Οι Γιοι της Στάχτης: Κοράκι σε άλικο φόντο - Κεραμίδας Ελευθέριος

[Big Fat Pig]

Θεοφανώ και Βασίλειος Βουλγαροκτόνος του Κυριαζή του πρεσβύτερου. Δεν το είχα σκεφτεί πριν το αναφέρει ο Γιάννης...

Bull's eye!

Αν και τα είχα διαβάσει την τρυφερή ηλικία των 13-14, (*μετράει δάχτυλα*) δηλ. 26-27 χρόνια πριν, ο χαρακτήρας ήταν επαρκώς εντυπωσιακός -για μένα, τότε- και μου έχει μείνει. Απλά δεν ήμουν σίγουρος αν εμφανιζόταν και στα δύο ή αν η μνήμη μου έπαιζε παιχνίδια.

 

 

Γκούχου γκούχου. Κλείνω το στόμα μου τώρα.

Αχα!

 

 

 

Λευτέρη, θα επανέλθω αλλά προς το παρόν απλά λέω, ότι το τσίγκλισμα ήταν χιουμοριστικού ύφους, ενώ η υπομονή, είναι αρκετή απάντηση για μένα καθώς δεν ξεχνάω ότι το έργο συνεχίζεται

Όλα αυτά ενώ προβλέπω ότι, μετά το teaser, θα αρχίσουν να πέφτουν χοντρά στοιχήματα. Που 'σαι deadend;

[Mors Planch]

Θεοφανώ και Βασίλειος Βουλγαροκτόνος του Κυριαζή του πρεσβύτερου. Δεν το είχα σκεφτεί πριν το αναφέρει ο Γιάννης...

Bull's eye!

Αν και τα είχα διαβάσει την τρυφερή ηλικία των 13-14, (*μετράει δάχτυλα*) δηλ. 26-27 χρόνια πριν, ο χαρακτήρας ήταν επαρκώς εντυπωσιακός -για μένα, τότε- και μου έχει μείνει. Απλά δεν ήμουν σίγουρος αν εμφανιζόταν και στα δύο ή αν η μνήμη μου έπαιζε παιχνίδια.

 

 

Γκούχου γκούχου. Κλείνω το στόμα μου τώρα.

Αχα!

 

 

 

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων θέλω μόνο να πω ότι ο βήχας με έπιασε για το συγκεκριμένο ιστορικό επεισόδιο που ανέφερε ο Λευτέρης.

[deadend]

Είχα μια αμφιβολία για τον όρο φαρμακός, αλλά την παίρνω πίσω γιατί την βρήκα στην βιβλιογραφία και μάλιστα στα δελτία της Ελληνικής Λαογραφικής Εταιρείας του 1926.

 

Μια και ξανάρχεται η σύγκριση με τον καιρό του Βουγαροκτόνου, λογικό είναι να παρατηρήσουμε την ομοιότητα του κλίματος και στα δυο βιβλία αλλά και το πολυάνθρωπο των δύο μυθιστορημάτων. Το βιβλίο της Δέλτα έλεγε όσα λένε και τα βιβλία της ιστορίας του δημοτικού και είχε διαλέξει αφηγητές δυο παιδιά. Ο Λευτέρης δεν έχει ξεκαθαρίσει με ποιόν είναι ο αφηγητής. Αυτό είναι και το πρόβλημα, όλοι οι χαρακτήρες κάνουν ότι θέλουν ανεξέλεγκτα. Στο βιβλίο της Δέλτα το διακύβευμα είναι η αυτοκρατορία. Σ’ αυτό το βιβλίο το σημείο κρίσης είναι θολό αλλά κάπου στο πίσω μέρος του μυαλού μας ξέρουμε ότι είναι ένας μάγος που θέλει να αλλάξει την δομή των πολεμικών πλασμάτων.

 

Μέχρι τώρα στα θετικά του βιβλίου είναι η ανάδυση των εξορκισμένων μαγικών τεχνικών που υπήρχαν στην βυζαντινή αυτοκρατορία. Για αυτές τις τεχνικές υπάρχουν τρία σκοτεινά ιστορικά σημεία: α) η εξόντωση των μιρθιδατιστών(η πίστη των ρωμαίων στρατιωτών) και των μαγικών λαϊκών πρακτικών στο όνομα της νέας θρησκείας- στο βιβλίο βλέπουμε να υπάρχει ένα μοναστήρι που αντιμάχεται τις τιτανογενέσεις αλλά δεν βλέπουμε τι γίνεται με την πίστη του στρατού. β) η κατάσφαξη των Ασκληπειών γιατί με την επιστήμη τους υπόσχονταν αιώνια ζωή και την πίστη τους προέτρεπαν τους πιστούς να ζητούν την αθανασία στον τρόπο ζωής τους- στο βιβλίο έχουμε τα μια συνομωσία σιωπής και κανέναν γιατρό, αλλά ένα θαυμάσιο και συμπαθέστατο φαρμακοποιό. Γ) οι βυζαντινοί με κάθε τρόπο στρατιωτικοποίησαν την καθημερινή ζωή και αυτό ήταν το αποτέλεσμα της χαμηλής παραγωγής που είχε ανάγκη για επέκταση των συνόρων- εδώ είμαστε καλά το σκηνικό το έχει αυτό.Πρέπει επιτέλους ένας από του παρατρεχάμενους της αυλής να το πει και τότε θα μαζευτεί αυτό το χάος.

