικο παντα ) και συναντας μια αποδωση του ιδιου θεματος που δε σε ικανοποιει οπως θα ηθελες εισε ηδη πολυ αρνητικα προδιατεθημενος, οποτε σορυ Νιχιλιο την επομενη φορα θα ειμαι ποιο αντικειμενικος ελπιζω.

 

Τωρα... πως κατεληξα απο το κτηριο στο διαστημοπλοιο? .... βασικα δεν κατεληξα καν εκει, η ιστορια δεν αφορα το διαστημοπλοιο, αφορα τη τεχνητη νοημοσυνη του. Ομολογουμενος ειμαι απολυτα σιγουρος οτι αν την ειχε γραψει καποιος μαιτρ της ΕΦ θα ηταν καλυτερη, οπως και θα ηταν καλυτερη αν την ειχα δουλεψει παραπανω, αλλα δεν ειναι αυτος ο τροπος που γραφω γενικα οποτε... και παλι καλα να λεω

 

Λοιπον η εικονα που ειχα στο μυαλο μου ( και απεδωσα πολυ συνοπτικα πριν μου φυγει στο πληκτρολογιο μου ) ηταν η εικονα του καπετανιου απο το love boat που χανει τη δουλια του και μεταμορφωνεται σε καπετανιο κοντεινεραδικου με λιγδιασμενο μαλι τσιμπουκι και τραγιασκα, στη συνεχια εμλεκεται σε εναν πολεμο και γινεται χμμμ.... κατι σα το λοχια απο το στρατιωτη ραιαν, καταληγει να πολεμαει για την αντιπαλη πλευρα και να γινεται σακατης σαν τον ρεσεψιονιστ απο το starship troopers ( mobile infantry made me the man i am today ) περιφανος που υπηρετησε στο πολεμο και στο τελος να καταλγει καπετανιος σε καρβουνιαρη( σα το καπετανιο κοντεινεραδικου αλλα και με καρβουνοσκονη ) και οταν πια ειναι η ωρα του να βγει στη συνταξη η να αποσυρθει απο τα εγκοσμια τελος παντων, να σβηνεται η μνημη του και να δουλευει σαν υπαλληλος σε dvd club με τσοντες... και ολα αυτα απο την εντελως απροσωπη και απαθη πλευρα ενως υπολογιστη.

 

Ομολογουμενως δε μου βγηκε τοσο καλα οσο θα ηθελα, αλλα η εικονα με εκανε να χαμογελασω και ελπιζω οτι ισως η αποδοση της οσο χαλια κι αν ηταν θα εκανε κι αλους

 

 

αργκ τα αποτελεσματα βγηκαν οσο εγραφα, συγχαριτηρια ντινο, ειμουνα σιγουρος οτι θα βγαινε πρωτη απο τη στιγμη που τη διαβασα

Edited March 19, 2008 by Celestial

[Spock]

Μπράβο, Ντίνο!

[Παρατηρητής]

Το γουρουνόπουλο Ντίνο. Το γιαούρτι και το καλάθι με τα αχλάδια!

Τελικά είχε δίκιο. Το Βραλ απόψε θα χεστεί από τη χαρά του!

[Oberon]

Celestial said

Λοιπον, κατ αρχην μολις ειδα το θεμα ψιλοξενερωσα και αυτο γιατι μου αρεσουν οι διαγωνισμοι ( σαν concept και ατμοσφαιρα ) και ισως ειναι και οι μονες φασεις που βαζω τις ιστοριες μου σε χαρτι ( λεμε τωρα ) και αυτη τη φορα μετα απο τοσο καιρο που το περιμενα να ξαναρχισουμε το θεμα ηταν κατι στο οποιο δε πιστευω!

 

Ναι ειμαι ενα απο "εκεινα" τα ατομα που πιστευουν οτι οι μεταμορφωσεις των ανθρωπων ειναι επιδερμικες και εξωτερικες και οτι ποτε δεν αλαζουν κατα βαθος, δεν αλαζει η χμμμμ... ψυχη τους ας πουμε? Καταλαβαινετε ποσο δυσκολο μου φανεικε να γραψω μια ιστορια με τετοιο θεμα. Μετα απο λιγη σκεψη ομως βρηκα τη λυση, δε θα ασχολουμουν με ανθρωπους αλλα με καποιο κτηριο ( οπως εκανε κι ο Νιχιλιο ) γιατι ποια μεταμορφωση μπορει να ειναι ποιο βαθεια απο το να αλαζει ο λογος της υπαρξης σου πραγματικα!

 

Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που γράφουμε επιστημονική φαντασία και φάντασυ, Μάριε. Γιατί φανταζόμαστε πράγματα που δεν μπορούν να υπάρξουν στην πραγματικότητα, είτε αφορούν ανθρώπους είτε όχι. Είναι καθαρά θέμα φαντασίας τελικά. Το αν μπορούν ή όχι οι άνθρωποι να μεταμορφωθούν "εις βάθος" δεν αποτελεί εμπόδιο στο να γραφτούν ιστορίες όπου αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Αν ήταν να σκεφτόμαστε μόνο τι μπορεί να υπάρξει στην πραγματικότητα τότε δε θα γράφαμε ούτε για εξωγήινους από τον Άρη, ούτε για μάγους και "φιρόμπολα" (για να χρησιμοποιήσω ένα σίγουρα γνωστό σου όρο), ούτε για ξωτικά, ούτε για διαστημόπλοια που ταξιδεύουν στο υπερδιάστημα, ούτε για γενετικές μεταλλάξεις που δημιουργούν σούπερ-ήρωες, ούτε για μαγείες, ούτε για τίποτα τέτοιο.

Είτε η μεταμόρφωση είναι επιδερμική (όπως το να αλλάζει το σώμα ενός ανθρώπου σε λύκο), είτε βαθύτερη (όπως το να αλλάζει ο ψυχισμός ενός ανθρώπου όταν μεταμορφώνεται σε λύκο), το ζητούμενο από έναν συγγραφέα είναι να "φανταστεί" αυτό που δεν μπορεί να υπάρξει (είτε αφορά άνθρωπο είτε όχι).

 

Το ερώτημα πάντα είναι κατά πόσο είναι διατεθιμένος ένας συγγραφέας να ξεπεράσει τους δικούς του δεδομένους - και συχνά βολικούς -  όρους για το τι είναι η "φαντασία" ή όχι. 'Ορους - και μερικές φορές και κανόνες - που συχνά είναι πιο περιοριστικοί από όσο φανταζόμαστε.

