asxeth Posted August 19, 2005 Share Posted August 19, 2005 Χμμμ... ο Guy Gavriel Kay είναι ο συγγραφέας που με έβαλε στον κόσμο των βιβλίων φαντασίας. Μέχρι τη στιγμή που διάβασα την Tigana θεωρούσα την λογοτεχνία φαντασίας κατώτερο είδος. Μετά από αυτό το βιβλίο διάβασα και όλα τα άλλα του Kay που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή και τώρα κάθε φορά που πηγαίνω στα βιβλιοπωλεία ρίχνω και μια ματιά στα ράφια που έχουν την λογοτεχνία φαντασίας. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή τα βιβλία του Kay μπορεί να φαίνονται βαρετά. Όταν διάβαζα το Υφαντό ας πούμε, στον πρώτο τόμο σκέφτηκα πολλές φορές να το παρατήσω αλλά κάτι με κράταγε και το συνέχιζα, μέχρι που από κάποιο σημείο και μετά δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Αυτά... μέχρι τώρα έχω διαβάσει όλα του τα βιβλία εκτός από το Σαραντιον και τους πολεμιστές του λυκόφωτος, αλλά σκοπεύω να τα διαβάσω σύντομα και αυτά. Και θα έλεγα ότι τον συγκαταλέγω στους αγαπημένους μου συγγραφείς γιατί με "έμαθε" να διαβάζω αυτό το είδος λογοτεχνίας. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted August 25, 2005 Share Posted August 25, 2005 Για να επανελθουμε στον κυριο.Μου κανει εντυπωση που ενω εξω ειναι πολυ γνωστος και δημοφιλης και ενω εχουν μεταφραστει εδω και χρονια πολλα βιβλια του στα ελληνικα,στην Ελλαδα δεν εχει ρευμα.Πολυ φοβαμαι οτι ετσι θα γινει και με τον Μαρτιν.Btw,περα απο το Τιγκανα ποιο αξιζει περισσοτερο?Το Υφαντο η το Σαραντιον? <{POST_SNAPBACK}> Το Σαράντιον δεν το'χω διαβάσει, αλλά δεν θεωρώ ότι το Υφαντό είναι τόσο καλό όσο το Ένα τραγούδι για την Αρμπόν. Αυτό το διάβασες; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted August 25, 2005 Share Posted August 25, 2005 Οχι,μονο Τιγκανα διαβασα! Χμ...Θα αρχισω να "ξεφυλλιζω" ητοι "διαβαζω 2-3 σελιδες" τα βιβλια για να δω ποιο ειναι το καλυτερο.Γιατι το προτιμας ομως? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ardeniosilvenes Posted September 29, 2005 Share Posted September 29, 2005 Το πρώτο βιβλίο που του διάβασα ήταν το Tigana. Νομίζω ότι ήμουν τυχερός διότι το βιβλίο αυτό με παρέσυρε να διαβάσω σχεδόν αυτόματα και άλλα 3 βιβλία του (Υφαντό της Φιονοβάρ, Ένα τραγούδι για την Αρμπόν, Οι λέοντες του Αλ Ρασάν). Τώρα το κατώ πόσο με "επηρρέασε" το μόνο που μπορώ να σας πώ είναι ότι το nickname μου (ardenio-silvenes) είναι δύο ονόματα πόλεων από τον χάρτη κάποιου βιβλίου του. Τι? ααα όχι δεν θα σας πω από που.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted September 29, 2005 Share Posted September 29, 2005 Πες ΤΩΡΑ ardeniosilvenes!Η ψοφα if you wish... Εσυ,ποιο θεωρεις καλυτερο;Το "Ενα τραγουδι για την Αρμπον";Η Ερωβιαννα δε με διαφωτισε γιατι ξεχωρισε το συγκεκριμενο βιβλιο. Oh,well... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted September 29, 2005 Share Posted September 29, 2005 Sorry ωρε Heiron απλά βαριόμουνα λίγο ν'αναπτύξω πάνω στο θέμα. Αν θέλεις στο δανείζω και βλέπεις μόνος σου το γιατί, να μη σ'επηρεάσω κιόλας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted September 29, 2005 Share Posted September 29, 2005 Δε πειραζει,το ειχα ξεχασει οταν θαφτηκε το θεμα απλα το ανεφερε το ardeniosilvenes και... Θα'θελα να μου το δανεισεις,αλλα Ιωαννινα-Βολος ειναι 5 ωρες.Η τουλαχιστον ηταν οταν σπουδαζα εκει.