 

Λοιπόν ακούω στοιχήματα ποιος θα το πει;

 

Πάω ένα λαογραφικό βιβλίο ότι θα το πει ο αυτοκράτορας.

 

 

 

Δυο χαρακτήρες κατά την γνώμη μου μπορούν να βάλουν τα πράγματα σε τάξη, ο ένας είναι ο Αυτοκράτορας γιατί έχει την εξουσία, ο Αργυρός έχει χάσει αυτό το δικαίωμα γιατί έχει ανεύθυνη συμπεριφορά. Ο Φιλάρετος είναι επιρρεπής στα πάθη του και οι λοιποί έχουν δώσει δείγματα ότι ακολουθούν ένα παιγνίδι που οι κανόνες είναι γνωστοί. Μας μένει μόνο ο Αλγεινός που μπορεί να δώσει μια λύση γιατί κρατά μια αυστηρή προσωπική αυτοπειθαρχία και δεν έχει να χάσει τίποτα σε μια οποιαδήποτε αναμέτρηση. Αλλά για να πετύχει πρέπει να χρησιμοποιήσει και τους παραπάνω τρεις. Αλλά δεν μπορεί να πει τι πρέπει να γίνει. Άρα πρέπει να το πει αυτοκράτορας.

 

 

 

 

[Big Fat Pig]

Θεοφανώ και Βασίλειος Βουλγαροκτόνος του Κυριαζή του πρεσβύτερου. Δεν το είχα σκεφτεί πριν το αναφέρει ο Γιάννης...

Bull's eye!

Αν και τα είχα διαβάσει την τρυφερή ηλικία των 13-14, (*μετράει δάχτυλα*) δηλ. 26-27 χρόνια πριν, ο χαρακτήρας ήταν επαρκώς εντυπωσιακός -για μένα, τότε- και μου έχει μείνει. Απλά δεν ήμουν σίγουρος αν εμφανιζόταν και στα δύο ή αν η μνήμη μου έπαιζε παιχνίδια.

 

 

Γκούχου γκούχου. Κλείνω το στόμα μου τώρα.

Αχα!

 

 

 

Προς αποφυγή παρεξηγήσεων θέλω μόνο να πω ότι ο βήχας με έπιασε για το συγκεκριμένο ιστορικό επεισόδιο που ανέφερε ο Λευτέρης.

 

 

ΟΚ. Η παρεξήγηση (αν και δεν θα υπήρχε από μέρους μου) αποφεύχθηκε.

 

 

Για το Νικήτα. Η ομοιότητα στην οποία αναφέρομαι, προφανώς εξαντλείται στο όνομα. Από τα ψήγματα που είμαι σε θέση να θυμάμαι, μάλλον δεν υπάρχουν ομοιότητες. Θυμάμαι μόνο ότι ο Νικήτας ήταν μια όαση -ειδικά στη Θεοφανώ- ανάμεσα στις δολοπλοκίες, τα μαχαιρώματα στην πλάτη κλπ. Και προφανώς γι' αυτό τον θυμάμαι. Διόρθωσέ με Mors αν κάνω λάθος αλλά νομίζω ότι το μόνο του "ελάττωμα" ήταν η "αδυναμία" που είχε στην Θεοφανώ. Έτσι, για να ξαναφέρω στο τραπέζι λίγο τα περί πάθους.

[Big Fat Pig]

Επανήλθα.

Αν και μάλλον δηλώνεται ότι ο κόσμος είναι γκρίζος, η τελική αίσθηση είναι ότι τελικά ο κόσμος είναι ασπρόμαυρος.

Πού ακριβώς δηλώνεται κι από ποιον; (μετά την απάντησή σου, μπορώ αν θες να σου πω κι εγώ τη γνώμη μου επ' αυτού)

 

Εντάξει, όπως το έγραψα και στο αρχικό μου σχόλιο, είναι η αίσθηση που είχα αρχικά. Λίγο ο Σεβαστιανός και η αυλή, λίγο ο (μισθοφόρος) Αργυρός, μου έδωσαν την εντύπωση ότι θα δυσκολευτώ να "υποστηρίξω" κάποια πλευρά. Η λέξη "δηλώνεται" πάει στο ανάγνωσμα συνολικά, μέχρι -περίπου- το σημείο που ανακάμπτει ο Σεβαστιανός και συλλαμβάνεται ο Αργυρός. Υπολόγιζα -ίσως λανθασμένα- σε συγκρούσεις των τριών κυρίως πρωταγωνιστών, ενώ αυτοί -από 'κει και πέρα- κινούνται σχεδόν συντεταγμένα. Προφανώς δεν το δηλώνει κάποιος. Δε ξέρω αν καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να πω. Πάντως, δεν το βρίσκω -εγώ- τόσο σημαντικό σε αυτό το σημείο της ιστορίας, ούτε το κρίνω ως καλό ή κακό. Απλά έκανα μια διαπίστωση της ανάγνωσής μου.

