tetartos Posted July 5, 2008 Share Posted July 5, 2008 Κάποτε ο heiron είχε ανοίξει ένα topic για τις συνεργασίες συγγραφέων για τη δημιουργία κοινού βιβλίου. Έχουν υπάρξει και σ' αυτό το forum προσπάθειες, για ομαδική συγγραφή νουβέλας. Έχετε δοκιμάσει να συνεργαστείτε με κάποιον άλλο συγγραφέα; Τι πιστεύετε ότι έφταιξε για την επιτυχία/αποτυχία του εγχειρήματος; Ποια μέθοδο συνεργασίας θα προτείνατε με βάση τις προσωπικές σας εμπειρίες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted July 10, 2008 Author Share Posted July 10, 2008 Ίσως, για να μην έχετε απαντήσει μέχρι τώρα, να μην έχετε δοκιμάσει να συνεργαστείτε με κάποιον άλλον. Δεν βρήκατε τον κατάλληλο (και ποιος είναι ο κατάλληλος); Δεν θέλετε να δουλέψετε μαζί με κάποιον άλλον; Πιστεύετε εξαρχής ότι το εγχείρημα θα αποτύχει; Για ποιον λόγο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted July 10, 2008 Share Posted July 10, 2008 Πιστεύω πως η συγγραφή είναι κάτι πολύ προσωπικό και δύσκολα κάποιος τη μοιράζεται με κάποιον άλλο. Εδώ πολλές φορές γράφεις κάτι και αρνείσαι να δώσεις σε κάποιον άλλο να το διαβάσει. Ο λόγος; Έχεις βάλει πολύ από εσένα μέσα του και αισθάνεσαι άβολα μόνο και μόνο στην ιδέα πως θα το δουν δυο ξένα μάτια. Είναι σαν να ανοίγεις το δρόμο του μυαλού και της καρδιάς σου σε έναν άλλο εγκέφαλο και μια άλλη καρδιά μπορεί να καταλάβει έστω και ένα μικρό μέρος του κόσμου που κρύβεις βαθιά μέσα σου. Άραγε πόσο άβολο είναι το να γράφεις μαζί με κάποιον άλλο. Πόσο από τον εαυτό σου θα μπορέσεις να βάλεις τελικά μέσα στο κοινό παιδί και πόσο θα θελήσεις να κρύψεις; Θα μπορέσεις ή μήπως γράψεις κάτι που όταν τελειώσει δεν θα αναγνωρίζεις μέσα του ούτε ένα τόσο δα μικρό κομματάκι σου; Νομίζω πως όποιος γράφει κατά βάθος είναι πολύ μοναχικό ζώο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted July 10, 2008 Share Posted July 10, 2008 Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο που ήταν γραμμένο από ένα ζευγάρι συγγραφέων. Δεν κατάλαβα κάποια αλλαγή στο ύφος ή στην διήγηση. Ηταν σαν να το είχε συγγράψει ένας άνθρωπος. Γιατί αποκλείεις την συνεργασία στην συγγραφή Κώστα; Αν δυο άτομα έχουν κοινή σκέψη, βιώματα, κατανοούν ο ένας τον άλλο νομίζεις ότι δεν θα μπορέσουν να κάνουν κάτι μαζί; Δεν έχεις συναντήσει άτομα που το ένα συμπληρώνει μια πρόταση που αρχίζει το άλλο; (εγώ έχω πάντως) Δεν έχω δοκιμάσει την κοινή συγγραφή αλλά νομίζω ότι κάτω από προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποδόσει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 10, 2008 Share Posted July 10, 2008 Έχω διαβάσει συνεργασίες και συνεργασίες. Κάποιες ήταν πετυχημένες και κάποιες όχι. Γενικά όσο λιγότεροι είναι οι συνεργαζόμενοι τόσο καλύτερα. Έχεις δίκιο η Μαριπόζα, σε κάποιες συνεργασίες-ντουέτα απλά δεν ξεχωρίζεις πού ξεκινάει να γράφει ο ένας και πού σταματάει να γράφει ο άλλος. Πάρτε για παράδειγμα το ζευγάρι