alanon Posted February 16, 2012 Share Posted February 16, 2012 σε οποιον δεν αρεσε η αρμπον και θελει να την πουλησει ας μου στειλει ενα Pm Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted March 6, 2012 Share Posted March 6, 2012 (edited) χτες το βραδυ τελειωσα το υφαντο της φιοναβαρ και ειπα να γραψω κι εγω μια αποψη. αφου διαβασα ολες τις αποψεις εδω κατεληξα οτι ειμαι καπου στη μεση. συμφωνω για το πολυ μπλα μπλα σε αρκετα σημεια που σε κουραζει. συμφωνω με τις ομοιτητες με τη μεση γη του τολκιν αλλα αυτο δεν με πειραξε. επισης βαρεθηκα να ν διαβαζω οτι ολοι κλαιγανε (ελεος πια). επισης η ιστορια με το τριγωνο του καμελοτ θα μπορουσε να λειπει. επισης βαρεθηκα με τις ψυχολογιες αναζητησεις των ηρωων τελος ο μαουκγριμ αν ακι ειναι το κακο σχεδον δεν υπαρχει. αυτα ηταν τα αρνητικα. απο την αλλη ομως αυτη η ιστορια ειχε καποιες πολυ ωραιες ιδεες και τις εδενε σε καποια σημεια πολυ εξυπνα ο ΚΑΥ. επισης επαιζε αρκετα με τα νευρα του αναγνωστη ωστε εκει που ησουν ετοιμος να τον βρισεις για την καθυστερηση σου πεταγε μια μικρη παγιδα και κολλαγες για να πας πιο κατω. στο θεμα ρυθμου δεν ηταν εξπρες αλλα ειχε τα κολπα του που ηταν πολυ γοητευτικα. ηταν η πρωτη επαφη με τον συγγραφεα και το εκανα ετσι κοντρα στο ρευμα του τοπικ για να παω τωρα στα πιο καλα του. ...συνεχιζω απο σημερα με τιγκανα που φαινεται πολυ καλυτερη. Edited March 6, 2012 by alanon Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted March 27, 2012 Share Posted March 27, 2012 tigana τελος και πραγματικα καταλαβαινω γατι καποιοι εδω μεσα λατρεουν τον kay. μου αρεσε παρα πολύ ιδιαίτερα ο 2ος τομος χωρις να υστερει σημαντικα και ο πρωτος. πολυ ωραιο και καλογραμμένο μυθιστορημα με μοναδικο πρόβλημα του ισως μια μικρή κοιλιά που κα΄νει καπου στη μέση με στόχο όμως νομιζω να χαλαρωσει λιγο τον αναγνωστη για το χαμο που θα επακολουθησει. πολυ δραματικο αλλα οχι αφελες και σιροπιαρικο. ειναι το πρωτο φετινο μου 10 και πραγματικα το χαρηκα πολύ. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted January 26, 2014 Share Posted January 26, 2014 Currently διαβάζω το Τιγκάνα. Παρόλο που πια το φάντασι σαν είδος φαντάζει όχι και τόσο κοντά στα γούστα μου, ομολογώ πως το Τιγκάνα με έχει απορροφήσει. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mhtsos Posted January 27, 2014 Share Posted January 27, 2014 Προσωπικά βρήκα το Υφαντό πάρα πολύ βαρετό. Μέχρι τώρα τρεις φορές άρχισα να το διαβάζω και τρεις το παράτησα. Δεν ξέρω τι τα κάνει τόσο βαρετό,ίσως η γραφή,ίσως το 80s συναίσθημα που βγάζει μιλώντας για τον "πραγματικό" κόσμο,ίσως απλά δεν με αρέσει η υπόθεση. Πάντως σίγουρα δεν θα έκανα τον κόπο να συνεχίσω κάποιο από τα άλλα του μυθιστορήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted January 27, 2014 Share Posted January 27, 2014 Διάβασε το Τιγκάνα που αξίζει στάνταρ, τα υπόλοιπα υστερούν αλλά σε αυτό συμφωνούμε ότι τα πήγε καλά ο GGK. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted January 27, 2014 Share Posted January 27, 2014 σιγουρα το τιγκανα ειναι πολυ καλο οπως επισης και το υφαντο ειναι βαρετο...προσφατα διαβασα και το σαραντινο ψηφιδωτο το οποίο ειναι μετριο στον 1ο τομο αλλα στον 2ο ειναι αριστουργημα... