Jump to content

Minor Futurism: Where SFF is Headed


Recommended Posts

Αν και ο συγγραφέας του άρθρου πράγματι έχει δίκιο για αρκετά πράγματα, τείνει να βλέπει την ε.φ. μέσα από διάφορα στερεότυπα του παρελθόντος. Αν θεωρεί ε.φ. μόνο το στυλ του Hamilton (και δεν εννοώ φυσικά τον Edmond Hamilton) η το cyberpunk, και αποκαλεί bastardization τα άλλα είδη που έχουν με τα χρόνια αναπτυχθεί, τότε καλά θα κάνει να ανοίξει κάπως τους ορίζοντές του και να διαβάσει λίγο περισσότερους "άγνωστους" συγγραφείς.

Είναι γεγονός βέβαια πως το πρόβλημα με τους "φανς" της εκάστοτε μόδας, είναι αυτό που κάνει τους εκδότες είτε να εκδίδουν μόνο "εμπορικά" βιβλία είτε να μην ξέρουν τι να εκδόσουν.

Όμως, όπως λέει κι ο ίδιος ο συγγραφέας του άρθρου, μέσα στην προηγούμενη δεκαετία έχουν βγει πολλά αξιόλογα έως αριστουργηματικά βιβλία ε.φ., οπότε προσωπικά μάλλον διαφωνώ πως η ε.φ. "πεθαίνει". Θα έλεγα μάλλον πως βρίσκεται σε ένα στάδιο μετάβασης όπως αυτό στο τέλος της δεκαετίες του 70 και την αρχή του 80, λίγο πριν την εμφάνιση του cyberpunk, η και ακόμα την αρχή των 60ς πριν την εμφάνιση του "Νέου Κύματος" και της "humanistic science fiction".

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Διαφωνώ καθέτως. Το βλεπει κοντόφθαλμα το πράγμα. Γιατί να είναι μόνο αυτά τα πράγματα η επιστημονική φαντασία; Μόνο τα κλισέ ρομποτάκια; Λάθος... Η επιστημονική φαντασία είναι το δυσκολότερο είδος όσον αφορά τον κορεσμό! Πως να κορεστεί; Όσο υπάρχει μέλλον και φαντασία, θα υπάρχει επιστημονική φαντασία. Όσο δεν θα ξέρει ο άνθρωπος τα πάντα για τον κόσμο... Δεν τα ξέρουμε όλα. Μια τρίχα ξέρουμε για το σύμπαν, και αλλη μια για εμάς. Όσο υπάρχουν απορίες και δίψα για γνώση, όσο υπάρχει η φαντασία, το είδος είναι ασφαλές. Πολύ ασφαλές. Απλά αλλάζει μαζί με εμάς, μαζί με τον κόσμο.

Πραγματικά πολύ πιο εύκολα μπορεί να κορεστεί το fantasy παρά το Sci-Fi.

Link to comment
Share on other sites

Ναι; Εγώ, προσωπικά, παρατηρώ πως, τον τελευταίο καιρό, κυκλοφορεί όλο και περισσότερο πρωτότυπο fantasy, ενώ το scifi φθίνει γενικώς. Πχ, πράγματα όπως το Perdido Street Station, το Kushiel's Legacy, το Malazan Book of the Fallen δείχνουν πόσο πολυεπίπεδο μπορεί να είναι, τελικά, το fantasy. Και αυτά είναι μόλις την τελευταία 5ετία. Τι το αντίστοιχο υπάρχει σε scifi; Κάποιες απομιμήσεις του Dune από τον γιόκα, κάποιες ιστορίες α λά Μάτριξ (παλιές ιδέες, ουσιαστικά), και η επική space opera του Kevin J. Anderson. Υπάρχει και κάποιο cyberpank, βέβαια, όπως της Storm Constantine το Hemetech, αλλά κι αυτό είναι κάτι συνηθισμένο: Hermetech presents a world where humanity has finally managed to bring about ecological disaster, and struggles to cope with life on the damaged planet. In response to the devastation wrought by technology, sections of society have returned to earlier beliefs of Gaiah and shamanistic magic. Yet the all-powerful Tech-Green super-corporation continues to explore the technological options. The population are herded into domed cities, while Tech-Green funds advanced scientific research from an orbiting space station. Και, πέραν από το γεγονός ότι αυτό δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο (Shadowrun κανείς; ), από τη στιγμή που μπλέκεται μαγεία μέσα σε τέτοιο βαθμό, θα δίσταζα να το αποκαλέσω scifi.

