Jump to content

Νέοι συγγραφείς


dreamwhisperer
 Share

Recommended Posts

Με αφορμή την έκδοση βιβλίων από "μεγάλους" εκδοτικούς οίκους νέων συγγραφέων (ηλικίας από 23 εώς 30 ετών και άρα νιάνιαρα συγκριτικά με την παλιαιότερη τακτική), θα ήθελα να θέσω αυτό το ζήτημα.

 

Ποιοι πιστεύετε ότι είναι οι λόγοι που εκδοτικοί οίκοι επενδύουν σε νέους; (κατά αντίθεση με την παλιότερη τακτική)

 

Πως κρίνεται τη μεταφορά της θεματολογίας; (Εξηγώ ότι όλοι λίγο ως πολύ οι νέοι συγγραφείς, που παρουσιάστηκαν και στο sff, φεύγουν από τις χρόνιες διαμάχες της ελληνικής συγγραφικής (εμφύλιος, μεταπολίτευση, βαλκανική πολιτική και (τολμώ να πω) ερωτικοσαχλαμάρες)

 

Ποια πιστεύετε θα είναι τα αποτελέσματα; Θα υπάρχει συνέχεια; ή ουσιαστικά δημιουργείται η επόμενη γενιά φεουδαρχών;

 

Οι απόψεις μου θα κατατίθενται καθώς θα μαλώνω με τη Dark, το Raspk και τον Araquel (αστειεύομαι).

Link to comment
Share on other sites

Είναι νομίζω άνοιγμα σε μια νέα αγορά που διαπιστώθηκε ότι έχει προοπτικές. Αν κάποιοι από τους νέους αυτούς συγγραφείς καταφέρουν να αποκτήσουν ένα μερίδιο αγοράς θα συνεχίσουν, αλλιώς τέλος. Κοινώς δεν είναι αλλαγή νοοτροπίας, είναι μία ακόμα επένδυση.

Link to comment
Share on other sites

Ξεκινώντας πρέπει να αναφέρουμε τους νέους αυτούς συγγραφείς και τους εκδοτικούς οίκους στους οποίους αντιστοιχούν.

Έχουμε λοιπόν τους (σύμφωνα με σειρά εμφάνισης)

 

Πλιώτα- Λιβάνης

Γρηγοριάδη - Λιβάνης

Χριστοφορίδη - Έλληνικά Γράμματα

Παπαχρήστου - Λιβάνης

 

Αυτοί μέχρι στιγμής (κάτω από μεγάλους εκδοτικούς)

 

Βλέπουμε ότι τους περισσότερους τους έχει ο Λιβάνης, ο οποίος ίσως μέχρι το τέλος του τέλους να φανερώσει και μερικούς ακόμα άλλους. Ουσιαστικά η κοιβέντα έρχεται γύρω από έναν εκδοτικό. Τα Ελληνικά Γράμματα δεν γνωρίζουμε αν θα βγάλουν και άλλο νέο Έλληνα συγγραφέα, κάτι το οποίο δεν γνωρίζουμε ούτε και για τις σχετικές εκδόσεις (Πατάκης, Κατσανιώτης, Ψυχογιός)

Το μπαμ λοιπόν το έκανε ο Λιβάνης. Γιατί το έκανε;

 

α) μπορεί να μην τον νοιάζει πραγματικά η ηλικία των συγγραφέων

β) μπορεί απλώς να ενθουσιάστηκε από τη γραφή ή από την ιστορία του καθενός

γ) μπορεί να ανοιξε τα μάτια του και να είδε επιτέλους ότι η θεματολογία του φανταστικού έχει απήχηση στην Ελλάδα

δ) μπορεί να θέλει να πειραματιστεί

ε) μπορεί να μην τον ενδιαφέρει πόσα θα βγάλει από τους νέους αυτούς συγγραφείς. Θα πάρει τα κέρδη του και γεια σας!

