Leaderboard

Hello hello! Επιλέγω: δράκος και τεχνητή νοημοσύνη Ο Αλγόριθμος του Δράκου.docx

σ’ αυτή την άσκηση, το προσπάθησα, να βγω από τη μαυρίλα που με δέρνει συνήθως... Σταμάτησα στις 8435 λέξεις. Ελπίζω να μην σας κουράσει πολύ. Δεν λέω τι επέλεξα, έτσι, για το σασπένς... Έχεις ένα λεπτό διορία Μπουτς.pdf

Τα κλισέ πουλάνε; Η μήπως πρέπει να αποφεύγονται; Πόσες ιστορίες με δράκους θα διαβάσουμε πια; Και πόσες με διαστημόπλοια; Η μήπως το πρόβλημα δεν είναι το κλισέ αλλά ο τρόπος που το χρησιμοποιούμε στο κείμενο; Σας δίνονται δύο λίστες, μια με κλισέ fantasy και μια με κλισέ Sci-Fi. Διαλέξτε μια λέξη και από τις δύο λίστες και γράψτε μια ιστορία που να συνδυάζει αυτές τις δύο λέξεις-κλισέ με όσο πιο ευφάνταστο τρόπο μπορείτε. Λίστα fantasy 1.Δράκος 2. Ξωτικό 3. Κάστρο 4. Ξόρκι 5. Μονόκερος Λίστα Sci-Fi 1. Τεχνητή Νοημοσύνη 2. Διάστημα 3. Διακτινισμός 4. Χάκερ 5. Πυρηνικά Έχετε έναν μήνα. Enjoy!

Επιλέγω ξόρκι και χάκερ. Soul.exe.docx.doc

Αρχές της χρονιάς, είχε δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα Moonlight Tales το διήγημά μου με τίτλο "Ο Όρκος του Μανσούρ". Η αργοπορία μου στο να το ποστάρω εδώ οφείλεται στο κεφάλι μου το κλούβιο. 😅 https://www.moonlightales.com/2025/01/blog-post_8.html

Όνομα Συγγραφέα: MadnJim Είδος ποιήματος: Φλεβοκόφτης Αριθμός Στίχων: 18 Σχόλια: ...

63ος Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Γενικός, Θέμα: Γύμνια Τον διοργάνωσε ο Kriton και συμμετείχαν 8 διηγήματα, τα οποία κατατάχτηκαν ως εξής: 1. Roubiliana - ΤΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ 2. Γιώργος77 - Στο έλεος των ντυμένων 3. Nick V. - Ατέλειωτες ώρες 4. gismofbi - Ντυμένη αλήθεια 5. John Ernst - Νυχτερινή σκοπιά 6. sandy1dritsakou - ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΟΙ 7. Αθανάσιος - Αιώνια Στάλα 8. B Movies - ΓΥΜΝΙΑ, ΓΥΜΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ B MOVIES

