Jump to content

Asimov's science fiction


Recommended Posts

Ένα γρήγορο πέρασμα για να μοιραστώ μαζί σας το εξώφυλλο του επόμενου τεύχους, που κυκλοφορεί 14 Μαΐου :)

 

To εξώφυλλο είναι πραγματικά πολύ όμορφο.

Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα και από μένα παιδιά. θα συμφωνήσω με τους περισσότερους για τα διηγήματα του 3ου τεύχους και θα πω ότι το δικό μου αγαπημένο ήταν το "Αυτή είναι λοιπόν η θλίψη." Στο τελευταίο χωρίς να το θέλω είχα μονίμως εικόνες από το "Ένας εξωγήινος στην αυλή του Βασιλιά Αρθούρου" στο μυαλό μου και δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίασε. Πάντα είναι ενδιαφέρον ωστόσο αυτός ο τρόπος γραφής.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Αφού η επαρχία κατούρησε στο πηγάδι... Γυρνώ την πλάτη μου στο Asimov's! :angry:

 

Τώρα κυκλοφόρησε εδώ το τρίτο, του Απριλίου. Δε γουστάρω να το πάρω. Ήταν ένα μπόνους να νιώθω πως το διαβάζω με την παρέα του φόρουμ. Το 3 έχασε αυτή τη γοητεία. Εκεί βλέπω να οδεύει και του Μαΐου.

 

[Για να μη τα λέμε πολλές φορές, άλλο είναι να δώσεις ένα 5άευρω μέσα σε έναν μήνα, από την σύνταξη που πασχίζουμε να κρατήσει, κι άλλο να χάσεις, τον οποιοδήποτε μήνα, ένα 50άρι για ετήσια συνδρομή. Αυτό το ποσό δεν μας περισσεύει κανέναν μήνα.]

 

Ένα μήνα πίσω η περιφέρεια στον περιοδικό τύπο; Ένας πελάτης λιγότερο για το Asimov's. Πλην και αν το πετύχω σε κάποια κατάβαση στην Αθήνα.

Link to comment
Share on other sites

Κανείς για το τεύχος Μαΐου; :rolleyes:

 

Εγώ, αλλά επειδή έχω διαβάσει μόνο τα δυο πρώτα διηγήματα αυτή τη στιγμή, προς το παρόν θα περιοριστώ στο σχολιασμό του εξωφύλλου!

Λοιπόν, ως νοσταλγός της παλιάς, καλής διαστημικής εποχής, βρήκα πολύ πιο γοητευτικά τα εξώφυλλα Μαρτίου και Μαΐου απ' ό,τι Φεβρουαρίου και Απριλίου. Είμαι σίγουρη ότι αυτό είναι μόνο προσωπικό γούστο και δεν έχει σε τίποτα να κάνει με την τέχνη του εικονογράφου, αλλά με τραβάει πολύ περισσότερο το 'διαστημικό' τοπίο-περιβάλλον των δυο που ανέφερα παραπάνω.

Link to comment
Share on other sites

Το τεύχος Μαϊου το απέκτησα χθες στην έκθεση της Ερμού και λέω να το διαβάσω μέσα στο Σ-Κ. Το εξώφυλλο λέει...

Link to comment
Share on other sites

Σήμερα αγόρασα το τεύχος Απριλίου. :)

 

Δεν θα μοιραστώ βέβαια μαζί σας τις μπαγιάτικες μου κριτικές. :(

Link to comment
Share on other sites

@ Dino:

Ρε Ντίνο να τις μοιραστείς μαζί μας... Δεν είναι ψάρια οι απόψεις σου για να "μπαγιατεύουν". Και δυστυχώς η λύση του "ένα μήνα μετά" δεν γίνεται για πλάκα, ούτε για καψόνι, από τα περιοδικά χαμηλού τιράζ. Είναι αναγκαιότητα, γμτ, και πολλές φορές σημαίνει την επιβίωση ή μη της έκδοσης...

