ntoing Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 "Γιατί εκείνοι που υποτίθεται ότι έχουν το ανοιχτό μυαλό να δεχτούν τον κάθε φανταστικό κόσμο που πλάθει ο κάθε συγγραφέας και την κάθε ανατροπή στην πλοκή, δε μπορούν να δεχτούν με το ίδιο ανοιχτό μυαλό ένας ομοφυλόφιλο ήρωα;" Το ανοιχτό μυαλό δεν φαίνεται στο φανταστικό, στην πραγματικότητα φαίνεται και η ομοφυλοφιλία δεν είναι παραμύθι / φαντασία / μύθος, είναι κομμάτι της πραγματικής πραγματικότητας. Πάντως, με έπεισες. Θα το πάρω οπωσδήποτε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 (edited) Ομοφυλοφιλία; Παιδοφιλία; Κωνσταντίνε κανόνισε την πορεία σου! Μέχρι στιγμής στο φάνταζι οι εκδότες μας απέριπταν επειδή είχαμε ιππότες αλλά όχι Ναήτες. Φρόντισε τώρα να μας απορρίπτουν επειδή θα έχουμε μόνο str8 ήρωες και να μας φέρνουν παράδειγμα το βιβλίο σου (που θα έχει γίνει επιτυχία) Λέκγουελ τρελό αγόρι! Edited March 20, 2009 by Παρατηρητής Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Damn! Ἡ Naroualis, γνωστὴ βιβλιοφάγος μεταξὺ ἄλλων, μὲ πρόλαβε. Ἀπ' τὴν ἄλλη μεριά, βέβαια, ἐγὼ εἶμαι λίγο ἀργὸς στὴν ἀνάγνωση καὶ δὲν θυσιάζω τὸν ὕπνο μου γιὰ νὰ τελειώσω ἕνα βιβλίο, ὁπότε μοιραῖα θὰ γινόταν αὐτό. Τέλος πάντων! Βλέπω ὅτι γίνηκε θέμα στὸ φόρουμ γιὰ ἕνα βιβλίο. Καὶ ἀνακράζω: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ἕνα μυθιστόρημα ποὺ τάραξε τὰ νερὰ καὶ μᾶς κάνει νὰ τσακωνόμαστε. Καὶ προέρχεται ἀπὸ Ἕλληνα συγγραφέα!!! Δὲν θὰ πῶ ἀκόμη κάτι σχετικὰ μὲ τὸ μυθιστόρημα, διότι μοῦ ἔμεινε ἕνα κεφάλαιο ἀκόμη γιὰ νὰ τὸ τελειώσω. Θὰ συμφωνήσω ὅμως ἐν πολλοῖς μὲ τὴν ἀγαπητὴ Εὐθυμία πὼς πρόκειται γιὰ ἕνα ἐξαιρετικὰ καλογραμμένο μυθιστόρημα (παρ' ὅλους τοὺς "λόξυγκές" του, ὅπως μοναδικὰ ἀναφέρει ἡ φιλτάτη κι ἀξιέραστος κορασίς) καὶ πὼς ἡ ἀναφορὰ στὴν ὁμοφυλοφιλία τοῦ πρωταγωνιστῆ - ποὺ στὴν πραγματικότητα εἶναι πανερωτικός ἤ, ἄν προτιμᾶτε, ἀμφιφυλόφιλος - εἶναι ἕνα μονάχα ἐξωτερικὸ στοιχεῖο ποὺ ταρακουνᾶ τὶς συμβάσεις τοῦ φάνταζυ. Καὶ ὑπάρχουν πολλὰ ἄλλα ἀκόμη. Διαβάζοντας τὸ "Λέκγουελ καὶ οἱ ξεχασμένοι θεοί" τοῦ Κωνσταντίνου Μίσσιου, ἔνοιωσα σὲ σημεῖα ἀμήχανα καὶ ἄβολα, πρᾶγμα ποὺ γιὰ μένα σημαίνει κάτι θετικό (θὰ τὸ ἐξηγήσω στὴν ἀναλυτικὴ κριτική μου ὁσονούπω). Τὸ ἴδιο ἄβολα, γιὰ παράδειγμα, ἔνοιωσα διαβάζοντας τὴν "Κατσαριδομάνα" καὶ τὸ "Μαϊκόις" τοῦ Iliosporos. Μὲ δυὸ λόγια, ὅταν ἕνας συγγραφέας μοῦ δίνει χαστούκια, μὲ ξυπνᾶ ἀπὸ τὸν λήθαργο τῆς ἐπανάληψης καὶ τῆς μονοτονίας. Κωνσταντίνε, μπράβο! Κατάφερες κάτι ποὺ ἦταν δύσκολο νὰ ἐπιτευχθεῖ στὸν χῶρο τοῦ φάνταζυ, σεβόμενος ἀπόλυτα τὶς συμβάσεις τοῦ εἴδους. Μακάρι τὸ βιβλίο σου νὰ μεταφραστεῖ, γιὰ νὰ δοῦν καὶ στὸ ἐξωτερικὸ πὼς ἡ ἑλληνικὴ φανταστικὴ λογοτεχνία τολμᾶ νὰ ἐξερευνήσει τὸ εἴδος καὶ δὲν ἀρκεῖται στὶς κουραστικὲς καὶ κοινότοπες μέχρι ἀηδίας