kitsos Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 Το πήρα πριν λίγο. Καλή μου ανάγνωση. ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 Καλή ανάγνωση σε όλους τους... καινούργιους ;) Ως προς τις παλιές vs πρόσφατες ιστορίες, ας κάνουμε ένα πρόχειρο γκάλοπ: Τι θεωρείται(ε) πρόσφατο και σύγχρονο και τι outdated; Πόσο πίσω φτάνει το σύγχρονο; Εννοείτε μήνες, ένας χρόνος, παραπάνω, λιγότερο; Προσωπικά δε νομίζω ότι ιστορίες ενός ή δύο χρόνων πίσω (παλαιότερες δε νομίζω να συμπεριληφθούν ούτως ή άλλως) μπορούν να θεωρηθούν "ξεπερασμένες". (Σκεφτείτε άλλωστε το σύστημα των βραβείων - φέτος βραβεύονται ιστορίες και βιβλία που έχουν δημοσιευτεί μέχρι και το 2007. Kαι το τι επιλέγεται προς βράβευση δίνει πράγματι το σφυγμό). Σίγουρα, βέβαια, μια ιστορία του αμέσως προηγούμενου μήνα είναι σαφώς ό,τι πιο σύγχρονο, αλλά μην ξεχνάτε ότι υπάρχουν και κάποιοι περιορισμοί ως προς τους χρόνους (κυρίως στην επιλογή και τη μετάφραση κάθε ιστορίας). Και κυρίως... πραγματικά, το θέμα της ιστορίας αυτής καθαυτής είναι ο κύριος παράγοντας. Ως προς τις ιστορίες του πρώτου τεύχους, βλέπω ότι ο mman προτιμά... τις κυρίες :tongue: Βέβαια, από αυτή την προτίμηση βγαίνει ίσως κάποιο pattern - του Stableford είναι πιο hard core s.f., ενώ των Gardner, Lerner και Chase είναι ίσως πιο... ελαφριές. Προσωπικά όμως, μου άρεσε πολύ το Ακτινοπίστολο. Εϊναι... δεν ξέρω. Ήταν entertaining, με έναν τρόπο ίσως νοσταλγικό (κάτι από παιδικά χρόνια και φαντασιώσεις space opera, κάτι από το geek που ελοχεύει μέσα μας... Πού είσαι βρε Ντίνο να με υποστηρίξεις; :tongue:). Καλογραμμένο και με χιούμορ επίσης. Δε νομίζω δηλαδή ότι η ιστορία αγάπης ήταν τόσο το ζητούμενο, όσο μια από τις πολλές συνισταμένες της ιστορίας. (Και, Μιχάλη, γιατί "ρεκόρ αναληθοφάνειας"; Δεν ένιωσα να απειλείται το suspension of disbelief καθόλου... ίσως βέβαια επειδή δέχτηκα από την αρχή το πλαίσιο.) Αλλα φυσικά, είναι και θέμα γούστου, και γι' αυτό ακριβώς υπάρχουν τόσες ιστορίες σε κάθε τεύχος Πέρα απ' αυτό, οι Ιπποδρομίες ήταν κατά τη γνώμη μου η καλύτερη ιστορία του τεύχους - και πάλι, βέβαια, ως προσωπική προτίμηση. Το Fountain of Age είχε εξαιρετική γραφή (παρότι μετέφρασα κιόλας την ιστορία την έχω ξαναδιαβάσει ήδη 3 φορές από τότε), αλλά οι Ιπποδρομίες μάλλον μου άρεσαν περισσότερο ως ιδέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 (edited) [...] (Και Μιχάλη, γιατί "ρεκόρ αναληθοφάνειας"; Δεν ένιωσα να απειλείται το suspension of disbelief καθόλου... ίσως βέβαια επειδή δέχτηκα από την αρχή το πλαίσιο.) [...] Ας προσπαθήσω να το εξηγήσω: --Εξωγήινο αστρόπλοιο εκρήγνυται έξω απ’ τον Δία. Αφήνεται να εννοηθεί ότι η έκρηξη οφείλεται στην κατ’ επανάληψη εκπυρσοκρότηση ενός και μόνο ακτινοπίστολου. (Μέχρι εδώ το καταπίνω, αν και δύσκολα.) --Το ακτινοπίστολο όχι μόνο επιζεί από μία τέτοια έκρηξη (αν και δεν θα είχε κανένα λόγο να ήταν σχεδιασμένο με τέτοια αντοχή) αλλά εκτοξεύεται από αυτή, και αφού μέσα σε χιλιάδες χρόνια διασχίζει το μισό ηλιακό σύστημα και υπόκειται σε όλων των ειδών τις κακουχίες (θερμοκρασία κοντά στο απόλυτο μηδέν, συνεχή έκθεση σε ακτινοβολία κλπ) σκάει με ασύλληπτη ταχύτητα στην επιφάνεια της Γης (αφού επιζήσει μιας κανονικά καταστροφικής τριβής με την ατμόσφαιρα) και παρά