Arachnida Posted January 1, 2009 Share Posted January 1, 2009 Εδώ θα σταματήσω μόνο για να γράψω έναν έπαινο. Έξοχο παραμύθι, συγχαρητήρια. Περιμένουμε και περισσότερα από το μικρασιατικό σύμπαν. Χρειάζονται πολλές τέτοιες ιδέες στο ελληνικό φανταστικό (η γνώμη μου). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted January 3, 2009 Share Posted January 3, 2009 Σίγουρα είναι πάρα πολύ ενδιαφέρουσα σύλληψη οι ιστορίες – παραμύθια fantasy βασισμένα στη Μικρασιατική καταστροφή. Η γραφή σου όπως συνήθως ξεχειλίζει από ταλέντο. Οι διάλογοι ειδικά, ήταν σκέτη απόλαυση. (Για να πω την αλήθεια, κάποια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό «αυτό το κοριτσάκι δεν μιλάει και πολύ σαν παιδί, αλλά με πρόλαβες). Τι δεν μου άρεσε τόσο; Στην ουσία πήρες την ιστορία και την κατέγραψες με δικά σου λόγια, σε ελαφρώς παραλλαγμένο σκηνικό, χωρίς ιδιαίτερη διάθεση μυθοπλασίας και αυτό έκανε το αποτέλεσμα αρκετά προβλέψιμο. Και με το έμφυτο χάρισμα που έχεις θα μπορούσες να την έχεις απογειώσει. Δεν ξέρω, ίσως φταίω εγώ, αλλά μία ιστορία εκ των πραγμάτων συγκινητική δε με άγγιξε όσο θα ήθελα. Ενώ νομίζω ότι θα μπορούσες άνετα να κάνεις κόσμο να κλάψει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted January 3, 2009 Share Posted January 3, 2009 Όμορφο και ανατριχιαστικό διήγημα. Μου αρέσει πολύ ο τρόπος που είναι γραμμένο καθώς και ο διάλογος κοριτσιού - Χαιρέα. Το μόνο που δυσκολεύει λίγο την ανάγνωση είναι ότι όλα σου δίνουν την εντύπωση πως διαβάζεις ένα απόσπασμα από κάτι μεγαλύτερο. Όταν αυτό το κάτι μεγαλύτερο θα είναι έτοιμο ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να το διαβάσω. Στη συνομιλία του στρατιώτη με τον Χαιρέα ανατρίχιασα ολόκληρος και πιστεύω πως αυτό και μόνο δείχνει την αξία του διηγήματος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sileon Posted January 5, 2009 Share Posted January 5, 2009 (edited) Απλά, πανέμορφη ιστορία! Η καλύτερη, κατά την προσωπική μου εκτίμηση, απο τις τελευταίες σου συμμετοχές. Το γνωστό ύφος σου- αυτή η τόσο ξεχωριστή, βαθιά και αμιγώς ελληνική γλώσσα σου, είναι παρούσα χωρίς όμως αυτή τη φορά να κουκουλώνει την ιστορία, όπως, θεωρώ, είχε συμβεί στον προηγούμενο διαγωνισμό. Διακριτικά, επιλέγεις με αριστοτεχνικό τρόπο μικρά κρεσέντα όπου η γλώσσα παρασέρνει τον αναγνώστη, χωρίς ποτέ να του επιβάλλεις ένα "δες-δες, δεν γράφω πανέμορφα?!". Μπράβο και ξανά-μανά, μπράβο!! Edited January 5, 2009 by Sileon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Katerina Baou Posted January 10, 2009 Share Posted January 10, 2009 Εξαιρετική ιστορία!!! Η γλώσσα με παρέσυρε τελείως, το ίδιο και η πλοκή! Θαύμασα ιδιαίτερα το διάλογο μεταξύ Χαιρέα και κοριτσιού! Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το γεγονός ότι όσο περισσότερο διάβαζα, τόσο πιο πολύ μου θύμιζε η ιστορία αρχαία ελληνική μυθολογία! Πραγματικά χάρηκα γι' αυτό καθώς μεγάλωσα με τέτοια παραμύθια - μαμά φιλόλογος υπεύθυνη γι' αυτό! Μπράβο σου, λοιπόν!!