ἀπομιμήσεις. ΥΓ καὶ ΣΥΜΒΟΥΛΗ. Προφανῶς, τὸ μυθιστόρημα αὐτὸ ΔΕΝ ἀπευθύνεται σὲ ἐφηβικὸ κοινό. Ἄν ἐργάζεται κάποιος ἀπὸ μᾶς σὲ βιβλιοπωλεῖο, ὅπως ἐγὼ κι ὁ Παρατηρητής, ΜΗΝ τὸ προτείνει σὲ ἐφήβους, γιατὶ θὰ ἔχει κακὰ ξεμπερδέματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 ΥΓ καὶ ΣΥΜΒΟΥΛΗ. Προφανῶς, τὸ μυθιστόρημα αὐτὸ ΔΕΝ ἀπευθύνεται σὲ ἐφηβικὸ κοινό. Ἄν ἐργάζεται κάποιος ἀπὸ μᾶς σὲ βιβλιοπωλεῖο, ὅπως ἐγὼ κι ὁ Παρατηρητής, ΜΗΝ τὸ προτείνει σὲ ἐφήβους, γιατὶ θὰ ἔχει κακὰ ξεμπερδέματα. Αποστείλετε αυτό το μήνυμα σε όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας! Να βάλουν κι ένα κόκκινο Χ στο εξώφυλλο! Λέκγουελ, τρελό αγόρι...! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted March 20, 2009 Author Share Posted March 20, 2009 Θα ξεκινήσω με εντελώς off topic σχόλιο αλλά λόγο Παρατηρητή δεν μπορώ να κρατηθώ: Γιώργο πέρασα σήμερα από το καινούργιο μαγαζί σας στην Πανεπιστημίου. Είναι σούπερ σε ακόμα πιο σούπερ κτίριο. Φοβερό στήσιμο, άνετοι χώροι και χαλαρότητα. Μοναδική ένσταση στο στήσιμο αυτή η ψυχρότητα του ολοκαίνουργιου. Σαν χώρος όμως είναι άπαιχτος. Συμπληρώνει άξια τον ΙΑΝΟ και τον Παπασωτηρίου με την arty αντίληψη. Πάμε τώρα… Quote Ομοφυλοφιλία; Παιδοφιλία; Κωνσταντίνε κανόνισε την πορεία σου! Μέχρι στιγμής στο φάνταζι οι εκδότες μας απέριπταν επειδή είχαμε ιππότες αλλά όχι Ναήτες. Φρόντισε τώρα να μας απορρίπτουν επειδή θα έχουμε μόνο str8 ήρωες και να μας φέρνουν παράδειγμα το βιβλίο σου (που θα έχει γίνει επιτυχία) Λέκγουελ τρελό αγόρι! Quote Ωωω…..!!! Καλέ μη μου λέτε τέτοια…. Πάντως μπορείς να το δεις σαν μια καινούργια λογοτεχνική πρόκληση. Ή να κάνεις τον ήρωα σου κτηνοβάτη (τι λέω θεέ μου; Φτου κακά!) Quote …και πως η αναφορά στην ομοφυλοφιλία του πρωταγωνιστή - που στην πραγματικότητα είναι πανερωτικός ή, αν προτιμάτε, αμφιφυλόφιλος - είναι ένα μονάχα εξωτερικό στοιχείο που ταρακουνά τις συμβάσεις του φάνταζυ. Και υπάρχουν πολλά άλλα ακόμη. Quote Περί του θέματος…, αυτή ακριβώς είναι η απάντηση που θα έδινα κι εγώ. Μέρος του βιβλίου αλλά όχι η (όποια) ουσία του. Quote ΥΓ καi ΣΥΜΒΟΥΛΗ. Προφανώς, το μυθιστόρημα αυτό ΔΕΝ απευθύνεται σε εφηβικό κοινό. Αν εργάζεται κάποιος από μας σε βιβλιοπωλείο, όπως εγώ κι ο Παρατηρητής, ΜΗΝ το προτείνει σε εφήβους, γιατί θα έχει κακά ξεμπερδέματα. Quote Χωρίς πλάκα αυτό ισχύει! ΜΗΝ το κάνετε δώρο στο ανιψάκι σας νομίζοντας ότι του δωρίζετε τον Χάρι Πότερ. Είναι για ενήλικο κοινό. Adinol θα φάω κι ότι μου έχει απομείνει σε δάχτυλα μέχρι να μάθω και τη δική σου ετυμηγορία. Ευχαριστώ πάντως για την ενθάρρυνση και τις ευχές. Και φθάνω στην Ευθυμία η οποία μ’ έκανε να κοκκινίσω σαν ώριμη ντομάτα (κι επειδή μ’ έχει δει ξέρει ότι δε θέλω και πολύ για να γίνω μπορντοροδοκόκκινος). Ευθυμία δεν θα σου απαντήσω με