C. L. Moore και Henry Kuttner. Έγραψαν νταρκ φάνταζι είτε μόνοι τους είτε παρέα κι είναι δύσκολο όταν έγραφαν κάτι παρέα να ανακαλύψεις ποιος έγραψε τι. Από την άλλη κι ο Κίτσος έχει δίκιο, η συγγραφή είναι μοναχική διαδικασία. Αλλά όταν ανακαλύπτεις κάποιον που εκπέμπει στο ίδιο μήκος κύματος είναι σχετικά εύκολο. Ξεκίνησα κι εγώ κάποτε να συνεργαστώ. Η πρώτη απόπειρα ήταν αποτυχημένη και μπορείτε να τη διαβάσετε στη Βιβλιοθήκη, στις Ιστορίες Επιστιμονικής Φαντασίας. Πολλοί και ασυντόνιστοι ήμασταν, αλλά δε θα επεκταθώ άλλο, υπάρχει ένα ολόκληρο τόπικ, όπου το συζητούσαμε αυτό. Η δεύτερη συνεργασία μου, σταμάτησε λόγω υποχρεώσεων και των δύο μας κι ελπίζω να την ξαναπιάσουμε κάποια στιγμή, αλλά ως εκεί που έφτασε έρεε σα νερό. Και φυσικά είχαμε διαλέξει θέμα που να μπορεί να χωράει το συγγραφικό στυλ και των δύο μας και πάνω απ' όλα να μπορεί να δικαιολογεί αλλαγές στο ύφος του κειμένου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
white_unicorn Posted July 10, 2008 Share Posted July 10, 2008 είχα διαβάσει το The Rule of Four (τουλάχιστον αυτό νομίζω πως ήταν) που έχει γραφτεί από 2 φίλους... δεν κατάλαβα κάποια διαφορά στο ύφος όπως ανέφερε και η mariposa παραπάνω. Αν το πάμε προσωπικά πάντως... θα συμφωνήσω με τον Kitso.... me myself and I.... και κάποιες σελίδες μένουν 'κλειδωμένες' στο κουτί τους για πάρα πολύ καιρό... σε σημείο να ξεχνάω οτί υπάρχουν.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted July 10, 2008 Share Posted July 10, 2008 Έχω γράψει ένα διήγημα βασισμένο σε μια ιδέα του αδελφού μου. Εκείνος δε γράφει καθόλου (αν και είχε γράψει κάποια χιουμοριστικά S.F. όταν ήταν μικρότερος) αλλά έχει συχνά πολύ καλές ιδέες. Το συγκεκριμένο διήγημα ήταν τρόμου, ένα είδος με το οποίο δεν ασχολούμαι γενικά, αλλά με δεδομένη την ιδέα κατάφερα και το έγραψα σε δυο μέρες. Μου έχει δώσει κι άλλες δυο-τρεις ιδέες, όλες s.f. με δόση τρόμου, και μάλιστα στενοχωριέται που δεν έχω ασχοληθεί ακόμα να τις γράψω, αλλά αυτό υποθέτω δεν είναι ακριβώς συνεργασία συγγραφέων. Υποτίθεται σε μια συνεργασία θα έπρεπε να γράφαμε μαζί ή τουλάχιστον δίπλα-δίπλα, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον. Αυτό έχω να το κάνω από τον καιρό που αποφασίσαμε να γράψουμε ένα μυθιστόρημα με την κολλητή μου στην έκτη Δημοτικού. Το μυθιστόρημα το αρχίσαμε σε χαρτί και το τελειώσαμε προφορικά στα διαλείμματα. Εκείνη έγινε φιλόλογος, αλλά σε μένα έμεινε η λόξα για γράψιμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted July 12, 2008 Author Share Posted July 12, 2008 Πιστεύω πως η συγγραφή είναι κάτι πολύ προσωπικό και δύσκολα κάποιος τη μοιράζεται με κάποιον άλλο. Εδώ πολλές φορές γράφεις κάτι και αρνείσαι να δώσεις σε κάποιον άλλο να το διαβάσει.