D'Ailleurs Posted July 21, 2008 Share Posted July 21, 2008 αμα συνεχίσει να συγκεντρώνει κλισέ δεν ξέρω πόσο εφιχτό θα είναι το τρίτο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 23, 2008 Author Share Posted July 23, 2008 αμα συνεχίσει να συγκεντρώνει κλισέ δεν ξέρω πόσο εφιχτό θα είναι το τρίτο... Πολύ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted October 14, 2008 Share Posted October 14, 2008 Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες τελείωσα τὴν ἀνάγνωση τοῦ βιβλίου. Ὅτι ὑπάρχουν κλισὲ ἔχει ἤδη εἰπωθεῖ. Ὅμως αὐτὰ τὰ κλισὲ σὲ γενικὲς γραμμὲς λειτουργοῦν καλά, ἀφοῦ καταλαβαίνει ὁ ἀναγνώστης ὅτι εἶναι ἐσκεμμένα. Ἡ γραφὴ εἶναι ἱκανοποιητική. Ἡ πλοκὴ ὑπερβολική, μιὰς καὶ ἀκολουθεῖ τὴν συνταγὴ τῶν λαϊκῶν μυθιστορημάτων, ποὺ δημοσιεύονταν σὲ συνέχειες σὲ ἐφημερίδες καὶ περιοδικά. Στὰ θετικὰ τοῦ βιβλίου: ὡραία γλῶσσα, περιπέτεια, φαντασία. Στὰ ἀρνητικά: μερικὰ σημεῖα ἀψυχολόγητα καὶ δυὸ-τρεῖς σκηνὲς ποὺ ξεπετάγονται ξαφνικὰ χωρὶς νὰ ἔχουν δικαιολογηθεῖ ἐκ τῶν προτέρων. Ὡς συνολικὴ ἐντύπωση: ἕνα μυθιστόρημα ποὺ σὲ χαλαρώνει καὶ τὸ διαβάζεις μὲ περιέργεια γιὰ τὸ τί θὰ γίνει στὴν συνέχεια. Δὲν μένει τίποτε στὴν μνήμη μετὰ τὸ πέρας τῆς ἀνάγνωσης. Ἄποψή μου εἶναι πὼς δὲν βαρυγκομᾶ ὁ ἀναγνώστης κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀνάγνωσης, ἀκόμη κι ἄν κάποια στοιχεῖα ξενίσουν ἤ τὸν "χαλάσουν". Δὲν ἐνθουσιάστηκα μήτε σιχτίρισα. Γιὰ πρωτόλειο καλό - γι' αὐτὸ καὶ εἶμαι ἐπιεικής. (Καί, πιστέψτε με, ἔχω διαβάσει χειρότερα βιβλία ἀπὸ "καταξιωμένους" συγγραφεῖς). Περιμένουμε τὸ ἑπόμενο βῆμα. Καί, φυσικά, περιμένουμε καὶ τὴν κριτικὴ τοῦ Παρατηρητῆ, μόλις τὸ διαβάσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted November 7, 2008 Share Posted November 7, 2008 Στο αφιέρωμα του Ελεύθερου Τύπου της περασμένης Κυριακής, υπήρχε μια σελίδα αφιερωμένη και στο "Ρέιβεν Σίτυ". Το link για όποιον ενδιαφέρεται: http://www.e-tipos.com/pdfViewer?searchtyp...lectedinsert=22 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted November 7, 2008 Share Posted November 7, 2008 Το παίζει πολύ το Grand Theft Auto πάντως. Στην πορεία φαίνεται να άλλαξε παιχνίδι και να είδε και καμιά ταινία επιστημονικής καπάκι σε κάποιο manga. Με κρατούσε συντονισμένο μέχρι τα 3/4 και μάλιστα μετά μανίας. Στην πορεία για τα τελευταία κεφάλαια άρχισα να χάνομαι-ξενερώνω. Μοιάζει λες και άλλαξε το βιβλίο και διαβάζω κάτι άλλο, όχι το ρέιβεν σίτυ των προηγούμενων 300 σελίδων. Μια απότομη αλλαγή όχι μόνο στην πλοκή αλλά και κυρίως στον ίδιο το χαρακτήρα, άξαφνη και αδικαιολόγητη. Από εκεί δηλαδή που έχουμε τον Ντέμιαν, τον κλασσικό σκληρό ντετέκτιβ που τρέχει και δεν φτάνει, ακούει τζαζ, πάει με πόρνες, πηδάει την αδελφή του κολλητού του κ., ξαφνικά αρχίζει τις