mman Posted May 21, 2008 Share Posted May 21, 2008 Όνομα Συγγραφέα: Μιχάλης Μανωλιός Είδος: Ε.Φ. μετά τζίνι (πώς λέμε "Βασιλική μετά Κθούλου";) Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων: 524 Αυτοτελής; Προφανώς Σχόλια:Γράφτηκε τον Αύγουστο του 2007. Παρουσιάστηκε στην εκδήλωση των διηγημάτων 500 λέξεων (530 για την ακρίβεια) του 4ου Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης τον Μάιο του 2008. Οι Άπειροτρείς Ευχές Όταν μου εξήγησε τα διαδικαστικά, έκλεισα το στόμα μου που είχε μείνει ώρα ανοιχτό. Μετά, δεν απέφυγα την κλασσική ερώτηση: «Μπορώ να ζητήσω οτιδήποτε;» Το τζίνι φορούσε ταγιεράκι, ψηλοτάκουνα και προσεγμένο μέικ απ. Μου χαμογέλασε μ’ εκείνο το επαγγελματικό χαμόγελο ασφαλίστριας. «Εκτός φυσικά από ευχές που σχετίζονται με την ίδια την διαδικασία εκπλήρωσης των ευχών σου. Δεν μπορείς να ζητήσεις επιπλέον ευχές. Ή επιπλέον λυχνάρια. Ή τζίνι». Έκοψα σκεπτικός δυο βόλτες πάνω – κάτω στο σαλόνι μου. Ξαφνικά σταμάτησα και ρώτησα διστακτικά: «Μπορούμε να… να παρακάμψουμε φυσικούς νόμους;» Το τζίνι έγειρε το κεφάλι της στο πλάι διασκεδάζοντας. «Φυσικά και κάνουμε σουρωτήρι τους φυσικούς νόμους! Είμαστε σε διήγημα φάνταζυ, το ξέχασες;» Χαμογέλασα σε μια χαζοχαρούμενη κατάφαση. «Κοίτα», είπα «είναι τρεις πολύ δύσκολες αποφάσεις. Θα μπω για ένα ντουσάκι, να χαλαρώσω λιγάκι και να σκεφτώ. Εσύ θα με περιμένεις εδώ, ε;» Την άφησα στο σαλόνι να κοιτάει από την βεράντα. Αν δεν υπήρχε εκείνη η αμυδρή γραμμή καπνού που την συνέδεε αφύσικα με το λυχνάρι, ακόμα θα έψαχνα για την κρυμμένη candit camera. Γέμισα τη μπανιέρα και προσπάθησα να αδειάσω το μυαλό μου από κάποιες ευχές που παρορμητικά το είχαν γεμίσει. Ξέρετε, σεξ, γυναίκες, και σεξ με γυναίκες. Ηρέμησα μέσα στο ζεστό νερό μέχρι που έχασα σχεδόν την αίσθηση του χρόνου. Και κάπου εκεί μου ήρθε. Μπορεί να ήμασταν σε ένα διήγημα φάνταζυ αλλά αυτό δεν σήμαινε ότι δεν μπορούσα να δώσω μια άλλου είδους λύση! Άρπαξα μια πετσέτα και πετάχτηκα έξω στάζοντας ως άλλος Αρχιμήδης. «Λοιπόν! Αυτή είναι η πρώτη ευχή μου:», είπα στο τζίνι. «Να με αναγνωρίζεις όπου και όποτε με συναντάς, οποιαδήποτε μορφή κι αν έχω, καθώς και το δικαίωμά μου σε όσες από τις τρεις ευχές δικαιούμαι ακόμα. Τέλος ευχής». Εκείνη με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. «Αυτή είναι μια άχρηστη ευχή», είπε, «αλλά η ευχή σου είναι διαταγή μου». Έκλεισε σφιχτά τα μάτια της για μια στιγμή και όταν τα ξανάνοιξε είπε: «Έγινε». «Τέλεια! Αυτή είναι η δεύτερη ευχή μου: Να μην συναντήσω ποτέ, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες τον εαυτό μου. Τέλος ευχής». Αυτή τη φορά με κοίταξε με οίκτο. «Θα έπρεπε να μου την περιέγραφες πριν την επισημοποιήσεις. Μόλις έχασες και δεύτερη ευχή!» «Απλώς εκπλήρωσέ την», είπα ανυπόμονα. Όταν με διαβεβαίωσε γι’ αυτό, είπα: «Αυτή είναι η τρίτη και τελευταία ευχή μου: Εγώ, και μόνο εγώ, να έχω τη δυνατότητα να ταξιδεύω στον χώρο και στον χρόνο και να μπορώ να γυρνώ στην πραγματικότητα μου. Τέλος ευχής». Εμφανίζομαι από το πουθενά στο σαλόνι μου. Το πάτωμα είναι στεγνό και από το μπάνιο έρχεται