Αγγλικός Οίκος εκδίδει Ελληνικό Φανταστικό ;!

[Darkchilde]

Στο τι μπορούμε/πρέπει να κάνουμε εμείς, δε διαφωνούμε καθόλου:

 

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=3414&st=40

 

Αλλά θα βοηθούσε να μην εκδίδονται και μπούρδες οι οποίες βγάζουν κακό όνομα στο χώρο και μας αναγκάζουν κι εμάς να δικαιολογούμε τα αδικαιολόγητα.

 

Σε όλους τους χώρους εκδίδονται καλά και κακά βιβλία. Εκδίδονται μπούρδες και εκδίδονται και διαμάντια. Δεν χρειάζεται να δικαιολογούμαστε για τις μπούρδες του φανταστικού. Μήπως στα άλλα είδη λογοτεχνίας εκδίδονται μόνο καλά βιβλία; Στα άλλα είδη λογοτεχνίας κάθεται κανένας να δικαιολογηθεί επειδή εκδίδονται μπούρδες; Όχι. Και δεν είναι δουλειά μας να δικαιολογούμε τις μπούρδες αλλά να διαβάζουμε και να κρίνουμε και απλά να λέμε την γνώμη μας για το κάθε βιβλίο.

[dreamwhisperer]

Σωστό, αλλά άμα δε σου δώσουν μια ευκαιρία, δεν μπορείς να τους κερδίσεις. Χωρίς παιχνίδι, δεν υπάρχει νίκη.

 

Tι προτείνεις;

 

Η Βούλα θεωρεί ως μία κάποια λύσις την προσωπική συμμετοχή (σώστε το περιβάλλον πετώντας το κουτάκι κόκα κόλα στο κάδο με την ανακύκλωση).

 

Καταλαβαίνω ότι κάτι έχεις στο μυαλό σου, αλλά δεν το λες για να το καταλάβω.

 

ΥΓ. Άλλαξε ο τρόπος που διατάσσονται τα ποστ στο φόρουμ ή έγινα πιο βλάκας και μπερδεύομαι;

[Darkchilde]

Διότι η προσωπική συμμετοχή είναι αυτό που μπορώ να κάνω. Να προωθήσω κάποια βιβλία που μου άρεσαν, να τα δανείσω για διάβασμα, αυτά είναι που μπορώ να κάνω. Και μπορούν όλοι να κάνουν. Και εαν εμείς τα 20-30 άτομα το κάνουμε σε φίλους και γνωστούς εκτός forum, σε κάποιους αυτά τα βιβλία θα αρέσουν και θα το κάνουν και οι ίδιοι. Αλυσιδωτή αντίδραση !

 

Ένα βιβλίο δεν πουλάει μόνο επειδή γίνεται γνωστό. Πουλάει κι επειδή σε κάποιους άρεσε και το πρότειναν.

 

Αρκετές φορές βιβλία/ταινίες κλπ. που έχουν προωθηθεί μέχρι αηδίας έχουν αποτύχει και έχουν πετύχει άλλα με πολύ μικρότερη ή σχεδόν καθόλου προώθηση. Βλέπε την ταινία Pitch Black που έγινε επιτυχία χωρίς να προωθηθεί, ή ακόμα και το Harry Potter που όσο και να φωνάζετε δεν έγινε επιτυχία αμέσως, αντίθετα απορρίφθηκε το βιβλίο από πολλούς εκδοτικούς οίκους πριν τον οίκο Bloomsbury. Kαι η επιτυχία δεν ήρθε αμέσως με το πρώτο βιβλίο, αλλά από το τρίτο και μετά.

 

Kαι σε ταινίες δείτε και το 10000BC που παρ'όλη την προώθηση απέτυχε παταγωδώς!

 

Έχω βαρεθεί να ακούω να γκρινιάζουν για την κατάσταση στο φανταστικό ή οτιδήποτε χωρίς όμως κανένας να κάνει τίποτα ή να προτείνει τίποτα. Τουλάχιστον εγώ προσπαθώ. Αγοράζω, διαβάζω, προτείνω αυτά που μου αρέσουν άσχετα με το αν είναι ελληνική ή ουγκαντέζικη φαντασία, ή άλλο βιβλίο. Όταν έχω όρεξη γράφω και στο blog, και συγκεκριμένα στο blog υπάρχει και μία παρουσίαση από το βιβλίο της Naroualis.