μακροσκελείς αναλύσεις αλλά μονάχα μ’ ένα μεγάλο ευχαριστώ για τα (πάρα) πολύ καλά λόγια και θα σε παραδεχτώ σαν αναγνώστρια γιατί με ξεμπρόστιασες κανονικά. Όχι γιατί βρήκες ένα εμφανές λάθος (αυτό μπορούν να το κάνουν πολλοί) αλλά γιατί κατάλαβες ακριβώς πως έγραψα κι αναφέρομαι κυρίως στο σχόλιο σου για το «τσέχρουακ» και το «χανάι». Είσαι τσακάλι και με τσάκωσες στα πράσα. Τα πράγματα έγιναν ακριβώς όπως τα σκέφτηκες ενώ εγώ ο καημένος πίστευα ότι αυτό το «λάθος» θα μπορούσε να καλυφθεί με λογικούς συνειρμούς του αναγνώστη. Και πάλι ευχαριστώ για την υποστήριξη. ΥΓ: Α! Επίσης το παρακάνω με τη λέξη «ρουθούνισε». Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Θα ξεκινήσω με εντελώς off topic σχόλιο αλλά λόγο Παρατηρητή δεν μπορώ να κρατηθώ: Γιώργο πέρασα σήμερα από το καινούργιο μαγαζί σας στην Πανεπιστημίου. Είναι σούπερ σε ακόμα πιο σούπερ κτίριο. Φοβερό στήσιμο, άνετοι χώροι και χαλαρότητα. Μοναδική ένσταση στο στήσιμο αυτή η ψυχρότητα του ολοκαίνουργιου. Σαν χώρος όμως είναι άπαιχτος. Συμπληρώνει άξια τον ΙΑΝΟ και τον Παπασωτηρίου με την arty αντίληψη. Δεν έχεις παράπονο φαντάζομαι! Εγώ σε έστησα πρώτη μούρη στις νέες κυκλοφορίες και στον πάγκο του φανταστικού! Και τη Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας κατάφερα να τη διασώσω από τα αχανή ράφια της ελληνικής λογοτεχνίας. Απαιτώ ένα βιβλίο δώρο!!! Λέκγουελ, τρελό αγόρι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ntoing Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 ΥΓ καὶ ΣΥΜΒΟΥΛΗ. Προφανῶς, τὸ μυθιστόρημα αὐτὸ ΔΕΝ ἀπευθύνεται σὲ ἐφηβικὸ κοινό. Ἄν ἐργάζεται κάποιος ἀπὸ μᾶς σὲ βιβλιοπωλεῖο, ὅπως ἐγὼ κι ὁ Παρατηρητής, ΜΗΝ τὸ προτείνει σὲ ἐφήβους, γιατὶ θὰ ἔχει κακὰ ξεμπερδέματα. Παρακαλώ; Γιατί; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Παρακαλώ; Γιατί; Γιατί περιέχει σκηνές στεγνής βίας. Κομμένα κεφάλια, χέρια, πόδια, αίματα και τέτοια. Τι νόμιζες; Λέκγουελ, τρελό αγόρι... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ntoing Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Γιατί περιέχει σκηνές στεγνής βίας. Κομμένα κεφάλια, χέρια, πόδια, αίματα και τέτοια. Τι νόμιζες; Λέκγουελ, τρελό αγόρι... α, εντάξει τότε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted March 20, 2009 Author Share Posted March 20, 2009 (edited) Δεν έχεις παράπονο φαντάζομαι! Εγώ σε έστησα πρώτη μούρη στις νέες κυκλοφορίες και στον πάγκο του φανταστικού! Και τη Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας κατάφερα να τη διασώσω από τα αχανή ράφια της ελληνικής λογοτεχνίας.