northerain Posted June 7, 2009 Share Posted June 7, 2009 Προχωράμε στο επόμενο βιβλίο. Ψηφοφορία δεν έχουμε ακόμα, για να μπορέσουμε να δώσουμε μια γενική κατεύθηνση στο club, μην διαβάζουμε μόνο τα γνωστά/κλασικά. Το Ζωντανός Θρύλος βέβαια είναι και γνωστό και κλασικό, αλλά το επόμενο δεν θα είναι. Κατά την διάρκεια της ανάγνωσης, καλό θα ήταν να συζητάμε διάφορα θέματα που παρατηρήσαμε στο βιβλίο. Καλό θα ήταν επίσης να χρησιμοποιούμε spoiler tags αν είμαστε πολύ μπροστά απο τους υπόλοιπους. Αν το έχετε ήδη διαβάσει, ξαναδιαβάστε το. Αν θέλετε να συζητήσετε γενικά για τον Μαθεσον, ελεύθερα. Καλό διάβασμα! I am Legend - Richard Matheson Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΣΤΗ ΓΗ... ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. O Pίτσαρντ Nέβιλ ίσως είναι ο τελευταίος ζωντανός άνθρωπος στη Γη, εξαιτίας μίας φονικής επιδημίας που έχει μεταλλάξει όλους τους άλλους άντρες, γυναίκες και παιδιά σε αιμοδιψή πλάσματα της νύχτας που έχουν ως μοναδικό στόχο τους να τον σκοτώσουν. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο Nέβιλ αναζητά τροφή και εφόδια, ενώ ψάχνει απελπισμένα να βρει άλλους επιζώντες, που τυχόν υπάρχουν στην πόλη του. Όμως, οι μολυσμένοι που κρύβονται στο σκοτάδι, παραμονεύουν την κάθε του κίνηση περιμένοντας τον να κάνει το μοιραίο λάθος... 'Eνα από τα κλασικότερα μυθιστορήματα τρόμου, ο Zωντανός Θρύλος θα σας αιχμαλωτίσει από την πρώτη σελίδα. «Ο συγγραφέας που με επηρέασε περισσότερο ήταν ο Richard Matheson. Ειδικά ο Ζωντανός Θρύλος αποτέλεσε μεγάλη πηγή έμπνευσης για μένα» Stephen King «Το πιο έξυπνο μυθιστόρημα με βρικόλακες μετά τον Δράκουλα. Θα σας καθηλώσει» Dean Koontz «Ο Matheson έχει αξεπέραστο ταλέντο στον τρόμο» Robert Bloch Richard Matheson (born February 20, 1926) is an American author and screenwriter, typically of fantasy, horror, or science fiction. Born in Allendale, New Jersey to Norwegian immigrant parents, Matheson was raised in Brooklyn and graduated from Brooklyn Technical High School in 1943. He then entered the military and spent World War II as an infantry soldier. In 1949 he earned his bachelor's degree in journalism from the University of Missouri and moved to California in 1951. He married in 1952 and has four children, three of whom (Chris, Richard Christian, and Ali Matheson) are writers of fiction and screenplays. Το νέο εξώφυλλο είναι μάπα, αν βρείτε το παλιό, ακόμα καλύτερα. Πάλι, το πρώτο βιβλίο του που διάβασα. Είναι πια ένα απο τα κλασικά βιβλία τρόμου που οι περισσότεροι έχουν διαβάσει. Έχει γίνει ταινία 3-4 φορές, όλες κατώτερες του βιβλίου (στα μάτια μου). Ο άνθρωπος ήξερε να γράφει βιβλία με twists όπως λίγοι. Δεν μπορώ να πώ πολλά για το βιβλίο, γιατί θα αποκαλύψω πράγματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 4, 2009 Share Posted July 4, 2009 Είμαι λίγο στον κόσμο μου αυτές τις μέρες, οπότε δεν είχα καν προσέξει ότι διαβάζουμε Μάθεσον. Το είδα την Παρασκευή, οπότε πήγα, τσίμπισα το βιβλιαράκι