 

Ετσί, δυστυχώς, δε βλέπω να υπάρχει μια άνοδος στην scifi σε αντίθεση με το fantasy που κυκλοφορεί τελευταία.

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω το χρόνο να παρακολουθώ τις εκδόσεις όπως εσύ. Αυτό που κάνω είναι να βλέπω σημάδια γύρω μου, να μυρίζομαι τα γεγονότα, να ξέρω τι υπάρχει στον αέρα - μη ρωτήσεις πως. Ειλικρινά νέες ιστορίες γεννιούνται και στα δύο είδη... Νέες σκέψεις. Ο κόσμος έχει βαρεθεί τη μονοτονία του κόσμου, ζούμε σε πολύ γκρίζα εποχή... θα δεις, δεν πρόκειται να πάρει την κάτω βόλτα το sci-fi. Οι νέοι συγγραφείς είναι το μέλλον, αυτοί που τώρα είναι 14-16. Το fantasy έχει μια άνοδο αυτό τον καιρό γιατί παλιότερα δεν είχε τύχει τέτοιας προώθησης απο τα οπτικά μεσα... Αλλά ούτε και αυτό πιστεύω πως θα φθίνει. Anyway, μην παίρνετε τις απόψεις μου για τεκμήρια, βασίζονται πολλές φορές μόνο σε διαίσθηση. Απλά συνήθως δεν διαψεύδονται. Είδομεν! :D

Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά δεν θα έπαιρνα σαν κριτήριο το τι κυκλοφορά στην Ελλάδα και ειδικά τι προτιμούν ορισμένοι "κύκλοι". Όπως είπε και η Νιέννα πιο πάνω η μυθοπλασία φαινομενικά είναι στα επάνω της, γιατί προβάλεται περισσότερο και γιατί έχουν υπάρξει τελευταία μερικές καλές ταινίες που την έχουν κάνει πιο "in".

To βρίσκω φυσικά ευχάριστο αυτό γιατί δεν ξεχωρίζω τη φανταστική λογοτεχνία κλπ σε "κλίκες".

Όμως την τελευταία πενταετία-δεκαετία έχουν βγει πολλά αξιόλογα έργα ε.φ. (και συγγραφείς) τα οποία απλά δεν είναι γνωστά στην Ελλάδα. Τα παραδείγματα είναι πολλά και ποικίλα. Wil McCarthy, David Brin, Gregory Benford, Joan Vinge, David Zindell, Roger McBride Allen....

Η ένστασή μου στο παραπάνω άρθρο είναι μόνο στο οτι ο συγγραφέας του τείνει να μιλά σχεδόν αποκλειστικά για την όποια "hard sci-fi" θεωρόντας "bastardization" τα υπόλοιπα νεότερα είδη (αυτό φαίνεται από τους συγγραφείς που αναφέρει).

Πάντως ναι, έχει δίκιο στο οτι δεν έχει γεννηθεί κάποιο νέο trend στην ε.φ. τα τελευταία χρόνια.

Link to comment
Share on other sites

Όμως την τελευταία πενταετία-δεκαετία έχουν βγει πολλά αξιόλογα έργα ε.φ. (και συγγραφείς) τα οποία απλά δεν είναι γνωστά στην Ελλάδα. Τα παραδείγματα είναι πολλά και ποικίλα. Wil McCarthy, David Brin, Gregory Benford, Joan Vinge, David Zindell, Roger McBride Allen....