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joe Posted January 13, 2009 Share Posted January 13, 2009 Σαν γενικη αισθηση η ιστορια μου αρεσε. Θετικα στοιχεια. Η γλωσσα και το υφος πανω απ ολα. Αυτοι οι διαλογοι με μικρες πινελιες απο δημοτικη παραδοση μου αρεσουν πολυ. Επισης παρα τα σχολια μου αρεσε η παραθεση παραπλευρων πληροφοριων οσον αφορα την γεωγραφια και τους αντιπαλους. Προσθετουν βαθος και σε κανουν να νοιαζεσαι. Επισης τελειως υποκειμενικα λατρευω αυτο το ψευδο αρχαιοελληνικο συμπαν. Τι θα μπορουσε να ειναι καλυτερο. Η αναφορα στην Μικρασιατικη καταστροφη δεν χρειαζοταν, μπορουσε να γινει σαν σχολιο μετα γιατι μαλλον μπερδευει. Ο Χαιρεας ειναι ενας εμπειρος ανιχνευτης. Σαφως και θα μαζεψει καθε πληροφορια αλλα δεν ειδαμε καθολου να την ζυγιζει και να την αξιολογει. Μαλλον ευπιστος φανηκε για ενα ψημενο στρατιωτικο. Και αν τους ειχαν στησει ενεδρα? Το κομματι με την λογοδιαρροια του φρουρου προς τον Χαιρεα που ενοχλησε καποιους μπορει ευκολα να μαζευτει, υπο του πρισμα ενας νεος στρατιωτης προσπαθει να προσεγγισει τον παλιουρα θρυλο ανιχνευτη που εχει βαρδια μαζι του με μια εντυπωσιακη ιστορια απο το οικογενειακο παρελθον του. Ενα θεμα εγω εχω με το ολο στρατηγικο στησιμο και την πανευκολη καταληψη που περναει ντουκου. Στο συναισθηματικο επιπεδο τα πας πολυ καλα αλλα στο πρακτικο εχεις θεμα και ισως δικαιολογημενα γιατι εισαι κοπελλα. Παρακαλω μην το λαβεις σαν υποτιμητικο σχολιο. Απλα οι κοπελες συνηθως δεν τα πανε καλα σε στρατιωτικα θεματα. Ενας καλος τροπος για να το ξεπερασεις αυτο ειναι να διαβασεις αρκετη στρατιωτικη ιστορια, αρχαιους συγγραφεις (Ξενοφωντα, Θουκιδυδη, Αρριανο κτλ), καθως και μερικες κουβεντες με αντρες που εχουν υπηρετησει θα σε βαλει στην ψυχολογια του στρατιωτη. Ποτε μα ποτε δεν θα υπηρχε ενα δασος που θα εφαπτοταν τειχων. Παντα γινοταν αποψιλωση και ειδικα σε συνθηκες πολεμου. Επισης μαλλον ενισχυμενη θα ηταν η φρουρα σε σημεια που δεν βλεπεις το εχθρο να ερχεται απο πολυ μακρια. Μονη περιπτωση αν για καποιο λογο (μεταφυσικο μαλλον) το δασος ηταν απροσπελαστο. Αυτο μου θυμιζει μια ιστορια σε ενα κομικ Κοναν που ειχα διαβασει παλια. Ο Κοναν αρχηγος των μισθοφορων πρεπει να καταλαβει μια πολη η οποια εφαπτεται σε ενα καταραμενο δασος. Το κομματι εκεινο των τειχων ειναι αφυλακτο μιας και μονο τρελλοι θα αποπειρουνταν να διασχισουν το καταραμενο δασος. Ο Κοναν κλασσικα μπαινει με τις παντες στο δασος. Θεωρει οτι ολα πανε καλα μεχρι την εμφανιση μια πανεμορφης κοπελας. Ενας στρατιωτης την μπαλαμουτιαζει και οταν ανταποκρινεται ολοι ξεσηκωνονται για να αρχισουν σε λιγο να τρεχουν οταν η ''κοπελα'' ρουφηξει την ζωη απο τον στρατιωτη και αρχισει να γελαει. Το μεγαλυτερο φαουλ ειναι πως περιγραφεις πως επιτεθηκαν στα τειχη, εσφαξαν την φρουρα και μετα περιμεναν φυλωντας σκοπια, την κυριως δυναμη να καταλαβει την πολη. Δηλαδη υποδυωνταν τους φρουρους της πολης? Ειχαν καταλαβει απλα ενα μικρο μερος του τειχους? Γινεται λιγο μπλεγμενο εκει, και αν ναι δεν ειχαν κατουρηθει απο το αγχος μηπως περασει καποιος εφοδευοντας αξιωματικος να ελεγξει ή η επομενη βαρδια? Η σκηνη δεν ειναι καταλληλη για ιστοριες αλλα μαλλον για προσευχες. Κανομικα θα περιμενα να ειναι κοντα τουλαχιστον ενας λοχος (300 ατομων κατα το αρχαικο εθιμο) σε ετοιμοτητα, να πηδουσαν στα τειχει να εξουδετερωναν τους σκοπους και να ανοιγαν τις πορτες. Ο λοχος θα κρατουσε την περιοχη μεχρι να ερθουν τροχαδην και οι υπολοιπες δυναλεις που δεν μπορει να απειχαν πολυ. Ολα αυτα συνεπαγονται οτι ''επικρατει φοβος πανικος και ομιχλη'' οχι κουβεντουλα και χουχουλιασμα. Ολη η ιστορια θα μπορουσε να λαμβανει χωρα στο καπηλειο οπου οι πολεμιστες θα μεθοκοπουσαν γιορταζοντας. Νομιζω πως αν φτιαξεις το θεματακι με την στρατηγικη θα κανεις θαυματα γιατι οτι εχω διαβασει απο εσενα μου εχει κανει πολυ καλη εντυπωση και παντα φευγει απο τα τετριμενα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.