 

Όσοι γκρινιάζετε, τι ακριβώς κάνετε; Τι προτείνετε να γίνει; Υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσε ο καθένας μας να κάνει; Ακόμα και άτομα που δεν είναι συγγραφείς ή εκδότες;

[dreamwhisperer]

Διότι η προσωπική συμμετοχή είναι αυτό που μπορώ να κάνω. Να προωθήσω κάποια βιβλία που μου άρεσαν, να τα δανείσω για διάβασμα, αυτά είναι που μπορώ να κάνω. Και μπορούν όλοι να κάνουν. Και εαν εμείς τα 20-30 άτομα το κάνουμε σε φίλους και γνωστούς εκτός forum, σε κάποιους αυτά τα βιβλία θα αρέσουν και θα το κάνουν και οι ίδιοι. Αλυσιδωτή αντίδραση !

 

Ένα βιβλίο δεν πουλάει μόνο επειδή γίνεται γνωστό. Πουλάει κι επειδή σε κάποιους άρεσε και το πρότειναν.

 

Αρκετές φορές βιβλία/ταινίες κλπ. που έχουν προωθηθεί μέχρι αηδίας έχουν αποτύχει και έχουν πετύχει άλλα με πολύ μικρότερη ή σχεδόν καθόλου προώθηση. Βλέπε την ταινία Pitch Black που έγινε επιτυχία χωρίς να προωθηθεί, ή ακόμα και το Harry Potter που όσο και να φωνάζετε δεν έγινε επιτυχία αμέσως, αντίθετα απορρίφθηκε το βιβλίο από πολλούς εκδοτικούς οίκους πριν τον οίκο Bloomsbury. Kαι η επιτυχία δεν ήρθε αμέσως με το πρώτο βιβλίο, αλλά από το τρίτο και μετά.

 

Kαι σε ταινίες δείτε και το 10000BC που παρ'όλη την προώθηση απέτυχε παταγωδώς!

 

Έχω βαρεθεί να ακούω να γκρινιάζουν για την κατάσταση στο φανταστικό ή οτιδήποτε χωρίς όμως κανένας να κάνει τίποτα ή να προτείνει τίποτα. Τουλάχιστον εγώ προσπαθώ. Αγοράζω, διαβάζω, προτείνω αυτά που μου αρέσουν άσχετα με το αν είναι ελληνική ή ουγκαντέζικη φαντασία, ή άλλο βιβλίο. Όταν έχω όρεξη γράφω και στο blog, και συγκεκριμένα στο blog υπάρχει και μία παρουσίαση από το βιβλίο της Naroualis.

 

Όσοι γκρινιάζετε, τι ακριβώς κάνετε; Τι προτείνετε να γίνει; Υπάρχει κάτι άλλο που θα μπορούσε ο καθένας μας να κάνει; Ακόμα και άτομα που δεν είναι συγγραφείς ή εκδότες;

 

Μην παίρνεις φωτιά.

 

Συμφωνώ μία λύση είναι αυτή. Όσο επτρέπουν τα οικονομικά και πάνω από όλα για προσωπική ευχαρίστηση και εγώ αγοράζω βιβλία, προσπαθώ να ενημερωθώ, δίνω μία μικρή προτεραιότητα στην ελληνική λογοτεχνία (που ομολογουμένως με έχεις εκπλήξει θετικά τον τελευταίο καιρό).

 

Ωστόσο πρέπει να υπάρχουν και λύσεις πιο γενικές που να αγκαλιάζουν ευρύτερη γκάμα κοινού. Το θέμα δεν είναι απλώς πως θα πείσουμε ένα στενό κοινωνικό κύκλο που όυτως ή αλλιώς είναι κάπως σίγουρος, αλλά πως θα τραπεί η κυρία που διαβάζει κατωτέρας στάθμης λογοτεχνίας (γιατί έτσι της έχουν πει να κάνει) να πάρει κάτι πιο αξιόλογο στα χέρια της. Πως ο πιτσιρικάς θα δεχτεί να θυσιάσει μία κάρτα για το κινητό του για να πάρει ένα ωραίο βιβλίο, πως ο επαγγελματίας που γυρνάει κουρασμένος από τη δουλειά, αντί να δει τηλεόραση θα πιάσει ένα βιβλίο για να ξεκουραστεί. Πως ο φοιτητής θα πιει ένα ποτήρι ουίσκι λιγότερο και θα αγοράσει ένα βιβλίο κτλ.