 

Αλλάζω θέμα. Τεύχος Μαίου. Μόλις το τέλειωσα και (παρόλο που στην αρχή το φοβήθηκα με μόνο πέντε επιλογές) μπορώ να πω πως με άφησε πλήρως ικανοποιημένο. Η Αλήθεια είναι πολύ καλή νουβέλα και το Μια Άλλη Χώρα, αν και πολύ κοντά θεματικά και χωροταξικά μέσα στο περιοδικό, πάει τελείως αλλού. Το Βαθύ Μπλε μια χαρά και το Θαυματοπωλείο σπαρακτικά ανθρώπινο στα δικά μου τα μάτια. Αφήνω για το τέλος Τα ξαδέρφια του Καλλακακ γιατί αν και φαινομενικά το "ελαφρύτερο" του τεύχους το βρήκα να έχει πολλά ενδιαφέροντα "υπόγεια" για να ανακαλύψει κάποιος.

 

Δηλώνω happy...

:)

Link to comment
Share on other sites

Από το ΤΕΥΧΟΣ 3 - Απριλίου, θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση σχετική με την μετάφραση του "Όμορφοι και Καταραμένοι του Φρανσισ Σκοτ Φιτζέραλντ" της Tanith Lee.

 

Στη σελίδα 15 διαβάζω:

"Θες ένα φιλάκι παππού;" μουρμούρισε. Μετά χαμογέλασε. "Μάλλον προτιμάς να φιλήσεις το πράμα λεπρής."

 

Η τελευταία φράση πέφτει νερόβραστη. Πως ήταν αν επιτρέπεται το αγγλικό κείμενο; Θα το θεωρούσα ανεπίτρεπτο να πιάσανε τον μεταφραστή κρίσεις σεμνοτυφίας. :huh:

Link to comment
Share on other sites

Μην ανησυχείτε υπάρχουν κι αυτοί που διαβάζουν πιο αργά, ανάμεσα και σε άλλα αναγνώσματα, οπότε οποιοδήποτε σχόλιο για το τεύχος Απριλίου θα ήταν και για μένα μια ''ένδειξη συντροφικότητας'' ( :) ).

 

Μόλις ολοκλήρωσα το τρίτο τεύχος, διαβάζοντας τελευταίο το ''Εξωγήινη Αίρεση'', που στα δικά μου μάτια δικαιώνει ολόκληρο το τεύχος (τώρα συνειδητοποιώ πως κανείς δεν το κατέταξε ως το καλύτερο του τεύχους, όμως).

 

Για το ''Γάτα στην Βροχή'' τί να πούμε ; Μου άρεσε η ιδέα (που διαμορφώνεται αφού ο ήρωας συναντά την περίεργη γειτόνισσά του), και μια-δυο σκηνές (εκείνη η παράγραφος με τον άστεγο, που τα χαρακτηριστικά του διαμορφώνονται σαν κάποιος να δουλεύει μαλακό πηλό), αλλά σου αφήνει τελικά μια αίσθηση ανικανοποίητου. Μια καλή ιδέα που δεν αναπτύχθηκε όμως με τον καλύτερο τρόπο.

 

Άντε να μπω και στο Μαίου...

Edited by synodoiporos
Link to comment
Share on other sites

Τεύχος Μαΐου - Πάει κι αυτό! Η Trillian μάς τρέχει με χίλια πάντως... και καλά που υπάρχουν κι αυτά τα τόπικ για να μη μένουμε πίσω.

 

Κατ' αρχήν να πω ότι με μεγάλη μου χαρά δεν διάβασα ούτε ένα διήγημα που να μη μου άρεσε αυτή τη φορά.

 

Δυο λογάκια μόνο για το καθένα.

Βαθύ Μπλε - Γλυκούλι και απαλό. Νομίζω αυτός ο χαρακτηρισμός του ταιριάζει καλύτερα.