Απαιτώ ένα βιβλίο δώρο!!! Λέκγουελ, τρελό αγόρι... Πράγματι. Και θα το έχεις! α, εντάξει τότε. Και λίγο (όσο πατάει ο μαύρος γάτος) σεξάκι... ;) Edited March 20, 2009 by Nihilio Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Παράδοξα λίγο σεξάκι, θα έλεγα. Με πανσεξουαλικό ήρωα, θα περίμενε κανείς μακροσκελέις περιγραφές, αλλά ευτυχώς δεν πέφτεις σε αυτήν τη λούμπα. Καλή επιλογή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Παράδοξα λίγο σεξάκι, θα έλεγα. Με πανσεξουαλικό ήρωα, θα περίμενε κανείς μακροσκελέις περιγραφές, αλλά ευτυχώς δεν πέφτεις σε αυτήν τη λούμπα. Καλή επιλογή. Τελικά ο ήρωας είναι ομοφυλόφιλος (πάει με άντρες), αμφιφυλόφιλος (πάει με άντρες και γυναίκες) ή πανσεξουαλικός (πάει με τα... πάντα); Αποφασίστε τελικά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Τελικά ο ήρωας είναι ομοφυλόφιλος (πάει με άντρες), αμφιφυλόφιλος (πάει με άντρες και γυναίκες) ή πανσεξουαλικός (πάει με τα... πάντα); Αποφασίστε τελικά. Πάει και με αναγνώστες; Λέκγουελ... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Τελικά ο ήρωας είναι ομοφυλόφιλος (πάει με άντρες), αμφιφυλόφιλος (πάει με άντρες και γυναίκες) ή πανσεξουαλικός (πάει με τα... πάντα); Αποφασίστε τελικά. Αυτό είναι ευαίσθητο προσωπικό δεδομένο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted March 20, 2009 Author Share Posted March 20, 2009 Πάει με ότι νομίζει εκείνος ότι αξίζει να πάει… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ntoing Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Πάει με ότι νομίζει εκείνος ότι αξίζει να πάει… αυτό λοιπόν είναι ένα πολύ καλό δίδαγμα για τα πιτσιρίκια (και btw, νομίζω ότι υποτιμάτε τη λύσσα τους για σεξ και πειραματισμούς ) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 20, 2009 Share Posted March 20, 2009 Πάει με ότι νομίζει εκείνος ότι αξίζει να πάει… Ευχαριστώ για τη διευκρίνιση. Όχι τίποτα άλλο, αλλά διέκρινα μια σύγχηση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted March 21, 2009 Share Posted March 21, 2009 Κωστναντίνε, τώρα εξηγείται η συμπάθειά σου προς τον Γκιλθάνας.... Θα συμφωνήσω με τον Παρατηρητή: Λέκγουελ, τρελό αγόρι! Και θα σε βάλω να φας και τους καρπούς και τα μπράτσα και τα νύχια των ποδιών, γιατί έπηξα απίστευτα αυτή την βδομάδα και δεν πρόλαβα να το διαβάσω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 21, 2009 Share Posted March 21, 2009 Και θα σε βάλω να φας και τους καρπούς και τα μπράτσα και τα νύχια των ποδιών, γιατί έπηξα απίστευτα αυτή την βδομάδα και δεν πρόλαβα να το διαβάσω... Παρομοίως! Κι έχω χάσει όλο το πανηγύρι και την καλή κουβέντα, όπως φαίνεται... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 21, 2009 Share Posted March 21, 2009 Είναι τρελό αγόρι ο Λεκγουελ, δεν είναι; Τρελιάρικο και νοστιμούλικο. Α ρε Κώστα! Πόσο θα ήθελα να δω παιδιά να τσακώνονται για το ποιος είναι πιο κουλ ήρωας. Ο Λεκγουελ ή ο Ντριτζ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted March 21, 2009 Author Share Posted March 21, 2009 Κωστναντίνε, τώρα εξηγείται η συμπάθειά σου προς τον Γκιλθάνας.... Θα συμφωνήσω με τον Παρατηρητή: Λέκγουελ, τρελό αγόρι! Και θα σε βάλω να φας και τους καρπούς και τα μπράτσα και τα νύχια των ποδιών, γιατί έπηξα απίστευτα αυτή την βδομάδα και δεν πρόλαβα να το διαβάσω... Sonya είμαι σίγουρος πως αν ο Λέκγουελ συναντούσε τον Γκιλθάνας κατά τη διάρκεια της ιστορίας, είμαι σίγουρος ότι θα ξεμαλλιαζόταν με την Λάιρα για χατίρι του… Τώρα δίνω λαβή στον Γιώργο για το επόμενο σατυρικό του (ωχ Παναγία μου) ;) Πάντως αφήστε μου και κανά κομμάτι μέλους για να γράφω, έτσι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Παρατηρητής Posted March 21, 2009 Share Posted March 21, 2009 Τώρα δίνω λαβή στον Γιώργο για το επόμενο σατυρικό του (ωχ Παναγία μου) ;) Θα σε φροντίσω κι εσένα, που θα μου πας; ...τρελό αγόρι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adinol Doy Posted March 28, 2009 Share Posted March 28, 2009 Ἦλθεν ἡ ὥρα καὶ γιὰ τὴν δική μου ἀναλυτικὴ κριτική. Θέλησα νὰ τὴν κάνω κάπως ἐπίσημη, ὅπως εἶχα κάνει καὶ γιὰ τὸ "Μέσα ἀπ' τὸ γυαλί" τῆς Εὐθυμίας Δεσποτάκη, γι' αὐτὸ καὶ ἄργησα νὰ τὴν ἀνεβάσω. Παρ' ὅλ' αὐτά, ὅσο κι ἂν τὸ παίδεψα, ἔχω διαρκῶς τὴν ἐντύπωση ὅτι κάτι μοῦ ξέφυγε ἀπ' αὐτὰ ποὺ ἤθελα νὰ πῶ. Τέλος πάντων. Ἡ ὥρα τῆς κρίσης: Ο ΛΕΚΓΟΥΕΛ ΚΑΙ ΟΙ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟΙ ΘΕΟΙ Μετὰ ἀπὸ τὴν «Νύχτα τῆς λευκῆς παπαρούνας» (ἐκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ), μιὰ συλλογὴ διηγημάτων σκοτεινῆς φαντασίας καὶ φρίκης ποὺ προκάλεσε γενικὴ αἴσθηση, περίμενα μὲ περιέργεια τὸ νέο βιβλίο τοῦ Κωνσταντίνου Μίσσιου. Αὐτὴν τὴν φορὰ πρόκειται γιὰ μυθιστόρημα ἐπικῆς φαντασίας καί, μάλιστα, γιὰ ἕνα ὀγκῶδες βιβλίο μὲ τὸν τίτλο «Ὁ Λέκγουελ καὶ οἱ ξεχασμένοι θεοί» (στὸν ἴδιο ἐκδοτικὸ οἴκο). Πρέπει νὰ δηλώσω δύο πράγματα ἐξ ἀρχῆς: πρῶτον, ὅτι δὲν εἶμαι φανατικὸς ἀναγνώστης τῆς ἡρωικῆς φαντασίας· καὶ δεύτερον, ὅτι ἕνα πολυσέλιδο μυθιστόρημα, ἀνεξαρτήτως εἴδους, μοῦ προξενεῖ ἄγχος. Ἀντιπαρῆλθα καὶ τὶς δυὸ ἐπιφυλάξεις μου καὶ ξεκίνησα νὰ διαβάζω στὴν ἀρχὴ ἀπὸ περιέργεια. Ὕστερα ἡ περιέργεια ἔγινε ἐνδιαφέρον. Κι ἀργότερα τὸ ἐνδιαφέρον ἔγινε ἀγωνία, μέχρι ποὺ ὡλοκλήρωσα τὴν ἀνάγνωση. Κι αὐτὸ ἀποτελεῖ, κατὰ τὴν γνώμη μου, τὸ πρῶτο μεγάλο στοίχημα ποὺ κερδήθηκε, σὲ μιὰ ἐποχὴ ποὺ ἡ λογοτεχνία γενικῶς ἔχει βυθιστεῖ στὴν πλήξη καὶ τὴν ἀνοησία. Τὸ δεύτερο στοίχημα ἀφορᾶ στὸ ἂν ὁ συγγραφέας κατορθώνει νὰ μᾶς ἐξαπατήσει – ὅπου τὸ «ἐξαπατήσει» σημαίνει νὰ πειστοῦμε ὡς ἀναγνῶστες γιὰ τὴν ἀληθοφάνεια μιᾶς καθ’ ὅλα φανταστικῆς (imaginative καὶ ὄχι fictional) ἱστορίας. Τὸ μυθιστόρημα μᾶς μιλᾶ γιὰ τὴν ἱστορία ἑνὸς νέου ἄντρα, τοῦ Λέκγουελ, ὁ ὁποῖος, σὲ παιδικὴ ἡλικία, πιάνεται αἰχμάλωτος ἀπὸ τοὺς ἐχθροὺς τῆς χώρας του – μιᾶς