Ισως ερθω για κανα καφε-ποτο Λαρισα στις γιορτες(απο εκει δεν εισαι;). Καλοβλεπω το "Πολεμιστες του λυκοφωτος".Ενας τομος μονο ε;Cool!!! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joe Posted January 19, 2009 Share Posted January 19, 2009 Exω διαβασει σχεδον ολα του Kay και πραγματικα μου κανει εντυπωση πως δεν ειναι ευρεως γνωστος στην Ελλαδα. Εκτος απο 2 φορες παντα εμεινα απο ικανοποιημενος εως ενθουσιασμενος απο τα βιβλια του. Χρησιμοποιει ενα πολυ συγκεκριμενο πατερν. Στην ουσια γραφει ψευδοιστορικο μυθυστορημα με πινελιες υπερφυσικου. Καποιους μπορει να τους απωθει αυτο με την εννοια οτι δεν ειναι πρωτοτυποι οι κοσμοι του, αλλα απο την αλλη η γραφη του και οι φοβεροι χαρακτηρες του αποζημιωνουν με το παραπανω. Οι ιστοριες του ειναι πολυδιαστατες και μονο στον Μαρτιν εχω δει χαρακτηρες που τους νοιαζεσαι τοσο πολυ. Ειδικα το κολπο να βαζει sidestories μου αρεσει παρα πολυ. Θα παραθεσω τα βιβλια του με την σειρα που τα αξιολογω προσωπικα The Sarantine Mosaic Το καλυτερο του. Πλοκη που συναρπαζει γεματη μηχανοραφιες που δεν αφηνουν κανενα κενο οταν επεξηγουνται. Ο ηρωας δεν ειναι ουτε στρατηλατης ουτε μαγος ουτε βαρβαρος. Ειναι ενας ψηφοθετης και μαλλον αντιηρωας μπλεγμενος στην πιο απιθανη περιπετεια. The Last Light of the Sun Ακολουθει κατα ποδας αν οχι ισαξιο του παραπανω. Εδω το οσοι τους λειπει η καταιγιστικη δραση θα ικανοποιηθουν. Παραλληλες ιστοριες ηρωων που τεμνονται με τον πιο απιθανο τροπο. Tigana Ενα πολυ καλο βιβλιο, με μια φοβερη ιδεα που θα μπορουσε να ειναι μεγαλειωδεις. Ολοκληρωμενοι χαρακτηρες απλα μειονεκτημα η αισθηση μιας κοιλιας σε καποια φαση της υποθεσης. Ειναι καλο, αλλα σου αφηνει μια αισθηση οτι κατι θελει για να γινει απιστευτα τρελο βιβλιο.. The Lions of Al-Rassan Πιο πρωιμο υφος. Καλοι χαρακτηρες, καλη υποθεση αλλα αν οπως εγω διαβασει κανεις τα τελευταια του πρωτα, λαμβανει εντονα την αισθηση οτι λειπουν οι μαγκιες του Kay. Ενα καλο αναγνωσμα αλλα δεν θα ειναι και το πιο αξιομνημονευτο βιβλιο. A Song for Arbonne Αδελφακι σε ποιοτητα με το προαναφερθεν. Πρωιμο υφος σε σχεση με τα μετεπειτα, καλοι χαρακτηρες ερχεται μετα απο το The Lions of Al-Rassan στην προτιμηση μου μονο γιατι το παραπανω εχει ποιο ενδιαφερον setting. The Fionavar Tapestry Αν δεν εχετε διαβασει Kay ΜΗΝ αρχισετε απο αυτο. Θα σας φανει αλλος ενας τριτοκλασσατος καρακλισε τσιχλοφουσκοσυγγραφεας φανταζυ. Ισως το πιο διαφημισμενο βιβλιο του, μονο που σε αυτη την περιπτωση του κανει κακο. Αδιαφοροι χαρακτηρες, παιδικη πλοκη και βαρετος κοσμος. Αν γουσταρετε μια Ναρνια ή ενα Χαρρυ Ποτερ τριτης κατηγοριας μπορειτε να επενδυσετε και να παρετε τα 3 βιβλια. Ο Kay της μετεπειτα πορειας εχει παρα πολα να δωσει σε σχεση με αυτον που διαβαζουμε σε αυτα τα βιβλια. Εικαζω πως η επιτυχια εχει να κανει στο οτι ειναι πιο κοντα σε αυτο το χαζοχαρουμενο ειδος που γουσταρουν τα αμερικανακια. Ysabel Η μουφα η ιδια! Αν ειναι δυνατον μετα απο βιβλιαρες ο Kay ο οποιος ηταν για μενα εγγυηση πως στην χειροτερη θα διαβασω ενα απλα καλο βιβλιο (με εξαιρεση το υφαντο, αλλα κανω το μαλακα επειδη ηταν το πρωτο), στο τελευταιο του βιβλιο απογοητευει πληρως και μου δημιουργει ερωτηματικα. Ξεφευγει απο το ψευδοιστορικο του πλαισιο και μοιαζει να χανεται. Ειλικρινα διαβαζα το βιβλιο επειδη πιστευα πως καπου θα κανει το θαυμα και θα το σωσει. Εμπλεξε τα μπουτια του με μια πλοκη που δεν μπορεσε να υποστηριξει, αφηνε κενα τα οποια μπαλωσε οπως οπως στο τελος, χαρακτηρες οι οποιοι δεν ειχαν λογω υπαρξης ή ξεπεταγονταν πιο βολικα και απο χολυγουντιανη παραγωγη. Ειχα περασει τα 3/4 του βιβλιου και ακομα φως δεν εβλεπα. Και επειδη οι μεγαλες μουφες επικοινωνουν γινεται και μια αναφορα και σνδεση με το Υφαντο μεσω καποιων χαρακτηρων. ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ SAVE YOUR MONEY. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 20, 2009 Share Posted January 20, 2009 (edited) Μόλις συνειδητοποίησα ότι υπάρχει θέμα για τον Kay κι εγώ δεν έχω γράψει!!!!!!! Ντροπή μου κι αίσχος!!!! Και, για μια ακόμα φορά, φαίνεται πως περί ορέξεως... Joe, πραγματικά δεν έχω γνωρίσει άλλον φαν του Kay με τον οποίο οι απόψεις μου να είναι τόσο διαφορετικές (εκτός από ένα βιβλίο)!!! Εγώ θα πάρω τα βιβλία με τη σειρά που τα λάτρεψα: Tigana: δεν υπάρχει, για μένα, καλύτερο έργο φαντασίας, EVER! Οι ήρωές του είναι τόσο σπαραχτικά πραγματικοί που, με εξαίρεση ΕΝΑΝ χαρακτήρα σ' ολόκληρο το βιβλίο, δεν μπορείς να μην τους αγαπήσεις, να μην νιώσεις πως ένα κομμάτι τους αντανακλάται πάνω σου. Μα ΟΛΟΙ! Ακόμα κι αυτοί που αποτελούν απλά ένα μέρος του σκηνικού, έχουν προσωπικότητα. Ο τρόπος που παίζει με την ψυχολογία είναι απίστευτος, μακάρι έστω ΕΝΑΣ χαρακτήρας δικός μου να είχε το μισό του βάθους του πιο ρηχού χαρακτήρα του Kay σ' αυτό το βιβλίο. Δεν έχω λόγια για να το επαινέσω αρκετά. Κάθε σελίδα μ' έκανε να πονάω. Και, βέβαια, το τέλος, εκεί που αποκαλύπτονται όλες οι κρυμμένες ταυτότητες, είναι γροθιά στο στομάχι. Όνειρο ζωής και μεγαλύτερος φόβος μου ταυτόχρονα, να το δω στο σινεμά. Ο κόσμος του απτός, η κατάρα της Tigana κι ο άνθρωπος που την έριξε κι οι λόγοι που την έριξε που σε κάνουν απλά να μην μπορείς να τον μισήσεις, η σχέση του τελευταίου πρίγκιπα με την μάνα του, το βάρος που κουβαλάει ο κάθε χαρακτήρας, που ποτέ δεν φαίνεται, όμως ειναι πάντα εκεί, ο απίστευτος δούκας Σάντρε, τι να πρωτοπώ. Είναι απ' τα βιβλία που ξέρω απ' έξω γραμμή προς γραμμή κι όσες φορές κι αν το διαβάζω, πάντα υποκλίνομαι στην πένα του Kay και πάντα μα πάντα βαλαντώνω στο κλάμα. The Lions of Al Rassan: δεύτερο στην καρδιά μου, κλείνει στις σελίδες του έναν πολυαγαπημένο χαρακτήρα, έναν δολοφόνο, έναν ποιητή, έναν εραστή, που στα χέρια του θα ήθελα να ήμουν η Jehane, τον λατρεμένο Ammar. Το λατρεύω ακριβώς γιατί είναι "άγουρο", γιατί ο Kay σ' αυτό το βιβλίο ζει κάθε λέξη του και δεν έχει κουραστεί να γράφει, να τσούζει τον αναγνώστη του. Αποφάσεις που πρέπει να παρθούν και άνθρωποι που έγιναν φίλοι μέσα από προδοσία, να πρέπει να σταθούν αντίπαλοι για ένα άδικο καθήκον που τους τραβάει, να πρέπει να σκοτώσει ο ένας τον άλλο. Ένας κόσμος τεράστιος, μηνύματα που περνάνε μόνο γι αυτούς που μπορούν να τα ξεχωρίσουν και που ανάμεσα σε επικές περιγραφές υψώνεται ένα κατηγορώ στις σταυροφορίες και στις γενοκτονίες. Απλά, ΕΠΟΣ. The Fionavar Tapestry: το βιβλίο που ο Kay αφιέρωσε στον Tolkien, χωρίς ποτέ να κρύψει πόσο επηρρεασμένος απ' το έργο του καθηγητή έγραψε τις σελίδες του, είναι αυτό που έχει δεχτεί την μεγαλύτερη κριτική, ακριβώς γιατί θυμίζει Μέση Γη και δεν μπορεί να ξεφύγει απ' την σύγκριση με την κοσμολογία της Μέσης Γης. Ωστόσο, εγώ θα δώσω το κουλουράκι μου στον Kay. Ο Tolkien υπήρξε πάντα συντηρητικός στην γραφή του και τον αγαπώ περισσότερο για τα φτερά που έβαλε στα μυαλά συγγραφέων με το έργο του, παρά για το έργο του το