 

Όμως και μόνο το γεγονός πως σε προβλημάτισε αρκετά το θέμα ώστε να σκεφτείς όσα σκέφτηκες και να γράψεις όσα έγραψες είναι αρκετό για να σε κάνει καλύτερο. Όπως όλους μας εξ άλλου. Υπάρχουν και θέματα με τα οποία είμαι βέβαιος πως θα κόλλαγα και γω (όπως με το διαγωνισμό στα πλαίσια του φεστιβάλ της Ερμούπολης πέρισυ). Και μόνο η προσπάθεια να καταλάβω τις δυνατότητες του θέματος, να ξεπεράσω τα δικά μου δεδομένα, ήταν μια σημαντική επιτυχία παρ'ολο που τελικά δεν κατάφερα να ολοκηρώσω την ιστορία που έγραφα στο χρόνο που είχε δωθεί.

Edited March 20, 2008 by Dain

[Naroualis]

Τα σχόλιά μου με τη σειρά που τα ψήφισα:

 

 

1) Η Ιστορία του Αγίου του Βραλ, DinoHajiyorgi

 

Νομίζω ότι τα αποτελέσματα του διαγωνισμού με δικάιωσαν. Άλλωστε ακόμη κι αν υπάρχουν τρύπες στις

πλοκές του Ντίνου, σπάνια μπορώ να τις εντοπίσω. Έμεινα απόλυτα ικανοποιημένη από το κομμάτι. Θα

σταθώ στο σκηνικό, ήταν όντως πολύ έντονα ζωγραφισμένο, αλλά προσωπικά δεν το θεωρώ αποκρουστικό,

αντίθετα δίνει ακριβώς αυτό που θέλει να δώσει.

 

2) To Ιερό της Γνώσης, Nihilio

 

Απόλαυσα ιδιαίτερα αυτά που οι παραπάνω βρήκαν όχι του γούστου τους! Για να εξηγηθώ: μ' άρεσε πολύ η

παράθεση πολλών και διαφορετικών ονομάτων, η σύντομη αφήγηση της ιστορίας του τόπου, η βυζαντινή

χροιά του θέματος, το ότι ο κεντρικός ήρωας είναι το κτίριο και μένει στο backgraound, το ότι δεν υπάρχει συναισθηματικό επίπεδο, αλλά μοιάζει με χρονικό.

 

3) Ο Μάγος Κοιτάζει την Πόλη, Guardian of the RuneRing #2

 

Πρώτον να ρωτήσω τον συγγραφέα αν ήξερε ότι η λέξη "νοσφεράτου" βγαίνει από τη λέξη "νοσοφόρος".

Ύστερα να υποκλιθώ ακόμη μια φορά στην στυλιστική του δυνότητα, δε μπορώ να διαβάσω κομμάτι δικό σου

και να μην παρασυρθώ, ακόμη κι αν δε βγάζω άκρη, απλά απολαμβάνω. Το συγκεκριμένο ήταν ομολογουμένως πολύ πιο κατανοητό και πιο στρωτό από άλλες ιστορίες σου (εκτός ίσως από τα μνήματα)

 

4) Ζόμπι, Electroscribe

 

Πολύ ενδιαφέρουσα η τεχνική της αφήγησης, επίσης ενδιαφέρον ο χαρακτήρας και η αλλαγή του. Διέκρινα

(ίσως μόνο εγώ) και μια αλλαγή στον χαρακτήρα του συγγραφεά (όχι του Λευτέρη, του συγγραφέα στο

διήγημα); Φυσικά και θέλει το κάτιτίς του, για να δείξει, ένα καλό πέρασμα κι ίσως κι μια περαιτέρω

ανάπτυξη. Λέω ίσως.

 

5) Η Γκάιντα, Παρατηρητής

 

Ωραίος μύθος, αλλά πολύ ηθικοπλαστικός βρε παιδί μου. Και τελικά η μεταμόρφωση των ανθρώπων έχει ήδη

συντελεστεί όταν αρχίζει η πλοκή σου. Θα συμφωνήσω ότι η γραφή σου "ζορίζει" κάπως τον αναγνώστη σου

να συμφωνήσει.

 

6) Τα σαράντα κύματα της ευτυχίας, roriconfan

 

Δυστυχώς το κείμενο είναι έξω από τις συνήθειές μου. Θέλω να πω, αν διάβαζα περισσότερο εφ, αντί για

φάνταζυ, τότε ίσως και το ψήφιζα για πρώτο. Έχει μια παράξενη φρεσκάδα, παρόλο που αναφέρεται σε ένα

συνηθισμένο θέμα. Δε με κούρασε τόσο η συζήτηση όσο θα περίμενα κι αυτό είναι αρκετός λόγος για μένα

να εκτιμήσω ένα τέτοιο κείμενο.

 

7) Ο νέος μου σκληρός, Celestial

 

Βασικά χάσκει λίγο από πλευράς πλοκής το ότι κοτζάμ κεντρική μόνάδα υπερδιαστημοπλοίου καταλήγει να

πουληθεί στη Στουρνάρη στα καλάθια ή σε όποια αντίστοιχη τοποθεσία. Θέλει κοίταγμα και ξανακοίταγμα.

 

8) H επιστροφή, Guardian of the RuneRing #1

 

Ομολογώ ότι το διάβασα πολύ βιαστικά και πιθανότατα το αδίκησα και παρα πολύ. Μπερδεύομαι όμως με το

όλο σκηνικό, όπως και με το ότι είναι μέρος μια μεγαλύτερης ιστορίας. Μάλλον θα έχεις βαρεθεί να με

ακούς να το λέω αυτό, πρέπει να κάτσω μια μέρα, να συγκεντρώσω όλα τα κομμάτια της και να τα βάλω στη

σειρά, για να μπορέσω να κάνω ένα σχόλιο όπως θα το ήθελα κι όπως θα σου άξιζε. Ειλικρινά πιστεύω ότι

σε έχω αδικήσει πολύ.

