Επετειακός Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας - 28άδα

[tetartos]

Την υπέβαλα εκτός συναγωνισμού, οι διοργανωτές έκριναν ότι έπρεπε να την μετρήσουν εντός και δεν επέμεινα. Κακώς, όπως βλέπω

Electroscribe δε νομίζω ότι χρειάζεται να δικαιολογηθείς.

 

Αυτό απλά αποδεικνύει ότι θα πρέπει κάποιες φορές να είμαστε λίγο ελαστικοί στα περιθώρια μια και ο καλλιτέχνης χρειάζεται κάποιες ελευθερίες για να εκφραστεί. Το κακό είναι πως δεν έχω να προτείνω κάτι συγκεκριμένο. Ίσως αυτό που γίνεται όταν κάποια ιστορία θεωρείται ότι είναι εκτός θέματος. Δηλαδή να είναι στην κρίση του καθενός αν θέλει την κατατάξει στο τέλος. Πάντως υπάρχουν θέματα που χρειάζεται τεράστια προσπάθεια για να μην υπερβείς τα όρια.

 

Kitso, παρότι συμφωνώ μαζί σου για την σχετική επιείκεια, υπάρχει και το ποσοτικό θέμα (άλλο π.χ. 1 λέξη κι άλλο 1000). Πάντως το να γράφει κανείς με θέμα ή με όριο λέξεων είναι μια πολύ σημαντική συγγραφική άσκηση. Αν π.χ. ο εκδότης του περιοδικού σου πει μου αρέσει το πώς γράφεις αλλά δημοσιεύω ιστορίες μέχρι 3000 λέξεις, τι θα κάνεις; Ας μη γκρινιάζουμε λοιπόν για τα όρια (δεν αναφέρομαι μόνο σε εσένα Kitso αλλά σε όλους μας) και ας δημιουργούμε εντός τους!

[heiron]

Παιδιά τα όρια είναι όρια.Όταν σου ζητάει ο εκδότης(το παράδειγμα του 4ου) μέχρι 3000 λέξεις,μπορεί να γράψεις 3005 πχ αλλά αν γράψεις 3785 τότε θα χρειαστεί κι άλλη σελίδα ας πούμε,πράγμα που μπορεί να μην γίνεται.Εμένα με χαλάνε αυτά τα όρια και είναι από τους λόγους που αποφεύγω τους διαγωνισμούς.

Θα σχολιάσω αργότερα ιστορίες.

[kitsos]

Ας μη γκρινιάζουμε λοιπόν για τα όρια (δεν αναφέρομαι μόνο σε εσένα Kitso αλλά σε όλους μας) και ας δημιουργούμε εντός τους!

Κανείς δεν γκρίνιαξε. Απλά επισημάνθηκε ένα γεγονός.

[Celestial]

Χμμ, εγώ άπλα θέλω να πω ότι καλά όλα αυτά περί επαγγελματισμού στη γραφή, συγγραφικών ασκήσεων, επίπεδου ιστοριών κτλ που έχω κατά καιρούς διαβάσει στα Τoπίκ των διαγωνισμών άλλα για μένα ο βασικός λόγος που τους κάνουμε είναι να παίζουμε και να κάνουμε χαβαλέ όποτε ας μη το χαλάσουμε αυτό όσο μπορούμε

[aScannerDarkly]

Χμμ, εγώ άπλα θέλω να πω ότι καλά όλα αυτά περί επαγγελματισμού στη γραφή, συγγραφικών ασκήσεων, επίπεδου ιστοριών κτλ που έχω κατά καιρούς διαβάσει στα Τoπίκ των διαγωνισμών άλλα για μένα ο βασικός λόγος που τους κάνουμε είναι να παίζουμε και να κάνουμε χαβαλέ όποτε ας μη το χαλάσουμε αυτό όσο μπορούμε

 

Συμφώνώ 700%

[mariposa]

ΠΡΟΣΟΧΗ!!!

Επειδή με την συζήτηση και την ανάλυση που έχει γίνει για την κριτική έχω φοβηθεί και δεν ξέρω πως θα φανούν τα σχόλιά μου, σας προειδοποιώ: Θα γράψω για τις ιστορίες αυτό που μπορώ να πω, τα συναισθήματα που μου προκάλεσαν και τυχόν απορίες. Read them at your own risk...

 

Να δώσω συγχαρητήρια σε όσους κάναν την προσπάθεια να γράψουν μια ιστορία εν τω μέσω του καλοκαιριού (δύσκολη περίοδος) και να πω ότι όλες ήταν πρωτότυπες και όμορφες.

 

 

Ζωή και Θάνατος, του month

Μου άρεσε πάρα πολύ ο τρόπος που μιλάει ο ήρωας για την νεράιδα του αλλά μπερδεύτηκα λίγο στην ροή των γεγονότων. Η περιγραφή των σκηνών και των γεγονότων ήταν αρκετά δυνατή.

 

Το Στοίχημα, του Guardian of the Rune Ring #1

Απίθανη η ανάλυση που έκανε ο αδερφός για τους λόγους που τον μεταμόρφωσαν και τον σκλήρυναν. Αφήνει μια πικρή γεύση καθώς αντιλαμβάνεται κανείς ότι παρόλο που ο ήρωας θέλει να αποφύγει το παρελθόν για να είναι ελεύθερος, τελικά αυτό είναι που τον διαπλάθει (και τελικά έτσι είναι για τον καθένα). Μου άφησε κάποια κενά όμως στον τρόπο με τον οποίο κατάφεραν να πραγματοποιήσουν τα σχέδια τους.

 

Meetthoth, της Sonya

Όμορφο παραμύθι γεμάτο εικόνες από τα παραμύθια των παιδικών μας χρόνων. Δυστυχώς δεν ξέρω τον Terry Pratchett αλλά αν κρίνω από το δικό σου διήγημα θα είναι πραγματικά καλός. Τα Αγγλικά δεν μου ήταν πρόβλημα και μάλιστα έφτασα στο σημείο να το διαβάζω δυνατά με την σωστή προφορά? ψευδίζοντας

 

Το Πρότζεκτ, του kitsos

Θα το ομολογήσω δεν ντρέπομαι ... εγώ δεν κατάλαβα από την αρχή ότι είμαστε ένα πείραμα (το προτιμώ βέβαια αυτό από το να είμαστε πειράματα αρουραίων). Παρόλο που υπήρχαν στοιχεία στο κείμενο, οι διάλογοι ήταν τόσο ρεαλιστικοί που με αποπροσανατόλισαν. Έξυπνη σφφ-ιδέα, πολύ ωραία δοσμένη. Χωρίς να κουράζεται, ο αναγνώστης οδηγείται στην αποκάλυψη του πρότζεκτ και αναστενάζει με ανακούφιση που άλλαξε γνώμη ο Τζίλ.

 

Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι, του aScannerDarkly

Πραγματικά χαίρομαι που είμαι κατώτερο όν, που δεν γνωρίζω την πραγματικότητα και μπορώ να ονειρεύομαι, να φαντάζομαι και να δίνω νόημα στην ζωή μου. Αν και το κείμενο βασιζόταν σε επιστημονικά θέματα, δεν ήταν καθόλου κουραστικό, ούτε δυσνόητο. Ο λόγος που οι εξωγήινοι έφτιαξαν το ξενοδοχείο πραγματικά συγκλονιστικός.

Δύο πράγματα που ξέφυγαν όμως παρόλο που το διάβασα προσεκτικά το κείμενο. 1) Υπάρχει μια παράγραφος με κάποιον που βρίσκεται σε ένα σπίτι στο βουνό. Ποιος είναι;

2) Ο ήρωας είναι γήινος ή όχι. Ενώ στην αρχή δίνει την εντύπωση ότι είναι Βιενέριος στο τέλος αφήνει να εννοηθεί ότι είναι άνθρωπος.

