Επετειακός Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας - 28άδα

[Sileon]

Χα, χα. Έχεις δίκιο. Βασικά και εγώ δέχομαι επίθεση ιδεών. Τις αφήνω όμως να τριβελίζουν, να με ταξιδεύουν. Έτσι, ανίδεες βολτάρουν μέσα στους εγκεφαλικούς νευρώνες μου, μέχρι να αφήσω κάποια να πάρει την μορφή της. Οπότε τότε την βουτάω, έτσι που έχει σχήμα, μια υποτυπώδη συνοχή και, εκμεταλλευόμενος την βρεφική της πλαστικότητα, την επεξεργάζομαι.

Φαίνεται όμως πως ο ήλιος τις έκανε πολύ ευπλαστες, με αποτέλεσμα μετά απο λιγες στιγμές να μπερδεύονται μεταξύ τους και να λιώνουν σε μια σούπα ανεκμετάλλευτου υλικού.

[kitsos]

Χα, χα. Έχεις δίκιο. Βασικά και εγώ δέχομαι επίθεση ιδεών. Τις αφήνω όμως να τριβελίζουν, να με ταξιδεύουν. Έτσι, ανίδεες βολτάρουν μέσα στους εγκεφαλικούς νευρώνες μου, μέχρι να αφήσω κάποια να πάρει την μορφή της. Οπότε τότε την βουτάω, έτσι που έχει σχήμα, μια υποτυπώδη συνοχή και, εκμεταλλευόμενος την βρεφική της πλαστικότητα, την επεξεργάζομαι.

Φαίνεται όμως πως ο ήλιος τις έκανε πολύ ευπλαστες, με αποτέλεσμα μετά απο λιγες στιγμές να μπερδεύονται μεταξύ τους και να λιώνουν σε μια σούπα ανεκμετάλλευτου υλικού.

 

Συνήθως όταν κρυώσει αυτή η σούπα γίνεται η καλύτερη πρώτη ύλη για βαρβάτες ιστορίες.

[cesar_cy]

Λοιπόν νμίζω πρέπει να δώσω κάποιες εξηγήσεις.

 

Όταν έμαθα το θέμα σάστησα λιγάκι. Όντα Ανώτερα Όντα Κατώτερα εε λιγάκι δύσκολο. Βρήκα μια ωρία ιδέα και ξεκίνησα να γράφω αλλά στην πορεία ξέφυγα από το θέμα ξεκίνησα να έχανα το όριο το λέξεων έτσι το σταμάτησα λιγάσκι για να δω τι θα έκανα. Τελικά δεν μου ερχόταν τίποτα στο μυαλό και μπλόκαρα ήταν και οι καλοκαιρινές εξόδοι που στο σπίτι ερχόμουν μόνο για να κοιμηθώ δεν κατάφερα να κάνω τίποτα. Θα την τελειώσω όμως όταν βρω καιρό και θα την βάλω στην βιβλιοθήκη.

 

έχρι τις 10 του Σεμπτέμβρη μην με υπολογίζετε στο forum κάνω διακοπές

[Παρατηρητής]

Λοιπόν νμίζω πρέπει να δώσω κάποιες εξηγήσεις.

 

Όταν έμαθα το θέμα σάστησα λιγάκι. Όντα Ανώτερα Όντα Κατώτερα εε λιγάκι δύσκολο.

 

 

Και μόνο που γράφεις ιστορίες με φανταστικό περιεχόμενο σε αυτή τη χώρα, θα έπρεπε να έχεις ήδη πιάσει το σφιγμό ενός κατώτερου όντος :frown:

[Nienor]

Ο διαγωνισμός έχει λήξει από χτες το βράδυ και ήρθε η ώρα να διαβάσουμε και να ψηφίσουμε. Με τον τρόπο ο οποίος σας είναι ήδη οικείος στους περισσότερους θα γίνει και αυτή τη φορά η κατάταξη των ιστοριών. Θα βάλετε στις σειρά τις πέντε ιστορίες που προήλθαν από την 8άδα (με τελευταία τη δική σας φυσικά) και σε άλλη μια σειρά τις 11 ιστορίες που της 28άδας (και εδώ με τελευταία τη δική σας και πάλι φυσικά ). Ύστερα τη σειρά αυτή θα την στείλετε στην Trillian που θα μετρήσει πόντους. Η ψηφοφορία θα διαρκέσει μέχρι τις 12 Σεπτεμβρίου τα μεσάνυχτα ακριβώς, δεδομένου ότι έχουμε να διαβάσουμε συνολικά 16 ιστορίες. Τα λινκ για να μην ψάχνετε:

 

Οι 5 ιστορίες της 8άδας:

Τικ-Τοκ της naroualis

Η Αποστολή του Nihilio

Ο Πλανήτης της Αγάπης του DinoHajiyorgi

Ο Φλογομάτης και η Καρδιά των Τραγουδιστών Βουνών του Παρατηρητή

Έβδομη Νυχτερινή της Nienor

 

Οι 11 ιστορίες της 28άδας:

Ζωή και Θάνατος του month

Το Στοίχημα του Guardian of the Rune Ring #1

Meetthoth της Sonya

Το Πρότζεκτ του kitsos

Η Στάση των Τριών Ημερών της mariposa

Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι του aScannerDarkly

Nosce Te Ipsum του Deodonus

ΜΠΕΕΕλλάδα του roriconfan

H Αλυσίδα του adinol

Αγκάθια του Electroscribe

Ξεχασμένοι Δρόμοι του Guardian of the Rune Ring #2

 

Επίσης, υπάρχει και αυτή εδώ η ιστορία: Δαμάζοντας τους Δαίμονες του Namris την οποία δε θα κατατάξετε μεν γιατί αποτελείται από 8000 λέξεις, αλλά δε θα θέλαμε και να αγνοήσετε δε, επειδή απλά δε θα μπει στην κατάταξη. Είναι γραμμένη με το θέμα "Όντα ανώτερα, όντα κατώτερα".

 

Και τέλος, όλες οι ιστορίες διαθέτουν διαφημιστικές ρεκλάμες. Της 28άδας εδώ και της 8άδας εδώ. Μια ευγενική προσφορά του Ντίνου Χατζηγιώργη που προσπαθεί να μαζέψει συμμετοχές και τσιγκλάει τον κόσμο (κι όχι τον cosmo ) με αστέρευτη ενέργεια για τρίτη φορά. Ντίνο ευχαριστούμε (και προσωπικά "ευχαριστώ για τα λινκάκια").

[month]

Άντε να δούμε τι θα βγεί αυτή τη φορά. Καλή τύχη σε όλους, και στους 11 μας. Όσο για τους 5, επειδή με έχουν νικήσει σε παλιότερους διαγωνισμούς ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΠΑΤΕ ΝΑ ΜΧΛΜΓΑΣΞΡΑΣΔ.

(Για να καταλάβετε καλύτερα τα συναισθήματα, δείτε αυτό: χεχεχε

[Guest roriconfan]

Σχόλια

 

Πρώτο και καλύτερο

Η Στάση των Τριών Ημερών

Ορίστε, κάτι τέτοια λατρεύω. Μεταφορές, παρομοιώσεις, λεπτή ειρωνεία και συσχέτιση με την ανθρώπινη ιστορία. Με διαφορά το πιο ευχάριστο για εμένα διήγημα.