στ) μπορέι να θέλει να πρωτοπωρήσει σε σχέση με τους οπισθοδρομικούς-συντηριτικούς εκδότες

ζ) μπορεί να επιρεάστηκε από τον περσινό διαγωνισμό του Οξύ

η) μπορεί να στελέχωσε την εταιρία του με φρέσκο προσωπικό

ι) μπορεί οι συγγραφείς να είχαν μπάρμπα στην Κορώνη

κ) μπορεί κάποιος από κει μέσα να αξιώθηκε να διαβάσει κάποιο τεύχος των Συμπαντικών Διαδρομών

λ)μπορεί απλώς να έκατσε. Όπως με τους βαθμολογητές στις εξετάσεις

 

Ποτέ δεν ξέρεις. Ίσως κάποιος από τους συγγραφείς αυτούς που έχει μιλήσει και με κάποιον άνθρωπο μέσα από τον εκδοτικό να μας πει πέντε πράγματα.

 

Όσο για τη συνέχεια. Ελπίζω να υπάρχει. Είμαι πεπεισμένος ότι υπάρχει, καθότι πέρυσι οι νέοι συγγραφείς (της δικής μας θεματολογίας) βρίσκονταν στο σκοτάδι με εξαίρεση δύο τρεις που έκαναν αυτοέκδοση και ότι έβγαλαν οι ΣΔ, ενώ φέτος, μέσα σε 5 μήνες, τσουπ! Σίγουρα υπάρχει συνέχεια, το θέμα ειναι για πόσο και πόσοι (εμ, δεν είναι και λίγοι). Θα υπάρξουν και στην Ελλάδα φαντασι λογοετέχνες που θα βρεβευτούν με βραβεία και θα κάνουν best seller; Θα υπάρξει ξεχωριστή σειρά Φανταστικής Λογοτεχνίας σε κάθε μεγάλο εκδοτικό; Θα διαβάζουν οι επόμενες γενιές που θα έρθουν (μην ξεχνάμε ότι διαβάζουμε έργα που γράφτηκαν πριν 50 και βάλε χρόνια, θα το κάνουν αυτό και στα επόμενα 50;)

Link to comment
Share on other sites

Υποθέτω θα υπάρχουν και σε άλλους εκδοτικούς οίκους νέοι συγγραφείς.

Για το δικό μου, μπορώ να εκτιμήσω τα εξής:

Πρώτα απ' όλα ενδιαφέρεται για ανθρώπους που ξέρουν να γράφουν καλά και νομίζω βάζει σε δεύτερη μοίρα το είδος. Σίγουρα, όμως υπολογίζει ότι το φανταστικό γενικότερα θα αναπτυχθεί τα επόμενα χρόνια στην Ελλάδα. Και κάτι ακόμα, που ίσως ακουστεί κάπως: έχει τη δυνατότητα, λόγω εκτοπίσματος και κύρους στην ελληνική αγορά να το αναδείξει και να το αναπτύξει.

Αν επίσης μπορεί να κλείσει από μικρή σχετικά ηλικία, συγγραφείς που πιστεύει ότι στο μέλλον θα γράψουν ακόμα καλύτερα γιατί να μην το κάνει; Εγώ πχ είμαι δεσμευμένος για χρόνια και χρόνια (το αναφέρω σαν θετικό).

Και κάτι ακόμα: δεν στηρίζει τις πωλήσεις του στο Βασίλειο της Αράχνης ή στους Ονειροψιθυριστές. Αυτό το βάρος πηγαίνει σε άλλους. Στη Χρύσα, στην Παυλίνα και στον γερο-Paulo.

Γιατί λοιπόν να μην επενδύσει ένα μέρος των υπερκερδών του και σε κάτι διαφορετικό;

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πχ είμαι δεσμευμένος για χρόνια και χρόνια (το αναφέρω σαν θετικό).