θόρυβος νερού που γεμίζει μπανιέρα. Χαμογελάω στη σκέψη ότι ο εαυτός μου είναι εκεί που τον βρίσκω κάθε φορά: στο μπάνιο να σκέφτεται την λύση που ήδη έχω βρει. Το τζίνι στρέφει το βλέμμα της από τη βεράντα προς τα μένα και είναι η σειρά της να εκπλαγεί. «Έτοιμος κιόλας; Μα εσύ… Πώς;» Ρίχνω μια ματιά στον καθρέφτη δίπλα μου. Αρχές καλοζωισμένων ρυτίδων, βαρύ δαχτυλίδι στο χέρι που βγάζει το πούρο απ’ το στόμα μου, άψογα ραμμένο κοστούμι. «Με αναγνωρίζεις;» τη ρωτάω. «Φυσικά», απαντάει ακόμα σαστισμένη εκείνη. «Πόσες ευχές δικαιούμαι, παιδί μου;» «Δεν έχεις ευχηθεί ακόμα τίποτα. Δικαιούσαι τρεις ευχές». «ΟΚ. Αυτή είναι η πρώτη ευχή μου: …» ΤΕΛΟΣ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 21, 2008 Share Posted May 21, 2008 Τέλειο, και φυσικά ευφυέστατο. Κυρίως, από εδώ και στο εξής, είναι εγχειρίδιο για οποιονδήποτε του τύχει τζίνι με τρεις ευχές. Άντε και όσοι προλάβουμε... πριν το Σωματείο των Απανταχού Τζίνι πάρουν πρέφα τον συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oberon Posted May 21, 2008 Share Posted May 21, 2008 (edited) Πράγματι ευφυέστατο, περιεκτικό και καλογραμμένο κείμενο! Δεν θυμάμαι σε καμμία άλλη ιστορία ε.φ. ή φάντασυ να έχει δωθεί μια τέτοια λύση στον "απόλυτο κανόνα" των όχι περισσοτέρων από 3 ευχές, και καμμια ευχή να μην είναι για περισσότερες ευχές! Τα δε sci-fi στοιχεία παραπέμπουν στις πιο καλές ιστορίες χρονικών ή αλλοδιαστατικών παράδοξων! Edited May 21, 2008 by Dain Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Spock Posted May 21, 2008 Share Posted May 21, 2008 Ευφυέστατο!!! Πραγματικά ευφυέστατο, μπράβο mman, δεν έχω να πω τίποτα άλλο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted May 21, 2008 Share Posted May 21, 2008 Το πιο εντυπωσιακό που τους βρίσκω τώρα που τα βλέπω και τυπωμένα (χμμ... τέσπα) είναι ότι τα διαβάζω με τις παύσεις που είχαν όταν τα άκουσα. Σεξ... Γυναίκες... και σεξ με γυναίκες... έτσι κι όχι με κόμματα Και ναι, είναι πάρα πολύ καλό το εγχειρήδιο και φυσικά διηγηματάκι Το μόνο που δεν έχω πιάσει ακριβώς είναι η περιγραφή του άντρα λίγο πριν το τέλος. Αν δηλαδή έπρεπε να καταλάβαίνω κάτι από την περιγραφή και δεν υπάρχει απλά για να δίνει την εικόνα, εγώ το χάνω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 21, 2008 Share Posted May 21, 2008 Το μόνο που δεν έχω πιάσει ακριβώς είναι η περιγραφή του άντρα λίγο πριν το τέλος. Αν δηλαδή έπρεπε να καταλάβαίνω κάτι από την περιγραφή και δεν υπάρχει απλά για να δίνει την εικόνα, εγώ το χάνω. Η περιγραφή δείχνει πως έχουν περάσει χρόνια, ο πρωταγωνιστής έχει την ηλικία του, είναι ντυμένος πλουσιοπάροχα, κυρίως γιατί έχει τσακίσει το τζίνι στις ευχές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted May 21, 2008 Share Posted May 21, 2008 Είναι μια πραγματικά καλή ιστορία που συνδυάζει αρμονικά τα best of both worlds, σουφού και φου! Μπράβο Μιχάλη! Μου αρέσει πολύ η εκπληκτική λεπτομέρεια στη διατύπωση των ευχών - αν έκρινα από αυτό το διήγημα, θα έλεγα ότι είσαι μαθηματικός! Και βέβαια, πανηγύρισα το τέλος, λες και ήμουν εγώ στην θέση του... Δεν θυμάμαι σε καμμία άλλη ιστορία ε.