Dead Ringers, David Cronenberg, 1988. Στο προηγούμενο άρθρο εδώ διαπραγματευτήκαμε τα είδη της fantasy, με αρκετή λεπτομέρεια. Τώρα θα παραθέσουμε κάποια είδη τρόμου, παλιά, νέα, μοντέρνα, γοητευτικά ή / και αποτρόπαια. Ιστορίες με πλάσματα. Σε αυτή την κατηγορία θα εντάξουμε τις ιστορίες με βρικόλακες, τις ιστορίες με λυκανθρώπους και τις ιστορίες με ζόμπι, καθώς και τις ιστορίες όπου τα πλάσματα είτε συνδυάζουν ιδιότητες είτε διασταυρώνονται στο ίδιο σύμπαν, άλλοτε συμμαχώντας και άλλοτε σε αντίθετα στρατόπεδα. Μπορείτε να πλάσετε βρικόλακες με εκλεπτυσμένα γούστα και σπάνια ομορφιά, μπορείτε να πλάσετε άνοες βρικόλακες με μηδενική συνείδηση εαυτού που να μην διαφέρουν από τα ζόμπι, όπως συμβαίνει στη σειρά The Strain, μπορείτε να έχετε λυκανθρώπους και βρικόλακες να συνεργάζονται είτε να πολεμούν για την αμφίβολη κυριαρχία στον κόσμο των πλασμάτων της νύχτας. Δημιουργήστε συμμαχίες, φατρίες, δυναστείες, μηχανορραφίες, μία βαμπιρική σαπουνόπερα, γιατί όχι. Επεξεργαστείτε ρομάντζα μεταξύ των ειδών, απέθαντοι και θνητοί ή διαφορετικές φυλές απέθαντων. Άραγε, τα ζόμπι ερωτεύονται; Είναι προφανές ότι αυτές οι ιστορίες, μολονότι ασκούν ιδιαίτερη έλξη στους αναγνώστες -και στους συγγραφείς- είναι δύσκολο να τις διαχειριστεί κάποιος με κάποια πρωτοτυπία. Πραγματικά, τι καινούριο μπορεί να γραφτεί για βρικόλακες; Ή για λυκανθρώπους; Ή για ζόμπι; Είναι οι καλοί οι βρικόλακές σας, έχουν ψυχή, λύνουν μυστήρια; Πιάνουν φονιάδες; Το φως τους ενοχλεί; Το είδος μοιάζει κορεσμένο, ωστόσο αυτό δεν αποθαρρύνει συγγραφείς, κυρίως νέους, από το να πειραματίζονται. Είναι πλάσματα που αντλούν από λαϊκές παραδόσεις και σαν τέτοια αποτελούν πλέον κοινό κτήμα της δημιουργίας τρόμου. Γοτθικός τρόμος. Το Κάστρο του Οτράντο είναι μία από τις πιο χαρακτηριστικές ιστορίες του είδους. Ο γοτθικός τρόμος παραπέμπει σε κάστρα, αχανείς διαδρόμους, μυστικά κρυμμένα στα υπόγεια και στις παρελθούσες αμαρτίες των αρχαίων γενεών. Σε ένα γοτθικό μυθιστόρημα ο τρόμος είναι υπόθεση κληρονομική, οικογενειακή. Οι αρχαίες τραγωδίες, όσο και αν φαίνεται περίεργο, αποτελούν στην πραγματικότητα γοτθικές ιστορίες. Στις γοτθικές ιστορίες υπάρχει πάντα κάποιο αρχαίο μυστικό / σφάλμα / ατόπημα / έγκλημα του οποίο το αποτέλεσμα επηρεάζει την παροντική κανονικότητα. Ένα νεαρό πρόσωπο, συνήθως γυναίκα, θα βρεθεί αντιμέτωπο με τις επιρροές αυτές. Ένα αθώο πρόσωπο, ένα άτομο ανίδεο αλλά ίσως όχι ολότελα άμοιρο των ευθυνών, καθώς μπορεί να έχει εξ αίματος συγγένεια με την παλιότερη γενιά. Τυπική σκηνή άλλωστε γοτθικής ιστορίας είναι η γυναίκα με το κηροπήγιο που εξερευνά σκοτεινά δωμάτια και μυστικές κρύπτες. Μπορεί να είναι φακός στο χέρι της ηρωίδας σας, ή ένα smartphone, ή ακόμη και μία μαγική πυγολαμπίδα. Μπορεί να είναι παλιό κελάρι, γεμάτο κρασιά και άλλα ύποπτα μείγματα. Μπορεί επίσης να ταιριάξετε μία γοτθική σκηνή, μία εικόνα ανάλογης αισθητικής δηλαδή σε ένα εντελώς μη φανταστικό περιβάλλον. Η Τζέην Έιρ είναι γοτθικό μυθιστόρημα, για παράδειγμα. Το γοτθικό μυθιστόρημα εξάλλου συχνά εμπεριέχει κάποιο ρομάντζο. Άλλα γνωστά μυθιστορήματα του είδους: Φρανκενστάιν, Το Όνομα Του Ρόδου, Ο Καλόγερος. Ιστορίες με φαντάσματα. Εξαιρετικά ευρύ το φάσμα και εδώ. Πρακτικά οτιδήποτε εμπεριέχει φαντάσματα εντάσσεται σε αυτές τις ιστορίες. Είτε φάντασμα ανθρώπου, είτε ζώου, είτε οποιουδήποτε άλλου είδους. Τα φαντάσματά σας μπορεί να είναι όσο γοητευτικά, τρομακτικά, επικίνδυνα, κωμικά μπορείτε να φανταστείτε. Μπορεί να συνδυάζουν όλες τις παραπάνω ιδιότητες. Μπορεί να ξορκίζονται ή να είναι αντίπαλοι του ήρωά σας, μπορεί ο ήρωάς σας να είναι φάντασμα. Μπορεί να είναι σύμμαχοι με τον κεντρικό χαρακτήρα, ένας αγαθός καθοδηγητής, ή μπορεί να αποτελούν τη βασικότερη κατάρα του. Μπορεί να είναι νεκρός ο αγαπημένος του ήρωά σας και με τρόπο αμφίβολο εξακολουθεί να συντροφεύει το εν ζωή ταίρι του, μπορεί να είναι μία ψυχή που γυρεύει δικαίωση, ταφή, εκδίκηση. Σε αυτή την κατηγορία περίπου ανήκουν και οι - -ιστορίες με στοιχειώματα. Έχουν άμεση σχέση με τις ιστορίες φαντασμάτων. Συνήθως αυτό που στοιχειώνει έναν τόπο ή ένα κτίσμα είναι κάποιο φάντασμα. Εκτός αν είναι κάτι άλλο, κάποιος δαίμονας ή μία υπερφυσική οντότητα για παράδειγμα, ή η σωρευμένη μνήμη τρομακτικών και ανομολόγητων πράξεων. Και σε αυτή την περίπτωση μπορεί να προτιμήσετε τη λύση του εξορκισμού, ή μία λύση συμβιβαστική όπου το στοίχειωμα καθίσταται σχετικά αβλαβές – ή ακόμη και ένα κακό τέλος, όπου ο ήρωάς σας χάνεται στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει το υπερφυσικό. Ιστορίες κοσμικού τρόμου. Εδώ εντάσσεται ο Λάβκραφτ και οι συν αυτώ. Ο εχθρός είναι κοσμικός, κάτι εξωγήινο, αρχέγονο, ανίκητο, ακατανόητο, απερίγραπτο σχεδόν. Στις αυθεντικές ιστορίες κοσμικού τρόμου, όπως τις μαστόρευε ο Λάβκραφτ, το πρόσωπο έχει ελάχιστη σημασία. Το πρόσωπο μπορεί να είναι οποιοσδήποτε. Στην πραγματικότητα το πρόσωπο είναι ο άνθρωπος ως οντότητα, η ανθρώπινη φυλή. Στον αντίποδα βρίσκεται το εξω-ανθρώπινο. Το αλλότριο. Εχθρός σε ιστορίες σαν Τα Βουνά της Τρέλας δεν φαίνεται ποτέ και δεν κατανοείται, μονάχα υπονοείται από τα σημεία του: τερατώδεις κατασκευές, μη ευκλείδειες γεωμετρίες, μεγέθη δυσθεώρητα. Μια άλλη τυπική ιστορία κοσμικού τρόμου είναι το Σπίτι της Αβύσσου του Γουίλιαμ Χόουπ Χάντσον. Γενικά ο κοσμικός τρόμος συνιστά μια ιστορία όπου η συνθήκη της κανονικότητας διαρρηγνύεται με τρόπο εντελώς ανεξήγητο και που δεν υπάρχει δυνατότητα επανόρθωσης της ρήξης από το ανθρώπινο είδος. Ιστορίες παραφυσικού τρόμου. Εδώ έχουν θέση όλες οι ιστορίες με δαίμονες, με δαιμονικές σφραγίδες, εξορκισμούς και δαιμονισμένους, με παραποιημένα θρησκευτικά σύμβολα, με μαγεία, κατάρες και καταραμένα