Πυθαρίων Posted May 27, 2009 Share Posted May 27, 2009 Όνομα Συγγραφέα: Πυθαρίων Είδος: τρόμος Βία; Όχι Σεξ; Όχι Αριθμός Λέξεων:888 (όχι 666) Αυτοτελής; Ναι Σχόλια: Παρασύρθηκα από το κλίμα του διαγωνισμού, χωρίς να είναι το αγαπημένο μου είδος. Άμορφος Όλα ξεκινούν με μια κορύφωση του πόνου. Θαρρεί πως πνίγεται η ανάσα, σ’ ένα στερνό βουβό στραγγάλισμα αγωνίας. Μια τελευταία ώση που κάνει τα μηνίγγια της να καίνε, τις φλέβες του λαιμού της να φουσκώνουν, έτοιμες να σπάσουν, να εκραγούνε. Κι αυτό γλιστρά και ξεπροβάλλει καθώς τελειώνουν οι δυνάμεις κι η αντοχή της φτάνει στα όριά της. Μια πρώτη πνοή κι’ ένα κλάμα θα ’πρεπε να ’ρθει μετά. Μα αυτό το γλιτσερό, το παγωμένο, στο λασπωμένο αίμα βουτηγμένο πλάσμα, με ζαρωμένο μαύρο δέρμα, δεν αποκρίνεται σ’ αυτό που περιμένει. Το τραβά κοντά στο ταλαιπωρημένο της κορμί με ανησυχία. Ζει; Ανασαίνει; Γιατί είναι κρύο; Αναρωτιέται. Νόμος πρώτος και βασικός όρος, σκέφτεται θολά: Η Δύναμη της θέλησης. ΄΄Το παιδί μου…΄΄ Ψελλίζει με αγωνία. ΄΄…Δεν θα πεθάνει!΄΄ Ανακαλεί στη μνήμη της τα λόγια. Κι οι τρομερές - της μυστικής της γνώσης - λέξεις, μία - μία, ξεπηδούν και παίρνουν σάρκα μεσ’ στην πηχτή τη νύχτα: ΄΄Άρεμ ντράγκζβορ φαμ, ντέμαν μπλάντε κρόλ, νέγκουλ μόρτα εχ.΄΄ Ψιθυρίζει τρεμουλιαστά. Δεν θα πεθάνει… Θα ζήσει; Νόμος δεύτερος. Στοιχειώδης συνέργεια: Η δύναμη του αστρικού φωτός. Σκοτεινός ουρανός, χωρίς φεγγάρι. Μικρά μακρινά καντήλια που τρεμοσβήνουν τ’ αστέρια, αδύναμα χνώτα μεταξύ ζωής και θανάτου. ΄΄Άρεμ ντράγκζβορ φαμ, ντέμαν μπλάντε κρόλ, νέγκουλ μόρτα εχ.΄΄ Υψώνει τη φωνή της στο παγερό σκοτάδι. Μ’ όση αντοχή της έχει απομείνει. Το ισχνό παγωμένο φως των αστεριών άναψε αυτόματα με κρύες σπίθες τα χοντρά σπερματσέτα. Οι χλωμές σκιές μύρισαν καμένο κερί. Χόρεψαν απειλητικά πάνω από το κεφάλι της. Δεν θα το πάρουν μαζί τους. Όχι! Το σφίγγει προστατευτικά. Τρίτος νόμος: Οι αναλογίες. Υπάρχει φως, υπάρχει σκοτάδι, έξω στη μέρα και μέσα στο μυαλό της. Υπάρχει ζωή, υπάρχει θάνατος, έξω στη νύχτα και μέσα στην ψυχή της. Υπάρχει και κάτι, ενδιάμεσα. Στο χώμα, μια πεντάλφα χαραγμένη με τα νύχια της. Σέρνεται στο κέντρο. Δόγμα και τυπικό. Τελετουργικό. Επίκληση. ΄΄Άρεμ ντράγκζβορ φαμ, ντέμαν μπλάντε κρόλ, νέγκουλ μόρτα εχ.΄΄ Ουρλιάζει με απόγνωση. Οι ωχρές φλόγες αναδεύτηκαν στα σπερματσέτα. Οι σκιές κινήθηκαν άγριες, γιγάντιες, σκύβοντας πάνω της. Κόμποι ιδρώτα κύλησαν στο μέτωπό της. Πως είναι ΄΄ζωντανό΄΄ καταλαβαίνει, όταν μπήγει τα νύχια του στο μπράτσο της, σφιχτά γραπώνοντάς την. Κι η βαριά του ανάσα, καυτή ανακούφιση κοντά στο λαιμό της. Γεννήθηκαν μωρά που δεν έκλαψαν. Το έχει ξανακούσει. Ακούει το στιγμιαίο βραχνό του γέλιο. Ανατριχιάζει... Γεννήθηκαν μωρά που ξεστόμισαν λέξεις, μόλις πρωτανάσαναν. Το έχει ξανακούσει. Στυλώνει τα μάτια του πάνω της, την κοιτά παράξενα και της λέει υπόκωφα: ΄΄Μητέρα;΄΄ Ανατριχιάζει… Γεννήθηκαν μωρά με σχηματισμένους ήδη τους κοπτήρες και τους κυνόδοντες. Τι σημασία έχει αν ακόμα μοιάζουν με μικρά κοφτερά λεπίδια; Τραβά απαλά με τη χούφτα της το κεφάλι του, ακουμπώντας το πρόσωπό του στο φουσκωμένο στήθος της. Τα μυτερά αυτάκια του μισοτρυπάνε το δέρμα της. Το ένστικτο της επιβίωσης θα το οδηγήσει να ρουφήξει τις πρώτες στάλες. Εκείνο αρπάζει την θηλή της με βουλιμία. ΄΄Το ταλαιπωρημένο μου΄΄, μουρμουρίζει τρυφερά. Στης νύχτας τις βαθιές σκιές, τα μαύρα μάτια του λαμπυρίζουν απόκοσμα, με κόκκινες ανταύγειες. Καρφώνει το βλέμμα του στο δικό της. Ανατριχιάζει… Δεν έχει ακριβώς μύτη, δεν έχει ακριβώς στόμα. Ένα θολό σκούρο πρόσωπο χωρίς χαρακτηριστικά. Θα ζει στο σκοτάδι. Δεν την νοιάζει. Αρκεί που ανασαίνει. ΄΄Θα του χαρίσεις ανάσες, μα θα του στερήσεις τη μορφή.΄΄ Είχε πεί η γριά Νεγκροβιάνα, η καμπούρα με τα μάτια της νυχτερίδας και τα χέρια του λείψανου. ΄΄Θα ζεί μόνο τις νύχτες΄΄. Ανατριχιάζει... Νιώθει ήδη πολύ εξαντλημένη. Ένας οξύς πόνος στο στήθος της, την αναγκάζει να προσπαθήσει να το μεταφέρει στην άλλη θηλή της. Δεν την αφήνει. Βυζαίνει ασταμάτητα, αχόρταγα. Δεν ξεκολλάει. ΄΄Άσ’ το, το καημένο μου να συνέλθει΄΄. Μονολογεί. Ο πόνος γίνεται αβάσταχτος. ΄΄Αληθινός πόνος΄΄, σκέφτεται με δυσκολία, ΄΄είναι αυτός που σε κάνει να μην θέλεις να ζήσεις άλλο. Ας το αφήσω λίγο ακόμα.΄΄ Τα κεριά έσβησαν από μια ριπή νυχτερινού ανέμου. Έτσι κι αλλιώς δεν τα χρειάζεται, είναι τόσο κουρασμένη. Τα μάτια της βαραίνουν πια. Τα βλέφαρά της κλείνουν. Σκοτεινιάζει το ίδιο το σκοτάδι. Ο πόνος στο στήθος της γίνεται αφόρητα φρικτός. Ανοίγει τα μάτια της με κόπο. Το κοιτάζει. Κάτι υγρό, ζεστό, κυλά στα ζαρωμένα μάγουλά του. Μπορεί να μην είναι πια γάλα. Αποκαμωμένη εγκαταλείπει την προσπάθεια να το γυρίσει στο άλλο της στήθος. ΄΄Αληθινός πόνος΄΄, αναλογίζεται, ΄΄είναι αυτός που σε κάνει να θέλεις να μην έχεις καν ζήσει. Ας τελειώσει πρώτα.΄΄ Μια νέα ριπή ανέμου, έλυσε το σκοινί της καμπάνας, το βρώμικο από τη μούχλα και τα χέρια του νεκροθάφτη, στο κοντινό κοιμητήρι. Την άκουσε αχνά να χτυπά παρασυρμένη, αργά και πένθιμα. Ολοένα και πιο μακρινή. Ολοένα και πιο θολή. Ο πόνος μεταφέρεται και στο άλλο της το στήθος. Τον νιώθει μετά να ταξιδεύει σ’ όλο το κρύο μουδιασμένο της κορμί. Πέφτει σε λήθαργο. Ένα μικρό κομμάτι του μυαλού της παραμένει σε μια κατάσταση οδυνηρής επαφής στα σύνορα του υποσυνείδητου. Όχι για πολύ ακόμα. Το πρόσωπό του, μάλλον έχει ξεκολλήσει τώρα απ’ το κορμί της. ΄΄ Ίσως κοιμάται το μωρό μου΄΄, σκέφτεται πριν το μυαλό της παραδοθεί και βυθιστεί στην άβυσσο. Περνά με κόπο τα δάχτυλά της στο στήθος της με κλειστά τα μάτια. Δεν αισθάνεται θηλές. Στα δάχτυλά της νιώθει μόνο κρύο οπό, που δεν είναι πια γάλα. Όλα τελειώνουν με μια κορύφωση του πόνου. Θαρρεί πως μια νύχτα μέσα στη νύχτα