χώρας κάποτε τρανῆς, μὰ τώρα παρηκμασμένης – καὶ κρατᾶ ἐρωτικὴ συντροφιὰ στὸν νικητὴ στρατηγό. Τὰ χρόνια θὰ περάσουν μέσα στὴν βαρβαρικὴ χλιδή (πάντα οἱ ἐχθροὶ εἶναι βάρβαροι), στὴν ὁποία – πρὸς μεγάλη μας ἔκπληξη – ὁ ἥρωας ἐνσωματώνεται, ὥσπου κάτι θὰ συμβεῖ ποὺ θὰ τὸν κάνει νὰ ἐκδικηθεῖ καὶ ν’ ἀποδράσει ἀπὸ τὴν χώρα. Καὶ ἀπὸ κεῖ ξεκινοῦν καὶ οἱ περιπέτειές του: συναντήσεις μὲ θεούς, ὑπόκοσμο καὶ ἁπλοὺς λαϊκοὺς ἀνθρώπους, μαγεία, μάχες, ὅλα συνθέτοντας μιὰ σκοτεινὴ ἱστορία ποὺ ἀναπαράγει τὶς συμβάσεις τοῦ εἴδους. Ἀναπαράγει; Χμ! Δὲν νομίζω! Ὁ Κωνσταντῖνος Μίσσιος, ἔχοντας προφανῶς μελετήσει καὶ ἀφομοιώσει τὸ εἶδος, ἀνακατεύει τὰ ὑλικά του, τὰ ἀναδημιουργεῖ καὶ πολὺ συχνὰ τὰ ἀνατρέπει. Τί ἐννοῶ μ’ αὐτό; Ἐννοῶ ὅτι ἀποβάλλει τὸν συνηθισμένο στερεότυπο ἥρωα, ποὺ διακατέχεται ἀπὸ ὁράματα ἢ πάθος γιὰ ἐκδίκηση, καὶ πλάθει ἕναν ἄνθρωπο ποὺ τὸν ἔχουμε ἐνώπιόν μας καὶ ἀνασαίνει. Ὁ Λέκγουελ νοιώθει χαμένος σ’ ἕνα κόσμο λαμπερὸ καί, ταὐτόχρονα, γκρίζο, ἕνα κόσμο ποὺ εἶναι παραδομένος στὴν δίψα γιὰ ἐξουσία καὶ σὲ ἔντονα πάθη καὶ ποὺ οἱ ἠθικὲς ἀξίες εἶναι σχεδὸν ἀνύπαρκτες. Ὅλο αὐτὸ τὸ ἐξωτερικὸ περιβάλλον ἐπιδρᾶ (ὅπως φυσιολογικὰ συμβαίνει στὸν πραγματικὸ κόσμο) στὸν πρωταγωνιστή, μὲ ἀποτέλεσμα ὁ τελευταῖος νὰ μὴν ἔχει σαφὴ γνώση τοῦ πεπρωμένου του καί, ἀδυνατώντας νὰ ἀφουγκραστεῖ τὶς πραγματικὲς ἐπιθυμίες του, νὰ γίνεται ἕρμαιο μιᾶς ἄγνωστης μοίρας καὶ νὰ κατευθύνεται ἀπὸ ἀρχέγονα ἔνστικτα – ἐπιβίωση, λαγνεία, σχεδὸν αὐτοκτονικὴ κατάθλιψη, ἀγάπη, μίσος· ἔτσι ὥστε τὸν διεκδικοῦν τὴν μιὰ στιγμὴ τὸ φῶς καὶ τὴν ἄλλη τὸ σκοτάδι. Ἔννοιες ὅπως τιμή, αὐτοσεβασμός, ὑψηλὰ ἰδανικὰ ἀκυρώνονται, σπάζοντας μ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ὁ συγγραφέας τὸ πλαίσιο τῆς παραδοσιακῆς ἀφήγησης. Ἡ ἀμφισεξουαλικότητά του ὡς εὕρημα ἐντείνει περισσότερο τὸν διχασμένο χαρακτήρα τοῦ ἥρωα. Ἀκόμη καὶ τὰ γύρω πρόσωπα ποὺ τὸν πλαισιώνουν, ποὺ τὰ περιγράφει ὁ συγγραφέας μὲ πιὸ ἁδρές – ἤ, ἂν προτιμᾶτε, μὲ πιὸ στερεότυπες – γραμμές, μᾶς βοηθοῦν νὰ καταλάβουμε τὶς διαρκεῖς ἀμφιταλαντεύσεις τοῦ Λέκγουελ. Ἰδοὺ λοιπὸν ἡ πιὸ βασικὴ ἀνατροπή. Ἂς δοῦμε τώρα τὴν κοσμοπλασία: ἡ ἐξιστόρηση λαμβάνει χώρα σὲ μιὰ ψευδομεσαιωνικὴ ἐποχή (ὡς εἴθισται) ἤ, γιὰ νὰ τὸ ποῦμε ἀλλιῶς, σὲ ἕνα ἀόριστα μακρινὸ παρελθόν. Καὶ ἡ δράση δὲν τοποθετεῖται σὲ ἕνα παράλληλο σύμπαν, ὅπως συνήθως, ἀλλὰ σὲ ἄλλον πλανήτη (ἡ ὕπαρξη δύο φεγγαριῶν αὐτὸ ὑπαινίσσεται). Δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ γνωρίζω ἂν σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο ὁ συγγραφέας καινοτομεῖ, ἀλλὰ νομίζω ὅτι δὲν εἶναι κάτι ποὺ συναντᾶμε συχνά. Ἐπίσης, στὸν κόσμο του ἔχουμε τὴν παραδοσιακὴ διαμάχη θρησκείας καὶ κοσμικῆς ἐξουσίας, μὲ τὶς ἀπαραίτητες δολοπλοκίες, σεβόμενος ἐδῶ τὶς συμβάσεις τοῦ εἴδους. Καὶ πᾶμε στὴν πλοκή. Ἔχουμε