 

 

Αν η απάντησή μου σε καλύπτει, τη γνώμη σου φυσικά τη θέλω. Αρκεί να μη με spoiler-άσεις Μου έχεις ήδη ανοίξει επαρκώς την όρεξη.

 

[...] (Και άσε τα σάπια: δεν υπάρχουν, λέει, στο συγκεκριμένο χρόνο και τόπο τέτοιοι γυναικείοι χαρακτήρες! Αφού όλοι το ξέρουμε, εσύ τα μαγειρεύεις όλα.)[...]

Η έκφραση που χρησιμοποίησα δεν είχε σκοπό την αποποίηση ευθύνης. Δεν εννοώ πως από μόνη της δεν υπάρχει καμία ή πως εγώ ήθελα να υπάρχει αλλά κάποιος άλλος ήρθε την ώρα που κοιμόμουν και μου άλλαξε το χειρόγραφο. Εγώ επέλεξα για συγκεκριμένο λόγο να μην υπάρχουν. [...]

Το ξέρω. Όπως ξαναείπα, αστειευόμουν. Αν δεν έγινε κατανοητό, ή αν σε ενόχλησε, ζητώ συγγνώμη.

 

[...] θα ήθελα να δω λίγο τόσο δα παραπάνω τον πρώτο. Να νιώσω λίγο από την απειλή που εκπροσωπεί [...]

Να νιώσω άμεσα το "κακό" που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα. (Είτε σε επίπεδο πρωταγωνιστών είτε σε επίπεδο κόσμου.)

 

Όποιος παρακολουθεί το ιστολόγιό μου, μάλλον γνωρίζει πως κατά τη γνώμη μου έχει εξαντληθεί το θέμα "Πανίσχυρος Μαύρος Άρχοντας που θέλει να κατακτήσει/καταστρέψει τον κόσμο". Τώρα, με τι το υποκαθιστώ/προσπαθώ να το υποκαταστήσω, συνιστώ παρατηρητικότητα και υπομονή.

 

Η αναφορά που κάνω δεν έχει να κάνει με το ποιόν του κακού αλλά -αν θες- με την ποσότητα. Έχει να κάνει με την προοπτική -συνολικά- όλης της τετραλογίας. Και δεν πιστεύω ότι στο πρώτο βιβλίο είναι νωρίς για να γίνει αυτό. Θεωρώ ότι βοηθάει στο να έχω να περιμένω κάτι πιο χειροπιαστό. Ακόμα κι αν αυτό που βλέπω δεν είναι ακριβώς αυτό που φαίνεται - δεν εννοώ φυσικά να πεις ψέμα. Έχει να κάνει με μία αίσθηση ότι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος για το που πάει το έργο. Όχι ότι δεν το έδειξες - αν η υπόθεσή μου είναι σωστή. Θέλω να πιστεύω ότι είναι. Απλά, ήθελα να το νιώσω λίγο παραπάνω. Σε παραπέμπω -αν δε βαριέσαι- στο αρχικό μου σχόλιο, εκεί που αναφέρομαι στο Αράι Μόνγκ και τον Αργυρό και τις διαφορές τους. Ουσιαστικά μιλάω για το ίδιο πράγμα αλλά σε επίπεδο χαρακτήρα πια. Επίσης ίσως πρόσεξες ότι συμπλήρωσα το quote μου όπως ήταν αρχικά. Νομίζω ότι διευκρινίζει καλύτερα αυτό που θέλω να πω.

 

Από 'κει και πέρα, οπωσδήποτε αυτό που είπες για τα πρώτα δύο βιβλία, εξηγεί κάποια πράγματα - αν όχι όλα.

Και στην τελική, ναι, απ' τη στιγμή που δέχομαι να αγοράσω και να παρακολουθήσω ένα "serial" (mini-series έστω ) θα πρέπει να είμαι αρκετά λογικός ώστε να αποδέχομαι και τις συμβάσεις του. Και ως προς αυτό, το πρώτο βιβλίο ήταν παραπάνω από τίμιο.

 

Για τα ονόματα, ναι έχεις δίκιο. Είναι βιαστικό συμπέρασμα, δεδομένης της τετραλογίας. Και ειδικά για τον Αλγεινό ήμουν απρόσεκτος, το βλέπω τώρα. Ωραία, γιατί ο Αλγεινός είναι ο αγαπημένος μου Γιος. Πάω στοίχημα ότι θα είναι ένας απ' τους πέντε.

 

 

 

 

 

@deadend

 

Μέσα για το στοίχημα αν και ήσουν απρόσεκτη - στο thread. Θα το πει μια από τις κόρες του. Μμμμ, η Αγαθή.

Edited February 14, 2011 by Big Fat Pig

[Storyteller]

Πριν μια βδομάδα που ήμουν στο metropolis, χωρίς να γνωρίζω ότι πρόκειται για βιβλίο μέλους του forum, έπεσε το μάτι μου στο πολύ ωραίο εξώφυλλο, αλλά και στη συνέχεια διαβάζοντας την περίληψη και ξεφυλλίζοντας το μου κέντρισε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον!!