 

Nosce Te Ipsum, του Deodonus

Πολύ θα ήθελα να δω την μάχη σε ταινία. Τόσα μυθικά πλάσματα να μάχονται για το ποιος θα επικρατήσει. Μου άρεσε πολύ η φράση «Έχεις την Γνώση αλλά δεν έχεις την Σοφία» ( θα έλεγα ότι ταιριάζει και σε άλλες πολλές περιπτώσεις). Θα ήθελα να μάθω τι έγινε με την μάχη και την αναζήτηση του ήρωα.

ΜΠΕΕΕλλάδα, του roriconfan

Εδώ τώρα τι να πω. Θα νομίζουν στο τέλος ότι συνεννοούμαστε και έχουμε κατεβάσει σε δύο διαγωνισμούς παρόμοιες ιστορίες. Παρόλο που την έβαλες πολύ νωρίς δεν την είχα διαβάσει (όπως και όλων των άλλων) για να μην επηρεαστώ. Πραγματικά πολύ έξυπνη απόδοση και χρήση των λέξεων. Σκιαγραφεί με ένα λεπτά ειρωνικό τρόπο την κατάστασή μας. Διαβάζοντάς την σου έρχεται ένας κλαυσίγελος. Μου άρεσε πολύ (και το δεύτερο μέρος επίσης)

 

H Αλυσίδα, του adinol.

Ότι θα φτάσουμε να είμαστε προστατευόμενο είδος σε «ανθρωπολογικούς κήπους», παρόλο που φαίνεται σφ, έτσι όπως πορευόμαστε δεν μου κάνει καθόλου εντύπωση. Απίστευτη/ανατριχιαστική η αρχή με την κατσαρίδα (αμέσως μου ήρθε στο μυαλό ότι είναι οι μοναδικές που θα επιβιώσουν- οι σιχαμένες). Μου άρεσε που υπήρχε μια υφέρπουσα ιδέα για το πώς αντιμετωπίζουμε το διαφορετικό οι μεγάλοι και τα παιδιά (τουλάχιστον αυτό κατάλαβα) και πως τελικά προσαρμοζόμαστε στο καινούργιο.

 

Ξεχασμένοι Δρόμοι, του Guardian of the Rune Ring #2

Αγαπημένη ιδέα η διαχείριση της μνήμης και πραγματικά χαίρομαι που κάθε διήγημα που αναφέρεται σε αυτή είναι τελείως πρωτότυπο και ευφάνταστο. Ίσως θα ήθελα μια μεγαλύτερη ανάλυση στην ιστορία γιατί κάποια κενά μου άφησε.

 

Αγκάθια, του Electroscribe

Μου άρεσε πάρα πολύ το κείμενο. Γενικώς είναι του γούστου μου οι ιστορίες να διαδραματίζονται στην πραγματικότητα αλλά είναι εξωπραγματικές, μου φαίνονται έτσι πιο τρομακτικές. Ο κόσμος τελικά δεν είναι έτσι όπως τον νομίζουμε. Η ψυχολογία του Βασίλη, οι προβληματισμοί και τα όνειρά του, είχαν φανεί πολύ καλά στο κείμενο. Πραγματικά δεν περίμενα ότι ήταν εκείνος ξωτικό. Ενα ψιλομπέρδεμα το είχα με το παιδί των ανθρώπων αλλά το κατάλαβα όταν το εξήγησες.

 

 

edit: το copy - paste μου έφαγε τα αγκάθια

Edited September 10, 2008 by mariposa

[Oberon]

Χμμ, εγώ άπλα θέλω να πω ότι καλά όλα αυτά περί επαγγελματισμού στη γραφή, συγγραφικών ασκήσεων, επίπεδου ιστοριών κτλ που έχω κατά καιρούς διαβάσει στα Τoπίκ των διαγωνισμών άλλα για μένα ο βασικός λόγος που τους κάνουμε είναι να παίζουμε και να κάνουμε χαβαλέ όποτε ας μη το χαλάσουμε αυτό όσο μπορούμε

 

Μερικοί ίσως θεωρείτε πως τον διαγωνισμό που κανουΜΕ (δεν κάνεΤΕ, εσείς παίρνετε μόνο μέρος) τον κάνουΜΕ για να διαιωνίζεται το πρότυπο του βαυκαλιστικού ετσιγουσταρωεγωισμού, της καφρίλας και του κακώς εννοούμενου χαβαλέ όπου όλα περνάνε, όλα ισοπεδώνονται, και η όποια ποιότητα πάει περίπατο, βεβαιώνοντας έτσι το αιώνιο ημίμετρο από το οποίο πάσχει ο χώρος του φανταστικού στην Ελλάδα. Πρέπει να γνωρίζεις πως δεν το βλέπουν όλοι έτσι. Δεν το βλέπουν καν οι περισσότεροι έτσι.

 

ΔΕΝ γίνονται γι'αυτό το λόγο οι διαγωνισμοί, η "χαρά της συγγραφής" που πολυφοριέται τελευταία ως τσιτάτο, ΔΕΝ είναι μόνο το "γράφω ό,τι μου γουστάρει" αλλά και το "προσπαθώ να γράψω καλά". Αν έχεις άλλη εντύπωση ή επιθυμία τότε θα σε παρακαλέσω και σένα και τους άλλους "χαβαλετζήδες" να μην ξαναπάρετε μέρος σε διαγωνισμό.

Το πώς και το γιατί γίνεται ο διαγωνισμός και το πώς και το γιατί έγινε αυτό φόρουμ δεν είναι δικό σου και κανενός δικαίωμα να το αμφισβητήσει και να το υποσκάπτει, μόνο και μόνο για τη δική του, κατ'εμέ εντελώς εγωιστική άποψη, του "χαβαλέ".

 

Επίσης, σε όσους από δω και μπρος δεν αρέσει το θέμα του διαγωνισμού, οι προθεσμίες, ο τρόπος διεξαγωγής του κλπ, έχει το δικαίωμα να μην πάρει μέρος, ή να κανει τα παράπονά του στους μοντς, αλλά δημόσια αυτή η γελοία και εντελώς Ελληνική αχαριστία, φιλαυτία και το "δε χρωστάω σε κανέναν, αλλά μου χρωστάνε" τελειώνει εδώ, επί ποινή warning και ban!

Όταν γραφτήκαμε εδώ όλοι δεχτήκαμε τους κανονισμούς του χώρου, και το ίδιο κάνουμε και όταν παίρνουμε μέρος στα διάφορα projects του.

 

Είναι εντελώς, μα εντελώς καταχρηστικό, αυτό που κάνουν μερικοί εδώ, σε ένα χώρο που δημιουργήθηκε από συγγραφείς φαντασίας για συγγραφείς φαντασίας, να γίνεται συνεχώς συζήτηση πάνω στα βασικότερα του φόρουμ! Πάντα κάναμε και την πλάκα μας, και καλή δουλειά μαζί. Και ακόμα γίνεται αυτό. Μερικοί όμως, θέλετε μόνο την προσωπική σας "πλάκα" και όχι αυτό που μπορείτε να πάρετε και να δώσετε σε μια κοινοτητα σαν τη δική μας.

 

Και αυτό τελειώνει εδώ! Δεν ξοδεύουμε απίστευτες ώρες και ώρες ΚΑΘΕ μέρα για να έχουμε ένα καλό χώρο, όπου γίνονται πολλά περισσότερα ανεκτά από όσο σε αντίστοιχα ξένα φόρα, για να έρχεστε μερικοί να λέτε "γράφω ό,τι γουστάρω για το χαβαλέ!" Θέλετε να γράψετε για το χαβαλέ? Κάντε ένα blog και γράψτε εκεί. Όχι στους διαγωνισμούς του φόρουμ, όχι στις Βιβλιοθήκες, όχι στο SFF!

Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τις πριμαντόντες εδώ μέσα που δεν ανέχονται καμμία κριτική και φτάνουν άτομα στο σημείο να φοβούνται να γράψουν μια ειλικρινή εντύπωση, ή μια τεχνική κριτική, ή κάτι άλλο, και να έχει γίνει η ατμόσφαιρα πιο πνιγηρή κι από τεκέ!

Όσο βάζετε έργα σας εδώ μέσα θα δέχεστε κάθε κριτική (που δεν είναι αγενής ή κακοπροαίρετη ή γενικά αντιβαίνει κανονισμούς του φόρουμ) με "χαμόγελο".

 

Δεν συμφωνείτε με όσα λέω (με τα οποία σημειωτέον συμφωνούν γενικά και οι περισσότεροι mods/admins)? Ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα και η έξοδος για τις πριμαντόνες από αριστερά!

 

Οι admins θα σκεφτούμε πάρα πολύ αν θα ξαναγίνει διαγωνισμός στο φόρουμ, γιατί ο διαγωνισμός έγινε κατά βάση για να δοκιμάζει κανείς τις δυνάμεις του σαν συγγραφέας, μέσα σε ένα φιλικό, συναδελφικό περιβάλλον. Δεν έγινε ΟΥΤΕ για το "χαβαλέ", ούτε για να δει κάποιος πόσο "πριμαντόνα" μπορεί να είναι!

 

Και επαναλαμβάνω! Το φόρουμ είναι ιδιωτικό! Δεν σας αρέσουν οι κανονισμοί του? Στο καλό! Δεν σας αρέσουν οι θεσμοί του? Μια από τα ίδια!

 

Αλλά δεν θα φτάσουμε να απολογούμαστε κιόλας επειδή αρκετοί από μας θέλουμε να μάθουμε να γράφουμε καλά και κάναμε το φόρουμ γι'αυτό και πολλοί έχουμε βοηθηθεί και εξελιχτεί απίστευτα με τη βοήθεια αυτού του χώρου! Γκέγκε?

 

Κατανοώ πως μπορεί να κάνουμε και κάποια λάθη, όπως μ'αυτό που ανέφερε ο φίλος Κίτσος πιο πάνω. Λάθος δεν ήταν να γίνει αποδεκτή η ιστορία του Electroscribe, όπως νομίζω είπαν και άλλοι, αλλά παρεξηγηθηκε κάτι. Τα όρια που μπαίνουν (για τα οποία είμαι κατά μεν, αλλά κατανοώ και την ανάγκη τους αφού πρόκειται για διαγωνισμό μικρού διηγήματος) μπορεί να είναι, όπως έχω πει ξανά, ευκαιρία να κάνει κανείς τη γραφή του πιο δυνατή και την ιστορία του ακόμα καλύτερη, έχοντας κάποιες παραμέτρους.

Αν ο Κίτσος "πετσόκοψε" την ιστορία του σε προηγούμενο διαγωνισμό, λυπάμαι πολύ. Αν όμως μια ιστορία έγινε δυνατότερη, "κόβωντας" κάποια περιττά σημεία, τότε θα χαιρόμουν πολύ για τα όρια. (Όχι Κίτσο μου, δεν γκρινιάζω για σένα).

Σε αντίθεση με την πιθανή εντύπωση (πάντα ο ελάχιστος κοινός παρονομαστής είναι πιο εύκολο να γίνει αποδεκτός, παρά ο μεγαλύτερος) που έδωσα με το rant πιο πάνω, η "λογική" του φόρουμ είναι αυτή του να περικλείει συγγραφείς και ιστορίες, και όχι να αποκλείει, και έτσι και στους διαγωνισμούς μάλλον ψάχνουμε τρόπους να *γίνει* μια ιστορία αποδεκτή (όταν είναι αμφισβητήσιμη είτε λόγω ορίου, είτε επειδή δεν ανήκει στο φανταστικό) παρά για το πώς θα αποκλειστεί από το να συμμετάσχει. Δηλαδή δεν θυμάμαι ποτέ, εκτός από 1 ή 2 περιστάσεις να έγινε τέτοια συζήτηση μεταξύ μας.

 

Κάτι ειδικά για τη Μαριπόσα γιατί ενοχλήθηκα πολύ από αυτό που διάβασα: Μαριπόσα μου, γράψε όποια κριτική θέλεις, όπως σου βγαίνει από μέσα σου, σε όποιον θέλεις, για ό,τι θέλεις χωρίς να φοβάσαι στο ελάχιστο!

Οι μόνες κριτικές που δεν γίνονται δεκτές (εκτός από βρισίδια/ειρωνίες, κάτι που ποτέ φυσικά δεν θα έκανες εσύ) είναι οι "μονολεκτικές" σε στυλ "Τέλειο", "αριστούργημα", "χαζομάρα ήτανε".

Από κει και πέρα, νιώσε ελεύθερη, όπως και όλοι, να γράψεις το "είδος" κριτικής που εσύ θέλεις.

Η "θεωρητική ανάλυση" της κριτικής είναι καλή και θεμιτή αλλά όχι τροχοπέδη στην απόλαυση της ανάγνωσης, ούτε "φόρμουλα".

Σε όλα τα σοβαρά εργαστήρια συγγραφής του φανταστικού οι συμμετέχοντες κρίνουν ο ένας το γραπτό του/της άλλου/ης για να βοηθήσει, παίρνοντας είτε το ρόλο του αναγνώστη (αν δηλαδή διάβαζε την ιστορία σε ένα περιοδικό/βιβλίο), είτε του συν-συγγραφέα, είτε του αυστηρού αλλά δίκαιου "κριτικού" κλπ.

Έτσι, ο κάθε συγγραφέας - με τη βοήθεια συντονιστών πού και πού - "μαζεύει" όλων των ειδών τις κριτικές. Από τις καθαρά τεχνικές, μέχρι τις εντελώς υποκειμενικές (αρκεί ο σχολιαστής να κρίνει την ιστορία και όχι το είδος ή το άτομο. Αν δεν του αρέσει ένα είδος, τότε συνήθως ο σχολιαστής είτε προσφέρει κάτι τεχνικό, είτε απλά δεν μιλά).

Όλα αυτά τα "είδη" κριτικής, είναι αποδεκτά και εδώ σε μας. Οπότε ποτέ μην θεωρήσεις πως πρέπει να υιοθετήσεις αναγκαστικά μια πιο "αναλυτική/τεχνική" στάση στις κριτικές σου.

Αν σου βγαίνει συναίσθημα, γράψε για το συναίσθημα. Αν σου βγαίνει κάτι άλλο γράψε αυτό το κάτι άλλο.

 

Εdit: Κάτι σημαντικο που ξέχασα να σημειώσω πριν. Το sff είναι χώρος που δέχεται και κάποιον "αρχάριο" και κάποιον "προχωρημένο". Το αρχάριος/προχωρημένος συγγραφέας δεν υφίσταται σαν διάκριση. Στους διαγωνισμούς, όπως και στις Βιβλιοθήκες δεν γίνεται κάποια διάκριση με βάση το πόσο έμπειρος συγγραφέας είναι κάποιος (και δεν ξέρω καν αν η έννοια "έμπειρος" μπορεί ποτέ να ισχύει για τους συγγραφείς οπως ας πούμε για τους νταλικίερηδες). Η πρόθεση μετράει εδώ μέσα, όχι η όποια "πείρα".

Edited September 10, 2008 by Dain

[Guest roriconfan]

Τ'ακούσατε; Μη τολμίσει κανείς να ξαναγράψει λέξεις όπως "χαβαλέ" , "πλάκα" , "παίζουμε" γιατί ακολουθεί ban.

ΓΑΒ, ΓΑΒ!

 

Και για να μιλήσω πιο σοβαρά, δίκιο έχει το παλλικάρι. Ούτε πληρώνουμε για να ανέχονται την κοσμάρα μας, ούτε συνεισφέρουμε σε τίποτα στο φόρουμ με το να λέμε το ψηλό και το κοντό μας.