φιλοσοφίες της σαπισμένης πόλης, της παρακμής, του τι κάνουμε εδώ Θεέ μου, πως φτάσαμε ες εδώ, άτιμη κοινωνία, κατακαημένη Ρούμελη και τέτοια. Γινεται δηλαδή (η συνείδηση του, μιας και η γραφή είναι σε πρώτο πρόσωπο) ένας ευάλλωτος, ευαίσθητος, ρομαντικός ιδεαλιστής, έτσι στα καλά καθούμενα. Μπορεί και να μου φάνηκε εμένα έτσι αλλά όταν ζεις με έναν κεντρικό πρωταγωνιστή 300 σελίδες, ε, τι διάολο, τον έχεις μάθει (εκτός αν σε κοροιδεύει ο συγγραφέας). Θα δω στη συνέχεια. Ο βαρβατήλας Κρόου μπορεί να επιστρέψει (στα καλά καθούμενα όπως και έφυγε) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 3, 2009 Share Posted January 3, 2009 Το τελείωσα πριν από μια ώρα περίπου κι αναρωτιέμαι ακόμη, γιατί μου συμβαίνει αυτό που μου συμβαίνει. Έχω διχαστεί. Από τη μια πέρασα καλά (τουλάχιστον τις πρώτες 450 σελίδες) παρ' όλο που είδα κι εγώ την υπερβολική χρήση της άνω τελείας, τις ελληνικούρες στους διαλόγους -και τις αγγλικούρες επίσης-, το κενό των χαρακτήρων κλπκλπκλπ. Από την άλλη, αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να το χαρακτηρίσουμε πρωτόλειο. Πρωτόλειο είναι τελικά το πρώτο βιβλίο που εκδίδεις ή το πρώτο βιβλίο που γράφεις; Γιατί πιστεύω ειλικρινά ότι δεν πρέπει να είναι το πρώτο βιβλίο που έχει γράψει ο Χριστοφορίδης κι αυτό με βάζει σε σκέψεις. Στην αρχή νόμισα ότι θα έγραφε το Blade Runner. Ύστερα αναγνώρισα σκηνές από το Robocop. Πιο μετά μου θύμισε Johny Mnemonic και στο τέλος rpg με φιρεμπόλες. Πλοκή με τρύπες μεγάλες, με τα πάντα να του έρχονται βολικά. Ηρωικοί και τίμιοι τρίτοι χαρακτήρες -μα ούτε ένας να μην του τη φέρει στο τέλος;- που πανε ηρωικά στο θάνατο. Άλλο να περνάς και ν' αφήνεις πίσω σου πτώματα κι άλλο να φεύγεις κι αυτοί που σε αποχαιρετάνε να πάνε να γίνονται πτώματα με τη θέλησή τους. Και παρ' όλα αυτά... Ομολογώ το διασκέδασα. Έχει κάτι από την αισθητική του Μικρού Ήρωα, του Μικρού Καουμπόυ, της Μάσκας και του Μυστηρίου, όπου ξέρεις ότι στην επόμενη σελίδα θα διαβάσεις κάτι εξώφθαλμα φτιαχτό κι όμως δε σε πειράζει. Κάποια στιγμή έπιασα τον εαυτό μου να γελάει -να γελάει!- με το ότι στη μοναδική πόλη που έμεινε στη γη (πουθενά δεν αναφέρει πώς έγινε κι έμεινε μόνο αυτή) ο σκληροτράχηλος ντετέκτιβ καπνίζει Lucky Strike κι ακούει τζαζ. Ελάχιστα με ενόχλεισε το γεγονός ότι μένει σε κάποιο από τα ψηλά πατώματα των ουρανοξυστών, αλλά παθαίνει ίλιγγο με το παραμικρό, ειδικά στα σημεία που ο συγγραφέας θέλει να δείξει πόσο ψηλά είναι το μέρος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted January 13, 2009 Share Posted January 13, 2009 http://www.youtube.com/watch?v=8wSkIMedVSM...feature=related Βρήκα αυτό το σποτάκι στο youtube. Είναι κατασκευή του ίδιου του συγγραφέα. Μιλήσαμε μέσα από σύντομα mails και ελπίζω να ανακαλύψει κι εκείνος το site ώστε να κουβεντιάσει μαζί μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