 

:eek: ... :guitar: ... :cheer: ... :yeah: ... :worshippy:

Link to comment
Share on other sites

:eek: ... :guitar: ... :cheer: ... :yeah: ... :worshippy:

 

 

Τι εννοείς με αυτό; Ότι βιβλίο γράψεις (εκτός από τις συνέχειες του ΒΤΑ) θα το αναλαμβάνει ο Λιβάνης;

Ποιος άλλος εκδοτικός (από τους μεγάλους) έβγαλε φέτος νέο συγγραφέα δικής μας θεματολογίας;

Link to comment
Share on other sites

Eίναι σίγουρα μία θετική κίνηση. Νομίζω πως τα τρία πρώτα post κάλυψαν σχεδόν πλήρως τις σκέψεις και τους προβληματισμούς πάνω στο ζήτημα.

 

Αν πραγματικά το ενδιαφέρον είναι "για ανθρώπους που ξέρουν να γράφουν καλά", όπως μας μεταφέρει ο Arachnidas (..έχω αρχίσει πλέον να το προφέρω σαν το leonaidas.. :D ), τότε σημαίνει πως τα κριτήρια είναι, όσο γίνεται, αξιοκρατικά και αντικειμενικά. Κι αυτό είναι σίγουρα κάτι που θέλουμε : ένα κείμενο να κρίνεται από την ποιότητά του, από τον τρόπο γραφής του συγγραφέα του κι όχι από... άλλα πράγματα. Έτσι κι αλλιώς, πάντα ο εκδοτικός αποφασίζει τί θα εκδόσει, και για να γίνεις συγγραφέας (επαγγελματίας) πρέπει "να σε θέλει" ένας εκδότης. Όταν υπάρχει κι ένα όραμα πίσω από αυτό, νομίζω πως είναι το καλύτερο που μπορεί να πετύχει ένας συγγραφέας.

 

 

Εγώ πχ είμαι δεσμευμένος για χρόνια και χρόνια (το αναφέρω σαν θετικό).

Πάντως - για να σε πειράξω και να σε ανησυχήσω λίγο για αυτό, Arachnida :D - απ'ότι έχω ακούσει αυτό δεν είναι πάντα κι ότι καλύτερο. Σε διάφορα βιβλία περί συγγραφικής που έχει τύχει να διαβάσω αναφέρεται ως ένα σημείο που πρέπει να το προσέξει ο νέος συγγραφέας κι ενδεχομένως και να φροντίσει να το αποφύγει.

 

Δηλαδή τί σημαίνει ; Ότι δεν μπορείς να πας σε άλλον εκδοτικό οίκο κι ό,τι γράφεις έχει δικαίωμα να το βγάλει μόνο ο Λιβάνης... αν θέλει να το βγάλει ; Και, αν τα βιβλία σου αρχίσουν να γίνονται best sellers, εσύ θα είσαι δεσμευμένος, για χρόνια και χρόνια, να παίρνεις το 7-8% ; ε ; :D :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Σε διάφορα βιβλία περί συγγραφικής που έχει τύχει να διαβάσω αναφέρεται ως ένα σημείο που πρέπει να το προσέξει ο νέος συγγραφέας κι ενδεχομένως και να φροντίσει να το αποφύγει.

 

Δηλαδή τί σημαίνει ; Ότι δεν μπορείς να πας σε άλλον εκδοτικό οίκο κι ό,τι γράφεις έχει δικαίωμα να το βγάλει μόνο ο Λιβάνης... αν θέλει να το βγάλει ; Και, αν τα βιβλία σου αρχίσουν να γίνονται best sellers, εσύ θα είσαι δεσμευμένος, για χρόνια και χρόνια, να παίρνεις το 7-8% ; ε ; :D :rolleyes:

 

Στην Ελλάδα;!... Ξανά. Στην Ελλάδα;!!!

 

Του είπανε κάποιου πως οι δρόμοι στο Αμέρικα είναι στρωμένοι με δολάρια. Φτάνει ο μετανάστης στο Νιού Γιόρκ και με το που κατεβαίνει από το καράβι σκοντάφτει σε ένα βαλιτσάκι. Το ανοίγει. Δολάρια γεμάτο. Το δίνει μια κλωτσιά, το πετάει στη θάλασσα. «Μόλις έφτασα, από τώρα θα τα μαζεύω;» λέει.