ίδιο. Ο Κay παίρνει μια παρόμοια κοσμολογία και κάνει την ψυχολογία του αναγνώστη κουρέλι με δαύτηνα, ενώ ταυτόχρονα τον συγκινεί, τον παρασύρει. Δεν μπορώ παρά να υποκλιθώ σ' ένα προσεγμένο πάνθεον, με ευαίσθητες ισορροπίες, σε χαρακτήρες που, γι ακόμα μια φορά, σοκάρουν με την αληθοφάνειά τους, στην αγάπη που κρύβεται με τον πιο παράξενο τρόπο στα πιο απίθανα σημεία. Μόνο μελανό σημείο που μπορώ να βρω, είναι το τρίπτυχο της ακολασίας, Jennifer-Arthur-Lancelot και γενικά την είσοδο των δύο τελευταίων στο όλο στόρι. Και, βέβαια, δεν μπορώ να μην κλάψω ξανά και ξανά για την δόξα του Black Boar, για τον Diar που θυσιάζεται με τον πιο ανάλαφρο τρόπο, λες κι η μάχη δεν έχει μεγαλύτερη σημασία από έναν καυγά σε μια ταβέρνα. Πώς πόνεσα μαζί με τον Paul στο δέντρο... πώς ένιωσα μέσα μου την λύτρωση του Kevin... πώς έτσουξε την καρδιά μου ο πόνος της Sharra... ό,τι και να πω, θα είναι πολύ λίγο μπροστά στο κεντρί που αποτελεί την πένα του Kay, που δεν κολώνει πουθενά, που δεν διστάζει να σπάσει την καρδιά του αναγνώστη σε χίλια κομμάτια, που ξέρει να σκιαγραφεί προωπικότητες με τον πιο συγκινητικό τρόπο... Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχει δεχτεί τόση κριτική ένα τέτοιο έργο. The Sarantine Mosaic: ένα εξίσου μεγαλειώδες έργο, βασισμένο κατά ένα τεράστιο ποσοστό στο Βυζάντιο, με έναν διαφορετικό πρωταγωνιστή, που θυμίζει έναν Μιχαήλ Άγγελο, αλλά με εξίσου δυνατά χαρτιά στο παιχνίδι του. Απολαυστικό απ' την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα, αλλά όχι με την δύναμη που έχουν άλλα βιβλία. Ενώ τα προαναφερθέντα τρία τα 'χω λιώσει, το Μωσαϊκό δεν μ' έτσουξε τόσο ώστε να το πιάσω περισσότερες από τρεις φορές στα χέρια μου, πράγμα καταστροφικό για βιβλίο του Kay, γιατί με τόσα γεγονότα στριμωγμένα σε κάθε σελίδα και τόσους χαρακτήρες σκιαγραφημένους στην εντέλεια, όταν περάσει λίγος καιρός, η μνήμη εξασθενεί και είμαι σίγουρη ότι όταν το ξαναπιάσω στα χέρια μου θα είναι σαν να το διαβάζω για πρώτη φορά. The Last Light of the Sun: εξίσου καλό, όμως ισχύουν αυτά που είπα και για το Μωσαϊκό: πρέπει να το ξαναδιαβάσω, γιατί έχει αρχίσει να θολώνει στην μνήμη μου. A song for Arbonne: εκεί, για μένα, κατρακυλάει το ζήτημα. Θα το βάλω μαζί με το Ysabel (το οποίο παράγγειλα γεμάτη ενθουσιασμό την πρώτη κιόλας μέρα που κυκλοφόρησε στο εξωτερικό). Δεν. Απλά δεν. Ο Kay έχει κουραστεί κι αυτό είναι προφανές. Έχει "αδειάσει" από ιστορικά γεγονότα προς εκμετάλλευση και τώρα αναμασά μύθους χωρίς αξία, το κάνει χωρίς κέφι και χωρίς ιδιαίτερη προσοχή. Δεν ξέρω, ίσως να πιστεύει πως έχει καθιερωθεί πλέον σαν συγγραφέας και δεν χρειάζεται να κουράζεται τόσο. Όμως θέλω να πιστεύω πως είναι μια παροδική φάση και πως το επόμενο βιβλίο του (όταν βγει) θα θυμίζει τον παλιό καλό Kay που σπάραζε καρδιές και συνειδήσεις σε κάθε του σελίδα. Edited January 20, 2009 by Sonya 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Tiessa Posted January 20, 2009 Share Posted January 20, 2009 Χαίρομαι που οι προηγούμενοι (Sonya και joe) βαθμολογούν χαμηλά την Αρμπόν. Ήταν το δεύτερο έργο του Kay που διάβασα (το πρώτο ήταν το Υφαντό) και, παρόλο που δεν με κούρασε, αποφάσισα ότι δεν με ενθουσιάζει ο συγγραφέας. Μάλλον έπεσα σε 'κακό' του έργο. Η Αρμπόν για μένα δεν ήταν επαρκώς μαγική. Διαβάζοντάς την αισθανόμουνα περισσότερο πως διαβάζω μια μεσαιωνική ιστορία σ' ένα παραλλαγμένο χάρτη της Ευρώπης παρά μια ιστορία Φάντασυ. Καθότι δεν είμαι πολύ λάτρης της ιστορίας, όταν έμαθα ότι κι άλλα έργα του έχουν θέματα παρόμοια, π.