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mhtsos Posted January 31, 2014 Share Posted January 31, 2014 Θα το δοκιμάσω(γιατί το έχω ήδη κατεβάσει στην συλλογή του Gray),αλλά δεν περιμένω και πολλά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 22, 2014 Share Posted October 22, 2014 (edited) Διάβασα τον πρώτο τόμο του Τιγκάνα. Πολύ ωραία ιστορία, αλλά υπερβολικά συναισθηματική γραφή (σε σημείο που σπάει νεύρα). Δηλαδή, δεν μπορεί να κόβει συνέχεια τη δράση (το κάνει συνέχεια! ) για να μας περιγράψει την ψυχολογική κατάσταση του ήρωα. Το παρακάνει σ' αυτό (ενώ γράφει πολύ ωραία), δεν ξέρει τι θα πει μέτρο. Οι χαρακτήρες επίσης είναι ίδιοι. Δεν ξεχώρισα κανέναν. Όλοι μιλάνε με τον ίδιο τρόπο (εκτός από έναν), είναι πολύ συναισθηματικοί και έχουν την ίδια ευκολία να το εκφράζουν. Ό,τι και να κάνουν, μα ό,τι, πρέπει μετά να νιώθουν κάπως γι' αυτό και να το σκέφτονται. Μπιαχ. Το πρώτο κομμάτι όμως με ενθουσίασε, χωρίς να με κουράσουν ακόμα αυτά. Και μετά ήρθε η Διανώρα... Εκεί παράτησα το βιβλίο για πολύ καιρό, απλά δεν πήγαινε. Αυτή η βαρετή, ανυπόφορη Διανώρα, είναι βασικό μειονέκτημα του πρώτου βιβλίου. Δεν κάνει τίποτα, μόνο υπάρχει για να μας σπάει τα νεύρα (εντάξει, κάνει κάτι μεγάλο σε κάποια φάση, αλλά επί δεκάδες σελίδες απλά σέρνει τα πασουμάκια της και θυμάται. Αν θες να παρατήσω βιλίο, δώσε μου γυναίκα να σέρνει τα πασουμάκια της και να κάθεται στα μαξιλαράκια της - Νταινέρυς; δεν σε είδα). Ξεκίνησα το δεύτερο βιβλίο χθες, και με ανακούφιση είδα ότι έχει μία σκηνή στην αρχή κιόλας, όπου κάτι κάνει. Και είναι και πολύ ωραία σκηνή. Για να δούμε. Το τελευταίο μέρος του βιβλίου είναι πάλι νορμάλ, γίνονται πράγματα και κλείνει καλά. Παρά τα προβλήματα που ανέφερα (που για άλλους είναι πλεονεκτήματα), το συστήνω ως ένα πλύ καλό fantasy, από αυτά που ξεχωρίζουν απ' το πλήθος. Edited October 22, 2014 by Cassandra Gotha 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted November 11, 2014 Share Posted November 11, 2014 (edited) Διάβασα και τον δεύτερο τόμο του Τιγκάνα. Του βγάζω το καπέλο, του φιλώ τα πόδια, του ψήνω κι έναν τούρκικο, του κύριου Kay. Πάμε: Ένα από τα ωραιότερα βιλία που έχω διαβάσει. Και ίσως το πιο δίκαιο, υπέροχο τέλος που έχω διαβάσει. Όλο το βιβλίο ήταν καλό, καλύτερο από το πρώτο. Γίνονται περισσότερα πράγματα, σ' αυτό, αν και πάλι είχα την αίσθηση ότι ο συγγραφέας αποφεύγει τη δράση όπως ο διάολος το λιβάνι. Δηλαδή, προς το τέλος πια, έλεγα αμάν πότε θα ξεκινήσουν όλα, όπως έλεγαν και οι πρωταγωνιστές. Κι εκεί που ξεκίνησαν, εκεί που ήμασταν μέσα στη μάχη, επιτέλους, το έκοψε για να μας πει ότι στο Μπόρσο η μέρα ήταν καλή και η Αλιανώρα με την Ελένα μάζεψαν λουλούδια το πρωί. Δηλαδή, χαρακίρι ρε μεγάλε. Εντάξει, δεν είχε να μας πει αυτό, αλλά κάτι σημαντικό, αλλά δεν μπορούσε να το πει αλλιώς, να μην μας ξενερώνει; Και είμαι της γνώμης ότι μπορούσε να τό 'χει πει νωρίτερα, και να το περιμένουμε. Αλλά εκτός από αυτό, δεν βρήκα άλλο αρνητικό στο βιβλίο, διάβαζα χουζουρεύοντας και δεν ήθελα να τελειώσει. Ναι, όταν τον συνηθίσεις είναι εθιστικός ο Kay. Μετά τον θες να σου λέει τα πράγματα έτσι, αργά, αγαπώντας τον άνθρωπο και τις αδυναμίες του (ωχ, κόλλησα). Θα μου λείψουν ακόμη