OxAp0d0 Posted February 26, 2009 Share Posted February 26, 2009 Ο Χάρης Χριστοφορίδης, αξιοποιώντας την ατμόσφαιρα του νουάρ, επινοεί έναν μελλοντικό κόσμο, ο οποίος συνδυάζει τον τρόμο του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, τη φιλοσοφία της μετα-matrix, την αγωνία του Φίλιπ Ντικ για την κατάρρευση του πολιτισμού και την απειλή του ολοκληρωτισμού, καθώς και τη μεταφυσική του Έντγκαρ ’λαν Πόε.Ένα μυθιστόρημα με διαρκείς ανατροπές, που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Λοιπόν το διάβασα και έχω αρχίσει να απορώ πολύ βαθιά για τα κριτήρια έκδοσης που υπάρχουν και για το λόγο συγγραφής ενός βιβλίου. Από το οπισθόφυλλο είχα προετοιμαστεί να διαβάσω ένα αριστούργημα ή τουλάχιστον κάτι πρωτότυπο ή τουλάχιστον κάτι πρωτοποριακό για την Ελλάδα ή έστω κάτι που να διαφαίνεται το ταλέντο ενός νέου συγγραφέα ή έστω κάτι διασκεδαστικό ή τουλάχιστον ένα άξιο μιμητή νουάρ ή αν μη τι άλλο κάτι που να διαβάζεται. Τελικά τίποτα. Τίποτα. Τίποτα και πάλι ένα τίποτα. Θα το πω διακόσες χιλιάδες φορές δεν γράφουμε για να γράφουμε. Δεν μπορεί ένας λογοτέχνης να στηρίζεται σε μόνη παιδεία τα βίντεο γκέιμς που έχει παίξει. Δεν μπορεί κάποιος να γράφει, επειδή έγραφε καλές εκθέσεις στο Λύκειο. Δεν μπορεί η μόνη λογοτεχνία που έχεις διαβάσει να είναι τα κόμικς. Δεν μπορεί η μόνη έρευνα που έχεις κάνει να είναι ότι είδες το Σιν Σίτι και διάβασες τις κριτικές γι' αυτό. Το βιβλίο δεν διαβάζεται κοινώς. Είναι πρωτόλειο, χωρίς κανέναν μα κανέναν λόγο ύπαρξης. Απορώ όχι μόνο γιατί εκδόθηκε, αλλά και το λόγο που το έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας. Το μόνο θετικό είναι η ηλικία του και φαντάζομαι θα καταλάβει σιγά σιγά τι πρέπει να κάνει. Είμαι εκνευρισμένος γιατί έχασα τζάμπα το χρόνο μου. Σε καθαρά φιλοσοφικό επίπεδο, γιατί μετά την ανάλυση που έκανες δε πρόκειται να το πιάσω στα χέρια μου το βιβλίο, θα διαφωνήσω μαζί σου. Όντως, γράφουμε για να γράφουμε και αυτός θα πρέπει να είναι ο μόνος κανόνας, γράφουμε γιατί μας αρέσει, γιατί βγάζουμε κάποιο αποθημένο ρε παιδί μου, ακόμα κι αν η εμπειρία μας είναι μόνο τα βίντεοπαιχνίδια και οι ταινίες όπως αναφέρεις. Στο σημείο που συμφωνώ είναι στο θέμα της έκδοσης και του promotion - και το θράσος να συγκρίνουν κάτι ατάλαντο με Lovecraft και Dick... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted February 26, 2009 Share Posted February 26, 2009 Σε καθαρά φιλοσοφικό επίπεδο, γιατί μετά την ανάλυση που έκανες δε πρόκειται να το πιάσω στα χέρια μου το βιβλίο, θα διαφωνήσω μαζί σου.