 

Δεύτερο

Αγκάθια

Πολύ ατμοσφαιρικός και ενδιαφέρον ο τρόπος γραφής. Η αποκάλυψη με ξένισε και το τέλος μου άφησε ερωτηματικά αλλά συνολικά ήταν για εμένα στα πιο αξιόλογα και χορταστικά από τα διηγήματα.

 

Τρίτο

Meetthoth

Μαστούρικο και αστείο αλλά μέχρι εκεί. Δεν είχε κάτι να μου πει ή να μου αφήσει.

 

Τέταρτο

Nosce Te Ipsum

Χάθηκε να βάλεις μια μεταφρασούλα για εμάς που ντεν μιλάμε λατίνικος; Καλή η όλη μυθοπλασία που του δίνεις αλλά στην τελική ήταν απλά μια όμορφη εικόνα στο μυαλό μου. Δε μου προκάλεσε αισθήματα.

 

Πέμπτο

Ξεχασμένοι Δρόμοι

Χίλιες λέξεις δεν είναι με τίποτα αρκετές για ένα τέτοιο θέμα. Χάνει άγρια και λόγω της παράξενης κατάληξης του.

 

Έκτο

H Αλυσίδα

Παίζει να είναι και off μιας που το κύριο θέμα για εμένα στο διήγημα ήταν η υποκρισία και η απομόνωση. Η ιδέα καλή αλλά η ανάπτυξη της ήθελε περισσότερα αλατοπίπερα.

 

Έβδομο

Το Πρότζεκτ

Σχεδόν off το διήγημα γιατί μου φάνηκε ότι πέταξες την τελευταία στιγμή την σφαίρα για να λες ότι είσαι εντός. Καθόλου αναπτυγμένη ιδέα. Πιο πολύ με μπέρδεψε παρά μου άρεσε. Ποιοι ήταν όλοι αυτοί οι χαρακτήρες; Τι καπνό φουμάρανε;

 

Όγδοο

Ζωή και Θάνατος

Και αυτό το βρήκα off. Πιο πολύ οικολογικό και επικό χαρακτήρα είχε παρά του βασικού θέματος. Πολύ ψυχροί χαρακτήρες, πολύ απλή πλοκή, πολύ αδιάφορο τέλος.

 

Ένατο

Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι

Έχασα την φιλοσοφία του κειμένου σου. Τι ήταν αυτό με την τελευταία πρόταση; Τι ρόλο βαρούσε καν το ξενοδοχείο; Μπερδεύτηκα με τούτο.

 

Δέκατο

Το Στοίχημα

Μια από τα ίδια. Ποιος, τι που, τι ;;;

 

Ενδέκατο

ΜΠΕΕΕλλάδα

Το δικό μου. Ελπίζω να μην πάρει «τραγικά» χαμηλή θέση. (Το πιάσατε; Τράγοι, τραγικά…)

[Sonya]

Αρχίζω κι εγώ τους σχολιασμούς, από κάτω προς τα πάνω.

 

Χριστίνα (τα εύκολα :Ρ): προφανώς τελευταία θέση, γιατί έτσι λένε οι κανονισμοί και μην κλέβεις! Πάμε στα πιο δύσκολα.

 

Guardian2: μικρό κείμενο για πολύ μεγάλο θέμα. Βιαστικό και στο πόδι, χωρίς να δώσεις σε μια απίστευτα αξιόλογη σκέψη τον χρόνο και τον χώρο να ωριμάσει. Άσχετα με τον διαγωνισμό, πιάστ' το, δούλεψέ το, γιατί είναι μια πρωτότυπη ιδέα που αξίζει τον κόπο να την επεξεργαστείς χωρίς βιασύνες και περιορισμούς.

 

Guardian1: μια απ' τα ίδια. Βάζεις ένα στοίχημα να κάνει κάποιος έναν άνθρωπο ν' αυτοκτονήσει. Καλό σενάριο για ψυχολογικό θρίλερ. Αλλά πού είναι ο πόνος; Πού είναι η αγωνία; Γιατί δεν τα βγάζεις έξω, να τα νιώσει ο αναγνώστης, να ταυτιστεί με το θύμα και τον εκτελεστή; Φτηνή απόδοση μιας καλής ιδέας. Θα ήθελα και το δικό σου έργο να το δω να αναπτύσσεται, να προλάβω να νιώσω τους ήρωές σου.

 

Μηνά: λαχανιαστό κείμενο που σε αφήνει με την τελευταία ανάσα να μην βγαίνει ποτέ. Με άφησε μπερδεμένη, χωρίς το κείμενο αυτό καθεαυτό να είναι άσχημο. Απλά απότομο. Χωρίς κάθαρση στο τέλος του. Ξαναγράφτο κι εσύ. :Ρ

 

aScannerDarkly: Χάος. Μου άρεσε, γι αυτό και αυτή η θέση, δεν κατάλαβα το Χριστό μου, γι αυτό και αυτή η θέση.

roriconfan: το 'πα και σε άλλο θέμα. Είναι καλογραμμένο, έχει χιούμορ, είναι έξυπνο, με ευφυή λογοπαίγνια, αλλά. Δε μ' άρεσε. Του δίνω βαθμούς γιατί αναγνωρίζω την αντικειμενική του ποιότητα, αλλά σιχαίνομαι σε τέτοιο βαθμό την κοινωνικοπολιτική σάτιρα, που δεν μπορώ να του δώσω ψηλότερη θέση. Αν ήθελα να είμαι απολύτως αντικειμενική, μπορεί να έπαιρνε και πρωτιά, αλλά, μιας κι αυτή δεν είναι κριτική, αλλά προσωπική βαθμολογία, δεν μπορώ να δώσω κάτι περισσότερο σ' ένα κείμενο του οποίου η θεματολογία με απωθεί τόσο πολύ, όσο καλογραμμένο κι αν είναι. Σόρυ...

 

adinol: παρομοίως, ένα πολύ καλογραμμένο κείμενο, το οποίο, όμως, μου άφησε μια αίσθηση κενού. Δεν ταυτίστηκα με κανέναν και με τίποτα, δεν ένιωσα. Θεωρητικά, είναι ένα εξαιρετικό θέμα, με το οποίο καταπιάνεσαι ζεστά και καταφέρνεις να περάσεις μια "ρομποτική" ατμόσφαιρα. Ίσως γι αυτόν τον λόγο (δεν είμαι φαν της επιστημονικής φαντασίας, το λέω για νιοστή φορά) να έπρεπε να είναι ψυχρό. Με γνώμονα αυτό και τ' ότι διαβάζεται ευχάριστα και έχει κρυμμένα νοήματα, του δίνω αυτή την θέση.

 

Κίτσο: ένα ακόμα διήγημα επιστημονικής φαντασίας. Βαλτοί είστε όλοι; :Ρ Πιο ζωντανό, αν και λιγότερο ουσιαστικό απ' το κείμενο του adinol, αν μπορούσα να τα βαθμολογούσα ισάξια, θα το έκανα. Το μεν πρώτο γιατί είχε κάτι να πει για την ζωή του, το δεύτερο γιατί, αν και με λιγότερη ουσία, το διάβασα με περισσότερο ενδιαφέρον.