 

Μιλάμε για κοινωνική αναστροφή. Ένα μέλος του forum μου είχε πει ότι έχει βαρεθεί να βγαίνει με μία παρέα και να νιώθει υποδεέστερος γιατί όλοι δέχονται να μιλήσουν για άρτσι μπούτσι και λουλάς, αλλά όταν αναφερθεί ένα βιβλίο, τον κοιτάν σαν παρείσακτο. Συμφωνώ απόλυτα. Η κύρια επιδίωξη είναι να γίνει must η ανάγνωση βιβλίων. Οι παρέες να συζητάν γι' αυτά. Ο κόσμος να ενδιαφέρεται. Να φύγει η συγγραφή και η λογοτεχνία από την εσωστρέφια και να απευθυνθει σε ένα ευρύτερο κοινό.

 

Έχω πολλές προτάσεις γι' αυτό. Πολλές ήδη εφαρμόζονται ως ένα βαθμό.

 

1. To forum είναι μία πολύ καλή κίνηση, που αν αποτινάξει κάποια μικρή ενδοστρέφεια που έχει, θα μπορέσει να πιάσει μία ολόκληρη ομάδα νέων ατόμων (ινερνετιακών χρηστών και κυρίως πιτσιρικάδων).

2. Δεν διαφωνώ καθόλου με την προσωπική συμμετοχή που επικαλείσαι (πριν ζήσεις από τη λογοτεχνία, ζήσε την λίγο και εσύ).

3. Πρέπει επιτέλους να γίνει ένα άνοιγμα στο πιο ισοπεδωτικό μέσο από όλα (και γίνονται κάποιες κινήσεις προς τα εκεί, που σύντομα θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα ελπίζω) την τηλεόραση.

4. Τα βιβλία πρέπει να γίνουν πιο φθηνά!

5. Αλλαγή της δομής των παρουσιάσεων.

 

Και άλλα πολλά που μπορούμε να τα συζητήσουμε εν καιρώ.

[Electroscribe]

Tι προτείνεις;

 

Η Βούλα θεωρεί ως μία κάποια λύσις την προσωπική συμμετοχή (σώστε το περιβάλλον πετώντας το κουτάκι κόκα κόλα στο κάδο με την ανακύκλωση).

 

Καταλαβαίνω ότι κάτι έχεις στο μυαλό σου, αλλά δεν το λες για να το καταλάβω.

 

Το έβαλα και πιο πάνω:

 

http://community.sff.gr/index.php?showtopic=3414&st=40

 

post #45. Νόμιζω είναι αρκετά συγκεκριμένες οι προτάσεις μου

[Electroscribe]

Άλλο άρθρο για το ίδιο βιβλίο:

 

Mεταφράσεις-διαβατήρια

ΜΙΚΕΛΑ ΧΑΡΤΟΥΛΑΡΗ

 

 

 

 

 

Βρικόλακες, σατανάδες, καταραμένοι ήρωες, ακέφαλοι άνδρες, νεράιδες και ξωτικά, στοιχειωμένοι τόποι, παράλογα, μακάβρια ή ανεξήγητα φαινόμενα, διαπλανητικά ταξίδια. Όλα μαζί σε μια αγγλική έκδοση με ελληνικές υπογραφές! Και μάλιστα από τις καλύτερες. Καβάφης, Ροΐδης, Παπαδιαμάντης και Λαπαθιώτης, Επισκοπόπουλος και Θεοτοκάς, Εμπειρίκος και Γονατάς, Λειβαδίτης και Κούρτοβικ. Τριάντα «ονόματα» από το 1821 μέχρι σήμερα. Πρόκειται για την Ανθολογία Ελληνικού Φανταστικού Διηγήματος, που επιμελήθηκε και μετέφρασε ο Ντέιβιντ Κόνολι. Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τον Dedalus στο πλαίσιο της σειράς ευρωπαϊκής λογοτεχνίας του φανταστικού, και παρουσιάστηκε προχθές, όχι στον στενό κύκλο του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού αλλά στο μεγάλο λονδρέζικο βιβλιοπωλείο Borders. Αυτό είναι το στοίχημα, όπως λέει και ο Κόνολι. Να αναμετριούνται οι Έλληνες συγγραφείς με τους ξένους ομοτέχνους τους, όχι ως Έλληνες, αλλά ως καλοί συγγραφείς. Και αυτό ακριβώς επιτυγχάνεται με το «Greek Fantasy», που δεν προωθείται ως γραφικό ή εξωτικό, αλλά ως ενδιαφέρουσα προσέγγιση ενός λογοτεχνικού είδους που, πάντως, πουθενά δεν είναι τόσο περιθωριοποιημένο όσο στην Ελλάδα. Φυσικά μπορεί κανείς να έχει ενστάσεις, να θεωρεί ότι κάποιες ιστορίες βαφτίζονται καταχρηστικά «φανταστικές», ο «Πέδρο Καζάς» του Κόντογλου π.χ. Ωστόσο, ολόκληρο το βιβλίο κολυμπάει σε μια παράξενη, παράδοξη και απόκοσμη ατμόσφαιρα που είναι γοητευτική, και δεν είναι τυχαίο ότι ο «Independent» το βαθμολόγησε με 4 (στα 5) αστέρια. Αυτά τα διηγήματα ενδεχομένως να μην είναι τα κορυφαία του είδους, τονίζει ο ανθολόγος, «όμως αποτελούν τα θεμέλια πάνω στα οποία μπορεί να κτιστεί το μέλλον της ελληνικής λογοτεχνίας του φανταστικού».