 

Και μια κουβέντα για την Πάλα μου: Ναι έχετε απόλυτο δίκιο, το φανταστικό απουσιάζει φανερά. Πολλές φορές το κάνω αυτό, να γράφω ιστορίες που θα μπορούσαν αν είναι πραγματικές, απλά τις τοποθετώ σε φανταστικούς κόσμους. Ζητώ συγγνώμη από τους διοργανωτές που την ανέβασα, ευχαριστώ τους υπολοίπους συγγραφείς που με ανέχτηκαν και υπόσχομαι να μην ξαναδιαβάσω επιπόλαια τους κανόνες.

[Ivan Gig Nth Yuk]

Συγχαρητήρια στον Ντίνο και σε όλους τους άλλους (και όλα τα σχετικά). Σχόλια θα προσπαθήσω να κάνω (μάλλον) κάποια απ' τις επόμενες μέρες.

 

Μόνο να απαντήσω τις ερωτήσεις. Ναι το ήξερα ότι το νοσφεράτου προέρχεται απ' το νοσοφόρος. Δε μου πολυαρέσει στο άκουσμα το βρικόλακας ή βαμπίρ, οπότε το χρησιμοποιώ που και που. Επίσης Ντίνο, δεν είναι ο θάνατος του γέρου που θέλει να γευτεί η νοσοφόρος, αλλά την ικανοποίηση που βιώνει ο μάγος όταν βρίσκει τη γιατρειά. Ο μάγος απ' την άλλη εξ' αιτίας της "συγκίνησης" για την ανακάλυψή του (και επειδή είναι πολύ γέρος) πεθαίνει οπότε η κοπέλα μαζί με την λύση γεύεται και τον θάνατο.

 

Anyway, συγχαρητήρια και πάλι σε όλους.

[Sileon]

Σαν παιδί και εγώ:

 

1. Η Ιστορία του Αγίου του Βραλ, DinoHajiyorgi

 

Και εκτός θέματος να ήταν, μόνο η εικόνα του διαστρικού κήτους με τις καταραμένες ψυχες στα σωθικά του να διασχίζει το διάστημα, θα ήταν αρκετή για να πω, "Ε, νιε". Καλά, που το κατέβασες αυτό ρε Ντίνο? Απλά να πω οτι απορροφήθηκα πλήρως απο την ιστορία και απο τις έντονες εικόνες που μου δημιούργησε. Το καυστικά υγρά του διαστημικού Βεεμώθ, η κάθαρση της ψυχής. Μπράβο.

 

2. Ζόμπι, Electroscribe

 

Πολύ πρωτότυπη και παράλληλα πολύ πετυχημένη η προσπάθεια να περιγραφεί ο ψυχισμός - ήμαρτον- ενός ζόμπι. Δεν περίμενα μια τέτοια προσπάθεια να πέφτει σε τόσο μεγάλο βαθμό εντός θέματος .

Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη φορά το τέλος κάπου το έχασα. Νομίζω την δεύτερη το έπιασα, οπότε και σε ρωτώ Λεφ:

 

Την επιδημία του Λαρς Φον Τρίερ την έχεις δει? Το τέλος μου έφερε αρκετά.

 

Όπως και να έχει, ήταν πολύ δυνάτη ιστορία, καταευχαριστήθηκα τις περιγραφές επιβίωσης της ομάδας και η όλη δράση ήταν παραστατικότατη. Πραγματικά, μου έχουν αποτυπωθεί εικόνες.Το ότι ήταν γραμμένη ελαφρώς βιαστικά, μόνο σε κάποια ορθογραφικά (οχι των ποστς..) το παρατήρησα, αν θυμάμαι καλά.

 

3. Πάλα, Ναρουάλις

 

Πως χώρεσαν τόσες και τόσο πανέμορφες εικόνες σε τόσο λίγες γραμμές, δεν ξέρω. Η πιο δεμένη και παραμυθένια ιστορία του διαγωνισμού. Και όσο για αυτούς που λενε οτι δεν ηταν φανταστική, μπορώ να πω οτι όλες οι περιγραφές, τοπίων, συναισθημάτων, προσώπων ήταν απο ένα τόσο καλλιτεχνικό πρίσμα ειδωμένα, που είναι σαν να μετατρέπεται η πραγματικότητα σε κομψοτέχνημα, οι στιγμές σε στολίδια. Αν δεν είναι αυτό φαντασία, τότε τι είναι. Κρίμα που, κατ' εμέ, δεν έπιανε σε ικανοποιητικό βαθμο το θέμα.

 

4. Ο Μάγος Κοιτάζει την Πόλη, Guardian of the RuneRing #2

 

Μου άρεσε πολύ η ιστορία και ακόμα πιο πολύ ο ποιητικός λόγος. Ήταν η πρώτη που διάβασα και θα ήθελα πολυ να την έβλεπα σαν μια πιο ολοκληρωμένη μεγάλη ιστορία.

 

5. Η Γκάιντα, Παρατηρητής

 

Υπήρξαν εικόνες στη ιστορία, όπως το ξεκίνημα και το τελείωμα της ιστορίας, καθώς και οι ενδιάμεσες, με τους κατοίκους να αντιμετωπίζουν τα αντίποινα της αχαριστίας τους, που με καθήλωσαν. Απο την άλλη, θεωρώ οτι ναι μεν είχε να κάνει με εσωτερική αλλαγή, αλλά δεν ήταν τόσο σαφής. Όπως είπα και σε ένα πμ μου στον Παρατηρητή, η αλλαγή που περιγράφει, λίγο-πολύ όλοι την έχουμε δεχτεί, ως οντότητες της σύγχρονης κοινωνίας. Υποβόσκει μέσα σε κάθε κείμενο, λογοτεχνικό ή μη, που ασκεί κάποιου είδους κοινωνική και ηθικολογική κριτική (Βασικά, copy απο πμ, για να μην ξανασκέφτομαι). Το θέμα, ετσι όπως διατυπώθηκε απο Dain, μου δημιούργησε την ανάγκη για κάτι πιο πρωτότυπο.

Όπως και να έχει, μου άρεσε. Και καλως ήρθες Παρατηρητή στους σσφιτικους διαγωνισμούς.

 

6. To Ιερό της Γνώσης, Nihilio

 

Πολύ δυνατή ιστορία, με πολυ ωραία ροή. Μμμ, αυτή η αλλαγή όμως..Δεν ξέρω, δεν την πολυέπιασα. Ναι, ξέρω, το κτίσμα και η προσπάθεια ανεγερσης και αποπεράτωσης. Είχε ζουμί και πολύ μάλιστα, αλλά θα ήθελα μια καθοδήγηση.