την ταχύτητα «χιλιάδων χιλιομέτρων την ώρα» φτιάχνει έναν πολύ μικρό και ρηχό κρατήρα. --Η αντοχή του ακτινοπίστολου αγνοεί κοροϊδευτικά την ταχύτατη εναλλαγή θερμοκρασιών από το διαστημικό κενό στην τριβή με την ατμόσφαιρα και αμέσως ξανά στο παγωμένο χιόνι. --Σαν να μην φτάνουν όλα αυτά (κι εδώ είναι που μουλαρώνω κανονικά) το ακτινοπίστολο λειτουργεί κανονικά και με το νόμο! Εκτός από όλα τα μηχανικά θέματα που προανέφερα, προβλήματα αποφόρτισης μετά από χιλιάδες χρόνια δεν φαίνεται να απασχολούν τον συγγραφέα. Το όπλο λειτουργεί σαν να ήταν καινούργιο. --Τέλος, όταν ένα αστρόπλοιο (ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο) εκρήγνυται, τότε συμβαίνει ακριβώς αυτό. Μπουμ. Από μέσα προς τα έξω. Σε πολλά κομμάτια. Τα οποία (το κυριότερο) λόγω διατήρησης της ορμής φεύγουν προς διαφορετικές κατευθύνσεις έτσι ώστε το σύνολο της ορμής των κομματιών μετά, να ισούται με την συνολική ορμή του αστρόπλοιου πριν. Σε απλά Ελληνικά, ένα αστρόπλοιο που εκρήγνυται δεν ταξιδεύει όλο μαζί προς μία κατεύθυνση. Κι αν το κάνει (που δεν θα το κάνει δηλαδή) δεν ταξιδεύει με παραπλήσια ταχύτητα με ένα μικρό ακτινοπίστολο αλλά πολύ πιο αργά (επειδή έχει πολύ μεγαλύτερη μάζα) έτσι ώστε να φτάσει στη Γη (στην οποία δεν θα έπρεπε να κατευθύνεται) ίσως και αιώνες αργότερα από το ακτινοπίστολο. Οπότε πιθανότατα δεν θα την πετύχαινε σ’ εκείνη τη θέση της τροχιάς της. Κι αν το έκανε, θα καταστρεφόταν ολοσχερώς με την είσοδο του στην ατμόσφαιρα αφού έχει υποστεί σημαντικές βλάβες -θυμηθείτε το Columbia. Ξέρω, ξέρω. Είμαι σπαστικός και δεν κάθομαι ήσυχα να απολαύσω μια ιστορία. Απλώς, είμαι της άποψης ότι ο συγγραφέας δεν πρέπει να δίνει στους αναγνώστες δικαιώματα να βγαίνουν απ’ το παραμύθι του και να σκέφτονται «Επ! Για στάσου…». Και νομίζω ότι ο Gardner έδωσε πολλά τέτοια δικαιώματα εδώ. Edited February 27, 2009 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 Καλή ανάγνωση σε όλους τους... καινούργιους ;) Ως προς τις παλιές vs πρόσφατες ιστορίες, ας κάνουμε ένα πρόχειρο γκάλοπ: Τι θεωρείται(ε) πρόσφατο και σύγχρονο και τι outdated; Πόσο πίσω φτάνει το σύγχρονο; Εννοείτε μήνες, ένας χρόνος, παραπάνω, λιγότερο; Προσωπικά δε νομίζω ότι ιστορίες ενός ή δύο χρόνων πίσω (παλαιότερες δε νομίζω να συμπεριληφθούν ούτως ή άλλως) μπορούν να θεωρηθούν "ξεπερασμένες". Συμφωνώ. Νομίζω ότι ακόμα και δύο χρόνια πίσω, δεν θεωρείται κάτι ξεπερασμένο. (Προσωπικά όμως, μου άρεσε πολύ το Ακτινοπίστολο. Εϊναι... δεν ξέρω. Ήταν entertaining, με έναν τρόπο ίσως νοσταλγικό (κάτι από παιδικά χρόνια και φαντασιώσεις space opera, κάτι από το geek που ελοχεύει μέσα μας... Πού είσαι βρε Ντίνο να με υποστηρίξεις; :tongue: ). Καλογραμμένο και με χιούμορ επίσης. Δε νομίζω δηλαδή ότι η ιστορία αγάπης ήταν τόσο το ζητούμενο, όσο μια από τις πολλές συνισταμένες της ιστορίας. (Και, Μιχάλη, γιατί "ρεκόρ αναληθοφάνειας"; Δεν ένιωσα να απειλείται το suspension of disbelief καθόλου... ίσως βέβαια επειδή δέχτηκα από την αρχή το πλαίσιο.) Δεν είμαι κι εγώ σίγουρος τι ακριβώς πείραξε τόσο πολύ τον Μιχάλη. Να υποθέσω ότι ήταν ο τρόπος που βρέθηκε το ακτινοπίστολο στη Γή και εξακολουθούσε να δουλεύει; Πάντως, ειδικά γι' αυτό το διήγημα, θα έκανα μια έκπτωση στην αληθοφάνεια, αφού ήταν φανερό ότι και το