Jump to content

Ίαν Ιρβάιν (Ian Irvine)


Βάρδος

Recommended Posts

Geomancer του Ian Irvine.

 

Πολύ καλή χρήση ψευδοτεχνολογίας και πρωτότυπο σύστημα μαγείας. Το γράψιμό του δε με έχει ενθουσιάσει και πολύ' μου δίνει την εντύπωση ότι δεν ήταν πραγματικά πωρωμένος όταν το έγραφε. Έχοντας φτάσει στις 100-κάτι σελίδες, η πλοκή έχει πάρει μια πολύ ενδιαφέρουσα τροπή. Οι χαρακτήρες είναι μέτριοι, μέχρι στιγμής. Κοσμοπλασία καλή θα έλεγα, αν και δεν έχω ακόμα προχωρήσει πολύ μέσα στην ιστορία.

 

Το προτείνω χαλαρά.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Έχοντας τελειώσει το Geomancer του Irvine δε θα το κατέτασα ανάμεσα στα πιο αγαπημένα μυ βιβλία, αλλά σίγουρα ανάμεσα σε αυτά που μου αρέσουν πολύ.

 

Το worldbuilding είναι τρομερό, συνδυάζοντας μαγεία και ψευδοτεχνολογία με ευέλικτο και αληθοφανή τρόπο, ενώ ο κόσμος του σου δίνει μια αποκλειστικά δική του αίσθηση. Τα μηχανήματα "clankers", οι εισβολείς από το Κενό "lyrinx", και άλλα τέτοια δεν ξεχνιούνται εύκολα.

 

Από άποψη πλοκής δεν είναι κάτι το ανεπανάληπτο, αλλά ίσως εγώ να έχω συνηθίσει σε πολύ μπλεγμένες πλοκές, κι επομένως, πάντα να ζητώ κάτι τέτοιο. Η πλοκή δεν άσχημη, κα σίγουρα δεν είναι προβλέψιμη... αν και κάποια πράγματα μπορούσα να τα δω να έρχονται. Όμως, εντάξει, μην είμαστε και υπερβολικοί.

 

Όσον αφορά τους χαρακτήρες, ο Irvine δίνει σε όλους ανεξαιρέτως μειωνεκτήματα. Είναι όλοι τους, κυριολεκτικά, ένα "άθλιο τσούρμο", ο ένας χειρότερος από τον άλλο, που άγονται και φέρονται. Κι όμως, παραμένουν διασκεδστικοί. Και πάλι, ωστόσο, λείπει το κάτι επιπλέον, το κάτι που τους κάνει απόλυτα ζωντανούς.

 

Νομίζω ότι είναι από τους συγγραφείς που προδιαγράφουν ολη την πλοκή του βιβλίου τους εξαρχής, γιαυτό κιόλας κάπου νομίζεις ότι χάνει σε ζωντάνια.

 

Τώρα, συνεχίζω και με το δεύτερο αυτής της τριλογίας (Well of Echoes Trilogy).

 

 

Επίσης, διάβασα το On Writing του Stephen King, για να ανακαλύψω ότι συμφωνώ κατά 98% με τις απόψεις του. Στο συγκεκριμένο βιβλίο, ο γνωστός συγγραφέας Τρόμου μάς μιλάει για τη συγγραφική τέχνη.

 

 

Τέλος, διαβάζω συγχρόνως και την Αναζήτηση της Άγνωστης Καντάθ του Λάβκραφτ. Ελπίζω αυτή τη φορά να καταφέρω να το τελειώσω. Μιλάμε, είναι πολύ κουραστικός και δεν έχει καθόλου διάλογους: κάτι που εμένα με ξενερώνει συνήθως.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Τελείωσα το Tetrarch, το 2ο του Well of Echoes. Καλό ήταν, πολύ καλύτερο από το πρώτο, και εξελίσσει αξιοσημείωτα τους χαρακτήρες. Ωστόσο, κάποια πράγματα με κούρασαν: (α) Τα cliffhangers, τα οποία δε με ενοχλούν γενικά, αλλά, έλεος, όχι και συνέχεια! --νόμιζα ότι διάβαζα pulp fiction σε κάτι σημεία: και επιπλέον, πάντα ο χαρακτήρας τη γλίτωνε, κανένας βασικός δεν ψώφαγε. (β --αν και σε λιγότερο βαθμό) Το γεγονός ότι οι χρακτήρες τα θαλασσώνουν συνεχώς, κάπως ξελασπώνονται και μετά τα ξαναθαλασσώνουν χειρότερα --αλλά, και πάλι, ποτέ κανείς δεν ψωφάει. Τα θετικά του βιβλίου ήταν, όμως, ότι η πλοκή κινείται με μη-αναμμενόμενους ρυθμούς, δεν βαλτώνει, κυλάει συνέχεια' οι χαρακτήρες εξελίσσονται σε ικανοποιητικό βαθμό' και το σύστημα μαγείας είναι τρομερά πρωτότυπο και εξηγημένο σωστά, δημιουργώντας ένα είδος ψευδοτεχνολογίας. Ήταν, γενικά, από τα καλύτερα πράγματα που έχω διαβάσει τελευταία.