 

Συγχαρητήρια και από μένα κι επειδή δεν φημίζομαι ότι είμαι συνεπής σε κάτι τέτοια δεν υπόσχομαι ότι θα το διαβάσω άμεσα, αλλά σίγουρα προστέθηκε στη λίστα των βιβλίων που θέλω να διαβάσω.

[Παρατηρητής]

Πριν μια βδομάδα που ήμουν στο metropolis, χωρίς να γνωρίζω ότι πρόκειται για βιβλίο μέλους του forum, έπεσε το μάτι μου στο πολύ ωραίο εξώφυλλο, αλλά και στη συνέχεια διαβάζοντας την περίληψη και ξεφυλλίζοντας το μου κέντρισε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον!!

 

 

ναι αλλά δεν ρώτησες τον υπάλληλο εκεί στα βιβλία εάν είναι καλό το Κοράκι. Την άλλη φορά να τον ρωτήσεις

[Mors Planch]

Πριν μια βδομάδα που ήμουν στο metropolis, χωρίς να γνωρίζω ότι πρόκειται για βιβλίο μέλους του forum, έπεσε το μάτι μου στο πολύ ωραίο εξώφυλλο, αλλά και στη συνέχεια διαβάζοντας την περίληψη και ξεφυλλίζοντας το μου κέντρισε ακόμα περισσότερο το ενδιαφέρον!!

 

 

ναι αλλά δεν ρώτησες τον υπάλληλο εκεί στα βιβλία εάν είναι καλό το Κοράκι. Την άλλη φορά να τον ρωτήσεις

 

Το Μάκη εννοείς;

[zed's dead]

Χθες πήγα στο βιβλιοπωλείο που ψωνίζω (Τσιοπελάκος στα Τρίκαλα) και το κοράκι ήταν πρώτη μούρη στη βιτρίνα

[Lady Nina]

Το διάβασα! Αν και αυτό το ξέρεις ήδη... Το λάτρεψα! Κι αυτό το ξέρεις... Ιδού και αυτό που σου είχα υποσχεθεί! Τα συγχαρητήριά μου!

[Electroscribe]

Τα έλεγα μ' έναν παλιό συμφοιτητή στο τηλέφωνο επί του θέματος και θυμήθηκα πως δεν έχω απαντήσει σ' αυτό:

 

 

Αν και μάλλον δηλώνεται ότι ο κόσμος είναι γκρίζος, η τελική αίσθηση είναι ότι τελικά ο κόσμος είναι ασπρόμαυρος.

 

Εντάξει, όπως το έγραψα και στο αρχικό μου σχόλιο, είναι η αίσθηση που είχα αρχικά. Λίγο ο Σεβαστιανός και η αυλή, λίγο ο (μισθοφόρος) Αργυρός, μου έδωσαν την εντύπωση ότι θα δυσκολευτώ να "υποστηρίξω" κάποια πλευρά. Η λέξη "δηλώνεται" πάει στο ανάγνωσμα συνολικά, μέχρι -περίπου- το σημείο που ανακάμπτει ο Σεβαστιανός και συλλαμβάνεται ο Αργυρός. Υπολόγιζα -ίσως λανθασμένα- σε συγκρούσεις των τριών κυρίως πρωταγωνιστών, ενώ αυτοί -από 'κει και πέρα- κινούνται σχεδόν συντεταγμένα. Προφανώς δεν το δηλώνει κάποιος. Δε ξέρω αν καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να πω. Πάντως, δεν το βρίσκω -εγώ- τόσο σημαντικό σε αυτό το σημείο της ιστορίας, ούτε το κρίνω ως καλό ή κακό. Απλά έκανα μια διαπίστωση της ανάγνωσής μου.

 

 

Αν η απάντησή μου σε καλύπτει, τη γνώμη σου φυσικά τη θέλω. Αρκεί να μη με spoiler-άσεις Μου έχεις ήδη ανοίξει επαρκώς την όρεξη.

 

Η άποψή μου ειναι πως ο κόσμος έιναι περισσότερο γκρίζος από ό,τι στο μεγαλύτερο μέρος της λογοτεχνίας (όπου ακόμα κι οι πιο αντισυμβατικές ιστορίες τείνουν να είναι χονδροειδώς ασπρόμαυρες) και λιγότερο γκρίζος απ' ότι στην πραγματική ζωή (όπου τείνουμε να συγχωρούμε απίστευτα πράγματα επειδή ο άλλος είναι φίλος, συγγενής ή απλά δε ζει στην άλλη άκρη του κόσμου).

 

Σαφώς δεν ασπάζομαι την αφηγηματική εξίσωση απλοποίησης:

 

cool = good

uncool = evil

 

και κυρίως είμαι της άποψης πως οι άνθρωποι που υποβαθμίζουν τη ζωή μας εσκεμμένα δεν είναι τέρατα, αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο να τους εντοπίσουμε όσο έχουμε συνηθίσει να προσποιούμαστε πως είναι. Είτε μιλάμε για τους πολιτικούς που είναι της μόδας και κοινό πρόβλημα όλων, είτε για τον θείο μας τον Τάκη που πετάει τα κανονικά σκουπίδια του στον κάδο της ανακύκλωσης και πρέπει ο καθένας μας να τον αντιμετωπίσει σε προσωπικό επίπεδο.