τρυπώνει κάτω από τα σφραγισμένα βλέφαρά της. Ακούει μόνο κάτι που σβήνει κι αυτό, γρήγορα πια, μαζί με τον τελευταίο ήχο της καμπάνας στο κοιμητήρι. ΄΄Τι τρυφερή που είσαι, μητέρα΄΄. Κι ένα βραχνό, απόκοσμο γέλιο… 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 27, 2009 Share Posted May 27, 2009 Μπα, βραδιάτικα! Παρασυρμένη κι εγώ από το κλίμα του διαγωνισμού ("Έλα μωρέ, δεν είναι τίποτα φοβερό, διάβασέ το, δεν θα σε χαλάσει") το άνοιξα και το διάβασα. Ε, επό όλες τις ιστορίες του διαγωνισμού, η δική σου με φρίκαρε μόνο! Με φρίκαρε! Τι θες να σου πω τώρα, "μπράβο"; (Μπράβο). Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted May 27, 2009 Author Share Posted May 27, 2009 Καλή μου Cassandra Gotha, Δεν υπάρχει απόλυτο αντικειμενικό μέτρο, όλοι μας εισπράττουμε με προσωπικό τρόπο αυτό που διαβάζουμε. Στο πεδίο αυτό, που πρώτη μου φορά επιχειρώ, μ' αυτό το πολύ σύντομο διηγηματάκι, οφείλω να είμαι σεμνός και αυτοκριτικός. Γενικά, άφησέ με να είμαι σεμνός και ταυτόχρονα ανήσυχος ( με την δημιουργική έννοια ). Με βοηθά. Αν σου άρεσε ο " Άμορφος ", χαίρομαι, όπως χαίρεσαι κι' εσύ, όταν αρέσει κάτι δικό σου. Βρίσκω την ευκαιρία να σου πω, ότι η δική σου ιστορία στα πλαίσια του διαγωνισμού, ήταν εξαιρετική. Κι' αυτό, επειδή μπορεί να μην ψηφίσω, αν πρώτα δεν διαβάσω με προσοχή τις δυο ιστορίες που είναι γραμμένες στα Αγγλικά, πράγμα που δεν είμαι σίγουρος πως θα καταφέρω μέχρι να λήξει η προθεσμία της ψηφοφορίας. ( Θέλω να με πιστέψεις, δεν είναι ανταποδοτικό ). Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ για το σχόλιό σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βρασίδας Posted May 27, 2009 Share Posted May 27, 2009 Ομολογω πως μια γυναικα σιγουρα θα την τρελλαινε το συγκεκριμενο αναγνωσμα. Και οχι απο τη ... χαρα της. Κι εμενα ομως καθε αλλο παρα αδιαφορο με άφησε παρ' οτι ειναι ουσιαστικα μια και μονη σκηνή που θα μπορουσε να έχει διαρκέσει μόλις λίγα λεπτα. Δηλαδη με λιγα λογια ειναι κατ' εμε παντα, μια πετυχημενη ιστορια φρίκης αν όχι τρομου... Σιγουρα δεν εχω ουτε την εμπειρια ουτε τις γνωσεις για να την κρινω "παραπανω" και πιο "αναλυτικα". Απλα το μονο που εχω να πω ειναι οτι την διαβασα με συνεχως αυξανόμενο ενδιαφέρον και παρα το "αποτομο" τελείωμά της με ικανοποιησε. Αλλωστε ο φόβος πρεπει να αφήνει και καποια πραγματα στη φαντασια μας. Αρα αφου τελειωσα την ενοχλητική πολυλογια μου... ειναι μια πολυ καλη αυτοτελης σκηνή τρόμου και φρίκης. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted May 27, 2009 Author Share Posted May 27, 2009 Βρασίδα, καλώς ήλθες και από μένα. Έχω διαβάσει τις δυο αναρτήσεις σου. Το προφανές είναι πως έχεις μια απίστευτη αίσθηση του χιούμορ. ( Είναι καλό; ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ, καλέ μου φίλε. Και απόλυτα ευεργετικό και χρήσιμο για μας - δημιουργικό για σένα ). Ευχαριστώ για την ανάγνωση και το σχόλιό σου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted May 28, 2009 Share Posted May 28, 2009 Επειδή ξέμεινα από λόγια, κάνω quote την Cassandra Gotha που εκφράζει ακριβώς και τις δικές μου αντιδράσεις: Παρασυρμένη κι εγώ από το κλίμα του διαγωνισμού ("Έλα μωρέ, δεν είναι τίποτα φοβερό, διάβασέ το, δεν θα σε χαλάσει") το άνοιξα και το διάβασα.Ε, επό όλες τις ιστορίες του διαγωνισμού, η δική σου με φρίκαρε μόνο! Με φρίκαρε! Ανατρίχιασα από την πρώτη κιόλας παράγραφο. Τόση τρυφερότητα και τόση φρίκη μέσα σ' ένα κειμενάκι τόσο δα! Εκπληκτικό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tetartos Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Πάρα πολύ καλό! Κατάφερες και πήρες μια πανέμορφη σχέση μητέρας-παιδιού και την έσυρες στη λάσπη. Ευτυχώς που ο τρόμος δεν είναι το αγαπημένο σου είδος! Μπορούσα σχεδόν να ακούσω τη μητέρα να φωνάζει δυνατά το ξόρκι μέσα στο μυαλό μου. Και έξυπνοι οι νόμοι της μαγείας. Για το πλάσμα, δεν τολμώ να το βάλω στα λόγια μου. Υποκλίνομαι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted May 29, 2009 Author Share Posted May 29, 2009 Ευχαριστώ, Γιώργο. Άν και θα με κολάκευε το: ''και έξυπνοι οι νόμοι της μαγείας'', δεν μπορώ να τους οικειοποιηθώ, καθώς τους διάβασα πριν λίγες μέρες σε μια αναφορά για τον αποκρυφισμό. Θα προσπαθήσω να σου αποσπάσω παρόμοιο σχόλιο στο μέλλον ( τι ματαιοδοξία! ), όταν η πηγή μου θα είναι αποκλειστική και δεν θα κινδυνεύω να εκτεθώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτό το σχολιάκι ευχαριστώντας... τον μπαμπά μου! Τι μπορεί να μας τρομάξει πια στη Λογοτεχνία; Ίσως λίγα πράγματα, αυτό εδώ όμως έκανε μια πολύ καλή προσπάθεια. Κι ευτυχώς το φύλο μου με προφύλαξε από τα χειρότερα... Ευχαριστώ, μπαμπά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Ομολογώ... I didn't see that coming. Ήσασταν εξαίσια φρικτός. Δε θα άλλαζα ούτε λέξη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted May 29, 2009 Share Posted May 29, 2009 Σήμερα στο Σκάι έπιασα το τέλος ενός επεισοδίου, μιας σειράς ντοκιμαντέρ για την extreme φύση. Σε αυτό απαριθμούσε αντίστροφα από το 10 την πιο «ακραία μητέρα» στη φύση. Μετά τις τσίτες, τα χταπόδια, τους κροκόδειλους και τους ελέφαντες, η νούμερο ένα πιο ακραία μητέρα της φύσης ήταν…η θαλάσσια ψείρα! Και κατάφεραν να το κινηματογραφήσουν αυτό το μικρό μαμουδάκι. Μέσα στο βυθό, το αρσενικό βγαίνει από την τρύπα του στον βράχο, τσακώνει θηλυκά και τα μαζεύει όλα στη φωλιά του και τα καθιστά έγκυος. Οι θηλυκές θαλάσσιες ψείρες λοιπόν, στριμωγμένες η μια πάνω στην άλλη, περιμένουν την μέρα που καμιά πενηνταριά σκασμένα θα βγουν από την κάθε μία τους, αφού πρώτα τα μικρά θα έχουν καταβροχθίσει τα εντόσθια των μητέρων τους. Όταν επιτέλους τα μωρά βγαίνουν, η μητέρα είναι