 

Και περνάμε στο τοπ3:

 

electroscribe: κάπου εδώ πάμε σε γνώριμα λημέρια, με νεράιδες και ξωτικά και τέτοια. Απ' την αρχή ήθελα να ρίξω δυο τρεις σφαλιάρες στον πρωταγωνιστή, το οποίο είναι καλό για μένα, γιατί σημαίνει πως τον νιώθω σαν υπαρκτό πρόσωπο. Για άλλους λόγους ήθελα να χαστουκίσω και την γκόμενα. Όμορφη ιστορία, αν και στο πολύ τέλος δίνει το θέμα της. Μου άρεσε. Θα μου άρεσε λίγο περισσότερο αν είχε λίγη συνέχεια.

 

Μαρία: πανέμορφο, εξαιρετικό, υπέροχο, με χιούμορ, με ειρωνεία. Με χάλασε λιγάκι το ότι κι αυτό έχει πολιτικοκοινωνικά μέσα που μου κάνουν τ' άντερα γαλλική πλεξούδα, γι αυτό και μόνο δεν έχει την πρώτη θέση.

 

Deodonus: Απολαυστικότατο! Ατμοσφαιρικό, με μεστότητα, ποιότητα, καλογραμμένο, χίλια μπράβο! Σίγουρα υπάρχουν παρατηρήσεις, αλλά είμαι αναρμόδια να τις κάνω. Έχεις την πρώτη θέση για μένα.

[DinoHajiyorgi]

Σε τυχαία σειρά...

 

Ζωή και Θάνατος του month

 

Ξεκινάει τόσο προσωπικά (ο έρωτας ενός θνητού για μια νεράϊδα) αλλά καταλήγει τόσο μα τόσο εσχατολογικά. Ενδιαφέρον ανάγνωσμα που σε ταξιδεύει, είχα όμως πρόβλημα στο να κατανοήσω το εξής σημείο: «Για χρόνια και καιρούς κατάφερνα να θέτω σε κίνηση γεγονότα που οδηγούσαν στην ενεργή συμμετοχή των στοιχειακών στην καθημερινότητα. Έτσι ποτέ κανείς δεν μας ξέχασε ξανά. Ήμασταν πάντα εκεί, για όσο καιρό ζούσαν και άλλα πλάσματα στον πλανήτη.» Τι ακριβώς έκαμνε; Ποια είναι τα «στοιχειακά»;

 

Το Στοίχημα του Guardian of the Rune Ring #1

 

Επώδυνο στο διάβασμα, καθώς είμαστε μέσα στο σκεπτικό ενός απεχθούς, σατανικού μυαλού. Καταστρώνεται κάποιο σχέδιο, που όσο πλησίαζε στην ολοκλήρωση του, τόσο μεγάλωνε ο κόμπος στο στομάχι μου. Κορυφαία ατάκα: «Έτσι κι εγώ, μόνο όταν καταφέρω να ζω τη ζωή μου ανεξάρτητα από το παρελθόν μου και τι περιμένουν οι άλλοι, γίνομαι ανώτερος από αυτούς.»

 

Δύο σημεία που ίσως θέλουν προσοχή. Δεν κατάλαβα την εισαγωγή του διηγήματος σε σχέση για το υπόλοιπο (δηλαδή, τι μας λένε οι ξεκομμένες μνήμες για τον αφηγητή;) και καλό το στρώσιμο του σχεδίου –με κυρίαρχο το ψέμα- αλλά πως προκάλεσαν το ατύχημα με το σχολικό; Αυτό έπρεπε να συμβεί και τα συγκεκριμένα παιδιά να τραυματιστούν.

 

Meetthoth της Sonya

 

Δεν έχω διαβάσει Terry Pratchett και μάλλον δεν το χρειάζομαι για να εκτιμήσω το χιούμορ σε αυτό το παραμύθι. Θα το προτιμούσα στα ελληνικά, αλλά και έτσι, είχε την γοητεία του. Διαβάζεται περισσότερο σαν origin κάποιου ήρωα, το κακό όμως με το παρόν διήγημα είναι πως πέρα από την δημιουργία του, δεν έχω κάποιο κατόρθωμα του για να το νιώσω ολοκληρωμένο.

 

Το Πρότζεκτ του kitsos

 

Και «ο Τζιλ εποίησεν» λοιπόν. Μια ρεαλιστική και προσγειωμένη συζήτηση μεταξύ φοιτητών οδηγεί στην έκπληξη που καθορίζει όντα ανώτερα και κατώτερα. Μήπως είναι και πέρα για πέρα αλήθεια; Ίσως το μυρίστηκα καθώς γλιστρούσα προς το φινάλε, όχι όμως και από την αρχή (η μητριά πρώην γκόμενα ήταν το τέλειο decoy).

 

Η Στάση των Τριών Ημερών της mariposa

 

Πολύ πιο ολοκληρωμένο από το «Αν Φανερωθείς Χάνεις την Ψυχή σου» αλλά σκληρό και αμείλικτο. Είναι ένα καθηλωτικό παραμύθι, όχι όμως για μικρά παιδιά. Με δίχασε όμως. Καθώς έχουμε ζώα που μιλούν για «σαμποτάζ» είναι καθαρά μια αλληγορία που έχει να κάνει με την ανθρώπινη κατάσταση. Από τη μία νιώθω πως οι στασιαστές έχουν λάθος που θέλουν να αλλάξουν την φυσική ροή των πραγμάτων, από την άλλη…ποιος δεν μπορεί να ταυτιστεί με το πάθος ενός επαναστάτη που θέλει να πάψει να είναι υποτελής; Γι αυτό και το τέλος φαντάζει σωστό, αλλά και άδικο.

 

Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι του aScannerDarkly

 

Ένα δυνατό και ευφάνταστο κομμάτι. Δεν ήξερα για το Άπειρο Ξενοδοχείο του Χίλμπερτ μέχρι να με προετοιμάσει το αντίστοιχο κόμικ στο 9 της Ελευθεροτυπίας. Έτσι διάβασα το διήγημα κάπως πιο υποψιασμένος. Βρήκα την εσωτερική τυραννία που βιώνουν οι διάνυες και την περιγραφή της ψυχολογίας τους συγκλονιστική. Το μόνο που με μπέρδεψε ήταν η φύση τους. Τι σημασία έχει να είσαι Βιενέριος και ποια η διαφορά σου από τον Γήινο άνθρωπο;

 

Nosce Te Ipsum του Deodonus

 

Σα να διαβάζεις ένα απόκρυφο κείμενο εσωτερικής σοφίας. Πανέμορφες, μυθικές περιγραφές και εντυπωσιακές γνώσεις, σαν ποίηση, στο εσωτερικό αυτό ταξίδι του ήρωα προς την αυτογνωσία. Η Γνώση χωρίς την Σοφία είναι πάντοτε μισή ύπαρξη. Θα ήθελα όμως και κάποια βοήθεια στα λατινικά από τον συγγραφέα.

 

ΜΠΕΕΕλλάδα του roriconfan

 

Πετυχημένο, σατυρικό ευθυμογράφημα που σκιαγραφεί γνώριμους χαρακτήρες της πολιτικής και κοινωνικής μας ζωής μέσα από τα ζώα της στάνης. Τελικά τα «όντα ανώτερα / όντα κατώτερα» μοιάζουν με παραδοσιακό θεσμό. Έξυπνη χρίση λέξεων (ΛΥΚΑμερική) και ένας απαίσιος κεντρικός χαρακτήρας που ζει και βασιλεύει! Ο roriconfan παίρνει την εκδίκηση του καταργώντας κάθε ηθικό δίδαγμα.