αντικείμενα, καταραμένα μοναστήρια και όλα τα συναφή. Συνήθως ο ήρωας προσπαθεί να εξορκίσει το κακό, ή να φτάσει σε μία απάντηση σχετικά με όσα παράξενα αντιμετωπίζει. Μπορεί να είναι άθεος ή ένθεος, μπορεί να πιστεύει ή όχι στο παραφυσικό, μπορεί να προσπαθεί να εκλογικεύσει με επιστημονικές εξηγήσεις όσα του τυχαίνουν. Συνήθως πείθεται κατά τη διάρκεια της ιστορίας και καταφεύγει σε κάποιον γνώστη των υπερφυσικών πραγμάτων – στου οποίου τις προειδοποιήσεις πιθανό να κώφευε αρχικά. Ιστορίες όπως Ο Εξορκιστής, Η Προφητεία ή η ταινία Insidious ανήκουν εδώ. Ιστορίες ψυχολογικού τρόμου. Συνήθως εδώ θα βρούμε ιστορίες όπου η κατάθλιψη μπορεί να είναι ο μεγαλύτερος δαίμονας, ή οι τύψεις, ή – πάλι- τα θαμμένα μυστικά. Δεν είναι απαραίτητο εδώ να έχουμε περιπτώσεις ψυχοπαθών δολοφόνων – μπορεί, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Στο είδος αυτό εντάσσονται οι παραισθήσεις, η παράνοια, οι ιστορίες όπου ο μόνος εχθρός του ήρωά σας είναι ο εαυτός του, η διανοητική του διαύγεια, η ψυχολογική του κατάρρευση. Μπορεί να έχετε one man shows όπου η προσωπικότητα κάποιου να είναι πλήρως κατακερματισμένη. Μπορεί να έχετε περιπτώσεις εγκλεισμού, όπου η παράνοια και το παραισθησιακό εμπλέκονται με το πραγματικό. Μπορεί ο ήρωάς σας να κατατρύχεται από μία δαιμονική οντότητα όπου μόνο στο τέλος της ιστορίας θα καταλάβουμε ότι υπάρχει μόνο στο μυαλό του. Ιστορίες με μανιακούς δολοφόνους / ψυχοπαθείς γιατρούς / τρελούς επιστήμονες. Ο ήρωάς σας αντιμετωπίζει κίνδυνο για τη ζωή του ή τη σωματική του ακεραιότητα στα χέρια κάποιου ψυχοπαθή, κοινωνιοπαθή, κανίβαλου, ή στα χέρια ενός επιστήμονα που θέλει να πειραματιστεί κάνοντας εγχειρήσεις χωρίς αναισθησία ή κατασκευάζοντας την ανθρώπινη σαρανταποδαρούσα. Αίμα, γκροτέσκο, εκρήξεις μανίας -ή σκέτες εκρήξεις-, σκηνές που ανακατεύουν το στομάχι κάποιες φορές. Όσο πιο δεξιοτέχνης είναι κανείς, τόσο πιο περιγραφικός ή αποτρόπαιος γίνεται. Μάστορες του είδους ο Μάστερτον, ο Κέτσαμ, κάποιες φορές και ο Στήβεν Κινγκ. Στην πραγματικότητα, όπως συμβαίνει και στις ιστορίες με βρικόλακες, κάθε συγγραφέας ή δημιουργός μπαίνει στον πειρασμό να πειραματιστεί με το είδος του gore / splatter έστω και για λίγο. Ιστορίες σαν το Saw έχουν εδώ την τιμητική τους. Ιστορίες σωματικού τρόμου. Άμεση συνάφεια με το προηγούμενο είδος έχει ο σωματικός τρόμος. Εδώ έχουμε περιπτώσεις που το ίδιο το σώμα του ήρωα αρχίζει ανεξήγητα -ή πάντως με κάποια αλλόκοτη εξήγηση- να συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα και αφύσικα. Μπορεί να δημιουργεί περιττά όργανα, μπορεί να συγχωνεύεται με το σώμα ενός άλλου προσώπου, ή μία άλλης οντότητας, ή ενός μηχανισμού. Αν αυτό είναι αληθινή κατάσταση ή προϊόν παραίσθησης, βρίσκεται στη διακριτική ευχέρεια του συγγραφέα να το αποφασίσει. Πολύ καλά παραδείγματα body horror αποτελούν οι ταινίες του David Cronenberg Videodrome, Dead Ringers, EXistenZ, Crimes of the Future. Ιστορίες ε.φ./ τρόμου. Δυο λέξεις: Event Horizon. Έχει άμεση σχέση με τον κοσμικό τρόμο αλλά συνήθως είναι ιστορίες που συμβαίνουν μέσα σε κάποιο διαστημόπλοιο ενώ οι ήρωες έρχονται σε επαφή / αντιπαράθεση με έναν τελείως άγνωστο, εξωγήινο εχθρό, με κάποιο χρονικό παράδοξο ή με μια άλλη διάσταση. Το Alien είναι επίσης ένα ανάλογο παράδειγμα μίξης τρόμου και επιστημονικής φαντασίας. Ιστορίες φολκλορικού τρόμου. Ιστορίες όπου ο τρόμος απαντάται στην επαρχία και οι λαϊκοί μύθοι και οι δοξασίες μετατρέπονται σε εφιάλτες. Ιστορίες όπου η επαρχία ή ίδια μπορεί να γίνει εφιαλτική, με τον περιορισμό και τη στενοκεφαλιά των κατοίκων της. Ιστορίες όπου τα σταυροδρόμια είναι πύλες για άλλους κόσμους και όπου οι συνετοί άνθρωποι αποφεύγουν να απαντάνε όταν μια άγνωστη φωνή προφέρει το όνομά τους. Ιστορίες όπου οι γυναίκες πρέπει να λιβανίζουν συγκεκριμένες μέρες τα σπίτια τους για να μην τους βρει κακό. Ιστορίες όπου κανείς δεν κόβει τα μαλλιά ή τα νύχια του Τετάρτες και Παρασκευές και όπου οι γυναίκες δεν κάνει να βγαίνουν από το σπίτι ασαράντιστες. Ακόμη και ιστορίες τύπου barn horror, στην βαρβαρική, εντάσσονται κατά κάποιον τρόπο εδώ. Σε τέτοιες ιστορίες οι ήρωες βρίσκονται αιχμάλωτοι στα χέρια και στις ορέξεις παρανοϊκών οικοδεσποτών, πάλι στην επαρχία. Μπορεί να θέλουν να τους προσηλυτίσουν, να τους καταβροχθίσουν, να τους θυσιάσουν σε κάποιο ξεχασμένο θεό των δασών, ή απλά να τους εντάξουν στον μικρόκοσμο της ενδογαμίας τους παρά τη θέλησή τους. Ιστορίες τύπου Cabin in the Woods. Δηλαδή όχι ακριβώς τύπου Cabin in the Woods, καθώς η συγκεκριμένη ιστορία είναι μια «κρυμμένη» ιστορία κοσμικού, λαβκραφτικού τρόμου – καταλαβαίνετε όμως τι θέλω να πω. Ιστορίες όπου οι ήρωές σας καταφεύγουν σε κάποιο σπίτι για λίγο – όπως φαντάζονται – ή πηγαίνουν κάπου για ένα ευχάριστο διήμερο -όπως επίσης φαντάζονται. Το συγκεκριμένο είδος αν το φέρουμε στα ελληνικά δεδομένα έχει άμεση σχέση με το ακριβώς προηγούμενο, αυτό του φολκλορικού τρόμου: ένα ζευγάρι νοικιάζει ένα διαμέρισμα σε κάποιο χωρίο, όπου φήμες για κάποιο αλλόκοτο στοιχειό ή φαινόμενο απλά τους διασκεδάζουν – στην αρχή. Μετά από λίγο η κατάσταση παύει να είναι το ίδιο διασκεδαστική. Ιστορίες θρησκευτικού τρόμου. Δεν μιλάμε για ιστορίες με εξορκισμούς και δαιμόνια εδώ, αλλά για ιστορίες με αιρέσεις, με παρανοϊκούς ιερείς, με cults, όπου οι πιστοί αυτοκτονούν ή σκοτώνουν ή κακοποιούν ή τελούν ανθρωποφαγία, ή όλα τα παραπάνω. Ο ήρωάς σας αναζητά κάποιο πρόσωπο που πιθανώς παρασύρθηκε σε μία τέτοια αίρεση, ή είναι ο ίδιος μέλος μιας αίρεσης, από την οποία προσπαθεί να ξεφύγει. Μπορεί να εμπεριέχει υπερφυσικό στοιχείο η πλοκή σας αλλά μπορεί και όχι. Φυσικά σπάνια θα βρείτε, όπως και στη fantasy, μία ιστορία που να ανήκει αμιγώς σε ένα μόνο είδος.