Σίγουρα κάποια από τα πράγματα που γράφουμε είναι πολύ προσωπικά. Είναι ανάγκη να είναι όλα, όμως, έτσι; Δεν υπάρχουν κείμενα ή ιδέες που θα μπορούσες να τα μοιραστείς; Η δεύτερη συνεργασία μου, σταμάτησε λόγω υποχρεώσεων και των δύο μας κι ελπίζω να την ξαναπιάσουμε κάποια στιγμή, αλλά ως εκεί που έφτασε έρεε σα νερό. Και φυσικά είχαμε διαλέξει θέμα που να μπορεί να χωράει το συγγραφικό στυλ και των δύο μας και πάνω απ' όλα να μπορεί να δικαιολογεί αλλαγές στο ύφος του κειμένου. Ευθυμία, αυτά που λες είναι πολύ ενδιαφέροντα! Με ποιον τρόπο συνεργαζόσασταν; Πώς αλληλεπιδρούσατε; Ποιος έγραφε και τι; Έχω γράψει ένα διήγημα βασισμένο σε μια ιδέα του αδελφού μου. [...]αλλά αυτό υποθέτω δεν είναι ακριβώς συνεργασία συγγραφέων. Υποτίθεται σε μια συνεργασία θα έπρεπε να γράφαμε μαζί ή τουλάχιστον δίπλα-δίπλα, συμπληρώνοντας ο ένας τον άλλον.Βάσω, έχω την εντύπωση ότι και άλλοι συγγραφείς έχουν συνεργαστεί με αυτόν τον τρόπο. Αλλά ακόμα κι έτσι, πόσο "ακέραιες" άφησες τις ιδέες του αδερφού σου; Ήταν μια γενική ιδέα που την ανέπτυξες εσύ; Πώς νιώθετε για το κοινό(;) σας δημιούργημα; Κανέναν άλλον δεν τον συγκινεί η ιδέα της συνεργασίας; Μα υποτίθεται ότι είμαστε κοινωνικά πλάσματα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 13, 2008 Share Posted July 13, 2008 Λόγω του ότι είχα την προηγούμενη συνεργασία πρόσφατη, όπως κι εκείνος, αποφασίσαμε ότι θα φτιάχναμε καταρχήν έναν τουλάχιστον σχηματικό σκελετό. Δέκα κεφάλαια, των δέκα χιλιάδων λέξεων, από πρακτικής πλευράς και μια εντελώς σχηματοποιημένη πλοκή για κάθε κεφάλαιο. Για να ξεπεράσουμε το σκόπελο του διαφορετικού ύφους, διαλέξαμε την αφήγηση σε πρώτο πρόσωπο, όπου τις σκέψεις της ηρωίδας έγραφα εγώ και του ήρωα εκείνος. Ξεκινήσαμε γράφοντας το πρώτο κεφάλαιο εναλλάξ, περίπου χίλιες λέξεις ο κάθενας, αλλά μετά είπαμε ότι αυτό θα ήταν πολύ κουραστικό, μπερδεμένο και χρονοβόρο, οπότε διαλέξαμε να γράφουμε από ένα μεγάλο κεφάλαιο ο καθένας. Όταν τελειώναμε το κομμάτι που έπρεπε να γράψουμε, το στέλναμε με email, ώστε και οι δύο να έχουμε πάντα το ολοκληρωμένο μέχρι στιγμής κείμενο. Φυσικά (αν και δεν παρατηρήθηκε, πράγμα που λέει πολλά για το πόσο ίδια γράφουμε, :Ρ) μπορούσαμε να κάνουμε παρατηρήσεις πάνω στο κέιεμνο του άλλου. Δυστυχώς μπλεχτήκαμε κι οι δυο με διάφορα άλλα "επείγοντα" κείμενα και το παρατήσαμε. Αλλά δεν τίθεται θέμα μη-ολοκλήρωσής του, ακόμη κι αν τελικά δε βγει τίποτε σπουδαίο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 13, 2008 Share Posted July 13, 2008 Το είχα δοκιμάσει κάποτε αλλά... δε θα το ξαναέκανα. Πολύς και κακός συντονισμός. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted July 24, 2008 Share Posted July 24, 2008 Σίγουρα κάποια από τα πράγματα που γράφουμε είναι πολύ προσωπικά. Είναι ανάγκη να είναι όλα, όμως, έτσι; Δεν υπάρχουν κείμενα ή ιδέες που θα μπορούσες να τα μοιραστείς; Κανέναν άλλον δεν τον συγκινεί η ιδέα της συνεργασίας; Μα υποτίθεται ότι είμαστε κοινωνικά πλάσματα! Σίγουρα υπάρχουν απλά αναρωτιέμαι πόσο δικό σου μπορείς να θεωρείς κάτι πιο ομαδικό και