Write off #43 (Nienor vs DinoHajiyorgi)

[Nihilio]

Δεν πιστεύεις πως αυτό βοηθάει στο να αποφεύγονται κάποιες εδραιωμένες συνταγές και κατευθύνσεις, από έναν συγγραφέα που δεν ανήκει στο είδος; Ή λες πως εξαιτίας αυτού, επαναλαμβάνω συνταγές χωρίς να το ξέρω;

Λέω ότι εξαιτίας αυτού προσπαθείς να μιμηθείς κάτι που δεν γνωρίζεις, απλά φαντάζεσαι πώς είναι, και αυτό προξενεί κάποια αμηχανία που βλάπτει το κείμενο.

[DinoHajiyorgi]

Λέω ότι εξαιτίας αυτού προσπαθείς να μιμηθείς κάτι που δεν γνωρίζεις, απλά φαντάζεσαι πώς είναι, και αυτό προξενεί κάποια αμηχανία που βλάπτει το κείμενο.

 

Στο λέω και κατάλαβε το Μιχάλη. Δεν προσπαθώ να μιμηθώ τίποτα. Προσπαθώ να πω μια ιστορία. Με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μπορεί να γράψω για μάγους και κάστρα, που κατά κόσμο είναι fantasy. Αν πάει λίγο αλλιώς, έτσι πάει στη δική μου γραφή. Δεν μπορώ να καταλάβω την ανάγκη σου στα ταμπελάκια. Μη μου πεις πως το fantasy έχει κανόνες γιατί θα εκραγεί καινούργιο τόπικ. Θα εκραγεί και θα σηκώσει.

[kitsos]

Γιατί να μπούμε σε καλούπια;

 

Γράψτε ελεύθερα ό,τι τραβάει και γουστάρει η φαντασία σας.

 

Προσωπική άποψη!

 

 

[Nihilio]

Στο λέω και κατάλαβε το Μιχάλη. Δεν προσπαθώ να μιμηθώ τίποτα. Προσπαθώ να πω μια ιστορία. Με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Μπορεί να γράψω για μάγους και κάστρα, που κατά κόσμο είναι fantasy. Αν πάει λίγο αλλιώς, έτσι πάει στη δική μου γραφή. Δεν μπορώ να καταλάβω την ανάγκη σου στα ταμπελάκια. Μη μου πεις πως το fantasy έχει κανόνες γιατί θα εκραγεί καινούργιο τόπικ. Θα εκραγεί και θα σηκώσει.

Δεν καταλαβαίνω γιατί εκνευρίζεσαι. Κάνω κάποια κριτική στο κείμενο. Καταλαβαίνω ότι προσπαθείς να πεις μια ιστορία, αλλά όπως το κάνεις θεωρώ ότι δεν είναι αποτελεσματικό επειδή ακολουθείς κάποιες μανιέρες που θεωρώ ότι δε δουλεύουν και που ίσως να μην ακολουθούσες αν είχες μια καλύτερη κατανόηση ενός λογοτεχνικού υποείδους.

Όχι, το fantasy δεν έχει κανόνες, αλλά κάποια πράγματα έχουν γίνει, κάποια στυλ έχουν κουραστεί και κάπου η προσπάθεια να μοιάσει ένα κείμενο σε αυτά το χαλάει.

[DinoHajiyorgi]

Επισήμως έχει κλείσει αυτή η ψηφοφορία (7 μέρες από την ανάρτηση των διηγημάτων)...

 

...με νικήτρια την Nienor!

 

Συγχαρητήρια Κιάρα, η ιστορία σου το άξιζε!

Edited October 7, 2009 by DinoHajiyorgi

[Nienor]

Σας ευχαριστούμε όλους που διαβάσατε, σχολιάσατε και ψηφίσατε

 

Αύριο θα παραθέσω και τα δικά μου σχόλια για τις νιφάδες και τη δική μου. Συγγνώμη που δεν το κάνω τώρα, είμαι πάρα πολύ κουρασμένη κι αύριο έχω μάθημα από τις 9.

[DinoHajiyorgi]

Να πω κι εγώ, ως πρέπει, το πόσο απόλαυσα το διήγημα της Nienor. [Κάποτε είχα πει στον εαυτό μου, με κανέναν write-off πλην nikosal, αλλά είχα ξεχάσει την Κιάρα όταν έπαιρνα εκείνον τον όρκο. Αυτή η αναμέτρηση αποδείχτηκε μια από τις αγαπημένες μου, και αυτό δεν ήταν έκπληξη.]

 

Ούτε έκπληξη ήταν η γραφή της συγγραφέως. Διαβάζοντας την ιστορία της πρόσεχα την δική μου βιασύνη όσον αφορά την δική μου πλοκή. Η Nienor προσέχει τον καμβά της, έχει υπομονή με τα χρώματα της, καθώς μας μεταφέρει ανταύγειες, αντανακλάσεις, μυρωδιές, μουρμουρητά του αέρα, ξυπνώντας στον αναγνώστη συναισθήματα μαγικά, γιατί ναι, τον βυθίζει γλυκά σε παραμύθια.