Το Θαυματοπωλείο του Άλαστερ Μπαφλ - Εξαιρετικά συγκινητικό και ανθρώπινο. Πολύ όμορφες οι περιγραφές και το περιβάλλον, ιδιαίτερα ψυχολογημένη και η πλοκή και η κορύφωση. Και οι σκηνές μέσα στο μαγαζί ήταν ολοζώντανες, λες και ήμουνα κι εγώ μαζί τους.

 

Και κάπου εδώ είχα κάνει μια στάση, με τα δυο πρώτα διαβασμένα, και σκεφτόμουνα και συζητούσα με φίλους της ε.φ. στην παρέα: Ρε παιδιά, γιατί γκρινιάζετε που δεν γράφουμε αρκετή ε.φ; Το Asimov's στρέφεται στη φάντασυ και στον ευρύτερο τομέα του φανταστικού κι όλα μια χαρά πάνε.

 

Αλήθεια - Καλό αν και θα μπορούσε να ήταν και μικρότερο. Κάποιοι από τους διαλόγους δεν με έβαζαν άμεσα στο νόημα, παρόλο που πρόσθεταν στην ατμόσφαιρα. Είχα μαντέψει σχετικά νωρίς το πρώτο twist της ιστορίας, αλλά το τελευταίο με ξάφνιασε ευχάριστα.

Μια άλλη χώρα - Ενδιαφέρον και με αρκετό κοινωνικό προβληματισμό.

Τα ξαδέλφια του Καλλάκακ - Πολύ καλό. Θα συμφωνήσω με τον Pikei, ότι ενώ το χαμόγελο ήταν σχεδόν συνέχεια παρόν όσο το διάβαζα, κατά βάθος παίζονταν πολύ περισσότερα πράγματα.

 

Πανευτυχής που τελείωσα το τεύχος του Μαΐου μέσα στο Μάιο. Έχω τουλάχιστον 15 μέρες καιρό να προλάβω να διαβάσω άλλα πράγματα πριν με βρει το επόμενο τεύχος :lol: .

Link to comment
Share on other sites

Άργησα να πάρω χαμπάρι την έκδοση του Ελληνικού Asimov's, αλλά κάλλιο αργά παρά ποτέ. Πήρα τα πρώτα τέσσερα τεύχη μαζεμένα και ξαναθυμήθηκα τις παλιές καλές εποχές της ΩΡΟΡΑ, που περίμενα πότε θα βγει το επόμενο βιβλιαράκι.

Πριν λίγο τέλειωσα το "Dark Rooms" από το 2ο Τεύχος. Πολύ καλή δουλειά. Keep up the good work, guys and gals.

Link to comment
Share on other sites

Και για να κρατήσω τη Βάσω σε αναμμένα κάρβουνα... Ιδού το εξώφυλλο του 5ου τεύχους, που κυκλοφορεί 11 Ιουνίου: :)

post-297-1243866623_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

Από το ΤΕΥΧΟΣ 3 - Απριλίου, θα ήθελα να κάνω μια ερώτηση σχετική με την μετάφραση του "Όμορφοι και Καταραμένοι του Φρανσισ Σκοτ Φιτζέραλντ" της Tanith Lee.

 

Στη σελίδα 15 διαβάζω:

"Θες ένα φιλάκι παππού;" μουρμούρισε. Μετά χαμογέλασε. "Μάλλον προτιμάς να φιλήσεις το πράμα λεπρής."

 

Η τελευταία φράση πέφτει νερόβραστη. Πως ήταν αν επιτρέπεται το αγγλικό κείμενο; Θα το θεωρούσα ανεπίτρεπτο να πιάσανε τον μεταφραστή κρίσεις σεμνοτυφίας. :huh:

Link to comment
Share on other sites

Και για να κρατήσω τη Βάσω σε αναμμένα κάρβουνα ...