Μεζεδάκι όμως ε; Τσιγκουνιές βλέπω. Θα άλλαζα τη λέξη "κομμένου" με "ακρωτηριασμένου, τεμαχισμένου, τραυματισμένου". Γνώμη μου. Φιλενάδα "μυρίζεις" Μποζινάκη.... δεν είναι κακό αυτό. Θα βγει ωραίο κράμα στο τέλος. Θεολογία είπαμε;

Θα προσπαθήσω να γράψω κι εγώ (θα προσπαθήσω). Έβαλα τις στήλες στο random.org κσι μου έβγαλε τα παρακάτω ζευγάρια. Αν τελικά βρω χρόνο, θα αντλήσω έμπνευση από τη θεά τύχη. 1. Τεχνητή Νοημοσύνη -Ξόρκι 2. Διάστημα - Κάστρο 3. Διακτινισμός Ξωτικό 4. Χάκερ - Μονόκερος 5. Πυρηνικά - Δράκος

@Roubiliana, χμμ... υπάρχει κάποιο όριο σε λέξεις ή γράφουμε όσο θέλουμε;

Συμφωνώ με τον gismofbi: όντως κείμενο αλληγορικό, με προοπτική. Τα μικρολαθάκια θα τα διόρθωνες και μόνη σου αν το είχες 'χτενίσει' λίγο. Η εμβάθυνση είναι άλλο κομμάτι. Από τη μία εκείνη του χαρακτήρα, αλλά από την άλλη κι εκείνη του ύφους. Χρησιμοποιείς κάποιες κλισέ εκφράσεις και το κλισέ έχει την εξής παράδοξη ιδιαιτερότητα: ενώ στο μυαλό του συγγραφέα αποτελεί ένα 'εύκολο' τρόπο να κάνει τον αναγνώστη να νιώσει οικεία με την ανάγνωση του κειμένου, στην πραγματικότητα τον αποξενώνει, διότι αποτελεί ξένο σώμα. Εμφανίζεται στην ιστορία ως φράση/εικόνα μιας άλλης ιστορίας - στην ουσία μας 'πετάει' έξω από αυτό που διαβάζουμε. Ποιο είναι το μυστικό; Να ξεχωρίζουμε το κλισέ (συνήθως έκφραση) από το σύμβολο. Το σύμβολο μπορεί να είναι πιο υπαινικτικό, να περνάει κάποιες φορές ολότελα απαρατήρητο, αλλά δεν 'πετάει' τον αναγνώστη εκτός ιστορίας. Καλή επιτυχία και συνέχεια.

Καλησπέρα Αθανάσιε Καλή επιτυχία και ευχαριστούμε για την συμμετοχή!

Ο χρόνος πάει προς το τέλος του. Μένει ακόμα ένα μικρό κομμάτι όμως, στο οποίο οι περισσότεροι είναι πιο χαλαροί άρα κάτι ακόμα μπορεί να γίνει στο συγγραφικό μας γίγνεσθαι. Προσωπικά τα πράγματα έχουν ως εξής: 1. Η ολοκλήρωση του 1100 έργου μου το οποίο ευελπιστώ να είναι μια ιστορία που θα εκδοθεί σε συνέχειες. (ολοκληρώθηκε) 2. Μετάφραση του ως άνω έργου στα Αγγλικά (ναι το επιχειρώ και αυτό μόνος μου) (ολοκληρώθηκε) 3. Ένα μυθιστόρημα εποχής που θα εξελίσσεται στο 1260 περίπου και θα έχει να κάνει με μια Βυζαντινή διπλωματική αποστολή και την εισβολή των Μογγόλων στην Ευρώπη. (αυτό έσπασε σε δύο ιστορίες, μια μικρή ιστορία που γράφηκε και ένα μυθιστόρημα που θα ακολουθήσει) 4. Μια περιπέτεια δράσης, συνέχεια στη σειρά του Επιχείρηση Ιωνία. 5. Μια καινούρια περιπέτεια φάντασι. (γράφεται) 6. Μια σειρά από ποιητικά έργα. (έχουν γραφεί πολλά και φέτος) 7. Μερικά διηγήματα (μικρές ιστορίες ίσως να είναι πιο ακριβές μιας και είναι κάπου 25 σελίδες το καθένα) (πέντε στο σύνολο φέτος) 8. Μια περιπέτεια που θα έχει να κάνει με την Ανεξάρτητη Μεραρχία και τον άθλο της τον Αύγουστο του 1922 (γράφεται) 9. Το ιστολόγιο, μιας και είναι αρκετή δουλειά και αυτό (14063 λέξεις αυτή τη στιγμή) 10. Ένα βιβλιοπαιχνίδι. Προστέθηκαν ακόμα: 11. Ένα ερωτικό μυθιστόρημα (ολοκληρώθηκε) 12. Η μετάφραση στα Αγγλικά του Επιχείρηση Συρία (ολοκληρώθηκε) 13. Μια περιπέτεια φάντασι (ολοκληρώθηκε) 14. Η επανέκδοση των Χρονικών της Έρεμορ σε τρεις τόμους όπως γράφηκαν αρχικά. (ετοιμάζεται ο πρώτος τόμος) 15. Μια περιπέτεια (γράφεται) Εσείς πως τα πάτε; Ολοκληρώσατε; Θα ολοκληρώσετε;

@Nick V. Θα μπορουσες να το στείλεις το pdf με 20αρα γραμματοσειρά; Δυσκολεύομαι να το διαβάσω στο ereader.