φ. ή φάντασυ να έχει δωθεί μια τέτοια λύση στον "απόλυτο κανόνα" των όχι περισσοτέρων από 3 ευχές, και καμμια ευχή να μην είναι για περισσότερες ευχές!Υπάρχει η ιστορία Gimmicks three του παλιού καλού δόκτωρα, όπου ο πρωταγωνιστής ξεγλιστρά από μια δαιμονική κακοτοπιά με παρόμοιο τρόπο. Σίγουρα, όμως, ο συνδυασμός ευχές και χρόνος είναι πρωτότυπος και δικός σου, Μιχάλη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted May 22, 2008 Author Share Posted May 22, 2008 Σας ευχαριστώ πολύ εκ μέρους του ήρωα για τα κοπλιμάν σας (το τζίνι δεν έχει πάρει ακόμα πρέφα τίποτα και δεν προβλέπεται στο άμεσο παρελθόν/παρόν/μέλλον). Μερικές παρατηρησούλες πάνω σε κάποια σχόλια: 1. Η αλήθεια είναι ότι διάβασα κάμποσα short-short stories πριν το γράψω, γιατί φυσικά δεν θα ήθελα να επαναλάβω φτυστή μια ιδέα που έχει ήδη γραφτεί. Οπωσδήποτε κάποια απ' αυτά ήταν εξαιρετικά, αλλά αυτό που με απογοήτευε συχνά ήταν η επιμονή των συγγραφέων το τζίνι να εκλαμβάνει ως ευχή τα πρώτα (οποιαδήποτε) λόγια ξεστόμιζε ο δικαιούχος. Το έβρισκα πολύ απλοϊκό (ίσως βέβαια να μην ήταν όταν γράφονταν κάποια απ' αυτά). Αυτός ήταν και ο κυριότερος λόγος που θέλησα να γράψω πάνω σ' αυτό το θέμα και το πρώτο πράγμα που φρόντισα ήταν να μπει ένας καθιερωμένος τύπος ευχής, ώστε να ξεχωρίζουν χωρίς καμία παρεξήγηση τα λόγια που αποτελούν τις ευχές από την κανονική συζήτηση. 2. Όντως, δεν θυμάμαι να συνάντησα πουθενά "τζίνι μετά χρονοταξιδιού" (μου έχει κολλήσει ο Βανέλλης, ναι), οπότε έπεσα με τα μούτρα στην ιδέα. 3. Αν και το σκεφτόμουν καιρό, χρειάστηκα μια βδομάδα για να γράψω 500 λέξεις! 4. Το αστειάκι που άρεσε και στη Σύρο ("σεξ, γυναίκες, και σεξ με γυναίκες") προστέθηκε κατόπιν εορτής όταν ο nikosal ανακοίνωσε ότι τα 500άρια θα πρέπει να έχουν κάποιο κωμικό στοιχείο. "Οι Άπειρορείς Ευχές" είχαν ήδη, αλλά αυτό τις ενίσχυσε. 5. Ναι, μου αρέσουν τα μαθηματικά (και η φυσική), αλλά είμαι Μηχανολόγος Μηχανικός. Κλείνω για να μην ξεπεράσω την έκταση του ίδιου του διηγήματος. Ευχαριστώ και πάλι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 19, 2010 Author Share Posted February 19, 2010 Έστω και με καθυστέρηση, να αναφέρω ότι το διήγημα αυτό συμπεριλαμβάνεται στη συλλογή "...και το τέρας", που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τρίτων τον Οκτώβριο του 2009. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Valkyries Posted March 3, 2010 Share Posted March 3, 2010 Lol, tελειο, το διασκεδασα πολυ! Τωρα θα ξερω τι να ευχηθω αν ενα τζινι παρουσιαστει στο δωματιο μου!:tongue: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anomanter Posted March 8, 2010 Share Posted March 8, 2010 Ωραία, Δεν χρειάζεται να γράψω για την αρτιότητα και τη γλώσσα του κειμένου. Είναι ξεκάθαρο ότι ο κος man το έχει επιμεληθεί περισσότερες από δύο φορές... Ήθελα να μιλήσω για το περιεχόμενο, χωρίς να λαμβάνω μια κριτική στάση. Περισσότερο με τη διάθεση να αναστοχαστώ πάνω στα λογικά επίπεδα του κειμένου. Όταν το διάβασα πριν από δυο βδομάδες, η αντίδρασή μου ήταν η έκπληξη. Θα μπορούσε ένας