 

Ο Ντέιβιντ Κόνολι είναι ένας άνθρωπος-κλειδί για την προώθηση της ελληνικής λογοτεχνίας στον αγγλοαμερικανικό χώρο, και θα μπορούσε να λειτουργήσει (και) σαν ατζέντης της. Ωστόσο όταν το έκανε, ανεπίσημα, σπάνια αναγνωριζόταν η προσφορά του και κανένας κρατικός φορέας δεν θέλησε να χρηματοδοτήσει την παρουσία του σε καίριες συναντήσεις στο εξωτερικό, οπότε... το έκοψε! Άλλωστε δεν είναι αυτή η δουλειά του. Ο Κόνολι είναι ένας από τους καλύτερους (και ακριβότερους) μεταφραστές πεζογραφίας αλλά και ποίησης (Ελύτης, Δημουλά, κ.ά.) στα αγγλικά, και διδάσκει μεταφρασιολογία ως αναπληρωτής καθηγητής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Γεννημένος στο Σέφιλντ, προτιμά να προβάλλει την ιρλανδική καταγωγή του ­ «μετά τα Δεκεμβριανά, είναι μάλλον σοφότερο»­ και φέτος συμπληρώνει 25 χρόνια ως μόνιμος κάτοικος της Ελλάδας. Ερχόταν στις διακοπές από 14 χρόνων, έπειτα ως φοιτητής ελληνικής φιλολογίας, ώσπου τελικά, το 1998, πήρε την ελληνική υπηκοότητα ­ έκανε μάλιστα και έξι μήνες στρατό στην Καλαμάτα! H ειρωνεία είναι ότι το πρώτο βιβλίο που αποπειράθηκε να μεταφράσει ήταν η... «Δυστυχία τού να είσαι Έλληνας» του Δήμου!

 

Σήμερα έχει πάνω από 20 βιβλία στο ενεργητικό του, και πλήθος συνεργασίες σε αγγλόφωνα περιοδικά. Από πέρσι το καλοκαίρι έχουν εκδοθεί μάλιστα σε μετάφρασή του βιβλία τόσο διαφορετικά στο ύφος τους όσο ο «Σκούφος από πορφύρα» της Δούκα, η «Ελένη ή ο Κανένας» της Γαλανάκη, ο «Αθλητής του τίποτα» του ποιητή Γ. Κοντού, σε λίγο το «Νυχτερινό δελτίο» του Μάρκαρη. Και φυσικά η «Ανθολογία του Φανταστικού» με μια επίσης μεγάλη ποικιλία γραφών που αναδεικνύουν την ελληνική λογοτεχνία και τις μεταφραστικές ικανότητες του ανθολόγου: Από το καβαφικό «Εις το φως της ημέρας» με τον σατανικό άνδρα που επισκέπτεται τον ήρωα στο όνειρό του για να του δώσει ένα ραντεβού, ώς τον «γκόθικ» «Γιο του βρικόλακα» (Παράσχος). Από τον καφκικό και εφιαλτικό «Ακέφαλο άνθρωπο» που συντηρεί το κεφάλι του στο ψυγείο (Βαλαωρίτης), ώς τον ρεαλιστή «Δράκουλα» που πίνει το ίδιο του το αίμα (Αμπατζόγλου) ή τον sci-fi «Θεοκλή» που εξαφανίζεται σε ένα διαπλανητικό ηλεκτρομαγνητικό νέφος (Γρηγοριάδης) κ.ά. Θα έλεγε κανείς ότι αποτυπώνεται εδώ, όχι ένας κόσμος απελευθερωμένος από τον ορθολογισμό, αλλά μάλλον, ο ποιητικός εξορθολογισμός ενός παράλογου κόσμου.