ἕνα δυνατὸ πρόλογο, ποὺ μᾶς προκαλεῖ περιέργεια. Στὴν συνέχεια ἔχουμε τὶς διάφορες περιπέτειες τοῦ Λέκγουελ. Παράλληλα, πρόσωπα μπαίνουν στὴν ἱστορία, καθένα μὲ ὕποπτους σκοπούς, αὐξάνοντάς μας τὸ ἐνδιαφέρον. Ὅλα τὰ ἀσύνδετα στοιχεῖα κι ὅλα τὰ ἀναφερόμενα πρόσωπα κάποια στιγμὴ συναντῶνται, γιὰ νὰ καταλήξουν στὴν κορύφωση, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ μιὰ ἐντυπωσιακὴ μάχη. Ὅμως ἐδῶ ὁ συγγραφέας χωλαίνει. Ἐκεῖ ποὺ περιμένουμε σελίδες ἐπὶ σελίδων ἀπὸ περιγραφὲς μαχῶν καὶ ποταμῶν αἵματος, μὲ λίγες λέξεις ὁ συγγραφέας ξεπετᾶ τὴν πολυαναμενόμενη μάχη. Κι αὐτὸ τὸν ἀναγνώστη τῆς ἡρωικῆς φαντασίας μπορεῖ νὰ τὸν ἀπογοητεύσει. Βέβαια, στὴν πραγματικότητα ἡ κορύφωση βρίσκεται ἀλλοῦ καὶ ὄχι στὰ ἐξωτερικὰ συμβάντα. Ὁ Κωνσταντῖνος Μίσσιος δὲν ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ προφανές. Τὸν ἐνδιαφέρει πρωτίστως νὰ μᾶς ἐξιστορήσει τὴν ζωὴ ἑνὸς καταραμένου ἀνθρώπου, ἑνὸς ἀνθρώπου μόνου καὶ ἀπροστάτευτου ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις τῆς δίχως οἴκτου μοίρας, ἑνὸς ἀνθρώπου πού, καθὼς ἐξελίσσεται καὶ διανύει μιὰ διαδρομή, καλεῖται στὸ τέλος ἀπὸ τὸ πεπρωμένο νὰ θυμηθεῖ καὶ νὰ μάθει ποιός πραγματικὰ εἶναι. Κι αὐτὸ προσδίδει στὸ μυθιστόρημα μιὰ ὀσμὴ τραγωδίας. Σύμμαχος τοῦ συγγραφέα σ’ αὐτὸ τὸ ἐγχείρημα εἶναι ἡ ἐν πολλοῖς σωστὴ χρήση τῆς γλώσσας καὶ τὸ καθ’ ὅλα λογοτεχνικὸ ὕφος, ἀρετὲς ποὺ ὑπάρχουν καὶ στὸ πρῶτο βιβλίο του. Καλολογικὰ στοιχεῖα καί, κυρίως, ὄμορφη σύνταξη τῶν λέξεων, πέραν τῶν νοημάτων ποὺ κουβαλοῦν, παρέχουν μιὰ μουσικότητα, θυμίζοντάς μας πὼς ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα (ἀκόμη καὶ ἡ νεοελληνική) εἶναι κατὰ βάσιν μουσική. Ὁπωσδήποτε, σφάλματα ὑπάρχουν στὸ κείμενο («λόξυγκες» τὰ ἀναφέρει ἡ ἀγαπητὴ κυρία Δεσποτάκη), ποὺ ἀφοροῦν ἐκφράσεις ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον. Τὰ θεωρῶ ὅμως ἥσσονος σημασίας γιὰ νὰ τὰ ἀναφέρω ἐδῶ. Τρία μειονεκτήματα βλέπω στὸ ἐν λόγῳ μυθιστόρημα: τὸ πρῶτο, ποὺ ἤδη ἀνέφερα, εἶναι ἡ περιγραφὴ τῆς μάχης, ἀκόμη καὶ γιὰ ἐμένα ποὺ μοῦ ἀρέσουν περισσότερο οἱ Ντανσάνειες ἱστορίες· δεύτερον, ἡ τοποθέτηση τῆς ἱστορίας σὲ ἄλλον πλανήτη. Καὶ οἱ δυὸ παρατηρήσεις ἀφοροῦν ἀποκλειστικὰ σὲ προσωπικές μου προτιμήσεις καὶ δὲν συνιστοῦν κατ’ ἀνάγκην σφάλματα. Τὸ τρίτο μειονέκτημα εἶναι ὅτι δὲν ἀξιοποιεῖται τὸ ὑπόβαθρο τῆς κοσμοπλασίας (ἡμερολόγιο, θεολογία), ὅπως αὐτὸ δίνεται στὸ ἐπίμετρο. Τὸ ἐπίμετρο μπορεῖ νὰ λειτουργεῖ ὡς ὑποβοηθητικὲς σημειώσεις, ἀλλά, καθὼς δὲν ἔχει χρησιμοποιηθεῖ ἱκανοποιητικὰ στὴν ἀφήγηση, φαίνεται κάπως παράταιρο. Παρὰ τὰ ὅποια ἐπὶ μέρους σφάλματα, τὸ μυθιστόρημα εἶναι ἄρτιο, τόσο ἀπὸ ἄποψη πλοκῆς ὅσο κι ἀπὸ ἄποψη τεχνικῆς. Ὁ βασικὸς χαρακτήρας, ὁ Λέκγουελ, σκιαγραφεῖται ἐξονυχιστικά, σχεδὸν ψυχαναλυτικά, κάνοντάς με σὲ σημεῖα νὰ αἰσθανθῶ ὀργὴ πρὸς τὸ πρόσωπό του μὲ τὴν μοιρολατρία του καὶ ἀμηχανία μπροστὰ σὲ διάφορες καταστάσεις (λ.