Κάτι δεν πάει καλά

[month]

Θα ήταν το ίδιο, και ίσως περισότερο πετχημένως. Απλά είναι το σύμπτομα κάθε εποχής για τους συγγραφείς να βάζουν τους ήρωες ανάλογα με το ρεύμα, ή αντιρεύμα της περιόδους τους. Ο Μούρκοκ για παράδειγμα έγραψε για έναν αλμπίνο κλαψομ***ι, την εποχή που ο κόσμος είχε μπαφιάσει απο τους βάρβαρους με πέτσινα σοβρακάκια. Ο Salvatore έγγραψε για την εξέρεση Drow που κυκλοφορεί και είναι πολύ πιο cool απο τους συντοπίτες του γιατί απλά δεν πεθαίνει (Salvatore loves him). Σήμερα, ακόμα και στα κόμικ υπάρχει η προσπάθεια να δείξουμε πόσο άνθρωποι είναι οι ήρωες.

 

Ανάλογα με την εποχή και το αναγνωστικό κοινό, έχει νόημα ή όχι το αν ο ήρωας κρατάει απλό σφυρί, ή το σφύρί του Κχάρας.

[heiron]

Ειλικρινά, αν έβλεπες τον Άραγκορν και το Λέγκολας να κυνηγάνε ορκ μέσα σε μποστάνι, θα ήταν το ίδιο με το αν τους έβλεπες να κυνηγιούνται σέ ένα δάσος με αρχαία ερείπια;

Αν θυμάμαι καλά σε κάποια φάση ο Έλρικ προσγειώνεται με το δράκο του σε ένα χωράφι με καλαμπόκια και πολεμάει με κάτι δαίμονες.Δεν βλέπω τίποτα το κακό ή το γελοίο.

[RaspK]

Νομίζω ότι έχασες το νόημα των όσων λέει ο Μηνάς: ο Elrik είναι ένας αντιήρωας που, κατά βάση, είναι τόσο ισχυρός μόνο λόγω του σπαθιού του (δηλ. λόγω του Arioch, στην τελική) και ο οποίος είναι, τελικά, το άκρο αντίθετο του Conan σε πολλά σημεία (παραλληλισμός που αξίζει να χαρακτηριστεί αντίστοιχο meme που θα πήγαινε κάπως έτσι: «Σε κάθε συζήτηση σχετικά με τη φανταστική λογοτεχνία που θ' αναφερθεί ο Conan ή ο Elric, η πιθανότητα ν' αναφερθεί και ο άλλος τείνει στο ένα όσο περισσότερο κρατάει η συζήτηση»), ακόμα και στο prequel του Δρακοφοίνικα του Ρουμπούλια. Εξ ου και το σχετικό πάθος του κόσμου που θέλει ο κόσμος να βολτάρει με σπάθες και τσεκούρια και να είναι υπεράνθρωπος, ή να τείνει στον αδύναμο να κάνει κάποια πράγματα αντιήρωα, και κλασικά στο πρότυπο του ανήμπορου θνητού ή του τέρατος που έρχεται ενάντια στη φύση του - καρικατούρες και στερεότυπα που εξυπηρετούν ανάγκες που πηγάζουν άλλοτε από το συγγραφέα και άλλοτε από το κοινό.

[joe]

Χαιρετε και απο μενα.

 

Νομιζω οτι αυτες οι μικρες λεπτομερειες που κανουν την διαφορα, εξαρτωνται απο το ποσο λεπτομερεια θελει ο καθε συγγραφεας στο εργο του και φυσικα απο το ποσο καλα διαβασμενος ειναι. Και επειδη το φανταστικο δεν εχει ορια χρειαζεται μια ευρυτερη γνωση. Τα δανεια απο την ανθρωπινη ιστορια with a twist ειναι ενας ασφαλης τροπος για να επιτευχθει η αληθοφανεια. Παραδειγμα οι Ροχιριμ του Τολκιν αλλα και οι Ντοθρακι του Μαρτιν στην ουσια ειναι οι Σκυθες. Λιγοτερο ή περισσοτερο σε καθε περιπτωση. Το Μπρααβος η Βενετια κτλ.