 

Είναι λοιπόν μύθος ότι η αγγλοαμερικανική αγορά είναι κλειστή στους Έλληνες; «Είναι δύσκολη αλλά δεν είναι απροσπέλαστη», υποστηρίζει ο Κόνολι. Όμως οι προσπάθειες που γίνονται από ελληνικής πλευράς, είτε είναι χλιαρές είτε πηγαίνουν προς τη λάθος κατεύθυνση «και συχνά γίνονται μόνο για εσωτερική κατανάλωση». «Αντί π.χ. να στέλνουμε εδώ κι εκεί συγγραφείς ως ομιλητές σε διάφορες λογοτεχνικές βραδιές όπου προσέρχεται μόνο ένα μικρό ελληνικό ή φιλελληνικό ακροατήριο, καλύτερα θα ήταν οι αρμόδιοι φορείς όπως το Κέντρο Βιβλίου ή το Κέντρο Λογοτεχνικής Μετάφρασης να έβρισκαν πρόσβαση στα μεγάλα λογοτεχνικά φεστιβάλ της Αγγλίας και να έστελναν εκεί, έναν, έστω, συγγραφέα, που θα συνομιλούσε όμως, επί ίσοις όροις, με τους ξένους». Χρειάζεται επίσης να αποκτήσουμε καλούς ατζέντηδες και πάντως να προκαλέσουμε μεταφράσεις ­ αυτές είναι το διαβατήριο ­ και να τις προσέχουμε πολύ, διότι «μπορούν να θάψουν μια ολόκληρη λογοτεχνία, αν δεν είναι καλές». Προσοχή όμως. Τίποτα δεν θα προχωρήσει, αν το βιβλίο δεν είναι καλό. (Ευτυχώς!)

[tetartos]

Να σημειωθεί κι εδώ η πηγή: ΤΑ ΝΕΑ Online - 19/06/2004 - Mεταφράσεις-διαβατήρια

[Παρατηρητής]

Προσοχή όμως. Τίποτα δεν θα προχωρήσει, αν το βιβλίο δεν είναι καλό. (Ευτυχώς!)

 

Αχαχαχαχα!!!!!!!!!!!

[Παρατηρητής]

Μην παίρνεις φωτιά.

 

Συμφωνώ μία λύση είναι αυτή. Όσο επτρέπουν τα οικονομικά και πάνω από όλα για προσωπική ευχαρίστηση και εγώ αγοράζω βιβλία, προσπαθώ να ενημερωθώ, δίνω μία μικρή προτεραιότητα στην ελληνική λογοτεχνία (που ομολογουμένως με έχεις εκπλήξει θετικά τον τελευταίο καιρό).

 

Ωστόσο πρέπει να υπάρχουν και λύσεις πιο γενικές που να αγκαλιάζουν ευρύτερη γκάμα κοινού. Το θέμα δεν είναι απλώς πως θα πείσουμε ένα στενό κοινωνικό κύκλο που όυτως ή αλλιώς είναι κάπως σίγουρος, αλλά πως θα τραπεί η κυρία που διαβάζει κατωτέρας στάθμης λογοτεχνίας (γιατί έτσι της έχουν πει να κάνει) να πάρει κάτι πιο αξιόλογο στα χέρια της. Πως ο πιτσιρικάς θα δεχτεί να θυσιάσει μία κάρτα για το κινητό του για να πάρει ένα ωραίο βιβλίο, πως ο επαγγελματίας που γυρνάει κουρασμένος από τη δουλειά, αντί να δει τηλεόραση θα πιάσει ένα βιβλίο για να ξεκουραστεί. Πως ο φοιτητής θα πιει ένα ποτήρι ουίσκι λιγότερο και θα αγοράσει ένα βιβλίο κτλ.