ευφυής άνθρωπος, με ζωηρή φαντασία, να ανατρέψει τους κανόνες και να κερδίσει άπειρες ευχες; Το κείμενο σε παρασύρει να σκεφτείς πως ναι. Αλλά κάτι δεν μου κολλούσε... Το θέμα είναι ότι υπάρχει ένας και μόνο κανόνας από πλευράς του τζίνι. Ότι αποκλείονται δηλαδή οι... "ευχές που σχετίζονται με την ίδια την διαδικασία εκπλήρωσης των ευχών σου" Το τζίνι απαγορεύει την αυτοαναφορικότητα. Ή αλλιώς τα παράδοξα της λογικής κατά Ράσελ. Θέλω να πω ότι το να εύχομαι κάτι σε σχέση με το τί εύχομαι, οδηγεί σε παράδοξα. Είναι κάτι αντίστοιχο με τη φράση: "είμαι ψεύτης". Συνεπώς το τζίνι απαιτεί από τον ήρωα να παραμείνει σε ρεαλιστικές απαιτήσεις, ενδεχομένως επειδή θέλει να τον προστατέψει (αυτόν, το κείμενο και το συγγραφέα ενδεχομένως) από τον παραλογισμό. Ο ήρωας της ιστορίας μας, ζητά μια παράξενη, όχι, δυο παράξενες ευχές, που ικανοποιούνται από το τζίνι άμεσα. Στην τρίτη όμως ευχή (και εδώ σε κρατάω στο χέρι man :-), το τζίνι δεν φαίνεται να δίνει τη συγκατάθεσή του. Ο συγγραφέας υπερπηδά αυτή τη μικρή λεπτομέρεια και συνεχίζει: "Αυτή είναι η τρίτη και τελευταία ευχή μου: Εγώ, και μόνο εγώ, να έχω τη δυνατότητα να ταξιδεύω στον χώρο και στον χρόνο και να μπορώ να γυρνώ στην πραγματικότητα μου. Τέλος ευχής. Εμφανίζομαι από το πουθενά στο σαλόνι μου. Το πάτωμα είναι στεγνό και από το μπάνιο έρχεται θόρυβος νερού που γεμίζει μπανιέρα." Φυσικά το τζίνι δεν θα συμφωνούσε με την τελευταία ευχή, επειδή παραβαίνει τον αρχικό κανόνα ενάντια στα παράδοξα. Όχι επειδή το τζίνι δεν θα μπορούσε να εκπληρώσει επιθυμίες που αντιπαρέρχονται τους φυσικούς νόμους, αλλά γιατί το κείμενο ακολουθεί τους κανόνες της λογικής. Ουφ! Και μόνο όμως που ο man κατάφερε να παρασύρει απειροτόσους αναγνώστες στα βραχυκυκλώματα της λογικής, δεν μπορεί, κάτι θετικό σημαίνει για το συγγραφικό του ταλέντο... Μετά τιμής Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 8, 2010 Author Share Posted March 8, 2010 Είναι πολύ διασκεδαστικό το πόσες διαφορετικές συζητήσεις έχει προκαλέσει αυτή η ιστορία. Μόλις χθες το βράδυ σε ένα διάλειμμα στο Φεστιβάλ Ταινιών Φανταστικού SFF-Rated μια φίλη με πλησίασε και μου είπε ότι ένα γνωστό της ζευγάρι φυσικών στη Θεσσαλονίκη τσακώνεται για το αν το διήγημα στέκει, έστω και θεωρητικά, ή όχι. Πώς το βλέπω εγώ: 1) Το θέμα είναι ότι υπάρχει ένας και μόνο κανόνας από πλευράς του τζίνι. Ότι αποκλείονται δηλαδή οι... "ευχές που σχετίζονται με την ίδια την διαδικασία εκπλήρωσης των ευχών σου" 2) Το τζίνι απαγορεύει την αυτοαναφορικότητα. Ή αλλιώς τα παράδοξα της λογικής κατά Ράσελ. Θέλω να πω ότι το να εύχομαι κάτι σε σχέση με το τί εύχομαι, οδηγεί σε παράδοξα. Είναι κάτι αντίστοιχο με τη φράση: "είμαι ψεύτης". 3) Στην τρίτη όμως ευχή [...], το τζίνι δεν φαίνεται να δίνει τη συγκατάθεσή του. 4) Φυσικά το τζίνι δεν θα συμφωνούσε με την τελευταία ευχή, επειδή παραβαίνει τον αρχικό κανόνα ενάντια στα παράδοξα. 