και τα ονόματα: Σέντσιο, Μπαρμπαντιόρ, (που στην αρχή μου φαινόταν αστείο, ακούγεται κάπως στα ελληνικά), Κατριάνα, Αλλεσάν... Τιγκάνα. Όλα και όλοι θα μου λείψουν, αλλά είναι εκεί, στη βιβλιοθήκη μου, τους ξαναβρίσκω όποτε θέλω. Το κεφάλαιο με τη Βουτιά είναι μέσα στα τρία καλύτερα σημεία και των δυο τόμων. Πολύ δυνατό. Το τέλος... το τέλος.... Τι να πω; Πόσο εκπληκτικό ήταν αυτό που έκανε με τον, ξέρετε ποιον; Πόσο λάτρεψα που ο άλλος στεκόταν από πάνω του και δεν χαμπάριασε (και κανείς δεν του το είπε) ; Το λάτρεψα. Και την άλλη, την ξέρετε ποια... Ναι, καλά έκανε, δεν λυπήθηκα. Ούτε χάρηκα, όμως. Την σεβάστηκα. Ναι, με έπιασε για τα καλά ο κύριος. Ουφ. Πάω να δω τι άλλα βιβλία έχει. Edited November 11, 2014 by Cassandra Gotha 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted November 11, 2014 Share Posted November 11, 2014 Μα αυτό το τέλος είναι για σεμινάρια. Απ' όλες τις πλευρές κι απόψεις. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted November 11, 2014 Share Posted November 11, 2014 Αν πιάσεις άλλα δικά του θα ψιλοαπογοητευτείς καθώς στο Τιγκάνα έπιασε την κορυφή του ο τύπος, όπως φαίνεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikospapadimitriou Posted November 19, 2014 Share Posted November 19, 2014 Βασικά απο ΚΑΥ έχω διαβάσει αρκετά βιβλία, εκτός απο το υφαντό και τους λέοντες του αλρασαν, και μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές μου άφησαν καλές εντυπώσεις. Όμως όταν επιχείρησα να ξαναδιαβάσω το Τιγκανά μετά από κάποια χρόνια με έπιασε ακατάσχετη βαρεμάρα. Το ίδιο μου συνέβη και με τα άλλα βιβλία του. Δεν μπορώ να πω πως με έχει κερδίσει σαν αναγνώστη, μπορεί να είναι αναγνωρισμένος και να έχει περγαμηνές, αλλά εμένα δεν μου ταιριάζει. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naya Posted November 19, 2014 Share Posted November 19, 2014 Το Υφαντό είναι ένα από τα πιο μαγικά βιβλία φαντασίας...Έχει τα πάντα...Σε κάποιο σημείο πάτησα και τα κλάματα από τη συγκίνηση...Έχει ευφυή ευρήματα (π.χ το Κυνήγι εμένα με ενθουσίασε, όπως και ο Ψυχοβόρος), αν και θα συμφωνήσω ότι το κομμάτι με τον Αρθούρο ίσως έπρεπε να λείπει..Απλά εξαιρετικό! Το Tigana μου άρεσε επίσης πάρα πολύ, οι χαρακτήρες είναι εξαιρετικά καλογραμμένοι, τους ένιωσα αμέσως τόσο οικείους... Οι Άρχοντες του Αλ Ρασάν ξεκίνησαν κάπως απογοητευτικά (για τα δεδομένα του Kay) αλλά ο δεύτερος τόμος άξιζε... Θα πρότεινα να δώσετε μια ευκαιρία και στο Ysabel. Σε αυτό το urban fantasy μυθιστόρημα μπλέκει περίτεχνα το παρελθόν και το παρόν, την ιστορία με την φαντασία, και με αιφνιδίασε η εμφάνιση δύο γνώριμων χαρακτήρων - με άφησε με ένα χαμόγελο στα χείλη το να μάθω τι απέγιναν μετά από χρόνια 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted February 6, 2015 Share Posted February 6, 2015 Μετά από πολλά μα πολλά χρόνια, διάβασα Kay - Τα Άλογα του Ουρανού...και θυμήθηκα γιατί είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας! Ευτυχώς, μετά την απογοήτευση που είχα με τους Πολεμιστές του Λυκόφωτος και το Υζαμπέλ, ο Kay που γνώρισα στο λύκειο-πανεπιστήμιο επιστρέφει με ένα μικρό αριστούργημα! Λυρισμός, ανθρωπιά, πίστη, φιλία, έρωτας...