ένα σκέτο, διάφανο κέλυφος. Ανατρίχιασα όταν το είδα. Και συμπτωματικά, ώρες αργότερα, διάβασα αυτό το υπέροχο διήγημα τρόμου. Τα όρια ανάμεσα στα είδη είναι…σχετικά. Φαντάζεστε την γενεαλογική απόγονο της θαλάσσιας ψείρας ως το επόμενο κυρίαρχο είδος στον πλανήτη; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted June 3, 2009 Author Share Posted June 3, 2009 (edited) Θα ήθελα να ξεκινήσω αυτό το σχολιάκι ευχαριστώντας... τον μπαμπά μου!Τι μπορεί να μας τρομάξει πια στη Λογοτεχνία; Ίσως λίγα πράγματα, αυτό εδώ όμως έκανε μια πολύ καλή προσπάθεια. Κι ευτυχώς το φύλο μου με προφύλαξε από τα χειρότερα... Ευχαριστώ, μπαμπά... Και την μαμά σου, Μιχάλη. Τα χ-ψ χρωμοσώματα τα διαθέτει ο μπαμπάς, αλλά, κατά μια εκπληκτική παρατήρηση, η ψυχολογία της μητέρας και η επιθυμία της, δημιουργούν εκείνο το χημικό - χυμικό - βιολογικό υπόβαθρο που φαίνεται να έχει καθοριστική συμμετοχή στην τελική επιλογή, προάγοντας ευνοιοκρατικά την επικράτηση του επιθυμητού (από εκείνην) φύλου. (Για να κλονιστεί ακόμα μια φορά ο μύθος περί ''ισχυρού φύλου''. Φευ!) Να σ' ευχαριστήσει κι αυτή με τη σειρά της που ήσουν ...καλό παιδί; Edited June 3, 2009 by Πυθαρίων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted June 3, 2009 Share Posted June 3, 2009 Και την μαμά σου, Μιχάλη. Τα χ-ψ χρωμοσώματα τα διαθέτει ο μπαμπάς, αλλά, κατά μια εκπληκτική παρατήρηση, η ψυχολογία της μητέρας και η επιθυμία της, δημιουργούν εκείνο το χημικό - χυμικό - βιολογικό υπόβαθρο που φαίνεται να έχει καθοριστική συμμετοχή στην τελική επιλογή, προάγοντας ευνοιοκρατικά την επικράτηση του επιθυμητού (από εκείνην) φύλου. (Για να κλονιστεί ακόμα μια φορά ο μύθος περί ''ισχυρού φύλου''. Φευ!)Να σ' ευχαριστήσει κι αυτή με τη σειρά της που ήσουν ...καλό παιδί; Και τη μαμά μου; Και τη μαμά μου! Δεν θα τα χαλάσουμε τώρα. Σημασία έχει ότι την γλίτωσα φθηνά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted June 10, 2009 Share Posted June 10, 2009 Ενα σου λέω: Το έδωσα στον δικό μου για να καταλάβει γιατί απέρριψα την πλοτασή του να βάλουμε μπρος για μωρό άμεσα. Τέτοια φρικη έχω χρόνια να νιώσω! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted June 11, 2009 Author Share Posted June 11, 2009 (edited) To: Dark Desire (Ενα σου λέω: Το έδωσα στον δικό μου για να καταλάβει γιατί απέρριψα την προτασή του να βάλουμε μπρος για μωρό άμεσα.) Dark desire, υπάρχουν και τα άλλα μωρά. μωρό.pdf Edited June 11, 2009 by Πυθαρίων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Dark desire Posted June 17, 2009 Share Posted June 17, 2009 Το δικο μου στην καλύτερη περίπτωση θα βγει σαν τον Ρουντιγκερ του "Μικρου Βρικολακα" (το διαβαζε κανεις απο δω μεσα ως πιτσιρικας?) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