 

Η μαγιά της υπερέχει και εδώ, και αυτή τη φορά ναι, με ξάφνιασε, γιατί πήρε από τα λιγότερο ταξιδεμένα – ενήλικα μονοπάτια της, με σκηνικό την δική μας Αθήνα, με γνώριμα κομμάτια ιστορίας, και έβγαλε παραμύθι. Παραμύθι με μπαχαρικό τη σκόνη του χρόνου, που μας πήγε αρκετά πίσω, σε μέρη που γεννιούνται ευχές και κατάρες, στη μυστήρια Ανατολή.

 

Το μπρος-πίσω του χρόνου ούτε με μπέρδεψε, ούτε και με κούρασε. Δεν χρειάστηκε καθόλου να σταματώ για να τσεκάρω προηγούμενες παραγράφους ή να μετρώ χρονολογίες στα δάχτυλα. Δεν χρειαζόταν. Εμπιστεύτηκα την αφήγηση της και το παζλ ολοκληρωνόταν στο κεφάλι μου καθώς διάβαζα, το συναίσθημα ακέραιο από την αρχή μέχρι το τέλος.

 

Μια από τις καλύτερες της ιστορίες.

 

Άξια, Nienor.

Edited October 8, 2009 by DinoHajiyorgi

[white_unicorn]

το είδα αργά αλλά είπα να γράψω και γω δύο γραμμές για τις ιστορίες που διάβασα....

 

Η 1η ιστορία της Nienor μου έφερε στο μυαλό τις μάγισσες μόνο σε ένα σημείο, αλλά δεν μου άφησε αυτήν την γεύση. Με κράτησε με το τι ήταν στο κουτί, τι ακριβώς έκανε αυτό το κουτί, και η μεταφορά μπρος πίσω στο χρόνο με τα ίδια ονόματα, με τους έρωτες και τις απώλειες... άφησε (για μένα) μια γλυκόπικρη γεύση. Συγχαρητήρια.

 

Η 2η του DinoHaj. με όλη την νοσταλγία των παιδικών αναμνήσεων και παιχνιδιών, με το χιόνι και τον Μονόκερω, με την αλλάγη του σκηνικού, μου έφερε στο μυαλό την Νάρνια (που ακόμα δεν έχω κατφέρει να διαβάσω αλλά που θα πάει...)

Το τέλος ναι, σου αφήνει μια αίσθηση συνέχειας αλλά για μένα αυτό δεν είναι κακό. Θα ήθελα πάντως λίγο παραπάνω όταν καταλαβαίνουν τι ακριβώς έχει συμβεί...

 

All in all, και οι δύο ιστορίες είναι πολύ καλές, (όπως νομίζω ξέρετε ήδη) και αν ψήφιζα εντός χρόνου η ψήφος θα πήγαινε στην Nienor. Οπότε, τα συγχαρητηριά μου και στους δύο συμμετέχοντες.

[Nienor]

Οι σκόρπιες νιφάδες, παρόλο που δεν είναι γραμμένες από την ο.γ. κάποιου από τα τρία πρόσωπα, είναι μια από τις ιστορίες που εγώ τουλάχιστον ταυτίζομαι εξαιρετικά εύκολα με τους χαρακτήρες, επειδή ακριβώς είναι μια από εκείνες τις ιστορίες που σου δημιουργούν έντονα εκείνο τον πόθο να τις ζήσεις. Να ήσουνα εσύ στ' αλήθεια ένας από τους ήρωες, έστω κι ο Αντώνης. Εκτός από αυτό, που περισσότερο αγγίζει τα όρια της προσωπικής προτίμησης, έχει αυτή τη νοσταλγική διάθεση των παιδικών χρόνων η οποία αναγόμενη σε κάτι σοβαρότερο από απλό παιχνίδι απογειώνεται. Έχει ακόμη μία φοβερή μετάβαση (πικρή) από τον έναν κόσμο στον άλλο κι εξαιρετικά έξυπνη. Μέσα σε λιγότερο από τρεις χιλιάδες λέξεις εμένα με πέρασε πολύ πειστικά από τον κόσμο μας, το στέρεο και πραγματικό, σε έναν άλλο που από την αρχή που παρουσιάζεται μου ήταν γνώριμος αλλά και ξένος. Το τέλος, ίσως όντως να αφήνει νύξεις για συνέχεια, όμως κλείνει τον κύκλο των τριών φίλων που ήταν αυτό που μας απασχολούσε εξαρχής. Επομένως, για μένα η ιστορία είναι ολοκληρωμένη και το ότι μου αφήνει να φαντάζομαι τη βασίλισσα που θα γίνει στο πρασεχές μέλλον η Μαρία και τους ιππότες που την περιμένουν να γυρίσει, είναι στα θετικά.