 

Η Αλυσίδα του adinol

 

Όντα ανώτερα, και όντα πολύ ανώτερα, όντα κατώτερα, και πολύ κατώτερα, μέχρι τις κατσαρίδες. Η φρίκη είναι πολυεπίπεδη. Θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως οι μετα-άνθρωποι είναι ανώτεροι των τελευταίων ανθρώπων που κρατούνται εσώκλειστοι αλλά δεν είναι καθόλου έτσι. Οι γονείς του αγοριού είναι που έχουν τους διαχωρισμούς βιδωμένους στο μυαλό τους. Είναι εκείνοι που πιστεύουν πως είναι ανώτεροι όλων, ακόμα και συνανθρώπων τους με άλλο χρώμα δέρματος, και η φυλακή που βιώνουν είναι δικής τους επινόησης. Ο γιος τους θα ζήσει ελεύθερος σε έναν καλύτερο κόσμο. Τώρα να το πω και επίσημα: Αριστουργηματικό.

 

Ξεχασμένοι Δρόμοι του Guardian of the Rune Ring #2

Κατ’αρχήν, να πω πως μου άρεσε. Πολύ καλή ιστορία, κινηματογραφική, σε σωστή σειρά κλιμάκωσης (καταλαβαίνεις απόλυτα τον ήρωα και συμπάσχεις) αλλά χρειαζόμαστε περισσότερη ανάπτυξη στην κάθε κλίμακα για να έχουμε ένα απόλυτα επιτυχημένο διήγημα. Αν είχαμε εκτενέστερη περιγραφή στον σταδιακό εθισμό του ήρωα, όπου ζηλεύει μια άλλη, σεναριακή ζωή, τότε το δράμα θα είχε μεγαλύτερη δύναμη.

 

Επίσης, απορροφημένος από την ιστορία, ξέχασα και το θέμα του διαγωνισμού. Ποια είναι τα ανώτερα όντα και ποια τα κατώτερα; (Οι φανταστικοί και οι αληθινοί χαρακτήρες; - στην περιληπτική μορφή του διηγήματος, δεν το βλέπεις.)

 

Αγκάθια του Electroscribe

 

Υπέροχο. Όταν το τέλειωσα είχα μείνει άφωνος. Στην αρχή δεν μπορούσα να μαντέψω που το πήγαινε. Οι περιγραφές και οι χαρακτήρες είχαν τόση ζωντάνια που ήμουν σίγουρος πως περιλάμβαναν προσωπικά βιώματα. Όταν ήρθε το φανταστικό στοιχείο δεν με ξένισε καθόλου. Ήταν διακριτικό, ελληνικό, πιστευτό. Κι εκεί που ένιωσα (ελληνικό γαρ) να με πιάνει το φαταλιστικό μου, ο συγγραφέας τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια μου! Και ο ήρωας πάει ενάντια στις δυνάμεις, και ακολουθεί την υπέροχη συμβουλή του γήινου πατέρα. Διπλή, αναπάντεχη συγκίνηση!

Edited September 1, 2008 by DinoHajiyorgi

[Deodonus]

Έβαλα τις μεταφράσεις των λατινικών στο κείμενό μου, όπως ζητήσατε. Τον σχολιασμό μου θα τον γράψω αύριο-μεθαύριο, όταν θα έχω διαβάσει και τις άλλες μισές ιστορίες. Απορία: θα γίνει ψηφοφορία-poll για ανάδειξη νικητή;

[nikosal]

Υποθέτω πως ναι. Τι επετειακός διαγωνισμός θα ήταν αυτός χωρίς ψηφοφορία; Μπορεί ο νικητής να μη βάλει ιστορία για τον επόμενο διαγωνισμό, αλλά η παράδοση της ψηφοφορίας δεν νομίζω ότι θα αλλάξει.

 

Edit: Μόλις βρήκα και το μήνυμα της Νιένορ, που ενημερώνει ότι ψηφοφορία φυσικά θα γίνει και ότι θα λήξει τα μεσάνυχτα της 12ης Σεπτεμβρίου.

Edited September 1, 2008 by nikosal

[Nienor]

εδώ μόλις πέντε ποστς πριν από του deodonus και έχω αλλάξει και τους τίτλους στα τόπικ

[month]

Δεν έχω διαβάσει ακόμα τα άλλα κείμενα του διαγωνισμού, οπότε θα απαντήσω μόνο έτσι: Αν το κείμενο έχει προβλήματα, φταίει το ότι είναι το πρώτο που γράφω μετά απο ένα χρόνο. Προσωπικοί λόγοι με είχαν κάνει να μην μπορώ να αγγίξω κείμενο και να μην το καταστρέψω. Οπότε μάλλον θα ξαναγραφεί κάποτε στο μέλλον, με σκοπό να βγάζει λίγο παραπάνω νόημα.

[Electroscribe]

Τα διάβασα κι εγώ.

 

Με τη σειρά που τα έχει η Nienor στη λίστα συμμετοχών:

 

Ζωή και Θάνατος, του month

--------------------------

Πολύ δυνατή η πρώτη παράγραφος, και ακόμη δυνατότερη στο σημείο που επαναλαμβάνεται. Όμορφο και το φινάλε. Αλλά, προσωπικά, η πρώτη συνάντηση του πρωταγωνιστή με τη νεράιδα δε με ενθουσίασε, ενώ η αφήγηση της ζωής του (και σαν άνθρωπος, και σαν στοιχειακό) είναι αόριστη και κάπως πεζή. Αν μου επιτρέπεις, θα πρότεινα να την ξαναδουλέψεις την ιστορία, με πλήρως φάνταζυ υπόβαθρο και περιορίζοντας τα συμβάντα στη συναρπαστική σκηνή της (κυριολεκτικά) ύστατης μάχης, με συντομότερα και περιεκτικότερα flash-back.

edit: μου χτύπησε άσχημα η επανάληψη αυτού του "δεν τον ενδιέφερε καθόλου", "δεν τον ένοιαζε".

 

 

Το Στοίχημα, του Guardian of the Rune Ring #1

---------------------------------------------

Ως συνήθως, η γραφή του Νικόλα είναι "πυκνή" και κάπως βαριά, αλλά εδώ ταίριαζε απόλυτα. Η αγχωτική, πνιγηρή αίσθηση που προκαλούσε στον αναγνώστη, ήταν ιδανική για το θέμα του διηγήματος. Τρομακτικό στη νοσηρότητά του και εύστοχο. Όλι γνωρίζουμε την επιθυμία να αποδειχθούμε ανώτεροι από τους γύρω μας. Ως πού θα φτάναμε για να την ικανοποιήσουμε; Ως πού θα έφταναν αυτοί - εις βάρος μας; Τεχνικά, μου φάνηκαν υπερβολικά μορφωμένοι και φιλοσοφημένοι (για την ηλικία τους και το υπόβαθρο) οι διάλογοι των αδελφών πάνω στο τι να κάνουν και πώς να το πετύχουν.