manstredin Posted June 18, 2009 Share Posted June 18, 2009 Εξαιρετικό! Παρότι κι εμένα δεν με τρομάζουν εύκολα (πλέον) οι ιστορίες τρόμου, αυτή εδώ τα κατάφερε να φωλιάσει στο κεφάλι μου για τα καλά! Θέλω κι άλλο! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vkarg Posted July 12, 2009 Share Posted July 12, 2009 Ανατριχιαστική κατάλυξη... Πυκνογραμμένο, χωρίς να κουράζει. Δεν με τρόμαξε ακριβώς, οπότε μάλλον θα το έλεγα φρίκης παρά τρόμου! Μπράβο. @Dark Desire ο μικρός βρικόλακας τα έσπαγε! Ακόμα τα έχω τα βιβλιαράκια... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 Aψογο! υγ Μου αρεσε η αναφορα στα τελετουργικα της μαγειας! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
christina91 Posted September 23, 2009 Share Posted September 23, 2009 (edited) Παιδια δεν καταλαμβαίνω γιατί το λέτε φριχτό. Εγώ βρίσκω την γραφή αυτού του δηιγήματος υπέροχη και πρωτότυπη. Ο τρόπος που περιγράφει είναι μαγικός και περνά όλες τις στιγμές απο μπροστά σου. Δεν είναι φριχτό. Είναι ένας υπέροχος τρόμος. Edited September 23, 2009 by christina91 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Πυθαρίων Posted September 23, 2009 Author Share Posted September 23, 2009 (edited) @ Adicto, christina91 Σας ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα σχόλια. Edited September 23, 2009 by Πυθαρίων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted September 24, 2009 Share Posted September 24, 2009 Υπέροχα φρικτό. Ένα μικρό καθαρό διαμάντι. Από τα καλύτερα πράγματα που έχω διαβάσει τώρα τελευταία. Και ως πατέρας που παραβρέθηκε σε δύο γέννες, ε, την έφαγα κι εγώ τη φρίκη μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 bump. Ω ναι, bump. Για τα νέα μέλη, τα "νέα" μέλη και όλους εμάς τους υπόλοιπους. Η ιστορία είναι σχεδόν 2 χρόνια στις πίσω σελίδες. 888 λέξεις. Go for it Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
aScannerDarkly Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 Αυτό ήταν bump που έκανε πραγματικό πάταγο. Πολύ καλά έπραξες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted August 1, 2011 Share Posted August 1, 2011 (edited) Αυτό ήταν bump που έκανε πραγματικό πάταγο. Πολύ καλά έπραξες. Ασχετο: Επειδή τα έχω πάρει λίγο με τα vampires τον τελευταίο καιρό, αυτή η ιστορία μου "έφτιαξε" τη διάθεση. -Αν δεχτούμε πως είναι vampire ιστορία, το κατατάσσω σε ένα από τα καλύτερα διηγήματα με vampires που έχω διαβάσει ποτέ μου. -Αν δεν το δεχτούμε, είναι από τα καλύτερα διηγήματα τρόμου, και τέρμα. Και ναι ρε γαμώτο, αυτό είναι τρόμος, ελληνικός τρόμος, ελληνικό διήγημα τρόμου. Χωρίς κολπάκια στη γραφή, χωρίς "δείτε πόσο γαμάτα τα λέω", χωρίς καμία ανάγκη να πει ο συγγραφέας έστω μια κουβέντα για να εξηγήσει ή να αμυνθεί. Τα λέει όλα η ιστορία. Αξιοζήλευτο αποτέλεσμα. Μπράβο Πυθαρίωνα. Edited August 1, 2011 by DinMacXanthi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.