 

Στην Ελλάδα του «δε ζεις με τη μουσική μόνο, δε ζεις με τον χορό μόνο, δε ζεις με τη ζωγραφική μόνο, δε ζεις με το γράψιμο μόνο» - από τι στο διάολο ζεις τελικά; Δικηγορία, ιατρική και χαμαλίκη;! Σε αυτή την Ελλάδα θα βρεθεί, και πρώτος, εκδοτικός οίκος να περιμένει να βγάλει τα βιβλία που θα γράφεις κι εσύ/εγώ/ο καθένας μας, θα κάνει τον καϊμπόι;!

Link to comment
Share on other sites

Στην Ελλάδα;!... Ξανά. Στην Ελλάδα;!!!

 

Του είπανε κάποιου πως οι δρόμοι στο Αμέρικα είναι στρωμένοι με δολάρια. Φτάνει ο μετανάστης στο Νιού Γιόρκ και με το που κατεβαίνει από το καράβι σκοντάφτει σε ένα βαλιτσάκι. Το ανοίγει. Δολάρια γεμάτο. Το δίνει μια κλωτσιά, το πετάει στη θάλασσα. «Μόλις έφτασα, από τώρα θα τα μαζεύω;» λέει.

 

Στην Ελλάδα του «δε ζεις με τη μουσική μόνο, δε ζεις με τον χορό μόνο, δε ζεις με τη ζωγραφική μόνο, δε ζεις με το γράψιμο μόνο» - από τι στο διάολο ζεις τελικά; Δικηγορία, ιατρική και χαμαλίκη;! Σε αυτή την Ελλάδα θα βρεθεί, και πρώτος, εκδοτικός οίκος να περιμένει να βγάλει τα βιβλία που θα γράφεις κι εσύ/εγώ/ο καθένας μας, θα κάνει τον καϊμπόι;!

 

 

Έλα ντε...

 

Ντίνο εσύ δεν μας είπες την άποψη σου για το θέμα :whistling:

Edited by Παρατηρητής
Link to comment
Share on other sites

Πάντως - για να σε πειράξω και να σε ανησυχήσω λίγο για αυτό, Arachnida :D - απ'ότι έχω ακούσει αυτό δεν είναι πάντα κι ότι καλύτερο. Σε διάφορα βιβλία περί συγγραφικής που έχει τύχει να διαβάσω αναφέρεται ως ένα σημείο που πρέπει να το προσέξει ο νέος συγγραφέας κι ενδεχομένως και να φροντίσει να το αποφύγει.

 

Δηλαδή τί σημαίνει ; Ότι δεν μπορείς να πας σε άλλον εκδοτικό οίκο κι ό,τι γράφεις έχει δικαίωμα να το βγάλει μόνο ο Λιβάνης... αν θέλει να το βγάλει ; Και, αν τα βιβλία σου αρχίσουν να γίνονται best sellers, εσύ θα είσαι δεσμευμένος, για χρόνια και χρόνια, να παίρνεις το 7-8% ; ε ; :D :rolleyes:

 

Αυτό που έγραψε ο Ντίνος θα το τυπώσω και θα το βάλω στον τοίχο μου. Πολύ σωστός.

Γενικότερα η δέσμευση είναι για Χ χρόνια και για Ψ βιβλία, μετά το Βασίλειο της Αράχνης. Δεν έχω το δικαίωμα να πάω βιβλίο σε άλλον εκδοτικό οίκο, παρά μόνο αν το απορρίψουν πρώτα απ' το Λιβάνη.

Αν το βιβλίο γίνει best seller ή το μεταφράσουν στο εξωτερικό ή το κάνουν ταινία ή το κάνουν κουκλάκια ή λαδόκολα για σουβλάκια, για μένα καλά θα είναι.