ίδιο δεν πόνταρε πολλά σε αυτήν. Τώρα, αν αξίζει την υποψηφιότητα για το Nebula; Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν υπήρχαν καλύτερα διηγήματα για να πάρουν τη θέση του. Πέρα απ' αυτό, οι Ιπποδρομίες ήταν κατά τη γνώμη μου η καλύτερη ιστορία του τεύχους - και πάλι, βέβαια, ως προσωπική προτίμηση. Το Fountain of Age είχε εξαιρετική γραφή (παρότι μετέφρασα κιόλας την ιστορία την έχω ξαναδιαβάσει ήδη 3 φορές από τότε), αλλά οι Ιπποδρομίες μάλλον μου άρεσαν περισσότερο ως ιδέα. θα συμφωνήσω για τις Ιπποδρομίες. Καλή ιδέα και ωραία, σύγχρονη γραφή. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 Ως προς τις παλιές vs πρόσφατες ιστορίες, ας κάνουμε ένα πρόχειρο γκάλοπ: Τι θεωρείται(ε) πρόσφατο και σύγχρονο και τι outdated; Πόσο πίσω φτάνει το σύγχρονο; Εννοείτε μήνες, ένας χρόνος, παραπάνω, λιγότερο; Προσωπικά δε νομίζω ότι ιστορίες ενός ή δύο χρόνων πίσω (παλαιότερες δε νομίζω να συμπεριληφθούν ούτως ή άλλως) μπορούν να θεωρηθούν "ξεπερασμένες". (Σκεφτείτε άλλωστε το σύστημα των βραβείων - φέτος βραβεύονται ιστορίες και βιβλία που έχουν δημοσιευτεί μέχρι και το 2007. Kαι το τι επιλέγεται προς βράβευση δίνει πράγματι το σφυγμό). Απαντάω μόνο στο πρώτο σκέλος, γιατί -ντροπή μου και αίσχος μου- δεν έχω διαβάσει ακόμη παρά μόνο το editorial και το μικρότερο από τα διηγήματα. Εμένα δε με χαλάνε καθόλου οι παλιές ιστορίες. Αυτές που λες περσινές και προπέρσινες εγώ τις θεωρώ ότι βγήκαν χτες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 (edited) Μα... αν δεν τα έκανε όλα αυτά... δε θα ήταν ακτινοπίστολο! Θα ήταν... ακτινοβόλο. Πιστόλι. Φορητή Μονάδα Ατομικής Διάσπασης, ίσως. Μοριακός Ιονιστής. Αλλά όχι... ακτινοπίστολο. Ένα ακτινοπίστολο που θα χρειάζονταν ίσως οι αληθινοί άντρες και οι αληθινές γυναίκες για να αντιμετωπίσουν τα αληθινά τριχωτά τέρατα του Άλφα του Κενταύρου :tongue: Το μόνο που μου έκανε εντύπωση, τελικά, έχοντας δεχτεί εξαρχής αυτές τις εξαιρετικές ιδιότητες του όπλου, ήταν πράγματι ο μικρός κρατήρας και τα συντρίμια του σκάφους (αν και πρέπει να παραδεχτώ ότι το δεύτερο δεν το ανέλυσα όσο εσύ εδώ). Ως προς το αν άξιζε την υποψηφιότητα... να θυμίσω ότι είναι στο Preliminary Ballot, και όχι στην τελική λίστα - ακόμα ( ; ). Edited February 27, 2009 by trillian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 Σήμερα το αγόρασα. Χρόνος για ανάγνωση να βρεθεί και θα επανέρθω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mistseeker Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 Δεν έχει έρθει ακόμα εδώ, αλλά ανυπομονώ να το πάρω. Συγχαρητήρια για την έκδοση αυτή στην Anubis και στους συντελεστές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 «Μετά τους Καλλιεργητές» του Brian Stableford. Δύσκολο ανάγνωσμα. Δεν κατάλαβα ούτε τα μισά της επιστήμης του. Όσο το διάβαζα σκεφτόμουν πως θα ήταν το μεγάλο σουξέ στον κύκλο των βιολόγων. Κι αν αυτό το Asimov’s το άνοιγε να το διαβάσει ο Ντίνος που ήξερα πριν από είκοσι ή τριάντα χρόνια, και ξεκινούσε με αυτό το διήγημα, πολύ πιθανό να το έκλεινε στα μισά και να απείχε από την έντυπη ε.