που ομολογώ ότι δεν το είχα και στρώθηκα (μετά από μερικές υποχρεώσεις) πριν από λίγο. Και λέω, άντε, ας δω πού έχουν φτάσει οι άλλοι, σίγουρη ότι θα είμαι τελευταία και καταιδρωμένη... και τίποτε. Κανείς σας δεν το διάβασε καλε; Τέλος σπαμ και επιστρέφω στο βιβλίο. Έχω φτάσει στη σελίδα 30 από 180 και -παρά την όποια αίσθηση έχω ήδη αποκομίσει από τις κουβέντες περί ταινίας- ομολογώ ότι ρέει αρκετά καλά, και αποκαλύπτει την κατάσταση εξαρχής. Καλό αυτό. Θα πει ότι μου φυλάει πιο συνταρακτικά πράγματα για τη συνέχεια. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 6, 2009 Share Posted July 6, 2009 Έχω φτάσει στη μέση και θεωρώ ότι είναι πιστό σε αυτά που υπόσχεται. Το παράπονό μου είναι άλλο. Διαβάζω την μετάφραση των εκδόσεων Οξύ, με το καινούργιο εξώφυλλο κι αναρωτιέμαι: καλά, η πρώτη έκδοση είχε τα λαθάκια της, τυπογραφικά και επιμέλειας. Τη δεύτερη έκδοση, δε σκεφτήκανε να της κάνουν ένα proof-reading; Κάποια στιγμή μπερδεύτηκα, πώς τον λένε τον Νέβιλ, τελικά, Ρόμπερτ ή Ρίτσαρντ; Γιατί στο οπισθόφυλλο τον λέει Ρίτσαρντ, ενώ στις μέσα σελίδες Ρόμπερτ. Για να μη μιλήσω για όοοολα τα "της" που έγιναν "τη". Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Darkchilde Posted July 6, 2009 Share Posted July 6, 2009 Δεν έχω καταφέρει να το πιάσω στα χέρια μου ακόμα. Όταν καταφέρω να το διαβάσω, θα ενημερώσω εδώ. PS. Και μετά μου λέτε να διαβάζω μεταφράσεις... Πραγματικά, πολλές φορές αγοράζω μεταφράσεις στα αγγλικά γιατί δεν εμπιρστεύομαι την ελληνική μετάφραση από άλλες γλώσσες. Επίσης, να θυμάστε ότι οι τίτλοι που εμταφράζονται από δύσκολες γλώσσες όπως κινέζικα, πολλές φορές είναι μεταφράσεις από τα αγγλικά και όχι από το original... Έχω πετύχει τέτοια μετάφραση! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted July 6, 2009 Share Posted July 6, 2009 (edited) PS. Και μετά μου λέτε να διαβάζω μεταφράσεις... Πραγματικά, πολλές φορές αγοράζω μεταφράσεις στα αγγλικά γιατί δεν εμπιρστεύομαι την ελληνική μετάφραση από άλλες γλώσσες. Επίσης, να θυμάστε ότι οι τίτλοι που εμταφράζονται από δύσκολες γλώσσες όπως κινέζικα, πολλές φορές είναι μεταφράσεις από τα αγγλικά και όχι από το original... Έχω πετύχει τέτοια μετάφραση! γκουχ, γκουχ. Χμ, επειδή εγώ έχω μεταφράσει τον Ζωντανό Θρύλο, να πω δυο πράγματα: 1. Το γεγονός ότι άλλο όνομα γράφει στο βιβλίο και άλλο στο οπισθόφυλλο αποτελεί αναμφισβήτητα πατάτα πρώτου μεγέθους, αλλά, όσο και να το κάνουμε, δεν αφορά τη μετάφραση. Για την ιστορία να αναφέρω ότι αν δεν υπήρχε η παρατήρηση της Naroualis δεν θα είχε πάρει κανείς χαμπάρι ότι έχει γίνει τέτοιο χοντρό λάθος. 2. Σε ό,τι αφορά τη δεύτερη παρατήρηση, ψάχνω να καταλάβω τι εννοεί και δεν βρίσκω κάτι. Περιμένω κάποια επεξήγηση. Το "δεν αγοράζω μεταφράσεις, κ.λπ." το έχω ακούσει από πολλούς. Το έχω πει κι ο ίδιος. Ωστόσο, δίπλα σε πραγματικά εκτρώματα υπάρχουν και καταπληκτικές δουλειές, που κυριολεκτικά απογειώνουν μερικές φορές το πρωτότυπο (θα παραθέσω άσχετο με την ΕΦ --άσχετο; Είσαι σίγουρος, Νίκο-- παράδειγμα: διαβάστε πλάι πλάι το Still Life With Woodpecker του Ρόμπινς και τη μετάφρασή του στα ελληνικά. Η μετάφραση είναι πολύ πιο απολαυστική από το πρωτότυπο). Νίκος Ρούσσος Υ.Γ. Όταν είδα το καινούργιο εξώφυλλο μου ήρθε ένα ψιλοταμπλάς. Edited July 6, 2009 by Count Baltar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