 

 

Meetthoth, της Sonya

--------------------

Μια ιστορία που επιδείκνυε εξαιρετική ικανότητα στη γραφή, αλλά είχε πολλά στοιχεία που δε μου άρεσαν για υποκειμενικούς λόγους. Κάτι τα αγγλικά, κάτι η υποψία ότι ίσως είναι και λίγο fan fiction (δεν έχω διαβάσει το "sourcery" για να μπορέσω να κρίνω), κάτι το χιούμορ (άτιμο υποκειμενικό πράμμα) που δεν ταίριαζε με τη δική μου αίσθηση... Αλλά επί της ουσίας, δεν έχω κάτι να του προσάψω ή κάποια χρήσιμη συμβουλή να δώσω. Αμφιβάλλω αν μπορεί να γίνει ακόμη καλύτερο στο είδος/ύφος του.

 

 

Το Πρότζεκτ, του kitsos

-----------------------

Όμορφο, προσεγμένο, δεν μπορεί παρά να χαμογελάσει ο αναγνώστης όταν συνειδητοποιεί τι συμβαίνει, αλλά αμιγώς ψυχαγωγικό. Δεν έχει το ίδιο βάρος με άλλες συμμετοχές που επωμίστηκαν το βάρος σοβαρών προβληματισμών. Πάντως, ο τρόπος που ξεγελά το κείμενο, παραπέμποντας σε αμερικάνικο κολλέγιο του κοντινού μέλλοντος (ενώ τελικά μιλά για εντελώς ξένα πλάσμτα που θα είχαν εντελώς διαφορετικές εκπαιδευτικές, λεκτικές κτλ. δομές) απέπνεε μια ευχάριστη νότα νοσταλγίας για τις βινιέτες της "χρυσής εποχής" της ΕΦ.

 

 

Η Στάση των Τριών Ημερών, της mariposa

--------------------------------------

Το παραμύθι είναι ένα είδος με το οποίο δεν έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, οπότε μιλάω με επιφύλαξη. Νομίζω ότι αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στο "παραμύθι" και στο παραμύθι για μεγάλους" σε ύφος. Ο χαρακτήρας της Ιουλίας απαιτεί περισσότερη ανάπτυξη (αλλιώς, δεν είναι σαφές το τελικό συμπέρασμα). Πέρα από αυτά, είναι ένα κείμενο που ρέει και διαβάζεται με ευχαρίστηση και ευκολία.

 

 

Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι, του aScannerDarkly

-----------------------------------------------

Εξαιρετικό σε σύλληψη και εκτέλεση. Θέτει το πιο ουσιώδες ερώτημα σχετικά με το θέμα: ποιο είναι το κριτήριο ανωτερότητας/κατωτερότητας; Και είναι ίδιο το κριτήριο από τις δυο σκοπιές; Από τεχνικής άποψης, θέλει ένα δεύτερο πέρασμα για να "στρώσουν" κάποιες μικροατέλειες σε εκφράσεις. Επίσης, οι μεταβάσεις από κομμάτι σε κομμάτι ήταν μερικές φορές απότομες. Ίσως θα βοηθούσε αν δινόταν ένα όνομα στον "πρωταγωνιστή", για να μπορεί να προσανατολιστεί νωρίτερα ο αναγνώστης.

(και δεν κρατιέμαι να μην το πω: ψυχάκιας Έρντος = όλα τα λεφτά)

 

 

Nosce Te Ipsum, του Deodonus

----------------------------

Με ξένισε λίγο η ανάμιξη μια αρχαίας γλώσσας του δικού μας κόσμου μαζί με φάνταζυ πρότυπα (π.χ. ελφ και ξόρκια με ραβδί). Η γραφή ήθελε λίγη δουλειά ακόμη. Αλλά οι εικόνες είναι πάρα πολύ δυνατές και η γνωστική (gnostic) αλληγορία πολύ στιβαρή. Παρολίγο, η επιλογή μου για την πρώτη θέση.

 

 

[edit]

ΜΠΕΕΕλλάδα, του roriconfan

--------------------------

Ευφυής και δουλεμένη ιστορία. Δυστυχώς, ζούμε σε μια εποχή υπερπροσφοράς σάτυρας. Και, κάποιοι έχουμε κορεστεί από το είδος. Πάντως, σαν κείμενο, δεν μπόρεσα να εντοπίσω κάτι στο οποίο θα χρειαζόταν διόρθωση ή βελτίωση. Μόνο προς το τέλος (τρίτη παράγραφος) ίσως θα χρειαζόταν να είναι λίγο πιο σαφές, ώστε μια επιπόλαιη ανάγνωση (σαν τη δική μου) να μην οδηγήσει σε παρεξήγηση σχετικά με το ποια είναι η τελική γνώμη του συγγραφέα για τον ήρωά του (εντελώς αρνητική - τώρα το έχω καταλάβει).

[/edit]

 

 

H Αλυσίδα, του adinol

---------------------

Ιστορία που κινείται σε δυο άξονες. Ο πρώτος είναι αυτός του "Μουσείου", μια πολύ καλή ιδέα, που βρίσκει ιδανική ανάπτυξη στο ύφος του θρίλερ για να καταλήξει σε μια ανατροπή (δεν είναι κακές οι προθέσεις των δεσμωτών). Ο δεύτερος άξονας της ιστορίας (εμείς και οι καλύτερη εκδοχή μας), δυστυχώς, υφίσταται μόνο σε υποτυπώδη μορφή. Το συγκεκριμένο δείγμα ανθρώπου που εξετάζεται (πέρα από το ότι δε μας αντιπροσωπεύει όλους) δε νομίζω ότι διαθέτει όλα τα ελαττώματα που το κείμενο μάς αποδίδει μαζικά ως φυλή. Και, για τους "άλλους", καλούμαστε να δεχτούμε την ανωτερότητά τους σαν κάτι δεδομένο, που δε δίνεται με απτά (π.χ. ο όρος "ζωολογικός κήπος", που θα ήταν πιο ακριβής αντί για "μουσείο", δεν αναφέρεται, γιατί θα τους μείωνε). Συνοψίζοντας, η "Αλυσίδα" είναι μια καλή ιστορία που θα μπορούσε να γίνει πολύ καλή, απλά αναπτύσσοντας τις ιδέες που ήδη περιέχει.

 

 

Ξεχασμένοι Δρόμοι, του Guardian of the Rune Ring #2

---------------------------------------------------

Υπόδειγμα μικρής ιστορίας που αναπτύσει ένα "μικρό" θέμα, στον χώρο ακριβώς που του χρειάζεται, χωρίς πλατειασμό και χωρίς βιασύνη. Θέλει ένα-δυο περασματάκια ακόμη, αλλα έχει τις "σωστές" εικόνες/ιδέες που μιλάνε στον αναγνώστη και τις παρουσιάζει στη σωστή σειρά. Εξόχως κινηματογραφικό.

 

 

(Για το "Δαμάζοντας τους Δαίμονες", θα δώσω κριτική στο αντίστοιχο τόπικ)

Edited September 6, 2008 by Electroscribe

[Guest roriconfan]

Όχι ρε Electroscribe, δεν είναι το μήνημα, "πάρτε μέρος όλοι στην διαφθορά." Είναι απλά "Υπάρχει διαφθορά και δε το παίρνουμε χαμπάρι". Μάλλον δε το παρουσίασα σωστά.

 

Για όποιον ενδιαφέρεται, μόλις πρόσθεσα και το 2ο κεφάλαιο της Αισώπειας, ονόματι "Λαγείο". Δεν είναι άμεση συνέχεια αλλά είναι στο ίδιο ύφος.