Όντως, γράφουμε για να γράφουμε και αυτός θα πρέπει να είναι ο μόνος κανόνας, γράφουμε γιατί μας αρέσει, γιατί βγάζουμε κάποιο αποθημένο ρε παιδί μου, ακόμα κι αν η εμπειρία μας είναι μόνο τα βίντεοπαιχνίδια και οι ταινίες όπως αναφέρεις. Στο σημείο που συμφωνώ είναι στο θέμα της έκδοσης και του promotion - και το θράσος να συγκρίνουν κάτι ατάλαντο με Lovecraft και Dick... Ειδικά όταν αναφέρουν τον Λαβκραφτ που ουδε μία σχέση είχε με το βιβλίο. Μα καμία όμως! Αλλά δεν είναι τόσο άσχημο όσο νομίζεις. Μάλλον...τόσο άσχημο όσο σε έκαναν να νομίζεις. (την ίδια ώρα, σε άλλο επίμαχο τόπικ, γίνεται συζήτηση περί αλληλοστήριξης των Ελληνων συγγραφέων ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted February 26, 2009 Share Posted February 26, 2009 θα ήθελα να πω και εγώ πέντε πράγματα. Ο Χάρης Χριστοφορίδης, αξιοποιώντας την ατμόσφαιρα του νουάρ, επινοεί έναν μελλοντικό κόσμο, ο οποίος συνδυάζει τον τρόμο του Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ, τη φιλοσοφία της μετα-matrix, την αγωνία του Φίλιπ Ντικ για την κατάρρευση του πολιτισμού και την απειλή του ολοκληρωτισμού, καθώς και τη μεταφυσική του Έντγκαρ ’λαν Πόε.Ένα μυθιστόρημα με διαρκείς ανατροπές, που διαβάζεται με κομμένη την ανάσα. Λοιπόν το διάβασα και έχω αρχίσει να απορώ πολύ βαθιά για τα κριτήρια έκδοσης που υπάρχουν και για το λόγο συγγραφής ενός βιβλίου. Από το οπισθόφυλλο είχα προετοιμαστεί να διαβάσω ένα αριστούργημα ή τουλάχιστον κάτι πρωτότυπο ή τουλάχιστον κάτι πρωτοποριακό για την Ελλάδα ή έστω κάτι που να διαφαίνεται το ταλέντο ενός νέου συγγραφέα ή έστω κάτι διασκεδαστικό ή τουλάχιστον ένα άξιο μιμητή νουάρ ή αν μη τι άλλο κάτι που να διαβάζεται. Τελικά τίποτα. Τίποτα. Τίποτα και πάλι ένα τίποτα. Θα το πω διακόσες χιλιάδες φορές δεν γράφουμε για να γράφουμε. Δεν μπορεί ένας λογοτέχνης να στηρίζεται σε μόνη παιδεία τα βίντεο γκέιμς που έχει παίξει. Δεν μπορεί κάποιος να γράφει, επειδή έγραφε καλές εκθέσεις στο Λύκειο. Δεν μπορεί η μόνη λογοτεχνία που έχεις διαβάσει να είναι τα κόμικς. Δεν μπορεί η μόνη έρευνα που έχεις κάνει να είναι ότι είδες το Σιν Σίτι και διάβασες τις κριτικές γι' αυτό. Το βιβλίο δεν διαβάζεται κοινώς. Είναι πρωτόλειο, χωρίς κανέναν μα κανέναν λόγο ύπαρξης. Απορώ όχι μόνο γιατί εκδόθηκε, αλλά και το λόγο που το έγραψε ο ίδιος ο συγγραφέας. Το μόνο θετικό είναι η ηλικία του και φαντάζομαι θα καταλάβει σιγά σιγά τι πρέπει να κάνει. Είμαι εκνευρισμένος γιατί έχασα τζάμπα το χρόνο μου. κοίταξε, ίσως να το γνωρίζεις καλύτερα απο τον καθένα μας, αλλα ένας εκδότης για θα βγάλει ένα βιβλίο κυρίως αν ξέρει οτι θα πουλήσει αρκετά ωστε να καλύψει τα έξοδα του. Αυτή είναι η τακτική με την οποία εκδίδονται τα βιβλία εδώ και χρόνια, κάτι το οποίο είναι απόλυτα λογικό αφού ο εκδότης είναι και επιχηρηματίας. Μπορει να μήν το διέκρυνές αλλα το βιβλίο υποτίθεται