@Melita πολύ ευφάνταστος συνδιασμός των κλισέ.

Διάβασα τα παρακάτω, τα του Μπάκμαν ξανά ύστερα από πολλά χρόνια: -''Η μακριά πορεία'': Γνωστή η ιστορία και από την ταινία που έγινε πρόσφατα. Τοποθετημένο σε μία φουτουριστική Αμερική που διέπεται από στρατιωτική δικτατορία, έχει να κάνει με διαγωνισμό ορισμό της λέξης ''μαραθώνιο''. Πενήντα επιλεγμένα αγόρια, έχουν ως στόχο να περπατούν χωρίς σταματημό. Με σταθερό ρυθμό και τηλεοπτική κάλυψη. Τον πρώτο δε δεν πρέπει να τον μειώνουν, ειδάλλως θα δεχθούν δύο προειδοποιήσεις. Την τρίτη αποχωρούν. Με μία σφαίρα στο κεφάλι. Ο τελευταίος που θα επιβιώσει, θα αποκτήσει όλα όσα ονειρευόταν. Ακούγεται εύκολο, είναι όμως μόνο όταν κάποιος είναι απ' έξω. Παρακολουθούμε τις σκέψεις των πρωταγωνιστών, όπως επίσης και τις συνθήκες που τους οδήγησαν εκεί. -''Έργα οδοποιίας'': Τι κακό μπορεί άραγε να περιμένει κανείς όταν έχει για χρόνια μία σταθερή δουλειά και το σπίτι του; Με μία λέξη τα πάντα. Όπως π.χ. ο καινούργιος αυτοκινητόδρομος που είναι να γίνει εκεί ακριβώς που δεν πρέπει. Οπότε και έρχεται η ώρα να μαζέψει τα τσανάκια του και να την κάνει για άλλες πολιτείες. Τι συμβαίνει όμως όταν δεν θέλει να συμβιβαστεί με την νέα τάξη πραγμάτων; Και παράλληλα είναι διατεθειμένος να πάει ως το τέρμα; Καλό ήταν αλλά η αξία του δεν θα έλεγα ότι έγκειτο τόσο στη δεδομένη του ποιότητα. Όσο στο ότι η όλη λανθάνουσα κατάσταση είναι ''καθημερινή''. Τρομάζει επειδή θα μπορούσε να συμβεί στο καθένα. Σε όποιον τουλάχιστον δεν έχει ενδοιασμούς να περάσει την λεπτή εκείνη, κόκκινη γραμμή. -''Αργότερα'': Α αυτό ήταν ωραίο! Πολύ ωραίο, πραγματικό -μαύρο- διαμάντι. Ένα μικρό παιδί έχει το χάρισμα να ακούει τις φωνές των πρόσφατα πεθαμένων. Ή κατάρα μάλλον, δεν του επιτρέπει να ζήσει φυσιολογικά. Ε, τι να κάνει λοιπόν και δαύτος, αναγκάζεται να προσαρμοστεί στα αναθεματισμένα δεδομένα. Και μία φορά παραπάνω, με όλες αυτές τις αναποδιές που τον βρίσκουν στην οικογενειακή του ζωή. Ναι, μου άρεσε αρκετά. Με όλη αυτή την αγωνία, και το εντεινόμενα ζοφερό κλίμα. Ως και το ''λυτρωτικό'' φινάλε και την απάντηση στο ερώτημα που τον βασάνιζε. Ποιοτικό, είναι κάτι που θα μου μείνει. -''Ο δρομέας'': Φέρει κάποιες λίγες ομοιότητες με την Μακριά πορεία. Αναφορικά με το όλο εφιαλτικό φόντο, το πλούσιο χρηματικό έπαθλο, και το βαρύ τίμημα σε περίπτωση αποτυχίας. Και μου άρεσε λίγο περισσότερο, είχε καλύτερη υπόθεση και πιο σφιχτή πλοκή. Περισσότερο όμως το μοναχικό του πρωταγωνιστή, ένας ενάντια σε όλους. Ακούγεται -και είναι- ζόρικο. Πολύ. Χρειάζεται εκτός από τα μούσκουλα, να επιστρατευτεί και το μυαλό, πιότερο ίσως αυτό. Αναρωτιέμαι πως θα μου φανεί και η ταινία με τον Σβαρτσενέγκερ, δεν έτυχε να την δω ποτέ.

Πάντα εδώ είμαι, Ειρήνη, γιατί κι εγώ σας αγαπάω, απλώς κάθομαι στη σκιά.

Ενταξει μπηκα στο νοημα, διαλλεγω ΚΑΣΤΡΟ και ΠΥΡΗΝΙΚΑ!!

Ρε παιδια τι εγινε για πειτε γιατι δεν εχω παρει πρεφα στελνουμε ιστοριες?

Πολύ ενδιαφέρον συνδυασμός. Άρτια ιδέα, όχι μόνο για φλασάκι ή παιχνίδι, αλλά και για πιο εκτενή ιστορία. Θα μπορούσες ίσως να μην χρησιμοποιήσεις και αυτούσιες αγγλικές λέξεις, εκείνο το pixelated με στεναχώρησε, μην σου πω ψέματα. Το λέμε πιξελαρισμένος, κοκκώδης, θαμπός, ασαφής, ένας συνδυασμός αυτών ίσως. Ή κάτι με τη λέξη ψηφίδα, λέω τώρα εγώ ιδέες.

Δεν υπάρχει όριο. Απλά προσπάθησε να μη ξεπεράσει τις 50.000 για να προλάβουμε να το διαβάσουμε. Επίσης δεν υπάρχει όριο στο πόσες ιστορίες θέλουμε να γράψουμε.