χ., ὁ ἔρωτας τοῦ Λέκγουελ γιὰ τὸν ἐχθρό του· πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ ξεχνᾶ κανεὶς τὴν καταστροφὴ τῆς χώρας καὶ τῆς οἰκογένειάς του καὶ νὰ πλαγιάζει δίπλα στὸν ὑπαίτιο αὐτῆς τῆς καταστροφῆς;) καὶ ψυχολογικὲς διακυμάνσεις (π.χ., ἐκεῖ ποὺ ἑτοιμαζόταν νὰ ἐκδικηθεῖ, στρογγυλοκάθεται σ’ ἕνα ψαρονήσι καὶ παντρεύεται τὴν κόρη ἑνὸς ψαρᾶ· δὲν εἶναι ἀπίστευτο;). Ὡστόσο, τὰ ἀκραῖα συναισθήματα ποὺ μοῦ γεννᾶ ἕνας χαρακτήρας εἶναι γιὰ ἐμένα ἕνα σπουδαῖο ἐπίτευγμα, ἀφοῦ ὁ συγγραφέας δὲν μὲ ἀφήνει νὰ ἐπαναπαυθῶ, ἀλλ’ ἀντίθετα μὲ τσιγκλᾶ καὶ μὲ κάνει νὰ πάρω θέση ἀπέναντι στὰ πράγματα· καί, κυρίως, μοῦ προσφέρει ἕναν ἀλησμόνητο χαρακτήρα. Ἐν ὀλίγοις, τὸ βιβλίο διαθέτει ὅλα ὅσα κάνουν ἕνα ἀνάγνωσμα ἐνδιαφέρον καὶ συνεπὲς μὲ τὸν ἑαυτό του, κερδίζοντας ἔτσι τὸ δεύτερο στοίχημα. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ συστήνω ἀνεπιφύλακτα καὶ ἀνενδοίαστα στοὺς (ἐνήλικους) ἀναγνῶστες τοῦ φάνταζυ. Τί ἄλλο νὰ θελήσει κανείς; Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ μοῦ ἔκανε μεγαλύτερη ἐντύπωση εἶναι ὅτι ὁ συγγραφέας δὲν φοβήθηκε νὰ πειραματιστεῖ προσεκτικὰ μὲ τὶς συμβάσεις ἢ νὰ τὶς ἐξερευνήσει, κατορθώνοντας νὰ δώσει μιὰ νέα ματιὰ σὲ ἤδη εἰπωμένα θέματα καὶ προβληματικές. Κι αὐτό, πάντα κατὰ τὴν γνώμη μου, ἦταν τὸ τρίτο καὶ μεγαλύτερο στοίχημα ποὺ κέρδισε. Ὁ Κωνσταντῖνος Μίσσιος ἀπέδειξε, τόσο μὲ τὸ πρῶτο ὅσο καὶ μὲ τὸ δεύτερο βιβλίο του, ὅτι γνωρίζει καλὰ τὸ φανταστικό, ὅτι ξέρει νὰ γράφει κι ὅτι ἔχουμε νὰ κάνουμε μὲ ἕνα συγγραφέα ποὺ ἔχει μέλλον καὶ πολλὰ πράγματα ἀκόμη νὰ μᾶς δείξει. Αὐτό, φυσικά, ἀνεβάζει τὸν πήχη γιὰ τὸν ἴδιο καὶ αὐξάνει τὶς δικές μας προσδοκίες. Προσωπικὰ μὲ κέρδισε ὡς ἀναγνώστη καὶ περιμένω μὲ ἀδημονία τὸ ἑπόμενο ἔργο του. Ο_ΛΕΚΓΟΥΕΛ_ΚΑΙ_ΟΙ_ΞΕ_ΑΣΜΕΝΟΙ_ΘΕΟΙ.pdf Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted March 29, 2009 Author Share Posted March 29, 2009 Παναγιώτη σ’ ευχαριστώ. Χαίρομαι που σου άρεσε και με βοηθάς πολύ γράφοντας λεπτομερή άποψη για το κείμενο. Ελπίζω να βρεις και στο μέλλον τις ιστορίες μου ωραίες… Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Arachnida Posted April 1, 2009 Share Posted April 1, 2009 Ντινγκ-Ντονγκ. Αύριο στην Μπρίζα παρουσίαση του "Λέκγουελ" και συνέντευξη του συγγραφέα, Κωνσταντίνου Μίσσιου. (Αν ενδιαφέρεστε μπορείτε να τη βρείτε σε όλη την Πελοπόννησο και σε ορισμένα σημεία στην Αθήνα.) Όπως έχω ξαναπεί, είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο (δεν το περιορίζω στο φάνταζυ) που αξίζει να διαβάσετε. Ο Κωνσταντίνος γράφει πολύ καλά. Από την Παρασκευή θα έχω ανεβασμένο το άρθρο και στο ιστολόγιό μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.