 

Μιλάμε για κοινωνική αναστροφή. Ένα μέλος του forum μου είχε πει ότι έχει βαρεθεί να βγαίνει με μία παρέα και να νιώθει υποδεέστερος γιατί όλοι δέχονται να μιλήσουν για άρτσι μπούτσι και λουλάς, αλλά όταν αναφερθεί ένα βιβλίο, τον κοιτάν σαν παρείσακτο. Συμφωνώ απόλυτα. Η κύρια επιδίωξη είναι να γίνει must η ανάγνωση βιβλίων. Οι παρέες να συζητάν γι' αυτά. Ο κόσμος να ενδιαφέρεται. Να φύγει η συγγραφή και η λογοτεχνία από την εσωστρέφια και να απευθυνθει σε ένα ευρύτερο κοινό.

 

Έχω πολλές προτάσεις γι' αυτό. Πολλές ήδη εφαρμόζονται ως ένα βαθμό.

 

1. To forum είναι μία πολύ καλή κίνηση, που αν αποτινάξει κάποια μικρή ενδοστρέφεια που έχει, θα μπορέσει να πιάσει μία ολόκληρη ομάδα νέων ατόμων (ινερνετιακών χρηστών και κυρίως πιτσιρικάδων).

2. Δεν διαφωνώ καθόλου με την προσωπική συμμετοχή που επικαλείσαι (πριν ζήσεις από τη λογοτεχνία, ζήσε την λίγο και εσύ).

3. Πρέπει επιτέλους να γίνει ένα άνοιγμα στο πιο ισοπεδωτικό μέσο από όλα (και γίνονται κάποιες κινήσεις προς τα εκεί, που σύντομα θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα ελπίζω) την τηλεόραση.

4. Τα βιβλία πρέπει να γίνουν πιο φθηνά!

5. Αλλαγή της δομής των παρουσιάσεων.

 

Και άλλα πολλά που μπορούμε να τα συζητήσουμε εν καιρώ.

 

Είναι απλό. Θα το πω ωμά αλλά έτσι είναι. Χρειάζεται ένας λεφτάς, χοντρός λεφτάς, να σκάσει ένα σωρό χρήματα για να στήσει εκδοτικό εκδίδοντας μόνο έλληνες του φανταστικού ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ. Πώς στα ξαφνικά εμφανίστηκε από το πουθενά ο Anoubis εισάγωντας μέσα σε τόσο λίγο διάστημα συγγραφείς όπως Kay, Hobb, Martin, Brooks συλλογές, dragonlance σειρές, κόμικς και χίλια δύο; Δηλαδή όλα αυτά πουλάνε; Στο Ελλάδα πουλάνε; Όχι αλλά υπάρχουν. Υπάρχουν και αγοράζονται σιγά σιγά. Αν στα ξαφνικά συμβεί κάτι ανάλογο με νέο, σοβαρό και φυσικά πλούσιο εκδοτικό οίκο, να σκάσει από το πουθενά με βιβλία ελλήνων με σοβαρή επιμέλεια, βιβλιοδεσία και εξώφυλλα΄, θα δείτε για πότε ανεβαίνει η λογοτεχνία του φανταστικού στη χώρα μας. Αλλά πρέπει τα βιβλία να εκδωθούν μαζεμένα και όχι ένα με δύο το χρόνο. Ένα γερό μπαμ. Ένα ξαφνικό μπαμ!

Αλλά που να βρεθεί κάποιος με χρήμα και όραμα σαν αυτό; Και ποιον άραγε θα μπορούσαμε να πήσουμε να το κάνει;

Τη Ρόουλινγκ ίσως! Όσοι μανιακοί του Χάρι Πότερ άντε κάντε μια προσπάθεια. Θα ήταν άσχημο για εκείνη να στήσει εκδοτικό οίκο στην Ελλάδα και να εκδίδει, φάντασι και παραμύθια; Θα έμπαινε μέσα ή μήπως τα βιβλία με το όνομα της δεν θα είχαν απείχηση στον κόσμο, πόσο μάλλον στη γενιά που εκείνη μεγάλωσε με τα παιδικά βιβλία του Χάρι;

Αλλά άντε τώρα να μπει κανείς σε τέτοια διαδικασία...