 

Οι συγγραφείς αυτοί, όμως, δεν είναι καινούργιοι. Γράφουν από το '90, ή ακόμα πιο πριν. Αλλά δε θα έπαιρνα ως μέτρο σύγκρισης ποιοι τους ξέρουν στην Ελλάδα. Εδώ λες για τον Zelazny και σε ρωτάνε "Ποιος είναι αυτός;" Ο Zelazny!... :blink:

 

Επομένως, δεν κοιτάω τι γίνεται στην Ελλάδα. Δεν έχει νόημα. Ούτε τους συγγραφείς fantasy γνωρίζουν, έτσι κι αλλιώς, πέραν από τον Salvatore, τον Μούρκοκ, τον Χάουαρντ, και τον Τόλκιν... :rolleyes:

Link to comment
Share on other sites

  • 2 months later...

To είχα ξεχάσει αυτό το τόπικ και είναι πολύ ενδιαφέρον νομίζω.

Κοίτα, αν μιλάμε για νέους συγγραφείς ίσως υπάρχουν περισσότεροι νέοι στο χώρο της φάντασυ μια που πράγματι έχει παρουσιάσει άνθηση το είδος μετά απο τις ταινίες του LoTR. Οπότε έδω ίσως πάμε και στα κίνητρα ενός συγγραφέα, γιατί έχουμε δει συγγραφείς ε.φ. να το γυρίζουν στο φάντασυ (αν και μερικοί γράφουν εξ ίσου και τα δύο είδη).

Ο εκδοτικός χώρος είναι όπως ξέρουμε όλοι, ειδικά στο εξωτερικό, πολύ ανταγωνιστικός. Λίγοι νέοι συγγραφείς που ΔΕΝ γράφουν εμπορικά γίνονται αποδεκτοί πια.

Όσον αφορά την ε.φ. μπορεί οι παραπάνω συγγραφείς που ανέφερα να γραφουν από τα 90ς η και πιο πριν, αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν υπάρχουν και πολλοί πιο καινούργιοι. Αν οι καινούργιοι είναι κάπως λιγότεροι - υποθετικά πάντα - το σύνολο των νέων βιβλίων που βγαίνουν από τους πιο παλιούς συγγραφείς παραμένει μεγάλο και αξιόλογο.

Link to comment
Share on other sites

To είχα ξεχάσει αυτό το τόπικ και είναι πολύ ενδιαφέρον νομίζω.

Κοίτα, αν μιλάμε για νέους συγγραφείς ίσως υπάρχουν περισσότεροι νέοι στο χώρο της φάντασυ μια που πράγματι έχει παρουσιάσει άνθηση το είδος μετά απο τις ταινίες του LoTR.Οπότε έδω ίσως πάμε και στα κίνητρα ενός συγγραφέα, γιατί έχουμε δει συγγραφείς ε.φ. να το γυρίζουν στο φάντασυ (αν και μερικοί γράφουν εξ ίσου και τα δύο είδη).

 

Και όμως. Ελάχιστοι καινούργιοι έχουν παρουσιαστεί μετά από τις ταινίες του LotR. Ελάχιστοι καλοί, τουλάχιστον. Γιατί, αν μιλάμε τώρα για τον τύπο που είδε ότι τώρα πιάνει η Φαντασία και έγραψε μια παπαριά, ε, αυτός δεν είναι συγγραφέας. Θα εκπλαγείς με το πόσο απορρίπτονται τα concepts (Dark Lords, good vs evil, elves, orcs, etc) του LotR ανάμεσα στους καινούργιος συγγραφείς Φαντασίας.

 

Ο εκδοτικός χώρος είναι όπως ξέρουμε όλοι, ειδικά στο εξωτερικό, πολύ ανταγωνιστικός. Λίγοι νέοι συγγραφείς που ΔΕΝ γράφουν εμπορικά γίνονται αποδεκτοί πια.

 

Γίνονταν ποτέ αποδεκτοί αυτοί που δε γράφανε εμπορικά; Αν μη τι άλλο, τώρα βγαίνουν και ορισμένα μη εμπορικά πράγματα, γιατί υπάρχει και ένα περιθώριο κέρδους για τους εκδότες που δεν υπήρχε παλιά.