 

Οπότε, συμμαζεμένα τα σχόλια γιατί ΓΑΒ, ΓΑΒ!

[Παρατηρητής]

You tell 'em Dain boy! ( όπως θα έλεγε ο ξεδοντιάρης γεράκος σε ένα μπαρ του Τέξας)

 

Τελικά sff διαγωνισμός δίχως εκνευρισμό δεν γίνεται! That s the spirit baby!

[Oberon]

Τ'ακούσατε; Μη τολμίσει κανείς να ξαναγράψει λέξεις όπως "χαβαλέ" , "πλάκα" , "παίζουμε" γιατί ακολουθεί ban.

ΓΑΒ, ΓΑΒ!

 

Και για να μιλήσω πιο σοβαρά, δίκιο έχει το παλλικάρι. Ούτε πληρώνουμε για να ανέχονται την κοσμάρα μας, ούτε συνεισφέρουμε σε τίποτα στο φόρουμ με το να λέμε το ψηλό και το κοντό μας.

 

Οπότε, συμμαζεμένα τα σχόλια γιατί ΓΑΒ, ΓΑΒ!

 

You're missing the point. Unfortunately, as usual. ΓΑΒ, ΓΑΒ!

Edited September 10, 2008 by Dain

[DinoHajiyorgi]

Τ'ακούσατε; Μη τολμίσει κανείς να ξαναγράψει λέξεις όπως "χαβαλέ" , "πλάκα" , "παίζουμε" γιατί ακολουθεί ban.

ΓΑΒ, ΓΑΒ!

Roriconfan!! Εδώ χάθηκες;!

[Sileon]

Χωρίς καμία διάθεση για έριδα, θεωρώντας πως κάθε λογικό ον αντιλαμβάνεται έναν διαγωνισμό ως μια διαδικασία για την ανάδειξη ενός συμμετέχοντος ως νικητή και λαμβάνοντας υπόψην την αλλαζονική φύση του ανθρώπου που τον ωθεί να αποζητά την νίκη με μια ματαιόδοξη επιμονή, το να λέμε πως παίζουμε και χαβαλεδιάζουμε δείχνει τα πρώτα επιτυχημένα βήματα μιας μετεξελικτικής διαδικασίας.

Ή, πως ο Αίσωπος ξέρει να μας λύνει τα χέρια, κοτσάρωντας μας μια χοροπηδηχτή αλεπού..

 

εδιτ:

Μόλις έριξα μια καλύτερη ματιά στο ποστ του Dain..

 

Υ.Γ. Όμως, να ρωτήσω και το άλλο: Έχει ποτε χαλάσει κανείς, έστω και απο τους μηνιαίους διαγωνισμούς, λόγω κάποιου "χαβαλετζη"? Αν κάποιος θεωρεί εαυτόν χαβαλετζή, διακαίωμά του. Εγώ, μια χαρά αξιοπρεπείς συμμετοχές έχω δει μέχρι ώρας. Και απο τους χαβαλετζήδες..

Edited September 11, 2008 by Sileon

[Oberon]

Χωρίς καμία διάθεση για έριδα - δεν θυμάμαι αν και ποιος εξέφρασε την άποψη που έκανε μπουρλότο τον Dain-, θεωρώντας πως κάθε λογικό ον αντιλαμβάνεται έναν διαγωνισμό ως μια διαδικασία για την ανάδειξη ενός συμμετέχοντος ως νικητή και λαμβάνοντας υπόψην την αλλαζονική φύση του ανθρώπου που τον ωθεί να αποζητά την νίκη με μια ματαιόδοξη επιμονή, το να λέμε πως παίζουμε και χαβαλεδιάζουμε δείχνει τα πρώτα επιτυχημένα βήματα μιας μετεξελικτικής διαδικασίας.

Ή, πως ο Αίσωπος ξέρει να μας λύνει τα χέρια, κοτσάρωντας μας μια χοροπηδηχτή αλεπού..

 

Όπως το θέτεις, φίλε Sileon δεν μπορεί κάποιος παρά να συμφωνήσει. Η μόνη μου ένσταση όμως είναι πως ούτε ο "διαγωνισμός" είναι διαδικασία για να αποζητά κανείς τη νίκη με ματαιόδοξη επιμονή, oύτε η "αλλαζονική φύση" του ανθρώπου είναι συγχωροχάρτι και πρόφαση για να δικαιολογηθεί το οτιδήποτε. 

Οι διαγωνισμοί είναι στην καλύτερη περίπτωση συν-αγωνισμός και οχι αντ-αγωνισμός.

Το γεγονός πως στους περισσότερους διαγωνισμούς και γενικά στα projects του φόρουμ δεν έχουν υπάρξει τα φαινόμενα που βλέπουμε τελευταία, και με τόση μανία μάλιστα, είναι μάλλον ένδειξη πισωγυρίσματος σε τυπικές συμπεριφορές Ελληνικών φορουμ και όχι εξέλιξη. Οπότε η μετεξελικτική διαδικασία που αναφέρεις δεν πάει προς κάτι καλύτερο τελικά, αλλά προς εκφυλισμό.

 

Παρά το γεγονός πως έχουμε πει και ξαναπεί και ματαξαναπεί τα ίδια και τα ίδια άπειρες φορές, είναι σχεδόν αδύνατο μερικοί να τα δεχτούν και να τα καταλάβουν "ως έχουν"! Και δεν βλέπουν καν πόσο τρομερή δουλειά έχει κάνει ο καθένας μας στον εαυτό του σαν συγγραφέα, όλα αυτά τα χρόνια με τους "κανόνες" και τη "γραμμή" (αν και δε μ'αρέσει αυτή η λέξη) που έχουμε ως τώρα. Αν οχι ο καθένας, σίγουρα οι περισσότεροι και μεταξύ τους και γω.

 

Μου κάνει, τελικά, εντύπωση η προσπάθεια να εκλογικεύεται κάθε παράλογη άποψη, να ισοπεδώνεται κάθε προσπάθεια για το καλύτερο, και να "νομιμοποιείται" μια άποψη που ήταν πάντα και είναι εντελώς ξένη από αυτό το φόρουμ, και συγχρόνως πολύ ύποπτη, όταν γνωρίζουμε πως κάποια άτομα που πρεσβέυουν αυτη την άποψη, σε προσωπικά τους projects ή φόρα ή φορείς εκτός Ιντερνετ κλπ, είναι ακόμα πιο "σοβαροί" και "τυπικοί" από όσο είμαστε εδώ. Αυτό έχει συμβεί και στο παρελθόν και συμβαίνει και τώρα.

Δεν βλέπω λοιπόν γιατί αυτή τη "σοβαρότητα" με την οποία φέρονται αλλού, και το σεβασμό προς το χώρο που βρίσκονται δεν τα δείχνουν ΚΑΙ εδώ!

 

Ακριβώς όμως επειδή ποτέ οι διαγωνισμοί δεν ήταν "ανταγωνιστικοί", ποτέ η "νίκη" δεν ήταν το ζητούμενο με κάθε κόστος, αλλά ήταν μόνο ένα έναυσμα για να γράψει κάποιος κάτι καλό (όπως ίσως δείχνουμε τον καλύτερο εαυτό μας όταν πάμε σε ένα πάρτυ όπου θα έρθει ένα αγόρι ή κορίτσι που μας αρέσει), γι'αυτό πιθανότατα να μην ξαναγίνει διαγωνισμός συγγραφής στο φόρουμ, αν πρόκειται να περνάει σαν ποδοσφαιρικός αγώνας με όλα τα γνωστά παρεπόμενα.

Σημειωτέον πως σε κανένα, μα *κανένα* ξένο, συγγραφικό φόρουμ δεν γίνονται τα φαινόμενα που γινονται εδώ, ούτε υπάρχει τόση ανοχή που δείχνουμε εδώ.