 

[ομοίως και από την ανάστροφη, για τους "καλούς"]

[Παρατηρητής]

Τα έλεγα μ' έναν παλιό συμφοιτητή στο τηλέφωνο επί του θέματος και θυμήθηκα πως δεν έχω απαντήσει σ' αυτό:

 

Αν και μάλλον δηλώνεται ότι ο κόσμος είναι γκρίζος, η τελική αίσθηση είναι ότι τελικά ο κόσμος είναι ασπρόμαυρος.

 

Εντάξει, όπως το έγραψα και στο αρχικό μου σχόλιο, είναι η αίσθηση που είχα αρχικά. Λίγο ο Σεβαστιανός και η αυλή, λίγο ο (μισθοφόρος) Αργυρός, μου έδωσαν την εντύπωση ότι θα δυσκολευτώ να "υποστηρίξω" κάποια πλευρά. Η λέξη "δηλώνεται" πάει στο ανάγνωσμα συνολικά, μέχρι -περίπου- το σημείο που ανακάμπτει ο Σεβαστιανός και συλλαμβάνεται ο Αργυρός. Υπολόγιζα -ίσως λανθασμένα- σε συγκρούσεις των τριών κυρίως πρωταγωνιστών, ενώ αυτοί -από 'κει και πέρα- κινούνται σχεδόν συντεταγμένα. Προφανώς δεν το δηλώνει κάποιος. Δε ξέρω αν καταλαβαίνεις τι προσπαθώ να πω. Πάντως, δεν το βρίσκω -εγώ- τόσο σημαντικό σε αυτό το σημείο της ιστορίας, ούτε το κρίνω ως καλό ή κακό. Απλά έκανα μια διαπίστωση της ανάγνωσής μου.

 

 

Αν η απάντησή μου σε καλύπτει, τη γνώμη σου φυσικά τη θέλω. Αρκεί να μη με spoiler-άσεις Μου έχεις ήδη ανοίξει επαρκώς την όρεξη.

 

Η άποψή μου ειναι πως ο κόσμος έιναι περισσότερο γκρίζος από ό,τι στο μεγαλύτερο μέρος της λογοτεχνίας (όπου ακόμα κι οι πιο αντισυμβατικές ιστορίες τείνουν να είναι χονδροειδώς ασπρόμαυρες) και λιγότερο γκρίζος απ' ότι στην πραγματική ζωή (όπου τείνουμε να συγχωρούμε απίστευτα πράγματα επειδή ο άλλος είναι φίλος, συγγενής ή απλά δε ζει στην άλλη άκρη του κόσμου).

 

Σαφώς δεν ασπάζομαι την αφηγηματική εξίσωση απλοποίησης:

 

cool = good

uncool = evil

 

και κυρίως είμαι της άποψης πως οι άνθρωποι που υποβαθμίζουν τη ζωή μας εσκεμμένα δεν είναι τέρατα, αλλά δεν είναι και τόσο δύσκολο να τους εντοπίσουμε όσο έχουμε συνηθίσει να προσποιούμαστε πως είναι. Είτε μιλάμε για τους πολιτικούς που είναι της μόδας και κοινό πρόβλημα όλων, είτε για τον θείο μας τον Τάκη που πετάει τα κανονικά σκουπίδια του στον κάδο της ανακύκλωσης και πρέπει ο καθένας μας να τον αντιμετωπίσει σε προσωπικό επίπεδο.

 

[ομοίως και από την ανάστροφη, για τους "καλούς"]

 

Πάνω σ΄αυτό θα έλεγα πως η εξεταστική ματιά του συγγραφέα αρμόζει περισσότερο σε συγγραφέα περισσότερο ιστορικού παρά φανταστικού μυθιστορήματος, έστω αυτών που έχουμε συνηθίσει (η αιώνια διαμάχη του Καλού και του Κακού). Αυτό είναι και μία από τις πολλές πρωτοτυπίες του έργου.

[Esteldor]

Δεν το έχω τελειώσει ακόμη είν'η αλήθεια. Το αγόρασα πριν από 2-3 μέρες μαζί με άλλο ένα βιβλίο και το άργησα λιγάκι, ωστόσο έχω φτάσει περίπου στη μέση.

Πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία που όσο προχωρά γίνεται καλύτερη χωρίς να κάνει υπερβολικές κοιλιές στην πλοκή (θέλω να πω, πέρα από τις απαραίτητες.)

 

Όταν τελειώσω το βιβλίο θα προσπαθήσω να κάνω μία πιο περιεκτική ανάλυση. Μπράβο πάντως

[Domenico]

Αν παίζαμε σε αρχαία τραγωδία θα το ονομάζαμε τραγική ειρωνεία......