Ίσως μοιάζει γελοία αυτή η σκέψη. Είναι άραγε τόσο φανταστική ή μήπως όχι και τόσο;

 

Και μια πιο βατή ιδέα για να στηρίξουμε τη φαν λογοτεχνία. Free Press. Μαζεύουμε ιστορίες του sff, τις εκτυπώνουμε και τις μοιράζουμε κάθε δύο με τρεις εβδομάδες. Αλλά όχι 50 αντίτυπα αλλά 500. Τώρα θα μου πείτε ποιος βάζει χέρι στην τζέπη και ποιος θα τρέξει να μοιράσει και που;

 

Και μια τελευταία μα πολύ πιο βατή ιδεά που αφορά το sff. Φτιάξτε σελιδοδείχτες και δώστε μου τις να να τις βάζω στις σακούλες των μετρόπολις ως διαφημιστικά.

Edited September 18, 2008 by Παρατηρητής

[Electroscribe]

Είναι απλό. Θα το πω ωμά αλλά έτσι είναι. Χρειάζεται ένας λεφτάς, χοντρός λεφτάς, να σκάσει ένα σωρό χρήματα για να στήσει εκδοτικό εκδίδοντας μόνο έλληνες του φανταστικού ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ. Πώς στα ξαφνικά εμφανίστηκε από το πουθενά ο Anoubis εισάγωντας μέσα σε τόσο λίγο διάστημα συγγραφείς όπως Kay, Hobb, Martin, Brooks συλλογές, dragonlance σειρές, κόμικς και χίλια δύο; Δηλαδή όλα αυτά πουλάνε; Στο Ελλάδα πουλάνε; Όχι αλλά υπάρχουν. Υπάρχουν και αγοράζονται σιγά σιγά. Αν στα ξαφνικά συμβεί κάτι ανάλογο με νέο, σοβαρό και φυσικά πλούσιο εκδοτικό οίκο, να σκάσει από το πουθενά με βιβλία ελλήνων με σοβαρή επιμέλεια, βιβλιοδεσία και εξώφυλλα΄, θα δείτε για πότε ανεβαίνει η λογοτεχνία του φανταστικού στη χώρα μας. Αλλά πρέπει τα βιβλία να εκδωθούν μαζεμένα και όχι ένα με δύο το χρόνο. Ένα γερό μπαμ. Ένα ξαφνικό μπαμ!

Αλλά που να βρεθεί κάποιος με χρήμα και όραμα σαν αυτό; Και ποιον άραγε θα μπορούσαμε να πήσουμε να το κάνει;

Τη Ρόουλινγκ ίσως! Όσοι μανιακοί του Χάρι Πότερ άντε κάντε μια προσπάθεια. Θα ήταν άσχημο για εκείνη να στήσει εκδοτικό οίκο στην Ελλάδα και να εκδίδει, φάντασι και παραμύθια; Θα έμπαινε μέσα ή μήπως τα βιβλία με το όνομα της δεν θα είχαν απείχηση στον κόσμο, πόσο μάλλον στη γενιά που εκείνη μεγάλωσε με τα παιδικά βιβλία του Χάρι;

Αλλά άντε τώρα να μπει κανείς σε τέτοια διαδικασία...

Ίσως μοιάζει γελοία αυτή η σκέψη. Είναι άραγε τόσο φανταστική ή μήπως όχι και τόσο;

 

Και μια πιο βατή ιδέα για να στηρίξουμε τη φαν λογοτεχνία. Free Press. Μαζεύουμε ιστορίες του sff, τις εκτυπώνουμε και τις μοιράζουμε κάθε δύο με τρεις εβδομάδες. Αλλά όχι 50 αντίτυπα αλλά 500. Τώρα θα μου πείτε ποιος βάζει χέρι στην τζέπη και ποιος θα τρέξει να μοιράσει και που;

 

Και μια τελευταία μα πολύ πιο βατή ιδεά που αφορά το sff. Φτιάξτε σελιδοδείχτες και δώστε μου τις να να τις βάζω στις σακούλες των μετρόπολις ως διαφημιστικά.

 

Bump

 

Κι άλλες καλές ιδέες από το Γιώργο για την προώθηση του λογοτεχνικού είδους που υπηρετούμε. Κανείς δεν τις διάβασε; Κανείς δεν τους έδωσε σημασία;

 

Κάθε τόσο λέμε "κάτι γίνεται με το ελληνικό φανταστικό τελευταία, κάτι σαλεύει". Δε θα εκμεταλλευτούμε τη συγκυρία;