απ'όλα έχει και σε σωστές δόσεις. Μοναδικό μειονέκτημα η περίεργη αφήγηση της ιστορίας που είναι λες και τα περιγράφει ένας ιστορικός του μέλλοντος, ξέρει και τι έγινε εκείνη τη στιγμή που το περιγράφει και σχολιάζει μάλιστα με πολλές εκνευριστικές παρενθέσεις, αλλά ταυτόχρονα ξέρει και τον αντίκτυπο στο μέλλον. Λίγο με ζάλισε και με εκνεύρισε αυτό το θέμα, αλλά του το συγχωρώ. Φοβερό βιβλίο, που πιάνει την ψυχοσύνθεση της Ανατολής που είναι τόσο παράξενη για μας του δυτικούς. Μαγεία. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 8, 2015 Share Posted March 8, 2015 (edited) Ύζαμπελ Πρώτη μου επαφή με το έργο του Γκάι Γκάβριελ Κέι και μπορώ να πω ότι έμεινα, σε γενικές γραμμές, ευχαριστημένος. Θα μου πείτε γιατί έπιασα πρώτο το Ύζαμπελ, που πολλοί θεωρούν ως το πιο αδύναμο του συγγραφέα. Πρώτα-πρώτα το βρήκα φτηνά το Σάββατο στο bazaar των εκδόσεων Anubis. Δεύτερον είναι το πιο μικρό σε μέγεθος βιβλίο του Κέι. Και τρίτον, πολύ απλά δεν ήθελα να ξεκινήσω με κάποιο από τα δυνατά του έργα, με αποτέλεσμα να έθετα από νωρίς τον πήχη ψηλά. Σύντομη περίληψη: Ο δεκαπεντάχρονος Νεντ Μάρινερ συνοδεύει τον πασίγνωστο φωτογράφο πατέρα του στην Προβηγκία της Γαλλίας και συγκεκριμένα στην πόλη Εξ, για τις ανάγκες φωτογράφισης ενός λευκώματος. Τα συγκεκριμένα μέρη έχουν μεγάλη ιστορία, καθώς στο παρελθόν έζησαν πολλές μάχες και μετακινήσεις λαών. Κέλτες και Ρωμαίοι, μεταξύ άλλων, έζησαν πολλά χρόνια πριν στην πόλη αυτή. Ο Νεντ θα βρεθεί στην μέση μιας διαμάχης που χάνεται στο μακρινό παρελθόν, μιας διαμάχης μεταξύ δυο μυστήριων αντρών για τα μάτια μιας πανέμορφης γυναίκας, της Ύζαμπελ. Την παραμονή της Κέλτικης γιορτής Μπελτέιν, της ιερής νύχτας των πνευμάτων, τα σύνορα μεταξύ του κόσμου των νεκρών και των ζωντανών θα πέσουν και τόσο ο Νεντ όσο και οι κοντινοί του άνθρωποι, θα ζήσουν μια περιπέτεια με έντονες μεταφυσικές προεκτάσεις. Τα στοιχεία του βιβλίου που μου άρεσαν πολύ, ήταν η σούπερ ατμόσφαιρα, ο συνδυασμός ιστορίας και φαντασίας, καθώς και ότι η πλοκή εξελισσόταν στην σύγχρονη εποχή. Η αλήθεια είναι ότι ο Κέι με έκανε να ψάξω στο ίντερνετ κάποια ιστορικά γεγονότα της περιοχής και στην συνέχεια έριξα μια ματιά στο Google Earth street view για να δω τα μέρη τα οποία επισκέφτηκαν οι χαρακτήρες. Θα ήθελα μια μέρα να τα επισκεφτώ. Από κει και πέρα, η πλοκή μάλλον είχε αρκετά ασαφή σημεία και πολλά ερωτήματα έμειναν αναπάντητα. Γενικά δεν πείστηκα και τόσο για το μεταφυσικό κομμάτι. Πολλά τα γιατί και πως. Όμως δέθηκα με τον έφηβο Νεντ (περισσότερο) και με τους υπόλοιπους χαρακτήρες (λιγότερο) και δεν πέρασα καθόλου άσχημα με την περιπέτεια που έζησαν. Η γραφή μου άρεσε, ήταν ιδιαίτερα ευκολοδιάβαστη και ξεκούραστη, με χιούμορ εδώ και κει, αν και μερικοί διάλογοι που είχαν σκοπό την πλάκα, μου φάνηκαν κάπως εκτός κλίματος, με βάση τα τεκταινόμενα. Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Κέι ξέρει να γράφει. Αυτά τα ολίγα. Με βάση τα σχόλια εδώ μέσα περίμενα κάτι τελείως μέτριο, τελικά όμως διάβασα κάτι καλό, που είχε όμως τα προβληματάκια του. Όσες ασάφειες, όσες ευκολίες στην πλοκή και να υπήρχαν, δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι τελικά πέρασα καλά με την ιστορία αστικής φαντασίας που έγραψε ο Κέι, οπότε δεν υπάρχει και λόγος να μην δώσω στο βιβλίο τέσσερα αστεράκια στο Goodreads. 7.5/10 Edited March 8, 2015 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