οτι έχει αρκετά καλά selling points: 1. Μελλοντολογικό περιβάλλον που παραπέμπει σε Φίλιπ Ντίκ και Γουίλιαμ Γκίμπσον 2. Νουάρ ατμόσφαιρα 3. Θρίλερ σενάριο 4. Δυνατό ήρωα 5. Νέο σε ηλικία συγγραφέα (πάντα καλό selling point γιατι μπορείς να τον πλασάρεις ως παιδί-θαύμα) Απο εκεί και ύστερα είναι επιλογή του εκδότη. Άλλωστε κάθε μήνα βγαίνουν αρκετά βιβλία (περισσότερα απο όσα μπορεί να απορροφήσει το κοινό) οπότε η έκδοση του συγκεκριμένου αποτελεί άλλο ένα ρίσκο. Επιπλέον το να χάνεις το χρόνο σου διαβάζοντας ένα κακό βιβλίο το καταλαβαίνω. Και εγώ εχω διαβάσει ένα σωρό βιβλία που ήταν χάλια. Ομως αυτό που δεν πιάνω είναι γιατι σε νοιάζει για ποιόν λόγω γράφει ο τύπος και ο κάθενας; Είναι δικαίωμα του να γράφει ότι θέλει και άμα γουστάρει να το εκδόσει. Και φυσικά είναι δικαίωμα σου να μήν σου αρέσει και να το θάψεις. Αλλα αυτό που είναι σημαντικό είναι οτι ο καθένας γράφει για καθαρά δικούς του λόγους (επειδή είναι ψωνάρα, επειδή γουστάρει να πει κάποια πράγματα, επειδή έτσι του ήρθε) και αμα μπορεί να το εκδόσει μαγκιά του. Στην χειρότερη να φάει κράξιμο, να πάει άπατο το βιβλίο και να του μείνει η πίκρα της ήττας. Επιπλέον το πού θα στηρηχθεί για να γράψει ένα κείμενο είναι δικός του λογαριασμός. Στην τελική το κείμενο θα είναι μπούρδα; Ε, και; Ο πρώτος θα είναι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 21, 2009 Share Posted March 21, 2009 Το καημένο το βιβλίο, μαζί και ο συγγραφέας του, τρώνε κράξιμο στο παρακάτω blog http://vivliocafe.blogspot.com/2008/09/black-coffee_30.html μία εντελώς άδικη επίθεση από κάποιον βαρυβιβλιοκέφαλο που έγραψε το εξής: Το μυθιστόρημα είχε πέραση σε οπαδούς της επιστημονικής φαντασίας, ιστοριών εγκλήματος κ.ο.κ., δηλαδή σε παραλογοτεχνικούς κύκλους που βλέπουν τη λογοτεχνία σαν γραπτή οθόνη. Παραλογοτεχνικούς κύκλους ρε μπάμια; Από κάτι μαγειρευτά σαν κι εσένα έχουμε μείνει 200 χρόνια πίσω στη λογοτεχνία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joe Posted March 29, 2009 Share Posted March 29, 2009 Το καημένο το βιβλίο, μαζί και ο συγγραφέας του, τρώνε κράξιμο στο παρακάτω blog http://vivliocafe.blogspot.com/2008/09/black-coffee_30.html μία εντελώς άδικη επίθεση από κάποιον βαρυβιβλιοκέφαλο που έγραψε το εξής: Το μυθιστόρημα είχε πέραση σε οπαδούς της επιστημονικής φαντασίας, ιστοριών εγκλήματος κ.ο.κ., δηλαδή σε παραλογοτεχνικούς κύκλους που βλέπουν τη λογοτεχνία σαν γραπτή οθόνη. Παραλογοτεχνικούς κύκλους ρε μπάμια; Από κάτι μαγειρευτά σαν κι εσένα έχουμε μείνει 200 χρόνια πίσω στη λογοτεχνία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 30, 2009 Share Posted March 30, 2009 To ωραίο είναι η προηγούμενη πρόταση στην ιδια παράγραφο. Υποσημείωση: πολλά ιστολόγια ασχολήθηκαν με το βιβλίο, κανένα ωστόσο εξ όσων γνωρίζω δεν είναι βιβλιοφιλικό. Το μυθιστόρημα είχε πέραση σε οπαδούς της επιστημονικής φαντασίας(...) 