 

Γενικά το ερώτημα ισως είναι πιο περίπλοκο, και πιθανά να χρειαζόταν μια εξ ίσου περίπλοκη απάντηση. Αλλά επειδή δεν υπάρχει χρόνος και διάθεση για τέτοιου είδους εξηγήσεις, μπορώ μόνο να δώσω την σύντομη εξήγηση: Οι διαγωνισμοί καθορίζονται από το φόρουμ, από τους admins και mods του, οι όροι του από τους ίδιους, και καθορίζονται έτσι διότι έτσι επιθυμούμε να είναι το φόρουμ. Take it or leave it. Ιf you wanna play, play nice "by the rules", για να το πω Αγγλιστί.

Με δύο λόγια το debate είναι άχρηστο γιατί δεν πρόκειται να αλλάξει αυτή η λογική επ'ουδενί λόγω, ούτε η βάση με την οποία στήθηκε το φόρουμ.

Επίσης, και μιλάω εντελώς γενικά τώρα, όταν οι περισσότεροι εδώ είναι 22-30 χρόνων περιμένει κανείς να φέρονται λίγο πιο ώριμα από όσο κακομαθημένα 15χρονα που πάσχουν, όπως λέω συνήθως, από υπερβολική έκκριση τεστοστερόνης!

 

Δεν θέλω να ακουστώ ούτε απειλητικός, ούτε "εξουσία" ούτε τίποτα. Αλλά τα debates για το χαρακτήρα του φόρουμ, των διαγωνισμών (αν συνεχιστούν) κλπ, τελειώνει δια παντός εδώ.

Προσπαθούμε για το καλύτερο, όχι για το ευτελέστερο. Και ναι, γίνονται και λάθη πού και πού!!

 

Αυτά. (Και δεν έγινα μπουρλότο. Όταν γίνομαι μπουρλότο σαν χρήστης σε κάποιον Ιντερνετικό χώρο ή δεν μ'αρέσει η τακτική του, απλά φεύγω. Δεν κάθομαι ούτε να τσακωθώ, ούτε προσπαθώ να τον αλλάξω, σαν τον Προκρούστη, για να τον φέρω στα δικά μου, εγωιστικά, μέτρα και σταθμά. Κοινώς, δεν θα πάω στο φόρουμ του Star Wars για να κάνω πόλεμο ώστε να γίνει φόρουμ του American Idol).

Edited September 11, 2008 by Dain

[Celestial]

Εχω καποιες πολλες ενστασεις οσο αφορα τα 2 ποστ σου dain και θα προσπαθησω να μην πολυμακυγορησω.

 

Καταρχην οσο αφορα το θεμα του κανουΜΕ η ΤΕ, σε βρήσκω πολυ foul μιας και το sff ειναι μια κοινοτητα, και ως τετοια αν ειναι κατι που κανετεΤΕ θετετε τους ΜΕ εκτος κοινοτητας, αν εχεις την αισθηση οτι το κανεΤΕ ( μιας κι εγω ειμαι στους ΜΕ ) για να

διαιωνίζεται το πρότυπο του βαυκαλιστικού ετσιγουσταρωεγωισμού, της καφρίλας και του κακώς εννοούμενου χαβαλέ όπου όλα περνάνε, όλα ισοπεδώνονται, και η όποια ποιότητα πάει περίπατο

Πιστευω οτι εχεις εσυ πρωτος παρεξηγησει τη φυση του "παιχνιδιου" καθως και το πως το βλεπουν και πιοι.

 

Το γιατι γινονται οι διαγωνισμοι ειναι κατι το undocumented και εντελως υποκειμενικο, οπως και το γιατι συμμετεχει η οχι καποιος σε αυτους δε θεωρω τη "χαρά της συγγραφής" κατι "τσιτατο" και μαλιστα ειναι μια χαρα που δε τη νοιωθω ( for record's sake ) οπως παραδεχεσε και μονος σου

ΔΕΝ είναι μόνο το "γράφω ό,τι μου γουστάρει" αλλά και το "προσπαθώ να γράψω καλά".

δεν ειναι ΜΟΝΟ λοιπον αλλα ειναι ΚΑΙ αυτο, και το που πευτει η βαρυτητα ειναι προσωπικο θεμα του καθε ενος, και συγνωμη για αυτο αλλα οι "χαβαλετζήδες" μπορουν να γραφουν οτι θελουν ( και δεν ειναι εκτος των κανονων του φορουμ) οσο εχουν προσβαση στο φορουμ και επαφειεται στην ευχερια του καθενος αν θα το διαβασει η οχι, οπως ειναι και το αν θα λαβει η οχι μερος σε διαγωνισμο.

 

Επισεις το πως και το γιατι γινεται ο διαγωνισμος ουδεποτε εχει ανακοινωθει ( απο οσο θυμαμαι ) με σαφης κανονες και ορισμους αρα ειναι free for interpretation...

 

επισεις λες οτι ειμαστε σε

ένα χώρο που δημιουργήθηκε από συγγραφείς φαντασίας για συγγραφείς φαντασίας

ειχα μεινει με την εντυπωση οτι ειναι ενας χωρος απο τους λατρεις της sff λογοτεχνιας προς ομοιους τους...

 

Επισεις ειχα την εντυπωση οτι η μονη "λογοκρισια" στο τι μπαινει στις βιβλιοθηκες ηταν το πνευμα των κανονισμων οχι το κατα ποσο ο συγγραφεας κανει "χαβαλε" αν ειναι ετσι πρεπει να σβηστουν αρκετα κειμενα θα ελεγα...

 

στο θεμα των κριτικων δε θα αναφερθω γιατι δε με αφορα γενικα

 

Γενικα παντως με ενοχλει το οτι μιλας για "κανονες" και "γραμμες" οι οποιοι δεν ειναι ξεκαθαροι και διαθεσιμοι ( περαν απο αυτους του φορουμ ) για "υποπτες συμπεριφορες" "υποσκαψεις" σοβαντισματα και λοιπα ( κατ εμε ) παραδοξα ...

 

Υ.Γ. Δεν φλειμαρω...

Edited September 11, 2008 by Celestial

[trillian]

Να ξεκαθαρίσω (διευκρινίσω μάλλον καλύτερα) κάτι.

 

Το θέμα δεν είναι οι ιστορίες αυτές καθαυτές, ούτε το όποιο "επίπεδό" τους.

 

Το θέμα είναι όλα τα υπόλοιπα - τα σχόλια, οι κριτικές, η όλη αντιμετώπιση κάποιων θεσμών.

 

Για να το πω πιο απλά: Κάποιοι από μας (όλους εμάς, mods και χρήστες) παίρνουμε στα σοβαρά αυτό που κάνουμε. Αν διαφωνεί κάποιος, ή το βλέπει αλλιώς, θα πρέπει τουλάχιστον να σέβεται αυτό το συναίσθημα των υπολοίπων.

 

Δεν κρίνουμε ιστορίες, κρίνουμε συμπεριφορές. Καμία ιστορία κανενός - είτε "χαβαλετζή" είτε όχι - δεν χάλασε ποτέ διαγωνισμό. Τον χάλασαν όμως, από πολλές απόψεις, τα κριτικά σχόλια για την διοργάνωση, οι γκρίνιες, ο εκτροχιασμός σχολίων και όλα τα υπόλοιπα, που έγιναν δημόσια από αρκετούς και προκαλούν πολλές λανθασμένες απόψεις. Και που στερούν τη χαρά της συγγραφής, όπως και να την εννοεί ο καθένας.

 

Μπορείς να έχεις μια άθλια ιστορία και να μην είσαι "χαβαλετζής". Μπορείς να έχεις μια υπέροχη ιστορία και να είσαι. Αλλά μια κοινότητα δε μπορεί να λειτουργήσει υπό συνεχή αμφισβήτηση των μελών. Είναι τόσο απλό.