φ. για άλλα είκοσι ή τριάντα χρόνια. Στον λάτρη της επιστημονικής φαντασίας, που όμως δεν διαβάζει, αυτού του είδους η σκληρή φανταστική επιστήμη είναι αποτρεπτική. Δεν κερδίζεις νέους αναγνώστες με κάτι τέτοιες ιστορίες. Δεν σας έχω πει όμως ακόμα την ετυμηγορία μου. Είναι θετική. Όταν η Χίλινγκερ πίνει το νερό της, ήμουν σίγουρος πως εκεί πια φτάσαμε στο τέλος. Προς έκπληξη μου, ο συγγραφέας συνεχίζει την γνωστή και δυσνόητη σε μένα ανάλυση της επιστήμης του. Και το φινάλε αποδεικνύεται μεγάλη, και ευφάνταστη, έκπληξη. Συγκλονιστικό και συγκινητικό (το δεύτερο πρωτίστως για την πρωτοτυπία του συγγραφέα) όσων αφορά το φαινομενικά «ψυχολογικό» του Ντάνιελ αλλά και της κατάστασης της Μαρί. Θα μπορούσε να ειπωθεί αυτή η ιστορία χωρίς τα βιοτεχνικά mumbo-jambo; Δεν μπορώ να κρίνω. Τα συγχαρητήρια μου στον κύριο Νίκο Μανουσάκη για την μετάφραση Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 Μόλις το πήρα, οπότε δεν έχω σχόλια ακόμη. Μόνο "εμφανισιακά". Η αλήθεια είναι ότι δεν πιάσει ποτέ στα χέρια μου το πρωτότυπο (ό,τι πήρε το μάτι μου στο net), αλλά να... κόλλησα λίγο στην ποιότητα του χαρτιού και την πυκνή γραφή. Πέραν απ' το εξώφυλλο δηλαδή, μάλλον απογοητεύτηκα. Καταλαβαίνω τη σκοπιμότητα - όπως και με τα paperback άλλωστε - αλλά υπάρχουν φθηνά υλικά και φθηνά υλικά. Ίσως να με έτσουξαν λίγο τα 5 ευρώ - φτωχαδάκι γαρ. Δε συνεχίζω, θα επανέλθω μετά την ανάγνωση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 27, 2009 Share Posted February 27, 2009 και την πυκνή γραφή Λίγο σχετικοάσχετο σπαμάκι. Τελευταία έχω ένα πρόβλημα με το διάβασμα. Ίσως έλειψη ύπνου, ίσως κουραστικός ύπνος ή υπέρταση... Αλλά έτσι και ξεκινήσω να διαβάζω με πιάνει ακατάσχετη νύστα. Έχει γίνει αγώνας να τελειώσω μια σελίδα χωρίς να γλιστράω εκατό φορές στον ονειρόκοσμο. Στα 45 δεν είμαι τόσο γέρος... Το μέγεθος και η πυκνότητα της γραμματοσειράς στις σελίδες του περιοδικού θα μου τσακίσει τις αντοχές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
khar Posted February 28, 2009 Share Posted February 28, 2009 «Μετά τους Καλλιεργητές» του Brian Stableford. Δύσκολο ανάγνωσμα. Δεν κατάλαβα ούτε τα μισά της επιστήμης του. Όσο το διάβαζα σκεφτόμουν πως θα ήταν το μεγάλο σουξέ στον κύκλο των βιολόγων. Κι αν αυτό το Asimov’s το άνοιγε να το διαβάσει ο Ντίνος που ήξερα πριν από είκοσι ή τριάντα χρόνια, και ξεκινούσε με αυτό το διήγημα, πολύ πιθανό να το έκλεινε στα μισά και να απείχε από την έντυπη ε.φ. για άλλα είκοσι ή τριάντα χρόνια. Στον λάτρη της επιστημονικής φαντασίας, που όμως δεν διαβάζει, αυτού του είδους η σκληρή φανταστική επιστήμη είναι αποτρεπτική. Δεν κερδίζεις νέους αναγνώστες με κάτι τέτοιες ιστορίες. Δεν σας έχω πει όμως ακόμα την ετυμηγορία μου. Είναι θετική. Όταν η Χίλινγκερ πίνει το νερό της, ήμουν σίγουρος πως εκεί πια φτάσαμε στο τέλος. Προς έκπληξη μου, ο συγγραφέας συνεχίζει την γνωστή και δυσνόητη σε μένα ανάλυση της επιστήμης του. Και το φινάλε αποδεικνύεται μεγάλη, και ευφάνταστη, έκπληξη. Συγκλονιστικό και συγκινητικό (το δεύτερο πρωτίστως για την πρωτοτυπία του συγγραφέα) όσων αφορά το φαινομενικά «ψυχολογικό» του Ντάνιελ αλλά και της κατάστασης της Μαρί. Θα μπορούσε να ειπωθεί αυτή η ιστορία χωρίς τα βιοτεχνικά mumbo-jambo; Δεν μπορώ να κρίνω. Τα συγχαρητήρια μου στον κύριο Νίκο Μανουσάκη για την μετάφραση Κι εμένα με κούρασε αυτή η εκτεταμένη βοιλογική-κοινωνική ανάλυση, παρόλο που ανήκω στον σκληρό πυρήνα των θετικών