 

Η πρώτη μου εντύπωση, μετά από το πρώτο διάβασμα, ήταν ότι ο Ντινος κατάφερε να πάει έναν πρόλογο (που εμένα με δυσκόλεψε αφάντατα) σε ένα σημείο που δε θα το φανταζόμουν ποτέ. Είχα μαγευτεί διαβάζοντάς το. Σίγουρα, ξαναδιαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας, μελετώντας τα σχόλια των άλλων και συγκροτώντας τη σκέψη σου για να πεις μια κάποια γνώμη που να μην είναι χυμαριό, αποδυναμώνεις την πρώτη εντύπωση. Όμως, ακόμη έχω ένα χαμόγελο στα χείλη μου μιλώντας για την αυτή την ιστορία και θυμάμαι σε κάθε ανάγνωση ξανά την αίσθηση που είχα όταν κάρφωσε η Πέγκυ τον Αντώνη. Αυτό, για την κορύφωση του διηγήματος και για το ίδιο το διήγημα το θεωρώ δυνατό και σίγουρα ένα από τα συστατικά μιας πολύ καλής ιστορίας. Μου άρεσε πολύ κι εξαρχής θεώρησα πως αυτή η ιστορία ήταν που θα κέρδιζε.

 

 

 

 

Τώρα, σίγουρα με έχει εκπλήξει αρκετές φορές η προτίμηση σας ή τα καλά σας λόγια σε ιστορίες μου, και σας ευχαριστώ πολύ για αυτό. Όμως εμένα αυτή η ιστορία μου δε με έχει αφήσει ακριβώς ικανοποιημένη. Ίσως καμιά φορά να πιστεύετε πως το λέω από μετριοφροσύνη ή ακόμα κι από ηττοπάθεια, ειλικρινά δεν είναι έτσι. Ξέρω να δέχομαι τα καλά λόγια, όπως και τα κακά. Απλά πολλές φορές όταν έχω γράψει η ίδια κάτι -και δεν έχει περάσει και ιδιαίτερα πολύς καιρός μεταξύ γραψίματος και συζήτησης- αδυνατώ να δω τα χαρίσματα που του βρίσκουν οι δεύτερες και τρίτες ματιές. Ίσως απλά είμαι πιο αυστηρή με εμένα ή ίσως -ακόμα πιο απλά - δε μπορώ καθόλου να ψυχολογήσω την απήχηση που θα έχει κάτι που έγραψα σε έναν άλλο αναγνώστη. Κι αυτό είναι σοβαρό μειονέκτημα και μάλλον κάτι που πρέπει να καταφέρω να λύσω, αν όντως κάποια στιγμή θέλω να εκδόσω βιβλία.

 

Τέσπα, σταματώντας την ψυχανάλυση, όντως πέρασε από πολλά στάδια η Μαριά κι έχει αρκετή δουλίτσα πίσω της κι όντως το ευχαριστήθηκα πολύ γράφωντάς την. Έχω πετάξει κομματάκια που ίσως της μπάλωναν κάποιες τρύπες, αλλά ξέφευγαν από τις λέξεις και μάλλον την έκαναν λίγο να πλατιάζει και της έχω, ουσιαστικά, αλλάξει το σουλούπι τουλάχιστον δύο φορές μέχρι να τη δείτε -η τελευταία μάλιστα λίγο πριν την ανεβάσω, οπότε προφανώς έμειναν μέσα ένα κάρο τύπο, τα οποία σαφέστατα δεν είχα χρόνο μετά να τα φτιάξω. Ο πρόλογος αυτή τη φορά με ταλαιπώρησε πάρα πολύ, όπως και τα ονόματα των ηρώων αλλά κι εγώ ευχαριστήθηκα την πρόκληση αυτού του write off πάρα πολύ Όμως, η Μαρία ως έχει εμένα δε με πείθει και μάλιστα είναι από τις ιστορίες που δεν πολυξέρω πως να τις διορθώσω ακόμα, τι ακριβώς δηλαδή θα χρειαζόμουν για να τη θεωρήσω τελειώμενη και της προκοπής. Ίσως πολύυυυυ αργότερα... θα φανεί.

 

Ευθυμία, "Αλτάρ" είναι το όνομα της πρώτης "Καντίμ" (συζύγου) του Σουλτάνου. Αυτό είναι ένα "εσκεμένο λάθος" στην αφήγηση, αφού δεν υπάρχει η έννοια της "πρώτης συζύγου" και η μόνη γυναίκα που έχει τίτλο στο Σουλτανάτο είναι Βαλιντέ Σουλτάνα, που είναι η μάνα του Σουλτάνου. Απλά ήθελα αυτή που θα την καταραστεί να έχει μια κάποια υποτυπώδη έστω εξουσία να χάσει αν η Μαρίκα γεννούσε αρσενικό παιδί.

 

Κίτσο, αυτά που αναφέρεις εσύ σε καμία περίπτωση δεν ήταν εσκεμένα Κι εγώ δεν έχω ιδέα τι την ενοχλούσε η Πατησίων στη διαδρομή Πειραιάς-Πλάκα

 

Σας ευχαριστούμε και πάλι όλους που διαβάσατε και ψηφίσατε, όπως και για τα καλά σας λόγια. Το ευχαριστήθηκα κι εγώ πολύ αυτό το write off