χ. με παραλλαγή της Βυζαντινής Ιστορίας, είπα να μην προχωρήσω παραπέρα. Τώρα, όσο για το Υφαντό, πολύ χαίρομαι που διαβάζοντας το τόπικ, διαπίστωσα ότι δεν είμαι εγώ η παράξενη. Η ιστορία μού άρεσε, οι ήρωες μού ήταν αγαπητοί, το δράμα τους με συγκίνησε, αλλά η εμπλοκή του Αρθούρου με χάλασε όσο τίποτα αλλο. Είχε τόσους χαρακτήρες, τόσο περιπλοκο κόσμο, τόσο ενδιαφέροντα μύθο, ο Αρθρουρος τι του χρειαζόταν; Πάντως, αν κατάλαβα καλά, πρέπει να διαβάσω την Tigana για να αποκτήσω πιο ολοκληρωμένη άποψη για τον συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted January 20, 2009 Share Posted January 20, 2009 (edited) Η μουφα η ιδια! Αν ειναι δυνατον μετα απο βιβλιαρες ο Kay ο οποιος ηταν για μενα εγγυηση πως στην χειροτερη θα διαβασω ενα απλα καλο βιβλιο (με εξαιρεση το υφαντο, αλλα κανω το μαλακα επειδη ηταν το πρωτο), στο τελευταιο του βιβλιο απογοητευει πληρως και μου δημιουργει ερωτηματικα. Ξεφευγει απο το ψευδοιστορικο του πλαισιο και μοιαζει να χανεται. Ειλικρινα διαβαζα το βιβλιο επειδη πιστευα πως καπου θα κανει το θαυμα και θα το σωσει. Εμπλεξε τα μπουτια του με μια πλοκη που δεν μπορεσε να υποστηριξει, αφηνε κενα τα οποια μπαλωσε οπως οπως στο τελος, χαρακτηρες οι οποιοι δεν ειχαν λογω υπαρξης ή ξεπεταγονταν πιο βολικα και απο χολυγουντιανη παραγωγη. Ειχα περασει τα 3/4 του βιβλιου και ακομα φως δεν εβλεπα. Και επειδη οι μεγαλες μουφες επικοινωνουν γινεται και μια αναφορα και σνδεση με το Υφαντο μεσω καποιων χαρακτηρων. ΜΕΙΝΕΤΕ ΜΑΚΡΙΑ SAVE YOUR MONEY. Θα το βάλω μαζί με το Ysabel (το οποίο παράγγειλα γεμάτη ενθουσιασμό την πρώτη κιόλας μέρα που κυκλοφόρησε στο εξωτερικό). Δεν. Απλά δεν. Ο Kay έχει κουραστεί κι αυτό είναι προφανές. Έχει "αδειάσει" από ιστορικά γεγονότα προς εκμετάλλευση και τώρα αναμασά μύθους χωρίς αξία, το κάνει χωρίς κέφι και χωρίς ιδιαίτερη προσοχή. Δεν ξέρω, ίσως να πιστεύει πως έχει καθιερωθεί πλέον σαν συγγραφέας και δεν χρειάζεται να κουράζεται τόσο Τέτοια διαφορά; ... Το Ysabel πήρε το World Fantasy Award... (edit: Δεν το έχω διαβάσει, αλλά... η διαφορά στις κριτικές μου έκανε τρελή εντύπωση ) (edit στο edit: Η διαφορά μεταξύ της δικής σας κριτικής και του βραβείου εννοώ -- ναι, είμαι χαμένη στο διάστημα :tongue:) Edited January 20, 2009 by trillian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 20, 2009 Share Posted January 20, 2009 Θέλετε τη δική μου άποψη; (η ερώτηση είναι ρητορική, μη δω κανέναν ν' απαντάει ειλικρινά...) Έχω διαβάσει τη Τιγκάνα, το Υφαντό και το Σαραντινό Ψηφιδωτό (που σημαίνει ότι δεν είμαι από τους ειδικούς), κι εκτός από το πρώτο, το οποίο λάτρεψα, τα άλλα δύο μου φάνηκαν από λίγα έως εντελώς βαρετά. Χαρακτηριστικά το Σαραντινό Ψηφιδωτό δεν το τελείωσα καν, παρόλο που μου φαινόταν σαν πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, με το ψευδοβυζαντινό και τα λοιπά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted January 21, 2009 Share Posted January 21, 2009 Α ο φίλος μου ο Guy Gavriel Kay...μου έχει προσφέρει ατελείωτες ώρες ΥΠΝΟΥ με την σαχαλμπούχλα που λέγεται "Τιγκάνα". Φυσικά ούτε τελείωσα το βιβλίο γιατι παρέδωσα τα όπλα στην σελίδα 542. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted January 21, 2009 Share Posted January 21, 2009 Α ο φίλος μου ο Guy Gavriel Kay...