Edited September 11, 2008 by trillian

[Naroualis]

Και μια κατάθεση σχολίων.

 

Να αντιγράψω αυτό που έγραψα και στο τόπικ με τους σχολιασμούς της 8άδας, ότι τα σχόλιά μου έγιναν χωρίς να λάβω υπόψη μου τα σχόλια των υπολοίπων. Είναι ο μόνος τρόπος για να ψηφίσω απερίσπαστη (και όχι, βιαστικοΘοδώρες, δεν είναι μομφή για το σχολιασμό των ιστοριών πριν λήξει η ψηφοφορία, γιατί τα έχω διαβάσει όλα τα σχόλια, απλά δεν τους έδωσα καμμία σημασία όσο έκανα τις παρατηρήσεις μου). Τα σχόλια θα αναρτηθούν και στα αντίστοιχα τόπικ.

 

Η σειρά εμφάνισης είναι εντελώς τυχαία και δεν αποτελεί ένδειξη σχετικά με την ψήφο μου. Επίσης την ιστορία του Ναμρίς θα τη σχολιάσω μόνο στο δικό της τόπικ.

 

Κι ένα γενικό σχόλιο. Μιας και εδώ ήταν οι πολλές ιστορίες να πω ότι δυσκολεύτηκα ως ένα σημείο να τις κατατάξω. Συνήθως διαβάζω μία-μία τις ιστορίες και τις βαθμολογώ από το ένα έως το δέκα και μετά τις βάζω με τη σειρά της βαθμολογίας τους. Αυτή τη φορά είχα μπουλούκια από νούμερα, τρία 8, τρία 7, τρία 6. Μπέρδεμα. Ότι αυτές οι τρεις είναι καλύτερες από τις άλλες τρεις, αλλά τις τρεις καλές μεταξύ τους δυσκολεύτηκα πολύ να τις κατατάξω. Δε μπορώ να ξέρω τι σημαίνει ακριβώς αυτό, αλλά έτσι, σαν παρατήρηση γενική θα ήθελα να τη μοιραστώ με το υπόλοιπο φόρουμ.

 

 

 

 

 

Adinol – Η αλυσίδα

 

Για πρωτόλειο είναι ενθαρρυντικό. Η επιλογή του θέματος ίσως είναι λίγο τετριμμένη, αλλά η πρωτοτυπία έχει παραγίνει θεός τον τελευταίο καιρό και δε με ενόχλησε καθόλου ένα τετριμμένο θέμα. Με καλύπτουν οι αναπτύξεις των χαρακτήρων, ειδικά του πατέρα. Θα σταθώ στο ότι θα περίμενα να το στήσεις καλύτερα, μιας και το πρόβλημα του κειμένου είναι ακριβώς το στήσιμό του. Ξεκινάς με οπτική γωνία που μοιάζει να ακολουθεί το παιδί, δεν δίνεις εξαρχής την ύπαρξη του πραγματικού σου αφηγητή, συνεχίζεις δείχνοντας μια φευγαλέα οπτική γωνία των γονιών και στο τέλος έρχεται ο καταρράκτης του info-bubble. Όλα όσα λέγονται στις τελευταίες παραγράφους μπορούν να εισαχθούν στην ιστορία, λίγο-λίγο, χωρίς σπόιλερ, χωρίς να καρφωθείς εξαρχής.

 

aScannerdarkly – Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι

 

Ψηφίζω το κείμενο σαν ένα από δυο τρία καλύτερα από πλευράς γλώσσα και στησίματος. Επίσης η ιδέα ήταν πολύ καλή, οι χαρακτήρες ζωντανοί (ειδικά της εξωγήινης, τον βρήκα καταπληκτικά σκιαγραφημένο). Δυστυχώς με έχασες εντελώς στο τέλος. Δεν πήρα όχι πρέφα ούτε καν πασιέντζα πια ήταν η κατάληξη.

 

Deodonus – Nosce Te Ipsum

 

Ωραίες εικόνες οφείλω να ομολογήσω, αλλά ήθελα ένα τσικ παραπάνω στην περιγραφή τους. Να γίνουν πιο καθαρές. Ειδικά στη σκηνή της «τοξοβολίας» ψιλομπλέχτηκα. Από την άλλη ωραία η παρουσίαση του τωρινού χαρακτήρα του αναζητητή, αλλά η μεταστροφή του είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Ένα βέλος ήταν αρκετό για να τα καταλάβει όλα; Δε θα ‘πρεπε να υπάρχει μια κλιμάκωση, από μη-σοφό σε σοφό; Κάτι που να μας λέει, να, τώρα, τώρα, θα δείτε, θα αλλάξει; Και κάτι σπασικλάκικο εκ μέρους μου: Ηχήσανε, απειλούσανε, καλούσανε. Απέβαλε παρακαλώ κι εσύ (μετά το Μηνά, που τα ίδια χούγια έχει) την κατάληξη –νε στο τρίτο πληθυντικό πρόσωπο, αν δεν το απαιτεί η διάλεκτος του ήρωά σου και εντελώς στα κομμάτια της απρόσωπης αφήγησης. Εφόσον το υπόλοιπό σου κείμενο δε θυμίζει ούτε κοπιάρει τον Παπαδιαμάντη, καλά θα είναι να μείνουμε στους κανόνες της επίσημης γραμματικής.

 

Guardian#2 – Ξεχασμένοι δρόμοι

 

Το πλέξιμο της πραγματικής και της πλασματικής προσωπικότητας του ήρωα με καθήλωσε. Μούδιασα, για την ακρίβεια. Ένιωσα ανήμπορη κι ούτε να θυμώσω δεν ήθελα. Υποθέτω ότι αυτό ήθελες να μας περάσεις. Αν όχι, τότε σου συνέβη ένα υπέροχο ατύχημα. Δε θα σταθώ πουθενά αλλού, θέλω να το κρατήσω στη μνήμη μου έτσι και να το απολεύσω όπως το πρωτογνώρισα.

 

Month - Ζωή και θάνατος

 

Πώς το κατάφερες αυτό, βρε Μηνά; Να ανακατέψεις παραμύθι sword and sorcery και εσχατολογικό θρίλερ; Να περιγράψεις με τόσο πάθος τα συναισθήματα του ήρωά σου για τη νεράιδα, αλλά να ξεχάσεις να αναφερθείς σε οποιοδήποτε άλλο του συναίσθημα; Να μπλέξεις την σκωληκοειδίτιδα και την περιτονίτιδα και το τέλος του Ήλιου σαν άστρο με όλο αυτό το παραμυθένιο σύμπαν; Κάθε νέα παράγραφος που διάβαζα με έκανε να ψάχνομαι να δω τι έχω ξεχάσει αν διαβάσω στις προηγούμενες παραγράφους.

 

Πρόσεξε: δε λέω ότι η ιδέα δεν είναι καλή. Το αντίθετο είναι εξαιρετική και τη βρήκα και πολύ πρωτότυπη. Όμως υπηρέτησέ τη σωστά. Ντύσε την με το σωστό ύφος, για όνομα των θεών, ομοιόμορφο. Μέσα σε ένα τόσο μικρό κείμενο είναι ανάξιο των ικανοτήτων σου να έχεις τόσες αλλαγές ύφους. Πέρασέ την ένα-δύο-τρία χέρια να παστρέψει. Να ξέρει κι ο αναγνώστης σου από πού ξεκινάει και πού πηγαίνει. Μπορείς και το ξέρω και το ξέρεις και το ξέρουμε όλοι μας. Και βρίσε με αν θες, αλλά δε θέλω να πάει χαμένη μια τέτοια ιδέα από «τεμπελιά».