gregacm Posted March 26, 2015 Share Posted March 26, 2015 Πριν απο λιγο τελειωσα το Τιγκανα. Τι να πω τωρα. Καταπληκτικο βιβλιο, γεματο συναισθημα. Η ιστορια πολυ καλη και καλα δομημενη μεχρι την τελικη κορυφωση. Η οποια κορυφωση, οπως ειπαν και καποια παιδια πιο πανω, ειναι πραγματικα φοβερη. Πολυ και καλη και η γραφη του Kay, καταφερνει να μου μεταδωσει πολλα συναισθηματα χωρις να με κουρασει καθολου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikospapadimitriou Posted July 16, 2015 Share Posted July 16, 2015 Καλησπέρα. Να πω την αλήθεια εγώ τον ψιλοβαριέμαι τον ενλόγω συγγραφέα. Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του όπως το ένα τραγουδι για την ανμπορ, τιγκανα, τα άλογα του ουρανου, πολεμιστές του λυκόφωτος και το τιγκανα. Αυτά μου έκαναν καλή εντυπωση, αλλά παρατήρησα πως όταν επιχείρησα να τα διαβάσω ξανά δεινοπάθησα από την βαρεμάρα. Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό. Το τελευταίο δικό του που διάβασα ήταν το Υζαμπέλε που πραγματικά δακρυσα από την βαρεμαρα. Το θεωρώ τραγικό. Για να καταλήξω κάπου, αν έχει κανείς χρόνο και του πέσουν στα χέρια τα βιβλία του ας τους ρίξει καμιά ματιά. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω την σύγκριση με τον Τολκιν και τις δηλώσεις του τύπου ότι είναι άξιος συνεχιστής του έργου του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted July 18, 2015 Share Posted July 18, 2015 Καλησπέρα. Να πω την αλήθεια εγώ τον ψιλοβαριέμαι τον ενλόγω συγγραφέα. Έχω διαβάσει αρκετά βιβλία του όπως το ένα τραγουδι για την ανμπορ, τιγκανα, τα άλογα του ουρανου, πολεμιστές του λυκόφωτος και το τιγκανα. Αυτά μου έκαναν καλή εντυπωση, αλλά παρατήρησα πως όταν επιχείρησα να τα διαβάσω ξανά δεινοπάθησα από την βαρεμάρα. Δεν ξέρω που οφείλεται αυτό. Το τελευταίο δικό του που διάβασα ήταν το Υζαμπέλε που πραγματικά δακρυσα από την βαρεμαρα. Το θεωρώ τραγικό. Για να καταλήξω κάπου, αν έχει κανείς χρόνο και του πέσουν στα χέρια τα βιβλία του ας τους ρίξει καμιά ματιά. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω την σύγκριση με τον Τολκιν και τις δηλώσεις του τύπου ότι είναι άξιος συνεχιστής του έργου του. Ο Guy Gavriel Kay ήταν βοηθός του Christopher Tolkien κατά την επιμέλεια του Σιλμαρίλλιον. Έχει λοιπόν μελετήσει σε βάθος το έργο του και αυτό που προσπαθεί να κάνει στα περισσότερα (αλλά όχι σε όλα) τα βιβλία του είναι να χτίσει κόσμους όπως περίπου έχτισε τον κόσμο του ο Tolkien. Φτιάχνει κουλτούρες, τραγούδια, κ.λ.π. και οι χαρακτήρες του λειτουργούν στα όρια της πραγματικότητας τους. (Με τη διαφορά ότι δεν έχει χτίσει έναν κόσμο με τη λεπτομέρεια της Μέσης-Γης, αλλά χτίζει μόνο ότι έχει ανάγκη για ένα βιβλίο ή για μία τριλογία.) Εκεί ανάγονται οι συγκρίσεις. Και είναι ένας συγγραφέας που γύρω στο 1990 πρωτοπορούσε ως προς τις κοσμοπλασίες του. Όσο για το Ύζαμπελ... ούτε εμένα μ' άρεσε. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Carolus Rex Posted August 10, 2015 Share Posted August 10, 2015 (edited) Πολύ μπλαμπλα κι από ουσία τίποτα, ως τώρα, η Τιγκάνα, Πολύ αθώοι οι χαρακτήρες, δεν θα άντεχαν ώρα σε άλλους κόσμους. Για να δούμε τι λέει και η χανούμ μπουρέκ του Μπράντιν. Υπέροχος στις περιγραφές ο Kay, στάζει πόνο το βιβλίο αλλά για κάποιο λόγο δεεεεεν έχω κολλήσει...