 

Τώρα, θ'αρχίσω το Angels & Demons του Dan Brown (υπάρχει και μεταφρασμένο στα ελληνικά ως Illuminati -- Οι Πεφωτισμένοι) και το Briar King του Greg Keyes.

Link to comment
Share on other sites

  • 4 years later...

Τον παλιό καλό καιρό μου είχαν προτείνει εδώ στο σουφουφου να διαβάσω Ιαν Ιρβάιν.Παρά το γεγονός ότι έχει μεταφραστεί και στα Ελληνικά δεν ακολούθησα την προτροπή.Κάτι το υψηλό κόστος,κάτι ότι είχα άλλα πιο μπροστά στη λίστα μου...

Πρόσφατα πέτυχα το Γεωμάντη σε προσφορά και σκέφτηκα να αγοράσω το πακέτο τον 2 πρώτων τόμων.Καθυστέρησα όμως και τελικά πάπαλα η προσφορά.Και τώρα;Σκέφτομαι να το πάρω στα Αγγλικά,αν και συνήθως προτιμώ τα ελληνικά.Το θέμα είναι όμως..αξίζει η σειρά;Και τι άλλο καλό έχει βγάλει ο συγγραφέας;Θα εκτιμούσα δυο λογάκια από κάποιο μέλος του φόρουμ καθώς αυτός που μου το είχε αναφέρει δεν κυκλοφορεί στα λημέρια μας πια.

Link to comment
Share on other sites

Έχω διαβάσει τον πρώτο τόμο του Γεωμάντη (αν και μάλλον είναι η Γεωμάντις) και τον βρήκα... κάπως. Το σύστημα της μαγείας έχει ενδιαφέρον, οι κακοί οι οποίοι ονομάζονται Λύρυγγες έχουν ενδιαφέρον, αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι η πλοκή πηγαίνει προς κάποιο ικανοποιητικό σημείο. Έχει πολύ έντονα σκιαγραφημένους χαρακτήρες, ούτε εντελώς καλούς ούτε εντελώς κακούς.

 

Βασικά επειδή ίσως το γούστο μας είναι λιγάκι διαφορετικό, εσένα μπορεί να σου αρέσει. Και γενικότερα μπορεί να αρέσει σε πολλούς. Απλά εμένα με άφησε με ένα κάποιο μούδιασμα. Έχω τον δεύτερο τόμο περίπου ένα χρόνο τώρα, αλλά δεν το έχω διαβάσει ακόμη.

Link to comment
Share on other sites

Κι ο κόσμος;Κλασικός fantasy world;Κάτι είχα ακούσει ότι προχωράει η τεχνολογία κτλ,δεν είναι στάσιμος κόσμος όπως οι περισσότεροι για-πάντα-στον-μεσαίωνα-κόσμοι.

Αυτό με τους γκρίζους χαρακτήρες το είχα ακούσει και το θεωρώ θετικό.

Link to comment
Share on other sites

Όχι δεν είναι το κλασσικό φάνταζυ. Είναι πιο down-to-earth, με πολλές περιγραφές πραγμάτων που συνήθως τα αποφεύγουν στο κλασσικό φάνταζυ. Η ηρωίδα (και δεν είναι σπόιλερ) δουλεύει σε ένα εργοστάσιο, που παράγει μαγικά εξαρτήματα, για να κινούνται κάποια οχήματα του στρατού που θυμίζουν τανκς. Η λέξη εργοστάσιο δεν είναι τυχαία, μοιάζει κυριολεκτικά σαν σύγχρονο εργοστάσιο. Δεν είναι steampunk γιατί το όλο θέμα χρησιμοποιεί σαν "καύσιμο" τη μαγεία. Αλλά έχει έναν λούστρο που θυμίζει Ντίκενς-ειο σύμπαν.

Link to comment
Share on other sites

Cool!Ψιλο weird καταστάσεις,όπως μου αρέσουν.Και θυμίζουν τον κόσμο μου με τον Ντόνιθ.Το μόνο κακό είναι πως πρόκειται για σειρά και θέλω να τελειώνω με άλλες...

Link to comment
Share on other sites

Σκέψου ότι είναι τέσσερα βιβλία, εκ των οπίων μόνο τα δύο πρώτα έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά (δύο τόμοι το καθένα)... τα υπόλοιπα δύο πρέπει να τα διαβάσεις τα αγγλικά.