 

7. Τα σαράντα κύματα της ευτυχίας, roriconfan

 

Δεν βαρέθηκα καθόλου όταν την διάβαζα, απεναντίας. Αλλά μάλλον έλεγε πράματα γνωστά.

 

8. H επιστροφή, Guardian of the RuneRing #

 

Εμμ, η αλήθεια είναι οτι με παίδεψε πολύ η ανάγνωση αυτής της ιστορίας. Δεν έβγαλα άκρη. Σίγουρα ο δημιουργός ξέρει τι θέλει να πει. Φαίνεται απο τον τρόπο που κινείται η ομολογουμένως δεξιοτεχνική γλώσσα. Αλλά εγώ? Εγώ, ο αναγνώστης, να μην πάρω έτσι για το καλό κάτι? Δεν θέλω να την αδικήσω, μπορεί απλά να μην μπορώ να πιάσω αυτό το κάτι.

 

9. Ο νέος μου σκληρός, Celestial

 

Less is more, αλλά ξέρω και εγώ ρε παιδί μου..πολύ less.

[Guest roriconfan]

Άντε και τα δικά μου χαστούκια… Εννοώ σχόλια…

 

«Ο Άγιος του Βραλ» του DinoHajiyorgi: Εντάξει, το καλύτερο με διαφορά. Δεν του έλειπε τίποτα. Τι εκφραστικότητα, τι ανατροπές, τι κάθαρση. Πραγματικά έτσι είναι οι άνθρωποι. Εγωιστές και κακόβουλοι όταν έχουνε εξουσία και χρήμα και μετανοημένοι και καλόψυχοι όταν το χάνουν.

 

«Πάλα» της Naroualis: Μαγευτικός τρόπος αφήγησης αλλά το όλο δίλημμα δεν μου φάνηκε και τίποτα το σπουδαίο.

 

«Ο Μάγος Κοιτάζει την Πόλη» του Guardian of the Rune Ring #2: Ωραίος τρόπος αφήγησης αλλά μου έδωσε την εντύπωση ότι έγινε πολύ φασαρία με το τίποτα. Χτυπιότανε ο μάγος για το τίποτα ή μου φαίνεται; Ή μήπως ως νοσοφόρος αυτό ήταν το νόημα του κειμένου;

 

«Ζόμπι» του Electroscribe: Δεν κατάλαβα που το πήγαινε η ιστορία. Καλή η ιδέα με την ψυχολογία στα ζόμπι και ότι ο συγγραφέας ζούσε την ιστορία του αλλά δεν βρήκα αντικειμενικό σκοπό σε όλα αυτά.

 

«Το Ιερό της Γνώσης» του Nihilio: Ωραία η ιδέα του εξελισσόμενου ιερού αλλά δεν με τράβηξε το πώς έγινε. Μπορούμε να πούμε ότι τα πάντα έτσι αλλάζουνε μέσα στους αιώνες με τόσα διαφορετικά χέρια που περνάνε από πάνω τους. Για εμένα το κείμενο ήταν ιστορικό μυθιστόρημα και όχι επιστημονική φαντασία.

 

«Ο Νέος μου Σκληρός» του Celestial: Ακριβώς όπως και το Ιερό της Γνώσης ήταν αλλά στο πιο κωμικό και χαβαλέ. Χάνει λόγω παρόμοιου και καλύτερου παρόντος διηγήματος.

 

«Η Επιστροφή» του Guardian of the Rune Ring #1: Δεν μου άρεσε. Ένα μάτσο τύποι σφαγιάζουνε τέρατα και μετά ένα ον τους πασάρει έναν φιλοσοφικό διάλογο περί ανέμων και υδάτων. Αντιπαθώ ιστορίες όπου η αναζήτηση της επιφώτησης είναι το συνώνυμο του «ανεβοκατεβάζω ένα κοφτερό κομμάτι μέταλλο ένα εκατομμύριο φορές». Πως γίνεται να βρεις κάτι το πνευματικά σπουδαίο με την βία; Αν, ξέρω γω, ανάφερε ότι έπρεπε να λύσουνε γρίφους και να συμφιλιωθούνε με αυτούς που δεν μπορούσανε να νικήσουνε για να προχωρήσουνε, θα το έβρισκα καλό.

 

«Η Γκάιντα» του Παρατηρητή: Δεν μου άρεσε. Ο οργανοπαίχτης λέει σε ένα μάτσο αχάριστους χωριάτες να αλλάξουν και επειδή δεν το έκαναν, κρίθηκαν ένοχοι και σφαγιάστηκαν αδιακρίτως. Που το νόημα; Και ποιος είναι αυτός ο τυπάς που έχει το δικαίωμα να κρίνει, να σφαγιάζει και να καταριέται παιδιά με το έτσι θέλω; Τόσο πια προτιμότερο ήταν να τους αφήσει να ζήσουνε στην αχαριστία τους και να τιμωρηθούνε έτσι από μόνοι τους; Σαν τον μοιρολατρικό θεό που κατακεραύνωνε τους κακούς στην Παλαιά Διαθήκη ήτανε.

 

«Τα Σαράντα Κύματα της Ευτυχίας» του roriconfan. Το δικό μου. Γενικώς βλέπω ότι δε σας άρεσε το τέλος. Το τέλος είναι απολύτως ταιριαστό για παντελώς αχάριστα άτομα που χάνονται στον υλισμό και την ωραιοπάθεια. Άτομα πιο φιλοσοφημένα και ψαγμένα δεν θα κατέληγαν έτσι. Πόσο μάλλον θα παίρνανε συμβουλές από μια Τεχνητή Νοημοσύνη. Σοβαρά τώρα, μια μηχανή έφερε το τέλος και σαν άψυχη και απολύτως λογική, έκανε το απολύτως φυσιολογικό: Reboot και Restart. Πνευματικοί άνθρωποι θα κάνανε άλλα πράγματα.

 

Άντε, μη χάνουμε χρόνο. Να ξεκινήσει νέος διαγωνισμός!