asxeth Posted July 10, 2009 Share Posted July 10, 2009 Το διάβασα κι εγώ! Νομίζω ότι το έχω γράψει και κάπου αλλού ότι με χάλασε πολύ το εξώφυλλο... μα πάρα πολύ! Γενικά με χαλάνε τα εξώφυλλα που βασίζονται στις ταινίες, αλλά το συγκεκριμένο νομίζω ότι υποβαθμίζει ένα πολύ καλό βιβλίο, το οποίο εδώ που τα λέμε δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με την ταινία. Μην πω ότι και ο Νέβιλ/Will Smith δεν έχει καμία σχέση με τον πρωταγωνιστή του βιβλίου ούτε σε εμφάνιση (ξανθό γαλανομάτη δεν τον λες...) ούτε σε χαρακτήρα! Αφήνω την γκρίνια και συνεχίζω... Να πω πρώτα ότι το λάθος όνομα στο οπισθόφυλλο δεν το είχα προσέξει (εντάξει... το είχα διαβάσει μόνο μια φορά πριν αρχίσω να διαβάζω το βιβλίο) και για να πω την αλήθεια, ούτε λάθη μέσα στο κείμενο βρήκα. Γενικά, την μετάφραση την θεωρώ καλή... τουλάχιστον δεν με "ενόχλησε" πουθενά. Το βιβλίο μου άρεσε πάρα πολύ, παρόλο που σποϊλεριάστηκα καθώς έψαχνα πληροφορίες για τον συγγραφέα (Αν δεν έχετε διαβάσει ακόμη το βιβλίο, μην διαβάσετε την υπόθεση που γράφει στην wikipedia. Τα γράφει όλα!). Γενικά, διαβάζεται πολύ εύκολα και δεν βαρέθηκα καθόλου. Νομίζω ότι ο Μάθεσον κατάφερε να μας δείξει αρκετά καθαρά την μοναξιά του Νέβιλ και όλα τα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα του. Δεν κατάλαβα βέβαια γιατί o ζόμπι-γείτονας του είχε τέτοιο κώλυμα με αυτόν και τον ταλαιπωρούσε έτσι κάθε βράδυ... από τα λίγα που είπε για την σχέση τους πριν τον ιό, έχω την εντύπωση ότι τα πήγαιναν καλά... αλλά... άβυσσος η ψυχή των ζόμπι! Κατά τα άλλα, ο Μάθεσον μου φάνηκε πολύ καλός και τώρα άρχισα να διαβάζω το Θα σε βρω στον παράδεισο (What dreams may come) το οποίο ήταν καταχωνιασμένο κάπου στην βιβλιοθήκη μου από τότε που είχε βγει η ταινία... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinoHajiyorgi Posted July 10, 2009 Share Posted July 10, 2009 Νομίζω ότι το έχω γράψει και κάπου αλλού ότι με χάλασε πολύ το εξώφυλλο... μα πάρα πολύ! Γενικά με χαλάνε τα εξώφυλλα που βασίζονται στις ταινίες, Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted July 10, 2009 Share Posted July 10, 2009 Δεν κατάλαβα βέβαια γιατί o ζόμπι-γείτονας του είχε τέτοιο κώλυμα με αυτόν και τον ταλαιπωρούσε έτσι κάθε βράδυ... από τα λίγα που είπε για την σχέση τους πριν τον ιό, έχω την εντύπωση ότι τα πήγαιναν καλά... αλλά... άβυσσος η ψυχή των ζόμπι! Αν πρόσεξες στη συνέχεια o ζόμπι-γείτονας του ανήκει στην ομάδα των ψυχοπαθών νεκροζώντανων, οπότε του βγήκαν και ό,τι τυχόν απωθημένα είχε στην άλλη ζωή! Σε ό,τι αφορά, δε, το εξώφυλλο, τα ξανάπαμε: το αρχικό εξώφυλλο ήταν βασισμένο στο τελευταίο από αυτά που