συνεχίζω και βλέπω. Ντέβιν, είσαι πρήξας. Edited August 10, 2015 by Carolus Rex Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted September 12, 2015 Share Posted September 12, 2015 Είχα την ευκαιρία να γνωρίσω φέτος τον GGK με την τριλογία της Φιόναβαρ και δεν ήθελα και πολύ για να με πείσει ότι είναι πραγματικά ένας σπουδαίος συγγραφέας, πόσο μάλλον για να μπει στην λίστα των αγαπημένων μου. Έχοντας διαβάσει πλέον πέντε βιβλία από τον κύριο μπορώ να πω ότι τον προτιμώ στα αυτοτελή βιβλία πιο πολύ. Παρακάτω ένα μικρό σχόλιο για το καθένα. Το Υφαντό της Φιόναβαρ Στο πρώτο βιβλίο ο Kay μας δείνχει τον κόσμο της Φιόναβαρ, με συνδιασμό λίγο και από τον δικό μας κόσμο ίσως και για να το κάνει και λίγο πιο μοντέρνο. Ένα μεγάλο μειονέκτημα που έχει εδώ ο Kay είναι ότι ασχολείται πάρα πολύ με την κοσμοπλασία, ίσως υπερβολικά πολύ χωρίς να δίνει μεγάλη ανάπτυξη στους χαρακτήρες και με καθόλου δράση με αποτέλεσμα να κουράζει και να σε βαραίνει μετά από λίγο. Αν και προσωπικά μου άρεσε πολύ η κοσμποπλασία και τα υπέροχα ονόματα δεν παύει να έχει αυτό το μειονέκτημα. Το δεύτερο βιβλίο είναι ακριβώς το αντίθετο από το πρώτο, μπόλικη δράση και άναπτυξη χαρατκήρων με ελάχιστη κοσμοπλασία. Αν και το μικρότερο από τα τρία είναι αρκετά καλό συνολικά. Το τρίτο και τελευταίο μέρος κλείνει με τον μεγάλο πόλεμο. Ο Kay συνδιάζει αυτή την φορά την μαγεία από το πρώτο και την δράση από το δεύτερο με την υπέροχη γραφη του. Η ιστορία τραβάει λίγο παρα πάνω απ' όσο χρειαζόταν αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ καλό. Ένα τραγούδι για την Αρμπόν Εδώ έχει βάλει ένα διαφορετικό στυλ, λίγο πιο ιστορικό και αν και είναι πιο "ελαφρύ" σε σχέση με τα προηγούμενα μου άρεσε αρκετά. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τον μύθο των τροβαδούρων στη μεσαιωνική Γαλλία αλλά ο Kay έχει βάλει τους χαρακτήρες σε έναν εντελώς δικό του κόσμο, χωρίς να είναι ακριβώς ιστορικό αλλά πιο πολύ φάντασυ.Προσωπικά είναι ένα βιβλίο που σίγουρα θα πρότεινα αν και στην αρχή είναι λίγο κουραστικά μετά κυλάει πολύ καλά. Tigana Το πιο διάσημο βιβλίο του Kay που σίγουρα αξίζει τη φήμη του και με το παραπάνω. Εμπνευσμένος από την αναγέννηση της Ιταλίας στο μεσαίωνα μας φέρνει τη δική του φαντασική εκδοχή (όπως και παραπάνω) σε ένα πραγματικά υπέροχο βιβλίο. Η ιστορία επικεντρώνεται στην πόλη Tigana, χάμενη και ξεχασμένη πλέον μετά το πόλεμο των δύο αντίπαλων μάγων που κατέκτησαν από μισές περιοχές της Peninsula of the Palm (Χερσόνησο της Παλάμης αν το έχει έτσι και το ελληνικό) και ήρθε η ώρα για να την ξανα θυμηθούν. Μου άρεσε πάρα πολύ έτσι όπως στην αρχή ο Kay σε πιάνει και σιγά σιγά αρχίζει να ξεδιπλώνει την υπέροχη κοσμοπλάσια μέχρι το τέλος, με αρκετή δράση και ένα δυνατό τέλος που δεν το περιμένεις. Από τους χαρακτήρες μπορώ να πω μου άρεσαν όλοι, αν και φυσικά λάτρεψα την "συμμορία" του Devin, με μια μιρκή εξαίρεση μόνο αυτή της Dianora (που στο δεύτερο μέρος του βιβλίου έγινε λίγο βαρετή) αλλά χωρίς να με ενοχλήσει ιδιαίτερα. Συνολικά αυτό