1.Αυτό που όλοι προσέξαμε.Ότι οι φίλοι της ΕΦ κτλ είναι απλά κάτι οπαδοί κι όχι βιβλιόφιλοι. 2.Το sff.gr δεν είναι βιβλιοφιλικό! Θα μου πει κάποιος...έλα,μπορεί να μην το πρόσεξε το sff.gr ο μπλογκερ.Έλα που αν βάλεις "Ρέιβεν σίτυ" στο google γεμίζει sff.gr το μάτι σου όμως.Οπότε απλά το προσπέρασε σαν κατώτερο και αμελητέο.Κατά τα άλλα για την κριτική του δεν έχω να πω τίποτα.Τη γνώμη του λέει,εξάλλου δεν είναι και αριστούργημα το βιβλίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 30, 2009 Author Share Posted March 30, 2009 (edited) 2.Το sff.gr δεν είναι βιβλιοφιλικό! To sff.gr δεν είναι ιστολόγιο βασικά... ΥΓ: και λίγο πιο πάνω στο ιστολόγιό του πχ κάθεται και εξυμνεί το μετριότατο "Γκάτερ", άρα δεν ξέρω κατά πόσο αξιόπιστος είναι. Edited March 30, 2009 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 30, 2009 Share Posted March 30, 2009 Τη γνώμη του λέει,εξάλλου δεν είναι και αριστούργημα το βιβλίο. Αριστούργημα δεν είναι, αλλά ο τύπος, από ένα σημείο και μετά αφήνει την κριτική του βιβλίου και πιάνει το συγγραφέα και τις ιδέες του. Μέχρι την πρώτη παράγραφο καλά τα λέει (κατά την άποψη του πάντα) αλλά μετά ξεφεύγει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Don_Quixote Posted May 30, 2009 Share Posted May 30, 2009 Τα μόνα έργα Ελλήνων συγγραφέων του χώρου που είχα διαβάσει ήταν τα διηγήματα του Μπαλάνου και Μαστακούρη στα κλασικά βιβλιαράκια της ΩΡΟΡΑ. Κάποια στιγμή, ένας φίλος μου πρότεινε ένα βιβλίο του Λένου Χριστίδη, το «ΨΥΧ» και κοντά σε αυτό βρήκα και ένα άλλο δικό του, το «Διακοπές στη Χέλλαντ», το οποίο διαδραματιζόταν σε μελλοντικό χρόνο. Δε με ξετρέλανε, αλλά μου κέντρισε την περιέργεια. Οπότε, μόλις διάβασα για την «Ρέϊβεν Σίτυ» του Χριστοφορίδη, έσπευσα να το αγοράσω. Ειλικρινά, ενθουσιάστηκα. Δε χόρταινα να το διαβάζω. Πέρα από ότι έχει πολύ ψαγμένη πλοκή, η οποία δε «μπάζει», καταφέρνει να σε βάλει και στην ατμόσφαιρα της Ρέϊβεν Σίτυ. Φαίνεται ότι έχει ρίξει πολύ δουλειά στο βιβλίο και δεν πρόκειται για αρπακτή. Μπορεί να έχει βέβαια κάποια ψιλοπροβληματάκια, όπως αυτό που διάβασα και σε άλλο post, με την κατά γράμμα μετάφραση αμερικάνικων εκφράσεων, αλλά αυτά διορθώνονται. Το μόνο που με προβλημάτισε ήταν το τέλος, που μου φάνηκε λίγο «εύκολο». Σα να γυρίζει ένας σκηνοθέτης μία ταινία, να έχει φτάσει το τρίωρο και ξαφνικά να συνειδητοποιεί ότι πρέπει να τελειώσει κάποια στιγμή. Όπως και να έχει, το βιβλίο το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Μπράβο στον Χριστοφορίδη και ελπίζω να υπάρξει και συνέχεια στις περιπέτειες του Ντέμιαν Κρόου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.