μου έχει προσφέρει ατελείωτες ώρες ΥΠΝΟΥ με την σαχαλμπούχλα που λέγεται "Τιγκάνα". Φυσικά ούτε τελείωσα το βιβλίο γιατι παρέδωσα τα όπλα στην σελίδα 542. Το οποίο αποδεικνύει ότι είσαι πιο ρηχός κι από κουταλάκι του γλυκού, πιο πεζός από σφραγιδοκολλητή και το γούστο σου είναι ισάξιο του συζύγου της Ροζάν Μπαρ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 21, 2009 Share Posted January 21, 2009 Μιας κι έχω διαβάσει κι εγώ το Tigana είπα να πω και τα δικά μου. Σίγουρα με ένα μυθιστόρημα δεν μπορώ να πω ότι είμαι ειδικός στον Kay. Το βιβλίο σε γενικές γραμμές μου άρεσε κι απόδειξη ότι το έχω διαβάσει πάνω από μια φορά. Μου αρέσει που ο συγγραφέας δεν ξεπέφτει σε εύκολες εφεδιές και σε αντίθεση με άλλους δίνει βαρύτητα στους χαρακτήρες του και φαίνεται ότι το ψάχνει πολύ για να στήσει τον κόσμο του. Μου αρέσει που το υπερφυσικό και το μαγικό δεν πέφτει με το κιλό αλλά δίνεται με λεπτές πινελιές που κατά τη γνώμη μου τις κάνει και πιο έντονες, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι με ξετρέλανε τελικά. Δεν ξέρω. Πιστεύω ότι αυτό που με απώθησε ήταν η κεντρική ιδέα της απελευθέρωσης της «πατρίδας» και της θυσίας γι’ αυτή, που με ενόχλησε. Μου έκανε υπερβολικά «άσπρη», υπερβολικά «ηρωική» παρασέρνοντας και τους χαρακτήρες. Και οι κεντρικοί ήρωες επίσης μου φάνηκαν υπερβολικά «ανώτεροι», του κόσμου τους. Μονάχα οι «αρνητικοί» χαρακτήρες έμοιαζαν να έχουν περισσότερες της μιας πλευρές. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blondbrained Posted January 21, 2009 Share Posted January 21, 2009 οπότε πού καταλήγουμε ωρε παιδιά? Με ποιά κριτήρια δίνονται τα βραβεία εν τέλει, γιατί θα τρελαθώ. Εγώ ήμουν έτοιμη να πάω να τον αγοράσω τον τύπο, όταν είδα οτι πήρε το βραβείο του φανταστικού (ουάου!), αλλά ευτυχώς διάβασα αυτό το τόπικ, και μού'χει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο!!!! Ma perque??????? Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 21, 2009 Share Posted January 21, 2009 οπότε πού καταλήγουμε ωρε παιδιά? Με ποιά κριτήρια δίνονται τα βραβεία εν τέλει, γιατί θα τρελαθώ. Εγώ ήμουν έτοιμη να πάω να τον αγοράσω τον τύπο, όταν είδα οτι πήρε το βραβείο του φανταστικού (ουάου!), αλλά ευτυχώς διάβασα αυτό το τόπικ, και μού'χει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο!!!! Ma perque??????? Εγώ πάντως δε θα σου έλεγα μην τον διαβάσεις. Νομίζω ότι όλα έχουν να κάνουν με το γούστο του καθενός μας. Το Tigana θα το πρότεινα. Αυτά που ενόχλησαν εμένα εσένα μπορεί να σου άρεσαν και το αντίστροφο. Σε γενικές γραμμές είναι ένα καλογραμμένο, ψευδοιστορικό βιβλίο. Άλλωστε ονόματα και settings είναι εμπνευσμένα από την μεσαιωνική Ιταλία. Για το τελευταίο του βιβλίο δεν έχω άποψη οπότε είναι ρίσκο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 21, 2009 Share Posted January 21, 2009 Εγώ πάντως δε θα σου έλεγα μην τον διαβάσεις. Νομίζω ότι όλα έχουν να κάνουν με το γούστο του καθενός μας. Το Tigana θα το πρότεινα. Αυτά που ενόχλησαν εμένα εσένα μπορεί να σου άρεσαν και το αντίστροφο. Σε γενικές γραμμές είναι ένα καλογραμμένο, ψευδοιστορικό βιβλίο. Άλλωστε ονόματα και settings είναι εμπνευσμένα από την μεσαιωνική Ιταλία. Για το τελευταίο του βιβλίο δεν έχω άποψη οπότε είναι ρίσκο. Θα συμφωνήσω κάθετα μαζί σου constantine ότι δηλαδή τα πάντα είναι θέμα γούστου. Όχι μόνο στα