1) Ακριβώς. Και μόνο αυτό. Δεν απαγορεύει τίποτ' άλλο. 2) Ακριβώς λόγω του (1) δεν νομίζω ότι αυτό ισχύει γενικά. Δηλαδή το τζίνι απαγορεύει τις ευχές που σχετίζονται με ευχές αλλά όχι και την αυτοαναφορικότητα γενικά. Νομίζω δηλαδή ότι ο ήρωας θα μπορούσε μια χαρά να ζητήσει μια ευχή του τύπου "Αυτή είναι η (πρώτη) ευχή μου: Θέλω η φράση "ό,τι λέω είναι ψέμματα" να ισχύει για μένα καθολικά και απόλυτα. Τέλος ευχής" και τότε σίγουρα θα είχαμε ένα πολύ ενδιαφέρον διήγημα. [Ωχ! Μήπως έπρεπε να γράψω αυτό; Ποτέ δεν είναι αργά! Thx, anomanter!] 3) Όπως και οι περισσότεροι αναγνώστες, θεωρώ ότι η συγκατάθεση / έγκριση του τζίνι για την τρίτη ευχή υπονοείται αν και δεν γράφεται. Από τεχνικής άποψης, αυτό έγινε και για λόγους έκτασης (υπήρχε όριο 500 λέξεων για το Φεστιβάλ Ε.Φ. της Ερμούπολης). 4) Άρα, λόγω του (1) και του (2) το τζίνι δεν θα είχε λόγο να απορρίψει την τρίτη ευχή, αφού από μόνη της δεν αντιβαίνει τον κανόνα που απαγορεύει τις ευχές που σχετίζονται με ευχές. Πού πιάστηκε λοιπόν κορόιδο το τζίνι. Μα στο ότι η απαγόρευση που βάζει αφορά την κάθε ευχή ξεχωριστά. Έτσι, ο ήρωας καταφέρνει να του τη φέρει βάζοντας τρεις ξεχωριστά νομότυπες (σύμφωνα με την απαγόρευση) ευχές να συνεργάζονται για πάντα μεταξύ τους. Δημήτρη, ευχαριστώ για το σχόλιο που έδωσε αφορμή για σκέψη και θα επανέλθω με αυτό που ίσως είναι το πραγματικό πρόβλημα της ιδέας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 9, 2010 Author Share Posted March 9, 2010 Το ακόλουθο πρόβλημα το παρατήρησε πρώτος ο Χριστόδουλος Λιθαρής, τότε αρχισυντάκτης των Φανταστικών Χρονικών: 1) Ο ήρωας έχει πεπερασμένο χρόνο στη διάθεσή του για να μιλήσει κάθε φορά με το τζίνι και να εκφράσει την καινούρια νιοστή ευχή του. Είναι ο χρόνος από τη στιγμή που ο "πρώτος" εαυτός του μπαίνει για μπάνιο αφήνοντας το τζίνι στο σαλόνι να κοιτάει από τη βεράντα, μέχρι εκείνος να πεταχτεί έξω από το μπάνιο στάζοντας νερά και έχοντας βρει τη λύση. 2) Ο ήρωας προφανώς δεν πρέπει να συναντήσει τον εαυτό του γιατί τότε το τζίνι θα καταλάβει ότι κάτι παράτυπο παίζεται (δεύτερη ευχή). 3) Λόγω των (1) και (2) ο διαθέσιμος κάθε φορά χρόνος του ήρωα για επικοινωνία με το τζίνι συνεχώς μειώνεται. Αν π.χ. ο "πρώτος" εαυτός του έμεινε στο μπάνιο δεκαπέντε λεπτά και αυτός κάθε φορά χρειάζεται δέκα δευτερόλεπτα για να εκφράσει μια ευχή τότε προλαβαίνει να ευχηθεί "μόνο" 90 φορές. Αρκετές, αλλά σίγουρα όχι άπειρες. Ομολογώ ότι αυτό δεν το είχα σκεφτεί. Στο μυαλό μου, και ίσως και στο μυαλό των περισσότερων αναγνωστών, η ευχή του να μην συναντάει τον εαυτό του σχετιζόταν μόνο με τον "πρώτο" εαυτό του που κάνει μπάνιο. Έχει όμως σχέση και με τους εαυτούς του που επισκέπτονται συνεχώς το τζίνι. Η λύση που σκέφτομαι μόλις τώρα είναι ότι ο ήρωας θα μπορούσε, μόλις του τελειώσει αυτός ο διαθέσιμος χρόνος να αρχίσει να συναντά το τζίνι πριν αυτό γνωρίσει τον "πρώτο" εαυτό του. Λόγω της πρώτης ευχής το τζίνι θα τον αναγνωρίζει ακόμα και τότε, οπότε θα συνεχίσει να του εκπληρώνει ευχές. Χμμ. Μάλλον στέκει. Κάπου εδώ κλείνω πριν με περιλάβει ο Ντίνος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted March 9, 2010 Share Posted March 9, 2010 Για να δουλέψει αυτό που λες θα πρέπει το δικαίωμα στις ευχές να μην έχει αρχή, να είναι... εκ γενετής! Και πάλι ο χρόνος θα είναι πεπερασμένος. Γενικώς είναι φυσικά αδύνατον να χωρέσεις το άπειρο μέσα σε ένα πεπερασμένο σύμπαν. Οπότε αυτό που μένει είναι το πόσες "άπειρες" ευχές θα κορέσουν τον πρωταγωνιστή. Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τον... τελευταίο κίνδυνο, έχω να ρωτήσω: -Για ποιον λόγο να μην συναντά ποτέ τον εαυτό του; Επίσης, η ευχή "να με αναγνωρίζεις ό,τι μορφή κι αν έχω" προσφέρει την εξής δυνατότητα: -"Θέλω να μεταμορφωθώ σε μια μικροσκοπική ζωντανή πνοή του ανέμου με πολύ ταχύ ρυθμό ζωής" κλπ. Εάν είσαι μικροσκοπικός (Angstrom) και ζεις στα μικροδευτερόλεπτα ΑΛΛΑ είσαι αναγνωρίσιμος, ο αριθμός των ευχών σου μπορεί μεν να μην απειρίζεται αλλά αυξάνει κατά έναν παράγοντα του δέκα εις την εικοστή+. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 9, 2010 Share Posted March 9, 2010 Κάπου εδώ κλείνω πριν με περιλάβει ο Ντίνος. Ποιος εγώ; Έχω χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Δεν ξέρω που παν... τα τέσσερα. Και ήταν απλά ένα μικρό, έξυπνο διηγηματάκι... το οποίο, με το επιστημονικό ζουζούνι μόνιμα σφινωμένο στον [λεπτό έντερο] σας, το σφαγιάσατε! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 9, 2010 Share Posted March 9, 2010 Ποιος εγώ; Έχω χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Δεν ξέρω που παν... τα τέσσερα. Και ήταν απλά ένα μικρό, έξυπνο διηγηματάκι... το οποίο, με το επιστημονικό ζουζούνι μόνιμα σφινωμένο στον [λεπτό έντερο] σας, το σφαγιάσατε! Πέστα, ρε Ντίνο! Μια χαρά γελάσαμε όταν το ακούσαμε στη Σύρο. Τώρα πέρασε στο τραπέζι της ανατομίας και βάλθηκαν όλοι μαζί να γράψουν την καινούργια χρονο-τζινιο-μηχανική. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 9, 2010 Author Share Posted March 9, 2010 (edited) 1) Για να δουλέψει αυτό που λες θα πρέπει το δικαίωμα στις ευχές να μην έχει αρχή, να είναι... εκ γενετής! Και πάλι ο χρόνος θα είναι πεπερασμένος. Γενικώς είναι φυσικά αδύνατον να χωρέσεις το άπειρο μέσα σε ένα πεπερασμένο σύμπαν. Οπότε αυτό που μένει είναι το πόσες "άπειρες" ευχές θα κορέσουν τον πρωταγωνιστή. 2) Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τον... τελευταίο κίνδυνο, έχω να ρωτήσω: -Για ποιον λόγο να μην συναντά ποτέ τον εαυτό του; 3) Επίσης, η ευχή "να με αναγνωρίζεις ό,τι μορφή κι αν έχω" προσφέρει την εξής δυνατότητα: -"Θέλω να μεταμορφωθώ σε μια μικροσκοπική ζωντανή πνοή του ανέμου με πολύ ταχύ ρυθμό ζωής" κλπ. Εάν είσαι μικροσκοπικός (Angstrom) και ζεις στα μικροδευτερόλεπτα ΑΛΛΑ είσαι αναγνωρίσιμος, ο αριθμός των ευχών σου μπορεί μεν να μην απειρίζεται αλλά αυξάνει κατά έναν παράγοντα του δέκα εις την εικοστή+. Τέταρτε, τα ψιθυρίζω για να μη μας ακούσουν: 1) Χμμ. Δεν θα μπορούσε μία από τις ευχές να ήταν "κάνε με αθάνατο"; Τότε ο χρόνος δεν θα ήταν απαραίτητα πεπερασμένος. Φυσικά θα πρέπει κανείς να ορίσει τι σημαίνει αθάνατος μέσα σε ένα πιθανότατα θνητό σύμπαν... Oh, well... 2) Γιατί τότε το τζίνι θα καταλάβαινε ότι τη δουλεύει ψιλό γαζί, και ίσως του σταματούσε τις ευχές -αν και δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό προκύπτει από την απαγόρευση. 