[kitsos]

Συγχαρητήρια Ντίνο για την πρώτη θέση αλλά και για την Ιστορία του Αγίου του Βραλ που κατά γενική ομολογία είναι άψογη. Κατά τη γνώμη μου είχε να συναγωνιστεί πολύ καλές ιστορίες και γι’ αυτό η νίκη είναι σημαντική.Με την ευκαιρία θα ήθελα να πω ότι έγινε πολύ μεγάλη προσπάθεια από όλους τους συμμετέχοντες αλλά και από τους διοργανωτές.

 

Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ σε όλους. Περιμένω με ανυπομονησία το νέο διαγωνισμό. Ελπίζω το θέμα να είναι βατό. Μια εκδρομή στο βουνό ίσως :-)

 

( Για μας γουρουνόπουλο δεν έχει; Στο πηγάδι κατ******με; Ούτε μια τόσο δα μικρή πετσούλα; )

Edited March 20, 2008 by kitsos

[DinoHajiyorgi]

Καλά, που το κατέβασες αυτό ρε Ντίνο?

 

"You will therefore be taken to the Dune Sea and cast into the pit of Carkoon, the nesting place of the all-powerful Sarlacc. In his belly, you will find a new definition of pain and suffering as you are slowly digested over a thousand years." Ο C3-PO στο Return of the Jedi.

[Nienor]

Εγώ δεν ψήφισα. Τις διάβασα μετά και ήξερα ήδη τα αποτελέσματα. Παίζει να σκεφτείται πως αυτό ίσως μου χάλασε την ανάγνωση, αλλά μπα. Τις έχω ευχαριστηθεί πάρα πάρα πολύ σχεδόν όλες τους. Χμμμ... μπα, όχι σχεδόν. Σκέτο "όλες τους".

 

Καταρχάς, Διονύση μου, άσχετα που τελικά δεν έγραψα, το θέμα το θεωρώ υπέροχο και ταυτόχρονα το πιο δύσκολο που έχει μπει σε διαγωνισμό εδώ. Συγχαρητήρια και από δω που το σκέφτηκες και το έτρεξες

 

Θα σας πω για τις ιστορίες με τη σειρά που θα τις έβαζα εγώ, όχι πως υπάρχει κάποιος λόγος για αυτό, απλά συνήθως είναι πιο εύκολο.

 

1. Η Ιστορία του Αγίου του Βραλ, DinoHajiyorgi

Και σε αυτό δε θα πρωτοτυπίσω καθόλου Απόλυτα μέσα στο θέμα, δε νομίζω πως διαφωνεί κανείς εξάλλου για αυτό.

Τη θεωρώ ευρηματική και ακέραιη. Δεν κατάλαβα καθόλου πως της έλλειπαν πράγματα. Για την ακρίβεια δεν ξέρω αν θα την άντεχα αν ήταν τόσο μεγαλύτερη όσο λες. Αισθανόμουν πάρα πάρα πολύ άσχημα όσο τη διάβαζα, όχι τρόμο, αλλά άσχημα. Η γραφή σου πάρα πολλές φορές αγγίζει το μέτριο κι άλλες, όπως εδώ, απογειώνεται πλήρως. Δεν έχεις συνταγή γενικά, ποτέ δεν ξέρω τι ακριβώς να περιμένω όταν ξεκινάω να διαβάσω ιστορία σου.

Θεωρώ πως αυτή εδώ σου έχει βγει από όλες τις απόψεις: Ιδέα, θέμα, υλοποίηση, σασπένς, αίσθημα... τα πάντα ακριβώς. Συγχαρητήρια για την πρωτιά αλλά κυρίως για αυτό το διαμαντάκι

 

2. Nihilio "Το Ιερό της Γνώσης"

Δεν ξέρω γιατί βρέθηκε τόσο χαμηλά στην κατάταξη. Τη θεωρώ πολύ καλή ιστορία, άρτια, με αρχή μέση και τέλος, γενικότερα από τις λίγες του φόρουμ. Ίσως να φταίει πάλι που εγώ ανήκω στο φαν κλάμπ σου έτσι κι αλλιώς. Μου άρεσε πάρα πολύ και θεωρώ το στήσιμο της τέλειο. Έχει σε σημεία αυτό το απόλυτα δικό σου, τυπικό, ειρωνικό, to the point χιούμορ που το λατρεύω και νομίζω σου έχει πετύχει πολύ καλά εδώ. Αν ίσως υπάρχει ένα πραγματάκι που με χάλασε είναι το "Αλέξανδρος" μαζί με την επεξήγηση. Αλέξανδρος είναι αυτός που διώχνει τους άντρες, ετυμολογικά, οπότε δεν έπιασα τι ακριβώς εννοείς. Τη θεωρώ πολύ καλή ιστορία και δεν έχω ιδέα γιατί δεν άρεσε γενικότερα όσο σε μένα.

 

3. Electroscribe "Ζόμπι"

Ελπίζω πως δεν είσαι εσύ που έλεγες ότι δε σου αρέσουν οι συγκρίσεις γιατί εγώ εδώ θα κάνω μία. Όταν είχα αγοράσει το Cell του Κινγκ περίμενα από αυτό τα πράγματα που βρήκα στη δική σου ιστορία. Δε λέω πως κι εκείνο με άφησε αδιάφορη, αλλά προσωπικά η δική σου με ικανοποίησε πολύ περισσότερο. Πολύ ωραία ιδέα, πολύ ωραία ανάπτυξη, δυνατό κομμάτι. Μοιάζει λίγο με νουάρ ζομποταινία σαν αίσθηση, παρόλο που δε νομίζω πως έχω δει ποτέ κάτι τέτοιο. Με έχασες λιγάκι στα σχόλια του φόρουμ. Εκεί δηλαδή που πίστευα πως ξερωγώ δεν υπήρχε κανένας άλλος να απαντήσει μετά νόμιζα πως απλά αδιαφορούσαν από τη στιγμή που την κατέβασε. Ίσως φταίω εγώ που δεν το πολυκατάλαβα τι γινόταν εκεί, παίζει να μην ήμουν πολύ συγκεντρωμένη. Πάντως μου άρεσε πολύ και πραγματικά ήταν από τις ιστορίες που με απορρόφησαν και τις ευχαριστήθηκα.