 

Roriconfan - ΜΠΕΕΕλλάδα

 

Αστεία-αστεία , είναι ό,τι αρτιότερο έχεις γράψει (και εκτός από το Λαγείο τα έχω διαβάσει όλα). Η ιδέα σου είναι ξεκάθαρα παρουσιασμένη και χωρίς υπερβολές. Η σάτιρα είναι σε σωστές δόσεις και το διδακτικό ύφος λείπει πρακτικά εντελώς. Μπράβο. Μόνο μια παρατήρηση, για να μην έχεις προβλήματα πνευματικών δικαιωμάτων: το Αυγατηγανιστάν το σκέφτηκε πρώτος ο Ευγένιος Τριβιζάς στην Φρουτοπία. Είναι πολύ ωραίο, αλλά… το πρόλαβε άλλος.

 

Sonya - Meetthoth

 

Πράτσετ φαν κι εγώ και το μεγάλο δάσκαλο τίμησες Σόνυα μου, ακόμη και την ίδια του τη γλώσσα. Δε θα σταθώ πουθενά (ειδικά στη γλώσσα, διότι δεν έχω την πρέπουσα αυτοπεποίθηση) απλά θα ήθελα ένα πιο εντυπωσιακό τέλος. Κάτι πιο cheesy, για την ακρίβεια. Long live Metthoth…

 

Electroscribe - Αγκάθια

 

Δε θα πω ότι ήταν η τέλεια ιστορία αλλά ήταν σίγουρα εκείνη που με συγκίνησε περισσότερο. Ίσως επειδή έναν Βασίλη τον έχουμε όλοι μέσα μας, υποθέτω. Πόσες και πόσες φορές δεν συναντήσαμε ένα άτομο τρελαμένο, που προσπάθησε να μας πει πόσο πιο ανώτερο ήταν από μας. Παρατηρήσεις θα ήθελα να κάνω αρκετές, οι πιο σοβαρές όμως είναι οι εξής: πρώτον γιατί τα ξωτικά μίλησαν εκείνη τη στιγμή στο Βασίλη; Δεύτερον, τι ακριβώς παίζει με το παιδί των ανθρώπων και των ξωτικών και πώς αλληλεπιδρούν; Τρίτον, η σχέση της Ελένης με το Μιχάλη είναι κάπως αβάσιμη. Άσχετα με το αν τα κοριτσάκι της ηλικίας της προτιμούν τέτοιους άντρες, αν κάνεις συνέχεις παρέα με ένα αγόρι, δεν παίζει να την πέφτει –ή να πέφτεις- στον πρώτο μπρατσόνι που σου την πέφτει. Θεωρώ ότι δε θα ταίριαζε στο χαρακτήρα της κοπέλας έτσι όπως τον παρουσιάζεις. Ίσως έπρεπε να την κάνεις πιο επιφανειακή, πιο ρηχή.

 

Guardian#1 – Το Στοίχημα

 

Φοβάμαι ότι απέτυχα να δω το φανταστικό κομμάτι του κειμένου. Εντάξει θα μπορούσε να είναι τρόμου, αλλά και πάλι ήταν γραμμένο σε μεγάλο μέρος από την οπτική γωνία των παιδιών, οπότε το μόνο που ένιωσα ήταν η ψυχρότητά τους. Θεωρώ ότι είναι άρτια γραμμένο, αν και μπορείς να είσαι σίγουρος ότι τις παραγράφους με τις φιλοσοφικές και λογικές αναλύσεις δεν τις διάβασα και με πολύ μεγάλη προσοχή. Έχω δυσκολία να παρακολουθήσω τέτοιου είδους κείμενα.

 

Mariposa – Η Στάση των Τριών Ημερών

 

Γλυκύτατο, -τι άλλο θα μπορούσε να ήταν άλλωστε; Αλλά. Αλλά για να το ευχαριστηθώ θα ήθελα να έχει μερικά πραγματάκια. Πρώτον μια καλύτερη παρουσίαση του χαρακτήρα της Ιουλίας. Όχι να καρφωθείς ότι αυτή θα φέρει την κάθαρση στο τέλος, αλλά να μας δώσεις πάτημα να τη δούμε σαν κορακίνα με τα όλα της κι όχι σαν έναν κομπάρσο που απλά τον χρησιμοποίησες για να μας εισάγεις στην ιστορία. Δεύτερον, δε θα πρότεινα να περιορίσεις τους διαλόγους, αλλά να τραβήξεις λίγο τις περιγραφές. Στην παρούσα μορφή ο διάλογος νικάει τρία-ένα την αφήγηση και αυτό του αφαιρεί μέρος από το παραμυθιακό του στοιχείο. Και τρίτον, θα ήθελα να αναπτυχθεί λιγάκι και το τέλος. Όχι ότι δεν εξυπηρετεί όπως είναι γραμμένο, αλλά έχω την αίσθηση ότι δε «γεμίζει» όλον τον χώρο που έχει στη διάθεσή του.

 

(Να πω και την αμαρτία μου: πίστεψα στην αρχή ότι θα παίξει συνδικαλισμός και ετοιμάστηκα για μεγάλα τσαμπουκαλίκια. Αλλά τελικά με έφερες ίσα βάρκα, ίσα νερά. Ωραία τοποθέτηση.)

 

Kitsos – Το πρότζεκτ

 

Εντάξει, λοιπόν. Το κατάφερες. Με έκανες να ζηλέψω. Και; Τι κέρδισες; Άρτιο μου φαίνεται, εξαιρετικό μου φαίνεται, στο σκοτάδι με κρατάει ως το τέλος, χαστούκι μου δίνει όταν καταλαβαίνω ποιο είναι το πρότζεκτ, γελαστούλα είμαι με τα αγοράκια, που ακόμη κι όταν το παίζουν θεοί, αγοράκια μένουνε. Απολύτως καμμία παρατήρηση δεν έχω να σου κάνω.

[Nihilio]

Χμμ, εγώ άπλα θέλω να πω ότι καλά όλα αυτά περί επαγγελματισμού στη γραφή, συγγραφικών ασκήσεων, επίπεδου ιστοριών κτλ που έχω κατά καιρούς διαβάσει στα Τoπίκ των διαγωνισμών άλλα για μένα ο βασικός λόγος που τους κάνουμε είναι να παίζουμε και να κάνουμε χαβαλέ όποτε ας μη το χαλάσουμε αυτό όσο μπορούμε

Μάριε, ειναι σα να παίζουμε ποδόσφαιρο. Όποιος βάλει τα περισσότερα γκολ θα πανιγυρίσει, όποιος παίζει για τρην πλάκα του, θα πάει μια ώρα αρχύτερα στη γωνιά του.

Αν σε κάποιον αρκεί να 'παίζει', μπορεί να αρκεστεί στο παίξιμο στη γωνίτσα που λέγαμε, και να αφήσει τους πιο ανταγωνιστικούς φίλους του να κάνουν τη δουλειά τους. Γιατί το παιχνίδι για να έχει πλάκα πρέπει να έχει το στοιχείο του ανταγωνισμού. Αρκεί να μην καταλήγει αθέμιτος ή να 'χαλάει' τους συμμετέχοντες.

 

Και, ως εμπνευστής του θεσμού των διαγωνισμών, βασικός στόχος, πέρα από το να ανανεώσει το πεσμένο ενδιαφέρον για την πεζογραφία στο φόρουμ, να λειτουργήσει ως μια διασκεδαστική εξάσκηση και μια αφορμή για βελτίωσή όλων μας.

 

So, take it or leave it...

[trillian]

Όπως είπα και στο τόπικ των αποριών, δίνεται νέα προθεσμία μέχρι 14/9.

 

Τελευταία ευκαιρία να αταθέστε τον οβολό σας!