3) Το σίγουρο είναι ότι οι δυνατότητες του ευχολόγιου ακόμα κι αν δεν είναι άπειρες, φαίνονται αδιανόητες. Και σταματάω εδώ μπας και τη γλιτώσουμε... Ίσως όταν ανέβω ξανά Θεσσαλονίκη πιούμε μια μεγάλη τρίκιλη μπύρα πάνω απ' αυτό. Edited March 9, 2010 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 9, 2010 Share Posted March 9, 2010 Ποιος εγώ; Έχω χάσει τα αβγά και τα πασχάλια. Δεν ξέρω που παν... τα τέσσερα. Και ήταν απλά ένα μικρό, έξυπνο διηγηματάκι... το οποίο, με το επιστημονικό ζουζούνι μόνιμα σφινωμένο στον [λεπτό έντερο] σας, το σφαγιάσατε! Είναι γενικότερο το φαινόμενο. Κάπου έχει αρχίσει να χάνεται η χαρά της ανάγνωσης, και να βγαίνει ο Μουρατίδης και ο Θεοφάνους απο μέσα μας. Η υπερανάλυση δεν είναι πάντα προς θετική κατεύθυνση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 9, 2010 Author Share Posted March 9, 2010 Όχι ρε παιδιά, απλώς είναι ένα εγκεφαλικό παιχνίδι στο στυλ "τι θα γινόταν αν...". Σε κάποιους αρέσει να το σταματάνε εκεί που ο συγγραφέας έχει επιλέξει να τελειώσει το διήγημα. Σε κάποιους άλλους αρέσει να το συνεχίζουν και μετά απ' αυτό. Φυσικά, οι μεν δεν υποχρεούνται να ακολουθούν τους δε. Γούστα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted March 9, 2010 Share Posted March 9, 2010 Πρώτον, δε δέχομαι bullying σε αυτήν την ηλικία. Για όποιον δεν αρέσει η συζήτηση... αδιαφορώ παντελώς. Υπάρχουν πολλές συζητήσεις στο forum που δε μ'ενδιαφέρουν αλλά δεν ενοχλώ αυτούς που νοιάζονται για πράγματα που εμένα μου φαίνονται βαρετά, τραβηγμένα ή ανούσια. 2) Γιατί τότε το τζίνι θα καταλάβαινε ότι τη δουλεύει ψιλό γαζί, και ίσως του σταματούσε τις ευχές -αν και δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό προκύπτει από την απαγόρευση. Το τζίνι θα το καταλάβει αυτό (στο δικό της γραμμικό χρόνο) ήδη από το δεύτερο σετ. Το γεγονός ότι διηγήσαι την ιστορία από τη δική του σκοπιά αποκρύπτει αυτό το φαινόμενο, το οποίο όμως εξακολουθεί να ισχύει.... Τέλος, μια σημαντική ασυνέπεια. Εάν είναι διήγημα φάνταζυ (όπως λέει το τζίνι) τότε η επιστημονική συζήτηση δεν έχει νόημα. Στην περίπτωση αυτή ομως, γιατί είναι στο subtopic της ΕΦ (και σε βιβλίο του Μανωλιού;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 10, 2010 Author Share Posted March 10, 2010 1) Το τζίνι θα το καταλάβει αυτό (στο δικό της γραμμικό χρόνο) ήδη από το δεύτερο σετ. Το γεγονός ότι διηγήσαι την ιστορία από τη δική του σκοπιά αποκρύπτει αυτό το φαινόμενο, το οποίο όμως εξακολουθεί να ισχύει.... 2) Τέλος, μια σημαντική ασυνέπεια. Εάν είναι διήγημα φάνταζυ (όπως λέει το τζίνι) τότε η επιστημονική συζήτηση δεν έχει νόημα. 1) Χμμ. Πιθανότατα ναι, αλλά υπάρχει εκείνο το "...καθώς και το δικαίωμά μου σε όσες από τις τρεις ευχές δικαιούμαι ακόμα" στην πρώτη ευχή που τον καλύπτει, αφού θα του αναγνωρίζει τις ευχές ακόμα κι αν τον βλέπει αλλαγμένο. Απλώς είχα την αίσθηση ότι αν έβλεπε δύο από τους δικαιούχους μαζί, θα ήταν too much. Ποιος από τους δύο θα δικαιούταν πόσες ευχές; Όμως μόλις τώρα(!) προσέχω ότι η φτου-κακά λεξούλα "ευχές" είναι μέσα σε μια ευχή! Έι! Αυτό δεν παραβιάζει την απαγόρευση; Εντάξει, όχι άμεσα, αλλά... Ας είναι. Ακόμα κι αν το είχα σκεφτεί πριν το γράψω, πάλι έτσι θα το έγραφα. 