Ευτυχώς το ποσοστό είναι σημαντικά μεγαλύτερο, αλλά και μηδέν να ήταν εγώ θα υπέγραφα :)

Link to comment
Share on other sites

Στην Ελλάδα του «δε ζεις με τη μουσική μόνο, δε ζεις με τον χορό μόνο, δε ζεις με τη ζωγραφική μόνο, δε ζεις με το γράψιμο μόνο» - από τι στο διάολο ζεις τελικά; Δικηγορία, ιατρική και χαμαλίκη;!

 

Με τη μουσική, το χορό, τη ζωγραφική ζεις. Και μάλιστα καλύτερα απ' ότι με το χαμαλίκι. Η μόνο μορφή "τέχνης" για την οποία υπάρχει μόνο ένας επαγγελματίας για κάθε εκατομμύριο κατοίκων στην Ελλάδα, είναι η συγγραφή. Επαγγελματίας νοείται εδώ αυτός που ζει αποκλειστικά από το έργο του κι όχι από σχετικά πάρεργα, όπως η αρθρογραφία.

 

Τον αριθμό (δέκα-δώδεκα άτομα) τον είχε δώσει ο Μάνος Ελευθερίου ή ο Γιάννης Ξανθούλής . Δυστυχώς, δεν έχω τη συνέντευξη πρόχειρη για να σας πω ακριβώς τι και πότε (κι από ποιον) ειπώθηκε.

Link to comment
Share on other sites

Ε, όχι, δεν ζεις ούτε από το χορό ούτε απο τη μουσική ούτε κι από το σινεμά μπορώ να σου πω. Τα μπουζούκια και η διαφήμιση δεν είναι ενδεικτικό του "ζω από την τέχνη μου" και για κάθε έναν από έναν από όλους αυτούς υπάρχουν 100 που λένε "ζω προσωρινά έτσι".

 

Μπαρντόν που είμαι κατηγορηματική, αλλά δεν το έχω και πολύ το θέμα επί του παρόντος. Θα επιστρέψω ξεμέθυστη με επιχειρήματα.

Link to comment
Share on other sites

Με τη μουσική, το χορό, τη ζωγραφική ζεις. Και μάλιστα καλύτερα απ' ότι με το χαμαλίκι. Η μόνο μορφή "τέχνης" για την οποία υπάρχει μόνο ένας επαγγελματίας για κάθε εκατομμύριο κατοίκων στην Ελλάδα, είναι η συγγραφή. Επαγγελματίας νοείται εδώ αυτός που ζει αποκλειστικά από το έργο του κι όχι από σχετικά πάρεργα, όπως η αρθρογραφία.

 

Τον αριθμό (δέκα-δώδεκα άτομα) τον είχε δώσει ο Μάνος Ελευθερίου ή ο Γιάννης Ξανθούλής . Δυστυχώς, δεν έχω τη συνέντευξη πρόχειρη για να σας πω ακριβώς τι και πότε (κι από ποιον) ειπώθηκε.

 

Ο αριθμός εξακολουθεί να μου φαίνεται υπερβολικά μικρός. Και γιατί να μην συμπεριλαμβάνεται η αρθρογραφία;

Κρατάω αυτό που είχε πει ο Sileon: είναι σαν να λες ότι ο μουσικός πρέπει να ζήσει μόνο από το δίσκο και όχι από τα live.

Εγώ θα μέτραγα πολύ περισσότερους.

Link to comment
Share on other sites

Συγνώμη που αν και εγώ έθεσα το ζήτημα άργησα να συμμετέχω στην κουβέντα. (Προσωπικοί Λόγοι)

 

Θέλω να τονίσω ότι το σημείο κλειδί του όλου προβληματισμού είναι η αλλαγή της θεματολογίας.

 

Οι συγκεκριμένοι συγγραφείς που αναφέρθηκαν (και άλλοι πολλοί) ανήκουν σε μία γενιά, πάρα πολύ μορφωμένη, πολύ κακομαθημένη και πάνω από όλα πολύ οργισμένη.