απο την αρχη δεν ειχε δερμα αυτος. Η μητερα του ηταν απογυμνωμενη οπως ολοι. Πεθανε οπως πεθαινουμε κι εμεις, και στον δικο τους κοσμο ο θανατος ηταν φυσικη διαδικασια, δεν ευθυνοταν η απογυμνωση. Οσο ζουσε προσπαθουσε μεσα στο σπιτι να καλυπτει καπως τη γυμνια της. Ο πρωταγωνιστης σοκαριστηκε οταν την ειδε απογυμνωμενη λογω του συναισθηματικου φορτιου απεναντι της. Ως γνωστον με τους ξενους υποτιθεται οτι κραταμε αποστασεις.

@Nick V. καλή επιτυχία

Καλησπέρα Κοσμά, Καλή επιτυχία!

ΕΞΕΛΙΞΗ ΣΤΟΧΩΝ 1. 8 διηγήματα. "Κοκάλινες ράγες", "Πατριαρχική ράβδος" "Είμαστε η Σεχραζάτ", "το γεφύρι της Άρτας", "η μέρα του μπάρμπεκιου" "του αγοριού απέναντι" "Γρηγοριάδα", φλασάκια : "το τίμημα", five little monkeys" "Βλαντιμίρ""Ένα ουίσκι δρόμος" Ας πούμε τσεκ, έχω γράψει αρκετά. Και τίποτε άλλο να μη γράψω, ο στόχος ολοκληρώθηκε. Τσεκ τσεκ τσεκ. 2. 4 εκδόσεις Ελλάδα (οι 2 ήδη αναμένονται). η πρώτη βγήκε, 4 βγήκαν. Τσεκ. 3. 2 εκδόσεις εξωτερικό Καμία 4. Επιτέλους να στείλω σε εκδοτικό το εφηβικό μου. Τσεκ Όχι μόνο τσεκ, αλλά θα εκδοθεί από εκδόσεις writing nook κι έχουν αρχίσει οι προπαραγγελίες!!! Κι έχω εξώφυλλο. Τσεκ. 5. Ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Όχι ακόμα , αλλά σκέφτομαι ένα βιβλίο με σπονδυλωτές ιστορίες, σε μια εναλλακτική Αθήνα. 6. 1000 ευρώ έσοδα από συγγραφή. 5 ευρώ Έχει μείνει 1,5 μήνας κ μου έχει μείνει το 3, 5 και 6. Να δούμε...

Ο ζωγράφος Πέρυσι τον Ιούνιο διάβασα και απόλαυσα το "Το ποτάμι", που ήταν η πρώτη επαφή μου με το έργο του Πίτερ Χέλερ, και ακριβώς το ίδιο συνέβη και τώρα με τον Ζωγράφο, και μάλιστα σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό. Πρόκειται για ένα υπέροχα γραμμένο μυθιστόρημα, κάτι ανάμεσα σε προσωπικό δράμα και θρίλερ, με λίγες αλλά έντονα δοσμένες σκηνές δράσης και έντασης, με έναν πρωταγωνιστή που είναι βγαλμένος θαρρείς από ιστορίες του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, με την έννοια ότι είναι ένας πολύ επιτυχημένος ζωγράφος και φανατικός ψαράς, που ζει μια ελεύθερη ζωή, αλλά και που τον έχει χτυπήσει σκληρά η μοίρα με τον θάνατο της κόρης του, που έχει κάνει φυλακή για απόπειρα ανθρωποκτονίας και που δύσκολα συγκρατεί την οργή του όταν κάτι ακραίο του συμβαίνει. Αυτό που μου άρεσε πολύ και σε αυτό το βιβλίο είναι η γραφή του Χέλερ, οι περιγραφές της φύσης, των τοπίων και των διαφόρων σκηνικών (σε πολλά σημεία είναι ποιητικές έως και λυρικές), η όλη ατμόσφαιρα, η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, η ρεαλιστική αποτύπωση της καθημερινότητας του πρωταγωνιστή και οι λίγες αλλά δυνατές σκηνές δράσης, που ανεβάζουν λίγο την αδρεναλίνη. Σίγουρα δεν είναι ένα βιβλίο γι' αυτούς που επιζητούν γρήγορη εξέλιξη της πλοκής και ιλιγγιώδεις ρυθμούς, αλλά οι λάτρεις των καλογραμμένων και ατμοσφαιρικών μυθιστορημάτων που συνδυάζουν δυο και τρία είδη, νομίζω ότι θα έκαναν μια ικανοποιητικότατη επιλογή με το συγκεκριμένο βιβλίο. Πολύ μου αρέσει ο Πίτερ Χέλερ, οπότε χαίρομαι που έχω ακόμα στα αδιάβαστα τον Αστερισμό του Σκύλου και που οι Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου έχουν σκοπό να βγάλουν στα ελληνικά και τα υπόλοιπα μυθιστορήματά του! -Νοέμβριος 89. Ντάνιελ Κέλμαν - Ασπρόμαυρο (σελ. 410). 9/10 90. Ρόμπερτ Χάρις - Παρασκήνια εξουσίας (σελ. 339). 8.5/10 91. Πίτερ Χέλερ - Ο ζωγράφος (σελ. 402). 9/10

Εξύψωση - Stephen King Από τις πολύ ωραίες νουβέλες του Κινγκ. Μία ιστορία με ωραία αφηγηματική ροή και ωραίο τέλος.

Καλησπέρα Βιβή, Καλή επιτυχία!

Αυτή τη φορά ο,τι κ να είναι θα το βάλω εγώ. Έχω κακούς σκοπούς

Τι σκέφτεστε να κάνουμε με το που θα τελειώσει ο διαγωνισμός σύντομης ιστορίας; Άσκηση ή παιχνίδι; Ακούω ιδέες.

Καλή επιτυχία Κυριακή!

Καλή επιτυχία Βιβή!

Κι εδώ απαντάμε και σχολιάζουμε για τη ΣΑ #15! Έχετε χρόνο μέχρι 15 Δεκεμβρίου.

Ναι πολύ καλύτερα. Ευχαριστώ!