επιστημών. Προφανώς θα μπορούσε να ειπωθεί με λιγότερα λόγια και πιο κατανοητό τρόπο. Μάλλον, όμως, ο συγγραφέας προτίμησε να θυσιάσει την αναγνωστική απόλαυση στο βωμό της επιστημονικής ακρίβειας. Σίγουρα κέρδισε την εκτίμηση των βιολόγων. Πιθανότατα δυσαρέστησε πολλούς από τους υπόλοιπους, στους οποίους συγκαταλέγω και τον εαυτό μου. Θα συμφωνήσω 100% ότι άξιζε ο κόπος για να φτάσεις στο τέλος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted February 28, 2009 Share Posted February 28, 2009 Απλώς, είμαι της άποψης ότι ο συγγραφέας δεν πρέπει να δίνει στους αναγνώστες δικαιώματα να βγαίνουν απ’ το παραμύθι του και να σκέφτονται «Επ! Για στάσου…». Και νομίζω ότι ο Gardner έδωσε πολλά τέτοια δικαιώματα εδώ. Είχες δεν είχες, Μιχάλη, με ανάγκασες να το διαβάσω πριν από τα υπόλοιπα! Καλά που είχες βάλει και τα spoiler tags. Σε ό,τι αφορά τη φυσική, έχεις δίκιο βέβαια. Είναι εξωφρενικά απίθανο να βρεθούν τα συντρίμμια και το όπλο στη Γη από την τροχιά του Δία, μετά από τόση μανούβρα και μάλιστα να έχει καταστραφεί ολόκληρο σκάφος αλλά να μην έχει πάθει τίποτα το ακτινοπίστολο. Αν το είχε βάλει στη Σελήνη, ή στην τροχιά της Γης, θα σε πείραζε λιγότερο; Άσε που κάποια στιγμή, εκεί που σκεφτόταν ότι έπρεπε να το καταστρέψει και είπε είμαι ο Φρόντο με έβαλε σε σκέψεις για το αν θα μπορούσε να λειτουργήσει η ιστορία μια χαρά με λίγες τροποποιήσεις και να έχει βρει ο μικρός οτιδήποτε, ακόμα κι ένα μαγικό δαχτυλίδι. Επόμενη σκέψη! Όχι στον πάτο του Ειρηνικού, βρε ανόητε! Στη Χαβάη τράβα, έχει πολλά ηφαίστεια. Από την άλλη, έχοντας περάσει από τη φάση της μοναχικής έφηβης, που ήθελε να κάνει κάτι πολύ σπουδαίο για τον κόσμο, το πρώτο μισό της ιστορίας άγγιξε πολλές χορδές και ήταν εξαιρετικά όμορφα δοσμένο. Ο τρόπος που άλλαζε ο νεαρός και οι αντιδράσεις του απέναντι στην κοπέλα σε διάφορες φάσεις της σχέσης τους, ήταν εξαιρετικά ρεαλιστικές και ενδιαφέρουσες ψυχολογικά. Νομίζω ότι αυτό το κάνει υποψήφιο για βραβείο και όχι η πορεία του ακτινοπίστολου. Με ενόχλησε πολύ περισσότερο από την αληθοφάνεια του Δία και της ανοχής του υλικού, η ιδέα ότι ενώ ο τύπος είχε αποφασίσει να καταστρέψει το όπλο, χρειάστηκε να γίνει τόση ιστορία και να τα ξαναφτιάξει με την Κίρστεν για να φτάσει στον προορισμό του. Λες και έπρεπε να ξέρει από ναυσιπλοΐα και δεν ήταν δυνατόν να μπει σ' ένα πλοίο που κάνει μια κρουαζιέρα και να το ξεφορτωθεί έτσι. Μου άρεσε ωστόσο το στυλ του. Όντως παλιομοδίτικο, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, κάτι που μου αρέσει ιδιαίτερα. Και κατανοητό, επίσης! Εκτιμώ αφάνταστα τις κατανοητές ιστορίες ε.φ., αυτές που δεν με αναγκάζουν να γυρίσω έξι φορές πίσω για να δω πού ήταν κρυμμένες οι εξηγήσεις. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
synodoiporos Posted February 28, 2009 Author Share Posted February 28, 2009 Οι ''Ιπποδρομίες'' το καλύτερο του τεύχους ; Με εκπλήσει λίγο, αλλά τώρα που το λέτε ναι, γιατί όχι. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή το βρήκα λίγο βαρετό στην αφήγησή του (η τυπική περιγραφή του μπαρ, η συνάντηση με τον άγνωστο, όπου στην αρχή δεν καταλαβαίνεις και πολύ τί γίνεται, έπειτα να ανέβουν πάνω...). Σίγουρα πάντως η συνωμοσιολογική ιδέα του είναι αρκετά καλή (και, θα μπορούσαμε να πούμε, σχεδόν ρεαλιστική - πώς μπορούμε να ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ήδη ; ). Στο τέλος σε κερδίζει σίγουρα αυτή η ιστορία, την έχω διαβάσει ήδη τρεις φορές, και μάλλον είναι ώρα να προχωρήσω παρακάτω. Το ''Μετά τους καλλιεργητές'', ναι, σε κάποιο σημείο σε κουράζει με όλες αυτές τις επιστημονικές εξηγήσεις (κομμάτια που σίγουρα δεν θέλεις να ξαναδιαβάσεις), όχι τόσο στην αρχή όσο προς το τέλος, αλλά το παιχνίδι ανάμεσα στους δύο πρωταγωνιστές και η κάποια εμβάθυνση στο χαρακτήρα του κεντρικού ήρωα νομίζω πως εξισορροπεί το πράγμα. Μια καλή εισαγωγή στην κβαντική θεωρία και τα παράδοξά της, για όσους δεν είναι και πολύ σχετικοί με αυτό το αντικείμενο, αποτελεί το ''Μέσα στο Κουτί'', μια ευχάριστη ιστοριούλα. Αυτό που απόλαυσα περισσότερο ήταν το ''5 χιλιάδες έτη φωτός μακριά από την Φωλιά'', πολύ καλή διαστημική ιστορία, νομίζω πως θα ικανοποιήσει αρκετά τους space-alien fans . Όσο προχωράς τόσο καλύτερη γίνεται η γνώμη σου για την Ε.Φ., και διαβάζοντας ανοίγει η όρεξη... Sci-Fi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted February 28, 2009 Share Posted February 28, 2009 "Μέσα στο Κουτί" του Edward M. Lerner Sequel στο διήγημα του ίδιου από το 2001, το "Grandpa?" το οποίο έγινε και ταινία μικρού μήκους με τίτλο "The Grandfather Paradox", το οποίο είδαμε στο τελευταίο Φεστιβάλ της Ερμούπολης. Το αναγνώρισα μόλις άρχισα να το διαβάζω. Τι είχε όμως παραπάνω να μας πει ο συγγραφέας με το "Μέσα στο Κουτί"; Κάτι με τις καβαντικές του ανησυχίες μάλλον που δεν με αφορούσαν και τόσο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 1, 2009 Share Posted March 1, 2009 Ξέρω, ξέρω. Είμαι σπαστικός και δεν κάθομαι ήσυχα να απολαύσω μια ιστορία. Ουδεμία αντίρρηση. «Το Ακτινοπίστολο: Μια Ιστορία Αγάπης» του James Alan Gardner. Πήδησα κι εγώ κάποια διηγήματα για να δω γιατί γκρινιάζει ο μίστερ Μανωλιός. Δεν θα μπω σε debate μαζί του, ας γκρινιάζει. Εμένα το διήγημα με απογοήτευσε. Προς τι η κάψα να μας πει αυτή την ιστορία ο συγγραφέας; Ποια πρωτοτυπία τον ενέπνευσε; Το να αθετήσει κάθε νοερή υπόσχεση που έθεσε για μας, τα ονειροπόλα αγοράκια της δράσης, με τον πρόλογο της ιστορίας του; Έρχεται ακτινοπίστολο στη Γη. Το βρίσκει περιθωριοποιημένο γυμνασιόπαιδο; Τα λαμπάκια της αδρεναλίνης αναβοσβήνουν! Περίμενα τουλάχιστο να ξεσπάσει μία (μία!) από τις προσμονές του ήρωα. Αντ’αυτού…μπλα-μπλα-μπλά τον απογοητεύει η μια κοπέλα, μπλα-μπλα-μπλά τον απογοητεύει η άλλη κοπέλα. Ω κλαψ τα εσώψυχα μου και πάει λέγοντας. Για να το αρέσουν γυναίκες αναγνώστριες μη φανατικές της επιστημονικής φαντασίας. Ευχαριστώ πολύ. «Πέντε Χιλιάδες Έτη Φωτός Από Τη Φωλιά» του Robert R. Chase. Μου άρεσε. Ευφάνταστο και μυστηριώδες, σου αιχμαλωτίζει την περιέργεια και σε πάει με την προσοχή τεταμένη ως το τέλος. Η μορφοπλασία και η κουλτούρα του εξωγήινου κερδίζουν τις εντυπώσεις και είναι και η αξία της ιστορίας. «Ιπποδρομίες» της Mary Rosenblum. Δεν μου άρεσε. Το θέμα της με άφησε αδιάφορο. Σαν κάτι χολυγουντιανές ταινίες με αρένα δράσης το χρηματιστήριο ή ένα τραπέζι που διεξάγεται πόκερ, από τα οποία δεν νοιάζομαι για κανένα, έτσι κι εδώ, χωρίς κάτι παράπλευρο στο οποίο να πιαστώ (ένας ενδιαφέρον ή συμπαθής χαρακτήρας) για μένα ήταν πολύ μπλα-μπλά για το τίποτα. Να πω κάτι λίγο γι αυτό που λέγεται για μοντέρνα / σύγχρονη γραφή. Να δω δηλαδή αν το καταλαβαίνω σωστά. Όταν διαβάζω Ασίμοβ, Κλαρκ ή Έλισον, και στα πρωτότυπα αγγλικά μάλιστα, η διήγηση ρέει σαν το νεράκι στο μυαλό μου. Σα να μου λέει ιστορίες ο παππούς μου. Αυτό είναι το ξεπερασμένο; Διαβάζοντας π.