Πριν από λίγο καιρό έψαχνα δώρο για μια φίλη και μπήκα στον Ιανό...Καθώς χάζευα τους τίτλους των βιβλίων ανάμεσα στα άλλα σκουρόχρωμα εξώφυλλα το μάτι μου κεντράρισε ένα βαθύ κόκκινο εξώφυλλο και ως λάτρης του χρώματος άρπαξα το βιβλίο και άρχισα να το ξεφυλλίζω.Διάβασα την περίληψη και μια δυο σελίδες από την αρχή και το λάτρεψα.

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ λέω....και το πήρα....χωρίς να έχω ιδέα ότι ο δημιουργός του είναι μέλος της "οικογένειας" του sff....

Μόλις μπορέσω θα το διαβάσω.....

Με την ευκαιρία ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ και καλές πωλήσεις εύχομαι!!!!

[Mindtwisted]

Το διάβασα, Το διάβασα. Το τελείωσα σε ένα σαββατοκύριακο.

Είναι πολύ καλό, όλοι οι χαρακτήρες έχουν το ενδιαφέρον τους. Μου άρεσε το ταξίδι.

Αυτό που δεν μου άρεσε:

 

 

Ο Τρόπος που πέθανε η Χρυσοροή, δεν μπορούσαν να το πιστέψω. Όχι όχι.

 

 

Ευτυχώς ξέρουμε το συγγραφέα για να τον ανακρίνουμε για το επόμενο.

[Παρατηρητής]

Ευτυχώς ξέρουμε το συγγραφέα για να τον ανακρίνουμε για το επόμενο.

 

 

Μπα, δεν μιλάει...

[Arachnida]

Δεν έχω γράψει αναλυτικά τη γνώμη μου για το Κοράκι.

 

Και δεν χρειάζεται να γράψω πολλά. Για μένα είναι ένα από τα πιο αξιοπρόσεχτα βιβλία που έχω διαβάσει.

 

Σίγουρα το καλύτερο ελληνικό φάνταζυ, είναι να ζηλεύεις αυτό που κατάφερε να ενορχηστρώσει ο Λευτέρης.

 

Είναι από τα βιβλία που πλέον προτείνω σε φίλους και γνωστούς. Το βάθος της πλοκής και των χαρακτήρων (που αντλείται από την πραγματική ιστορία) προκαλεί σχεδόν δέος. Η γραφή για μένα είναι υποδειγματική και με βοηθάει πολύ και ως συγγραφέα, να μαθαίνω και να βελτιώνομαι.

 

Ανυπομονώ για το δεύτερο. Όχι μόνο για να διαβάσω τη συνέχεια της ιστορίας, αλλά για να διαβάσω γενικότερα ένα ακόμα καλό βιβλίο.

[Electroscribe]

Παιδιά, ευχαριστώ για τα καλά λόγια και για τα νέα από το αναγνωστικό μέτωπο, είναι πάντα χρήσιμα.

 

Από την αρχή το είχα σκεφτεί, μα είμαι πλέον βέβαιος πως για τον (αρκετό) χώρο και τον χρόνο που κέρδισα στις βιτρίνες των μικρών ή επαρχιακών βιβλιοπωλείων (ο οποίος μεταφράζεται σε πωλήσεις) ευθύντεαι λιγότερο η προώθηση από τον εκδοτικό μου οίκο και περισσότερο το τραβηχτικό εξώφυλλο του Γιώργου Ναζλή.

 

Για το δεύτερο βιβλίο που ρωτάτε πολλοί, δυστυχώς είμαι πιο πίσω στο γράψιμο απ' ότι υπολόγιζα. Το 2011 δε μου έχει πάει πολύ καλά ως τώρα. Αλλά δεν είναι χρόνος χαμένος αυτή η καθυστέρηση, βρίσκω την ευκαιρία να κάνω διορθώσεις στο πλάνο μου και μιλάμε για ένα είδος βιβλίου στο οποίο το γράψιμο είναι το τελευταίο, βραχύτερο και ευκολότερο μάλλον στάδιο.

[BladeRunner]

Διάβασα όλα τα σχόλια, εκτός από μερικά σημεία που περιείχαν spoilers, και αναρωτιέμαι γιατί δεν το έχω αγοράσει ακόμα! Δηλαδή πήρα το πρώτο μέρος της τριλογίας του Abercrombie που δεν έχω διαβάσει ούτε μια του γραμμή(αν και κάτι μου λέει ότι θα είναι καλός), και δεν έχω αγοράσει το βιβλίο του συμφορουμίτη Λευτέρη που ξέρω ότι στο θέμα χρήσης της γλώσσας δεν παίζεται. Μιας και τώρα τελευταία έχω αγοράσει πολλά βιβλία φαντασίας(Χομπ, Λε Γκεν, Γκέμελ, Μούρκοκ, Άμπερκρομπι κλπ), λέω να αγοράσω(επιτέλους), και το βιβλίο του Λευτέρη, αλλά και αυτό του Solonor.

[Sonya]

Έχω ξεκινήσει να το διαβάζω εδώ και μερικές μέρες! Εντυπώσεις όταν τελειώσω!