παρουσιάζει ο DinoHajiyorgi. Εγώ να δείτε, που είχα, μάλιστα ενθουσιαστεί με το αρχικό εξώφυλλο, τι κολούμπρα έπαθα όταν είδα (το εξώφυλλο με) τον Γουίλ Σμιθ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 14, 2009 Share Posted July 14, 2009 Το τελείωσα κι εγώ πριν από δυο μέρες και παρά τον τόσο ντόρο γύρω από την ταινία, υποθέτω ότι τώρα είναι που δε θέλω να τη δω ποτέ. Έχω μείνει με την επίγευση του βιβλίου, ως ένα ισχυρά ταλαντευόμενο ψυχολογικό σοκ -όπως αυτά που παθαίνει ο Νέβιλ- και αμφισβητώ ειλικρίνα την ικανότητα του οποιουδήποτε ηθοποιού, σεναριογράφου ή σκηνοθέτη να μπορέσει να την αποδόσει πιστά. Κοντολογίς λέω με άλλα λόγια αυτό που είπε παρπάνω η asxeth. Οι εναλλαγές ανάμεσα στην αισιοδοξία, την απαισιοδοξία και το κενό συναισθημάτων μυαλό μπορεί να μην είναι για Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά είναι γραμμένες με τρόπο πραγματικά σπάνια διεισδυτικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted July 14, 2009 Share Posted July 14, 2009 Το τελείωσα κι εγώ πριν από δυο μέρες και παρά τον τόσο ντόρο γύρω από την ταινία, υποθέτω ότι τώρα είναι που δε θέλω να τη δω ποτέ. Έχω μείνει με την επίγευση του βιβλίου, ως ένα ισχυρά ταλαντευόμενο ψυχολογικό σοκ -όπως αυτά που παθαίνει ο Νέβιλ- και αμφισβητώ ειλικρίνα την ικανότητα του οποιουδήποτε ηθοποιού, σεναριογράφου ή σκηνοθέτη να μπορέσει να την αποδόσει πιστά. Κοντολογίς λέω με άλλα λόγια αυτό που είπε παρπάνω η asxeth. Οι εναλλαγές ανάμεσα στην αισιοδοξία, την απαισιοδοξία και το κενό συναισθημάτων μυαλό μπορεί να μην είναι για Νόμπελ Λογοτεχνίας, αλλά είναι γραμμένες με τρόπο πραγματικά σπάνια διεισδυτικό. Κατ' αρχάς, όσο καλή και να ήταν η ταινία περιέχει μια βασική λεπτομέρεια που την κάνει να ωχριά μπροστά στο βιβλίο: υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι στη γη, ο Νέβιλ ΔΕΝ είναι ο τελευταίος . --- Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
asxeth Posted July 14, 2009 Share Posted July 14, 2009 Η ταινία δεν έχει και πολύ μεγάλη σχέση με το βιβλίο... ήταν αρκετά ευχάριστη για να περάσει κάποιος την ώρα του αλλά μέχρι εκεί. [ΠΡΟΣΟΧΗ! Τα σπόιλερ είναι κυρίως για την ταινία αλλά και για το βιβλίο. Αν κάποιος θέλει να δει την ταινία να μην τα διαβάσει. Επίσης, αν κάποιος έχει δει την ταινία και θέλει να διαβάσει το βιβλίο, καλύτερα να μην τα διαβάσει (κυρίως το τελευταίο σπόιλερ)] Πρώτα απ' όλα ο Νέβιλ του βιβλίου δεν είχε και μεγάλη σχέση με τον χαρακτήρα του βιβλίου. Γυμναζόταν, δεν έπινε αλκοόλ, δεν είχε τόσες πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις... Ο χαρακτήρας του βέβαια δικαιολογείται κάπως, αν λάβουμε υπόψη μας ότι στην ταινία ήταν στρατιωτικός γιατρός και από την αρχή είχε έναν σκοπό... από την στιγμή που άρχισε να εκδηλώνεται ο ιός έμεινε οικειοθελώς στην πόλη γιατί ήθελε να βρει την θεραπεία. Του άλλου στο βιβλίο του ήρθε ξαφνικό όλο αυτό με τα ζόμπι και τον ιό και προσπαθούσε να βρει τρόπο να αντιδράσει. Επιπλέον, ο Νέβιλ της ταινίας δεν είχε να αντιμετωπίσει κάθε βράδυ τα ζόμπι έξω από το σπίτι του... κοιμόταν ήσυχος και είχε από την αρχή παρέα και το σκυλάκι του... και αυτό είναι βασικό... δεν βρέθηκε ξαφνικά εντελώς μόνος να μην ξέρει από που του ήρθε! (Άσχετο...