Jump to content

Πέτρα πάνω σε πέτρα


Recommended Posts

Όνομα Συγγραφέα: Παναγιώτης Κροκιδάς

Είδος: επιστημονική φαντασία

Βία; Όχι

Σεξ; Όχι

Αριθμός Λέξεων: 3500

Αυτοτελής; -

Σχόλια: Η συμμετοχή μου για τον διαγωνισμό Δεκεμβρίου 2008 - Η τελευταία νύχτα. Καλή ανάγνωση..!

Πέτρα_πάνω_στην_πέτρα.pdf

Edited by Sileon
Link to comment
Share on other sites

Guest roriconfan

Πςςς, πως φαίνεται το πως σε επηρεάζουν τα κοινωνικά γεγονότα όταν γράφεις!

Να πω την αλήθεια, το ίδιο θέμα έχει και η ιστορία που ετοιμάζω αυτές τις μέρες.

 

Λοιπόν, σαν διήγημα ήταν πολύ ευχάριστο. Και η ιστορία κάπου το πήγαινε και κάτι ήθελε να πει. Πολύ ωραία ως εδώ.

Αυτά που εντοπίζω σαν αδυναμίες είναι δύο.

Πρώτον, πολλές σκηνές αλλάζουνε απότομα, πράγμα που πιστεύω ότι συμβαίνει επειδή έπρεπε να κόψεις πράμα.

Δεύτερον, το τέλος με άφησε μετέωρο γιατί δεν κατάλαβα αν όλα γίνονταν από τον χαρακτήρα ή αν ο χαρακτήρας απλά βίωνε το αναπόφευκτο. Δηλαδή ο κεντρικός άξονας της ιστορίας ήταν η κατάντια της κοινωνίας ή το προσωπικό πρόβλημα του πρωταγωνιστή; Ένα από τα δύο έπρεπε να είναι αλλιώς δεν υπάρχει focus. Αυτή η θολούρα και το ανοικτό σε τι ακολούθησε τέλος με άφησε με την εντύπωση ότι το σταμάτησες πρόωρα (λόγω λέξεων ίσως).

Link to comment
Share on other sites

Το μόνο που θα πω σ'αυτό το τόπικ είναι πως η ιστορία του Sileon είναι η απόδειξη αυτού που έλεγα στο τόπικ του διαγωνισμού, ότι δηλαδή οι ιστορίες που ανεβαίνουν τις τελευταίες μέρες είναι μακράν οι πιο καλοδουλεμένες! Η δουλειά του αγαπητού Sileon είναι εξαιρετική! Σε ευχαριστούμε όλοι εμείς που δεν βιαζόμαστε να δούμε τις ιστορίες και αντιμετωπίζουμε σοβαρά το διαγωνισμό που μας το απέδειξες! Περισσότερα του έχω στείλει σε pm για να διαφυλαχτεί η ακεραιότητα έστω αυτού του τόπικ!

Link to comment
Share on other sites

μάρεσε ο κόσμος σου αν και λίγο μπερδεύτηκα με τη δομή του. Είμαι σίγουρη ότι είχες ένα δοδημένο σύμπαν πριν ξεκινήσεις να το γράφεις, αλλά δίνεται λίγο άτακτα μέσα στο κείμενο και πρέπει να το ξαναδιαβάσω για να καταλάβω, πού είναι ο τάδε πλανήτης και η τάδε περιοχή της πόλης.

Επίσης θεωρώ αξιόλογο ότι έχει έναν νοσταλγικό τόνο το διήγημα-είναι σαν ο πρωταγωνιστής να εξομολογείται σε έναν αόρατο άνθρωπο με ημερολογιακό ύφος τη χαμένη νιότη, τα όνειρα, τη φιλοσοφία της βολεμένης του ζωής σε αντιδιαστολή με τις πνευματικές του πεποιθήσεις. Σε συνδυασμό με τα τρέχοντα ανατρεπτικά γεγονότα που ζεί στο τώρα είναι πολύ ζωντανό και ενδιαφέρον. Απλά λίγο να προσέξεις αυτές τις ματαβάσεις :παρόν, παρελθόν, μέλλον- σκέψεις για το παρόν, σκέψεις για το παρελθόν, σκέψεις για το μέλλον. Αυτό δε σημαίνει ότι το κείμενο θα έπρεπε να είναι γραμμικό χρονικά, είναι πολύ καλά τα πισωγυρίσματα απλά αν δίνονται πιο ξεκάθαρα έχω την αίσθηση ότι θα ρέει πιο όμορφα η ιστορία.