 

Δες την Ελλάδα, πχ: βρίσκεται στα ίδια χάλια, ίσως και χειρότερα, που βρισκόταν και το εξωτερικό πριν από πολλάαα χρόνια. Και τότε εκδίδαν αποκλειστικά και μόνο ό,τι βγάζει φράγκα.

Link to comment
Share on other sites

Όμως τότε είχαν μια μεγαλύτερη τάση για πειραματισμό, οι εκδότες τουλάχιστον. Ρίσκαραν περισσότερο αν θες. Και από αυτό τον πειραματισμό γεννήθηκαν τόσα νέα είδη της λογοτεχνίας του φανταστικού, ανάμεσα στο 40 και το 70. Δηλαδή, κάτι γινόταν εμπορικό (με την έννοια του δημοφιλούς) και για την πρωτοτυπία του.

Τώρα φαίνεται να εκδίδονται μόνο οι surefire περιπτώσεις. Αναρωτιέμαι μήπως γι'αυτό τα τελευταία 20 χρόνια δεν έχει αναπτυχθεί κάποιο αξιόλογο υπο-είδος εκτός ίσως από το cyberpunk.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ, πάλι, πιστεύω το αντίθετο. Ως ένα σημείο.

 

Σκέψου παλιά τι εξέδιδε το Weird Tales και άλλα παρόμοια περιοδικά. Κλώνους του Κόναν, και παρόμοια. Πώς δεν πόνταραν στο σίγουρο; Φυσικά και πόνταραν στο σίγουρο.

 

Το γεγονός ότι δεν έχουν γεννηθεί καινούργια υποείδη τελευταία το αποδίδω στο γεγονός ότι δεν έχουν, πια, τι καινούργιο να βγάλουν. Όλα τα έχουν πει.

 

Ή, αν θέλεις να γίνουμε λεπτομερειακοί, μπορούμε να πούμε ότι έχουν αναπτυχτεί κάποια υποείδη, όπως το Detective Fantasy και το Military Fantasy, τα οποία δε νομίζω ότι υπήρχαν παλιά. Ειδικά το military.

Link to comment
Share on other sites

Kαι το military fiction και ακόμα περισσότερο το detective fiction, υπήρχαν από πολύ παλιά σαν αναγνωρισμένα είδη, αλλά ξαναπήραν τα πάνω τους τη δεκαετία του 80 όταν άρχισαν να βγαίνουν video games.

 

To Weird Tales, εξέδιδε ιστορίες thriller πολύ περισσότερο από κλώνους Conan.

Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το οτι "τα έχουν πει όλα πια" η το οτι ο κόσμος τώρα πια δεν διαβάζει τόσο όσο διάβαζε παλαιότερα.

Edited by Dain
Link to comment
Share on other sites

Και οι ιστορίες θρίλερ trend της εποχής ήταν.

 

Αλλά εννοώ detective fantasy και military fantasy. Στην πρώτη περίπτωση, είναι ένα είδος φάντασυ με κάποιο μυστήριο (φόνου πιθανώς) στη μέση. Στη δεύτερη είναι μισθοφόροι και τέτοιες ιστορίες αλλά σε φάντασυ κόσμο. Ο Glen Cook έχει ασχοληθεί και με τα δύο αυτά είδη, και είναι ιδιαίτερα γνωστός για τη σειρά Black Company, η οποία είναι στρατιωτικό φάντασυ και την οποία έχω διαβάσει ως τον 5ο τόμο (νομίζω). Στην προτείνω, btw' είναι καλή.

 

Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει το οτι "τα έχουν πει όλα πια" η το οτι ο κόσμος τώρα πια δεν διαβάζει τόσο όσο διάβαζε παλαιότερα.

 

Υποστηρίζω το πρώτο. Το δεύτερο δεν το είπα ποτέ΄ίσα-ίσα, νομίζω ότι τώρα διαβάζουν πιο πολύ από παλιά.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, ξέρω πως δεν το είπες, το πρότεινα σαν ιδέα βασισμένος στη σκέψη πως τη δεκαετία του 40 και του 50 ας πούμε, είτε δεν υπήρχε τηλεόραση, είτε δεν ήταν τόσο διαδεδομένη, το 60 και το 70 δεν υπήρχαν ούτε vide games ούτε βέβαια το Ιντερνετ.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 years later...