 

 

[Electroscribe]

Έχω ξεκινήσει να το διαβάζω εδώ και μερικές μέρες! Εντυπώσεις όταν τελειώσω!

 

Περιμένω!

 

 

Παρεμπιπτόντως, θα γίνει παρουσίαση του βιβλίου στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της Έκεθσης Βιβλίου. 7/5 στις 7.30. Περισσότερες λεπτομέρειες, μόλις τις πληροφορηθώ κι ο ίδιος

[Sonya]

Λοιπόν, το τελείωσα εδώ και δύο εβδομάδες περίπου, το άφησα να κάτσει καλά κι είμαι έτοιμη για μια υποτυπώδη κριτική! Ξεκινώ απ' τα θετικά:

 

+ο πλούτος του κόσμου. Είναι υπέροχα τεράστιος, με πολλά μέρη, πολλές διαφορετικές κουλτούρες κι ατέλειωτες δυνατότητες

+η μαγεία. Διακριτική, αλλά ταυτόχρονα βροντερά παρούσα. Απ' την μυστηριώρη, ξύλινη Χρυσορρόη, τους "mutants" ημίθεους, τους φαρμακούς, όλα υφαίνονται γύρω απ' την μαγεία, χωρίς ούτε για μία στιγμή να παίρνει πρωταγωνιστικό ρόλο ή να μην υπάρχει αντίτιμο για την χρήση της

+οι ολοζώντανες θρησκείες, με τις δολοπλοκίες και τις ίντριγκες

+οι πολλές οπτικές γωνίες της ιστορίας, τα κομμάτια του παζλ που μπαίνουν αργά αργά στην θέση τους

+η Αυλή με επίσης ίντριγκες και δολοπλοκίες

+η γλώσσα που χρησιμοποιείται με "Τολκινικό" τρόπο, δηλαδή με καταφανή τον έρωτα του συγγραφέα προς το κάθε γράμμα ξεχωριστά

 

Αλλά υπάρχουν και κάποια αρνητικά, υποκειμενικά τα περισσότερα.

 

-τα ονόματα. Εντελώς προσωπικό, αλλά μετά από δυο-τρεις Ανθέμιους και Πολύβιους, μίσησα ολόκληρη τη νοοτροπία της Βυζαντινής εποχής (για την οποία δεν έτρεφα και καμία ιδιαίτερη εκτίμηση :Ρ) με την ονοματολογία αυτού του είδους

-το βυζαντινό σέττινγκ. Και πάλι προσωπικό, αλλά παίζει να είναι η ιστορική περίοδος της οποίας η ύπαρξη και νοοτροπία μ' ενοχλεί σε βαθμό κακουργήματος.

-υπάρχει αρκετό τελλ σε ορισμένα σημεία, κυρίως σε ό,τι αφορά συναισθήματα και σκέψεις των ηρώων

-οι ήρωες οι ίδιοι, σε πολλά σημεία (κυρίως ο Αργυρός που δεν ήταν κι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας) φαίνονται ακραία κάτι: πολύ έξυπνοι, πολύ μοχθηροί, αφύσικοι. Το αυτό συμβαίνει και με τον τρόπο που μιλάνε. Κάποιες φορές ένιωθα σα να παρακολουθούσα παράσταση στο θέατρο, που όλες οι κινήσεις κι οι εκφράσεις είναι υπερβολικές για να μπορεί να τις αντιληφθεί όλη η αίθουσα.

-και η γλώσσα που σε ορισμένες φορές φανερώνει σχεδόν αγώνα του συγγραφέα να διαλέξει την πιο παράξενη απ' όλες τις πιθανές λέξεις, να κάνει το πιο λεπτομερές κομψοτέχνημα στις γωνίες, κάνοντας το αποτέλεσμα ελαφρώς αφύσικο.

 

Επίσης, το καλό πράμα ξεκινά λίγο αργά μέσα στο βιβλίο, περίπου στην σελίδα 400. Τουλάχιστον εκεί εγώ άρχισα να στροφάρω και να συνδέω τα διάφορα κομμάτια μεταξύ τους. Σαφώς και, απ' την στιγμή που έπεται πολυλογία, δεν υπάρχει λόγος βιασύνης, αλλά για ένα βιβλίο αργεί πολύ να πάρει μπρος.

 

Όμως κλείνοντας το βιβλίο χαμογελούσα και θυμόμουν πολλές λεπτομέρειες, είχα συμπάθειες και αντιπάθειες κι ανυπομονούσα για την συνέχεια. Σαφώς και μου άρεσε! Περιμένω την συνέχεια!