Τέλος ανακάλυψα αρκετές στιγμές που σφύζουν από συναίσθημα γραμμένες με κάποιο λυρισμό. :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

Πέτρα πάνω στην πέτρα: Σχετικά καλή γραφή, αν και επιδέχεται αρκετών διορθώσεων, με αρκετά ωραία στοιχεία που προσθέτουν στην αναγνωστική απόλαυση αλλά υπάρχουν και μερικές σοβαρές αδυναμίες. Το ΕΦ κομμάτι είναι διακοσμητικό και όχι λειτουργικό, κάτι που ποτέ δεν μου αρέσει όταν το συναντώ. Όταν ακούω για οικόπεδα στα αστέρια (καλύτερα πλανήτες), ή θέα από το ένα χιλιόμετρο, έχω τόσες πολλές προσδοκίες για το που θα με πάει ο συγγραφέας, ώστε απογοητεύομαι όταν, στη συνέχεια, διαπιστώνω ότι ήταν ένα απλό εφέ. Γενικά, όλη η ιστορία μπορεί να γραφεί, χωρίς κανέναν στοιχείο ΕΦ, πλην την κοινωνικής εξέγερσης. Επίσης, δίνει την αίσθηση ότι ο συγγραφέας προσπαθεί να χωρέσει πολλά θέματα σε μια μικρή ιστορία, κάτι που είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχει ένα πρόβλημα και με τη διαχείριση του χρόνου, αφού η χρήση του ενεστώτα, του αόριστου και του παρακείμενου γίνεται με έναν τρόπο που, τουλάχιστον εμένα, με μπέρδεψε. Ίσως φταίει ότι δεν άλλαζες παράγραφο, κάθε φορά που άλλαζες το χρόνο. Επίσης, μου χτύπησε λίγο άσχημα η χρήση της επικαιρότητας (ελαφρώς παραλλαγμένης) για να περιγράψεις μια κατάσταση που βρίσκεται στο πολύ μακρινό μέλλον (δηλ: Μιλάμε για οικόπεδα σε αστέρια και διαστημικές ακαδημίες. Ο τρόπος όμως που διασκεδάζουν, συνωμοτούν και εκτελούν δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου και αυτό είναι αρκετά περίεργο).

 

 

 

 

Υ.Γ. Δεν υπάρχει αρχείο με σχόλια γιατί δεν jέρω πώς γίνεται, αν γίνεται, κάτι τέτοιο σε .pdf

Link to comment
Share on other sites

Το διήγημα ήταν ένα απ' αυτά που με απασχόλησαν περισσότερο στο πού να το κατατάξω.

Από τη μια είχε μια πολύ αισιόδοξη ιδέα (έστω και μέσα από το χάος που μας αφήνει από την αρχή να καταλάβουμε ότι πρέπει μοιραία ν' ακολουθήσει). Είμαι υπέρ των αισιόδοξων ιδεών και δεν είδαμε και πολλές τελευταία. Γι αυτό και για την θετική κατάληξη των αισθημάτων του ήρωα, ένιωσα ευχαρίστηση διαβάζοντάς το.

 

Από την άλλη, με δυσκόλεψε λίγο. Ήδη αναφέρθηκε ότι υπάρχει μια δυσκολία στους χρόνους -δεν ξέρω αν αυτή είναι για να δείξεις την ψυχολογική κατάσταση του ήρωα και τις δικές του μεταπτώσεις ή ήταν λόγω πραγματικής πίεσης χρόνου κατά τη συγγραφή.

Επίσης, αισθάνθηκα κι εγώ ότι η κοινωνία που περιγράφεις δεν συνάδει πραγματικά με το τεχνολογικό υπόβαθρο που φαίνεται να υπάρχει. Πολύ φοβάμαι, κρίνοντας από τα όσα συμβαίνουν γύρω μας, ότι με μια τεχνολογία, που έχει φέρει σκλάβους από μακρινούς πλανήτες και με μια Ομοσπονδία σκληρή, διεφθαρμένη και τεχνολογικά ισχυρή, όλα αυτά τα επαναστατικά στοιχεία, όπως ήταν τα δυο αδέλφια και οι φίλοι τους, θα παρακολουθούνταν στενά και οι δραστηριότητές τους θα καταστέλλονταν πιο δυναμικά από το να φάνε ξύλο ή ακόμα και σφαίρες σε διαδηλώσεις. Λίγη εστίαση σ' αυτό το σημείο θα βοηθούσε να γίνει η ιστορία πιο δυνατή.