το κλάμα που έχω ρίξει εγώ γι' αυτό το σκυλί δεν περιγράφεται... περισσότερο στην ταινία βέβαια που ήταν και πιο μεγάλος ο ρόλος του) Επίσης, εκτός από αυτό που έγραψε παραπάνω ο Count Baltar, που το βρίσκω και εγώ πάρα πολύ σημαντικό, στην ταινία δεν υπήρχαν οι μεταλλαγμένοι , οπότε... τι να λέμε... Γενικά, όπως έχω ξαναγράψει κάπου, έχω την εντύπωση ότι το βιβλίο του Μάθεσον είχε τόση σχέση με την ταινία, όση το Ρωμαίος και Ιουλιέτα, με την νεράιδα και το παλικάρι! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted July 14, 2009 Share Posted July 14, 2009 (edited) Όλες οι παρατηρήσεις σεβαστές, αλλά θα επιμείνω στη δική μου επισημαίνοντας τα εξής: Δεχόμενη την ύπαρξη άλλων ανθρώπων η ταινία ακυρώνει τον τίτλο της. Στο βιβλίο η ουσία του πρωτότυπου τίτλου είναι η εξής: ο μοναδικός επιζών άνθρωπος Νέβιλ κάθε μέρα περιφέρεται και σκοτώνει τους νεκροζώντανους που κοιμούνται. Όταν πλέον συλλαμβάνεται και εξοντώνεται, μένει πια μόνο ο θρύλος του, η ζοφερή, μακρινή ανάμνηση ενός αποτρόπαιου τέρατος που σκοτώνει κόσμο. Γιατί πλέον η γη ανήκει στο καινούργιο είδος. Ο Νέβιλ είναι πια ένας μπαμπούλας για τα παιδιά, ένα τέρας που θα έρθει το καταμεσήμερο να σας παλουκώσει ενώ κοιμάστε. Και αυτό σημαίνει το "είμαι θρύλος" της κατακλείδας. Και εδώ να σας πω ότι αρχικά είχα βάλει τίτλο "Είμαι θρύλος". Κατόπιν παραίνεσης του συντονιστή των εκδόσεων (για τον προφανή ποδοσφαιρικό λόγο) ο τίτλος στα ελληνικά άλλαξε. Παραμένει όμως στην τελευταία φράση του βιβλίου. Επίσης δεν ξέρω τι έχω κάνει και το κείμενο εμφανίζεται έτσι απλωτό. Edited July 14, 2009 by Count Baltar Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 14, 2009 Share Posted July 14, 2009 (edited) Τελικά αυτό είναι όλο το ζουμί της υπόθεσης για μένα, τα τελευταία σχόλια του Κόμητος. Το ότι "θρύλος" τελικά είναι αυτό που δεν ταιριάζει με την πλειοψηφία κι όχι αυτό που η εκάστοτε εποχή μας πασάρει ως αφύσικο. Η εποχή του ανθρώπου -φυσικό είναι να μην είσαι μεταλλαγμένος- ακολουθείται από την εποχή του Νέβιλ -φυσικό είναι να είσαι μεταλλαγμένος. Η αλλαγή στον ορισμό του "φυσικού" είναι που συνειδητοπούμε και που τελικά ξεπερνάει τα όρια του θρίλερ ή του τρόμου και σου δίνει την πραγματική διάσταση της κοινωνίας. Edited July 14, 2009 by Naroualis Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