2) Δεν νομίζω ότι είναι διήγημα φάνταζυ, αφού η λύση που δίνεται είναι σαφώς Ε.Φ. και επισκιάζει την ύπαρξη του τζίνι. Με τη φράση "είμαστε σε διήγημα φάνταζυ" ήθελα να διασκεδάσω την παραδοχή της κατάφορης παραβίασης των φυσικών νόμων (κάτι που το χρειάζομαι λόγω χρονοταξιδιού) και ίσως να σατυρίσω την φάνταζυ (με καλή πρόθεση -μην πέσετε να με φάτε, γνωρίζω ότι και η Ε.Φ. πολύ συχνά παραβιάζει φυσικούς νόμους). Μάλιστα η επανάληψη της φράσης (από τον ήρωα) έχει κατηγορηθεί συχνά, και ίσως όχι λανθασμένα, ως ένα αποτυχημένο αστείο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anomanter Posted March 10, 2010 Share Posted March 10, 2010 Να απαντήσω στα παραπάνω ότι η φράση, "είμαστε σε διήγημα φάνταζυ" στην αρχή του κειμένου, είχε περάσει για μένα απαρατήρητη. Και ναι, πρόκειται για μια αυτοαναφορά απέναντι στην οποία οφείλω να υποκλιθώ. Η ιδέα μου περί απαγόρευσης της αυτοαναφορικότητας ήταν προφανώς άτοπη, κυρίως επειδή παρέβλεψε το πλαίσιο στο οποίο κινούνται οι ήρωες. Πέραν αυτού, είναι νομίζω ξεκάθαρο ότι η συζήτηση αυτή (στις τελευταίες πέντε έξι ερωταπαντήσεις τουλάχιστον) δεν αφορά το ίδιο το κείμενο, ή τον συγγραφέα του, αλλά τις ιδέες που το κείμενο αυτό πραγματεύεται. Μη μου τον Τέταρτο τάρατε :-) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Solonor Posted March 11, 2010 Share Posted March 11, 2010 Τέταρτε, αυτό που αγνοείς για τη σχέση φάντασυ και Μιχαλάκη είνα ότι το επόμενό του βιβλίο θα είναι αρχή οκταλογίας και το πρώτο θα έχει τίτλο: Ο Μάκης Μανώλερ και το Τζίνι με τις απειροτρείς ευχές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nirgal Posted July 25, 2011 Share Posted July 25, 2011 Ήρθα εδώ από "Μια Βόλτα στ' Άστρα" για να δω πως εκπληρώνονται οι ευχές και έπεσα σε ένα απίστευτο μαθηματικό παιχνίδι με τη μορφή διηγήματος (φάνταζι/scifi δεν έχει καμάι σημασία). Και όσο για τη συζήτηση που διάβασα ακολούθως συμφωνώ απολύτως με τον mman ότι: ...απλώς είναι ένα εγκεφαλικό παιχνίδι στο στυλ "τι θα γινόταν αν...". Σε κάποιους αρέσει να το σταματάνε εκεί που ο συγγραφέας έχει επιλέξει να τελειώσει το διήγημα. Σε κάποιους άλλους αρέσει να το συνεχίζουν και μετά απ' αυτό. Φυσικά, οι μεν δεν υποχρεούνται να ακολουθούν τους δε. Γούστα. Το μόνο που έχω να προσθέσω είναι ότι η μαθηματική λογική των ευχών, αλλά κυρίως του διηγήματος ήταν αρκετή να προκαλέσει συζητήσεις προφανώς πολύ περισσότερες απ' όσες διαβάσαμε εδώ. Και αυτό από μόνο του είναι το κυριότρερο κατόρθωμα του διηγήματος: το να συζητιέται και να κολλάει στη μνήμη των αναγνωστών, ασχέτως με το αν συμφωνούν ή όχι με την ορθότητα των ευχών. Και γαμώ τα διηγήματα! ΥΓ. Μακάρι στα σχολεία να διδασκόταν η μαθηματική λογική (και τα μαθηματικά γενικότερα) μέσα από τέτοια διηγήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted July 25, 2011 Author Share Posted July 25, 2011 Σταμάτη, ευχαριστώ για την ανάγνωση και τον σχολιασμό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.