[Deodonus]

Ύστερα από τα μηνύματα που μου στείλατε, κλέβω λίγα λεπτά από τον πανικό που επικρατεί αυτόν τον καιρό (εξεταστική, ξεκινάν υποχρεώσεις, ψάχνω δουλειά και άλλα διάφορα) για να δηλώσω και εγώ το top-5 μου. Παιδιά, χίλια συγγνώμη που δεν σχολίασα όλες τις ιστορίες, αλλά εδώ και μια βδομάδα, ελάχιστος χρόνος μου μένει για να κάτσω στο pc.

 

 

Νο.1 Η ΑΛΥΣΙΔΑ του adinol

 

Εξαίρετη ιστορία, με άγγιξε βαθύτατα. Και σαν ιδέα και σαν απόδοση, ενώ έλαβε το θέμα του διαγωνισμού με έναν διαφορετικό τρόπο. Δύο σημεία τα βρήκα αδύναμα: πρώτον οι σχολιασμοί σε παρενθέσεις του παιδιού (εκτός και άμα δεχθούμε ότι παρ’ όλη την ηλικία του, ήταν αρκετά σκληρό και ρατσιστικό – πράγμα πιθανό, αλλά χρειάζεται ίσως αιτιολόγηση) και το τέλος, εκεί που αποκαλύπτεται η ιστορία. Δεν ξέρω τι ακριβώς δεν μου άρεσε στο δεύτερο, αλλά το βρήκα λίγο άκομψο.

 

Νο.2 Ξεχασμένοι Δρόμοι του Guardian of the RuneRing #2

 

Πραγματικά πολύ καλή σύλληψη, με αμέτρητες δυνατότητες εμφάνθυνσης σε ψυχολογικό επίπεδο (μου άρεσε τόσο πολύ που σκέφτομαι να την χρησιμοποιήσω και εγώ κάποτε). Σε κάποια σημεία σχεδόν ταυτίστηκα με τον χαρακτήρα. Όμως έχω μερικά παράπονα: δεν είδα πολλή επιστημονική φαντασία (το σενάριο θα μπορούσε να συμβεί και σε έναν «συμβατικό» ηθοποιό) και, τέλος, δεν είδα ίσως αρκετή «μάχη» στην ψυχή του ήρωα όπως θα ήθελα. Επίσης, είχε μία αδυναμία ως προς την παρουσίαση των παρελθοντικών καταστάσεων και του γενικότερου πλαισίου.

 

Νο.3 Ζωή και Θάνατος του Month

 

Πολύ ωραίο κείμενο, μαγευτικό, συγκινητικό. Λίγο προς το τέλος δεν κατάλαβα τι έγινε με την νεράιδα – είχε πεθάνει; Εξακολουθούσε να ζούσε και εμφανιζόταν μόνο κατά καιρούς; Επίσης, η περιγραφή αμέσως αφότου αυτός πέθανε μου φάνηκε λίγο αδύναμη. Μου άρεσε ως ιστορία και ως ιδέα.

 

Νο.4 Το Πρότζεκτ του kitsos

 

Ιδιόμορφη ιστορία. Αρκετά ανθρώπινη και ρεαλιστική (συζητήσεις που θα μπορούσα να είχα βιώσει και εγώ). Βέβαια, μέχρι τις τελευταίες σειρές, ανάθεμα αν είχα καταλάβει για τι πράγμα μιλούσανε. Έχω και μερικές απορίες ως προς το «συμβούλιο», το πρότζεκτ και, τέλος πάντων, που ήταν και δεν μπορούσε να φύγει.

 

Νο.5 ΜΠΕΕΕλλάδα του roriconfan

 

Ωραία ιδέα, έξυπνη σύλληψη. Δεν έχω πρόβλημα που έχει σαφέστατες νύξεις πολιτικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Έχω πρόβλημα ότι παραείναι προφανείς. Θα τις προτημούσα πιο έμμεσες, πιο καλυμμένες – σε βαθμό που ένας ανυποψίαστος να δυσκολευόταν να τις καταλάβει.

 

 

Αυτά τα ολίγα. Ευχαριστώ και για τα σχόλιά σας στην ιστορία μου (κάποια στιγμή θα κάτσω να τα διαβάσω κι αυτά). Καλή μας επιτυχεία στην ψηφοφοριακή αναμέτρηση! Αλήθεια, θα ανοίξει poll ή θα γίνει manually η ψηφοφορία?

 

 

 

Υ.Γ.:Αγαπητή μου Sonya, γιατί αγγλικά; Δυσκολεύομαι τόσο να τα καταλάβω (με το λεξικό στο χέρι, όσο άντεξα) όσο και να τα «ζήσω». Δυστυχώς δεν μπόρεσα να διαβάσω το κείμενό σου – και στεναχωρήθηκα γιατί με είχες κατατάξει και στην πρώτη θέση.

Edited September 15, 2008 by Deodonus

[trillian]

Εμ... Θοδωρή... όπως λέει και στο θρεντ, πρέπει να στείλεις σε μένα με πμ την κατάταξη και των 11 ιστοριών, από την καλύτερη στη χειρότερη και εμμ... μέχρι σήμερα το βράδυ

 

(οκ, καρφώθηκα :tongue:)

[trillian]

Και έφτασε επιτέλους η ώρα!!

 

Τσέκαρα και ξανατσέκαρα τις ψήφους, και πάλι καλά που το έκανα, γιατί όπως θα δείτε τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα ;)

 

Ξεκινάμε λοιπόν, από το τέλος:

 

11η θέση

Nosce Te Ipsum του Deodonus, με 82 βαθμούς

 

10η θέση

ΜΠΕΕΕλλάδα του roriconfan, με 85

 

9η θέση

Ζωή και Θάνατος του month, με 88

 

8η θέση

Ξεχασμένοι Δρόμοι του Guardian of the Rune Ring #2, με 97

 

Και ξεκινάει... το ντέρμπι:

 

7η-6η θέση

Meetthoth της Sonya

και

Το Στοίχημα του Guardian of the Rune Ring #1,

με 108 βαθμούς έκαστη

 

5η-4η-3η θέση

Άπειροι Αριθμήσιμοι Θάνατοι του aScannerDarkly

και

H Αλυσίδα του adinol

και

Η Στάση των Τριών Ημερών της mariposa

με 136 βαθμούς έκαστη

 

2η θέση

Το Πρότζεκτ του kitsos, μόλις μια ανάσα μπροστά από τους υπόλοιπους, με 137 βαθμούς.

 

και συνεπώς...

 

Νικητής του επετειακού διαγωνισμού της 28άδας είναι ο Electroscribe, με την ιστορία Αγκάθια και 141 βαθμούς!

 

 

Πολλά πολλά συγχαρητήρια στον νικητή, και φυσικά σε όλους τους συμμετέχοντες! Πρέπει να σας πω ότι τέτοιο κονταροχτύπημα πρώτη φορά βλέπω, 5 ιστορίες να είναι τόσο κοντά και να παλεύουν για την πρώτη θέση, ενώ και οι υπόλοιπες καταστάλαξαν μόλις στις τελευταίες ψήφους... Μας δυσκολέψατε όλοι και πολλά συγχαρητήρια σε όλους

Edited September 15, 2008 by trillian

[kitsos]

Συγχαρητήρια σε όλους τους συμμετέχοντες αλλά κυρίως στον Electroscribe για την πρώτη θέση. Από ότι φάνηκε ήταν ένας επετειακός διαγωνισμός με τα όλα του. Μακάρι να ζήσουμε πολλούς ακόμα τέτοιους.

[Naroualis]

Συγχαρητήρια κι από μένα, Electro! Και τώρα να βγει ο Παρατηρητής και να πει αν το είχα προβλέψει ή όχι!

[mariposa]

Αυτό και αν είναι ντέρμπι... Συγχαρητήρια σε όλους και φυσικά στον νικητή. Πάντα τέτοια Electroscribe!

[DinoHajiyorgi]

Χε-χε Electroscribe, χε-χε! It was your destiny