[aScannerDarkly]

Θα έχετε την άποψή μου για όλα τα διηγήματα συντόμως, δεν κρατιέμαι όμως να μην κάνω το εξής σχόλιο για τη δική μου συμμετοχή: Ρε βλαμμένε, 130-23 = 107, όχι 103! Και πας να γράψεις και ΕΦ.

[aScannerDarkly]

Αγκάθια: Ξεκινάει με συγκινητική εφηβική ευαισθησία που με άγγιξε πάρα πολύ, και, αν δε γίνομαι αδιάκριτος, κάτι μου λέει ότι υπάρχει αρκετή αυτοβιογραφία εδώ μέσα. Ακόμα και κάποια (επίτηδες?) λίγο αδέξια και ναΐφ σημεία σε βάζουν τέλεια στην ψυχοσύνθεση ενός ξαφνιασμένου εφήβου που γνωρίζει το τρομερό τέρας του έρωτα. (Η φάση με τις τσόντες ήταν πραγματικά εκπληκτική). Το δεύτερο κομμάτι όμως, όταν περνάμε στο επίπεδο του φανταστικού, κάπου μου τα χαλάει, και προσωπικά θα προτιμούσα η ιστορία να έμενε στο κλίμα του πρώτου μέρους. Τότε βέβαια δε θα μπορούσε να λάβει μέρος στο διαγωνισμό, αλλά εκεί που με είχε κατακτήσει ένιωσα να με διώχνει λίγο μακριά.

 

 

 

Ξεχασμένοι δρόμοι: Το διάβασα… το ξαναδιάβασα… λέω μήπως κάτι δεν κατάλαβα. Αλλά αδυνατώ. Δεν το βρίσκω μόνο εκτός θέματος, δεν μπορώ να βρω την παραμικρή συνάφεια με το θέμα. Φαντάζομαι ότι έχει να κάνει με τη σύγκρουση των δύο «εαυτών» του χαρακτήρα, αλλά δε φαίνονται πουθενά όντα ανώτερα και όντα κατώτερα. Πέρα από αυτό, εγώ δεν πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη έκταση. Ίσως καμιά δυο προσθήκες, λίγο ξεσκόνισμα, αλλά μου αρέσει έτσι σύντομο όπως είναι. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πεις πολλά περισσότερα. Αν το δω έξω από το διαγωνισμό, μου άρεσε.

 

 

 

Nosce te ipsum: Ομολογώ ότι απλά δεν είναι καθόλου μα καθόλου του γούστου μου. Μες στην ασχετοσύνη μου, μου θύμισε videogame. Βλέπω βέβαια το πληρέστατο μυθικό υπόβαθρο και τις φιλοσοφικές του προεκτάσεις, αλλά δυστυχώς δε με αγγίζει καθόλου.

 

Και τώρα θα γκρινιάξω. Μου έκαναν πολύ άσχημη εντύπωση κάποια σοβαρά γλωσσικά και ορθογραφικά λάθη. Ιδίως αυτό το «εκρύχθικε» με σκότωσε. Μια χαρά μορφωμένος φαίνεσαι, ξέρεις και Λατινικά, γιατί αυτό?

 

 

 

ΜΠΕΕΕλλάδα: Ο roriconfan εκπλήσσει το κοινό του, κάνοντας πολιτική σάτιρα! Και πετυχημένη μάλιστα. Κάτι σαν τη φάρμα των ζώων. Είναι έυστοχο, είναι αστείο, αν και στο τέλος με άφησε λίγο κενό.

 

 

 

Το Πρότζεκτ: Δηλώνω πλέον επίσημα οπαδός του Κίτσου. Έχει βρει τον τρόπο να παίρνει μια πολύ απλή ιδέα και να την κάνει μια καταπληκτική ιστορία. Όσο κι αν ψιλομυριστήκαμε το τέλος, όσο και αν κάτι άλλο μπορεί να μας θυμίζει αόριστα, ήταν μια καταπληκτική ιστορία. Κι ας συμβαίνουν ελάχιστα. Και συμφωνώ απολύτως, ο τρόπος με τον οποίο ξεγελάει τον αναγνώστη στην αρχή του διηγήματος για να το οδηγήσει τελικά εκεί που θέλει είναι καταπληκτικός.

 

 

 

Η αλυσίδα: Αυτό με δυσκόλεψε πολύ. Αντικειμενικά, ίσως να είναι και το καλύτερο του διαγωνισμού. Προσεγγίζει με ιδανικό τρόπο το θέμα. Δεν ξέρω όμως αν φταίει η παγωμάρα που βγάζει το ύφος του, για κάποιο λόγο όμως δε με άγγιξε όσο θα μπορούσε. Πάντως θα διαφωνήσω σε κάτι με τον Electroscribe, το δείγμα ανθρώπου που παρουσιάζεται είναι απολύτως ταιριαστό με το θέμα της ιστορίας. Και εννοώ φυσικά τις ρατσιστικές του απόψεις. Φυσικά και δεν είναι και το πιο τυπικό δείγμα της ανθρώπινης φυλής, αλλά δίνει το έναυσμα για τον προβληματισμό του μικρού – γενικά το ανωτερότητα – κατωτερότητα αναπτύσσεται σε πολλά επίπεδα.

 

 

 

Meetthoth: Δεν έχει τύχει να ασχοληθώ με τον Pratchett, είναι όμως προφανές ότι έχουμε μια απολύτως πετυχημένη μίμηση του ύφους του. Είναι αστείο, είναι ευφάνταστο, τεχνικά δεν του λείπει τίποτα. Έχει βέβαια και το εγγενές ελάττωμα ενός τέτοιου είδους κειμένου, είναι απλά μια (πολύ) διασκεδαστική μίμηση. Έχω όμως και μια πολύ μεγάλη ένσταση. Θεωρώ τα αγγλικά μια πραγματικά καταπληκτική γλώσσα, όταν χρησιμοποιούνται σωστά, πολύ ατμοσφαιρική, και με τη δυνατότητα να αποδώσεις μονολεκτικά έννοιες που στα Ελληνικά δεν μπορούμε. Δεν καταλαβαίνω όμως γιατί κάποιος να γράψει σε μια γλώσσα η οποία δεν είναι μητρική του, όσο και να είναι τον περιορίζει εκφραστικά. Ας είναι όμως, ό,τι θέλεις εσύ θα κάνεις, και άλλωστε τα αγγλικά σου κάθε άλλο παρά περιορισμένα μου φαίνονται. Ήθελες να γράψεις ένα φόρο τιμής στον Pratchett και τι καλύτερο από το να το κάνεις και στη γλώσσα του. Όπως και να το κάνουμε όμως, το site είναι ελληνικό και πιθανότατα κάποιοι αναγνώστες να μην έχουν και τόσο μεγάλη ευχέρεια στη γλώσσα και να μην μπορούν να διαβάσουν το συγκεκριμένο διήγημα ή να μείνουν με κάμποσα κενά. Και, μιας και πρόκειται για ένα διαγωνισμό, του οποίου θεωρητικά ο σκοπός είναι να διαβαστούν και να σχολιαστούν τα διηγήματα από όσο περισσότερο κόσμο γίνεται, νομίζω θα έπρεπε να είναι αυτονόητο οι συμμετοχές να είναι στα ελληνικά.