asxeth Posted July 14, 2009 Share Posted July 14, 2009 Και εγώ δεν διαφωνώ καθόλου με όλα αυτά... δεν ξέρω αν φάνηκε παραπάνω ότι υποβαθμίζω το γεγονός. Απλά... ίσως θεωρώ την ύπαρξη των μεταλλαγμένων πολύ σημαντική, γιατί αυτοί οδηγούν σε αυτά που αναφέρατε. Χωρίς αυτούς δεν υπάρχει ο θρύλος! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted July 14, 2009 Share Posted July 14, 2009 Ακριβώς. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted July 14, 2009 Share Posted July 14, 2009 Όλη η γοητεία του βιβλίου είναι στο τέλος του. Πολύ πολύ βαθύ και τρομαχικό. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 25, 2009 Share Posted August 25, 2009 Λοιπόν έστω και καθυστερημένος να 'μαι και εγώ. Ξέρω βέβαια ότι μάλλον θα σας παραξενέψουν τα σχόλια μου αλλά γούστα είναι αυτά. Το βιβλίο το είχα διαβάσει πριν από καμία εφταετία περίπου και πέρα από την βασική πλοκή - ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο ενάντια σε νεκροζώντανους - δεν θυμόμουν τίποτα αλλό. Το να ξεχνώ την υπόθεση ενός βιβλίου, αυτό εννιά στις δέκα φορές θα γίνει επειδή δεν μου άρεσε. Και αυτό ίσχυε και τώρα που το ξανάπιασα. Οκ, ήταν ένα καλό βιβλίο ανάμεσα στα τόσα και τόσα που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Σε σχέση όμως με τους διθυράμβους που του είχαν αποδώσει, μπορώ να πω πως με απογοήτευσε τρελλά. Αμφιβάλλω αν θα το ξαναπιάσω ποτέ μου. Πάντως για να μην γκρινιάζω και συνέχεια, είχε και καλές στιγμές από τις οποίες ξεχωρίζω τις εξής: Εκεί που ο κεντρικός χαρακτήρας φεύγοντας για μία από τις καθημερινές εξορμήσεις του, κοιτάζοντας το ρολόι του βλέπει ότι η ώρα είναι τρεις και επιστρέφοντας πίσω, το ξεκούρδιστο ρολόι του δείχνει πάλι τρεις! Σ' αυτό το σημείο η καρδιά μου έπαιξε ταμπούρλο. Μου άρεσε επίσης πολύ που κάθε βράδυ οι γυναίκες μαζευόντουσαν έξω από το σπίτι του, του έκαναν πρόστυχες στάσεις, και αυτός έπρεπε να αντισταθεί . Ωραίο αυτό. Το καλύτερο όλων όμως είναι εκεί που ο Νέβιλ πάει στην βιβλιοθήκη να ψάξει υλικό σχετικό με τις έρευνες του και βλέπει τις καρέκλες τακτοποιημένες στη θέση τους. Μάλλον θα της είχε τακτοποιήσει κάποια ηλικιωμένη, χωρίς σύντροφο βιβλιοθηκάριος που δεν είχε αγαπήσει και δεν είχε αγαπηθεί: ''Μία τραγωδία μεγαλύτερη από το να μεταμορφωθεί κανείς σε βρυκόλακα''. Πραγματικά πολύ όμορφα λόγια. Όσο για το θέμα του εξώφυλλου και του οπισθόφιλλου που είπατε. Έχω την έκδοση με το παλιό εξώφυλλο που μου αρέσει περισσότερο. Ακόμη όμως και αν δεν την είχα, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα έπαιρνα το βιβλίο έστω και με το καινούργιο. Ποτέ δεν θα με αποτρέψει ένα κακό εξώφυλλο από το να αγοράσω ένα βιβλίο και θέλω να πιστεύω πως το ίδιο ισχύει και για εσάς. Σπαστικό και το ότι άλλο όνομα έχει ο ήρωας απ' έξω και άλλο μέσα. Πάντως όπως είπε και ο Count Baltar αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με την μετάφραση, όσο με την επιμέλεια. Και αναλογιζόμενος το επικό topic που άνοιξε ο Nikosal, αν αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που γίνεται στην έκδοση ενός βιβλίου, τότε σίγουρα μπορώ να κοιμάμαι ήσυχος. Εκείνο που δεν μπορώ να καταλάβω είναι οι χαωτικές διαφορές μεταξύ βιβλίου- ταινίας. Αλήθεια έχετε πετύχει άλλη τέτοια περίπτωση μ' αυτά τα δύο να διαφέρουν τόσο πολύ μεταξύ τους; Δεν θέλω να εξετάσω τι μου άρεσε περισσότερο, το βιβλίο ή η ταινία, αλλά θα 'θελα να μάθω με ποιο είδους σκεπτικό αλλάξανε το πρώτο τόσο