Link to comment
Share on other sites

Ε,θα τα πάρω όλα στα αγγλικά να τελειώνουμε.Αλλά είχα την εντύπωση ότι είχε μεταφραστεί όλη η τετραλογία.Μάλλον γιατί είναι 2 τόμοι το κάθε βιβλίο-κλασική ελληνική πρακτική για να τα παίρνουν διπλά.

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω διαβάσει το Γεωμάντη αλλά έχω διαβάσει όλη τη σειρά

the view from the mirror

A shadow on the glass

the tower on the rift

the way between worlds

dark is the moon

 

Δεν ξέρω αν έχεις υπόψη σου το Μιστ (θρυλικό παιχνιδι σε υπολογιστή) αλλά οι κόσμοι του μου το θυμίζουν λίγο. Έχει πολλά constructs δεν είναι το κλασσικός κόσμος (middle earth ας πούμε),και γενικά τους περιγράφει αρκετά καλά και σε βάζει στο κλίμα. Η δράση είναι καλή και κινείται γρήγορα σχετικά. Αλλά οι χαρακτήρες είναι πολύ φλατ. Φαντάσου ότι το διάβαζα μεταξύ Robert Jortdan και ήταν ένα καλό υποκατάστατο. Η πρωταγωνίστρια είναι η Καραν μια Sensitive (δεν το προσπαθώ καν για μετάφραση...). Γενικά υπάρχουν βιβλία που τα έχεις διαβάσει μια φορά και θυμάσαι τα πάντα ή που τα έχεις διαβάσει πολλές φορές και τα θυμάσαι πια απέξω και άλλα που απλά θυμάσαι κάποιες σκηνές ή κάποιους χαρακτήρες. Αυτό ανήκει σε αυτά που απλά θυμάσαι κάποιες σκηνές.

Γενικά πάντως είναι πολύ καλό reading material διακοπών, στρατού, εν μέσω ή μετά από εξεταστικές... αλλά μάλλον τίποτα παραπάνω, αν περιμένεις περισσότερα....

Link to comment
Share on other sites

  • 6 years later...

Διάβασα το "Η Γεωμάντης" που είναι ελαφρώς sequel της (αμετάφραστης) τετραλογίας A view from the mirror.

Πολύ ενδιαφέρον worldbuilding, αφού οι χαρακτήρες φτιάχνουν μηχανές που χρησιμοποιούν μαγεία (σα μηχανικοί) ενώ πολεμούν κάτι εξωγηίνους, τους Λύριγκες σε μία σκληρή μάχη για επιβίωση. To worldbuilding είναι πολύ καλό, και κάπου εδώ σταματάνε τα θετικά που έχω να πω.

Η πλοκή είναι αδύναμη, πηγαίνει από το ένα μέρος στο δεύτερο, έχει κάποιους ενδιάμεσους σταθμούς και κάποια story arcs αλλά σε πολλά σημεία σου δίνει την αίσθηση ότι έχει συρραφεί και γεμίσει με κάμποσες επιπλέον σελίδες.

 

Εκεί όμως που το βιβλίο χάνει κατά κράτος, για εμένα, είναι στους χαρακτήρες. Ο συγγραφέας πιθανότατα θέλει να γράψει αντιήρωες με ελαττώματα και να τους δώσει βάθος. Δεν τον βοηθάει ότι οι χαρακτήρες του είναι κλισαρισμένες καρικατούρες που φέρονται με τέτοιον τρόπο που οι αντίστοιχοι χαρακτήρες του game of thrones μοιάζουν τέρατα ορθολογισμού: η πρωταγωνίστρια έχει τη συναισθηματική νοημοσύνη 12-χρονου κοριτσιού, οι δύο "ξεκινάμε-κακοί-αλλά-καταλήγουμε-συμπαθητικοί-χαρακτήρες" είναι σα να βγήκαν από Μεξικάνικη σαπουνόπερα (ειδικά η Ιρίσις) και πετάει μέσα και την κλασική idiot savant Ούλιι που παίζει να είναι και η πιο ώριμη από το συρφετό.

 

Δεν ξέρω αν βελτιώνεται στο επόμενο, πάντως με άφησε με πολύ μέτριες εντυπώσεις παρά τον ενθουσιασμό που μου δημιούργησαν οι 100 πρώτες σελίδες.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Δεν ξέρω αν βελτιώνεται στο επόμενο, πάντως με άφησε με πολύ μέτριες εντυπώσεις παρά τον ενθουσιασμό που μου δημιούργησαν οι 100 πρώτες σελίδες.

 

Δεν βελτιώνεται.

Ωραία κοσμοπλασία, αλλά όπως είπες από χαρακτήρες πάσχει τραγικά.

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Ίαν Ιρβάιν (Ian Irvine)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..