 

4. Guardian #2 "Ο Μάγος Κοιτάζει την Πόλη"

Το συγκεκριμένο στυλ με τρελαίνει. Η ιστορία ήταν καλή. Αρκετά δυνατή, εγώ πιστεύω εντός θέματος γιατί κι εκτός από οτιδήποτε άλλο ο ίδιος ο θάνατος είναι μια βαθειά αλλαγή στον κεντρικό χαρακτήρα. Νομίζω πως για λόγους προτίμησης καθαρά αυτή την ιστορία θα την είχα βάλει πρώτη, αν της είχες δώσει τη σημασία που της άξιζε. Ήταν πραγματικά τελείως αχτένιστη ρε συ. Αλλάζεις χρόνους και πρόσωπα από πρόταση σε πρόταση, έχεις φράσεις χωρίς ρήμα λες και το ξέχασες κι από κει που την πας καταπληκτικά την πλοκή σου, μεθοδικότατα και με αυτό το πανέμορφο στυλ ξαφνικά τραβάς δυο παραγράφους και ζντουμπ "τέλος". Κάτσε και φτιάχτην αυτή την ιστορία, της αξίζει πραγματικά, μην την αφήσεις έτσι.

 

5. Naroualis "Πάλα"

Ευθυμία μου για πρώτη φορά με έχασες λιγουλάκι. Ίσως αν ήταν η πρώτη σου ιστορία που διάβαζα να μου άρεσε περισσότερο. Όταν όμως ξέρω τι μπορείς να κάνεις και διαβάζω την "Πάλα"... απλά νομίζω πως δεν είχες και πολύ διάθεση ας πούμε

Νομίζω πως έχει τις προδιαγραφές να γίνει πάρα πολύ καλή ιστορία, αλλά ως έχει είναι πάρα πολύ λίγο. Εμένα δε μου λείπουνε απλώς τα σωθικά της, εγώ δεν την ξέρω καθόλου την Πάλα. Οκ, μου είπε δυο κουβέντες ο μπαμπάς της, οκ, διάβασα και δυο κουβέντες από την ίδια, έχει κι εκείνη την υπέροχη σκηνή που χαμογελάει στον Βεζ, αλλά δεν την νιώθω. Και νιώθω τις ηρωίδες σου συνήθως πριν καν να διαβάσω ολόκληρες τις ιστορίες τους. Καθόλου δε με νοιάζει που δεν είναι αμιγώς φανταστική. Αλλά καθόλου μιλάμε. Όπως και του Μιχάλη, από τη στιγμή που είναι στους δικούς σας φανταστικούς κόσμους μπορούν να συμμετέχουν σε φάνταζυ διαγωνισμό. Φτιάξτην όμως, please. Κάντην τουλάχιστον διπλή.

 

6. Celestial "Ο Νέος μου Σκληρός"

Σου έχω πει ήδη ότι δεν κατάλαβα γρι εξαρχής. Καλά και τα υπόλοιπα στα έχω πει αλλά πάρτα κι από δω.

Θεωρώ την ιδέα πολύ καλή και το στυλ ιδιαίτερο, αλλά την εκτέλεση της, πραγματικά "εκτέλεση". Ακόμα και αφού μου είχες εξηγήσει τι παίζει, δε μπορούσα να τα βρω όλα αυτά μέσα στην ιστορία και είναι κρίμα γιατί ήταν πολύ ωραία. Δε σου λέω "φτιάχτην", δε θα το κάνεις και δε θα σε πείσω, αλλά την επόμενη φορά βάλε μέσα στο παιχνίδι και το τι θα καταλάβουμε -κι εμείς οι άσχετοι τέσπα- από αυτά που έχεις στο κεφάλι σου.

 

7. Παρατηρητής "Η Γκάιντα"

Αυτά που έχω να σου πω για αυτή την ιστορία είναι πολύ κοντά σε αυτά που λέω και στην Ευθυμία. Αν δεν είχα διαβάσει άλλα σου θα την εκτιμούσα περισσότερο. Γενικότερα με επιρρεάζει πολύ το να ξέρω τι μπορεί να κάνει κάποιος από σας και να μην το βλέπω σε ένα νέο κείμενο. Ένας λόγος που μου άρεσε η ιστορία σα σύληψη είναι το ότι σέβεσαι αυτό που κάνεις και εκείνο που χρησιμοποιείς. Συνήθως όταν κάτι το αγαπάω, σε αυτή την περίπτωση τον μαγικό αυλό (ή τη διασκευή του τα μάγο του Χάμελιν ας πούμε) συνήθως με ενοχλεί να το χρησιμοποιεί κάποιος επειδή συνήθως το βλέπουμε με διαφορετικό τρόπο και με προκαταβάλει. Και σε αυτή την περίπτωση το βλέπουμε λίγο διαοφρετικά, όμως έχεις σεβαστεί τόσο την ιστορία και την αντιμετωπίσει με τέτοια ευαισθησία που το χάρηκα περισσότερο από ότι με ξένισε. Δε θα σου πω μπράβο για αυτή την ευαισθησία του να τιμάς αυτό που πιάνεις στα χέρια σου, το βρίσκω άτοπο, αλλά χαίρομαι πάρα πολύ που την έχεις. Κατά τα άλλα πιστεύω το κείμενο θέλει πολύ δουλειά και ξέρω ότι και μπορείς και θα την κάνεις.

 

8. Guardian #1 "Η Επιστροφή"

Δεν έχω να σου πω και πολλά, το θεωρώ καλή δουλειά. Αν το κείμενο ήταν ανεξάρτητο θα μου άρεσε περισσότερο. Είχα δημιουργήσει κάτι στο μυαλό μου για την όλη ιστορία, την είχα δει λίγο διαφορετικά από αυτό που γράφεις εδώ και μου χάλασες λιγάκι την οπτική που είχα. Φυσικά αυτό δεν έχει να κάνει με σένα σε καμία περίπτωση. Απλά σου εξηγώ τι ήταν αυτό που με έκανε λίγο διστακτική απέναντί του. Κάπου ίσως έχεις μπερδέψει και λιγάκι την πλοκή σου. Αυτό θέλει ένα κοίταγμα παραπάνω, αλλά γενικά τη διάβασα πολύ ευχάριστα και δεν την βρίσκω καθόλου εκτός θέματος. Θα μπορούσες να έχεις τραβήξει λίγο παραπάνω την όλη διαδικασία της επιλογής, θα έβγαινε ας πούμε πιο στρωτά.