το βιβλίο είναι σκέτη απόλαυση, διαβάστε το όσοι δεν το έχετε κάνει ήδη. 8 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Blacksword Posted May 9, 2016 Share Posted May 9, 2016 The Last Light of the Sun Ένας από τους λίγους συγγραφείς τους Φανταστικού της εποχής μας που κυκλοφορούν, και ίσως από τους μοναδικούς, που μπορεί να προσφέρει ποιότητα ακόμα και μέσα από τα αυτοτελές βιβλία του είναι σίγουρα ο Guy Gavriel Kay και το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση. Η ιστορία του συγκεκριμένου βιβλίου είναι επηρεασμένη από την επιδρομή των Vikings την εποχή του Αλφρέδου του Μέγα, και είναι ίσως πιο σκοτεινή από άλλα βιβλία του Kay που έχω διαβάσει , όπως επίσης και η γραφή του είναι λίγο πιο «δύσκολη» απ’ ότι συνήθως. Όμως μέσα σε αυτό το βιβλίο έχει καταφέρει να κάνει μια μαγική ιστορία, γεμάτη με υπέροχους χαρακτήρες που περνάνε μέσα από πόλεμο, θυσίες, προδοσίες αλλά και αγάπη. Tο βιβλίο σίγουρα δεν είναι εξαιρετικό, και ίσως δεν θα αρέσει σε όλους καθώς είναι λίγο πιο «βαρύ» από άλλα βιβλία του, αλλά προσωπικά μου άρεσε πολύ, τόσο για την ιστορία όσο και για το υπέροχο στυλ του Kay. Οπότε όσοι είστε λάτρεις του Kay δοκιμάστε το και, πιστεύω, δεν θα χάσετε. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tifonas79 Posted June 2, 2016 Share Posted June 2, 2016 Εχω διαβασει δυο βιβλια του συγκεκριμενου συγραφεα,το εαν ηταν οι πολεμιστες του λυκοφωτος,και το αλλο τα αλογα του ανεμου. Το πρωτο ηταν μετριο προς συμπαθητικο,πολλες φορες ειχα την αισθηση οτι υπηρχαν πολλες σελεδες που δεν χρειαζοταν,αλλα ηταν εκει για να γεμισουν σελιδες.Ειμαι πολυ καινουργιος αναγνωστης και σιγουρα δεν ειμαι ο καταλληλος για κριτικη σε εναν συγγραφεα,απλα λεω και μονο την δικη μου αισθηση.Ενα βιβλιο που νομιζω ισως εαν ηταν πιο λιγες σελιδες και εαν εμβαθυνε σε καποια σημεια περισσοτερο μπορει να ηταν καλυτερο,απλα η δικη μου αισθηση ειναι αυτη. Τα αλογα του ανεμου απο την αλλη ηταν ακριβως το αντιθετο,πολυ καλο βιβλιο για τα γουστα μου [δεν ειμαι απολυτα αντικειμενικος μιας και εχω τρελλα με την αρχαια κινα-Ελλαδα με αυτα τα δυο και το βιβλιο ειναι για την Κινα]αρκετα γρηγορο,με ουσιαστικες σελιδες και αμη τι αλλο σε μεταφερει πολυ καλα,εως αριστα σε εκεινη την εποχη της Κινας,με τις δολοπλοκιες στην αυλη ,αλλα και την πρωσωπικη υποσχεση του βασικου χαρακτηρα του εργου σε οτι αφορα τον σεβασμο στους νεκρους πολεμιστες,ακομα και του αντιπαλου στρατου,και η προσπαθεια του να αναπαυτουν οι ψυχες τους. Μου αρεσε πολυ αυτο το βιβλιο αρκετα γρηγορο,και με αρκετες ανατροπες,καθως και πολυδιαστατο [δολοπλοκιες αυτλης,αντιπαλων,πρωσωπικο δραμα και ανθρωπισμος του βασικου χαρακτηρα και εσωτερικη αναζητηση,δραση,εθυμοτυποια κτλ] 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Myyst Posted July 13, 2016 Share Posted July 13, 2016 (edited) Προς το Σαράντιον Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που διαδραματίζεται σ' έναν φανταστικό κόσμο που θυμίζει πολύ έντονα τη βυζαντινή αυτοκρατορία και τις γειτονικές της περιοχές κατά τον 6ο αιώνα. Τόσο έντονα που οι μόνοι λόγοι που μπορώ να σκεφτώ που ο συγγραφέας δεν έγραψε για το πραγματικό Βυζάντιο με την εισαγωγή μερικών φανταστικών στοιχείων, είναι οι