 

Τα θέματα που απασχολούσαν μέχρι τώρα την ελληνική λογοτεχνία, αποτελούν παρωχημένα για τη νέα γεννιά συγγραφέων. (Τι μας νοιάζουν οι διώξεις των αριστερών στα μεταεμφυλικά χρόνια, η χούντα, το πολυτεχνείο, η θέση της αστικής τάξη στο πολιτικό κατεστημένο;). Απλώς αλλάζουν οι εποχές.

 

Το sff ως είδος λογοτεχνίας, παίζει ακριβώς αυτόν το ρόλο. Μετατοπίζει τη στόχευση ως λογοτεχνία και την τοποθετεί στους καινούριους προβληματισμούς που τίθενται ως γενιά.

 

Το sff δεν είναι μόνο μπαμ μπουμ και σταρ τρεκ, είναι μία απολύτως επαναστατική γραφή που έρχεται να καλύψει κενά που δεν μπορούν να καλυφθούν από την παραδοσιακή λογοτεχνία.

 

Οι εκδοτικοί οίκοι, έρχονται ως εμπορικοί οργανισμοί, να προωθήσουν αυτή ακριβώς την τάση, που ούτως ή αλλιώς θα έβρισκε έκφραση.

 

Αυτή είναι η άποψη μου (ίσως αισιόδοξη και αλτρουιστική).

Link to comment
Share on other sites

Εγώ, φύσει απαισιόδοξο και επιφυλακτικό άτομο, δε θα βιαζόμουν να φωνάξω "Άνοιξη!" βλέποντας μόνο έναν κούκο. Δε λέω, χαίρομαι πολύ, αλλά δε θα πόνταρα και τα λεφτά μου σ' αυτό... Γενικώς δε με πείθει ότι έγινε κάποια αλλαγή τόσο απότομα, ότι δημιουργήθηκε ένα κενό φοβερό που καλύφθηκε από την τόσο διαφορετική sff.

 

Το sff δεν είναι μόνο μπαμ μπουμ και σταρ τρεκ, είναι μία απολύτως επαναστατική γραφή που έρχεται να καλύψει κενά που δεν μπορούν να καλυφθούν από την παραδοσιακή λογοτεχνία.

 

Χμμ... μάλλον ξεχνάς (ή δεν ξέρεις;) ότι το Star Trek υπήρξε και συνεχίζει να είναι από τις πιο επαναστατικές σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης. Από την άλλη μεριά, ίσως ακριβώς επειδή δεν έχεις εκτιμήσει την αλλαγή που έχει γίνει και εξακολουθεί να γίνεται σιγά-σιγά, θεωρείς ότι συμβαίνει μια επανάσταση.

 

Να μου το θυμηθείτε, ένα βήμα μπροστά, μισό βήμα πίσω θα πηγαίνουμε...

Κασσάνδρα

Link to comment
Share on other sites

Να μου το θυμηθείτε, ένα βήμα μπροστά, μισό βήμα πίσω θα πηγαίνουμε...

Κασσάνδρα

 

Άρα, μισό βήμα μπροστά. Καθόλου απαισιόδοξο θα'λεγα. Προσωπικά, είμαι πολύ χαρούμενη που βρίσκομαι στην εποχή που το είδος "ανθίζει" και δεν "φθίνει". Μέχρι να ξεφύγει εντελώς από την "παραλογοτεχνία", μόνο πρόοδο θα έχουμε. Δείτε και το αστυνομικό μυθιστόρημα: θεωρούταν λαϊκό ανάγνωσμα, αλλά πλέον θεωρείται Λογοτεχνία. Θα γίνει και για το είδος μας κάποτε.