πολύ. Δεν ικανοποιήσανε ούτε καν την απαραίτητη εκείνη προυπόθεση στην οποία - κατά την άποψη μου - οφείλει την επιτυχία του το βιβλίο: Στο ότι ο Νέβιλ είναι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο. [/spoler] Είναι ασήκωτο το βάρος όταν είσαι μόνος σου και εκεί πιστεύω ότι θέλει να επικεντρωθεί περισσότερο ο συγγραφέας: Όχι τόσο στην μάχη για επιβίωση, όσο στην ανθρώπινη μοναξιά. Κλείνοντας, και σε αντιδιαστολή με τα προηγούμενα θα πω ότι και εγώ έχω ακούσει τα καλύτερα για τον Matheson. Ότι έχω διαβάσει από αυτόν περιορίζεται στην Ωρόρα, στο 6 νούμερο της οποίας υπάρχει μία τρομερή ιστορία του με τίτλο '''Ένα Σπίτι Κελεπούρι''. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted March 15, 2010 Share Posted March 15, 2010 (Ό,τι θυμάμαι χαίρομαι) Είχα διαβάσει το βιβλίο όταν πρωτοβγήκε στα ελληνικά και είχα ενθουσιαστεί, ειδικά με το φινάλε. Αλλά και η ικανότητα του Matheson να κρατήσει τόσες σελίδες με σχεδόν έναν χαρακτήρα μόνο, είναι δείγμα του πόσο καλά κατείχε την ανθρώπινη ψυχολογία. Θα ήθελα να σταθώ σε ένα άλλο σημείο, όμως. Συνεχίζοντας το σκεπτικό μου για τον Lovecraft, αν εκείνος έκανε το πρώτο σημαντικό βήμα (έβγαλε τον τρόμο από τα αραχνιασμένα κάστρα που δεν τα επισκέπτεται ο αναγνώστης για να του λένε κάτι), τότε ο Matheson έκανε το επόμενο λογικό βήμα με βιβλία σαν αυτό που συζητάμε εδώ. Έβγαλε τον ήρωα από τη βιβλιοθήκη και το σαλόνι. Το "θύμα" έπαψε να είναι άεργος ευπατρίδης και διαννοούμενος που αντιμετωπίζει με εγκεφαλική ψυχρότητα τις αφύσικες καταστάσεις που βιώνει. Έγινε καθημερινός άνθρωπος, συχνά ούταν καν μικροαστός αλλά χειρώνακτας, και δόθηκε έμφαση στις ρεαλιστικές αντιδράσεις του, στα προβλήματά της καθημερινότητάς του που αν δεν επισκιάζουν τα μεταφυσικά του, τουλάχιστον επηρεάζουν το τι κάνει με αυτά. Στο I am Legend, ο ήρωας δεν είναι επιστήμονας όπως στις κινηματογραφικές μεταφορές του βιβλίου, αλλά εργάτης (οικοδόμος, αν θυμάμαι καλά), ο οποίος μελετά την κατάσταση, μόνο και μόνο για να καταλήξει σε μια θεωρία την οποία δεν είναι καν ικανός να επιβεβαιώσει, πόσο μάλλον να βρει πρακτική εφαρμογή της. Ομοίως, συχνά βρίσκει κανείς στα έργα του βιοποριστικά προβλήματα αληθινά, νοίκι και λογαριασμούς που είναι αδύνατον να πληρωθούν, όχι την "ευγενή πενία" του ξεπεσμένου αριστοκράτη που δεν έχει χρήματα να επισκευάσει το αρχοντικό του αλλά δεν το πουλά για να γίνει πολυκατάστημα. Ποιον αγγίζει πια κα΄τι τέτοιο, εδώ και δεκατίες; Μπορεί κάποιοι να βρουν το I am Legend ξεπερασμένο (εγώ όχι), αλλά νομίζω πως αποτελεί σημαντικό βήμα στην εξέλιξη της λογοτεχνίας Τρόμου και της λογοτεχνίας του φανταστικού γενικότερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 16, 2010 Share Posted March 16, 2010 Βιαστικά να προσθέσω ότι, όπως και ο Lovecraft, παντρεύει τρόμο με επιστημονική φαντασία, αποδεικνύοντας ότι τα υποείδη δεν υπάρχουν σε στεγανά. (περισσότερα όταν δε θα πρέπει να τρέχω για μάθημα) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.