Link to comment
Share on other sites

Από τη μία ο απολογισμός ενός ανθρώπου που έχασε τα ιδανικά του, ξέχασε όλες τις ανησυχίες των νιάτων του, «βολεύτηκε», από την άλλη μία αμφίβολη επανάσταση με αμφίβολες πρακτικές, στην οποία συμμετέχει, με αμφίβολα πάλι κίνητρα. Εγώ τουλάχιστον έτσι την είδα. Συνολικά, φαντάζομαι, και ένα σχόλιο πάνω στα τελευταία γεγονότα. Πολύ καλή γραφή σε σημεία επίσης. Μπερδεύτηκα όμως, γιατί του αλλάζεις ονόματα του Αθαναήλ, ή υπάρχει κάτι που δεν έχω καταλάβει; Επίσης, νομίζω ότι μοιάζει το ε.φ. στοιχείο να το έχεις βάλει μόνο και μόνο για να μπορεί η ιστορία να λάβει μέρος. Δεν παίζει ουσιαστικό ρόλο.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ, παιδιά, για το σχόλιά σας.

Απο ότι κατάλαβα, μάλλον αυτό που έμεινε απο την ιστορία είναι..ότι σας μπέρδεψε. Οι χρονικές μεταβάσεις-πισωγυρίσματα της διήγησης-, ο Αθαναήλ που αλλάζει όνομα - που γίνεται αυτό?!- και τέλος το πλήθος των πραγμάτων που θέλησα να χειριστώ μέσα σε 3500 λέξεις, κατέστησαν, όπως φαίνεται, την ανάγνωση ελαφρώς κοπιαστική.

Πάντως, οφείλω να πω πως, η μορφή της αφήγησης, με το παρελθόν να μπλέκεται με το παρόν, ενώ το ίδιο το παρελθόν αποτελείται απο δύο επίπεδα - ενα κοντινο και ένα πιο μακρινό,- ήταν κάτι που το έκανα συνειδητά στην ιστορία. Μου αρέσει να παίζω με το παρελθόν. Κομμάτια του "τότε" που παρεισφρύουν στο "τώρα" είναι ένα εργαλείο με διττή υπόσταση, το οποίο χρησιμοποιώ αφενός για αισθητικούς λόγους, όπου προστίθεται μια νότα νοσταλγιας, αφετέρου δε για να δώσω συνοπτικά και όχι άγαρμπα, πλήθος πληροφοριων χωρίς να διακόψω την συνοχή αλλά και την δυναμική που έχω στο μυαλό μου για το αποτέλεσμα.

Σε ότι αφορά το ε.φ. στοιχείο δεν έχω να πω πολλά. Αυτή η ιστορία ήρθε στο μυαλό μου και έτσι την έγραψα. Δεν είχα κάποιου άλλου είδους φιλοδοξία παρά να πω την ιστορία που ήθελα. Πάντως, πουθενά δεν αναφέρω την λέξη Γη και απώτερο μέλλον. Ο κόσμος είναι αυτός που είναι και περισσότερο εξυπηρετεί ενα θέατρο στο οποίο θα παιχτεί το δράμα ενώ παράλληλα λειτουργεί σαν ένας τρόπος να τονιστεί η διαχρονικότητα ή καλύτερα σταθερότητα στον χρόνο αλλά και τον χώρο, αυτών που συμβαίνουν - μοτίβα της επικαιρότητας μεταφερμένα "αλλού", ότι και αν σημαίνει αυτό-, χωρίς να υποχρεωθώ να είμαι συνεπής σε συμβάσεις όπως αυτές που αναφέρατε.

 

Υ.Γ. scannerdarkly,

η ιστορία είναι ακριβώς όπως την κατάλαβες. Θέλησα να τονίσω, τουλάχιστον απο την πλευρά του πρωταγωνιστή, πως, έστω και ασυνειδητα, παίρνει μέρος σε έναν αγώνα τον οποίο δεν πιστεύει ολοκληρωτικά, αφου υπάρχουν και άλλα κινητρα, προσωπικής φύσης, που τον ωθούν να πάρει μέρος. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως θέλω να θίξω τις πρακτικές που ακολούθησαν οι "πυρήνες".

 

Link to comment
Share on other sites

Υ.Γ. Khar, μια χαρά μπορείς να εισάγεις σχόλια και σε .pdf αρχεία, δεν είναι δύσκολο. Θα με ενδιέφερε να δω πιο αναλυτικά επισημάνσεις και διορθώσεις.