.. που κυκλοφορεί 11 Ιουνίου: :)

 

11 Ιουνίου; 11 Ιουνίου;! Έντεκα!! :eek:

Μα αυτό δεν είναι τίμιο! Δεν περιμένετε καν να περάσει ο μήνας;!

Link to comment
Share on other sites

11 Ιουνίου; 11 Ιουνίου;! Έντεκα!! :eek:

Μα αυτό δεν είναι τίμιο! Δεν περιμένετε καν να περάσει ο μήνας;!

Βάσω, πρέπει να φανείς γενναία. Έγκυρες πηγές αναφέρουν ότι μόλις το Asimov's κλείσει το πρώτο του εξάμηνο, (δήλαδή αύριο το πρωί) θα γίνει... (διαβάζουμε απαλά-απαλά εδώ) εβδομαδιαίο. :wacko: :loughbounce: :cheer: :crazy:

Αφού στο είπα. Πρέπει να φανείς γενναία.

Link to comment
Share on other sites

(διαβάζουμε απαλά-απαλά εδώ) εβδομαδιαίο

 

:o Θες να με πεθάνεις;!!! :tongue:

 

Και αφού ξεπερνάω το εγκεφαλικό, να απαντήσω και στο Ντίνο (συγνώμη Ντίνο μου, το ξέχασα τελείως...). Η ακριβής φράση ήταν "... you'd rather kiss the cunt of hell".

 

Και στη Βάσω - ναι, η αλήθεια είναι ότι το χρονοδιάγραμμα πηγαίνει μερικές μέρες νωρίτερα, σταδιακά, για να φτάσουμε αρχές του Σεπτέμβρη στις αρχές του μήνα :)

Link to comment
Share on other sites

Η ακριβής φράση ήταν "... you'd rather kiss the cunt of hell".

 

Πολύ δυνατή φράση που σε χτυπάει αξιομνημόνευτα στη συντομία της. Η ελληνική απόδοση, προσωπικά μου φάνηκε να κάνει "άκομψα κοιλιά." Δεν ξέρω ποια θα ήταν η καλύτερη μετάφραση της, εφόσον όμως ο συγγραφέας διαλέγει την τσουχτερή λέξη "cunt" ο μεταφραστής σίγουρα πρέπει - δυστυχώς - να πάει με το "μ****". Το "πράμα" βγαίνει αμήχανο. Ολόκληρη η φράση βέβαια απαιτεί σκέψη, χρόνο που ο μεταφραστής μάλλον δεν είχε.

Link to comment
Share on other sites

Η ακριβής φράση ήταν "... you'd rather kiss the cunt of hell".

Όντως, τρομερή φράση! Μπράβο στην κυρία Lee. Από τις φράσεις που θα ήθελα να έχω γράψει -αν γνώριζα βέβαια ότι η Κόλαση διαθέτει κάτι τέτοιο, that is.

Αν και δεν έχω ιδέα από μεταφράσεις, μια λέξη προς λέξη μετάφραση εδώ, δεν θα με χάλαγε καθόλου. Μα καθόλου! Θα απέδιδε την σαρωτική δύναμη του πρωτότυπου νομίζω. Αλλά πάλι, δεν έχω ιδέα από μεταφράσεις.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, η γενική εντύπωση είναι ότι όλα τα διηγήματα χαρακτηρίζονται από υψηλό επίπεδο γραφής, κάτι που κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη έως και απολαυστική. Φυσικά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι οι δύο πρώτες ιστορίες είναι καθαρά παραμύθια και δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με ΕΦ, αλλά μετά από 4 τεύχη, αυτά είναι πλέον ψιλά γράμματα.

Βαθύ Μπλε Ένα ωραίο παραμύθι, που καταφέρνει να πείσει για την παδικότητα του ήρωα, αλλά και να μας μεταφέρει λίγη από τη χαμένη αθωότητα της παιδικής μας ηλικίας.