Δεν ξέρω αν πριν δύο χρόνια θα περίμεναν τα παιδιά του φόρουμ ότι αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα ο χώρος της φάντασι λογοτεχνίας θα αναπτύζονταν τόσο πολύ. Εντάξει, δεν είμαστε και πλήρως ευτυχισμένοι, όμως βρισκόμαστε σε καλό στάδιο. Το ελληνικό κοινό άρχίζει να αποδέχεται τη λογοτεχνία του φανταστικού (όλου του φάσματος) μέσα από:

-ελληνικούς τίτλους που κυκλοφορούν

-συλλογές και ανθολογίες Ελλήνων συγγραφέων

-νέους εκδοτικούς που επενδύουν σε νέους συγγραφείς

-καταστήματα που ξεπηδούν και λόγο του ανταγωνισμού αναγκάζονται να διαφημίζουν προιόντα και να οργανώνουν εκδηλώσεις. (Διήμερο Φαντασίας και φέτος!)

-περιοδικά και free press ωστόσο

-νέοους συλλόγους

στοιχεία δηλαδή που αν σκεφτούμε με αισιοδοξία ετοιμάζουν μια γερή αποικεία φάντασι στη χώρα μας.

Παρόλα αυτά έχω τις ανησύχιες μου. Όλα αυτά μπορεί να είναι μια φούσκα, αρπαχτή για μερικούς, ή κάτι το εφήμερο. Δεν πάυουμε να ερχόμαστε δεύτεροι σε όλα σαν χώρα. Παράδειγμα η Dragonlance, που στη δεκαετία του 80 έγινε New York Times best seller, δηλαδή κοντά τριάντα χρόνια πριν. Δεν ξέρω αν κάποιος Βουλαζέρης ή Πλιωτάς στο φάντασι, Αντωνόπουλος και Χρήστου μπορούν να καταφέρουν κάτι ανάλογο στο σήμερα (τους το εύχομαι), μιας και οι καιροί έχουν προχωρήσει και υπάρχει πάντα το ετοιματζίδικο φάντασι (τα θαυμαστά video-games και οι σύγχρονες κινηματογραφικές υπερπαραγωγές) το οποίο απασχολεί το περισσότερο ελεύθερο χρόνο των πολλών. Βέβαια, εάν ως Έλληνες μπορούσαμε να άξιοποιήσουμε και αυτούς τους τομείς ανάλογα, δηλαδή να γυρίζαμε σειρές, ταινίες και να φτιάχναμε παιχνίδια βασισμένα σε έργα δικών μας φάντασι συγγραφέων, έχω την εντύπωση πως θα εξαπλώνονταν κατά πολύ η επιροή του φανταστικού στη χώρα.

Αυτό σίγουρα είναι μια άλλη sfi-fi ιστορία που χρειάζεται τους ήρωες της!

 

Πλάκα πλάκα αν οι δικοί μας συγγραφείς έκαναν θραύση έστω στην ελληνική αγορά, φανταστείτε Ρούλα Κοντέα και Καρατζά και όλες αυτές τις μορφές που συναντούμε σε τηλεπτικά σποτάκια, να το έριχναν στο φάντασι για τις απαταιτήσεις του αναγνωστικού κοινού!

Edited by Παρατηρητής
Link to comment
Share on other sites

Μην ξεχνάμε και την τεράστια κίνηση της Anubis στον χώροτου φανταστικού γενικότερα, και του Manga πρόσφατα με δημοφιλής τίτλους όπως Naruto, Love Hina, Rurouni Kenshin. Επίσης άκουσα ότι θα φέρει και το Death Note, το οποίο είναι πραγματικά απίστευτα καλό... (Αλλά αν αρχίσω τώρα για το Death Note και τον L δεν θα τελειώνω).

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..