βιβλία, αλλά και σε όλες τις πτυχές της ζωής. Νομίζω πως το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος είναι να διαβάζει και να βγάζει τα συμπεράσματα του. Όσο για 'μένα από Kay έχω διαβάσει μέχρι τώρα μόνο το Tigana το οποίο και με μάγεψε Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted January 21, 2009 Share Posted January 21, 2009 Εγώ πάντως δε θα σου έλεγα μην τον διαβάσεις. Νομίζω ότι όλα έχουν να κάνουν με το γούστο του καθενός μας. Το Tigana θα το πρότεινα. Αυτά που ενόχλησαν εμένα εσένα μπορεί να σου άρεσαν και το αντίστροφο. Σε γενικές γραμμές είναι ένα καλογραμμένο, ψευδοιστορικό βιβλίο. Άλλωστε ονόματα και settings είναι εμπνευσμένα από την μεσαιωνική Ιταλία. Για το τελευταίο του βιβλίο δεν έχω άποψη οπότε είναι ρίσκο. Η πλάκα είναι ότι δεν είναι ακριβώς ψευδοϊταλικά τα ονόματα αλλά γενικά το όλο θέμα θυμίζει πολύ έντονα την Πελοπόννησο την εποχή της Φραγκοκρατίας. Ακόμη κι ο χάρτης της χώρας που λέγεται Τιγκάνα είναι ο χάρτης της Πελοποννήσου αναποδογυρισμένος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
constantinos Posted January 22, 2009 Share Posted January 22, 2009 Η πλάκα είναι ότι δεν είναι ακριβώς ψευδοϊταλικά τα ονόματα αλλά γενικά το όλο θέμα θυμίζει πολύ έντονα την Πελοπόννησο την εποχή της Φραγκοκρατίας. Ακόμη κι ο χάρτης της χώρας που λέγεται Τιγκάνα είναι ο χάρτης της Πελοποννήσου αναποδογυρισμένος. Έχεις δίκιο. Τα περισσότερα όμως είναι εμπνευσμένα από Ιταλία. Όχι όλα. Πολλά θυμίζουν Ελλάδα και ειδικά ο χάρτης. Βγάζει μάτι. Άσε που εκείνο το Τρεγέα δύσκολα μπορεί να σε παραπέμψει αλλού. Πάντως το όλο θέμα με τους αμπελώνες και τα κρασιά, ονόματα όπως το Κατριάννα και άλλα δείχνουν ότι μάλλον ο συγγραφέας είχε περισσότερο στο μυαλό του τη φεουδαρχική Ιταλία όταν το έγραφε. Μπορεί όμως και να ήταν η Πελοπόννησος. Δεν έχει και πολύ σημασία. Σημασία έχει ότι ο Kay στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε μια ιστορική περίοδο για να κάνει τον κόσμο του αληθοφανή. Αυτό για εμένα τουλάχιστον είναι θεμιτό και με βάζει στο κλίμα. (Το έχω κάνει κι εγώ άλλωστε) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
D'Ailleurs Posted January 22, 2009 Share Posted January 22, 2009 Το οποίο αποδεικνύει ότι είσαι πιο ρηχός κι από κουταλάκι του γλυκού, πιο πεζός από σφραγιδοκολλητή και το γούστο σου είναι ισάξιο του συζύγου της Ροζάν Μπαρ. βρίσε με κι'άλλο μου αρέσει. οπότε πού καταλήγουμε ωρε παιδιά? Με ποιά κριτήρια δίνονται τα βραβεία εν τέλει, γιατί θα τρελαθώ. Εγώ ήμουν έτοιμη να πάω να τον αγοράσω τον τύπο, όταν είδα οτι πήρε το βραβείο του φανταστικού (ουάου!), αλλά ευτυχώς διάβασα αυτό το τόπικ, και μού'χει σηκωθεί η τρίχα κάγκελο!!!! Ma perque??????? καταλήγουμε στο αυτονόητο συμπέρασμα οτι ο τυπάλδος δεν κάνει ούτε για το γράψιμο ενός μάνιουαλ τοστιέρας. Πέραν της πλάκας, δεν έχει σημασία ποιός πήρε τι βραβείο και πότε. Άλλωστε τα περισσότερα βραβεία είναι πλέον εμπορικός θεσμός. Αμα θέλεις τόσο να διαβάσεις τον σαχλαμπούχλα τον Κέι, αγόρασε το "Τιγκάνα" ή το "Ενα τραγούδι για το -πως-το-λένε" σε έκδοση τσέπης που κοστίζει γύρω στα οκτώ ευρώ (είχε ξεκινήσει μια τέτοια σειρά ο Αnubis αλλα το σταμάτησε), και αμα είναι του γουστου σου διάβασε και τα υπόλοιπα. Θα σου έδινα το "Τιγκάνα" αλλα πήρε πόδι απο το σπίτι μου εδώ και καιρό! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted January 25, 2009 Share Posted January 25, 2009 Δεν ξερω....