 

 

 

Το Θαυματοπωλείο του Άλαστερ Μπαφλ

Άλλο ένα καλό παραμύθι, μόνο που αυτή τη φορά οι ήρωες έχουν φτάσει στο τέλος της ζωής τους και γι’ αυτό είναι πολύ πιο μελαγχολικό και σκληρό από το προηγούμενο. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτές οι δυο τόσο διαφορετικές οπτικές γωνίες, έχουν τοποθετηθεί η μία μετά την άλλη μέσα στο ίδιο τεύχος. Δεν είμαι σίγουρος αν ήταν σκόπιμη επιλογή ή έγινε τυχαία.

 

 

Αλήθεια

Ωραία ιστορία, που σε τραβάει να τη διαβάσεις και σε ανταμείβει τόσο με την εξέλιξη, όσο και με τις ανατροπές της. Το μόνο που με ενόχλησε είναι οι παράλληλοι κόσμοι, τους οποίους δεν βρήκα απαραίτητους για το διήγημα, ενώ πάντα σου αφήνουν την απορία γιατί κάποιος να παιδεύεται να αλλάξει την ιστορία όταν όλα τα ενδεχόμενα θα συμβούν έτσι κι αλλιώς.

 

 

 

Μια άλλη χώρα

Ενδιαφέρον διήγημα, με ΕΦ πλαίσιο, αλλά με ένα θέμα που αφορά κυρίως τη μετανάστευση και θα μπορούσε να γραφεί χωρίς να εμπλέκεται καθόλου η επιστήμη, με την μορφή που έχει στο διήγημα.

 

Τα ξαδέλφια του Καλλάκακ

Ευχάριστο, διασκεδαστικό αλλά δεν κατάφερα να βρω κάτι περισσότερο πίσω από τις γραμμές, όπως άλλοι αναγνώστες, και γι’ αυτό μου φάνηκε κάπως ρηχό.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, η γενική εντύπωση είναι ότι όλα τα διηγήματα χαρακτηρίζονται από υψηλό επίπεδο γραφής, κάτι που κάνει την ανάγνωση ξεκούραστη έως και απολαυστική. Φυσικά δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι οι δύο πρώτες ιστορίες είναι καθαρά παραμύθια και δεν έχουν σχεδόν καμία σχέση με ΕΦ, αλλά μετά από 4 τεύχη, αυτά είναι πλέον ψιλά γράμματα.

Αυτό ακριβώς! (Είναι κι εκείνο το πληρεξούσιο στη μέση...)

Πάντως δεν τρελάθηκα για κανένα από τα διηγήματα αυτού του τεύχους, αν και όλα ήταν σίγουρα καλογραμμένα. Η ανατροπή της νουβέλας "Αλήθεια", αν και τυπική, ήταν καλή, αλλά δεν έφτανε. Άσε που όλη η τελική ανάβαση με το ασανσέρ, δεν χρειαζόταν αφού είχαν ήδη πετύχει τους σκοπούς τους... Γενικά δεν είδα κάποια ενδιαφέρουσα καινούρια ιδέα. Είμαι γκρινιάρης, άπληστος, αχάριστος (του χαρίζουν ένα Asimov's στην Ε.Φ. τριτοκοσμική χώρα του κι αυτός το κοιτάει στα δόντια...); Ίσως όλα αυτά μαζί. Αισιοδοξώ πάντως για τα επόμενα.

Αλεξάνδρα, νά 'σαι καλά να μας ζορίζεις! (και ιδιαίτερα εμένα που είμαι πολύ αργός αναγνώστης...)

Edited by mman
Link to comment
Share on other sites

Αλεξάνδρα, νά 'σαι καλά να μας ζορίζεις! (και ιδιαίτερα εμένα που είμαι πολύ αργός αναγνώστης...)