Edited by Sileon
Link to comment
Share on other sites

Υ.Γ. scannerdarkly,

η ιστορία είναι ακριβώς όπως την κατάλαβες. Θέλησα να τονίσω, τουλάχιστον απο την πλευρά του πρωταγωνιστή, πως, έστω και ασυνειδητα, παίρνει μέρος σε έναν αγώνα τον οποίο δεν πιστεύει ολοκληρωτικά, αφου υπάρχουν και άλλα κινητρα, προσωπικής φύσης, που τον ωθούν να πάρει μέρος. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως θέλω να θίξω τις πρακτικές που ακολούθησαν οι "πυρήνες".

 

 

Και αυτή η διφορούμενη προσέγγιση ήταν πάρα πολύ ενδιαφέρουσα, αντί να έχουμε απλώς κάποιον που "βλέπει το φως του" και αγωνίζεται για τη δικαιοσύνη

 

 

Ο Αθαναήλ σίγουρα γίνεται Ναθαναήλ... και ο Παντελεήμων? χμ μπερδεύτηκα

 

ΥΓ: khar επειδή αυτό το κόλπο με τα σχόλια πάνω στο κείμενο είναι πολύ ενδιαφέρον, αν μη τι άλλο μπορείς απλά να αντιγράψεις το κείμενο σε word. Αν δε σου κάνει κόπο, θα ήθελα κι εγώ pls...

Link to comment
Share on other sites

:whistling:

Έχεις...απόλυτο δίκιο! :doh:

Εντωμεταξύ, πριν το στείλω το είχα δει πάνω απο τρεις φορές και νόμιζα πως το είχα διορθώσει. :oops:

 

Είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο!!

Link to comment
Share on other sites

Η γενική εντύπωση είναι πολύ μπερδεμένη. Ενώ από πλευράς τεχνικής στέκεται αρκετά καλά, όπως και από πλευράς νοήματος (όπως θα έλεγε κι ο ρορίκο), εντούτοις δε μου αφήνει καλή επίγευση.

 

Τα καλά σημεία: η νοσταλγική διάθεση για τη φοιτητική ιδεολογία, για εκείνη την κατάσταση του νου, όπου πιστεύεις ότι με τον αγώνα όλα είναι δυνατά. Η γλώσσα, μου φάνηκε ντελικάτα στιβαρή.

 

Τα κακά σημεία: Γιατί τόσο μεγάλες προτάσεις στις πρώτες παραγράφους; Με έχασες ως ένα σημείο, γιατί αναγκαζόμουν να διαβάσω και δεύτερη φορά, σπαστά, για να καταλάβω πότε ξεκινάει η μια δευτερεύουσα πρόταση και πότε τελειώνει η άλλη. Πολλά ονόματα. Μπερδεύτηκα, ποιος ήταν ο Αθαναήλ και ποιος ο Ναθαναήλ και ποιος ο Παντελεήμωνας;* Πιο σημαντικές αδυναμίες του κειμένου είναι η έλλειψη στέρεας «εισαγωγής» του εφ στοιχείου στο κείμενο και η μικρή έλλειψη αληθοφάνειας, σε σχέση με το αν σε μια τέτοια κοινωνία που περιγράφεις θα μπορούσαν οι επαναστάτες να καταφέρουν έτσι εύκολα την ανατροπή (αν δε θα τους μπουζούριαζαν αμέσως οι κρατούντες δηλαδή). Κάτι που επίσης θα ήθελα να είναι πιο έντονο είναι η εσωτερική πάλη του ήρωά σου. Κατάλαβα εξαρχής ότι το θέμα σου ήταν αν το κάνει για το κοινό καλό ή για ιδιοτελείς σκοπούς. όμως θα ήθελα να μας το δείξεις αυτό με περισσότερη δύναμη και τραγικότητα (όχι αν μας το πεις, να μας το δείξεις, αν και δεν έχω κανένα παράπονο πάνω στο θέμα).

 

(*Εμ, τώρα που διάβασα και τα σχόλια των άλλων, πήρα πρέφα, but still έπρεπε να το είχες προσέξει, βρε παιδί μου…)

Link to comment
Share on other sites

:whistling:

Έχεις...απόλυτο δίκιο! :doh:

Εντωμεταξύ, πριν το στείλω το είχα δει πάνω απο τρεις φορές και νόμιζα πως το είχα διορθώσει. :oops:

 

Είναι το ίδιο και το αυτό πρόσωπο!!