χ. το «Πέντε Χιλιάδες Έτη Φωτός από τη Φωλιά», που μου άρεσε, σκάλωνα σε αρκετά σημεία και χρειαζόταν συχνά να διαβάσω ορισμένες παραγράφους δύο ή τρεις φορές. Μου τυχαίνει συχνά στα «νεότερα» αναγνώσματα. Επειδή λοιπόν είναι δύσκολο να πρωτοτυπήσει κανείς (να ξανα-ανακαλύψει τον τροχό) η νέα τάση των συγγραφέων είναι «κάνω τη γραφή δύσκολη – άρα κάνω και την ανάγνωση δύσκολη – ο αναγνώστης δεν διαβάζει αλλά συμπεραίνει αυτό που θέλω να του πω.» Η Κοκκινοσκουφίτσα με flashback και flashforward και ψυχαναλυτικές ενδοσκοπικές παρατηρήσεις της ηρωίδας μόνο για να συμπεράνω κοντά στα μισά πως είναι η μητέρα της που την έστειλε να πάει στην άρρωστη της γιαγιά που ζει στο δάσος; Αυτή είναι η νέα τάση αφήγησης; Για να είμαι σίγουρος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 3, 2009 Share Posted March 3, 2009 «Οικονομική Εξασφάλιση» της Leslie What Μια πάρα πολύ καλή ιδέα. Και σαν ιδέα, ορθά δοσμένη στο κατάλληλο μέγεθος. Παραμύθι με τα όλα του! «Η Πηγή των Γηρατειών» της Nancy Kress. Μόλις το τέλειωσα. Δεν ξέρω τι ακριβώς να πω. Καλό ήταν, κακό δεν ήταν. Δεν θα μπορούσα να μαντέψω την διαδικασία έμπνευσης και εξιστόρησης της κυρίας Kress, αυτή λοιπόν ήταν μια…μεγάλη ιστορία. Κράτησε πολύ. Γι αυτό ήταν και νουβέλα. Μάλλον δεν μπορούσε να μας πάει από το α στο ω, στο ζουμί της ιστορίας που ήθελε να πει, χωρίς να περνούσε και από το β και από το γ και από το δ…και το υπόλοιπο αλφάβητο. Σα να διάβασα ένα μυθιστόρημα – που όμως δεν θα είχα ανάγκη να διαβάσω αν δεν ήταν μέσα στην ανθολογία του Asimov’s. Δηλαδή, βάση της υπόθεσης του, δεν θα με ενδιέφερε καθόλου να το αγοράσω σαν βιβλίο από μόνο του. Ο περιοδικός τύπος έρχεται στη Χαλκίδα με ενός μηνός καθυστέρηση. Μόνο αν μου βγει, πάλι, κάποιο ταξιδάκι αστραπή προς Αθήνα μέσα στον Μάρτιο, θα μπορέσω να αγοράσω το επόμενο έγκαιρα για να συμβαδίσω με τους επόμενους. Που είναι τα σχόλια και οι κριτικές του κυρίου nikosal; Απαράδεκτη απουσία! (Πρέπει να έχουμε πολλά νέα μέλη που θα σκέφτονται “ποιος είναι αυτός ο nikosal”!) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted March 3, 2009 Share Posted March 3, 2009 Το "Ακτινοπίστολο" μόλις προστέθηκε στα υποψήφια για βραβείο Nebula διηγήματα Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted March 3, 2009 Share Posted March 3, 2009 Το "Ακτινοπίστολο" μόλις προστέθηκε στα υποψήφια για βραβείο Nebula διηγήματα Εντάξει, δεν είναι η πρώτη φορά που διαφωνώ οριζοντίως, καθέτως και διαγωνίως με τη βράβευση ενός έργου, πόσο μάλλον με την απλή υποψηφιότητά του. Αν και -προφανώς!- δεν καταλαβαίνω καθόλου την Ε.Φ. και τα κριτήρια αξιολόγησης των έργων της, θα συνεχίζω να διαβάζω το είδος. Δηλαδή έλεος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted March 3, 2009 Share Posted March 3, 2009 Το "Ακτινοπίστολο" μόλις προστέθηκε στα υποψήφια για βραβείο Nebula διηγήματα Με το μαλακό τέτοια νέα. Ευαίσθητες φλέβες διατρέχουν τα μυαλά μας... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 3, 2009 Share Posted March 3, 2009 Μου μένει να διαβάσω την "Πηγή των Γηρατειών", αλλά μια που είναι νουβέλα, ας μην τη συγκρίνω με τα διηγήματα. Αν έπρεπε να κατατάξω τα έργα, από το καλύτερο προς το χειρότερο θα έβαζα: 1. 5000 έτη φωτός από τη Φωλιά Δεν το συζητάω. Space, aliens, travel. Δώστε μου αυτά και τίποτα άλλο. Και ναι, το είδα και το πνεύμα του Paul Anderson να πετά πάνω από την ιστορία, όπως αναφέρεται ότι θα επιθυμούσε ο συγγραφέας. 2. Μετά τους καλλιεργητές Συμφωνώ ότι ήταν κάπως δύσκολο σε ορισμένα σημεία, αλλά για κάποιο λόγο μου δημιούργησε τόσο εκπληκτική εικόνα με τους ιπτάμενους ανθήρες, που το λάτρεψα. Όλη την ώρα που το διάβαζα, αισθανόμουνα αλλού γι αλλού. Παρά τα ζοφερά του σημεία, ακόμα μέσα στο μυαλό μου φέρνει ένα υπέροχο χρώμα. 3. Ιπποδρομίες Τα οικονομικά, οι δημοπρασίες και τα σχετικά με κουράζουν αφάνταστα. Σαφώς προτιμούσα τη βιολογία/βιοχημεία του παραπάνω. Αλλά η ιδέα ήταν έξυπνη και πρωτότυπη και η ατμόσφαιρα ενδιαφέρουσα. 4. Το ακτινοπίστολο Ναι, είχε αναληθοφάνειες. Ναι, κάπου το τράβηξε πάρα πολύ προς το τέλος, αλλά μου άρεσε η ψυχολογική ανάλυση του χαρακτήρα - Sorry παιδιά, δεν θα το βάλω στον πάτο. 5. Οικονομική εξασφάλιση Εντάξει, πλάκα είχε, αλλά ανάμεσα στα υπόλοιπα, κάπου μου έπεσε λίγο. 6. Μέσα στο κουτί Αντιγράφω Ντίνο Χατζηγιώργη: Sequel στο διήγημα του ίδιου από το 2001, το "Grandpa?" το οποίο έγινε και ταινία μικρού μήκους με τίτλο "The Grandfather Paradox", το οποίο είδαμε στο τελευταίο Φεστιβάλ της Ερμούπολης. Το αναγνώρισα μόλις άρχισα να το διαβάζω. Τι είχε όμως παραπάνω να μας πει ο συγγραφέας με το "Μέσα στο Κουτί"; Κάτι με τις καβαντικές του ανησυχίες μάλλον που δεν με αφορούσαν και τόσο. και επαυξάνω: Εγώ δεν κατάλαβα καν ότι ήταν sequel. Μου φάνηκε ότι ήταν το ίδιο και γύρισα πέντε φορές πίσω να ξαναδώ το copyright! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
PiKei Posted March 4, 2009 Share Posted March 4, 2009 Μόλις με γλιτώσατε από τον κόπο να μιλήσω για τα διηγήματα. Επιστρέφω λοιπόν για να απαντήσω στην Trillian τι εννοώ εγώ "πρόσφατο έργο ΕΦ". Απλό. Οτιδήποτε μετά το μιλένιουμ. Και από το ποστ σου ανακαλύπτω πως η κατεύθυνσή σας (με την διετία που αναφέρεις) είναι ακόμη καλύτερη από αυτό που περίμενα. Μια χαρά λοιπόν, και I rest my case... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
kitsos Posted March 4, 2009 Share Posted March 4, 2009 Έχω μείνει τελευταίος έτσι; Δεν έχω διαβάσει ακόμη την Πηγή των Γηρατειών και το ακτινοπίστολο. Απ’ ότι έχω διαβάσει όμως ξεχωρίζω, με διαφορά, το 5000 έτη φωτός από τη Φωλιά και τις Ιπποδρομίες. Και τα υπόλοιπα πάντως είχαν μέσα τους από μια καλή ιδέα, αλλά μέχρι εκεί. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted March 11, 2009 Share Posted March 11, 2009 Ένα μικρό... ορεκτικό ;) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted March 11, 2009 Share Posted March 11, 2009 Ένα μικρό... ορεκτικό ;) Phew! Καλά που πρόλαβα και τελείωσα με το προηγούμενο! Κλασικό σπασικλάκι της παλιάς σχολής, θα είχα αγχωθεί πάρα πολύ αν έβγαινε το επόμενο κι εγώ ήμουνα ακόμη στο παλιό τεύχος. Πάντως, θα το έπαιρνα και μόνο για το εξώφυλλο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.