 

Το οτι οι χαρακτηρες ειναι ή εχουν χαρακτηριστικα larger than life οφειλεται κατα κυριο λογο στο γεγονος οτι η φανταζυ λογοτεχνεια καταγεται απ ευθειας απο την μυθολογια. Στην ουσια ειναι η μυθολογια ενος κοσμου φτιαχτου. Ο Cuchulain σφαζει χιλιαδες εχθρους στην Ιρλανδια και ο Κωσταντης χιλιαδες Σαρακηνους σε καθε εφορμηση σε καποια ανατολικη επαρχια του Βυζαντιου. Η υπερβολη ειναι παντα συστατικο. Το θεμα ειναι τι γινεται οταν θες να γραψεις κατι παραπανω απο ενα παραμυθακι.. Εκει ειναι η δυσκολια και η μαγκια. Εκει πρεπει να εισαι αληθινα διαβασμενος και προικισμενος με φαντασια.

[OxAp0d0]

Που είναι οι γυναίκες νάνοι;Δεν αναφέρονται πολλές.Δεν έχω πετύχει καμία βασικά.Προς τι ο παραγκωνισμός;

 

Το μόνο βιβλίο που έχω δει γυναίκες νάνους ήταν νομίζω κάποιο από Dragonlance. Δε θυμάμαι καν τώρα. :/

 

Για να πάμε όμως στο πεδίο της λογοτεχνίας που δεν γράφεται για να υποστηρίξει κάποιο παιχνίδι, θα σου πρότεινα να διαβάσεις Prachett, ο οποίος δίνει μια άριστη εξήγηση για τις γυναίκες νάνους. Οι άντρες και οι γυνάικες δεν έχουν ουσιαστικές διαφορές ούτε στην εμφάνιση, ούτε στην συμπεριφορά Όπως περιγράφει κάπου η Nanny Ogg, μια φορά είχε συναντήσει έναν μεθυσμένο νάνο πεσμένο στο δρόμο να υποφέρει από πόνους και να βρίζει. Τον πήρε στο σπίτι της για να δει τι τρέχει, για να διαπιστώσει εκεί πως οι πόνοι ήταν φυσιολογικοί και απλά είχε έρθει η ώρα να... γεννήσει.

[heiron]

Οι γυναίκες νάνοι είναι ίσως το λιγότερο σημαντικό απο τα παραδείγματα που έδωσα.Πέτυχα κι εγω επιτέλους μία,σε ένα από τα βιβλία με τον Ντρίτζιτ.Εντάξει,ναι..υπάρχουν και είναι δύσκολο να τις διακρίνεις από τους άντρες.Αλλά η κοινωνία των νάνων είναι ελάχιστα ρεαλιστική και επιπλέον οι γυναίκες νάνοι είναι η εξαίρεση του κανόνα ότι νανος είναι αρσενικό ον.Κι αυτό ίσως γιατί οι νάνοι έχουν πολλά από τα χαρακτηριστικά των αντρών και μάλιστα παρατραβηγμένα.Ο κοντόχοντρος μουσάτος μπεκρής που είναι περήφανος και έτοιμος για καβγά και ρεύεται και και και...Καταντά μάλλον καρικατούρα η απεικόνιση των νάνων στο φάντασυ αλλά δεν είναι εκεί το θέμα.Εδώ μιλάμε για την ρεαλιστικότητα και την πιστηκότητα στο φάντασυ κατά κύριο λόγο.

[RaspK]

Σημείωση: στο Birthright είναι χαρακτηριστικό για άλλοι μια φορά ότι οι νάνοι δεν ταιριάζουν με το «κλασικό» μοτίβο!