Και το πιο ανησυχητικό ήταν ότι κανένας δεν είχε κάνει κάποιο σχόλιο και είχα αρχίσει να προβληματίζομαι σοβαρά. Μωρέ μήπως κάτι δεν έχω καταλάβει? Έως που άρχισα να σκέφτομαι μήπως τυχόν και Ναθαναήλ μεταφράζεται σε Παντελεήμων... Ησύχασα τώρα

Link to comment
Share on other sites

Διαπλανητική συνομωσία ή φοιτητικός έρωτας; Επανάσταση εδώ και τώρα. Η κλιμάκωση των συναισθημάτων αλλά και της συμμετοχής του ήρωα στα γεγονότα είναι πολύ πετυχημένη. Ένας έντονος προβληματισμός, για το μέλλον της κοινωνίας της ομοσπονδίας, ξεχειλίζει από το κείμενο και έχω την αίσθηση πως δεν έχει να κάνει μόνο με αυτό. Το δίλημμα της επιλογής (επανάσταση ή φυσιολογική ζωή + παιδί) δείχνει να δουλεύει σωστά. Εκείνο που με έβγαλε για λίγο από το ρυθμό είναι το Αθαναήλ και Ναθαναήλ. Μικρολεπτομέρειες αλλά για ένα λεπτό νόμισα πως είναι το ίδιο πρόσωπο και ότι έγραψες λάθος το όνομα. Για αυτό το λεπτό ήμουν εκτός διηγήματος πράγμα κακό. Επίσης εκείνο το χτύπημα στη διαδήλωση ποιος το έφαγε τελικά;

 

edit: Συγνώμη αλλά τώρα διάβασα τα παραπάνω posts. Τελικά είναι το ίδιο πρόσωπο έτσι;

Edited by kitsos
Link to comment
Share on other sites

Με τα ονόματα λίγο μπερδεύτηκα και γω... Η ιστορία δείχνει πολύ όμορφα την πάλη μεταξύ του "βολέματος" και της επανάστασης. Το εφ στοιχείο, θα συμφωνήσω με τον aScannerDarkly, δεν μου προσέφερε τίποτα παραπάνω στο διήγημα. Για μένα στέκει πολύ όμορφα και χωρίς αυτό!

Link to comment
Share on other sites

Το εφ στοιχείο, θα συμφωνήσω με τον aScannerDarkly, δεν μου προσέφερε τίποτα παραπάνω στο διήγημα. Για μένα στέκει πολύ όμορφα και χωρίς αυτό!

 

Χωρίς αυτό όμως, είναι εκτός θέματος! ;)

Link to comment
Share on other sites

Με την καμία δεν είναι το είδος μου, απ' όποια πλευρά κι αν το δω: scifi? Νot a fan. Politics? Not a fan. Όμως κατέβαλα προσπάθειες να το δω και να το εκτιμήσω. Αλλά δεν είχα μεγάλη βοήθεια.

 

Πρώτον τα ονόματα που μέχρι να καταλάβω ότι Παντελεήμων, Αθαναήλ και Ναθαναήλ ήταν ένα και το αυτό πρόσωπο, περνούσα στην τρίτη ανάγνωση! Τραγική απροσεξία. Το Αθαναήλ με το Ναθαναήλ πάει κι έρχεται, μα Παντελεήμων;;; Ξεκάρφωτο τελείως. Μέχρι να το "παραβλέψεις" έχεις χάσει την ουσία.

 

Μ' ενόχλησε η σύνδεσή του με τα πρόσφατα γεγονότα. Δεν φταις εσύ σε κάτι, για κανένα λόγο, όμως όλη αυτή η πολιτική ίντριγκα μου κάθισε σαν τούβλο στο στομάχι. Θα μπορούσα να το εκτιμήσω περισσότερο αν δεν ήταν τόσο προφανές, τόσο απόλυτα συνδεδεμένο με την παρούσα πολιτική κατάσταση γεγονός προς γεγονός. Κυρίως αυτό το "ντύνονται οι επαναστάτες μπάτσοι και σκοτώνουν έναν κακρινοπαθή δικό τους για το θεαθήναι", μου κατέστρεψε κάθε συμπάθεια που τρέφω προς τις επαναστάσεις και μου χάλασε στην μνήμη μου βιβλία όπως το "Όταν ο ήλιος", "Το καπλάνι της βιτρίνας" και το "κόκκινο μπαλόνι" που αγαπούσα ιδιαιτέρως στα πρώτα εφηβικά μου χρόνια. Για μένα η θυσία, όπως και η επανάσταση, διέπονται από ρομαντισμό και ιδεολογία πάνω και πέρα απ' όλα. Η κοροϊδία και η προφανής χειραγώγηση του πλήθους στις εντυπώσεις δεν εντάσσεται σ' αυτό το πακέτο.

 

Αυτά είναι καθαρά προσωπικά σχόλια και τελείως θέμα γούστου. Δεν έχω να προσάψω τίποτα στο κείμενό σου, εκτός απ' την απροσεξία με τα ονόματα και το ξεκάρφωτο, ίσως, τέλος.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..