 

9. Roriconfan "Τα Σαράντα Κύματα της Ευτυχίας"

Αυτή η ιστορία είναι μάλλον η μόνη που δε μου άρεσε και τόσο. Συγκρίνοντας όμως πάντα με τις άλλες που διάβασα, υποθέτω πως αν τη διάβαζα και δεν είχα κάτι να τη συγκρίνω δε θα ήταν το πρώτο πράγμα που θα έλεγα για αυτήν. Εμένα δε με ενοχλεί ο διάλογος, ίσα ίσα τον βρίσκω έναν κάλο αφηγηματικό τρόπο και δεν νομίζω πως τον χρησιμοποιείς άσχημα. Το θέμα είναι που δε ιντριγκάρει και πολύ ή ίσως ο τρόπος με τον οποίο το δίνεις, λίγο στεγνά. Ένα ακόμα πράγμα που με προκατέλαβε αρνητικά εξαρχής ήταν τα μπολντ και τα χρωματάκια. Δεν κατάλαβα το λόγο ύπαρξης τους κι όταν δεν τα καταλαβαίνω αυτά τα πράγματα τα θεωρώ πολύ πολύ περιττά και άσχημα σαν παρουσίαση. Ίσως αν δεν την είχα βρει πρόχειρη να την εκτιμούσα περισσότερο. Πάντως και αυτήν, τη διάβασα πολύ ευχάριστα κι αν δεν υπήρχε ας πούμε "τελευταία θέση", δε νομίζω πως θα έβαζα κανέναν εκεί.

 

 

 

Γενικά, μπράβο σε όλους σας για τις όμορφες ιστορίες και σας ευχαριστώ για τον εξίσου όμορφο χρόνο που μου χαρίσατε. Θεωρώ το διαγωνισμό πολύ επιτυχημένο με υπέροχες προσπάθειες.

Edited March 20, 2008 by Nienor

[Nihilio]

2. Nihilio "Το Ιερό της Γνώσης"

Δεν ξέρω γιατί βρέθηκε τόσο χαμηλά στην κατάταξη.

Επειδή κάποιοι που θα την έβαζαν ψηλότερα δεν ψήφισαν ίσως;

 

Αν ίσως υπάρχει ένα πραγματάκι που με χάλασε είναι το "Αλέξανδρος" μαζί με την επεξήγηση. Αλέξανδρος είναι αυτός που διώχνει τους άντρες, ετυμολογικά, οπότε δεν έπιασα τι ακριβώς εννοείς.

Ετοιμολογία:ἀλέξειν (υπερασπίζω - βλέπε και αλεξικέραυνο, αλεξίπτωτο κτλ) + ἀνδρός (άντρας)

Και η επεξήγηση 'έκατσε' ενώ έγραφα, το όνομα το είχα αποφασίσει από πριν, για ευνόητους λόγους, είχα προσέξει και τα ονόματα των άλλων βασιλιάδων και για κάποιο σατανικό λόγο έδενε κουτί και έδινε ένα ακόμα από τα διάφορα 'παιχνιδάκια' που υπάρχουν εκεί μέσα.

 

Τη θεωρώ πολύ καλή ιστορία και δεν έχω ιδέα γιατί δεν άρεσε γενικότερα όσο σε μένα.

Νομίζω ότι γενικότερα άρεσε, αυτό τουλάχιστον βλέπω στα σχόλια, αλλά υπήρχαν πολλές καλές ιστορίες για να διαλέξει κανείς και δημιουργήθηκε ένας Χ συνωστισμός στις θέσεις 3-5. Νομίζω πάντως ότι το σχόλιο του electroscribe για αυτή

Μάλιστα, χωρίς αυτό, κάτι θα έλειπε από τον διαγωνισμό.

λέει πάρα πόλλα με ελάχιστες λέξεις.

 

Όπως και να έχει πάντως, ευχαριστώ τους πάντες για τις παρατηρήσεις/ψήφους/σχόλια.

[Παρατηρητής]

Ευχαριστώ κι εγώ όσους ψήφισαν και σχολίασαν την καταστροφική Γκάιντα. Θα δώσω και μερικές απαντήσεις στους ενδιαφερόμενους.

 

Αραχνίδα: Στον κόσμο σου δεν ξέρω αν υπάρχουν οι γκάιντες, αλλά έχω μια πολύ μεγάλη υποψία ότι υπάρχουν. Αν βρω καμία στα βιβλία σου δεν θα σκεφτώ στην καμία ότι στον κόσμο σου υπάρχει κάποια χώρα που να λέγεται Σκωτία. Στη φαντασία όλα επιτρέπονται νομίζω, διότι έτσι κι αλλιώς όλα τα στοιχεία που συναντούμε στις ιστορίες, είται αυτά είναι κάστρα, είτε πανοπλίες, είτε όργανα είτε θρησκείες, είναι παρμένα από πολιτισμούς και χώρες του δικού μας πλανήτη. Όσο για την επιλογή του οργάνου, η γκαιντα βγάζει έναν όμορφο ήχο αλλά και τρομαχτικό. Έχει ασκό και ταιριάζει στο φανταστικό σενάριο του να αποθηκεύει ανέμους και θύελλες. Επίσης την έχω συνδεδεμένη στο μυάλό μου με τη φύση, την επανάσταση και την εκδίκηση.

 

Ναρουάλις: Ίσως να μοιάζει ηθικοπλαστικό, ίσως και να είναι. Ζω ακόμα σε καιρούς όπου υπάρχει το ήθος και μεταδίδεται μέσα από τις τέχνες. Έχω μείνει πολύ πίσω και το ξέρω, αλλά είναι ωραία εκεί. Παρόλα αυτά θεωρώ ότι η Γκαίντα ήταν περισσότερο κάτι καταστροφικό και βίαιο παρά ηθικοπλαστικό.

 

Νίενορ: Το ξέρεις ότι βελτιώνομαι με τον καιρό ενώ με δυσκολία μπορώ να διορθώσω κάτι που έχω ήδη γράψει. Θα προσπαθήσω όμως και ευχαριστώ για το σχόλιο.

 

Ρορικονφαν: Ο δαιμονικός μουσικός έχει τέσσερα δικαιώματα από τη γέννηση του: Να σώζει και να καταστρέφει, να δημιουργεί και να ισοπεδώνει. Σε μερικούς φανταστικούς κόσμους οι άνθρωποι δεν είναι τα κυρίαρχα πλάσματα και πληρώνουν πολύ ακριβά την αχαριστία και την προδοσία των δημιουργών τους. Μην ξεχνάς ότι και στο δικό σου διήγημα ο άνθρωπος είναι πλάσμα αχάριστο και στο τέλος την πληρώνει με διαφορετικό τρόπο βέβαια, ο οποίος όμως δεν παύει να είναι καταδίκη.