Το μυθιστόρημα έχει για θέμα το ταξίδι ενός πατέρα για να φέρει πίσω στο σπίτι τον γιο του, ανήμερα τον χριστουγέννων. Σε μία από τις χειρότερες κακοκαιρίες στα μετεωρολογικά χρονικά των βρετανικών και ιρλανδικών νησιών. Στη διάρκεια της μοναχικής διαδρομής με το αυτοκίνητο, ο ήρωας της ιστορίας ένας μεσήλικας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει κινδύνους, κυρίως όμως θα έρθει αντιμέτωπος με τους εσωτερικούς δαίμονες του, και ειδικά με τις τύψεις και τις αμφιβολίες που συνοδεύουν το ρόλο του ως πατέρα. Σε κάθε περίπτωση, το ταξίδι είναι εκείνο που έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Σε ετούτη τη διαδρομή συνταξιδιώτες του Τομ, αισθανόμαστε και εμείς εκείνο το είδος της χαρμολύπης που προκαλούν οι θρησκευτικοί ύμνοι, ύμνοι που αναλαμβάνουν να μας συμφιλιώσουν με το μεταφυσικό νόημα της απώλειας και του θανάτου. Μια τέτοια παρηγοριά δεν μπορεί παρά να είναι το ανώτερο ζητούμενο κάθε μορφής τέχνης. Και στην παρούσα περίπτωση επιτυγχάνεται. Κάτι που σίγουρα δεν είναι καθόλου λίγο. 66. Ταξιδεύοντας σε ξένη γη - David Park (σελ 235, Gutenberg 2020, 8/10)

Less is more? 😉 Μια πρόταση κάνω, το ποίημα σου είναι πραγματικά πολύ καλό. Ψίθυροι μόνο μιας σπασμένης ψυχής με κουβαλάνε εκεί που δεν μπορώ να πάω στο ήρεμο φως μιας ακόμα αυγής μι' ανάμνηση εκείνης να μου λέει σ΄ αγαπάω Δάκρυα που πια κανένας δε βλέπει καυτό το ρούμι μα την καρδιά δε ζεσταίνει φίλοι μου λένε, Σπύρο δεν πρέπει μα η μορφή της βαθιά στην καρδιά μου σκαμμένη Φώτα της πόλης, ήχοι, φωνές και η σκιά μου χαράζει τη δική της γραμμή ο χρόνος διστάζει και χάνει στιγμές σωπαίνει και μένει μόνο η δική της φωνή Έξω η ηχώ μιας βροντής μακρινής κι η βροχή συνεχίζει το δικό της τραγούδι αντίλαλος κάποιας σπασμένης ψυχής μι' ανάμνηση σαν ξηρό ξεχασμένο λουλούδι Αντίλαλος μιας σπασμένης ψυχής μόνο ο αντίλαλος που ξέμεινε αυτής της ζωής

Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε - Κατερίνα Γώγου Η Κατερίνα Γώγου (1940-1993), εκτός από ηθοποιός ήταν και ποιήτρια. Κατόρθωσε να περάσει τις αγωνίες της προσωπικής διαδρομής της στην τέχνη και τη ζωή. Η βαθιά πολιτική στάση της, η αναρχία, το περιθώριο και οι κοινωνικές ανησυχίες της, εμποτίζουν τις σελιυτης ποίησης της. Στον τόμο συγκεντρώνεται το σύνολο του έργου της (1978-2002), 7 ποιητικές συλλογές και διάφορα αδημοσίευτα κείμενα κα. Το βιβλίο απευθύνεται στους λάτρεις της Κατερίνας, αλλά και σε όσους επιθυμούν να αποκτήσουν μια εικόνα του έργου της.

Σπύρο τέλειο είναι. Να μας έρχεσαι και να γράφεις βρε...σε αγαπάμε όλοι.

Καλησπέρα Θοδωρή. Το διήγημά σου έχει προοπτική να γίνει κάτι πραγματικά καλό. Ωραίο θέμα, δυνατή ατμόσφαιρα, στρωτή πλοκή. Πάμε τώρα στη γκρίνια (διότι μπορεί εσύ να είσαι {υποθέτω} φέρελπις συγγραφέας, αλλά εγώ είμαι ένας μπαγιάτικος, γκρινιάρης μπάρμπας). 1. Γιατί πανάθεμά σας δεν ξαναδιαβάζετε, έστω μία φορά, αυτό που γράψατε, ώστε να διορθώσετε απλά ορθογραφικά λάθη κι αβλεψίες; 2. Πάρα πολλές παρομοιώσεις – εν σειρά· οι περισσότερες στην κόψη μεταξύ κλισέ και στοχευμένης (συναισθηματικής) ακρίβειας, αλλά το πλήθος τους και μόνο υπονομεύει το διήγημα, τη συναισθηματική του δύναμη και τη μοναδικότητά του. 3. Αναφορές στην πολύ επίκαιρη επικαιρότητα: o ΟΠΕΚΕΠΕ το αργότερο σε ένα τετράμηνο θα έχει ξεχαστεί κι ο μελλοντικός αναγνώστης σου θα ξύνει το κεφάλι του προσπαθώντας να καταλάβει σε τι αναφέρεσαι. 4. Φράσεις όπως αυτή: “Είχε πλέον βυθιστεί στον κόσμο που διάλεξε ως τον αληθινό, δεν βρισκόταν ούτε στο παρόν, ούτε στο μέλλον αλλά σε μία ενδιάμεση κατάσταση που δεν αντιστοιχούσε κάπου συγκεκριμένα.” << Αυτού του είδους οι φράσεις σχολιάζουν το ίδιο το διήγημα. Ή δειξε το, ή μην το λες καν. 5. Φράσεις όπως αυτή: “δεν φοβόταν κανένα πλάσμα της σκιάς περισσότερο απ’ όσο φοβόταν το να μην μαθαίνει τι σκέφτεται για αυτήν και τα βρεγμένα της ρούχα κάποιος που δεν γνώρισε ποτέ και που απλά σχολίασε την δημοσίευσή της, ακόμα και αν δεν θα την βοηθούσε ποτέ σε περίπτωση ανάγκης.” << Εδώ κατακρίνεις/ειρωνεύεσαι την ίδια την ηρωίδα σου! Αυτό είναι τζιζ! Άν θες δώσε απά το γεγονός (τι ποστάρει) κι άσε τον αναγνώστη να την κρίνει. Τέλος γκρίνιας. Επιμένω ότι το διήγημά σου έχει πολύ καλά στοιχεία κι αν το δουλέψεις θα αναδειχθούν. Πως να το κάνεις; Θα σου προτείνω το εξής: δοκίμασε να το γράψεις σε πρώτο πρόσωπο. Με αυτόν τον τρόπο θα αποβάλλεις τον τριτοπρόσωπο παντογνώστη αφηγητή/κριτή/σχολιαστή και τις ατέλειες που αυτός φέρει στην αφήγησή σου. Πραγματικά έχεις κάτι καλό εδώ να δουλέψεις – καλή συνέχεια.