εξής δύο: ο πρώτος λόγος είναι ότι το έργο γραφτήκε το 1998, όταν ακόμη δεν είχε αναπτυχθεί αρκετά η σχολή της ιστορικής φαντασίας και ο συγγραφέας δε γνώριζε ακόμη ότι μπορεί να το κάνει κάτι τέτοιο, ενώ ο δεύτερος λόγος είναι ότι το Προς το Σαράντιον αποτελεί ένα πρελούδιο των Λεόντων του Αλ Ρασάν που δεν έχω διαβάσει, οπότε δεν ξέρω αν ο Guy Gavriel Kay είχε κάποιον λόγο στο βιβλίο εκείνο ώστε να δημιουργήσει έναν φανταστικό κόσμο. Οι χαρακτήρες του Προς το Σαράντιον είναι περίπλοκοι. Μέσα τους αλληλεπιδρούν τα μεγάλα ρεύματα των ιδεών μιας μακράς ιστορίας σ' έναν από τους πιο περίεργους κι δειλά προσεγγισμένους κόμβους της: το εκχριστιανισμένο ρωμαϊκό κράτος της ανατολής καθώς μεταμορφωνόταν στην εξελληνισμένη αυτοκρατορία της χριστιανικής ανατολής. Ο παγανισμός, η φιλοσοφία, η αριστοκρατική παράδοση, η αυτοκρατορική πορφύρα, η νέα θρησκεία, η αίρεση, η τέχνη, ο θάνατος, ο πολιτισμός, τα βαρβαρικά φύλα, η μαγεία, η αλχημεία, η πόλη, η Πόλη, συνθέτουν ένα εξαιρετικά σαγηνευτικό και πολυεπίπεδο ψηφιδωτό όπου ο άνθρωπος αναζητεί λόγο και τρόπο να ζήσει. Συνολικά, πρόκειται για ένα παράξενο βιβλίο που συστήνω μονάχα σ' αναγνώστες που ήδη γνωρίζουν τον συγγραφέα μέσα από προγενέστερα βιβλία του όπως η Τιγκάνα ή το Ένα Τραγούδι για την Αρμπόν. Edited July 13, 2016 by Myyst 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
alanon Posted July 13, 2016 Share Posted July 13, 2016 Προς το Σαράντιον Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο που διαδραματίζεται σ' έναν φανταστικό κόσμο που θυμίζει πολύ έντονα τη βυζαντινή αυτοκρατορία και τις γειτονικές της περιοχές κατά τον 6ο αιώνα. Τόσο έντονα που οι μόνοι λόγοι που μπορώ να σκεφτώ που ο συγγραφέας δεν έγραψε για το πραγματικό Βυζάντιο με την εισαγωγή μερικών φανταστικών στοιχείων, είναι οι εξής δύο: ο πρώτος λόγος είναι ότι το έργο γραφτήκε το 1998, όταν ακόμη δεν είχε αναπτυχθεί αρκετά η σχολή της ιστορικής φαντασίας και ο συγγραφέας δε γνώριζε ακόμη ότι μπορεί να το κάνει κάτι τέτοιο, ενώ ο δεύτερος λόγος είναι ότι το Προς το Σαράντιον αποτελεί ένα πρελούδιο των Λεόντων του Αλ Ρασάν που δεν έχω διαβάσει, οπότε δεν ξέρω αν ο Guy Gavriel Kay είχε κάποιον λόγο στο βιβλίο εκείνο ώστε να δημιουργήσει έναν φανταστικό κόσμο. Οι χαρακτήρες του Προς το Σαράντιον είναι περίπλοκοι. Μέσα τους αλληλεπιδρούν τα μεγάλα ρεύματα των ιδεών μιας μακράς ιστορίας σ' έναν από τους πιο περίεργους κι δειλά προσεγγισμένους κόμβους της: το εκχριστιανισμένο ρωμαϊκό κράτος της ανατολής καθώς μεταμορφωνόταν στην εξελληνισμένη αυτοκρατορία της χριστιανικής ανατολής. Ο παγανισμός, η φιλοσοφία, η αριστοκρατική παράδοση, η αυτοκρατορική πορφύρα, η νέα θρησκεία, η αίρεση, η τέχνη, ο θάνατος, ο πολιτισμός, τα βαρβαρικά φύλα, η μαγεία, η αλχημεία, η πόλη, η Πόλη, συνθέτουν ένα εξαιρετικά σαγηνευτικό και πολυεπίπεδο ψηφιδωτό όπου ο άνθρωπος αναζητεί λόγο και τρόπο να ζήσει. Συνολικά, πρόκειται για ένα παράξενο βιβλίο που συστήνω μονάχα σ' αναγνώστες που ήδη γνωρίζουν τον συγγραφέα μέσα από προγενέστερα βιβλία του όπως η Τιγκάνα ή το Ένα Τραγούδι για την Αρμπόν. το μόνο που μπορώ να σου πω είναι να διαβάσεις το 2ο μέρος...άλλο κόλπο Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.