[Electroscribe]

Με έχασες λιγάκι στα σχόλια του φόρουμ. Εκεί δηλαδή που πίστευα πως ξερωγώ δεν υπήρχε κανένας άλλος να απαντήσει μετά νόμιζα πως απλά αδιαφορούσαν από τη στιγμή που την κατέβασε. Ίσως φταίω εγώ που δεν το πολυκατάλαβα τι γινόταν εκεί, παίζει να μην ήμουν πολύ συγκεντρωμένη.

 

Γενικά, όλοι κάτι δεν κατάλαβαν σ' αυτήν την ιστορία, οπότε είχε μάλλον σοβαρά προβλήματα.

 

Εγκυκλοπαιδικά:

 

1. Ζόμπι υπήρχαν μόνο μέσα στο διήγημα του πρωταγωνιστή. Ο ίδιος και οι σύντροφοί του κινδύνευαν από μια ασθένεια που προκαλούσε ραγδαία μετάλλαξη.

 

2. Το διήγημα του πρωταγωνιστή ανέβηκε στο φόρουμ και σχολιάστηκε ΠΡΙΝ εκδηλωθεί η ασθένεια. Μόνο το τελευταίο ποστ γράφτηκε μετά τον πανικό, αλλά πριν τις απόπειρες των τριών επιζώντων να φτάσουν σε ασφαλές μέρος που περιγράφει η ιστορία.

 

3. Ο τίτλος είναι 'ΖΟΜΠΙ', όχι 'Ζόμπι'.

 

Το Cell δεν το έχω διαβάσει, το Epidemic δεν το έχω δει. Ούτε το Zombi 2 του Fulci έχω δει.

[Nienor]

3. Ο τίτλος είναι 'ΖΟΜΠΙ', όχι 'Ζόμπι'.

 

Έχει κάποια σημασία αυτό?

[Electroscribe]

Έχει κάποια σημασία αυτό?

 

 

Έχει κάποια σημασία η σημειολογία; Είναι ίδια μια φράση που χωρίζεται στα δύο από μια άνω τελεία με δυο προτάσεις που χωρίζονται από τελεία;

 

Θέλω να πιστεύω, 'ναι' και 'όχι', αντίστοιχα.

 

Σκέψου το πρώτο σαν ένα γκράφιτι με κόκκινη μπογιά που ρέει υγρή, το δεύτερο σαν κάτι πιο ουδέτερο.

Edited March 21, 2008 by Electroscribe

[Sileon]

Το οτι εγραψες αυτό το διήγημα, χωρίς να έχεις δει την επιδημία, είναι μάλλον κάτι που θα πρέπει να ανησυχεί εσένα και εμάς όλους μας με την σειρά.

 

 

Υ.Γ. ΑΑαααργκ...

[DinoHajiyorgi]

Να βάλω θέμα για Απρίλιο;

 

Κάπου παίζεται και ένα write-off. Να το αγνοήσω;

 

Η προθεσμία μιας σύντομης σουφουφίτικης ιστορίας είναι ένας ολόκληρος μήνας. Αν είναι να έχουμε διαγωνισμό γι αυτόν τον μήνα πρέπει να ξεκινήσουμε.

 

Ε;

[kitsos]

Να βάλω θέμα για Απρίλιο;

 

Ε;

Μισό λεπτό να ξύσω τα μολύβια μου γιατί μου έφαγε τις μύτες η μικρή.

[Naroualis]

Ε, βάλε ένα.

[Nihilio]

Να βάλω θέμα για Απρίλιο;

 

Κάπου παίζεται και ένα write-off. Να το αγνοήσω;

 

Η προθεσμία μιας σύντομης σουφουφίτικης ιστορίας είναι ένας ολόκληρος μήνας. Αν είναι να έχουμε διαγωνισμό γι αυτόν τον μήνα πρέπει να ξεκινήσουμε.

 

Ε;

Ναι, ναι και αν το θες.

[DinoHajiyorgi]

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 4 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΤΟ ΠΡΩΙ ΘΑ ΒΑΛΩ ΕΔΩ ΘΕΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΣΥΝΤΟΜΗΣ ΣΟΥΦΟΥΦΙΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2008.

 

Εύχομαι όχι μόνο να συμμετάσχουν αρκετοί, αλλά να δούμε ανάμεσα τους και την καθιερωμένη σνομπαρία των nikosal, araquel, nienna, nienor, trillian κλπ, κλπ.

 

Ο Πρόλφο θα επισκεφτεί τα όνειρα όσων δεν λάβουν μέρος στον διαγωνισμό.

 

Ο Φρέκις θα αναλάβει όσους δηλώσουν συμμετοχή αλλά την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Θα δώσει και ερωτική συμπαράσταση σε όσους ζητήσουν παράταση υποβολής των έργων.

 

Και ο Γουόρμο...είναι για τον nikosal. Λατρεύει όσους προτιμούν να ασχολούνται με λίστες.

 

Ακονίστε τα μολύβια σας. Καμία πίεση.

[Παρατηρητής]

Ε!!! Για ώπα λίγο με τα δαιμόνια και τους εκφοβισμούς για να μην ξυπνήσω κανέναν Ονειροβάτη Απριλιάτικα! Ήδη πλησιάζει Πάσχα και ο Σαρκαστής κυκλοφορεί ελεύθερος, για να μην πω για τον Μορφέα που στέκεται ακριβώς πίσω σου αυτή τη στιγμή κύριε Ντίνο! :aevil:

 

Άσ΄το, μέχρι να κοιτάξεις το έσκασε. Αύριο πάλι!

Και μεθαύριο...

και μεθαύριο....

και μεθαύριο.....

Edited April 2, 2008 by Παρατηρητής

[DinoHajiyorgi]

Αύριο το πρωί θα ανοίξω νέο τόπικ με το θέμα του Διαγωνισμού Απριλίου.

Ελάτε σε επαφή με την δημιουργικότητα και την φαντασία σας και πλουτίστε την προσωπική σας ανθολογία.