 

Άντε, στο τσακ πρόλαβες πριν βγει το καινούργιο τεύχος!!!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Έχοντας μόλις τελειώσει με το τεύχος του Ιουνίου, και αφήνοντας τελευταίο το μεγαλύτερο κείμενο (Το σύμπλεγμα Έρντμαν) αισθάνθηκα ξαφνικά ότι, αν αυτά τα διηγήματα αποτελούν ένα ενδεικτικό μίγμα διηγημάτων του πρωτότυπου Asimov's, τότε ίσως η ε.φ. μπαίνει στην τρίτη ηλικία...

 

Για να διευκρινίσω: επί συνόλου πέντε τευχών έχουμε διαβάσει πέντε ιστορίες με ηλικιωμένους και πολύ συχνά με υπερήλικες.

Συγκεκριμένα:

Η Πηγή των Γηρατειών, το Φεβρουάριο

Ο Εκπρόσωπος, το Μάρτιο

Όμορφοι και Καταραμένοι, τον Απρίλιο - εντάξει, εδώ η έμφαση είναι αλλού, αλλά δεν παύουν οι ήρωες να είναι ηλικιωμένοι.

Το Θαυματοπωλείο του Άλαστερ Μπαφλ, το Μάιο

Το Σύμπλεγμα Έρντμαν, τον Ιούνιο.

 

Όλες ωραίες ιστορίες, γι αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία. Ωστόσο, πραγματικά μου κάνει κάποια εντύπωση η επιλογή της θεματολογίας, και θα ήθελα να ρωτήσω την Trillian αν είναι τόσο συχνό το φαινόμενο στο σύνολο των τευχών από όπου έχει επιλέξει τις ιστορίες για τα τεύχη ή αν είναι επιλογή των υπευθύνων του περιοδικού γενικότερα.

Και για να μην παρεξηγηθεί η ερώτησή μου: Δεν εννοώ επ' ουδενί ότι δεν θα έπρεπε να διαλέγονται αυτά τα διηγήματα - ίσα-ίσα ήταν τις περισσότερες φορές από τα πιο καλά του τεύχους και από τα πιο ανθρώπινα και συγκινητικά. Απλώς αναρωτιέμαι αν η επιλογή είναι τυχαία ή αν αντιπροσωπεύουν πραγματικά τα συνολικά πρωτότυπα τεύχη.

Κι αν ξέρει κάποιος από όσους παρακολουθούν τη διεθνή σκηνή, αν αυτό είναι γενικό φαινόμενο ή αν αφορά μόνο τις επιλογές του Asimov's.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Απολύτως καθυστερημένα - αλλά αφού έκλεισε το τεύχος Ιουλίου!- να απαντήσω ότι... well, αυτό με έχει απασχολήσει κι εμένα.

 

Τα διηγήματα "τρίτης ηλικίας" (κάπως χονδροειδές, ίσως, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ) δεν είναι η πλειοψηφία των ιστοριών του Asimov's, αλλά καταλαμβάνουν πράγματι μεγάλο ποσοστό. Και κυρίως, απ' ό,τι φαίνεται, σίγουρα είναι αυτά που ανεβαίνουν στις λίστες υποψηφιοτήτων... Από τα παραπάνω που αναφέρει η Βάσω θα έβαζα στο ίδιο καλάθι την Πηγή των Γηρατειών, το Θαυματοπωλείο και το Σύμπλεγμα Έρντμαν (παρότι και τα άλλα έχουν ηλικιωμένους, το βάρος της ιστορίας δεν πέφτει εκεί, ενώ σε αυτά τα τρία η προχωρημένη ηλικία είναι το κεντρικό θέμα της υπόθεσης). Το πρώτο λοιπόν έχει πάρει Nebula, ενώ τα άλλα δύο είναι υποψήφια φέτος για Hugo. Και δύο απ' αυτά είναι της ίδιας συγγραφέα (η οποία, όχι, δεν είναι προχωρημένης ηλικίας...).