 

 

 

Η στάση των τριών ημερών: Ένας σκληρός αισώπειος μύθος. Μου άρεσε το ότι ακυρώνει το συνήθη μανιχαϊσμό των παραμυθιών (ποιοι είναι οι καλοί και ποιοι οι κακοί εδώ πέρα?), πολύ φαταλιστική όμως η κατάληξη και συνήθως σε ένα τέτοιο παραμύθι το ζητούμενο είναι κάποιο πιο εποικοδομητικό συμπέρασμα. Από την άλλη βέβαια, δεν μπορώ ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση δεν είναι 100% ρεαλιστική.

 

 

 

Ζωή και θάνατος: Το αποκαλυπτικό – τελολογικό τελευταίο κομμάτι μου άρεσε πολύ περισσότερο από την υπόλοιπη ιστορία και προσωπικά θα προτιμούσα να είχε αναπτυχθεί περισσότερο. Η συνάντηση με τη νεράιδα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ιστορία και θα έπρεπε το αντίστοιχο κομμάτι να είναι πιο δυνατό. Γενικό συμπέρασμα, είναι ότι τελικά τελειώνει πολύ δυνατά, άργησε πολύ να μου κινήσει το ενδιαφέρον.

 

Και μια ακόμη «τεχνική» παρατήρηση: είναι φυσικά αδύνατο κάθε παρομοίωση και κάθε σχήμα λόγου που χρησιμοποιεί κανείς στα κείμενά του να είναι εντελώς πρωτότυπο, αλλά θα είναι καλό να αποφεύγονται τα κλισέ. Νομίζω οι εκφράσεις «αίμα καυτό χύνεται στάλα στάλα» και «κοίταζα σαν το χάνο» είναι πολυχρησιμοποιημένες και δε δείχνουν ωραίες σε ένα κείμενο.

 

 

 

Το στοίχημα: Ένας πρωταγωνιστής που προσπαθεί να γίνει ανώτερος με παράδοξο τρόπο(μεγάλος $^#^^). Πολύ καλή, έως και δυσάρεστη (πραγματικά ένιωσα να ενοχλούμαι – κάτι καλό για μια τέτοια ιστορία), σκιαγράφηση ενός τέτοιου μυαλού. Τα μόνα στα οποία διαφωνώ είναι το ότι πραγματικά δεν κατάλαβα γιατί υπάρχει η πρώτη παράγραφος, και έπρεπε να μας εξηγήσεις και πώς έγινε η ιστορία με το λεωφορείο. Να φανταστείς εγώ στην αρχή ήμουν σίγουρος ότι δεν έγινε κανένα ατύχημα, και απλώς της είπαν ψέμματα στο τηλέφωνο. (Βοήθησε σε αυτό και η φράση : “Οι άνθρωποι εμπιστεύονται τους άλλους υπερβολικά εύκολα” – που μάλλον δε στόχευε εκεί).

[Sonya]

Όντως, φόρος τιμής, μιας κι ο απίστευτος Pratchett δεν θα βρίσκεται κοντά μας για πολλά χρόνια ακόμα...

 

Είπα και στα σχόλια του κειμένου μου, προσπάθησα να χρησιμοποιήσω την γραφή του για ν' ανακαλύψω (ίσως) κάτι καινούργιο για την δική μου γραφή. Το κάνω πολύ συχνά αυτό. Αν ρίξεις μια ματιά εδώ μέσα, θα βρεις κείμενά μου που θα σου θυμίσουν Tom Robins, Kay ή οποιονδήποτε συγγραφέα μ' επηρρεάζει. Σαφώς θα βρεις και κείμενα που θα είναι καθαρά "Σόνυα", αλλά επειδή μ' αρέσει να πειραματίζομαι και ν' ανακαλύπτω συνεχώς καινούργια πράγματα, μέχρι να κατασταλάξω (αν συμβεί αυτό) στο στυλ που θα είναι μόνο δικό μου, προτιμώ να με δίνω μόνη μου, παραδεχόμενη το αυτονόητο (ότι δηλαδή γράφω στο στυλ κάποιου άλλου), παρά να γράψω κάτι "πρωτότυπο" και να μου πουν οι άλλοι ότι τους θυμίζει τον τάδε συγγραφέα.

 

Τώρα για τ' αγγλικά. Έχει ξανασυμβεί να συμμετάσχει αγγλική ιστορία σε διαγωνισμό εδώ, αλλά ούτως ή άλλως πριν την ανεβάσω ζήτησα άδεια λόγω της γλώσσας, η οποία μου δόθηκε, διαφορετικά δεν θα το έριχνα στον διαγωνισμό, θα το ανέβαζα σαν μια απλή ιστορία φαντασίας.

[Oberon]

Χριστίνα, δεν χρειάζεται να δικαιολογείς το ότι έγραψες στα Αγγλικά. Όπως είναι γνωστό, σε όσους παρακολουθουν τους διαγωνισμους τουλάχιστον, έχουν μπει ξανά ιστορίες στα Αγγλικά, όπως και στη Βιβλιοθήκη και έτσι ήταν πάντα.

[aScannerDarkly]

ΟΚ παιδιά, αφού είθισται στο φόρουμ, εγώ διαφωνώ, αλλά δεν μπορώ να πω κάτι. Ούτε ζήτησα να απολογηθεί, και δεν νομίζω ότι έκανε αυτό.

[Oberon]

ΟΚ παιδιά, αφού είθισται στο φόρουμ, εγώ διαφωνώ, αλλά δεν μπορώ να πω κάτι. Ούτε ζήτησα να απολογηθεί, και δεν νομίζω ότι έκανε αυτό.

 

Όταν λέει "ζήτησε άδεια" προφανώς δικαιολογείται, πράγμα που ήταν αχρείαστο. Επίσης μερικοί από μας θέλουμε να εκδόσουμε κάτι και στο εξωτερικό στα Αγγλικά - και έχει ήδη γίνει -  γι'αυτό το λόγο γίνονταν πάντα δεκτές και ιστορίες στα Αγγλικά για σχολιασμό.

Αλλά δεν τρέχει και τίποτα. Τη γνώμη σου είπες μόνο. Απλά ήθελα να διευκρινίσω το θέμα των Αγγλικών. That's all.

Edited September 5, 2008 by Dain

[Electroscribe]

Ακόμα και κάποια (επίτηδες?) λίγο αδέξια και ναΐφ σημεία

 

Κι έλεγα "δεν το πρόσεξε κανείς;"

[kitsos]

Μερικά σχόλια για τις δικές μας ιστορίες. Τις ιστορίες των χαμένων.

Ουπς εντάξει συγνώμη. Δεν θα επαναληφθεί. Από εδώ και πέρα οι πρωτιές στους διαγωνισμούς είναι δικές μας. Θάνατος στα 8 ανώτερα όντα.

Ουπς παραφέρθηκα συγνώμη. Απλά ήθελα να τονίσω πως χρειαζόμαστε σκληρή δουλειά και κάποια στιγμή θα πιούμε κρασί από τα κρανία τους.

Ωχ πάλι μου ξέφυγε. Ας περάσω στα σχόλια γιατί θα πω περισσότερα.