Απο τα εργα του κατηγορουμενου εχω διαβασει την τριλογια της Φιοναβαρ που σε καποια(λεω σε καποια) ηταν πραγματικα επικο ενω σε καποια αλλα θυμηζε παραμυθακι...Απο αλλα εργα του το Σαραντινο ψηφιδωτο ηταν πολυ καλο ενω το βιβλιο του με τους βικινξ που δεν θυμαμαι πως λεγοταν το βρηκα με κενοτητα λογου και πλοκης... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joe Posted February 1, 2009 Share Posted February 1, 2009 Eνταξει παιδια μην ειμαστε υπερβολικοι. Ο Κευ ειναι ενας ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟΣ συγγραφεας και το μονο αληθινο στραβοπατημα ειναι το τελευταιο βιβλιο του. Ολα τα προηγουμενα για μενα παρουσιαζουν μια διαρκη πορεια βελτιωσης απο το αδιαφορο (Υφαντο, ναι δεν αλλαζω γνωμη με τιποτα ειναι πολυ χαζοπαραμυθακι και κατωτερο των περιστασεων), στο καλο (Λεοντες, Τραγουδι) στο συναρπαστικο παρα τριχα (Τιγκανα) στο υπεροχα χορογραφημενο αναγνωσμα ( Σαραντιο. Πολεμιστες). Ο Κευ γινοταν σταθερα καλυτερος και καλυτερος. Το ψευδοιστορικο υποβαθρο δεν με ενοχλει καθολου, ειμαι λατρης της ιστοριας και καλου ιστορικου μυθιστορηματος και πραγματικα ενοχλουμε απο ηλιθιωδεις ιστοριουλες που ταλανιζουν το φανταζυ και στηριζονται σε μαγικα χαρακτηρων που σχεδον τους ακουω να μιλουν με βλαχοαμερικανικη προφορα και βλεπω την χολλυγουντιανη κομμωση τους. Τα βραβεια δεν ξερω πως βγαινουν αλλα φανταζομαι πως βγαινουν οπως ολα τα βραβεια, απο κλικες που τα συμφεροντα τους απτονται της απονομης στον ταδε ή δεινα. Εκδοτικοι οικοι περιμενουν με το χερι στο ποντικι να προσθεσουν στην μακετα του εξωφυλλου το φλασακι ''καλυτερη βιβλιαρα του συμπαντος για το 2009'' και αλλα τετοια ωραια. Πραγματικα απορω με την σκληρη σταση πολλων απεναντι στον Κευ. Προσωπικα τον εχω χιλιες φορες καλυτερο απο την Λε Γκεν με τα χλιαρα βιβλιακια της και την Αουελ με το προιστορικο Αρλεκιν της. Ειπα δυο συγγραφεις που υμνουνται απο πολλους σαν πρωτα παραδειγματα που μου ηρθαν. Δεν κανω καν την τριπλα να βαλω τον Μπρουκς στο παιχνιδι γιατι ειναι αδικια, ο ανθρωπος δεν ειναι συγγραφεας.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Waylander Posted February 7, 2009 Share Posted February 7, 2009 Προσωπικα τον εχω χιλιες φορες καλυτερο απο την Λε Γκεν με τα χλιαρα βιβλιακια της και την Αουελ με το προιστορικο Αρλεκιν της. Ειπα δυο συγγραφεις που υμνουνται απο πολλους σαν πρωτα παραδειγματα που μου ηρθαν. Δεν κανω καν την τριπλα να βαλω τον Μπρουκς στο παιχνιδι γιατι ειναι αδικια, ο ανθρωπος δεν ειναι συγγραφεας.... Δεν ξερω αν ειναι καλυτερος απο την λε γκεν η οχι αλλα το σχολιο για τον καημενο τον Μπρουκς ....LOL Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
MountainRoot Posted January 25, 2010 Share Posted January 25, 2010 Δυστυχώς, εχω την κακιά συνήθεια όταν μου κάνουν δώρο ένα βιβλίο να κάθομαι να το διαβάσω ότι και να είναι αυτό. Τελευταίο δώρο το ΥΖΑΜΠΕΛ απο τον Guy Gavriel Kay Εκατσα και το διάβασα λοιπόν. Μην κάνετε το ίδιο λάθος με μένα. Το βιβλίο ήταν άθλιο. Απορώ πως μπόρεσε και έγραψε κάτι τέτοιο. Γιατί? Εχω διαβάσει και άλλα έργα του και ξέρω πως άλλα ήταν πολύ καλά και άλλα απλά καλά. Αυτό ήταν άθλιο. Τίποτα δεν είχε. Κρίμα την ώρα που έφαγα να το διαβάσω. Μην χάσετε τα λεφτά σας. Στα Συν - Ωραίο εξώφυλλο - Μετράει για το countdown των 50 βιβλίων του 2010 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.