Link to comment
Share on other sites

Θα συμφωνήσω με τον Τέταρτο. Ενθουσιάζομαι με την πρόοδο της φανταστικής λογοτεχνίας (από πλευράς έκδοσης πάντα), αλλά δεν θα στήσω πανηγύρι για τον ερχομό της άνοιξης. Είναι νωρίς ακόμα. Είμαι θετικός αλλά εάν δεν δω τουλάχιστον τριάντα τίτλους από μεγάλους εκδότες μέχρι τον ερχομό του 2011, θα απογοητευτώ και θα πειστώ ότι οι εκδοτικοί δεν στήριξαν τη λογοτεχνία του φανταστικού αλλά απλώς μερικούς ταλαντούχους συγγραφείς με χαρακτηριστικό είδος προτίμησης. Το Βασίλειο της Αράχνης είναι ιστορικό γεγονός για τα ελληνικά πρότυπα. Τριλογία-τετραλογία που να πληρεί τις σωστές πρωυποθέσεις για ένα καλό φάντασι έργο, κάτω από την αιγίδα ενός από τους μεγαλύτερους εκδοτικούς, είναι στίγμα, αληθινό ιστορικό γεγονός. Αλλά εάν ο Λιβάνης (στέκομαι σε αυτόν λόγο της έντονης διαφοράς που έκανε μέχρι στιγμής-Ιούνιος 2008) απορρίψει καμιά 20 συγγραφείς του φανταστικού και δεν δώσει παρόμοιους τίτλους στα χρόνια που ακολουθούν, τότε δεν νομίζω να μπορούμε να πούμε ότι οι εκδότες στηρίζουν τη λογοτεχνία του είδους μας.

Πάντως κι ένας κούκος δεν είναι κακό σημάδι, σωστά;

Όσο για τους τραγουδιστές, τους ηθοποιούς και τους ζωγράφους, κι αυτοί τα ίδια ζόρια με τους συγγραφείς τραβάνε, απλώς εκείνοι έχουν κάποιες παραπάνω προοπτικές να επιτύχουν. Ένας ζωγράφος μπορεί να πουλά τους πίνακες του στο δρόμο ή να ζωγραφίζει πορταίτα και ένας μουσικός να κάθεται παραδίπλα του και να παίζει μουσική-ζητιανεύοντας. Και οι δύο ευελπιστούν πως κάποια μαγική νεράιδα θα περάσει από εκεί και θα αξιοποιήσει τό ταλέντο τους. Ο συγγραφέας τι να κάνει; Να μοιράζει τα διηγήματα του σε στιλ προσπέκτους από χέρι σε χέρι (δεν είναι άσχημη ιδέα, αλλα...);

Όλα είναι θέμα manager.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ, φύσει απαισιόδοξο και επιφυλακτικό άτομο, δε θα βιαζόμουν να φωνάξω "Άνοιξη!" βλέποντας μόνο έναν κούκο. Δε λέω, χαίρομαι πολύ, αλλά δε θα πόνταρα και τα λεφτά μου σ' αυτό... Γενικώς δε με πείθει ότι έγινε κάποια αλλαγή τόσο απότομα, ότι δημιουργήθηκε ένα κενό φοβερό που καλύφθηκε από την τόσο διαφορετική sff.

 

 

 

Χμμ... μάλλον ξεχνάς (ή δεν ξέρεις;) ότι το Star Trek υπήρξε και συνεχίζει να είναι από τις πιο επαναστατικές σειρές στην ιστορία της τηλεόρασης. Από την άλλη μεριά, ίσως ακριβώς επειδή δεν έχεις εκτιμήσει την αλλαγή που έχει γίνει και εξακολουθεί να γίνεται σιγά-σιγά, θεωρείς ότι συμβαίνει μια επανάσταση.

 

Να μου το θυμηθείτε, ένα βήμα μπροστά, μισό βήμα πίσω θα πηγαίνουμε...

Κασσάνδρα

 

Προφανώς ως γνήσια Κασσάνδρα φωνάζεις στους Τρώες να προσέχουν, αλλά αυτοί δεν σε ακούν.

 

Είσαι υπερβολικός...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..