 

 

 

 

ΜΠΕΕΕλλάδα, του roriconfan

 

Κοινωνικοπολιτική σάτιρα γεμάτη πολλά και ποικίλα μηνύματα. Το κείμενο ρέει όμορφα και ευχάριστα. Μπερδεύτηκα λίγο στην αρχή με το «ποιος σκέφτεται τώρα» αλλά το ξεπέρασα. Μου άρεσε η θεώρηση των πραγμάτων από τον Μπέκα στο τέλος. Μέχρι που ένοιωσα και κάποια συμπάθεια για το πρόσωπο του.

 

 

 

Το Στοίχημα, του Guardian of the Rune Ring #1

 

Ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να διαβάσω αυτό το διήγημα. Ο λόγος είναι η ενόχληση που μου προκάλεσε το θέμα και μόνο αυτό. Κατά τα άλλα είναι προσεγμένο. Ο συγγραφέας προσπάθησε να αιτιολογήσει τις πράξεις του ήρωα και να καλύψει όλα τα κενά. Κατά τη γνώμη το πέτυχε εκτός ίσως από ένα σημείο.

 

Meetthoth, της Sonya

 

Χαριτωμένο και γλυκύτατο. Πριν λίγη ώρα ο γιος μου άλλαξε και τον δεύτερο κοπτήρα του και μιλάει σαν τον Μήτθο. Με τη γλώσσα νομίζω πως τα πήγες περίφημα. Πολύ καλή προσπάθεια. Από δω και πέρα το μαχαίρι για το κρέας στο σπίτι μου ονομάζεται long thword and dragon thlayer (ειδικά όταν το κρέας θέλει πέντε ώρες χύτρα).

 

Αγκάθια, του Electroscribe

 

Καλογραμένη και δυνατή ιστορία. Έχει κάτι που σε κάνει να θέλεις να διαβάσεις παρακάτω. Αυτό είναι επιτυχία. Ο τρόπος που με ξεγέλασε ο συγγραφέας ήταν πάρα πολύ διασκεδαστικός. Από τις καλές ιστορίες του διαγωνισμού. Ας μου επιτραπεί εδώ μια παρατήρηση και μην μου κρατάτε κακία αλλά στον διαγωνισμό του Απριλίου εγώ και ο Sileon υποχρεωθήκαμε να κουτσουρέψουμε τη Ρόουζ και τον Ούλφους αντίστοιχα για να είμαστε εντός.

 

 

 

Η Στάση των Τριών Ημερών, της mariposa

 

Πολύ καλό και σκληρό παραμύθι. Έξυπνα δοσμένοι χαρακτήρες. Με τρέλανες στο τέλος με την Ιουλία αλλά γυρίζοντας πίσω διαπίστωσα πως είχα την προδοσία της μπρος στα μάτια μου από την αρχή στο βαθμό όμως που χρειαζόταν ώστε να μη χαλάσει η έκπληξη της παρασημοφόρησης. Σίγουρα μια ιστορία που ξεχωρίζει. Τη λάτρεψα όσο και τη βελανιδιά.

 

 

 

Ξεχασμένοι Δρόμοι, του Guardian of the Rune Ring #2

 

Αυτή η ιστορία με προβλημάτισε πολύ και μου γέννησε αντικρουόμενα συναισθήματα. Εκεί που πήγαινα να πιάσω το ρυθμό τον έχανα και εκεί που έλεγα πως νιώθω τον ήρωα εκείνος γινόταν απόμακρος. Κάτι δεν μου δούλεψε σωστά αλλά το σφάλμα μπορεί να είναι δικό μου.

 

 

Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι, του aScannerDarkly

 

Κατά την ταπεινή μου άποψη μία από τις καλύτερες ιστορίες του διαγωνισμού. Καλογραμμένη και καθηλωτική. Ειδικά ο διάλογος του ψυχίατρου με τον Γερμανό είναι όλα τα λεφτά.

 

 

Nosce Te Ipsum, του Deodonus

 

Πολλές εικόνες χρώματα και ήχοι. Περνάς όμορφα μηνύματα μέσα από μια ιστορία που διαβάζεται με ενδιαφέρον. Εκείνο που δεν μου άρεσε και τόσο ήταν ο κοφτός διάλογος με τον Κένταυρο. Είναι ξερές ερωταπαντήσεις ένα πράμα σαν το σχολείο.

 

 

 

Ζωή και Θάνατος, του month

 

Mε μπέρδεψες λίγο με αυτήν την ιστορία. Ήταν λίγο δύσκολο για μένα να παρακολουθήσω τη ροή και να αντιληφθώ το τι ακριβώς συμβαίνει. Επέλεξες μια κάπως αφηρημένη αφήγηση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η ιστορία δεν είναι καλή, πιθανότατα να φταίω εγώ. Εκείνο που μου άρεσε πάντως ήταν ο έντονος προβληματισμός για τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση που ξεχειλίζει από κάθε γραμμή. Ελπίζω την επόμενη φορά να μπορέσω να μπω περισσότερο στην ιστορία.

 

 

 

H Αλυσίδα, του adinol

 

Όμορφα γραμμένη ιστορία που γεννά δυνατά συναισθήματα. Η ανησυχία σου για το ανθρώπινο μέλλον είναι ξεκάθαρη και τοποθετημένη σε σωστή βάση. Η απόφαση των ενοίκων είναι σκληρή για τους ίδιους αλλά αρκετά κοντά στην ανθρώπινη ψυχοσύνθεση και τρόπο αντίδρασης. Δεν ισχύει για όλους τους ανθρώπους βέβαια, αλλά ισχύει για πολλούς και δουλεύει μια χαρά μέσα στο διήγημα. Μια επίσης πολύ καλή ιστορία.

[Electroscribe]

Ας μου επιτραπεί εδώ μια παρατήρηση και μην μου κρατάτε κακία αλλά στον διαγωνισμό του Απριλίου εγώ και ο Sileon υποχρεωθήκαμε να κουτσουρέψουμε τη Ρόουζ και τον Ούλφους αντίστοιχα για να είμαστε εντός.

 

Την υπέβαλα εκτός συναγωνισμού, οι διοργανωτές έκριναν ότι έπρεπε να την μετρήσουν εντός και δεν επέμεινα. Κακώς, όπως βλέπω

[kitsos]

Την υπέβαλα εκτός συναγωνισμού, οι διοργανωτές έκριναν ότι έπρεπε να την μετρήσουν εντός και δεν επέμεινα. Κακώς, όπως βλέπω

Καθόλου κακώς γιατί πρόκειται για μια πολύ ωραία ιστορία και θα ήταν άδικο να μείνει εκτός. Εάν έκοβες την ιστορία λόγω ορίου ίσως το αποτέλεσμα να ήταν κατακρεουργημένο. Κρίμα δεν είναι;

 

Αυτό απλά αποδεικνύει ότι θα πρέπει κάποιες φορές να είμαστε λίγο ελαστικοί στα περιθώρια μια και ο καλλιτέχνης χρειάζεται κάποιες ελευθερίες για να εκφραστεί. Το κακό είναι πως δεν έχω να προτείνω κάτι συγκεκριμένο. Ίσως αυτό που γίνεται όταν κάποια ιστορία θεωρείται ότι είναι εκτός θέματος. Δηλαδή να είναι στην κρίση του καθενός αν θέλει την κατατάξει στο τέλος. Πάντως υπάρχουν θέματα που χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να μην υπερβείς τα όρια.