 

Δεν ξέρω αν όντως σηματοδοτεί αυτό κάτι για τον τρόπο που κρίνονται οι ιστορίες γενικώς πλέον, αλλά... σε βάζει όντως σε σκέψεις. Ίσως είναι απλά ότι τέτοιες ιστορίες καταφέρνουν να βγάλουν περισσότερο συναίσθημα και έχουν μεγαλύτερο αντίκτυπο...

 

Πάντως, στο επόμενο τεύχος οι χαρακτήρες είναι το πολύ της μέσης ηλικίας :tongue: (και σας χρωστάω και το εξώφυλλο, αλλά... τη Δευτέρα ;) )

Edited by trillian
Link to comment
Share on other sites

5ο τεύχος

 

 

 

Μιας και τελείωσα την ανάγνωση και κανείς άλλος δεν μιλάει?

 

Τα καλά νέα:Η ΕΦ επιστρέφει δυναμικά

 

Τα κακά νέα: Η ΕΦ δεν επιστρέφει όσο δυναμικά θα θέλαμε

 

 

 

Εξηγούμαι. Δεν θα βρείτε τίποτα που να μην είναι ΕΦ σε αυτό το τεύχος, όμως επίσης μάλλον δεν θα μείνετε ποτέ άφωνοι από αυτό που διαβάσατε.

 

 

 

Αναλυτικότερα:

 

 

 

«Ο Φέρελπις», του Jim Grimsley

 

Η πασίγνωστη, πια, ιδέα της τροποποίησης αναμνήσεων μέσα σε ένα μετακαταστροφικό σκηνικό που περισσότερο αποπροσανατολίζει, παρά βοηθά τον αναγνώστη. Το ξέχασα μόλις το τελείωσα.

 

 

 

«Ραδιοσταθμός Αγίου Τζακ», του Neal Barret Jr.

 

Άλλο ένα μετακαταστροφικό διήγημα. Δεν με ακούμπησε καθόλου γιατί έχει πολλές αναφορές που μάλλον αφορούν μόνο τους αμερικανούς. Το τέλος μου φάνηκε αλλοπρόσαλλο.

 

 

 

«Το Σύμπλεγμα Έρντμαν», της Nancy Kress

 

Ικανοποιητική γραφή, παρόλο που οι πολλοί χαρακτήρες και οι συνεχείς αλλαγές οπτικής γωνίας δεν με βοήθησαν να μπω στην ιστορία. Συμπαθητική ιδέα, αλλά τετριμμένη. Όπως και με την «Πηγή των γηρατειών» μου φάνηκε κάπως «παραγεμισμένο» για να γίνει μεγαλύτερο απ’ ότι χρειάζεται.

 

 

 

«Θάλλον Σόγκοθ», της Elizabeth Bear

 

Αυτό μου άρεσε περισσότερο απ’ όλα. Οικονομικό, με ελκυστικό ήρωα και μυστήριο, χωρίς υπερβολές. Είχε μερικά προβλήματα αληθοφάνειας, αλλά τίποτε σημαντικό.

 

 

 

«Παιχνίδι Πολέμου», του R. Neube

 

Αυτό νομίζω ήταν το χειρότερο του τεύχους. Ο περιφερόμενος ομιλών πύραυλος είναι ίσως ο πιο αναληθοφανής χαρακτήρας που έχω συναντήσει σε διήγημα.

 

 

 

«Ταξιδιωτικές Οδηγίες», του Tim McDaniel

 

Διασκεδαστικό, αλλά πιο κοντά σε ανέκδοτο παρά σε διήγημα. Και, φυσικά, χιλιοειπωμένο. Μου θύμισε ένα ανάλογο διήγημα που είχα διαβάσει στο 9» δεν θυμάμαι τον τίτλο, που όμως ήταν πολύ πιο στέρεο και συγκροτημένο, κρατώντας την έκπληξη μέχρι το φινάλε.

Edited by khar
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..