πόσο προσωπικό στοιχείο μπορείς να φυσήξεις μέσα του. Ίσως οι συνεργασίες, για να θεωρούνται τελικά πετυχημένες, να χρειάζονται πολύ ικανούς και έμπειρους συμμετέχοντες. Η προηγούμενη πρόταση μάλλον με αποκλείει αυτομάτως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mariposa Posted July 24, 2008 Share Posted July 24, 2008 Κανέναν άλλον δεν τον συγκινεί η ιδέα της συνεργασίας; Μα υποτίθεται ότι είμαστε κοινωνικά πλάσματα! γκουχ γκουχ... Νομίζω ότι υπερασπίστηκα την ιδέα της συνεργασίας και συνεχίζω να την υπερασπίζομαι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted July 24, 2008 Author Share Posted July 24, 2008 γκουχ γκουχ... Νομίζω ότι υπερασπίστηκα την ιδέα της συνεργασίας και συνεχίζω να την υπερασπίζομαι.Μαρία, λυπάμαι για την ασάφεια της έκφρασής μου. Το "κανέναν άλλον δεν τον συγκινεί...;" δεν το εννοούσα με τόνο "Μα κανέναν άλλον εκτός από μένα δεν τον συγκινεί...;" αλλά με τόνο "Κανέναν άλλον; (εκτός από όσους μίλησαν μέχρι τώρα) δεν τον συγκινεί...;" Δεν μου πέρασε από το μυαλό η εναλλακτική ερμηνεία της έκφρασής μου. (Πόσο εύκολα μπορεί να δημιουργηθεί μια παρεξήγηση χωρίς τα μη λεκτικά σημεία του λόγου...) Επίσης το "συγκινεί" δεν είχε απαραίτητα θετική σημασία! Υπάρχει π.χ. κανείς που να νιώθει ακραίο μίσος ή απέχθεια προς αυτήν την ιδέα; Κι αν ναι, γιατί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted July 24, 2008 Share Posted July 24, 2008 Επίσης το "συγκινεί" δεν είχε απαραίτητα θετική σημασία! Υπάρχει π.χ. κανείς που να νιώθει ακραίο μίσος ή απέχθεια προς αυτήν την ιδέα; Κι αν ναι, γιατί; Ε δε νομίζω να φτάνει κανείς ως εκεί. Το πολύ πολύ να θεωρείς ότι δε σε εκφράζει κάτι τέτοιο. Στο κάτω κάτω όλοι μας έχουμε διαβάσει συνεργασίες. Κάποιες είναι πετυχημένες ενώ κάποιες άλλες λιγότερο. Μαρία, λυπάμαι για την ασάφεια της έκφρασής μου. Το "κανέναν άλλον δεν τον συγκινεί...;" δεν το εννοούσα με τόνο "Μα κανέναν άλλον εκτός από μένα δεν τον συγκινεί...;" αλλά με τόνο "Κανέναν άλλον; (εκτός από όσους μίλησαν μέχρι τώρα) δεν τον συγκινεί...;" Δεν μου πέρασε από το μυαλό η εναλλακτική ερμηνεία της έκφρασής μου. (Πόσο εύκολα μπορεί να δημιουργηθεί μια παρεξήγηση χωρίς τα μη λεκτικά σημεία του λόγου...) Είμαι σίγουρος πως εννοούσες μόνο εσένα. χιχιχι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 28, 2008 Share Posted July 28, 2008 Η συνεργατική συγγραφή απαιτεί κάποιες καταστάσεις για να δουλέψει... όσο αστείο κι αν ακουστεί σε κάποιους, το κυριότερο είναι ο σεβασμός, τόσο απέναντι στους λοιπούς συμμετέχοντες, όσο και στα όσα θα γράψουν. Φυσική κι επόμενη είναι η κατανόηση μεταξύ τους, αλλιώς ο ένας θα τραβήξει για Χίο, κι ο άλλος για Μυτιλήνη! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oimoderatorseinaifasistes Posted October 11, 2023 Share Posted October 11, 2023 Εγώ μέσα είμαι..Όποιος/α θέλει να με πει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.