[Electroscribe]

Χριστίνα, ευχαριστώ πολύ για την κριτική. Να διευκρινίσω μόνο πως το σέττινγκ είναι βυζαντινής έμπνευσης κι όχι βυζαντινό (δεν έχει περισσότερη σχέση με το Βυζάντιο απ' όση έχει το Westeros με τη μεσαιωνική Αγγλία) κι ότι εκτο΄ς από τους τρεις βασικούς χαρακτήρες, σχεδόν όλοι οι υπόλοιποι έχουν ονόματα αρχαιοελληνική ή ελληνιστικά (όχι βυζαντινά)

 

Κατά τα άλλα, κα΄τι που είχα υποσχεθεί πολύ καιρό πριν, το έγχρωμο προσχέδιο για το εξώφυλλο του Γιώργου Ναζλή. Εδώ φαίνονται καθαρά κάποιες πολύ όμορφες λεπτομέρειες από την ψιλοδουλειά του καλλιτέχνη, που στην τελική εκδοχή τις "κάλυψαν" το κόκκινο φίλτρο, το κείμενο στο οπιοσθόφυλλο και το πότισμα του χαρτιού από το μελάνι:

 

[Διγέλαδος]

Ούτε καν που είχα διακρίνει το κάστρο στο οπισθόφυλλο.

[wordsmith]

Αντιγράφω και εδώ την κριτική μου:

37)Κοράκι σε άλικο φόντο, Λευτέρης Κεραμίδας, Πατάκης. Να ξεκαθαρίσω ότι αυτό το αγόρασα όχι επειδή γνωρίζω το Λευτέρη, ούτε επειδή μου αρέσει αυτό το είδος φάντασυ, μεσαιωνικό-ελληνικό-ιστορικό. Το πήρα επειδή θεωρώ το Λευτέρη πολύ καλό συγγραφέα. Αλλά να ληφθεί υπόψη ότι η γνώμη μου είναι η γνώμη κάποιου που δεν του αρέσουν τα ιστορικά μυθιστορήματα (ούτε τα ψευδοϊστορικά).

Εντυπωσιακά καλογραμμένο, ειδικά το λεξιλόγιο, που δείχνει πολλή έρευνα και γενικώς πολλή δουλειά. Πολύ ατμοσφαιρικό επίσης, με έναν κόσμο φτιαγμένο με πολλές και ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, από κτίρια, ρούχα και τοπία μέχρι ανθρώπινα χαρακτηριστικά, σύμβολα, χειρονομίες κλπ κλπ. Και μόνο γι' αυτό οποιοσδήποτε εκδοτικός οίκος μικρότερος από τον Πατάκη θα του έπεφτε λίγος. Πλεονέκτημα κατά τη γνώμη μου και οι διάφορες "φιλοσοφικές" φράσεις, που δε νομίζω ότι είναι βαρύγδουπες ή εξυπνακίστικες, αλλά δίνουν ποικιλία στο ύφος.

Τα κακά νέα είναι ότι, καταρχάς, η γλώσσα παραείναι σωστή γραμματικά και συντακτικά και αφαιρεί από την ατμόσφαιρα. Αφενός επειδή όλοι οι χαρακτήρες φαίνεται να τη γνωρίζουν εξίσου καλά, και οι εικοσάρηδες, και οι αγράμματοι βοσκοί, και οι βασιλικοί σύμβουλοι, και οι στρατιωτικοί. Αφετέρου επειδή ο λόγος ακούγεται πολύ επιστημονικός, πολύ εγκεφαλικός, απευθύνεται στο μυαλό κυρίως και σπάνια στο συναίσθημα. Κατά τη γνώμη μου είναι κάπως υπερβολικό να λες, π.χ. "κάτοπτρο" και "ποιμένας" αντί για "καθρέφτης" και "βοσκός".

Το άλλο, που μπορεί να οφείλεται και σε ασχετοσύνη δική μου με τέτοιου είδους λογοτεχνία, είναι ότι παραείναι πολλοί οι χαρακτήρες, τα γεγονότα, οι παρατάξεις, οι συμμαχίες που αλλάζουν κάθε τόσο, και από κάποιο σημείο και ύστερα δεν καταλάβαινα τι γινόταν, ποιος ήταν με ποιου το μέρος, και έπρεπε να ανατρέχω στο ευρετήριο των ονομάτων μπροστά. Υποθέτω ότι ο πρωταγωνιστής είναι ο Φιλάρετος, αλλά παραείναι πολλοί οι δευτερεύοντες και χάνεται εκεί μέσα. Δε μπορώ να πω ότι ξεχώρισα κάποιον από τους χαρακτήρες, δεν αφιερώθηκε αρκετός χρόνος σε κανέναν για να μου μείνει εμένα. Θα ψήφιζα τον Μελέτιο, γιατί σε κάθε του εμφάνιση υπάρχουν αρκετές ιδέες, μαγικά, ξόρκια και τέτοια και μου αρέσουν πολύ!

Για την κοσμοπλασία και για τις ιδέες αυτές θα πάρω και το επόμενο.

Τέλος να πω ότι μου θύμισε πολύ το Outlander της Diana Gabaldon, στο ύφος και την ατμόσφαιρα και τις περιγραφές. Το δανείζω αν ενδιαφέρεται ο Λευτέρης.

 

Να προσθέσω ότι το εξώφυλλο του παραπάνω ποστ μου φαίνεται πιο ωραίο από αυτό που τελικά προτιμήθηκε. Ίσως λιγότερο επιβλητικό, αλλά φαίνεται καλύτερα η πολύ ωραία εικονογράφηση.