Αγκουστίνα Μπαστερρίκα - Οι ανάξιες (Las indignas, 2023) Τον Δεκέμβριο του 2022 διάβασα το συνταρακτικό και σκληρό "Εξαίσιο πτώμα", μετά την ανάγνωση του οποίου είχα μείνει ενεός με αυτά που διάβασα στις σελίδες του. Δυστυχώς τώρα δεν μπορώ να πω ότι έγινε το ίδιο με το "Οι ανάξιες", που μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη. Όχι ότι δεν πρόκειται για ένα καλογραμμένο, άκρως ατμοσφαιρικό και με τον τρόπο του κλειστοφοβικό και υποβλητικό μυθιστόρημα (παρα)θρησκευτικού φανατισμού σε έναν δυστοπικό κόσμο, απλά το βρήκα κάπως μονότονο, με τη συχνή επανάληψη όλων των τελετών, των τιμωριών και των υποβιβασμών της ανθρώπινης αξιοπρέπειας εντός μιας θρησκευτικής αίρεσης από τρομακτικές να καταντούν γραφικές και βαρετές. Και, επίσης, ούτε η αφηγήτρια -της οποίας τα κρυφά γραπτά διαβάζουμε-, ούτε η κακιά της ιστορίας (η Ηγουμένη), ούτε κάποια άλλη από τα μέλη της αίρεσης ξεχωρίζουν από τον σωρό των χαρακτήρων, που είναι μάλλον μονοδιάστατοι. Οπωσδήποτε δεν είναι κακό βιβλίο, αντίθετα καταφέρνει να δημιουργήσει μια κλειστοφοβική και ανατριχιαστική ατμόσφαιρα και να κάνει τον αναγνώστη να αισθανθεί κάπως άβολα, παρ' όλα αυτά όμως θα έλεγα ότι πάσχει πολύ αν το συγκρίνει κανείς με το "Εξαίσιο πτώμα". Αξίζει δηλαδή μια ανάγνωση, αλλά μην περιμένετε κάτι αντίστοιχο με το άλλο της βιβλίο. 7/10

Καλησπέρα Νίκο Καλή επιτυχία στον διαγωνισμό!

Καλη επιτυχια!!!

Καλησπέρα Κυριακή! Καλή επιτυχία

Καλή επιτυχία Αθανάσιε!

Καλή επιτυχία Νίκο!

Όρνιθες - Αριστοφάνη Δύο αθηναίοι γέροντες φεύγουν από τη Αθήνα αναζητώντας μια πόλη ήσυχη και δίκαιη για να εγκατασταθούν εκεί. Τελικά, την πόλη αυτή, θα τη δημιουργήσουν οι ίδιοι στους ουρανός μεταξύ θεών και ανθρώπων. Θα γίνουν πουλιά και θα συνεργαστούν με αυτά αναζητώντας τη θέωση και μία πιο δικαιη και ήσυχη κοινωνία. Οι Όρνιθες είναι το καλύτερο από τα σωζόμενα έργα του Αριστοφάνη. Αποτελεί μία σύνθεση με εξαιρετική ισορροπία, εμπλουτισμένη με πολλές επινοήσεις, ένα έργο με ξεκάθαρη πολιτική θέση. Ο ποιητής γράφει την κωμωδία του σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία αρνείται ολοκληρωτικά τους πολιτικούς μηχανισμούς, όπως αυτοι είχαν διαμορφωθεί στη φάση της σικελικής εκστρατείας των αθηναίων κατά των πελοποννησιακό πόλεμο. Προωθεί με τα δύο κύρια πρόσωπα της κωμωδίας του μια λύση φυγής, μία πολιτική ουτοπία, μια διέξοδο φανταστική από μία αδιέξοδη για τη δική του θέση πραγματικότητα. Και το όνομα της πόλης αυτής, Νεφελοκοκκυγία!

Από ιδιώτες με 44 ευρώ: - Βαν Χορν: 5 σταγόνες αίμα (Ίαμβος) - Ντιν Κουντζ: Όσα ξέρει η νύχτα (Bell) - Πίτερ Στράουμπ: Η νύχτα του κακού (Bell) - Έρνστ Γιάνγκερ: Καταιγίδα από ατσάλι (Eurobooks) - Άρθουρ Καίσλερ: Το μηδέν και το άπειρο (Πατάκης) - Λουί- Σαρλ Ρουγιέ: Στον ίλλιγο της ηδονής (Ευρώπη) Και από Πρωτοπορία με 55 ευρώ: - Μιχάλης Κατράκης: Ωκεανός (Ελκυστής) - Ρόμπερτ Σίλβερμπεργκ: Ένας αργός θάνατος (Anubis) - Τζόσουα Ρόμπινσον: Μέσι vs Ρονάλντο (MVPublications) - Χανς- Όκε Λίλγια: Stephen King- Πέντε δεκαετίες γεμάτες ιστορίες (Κλειδάριθμος)

Καλησπέρα Βιβή Ευχαριστούμε την συμμετοχή σου και καλή επιτυχία στον διαγωνισμό!

Από Anubis και Πρωτοπορία: 1. Τρεβάνιαν - Το καλοκαίρι της Κάτια (Anubis) 2. Σ. Α. Κόσμπι - Οι αμαρτωλοί στάζουν αίμα (Gutenberg) 3. Ντέιβιντ Πις - Μετά το Μόναχο (Τόπος) Από ιδιώτες: 1. Πίτερ Χέλερ - Ο ζωγράφος (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου). 13€ 2. Αλμπέρτο Μοράβια - Η περιφρόνηση (Ελληνικά Γράμματα). 8€ 3. Άντριου Κρούμι - Η αρχή του Ντ' Αλαμπέρ (Πόλις). 6€ 4. Άντριου Κρούμι - Ο κύριος Μι (Πόλις). 5€ 5. Πίτερ Ακρόιντ - Τα χειρόγραφα του Πλάτωνα (Λιβάνης). 4€ 6. Χάουαρντ Φαστ - Ο πολίτης Πέιν (Καλέντης). 5€ 7. Μπάρι Άνσγουορθ - Μετά τον Αννίβα (Καστανιώτης). 4€