Leaderboard

Δεν βάζω στόχους χρονιάς (και έτσι είμαι πάντα ικανοποιημένος) - καλώς ή κακώς. Ωστόσο λίγο πριν εκπνεύσει το 2024 εξέδωσα το μυθιστόρημά μου "Οι σαρκοφάγοι" και είμαι περήφανος διότι (μικρός μεν αλλά κανονικός) εκδοτικός οίκος (Παράξενες Μέρες) με τίμησε και επιπλέον ανέλαβε εκείνος όλα τα έξοδα έκδοσης και προώθησης.

Καλή χρονιά σε όλο τον κόσμο. Με υγεία και καλά διαβάσματα. 1) Ωρόρα: Ιστορίες με κοσμικές καταστροφές (σελ 238) 2) Joe Abercrombie: Το κάλεσμα του ξίφους (σελ 670)

Καλή χρονιά με το πρώτο μου μεταφρασμένο σε ξένη γλώσσα. Ένα διήγημα στην συλλογή ελληνικής φαντασίας Schatten aus der Sonnenwelt, στα γερμανικά, με εκλεκτή παρέα. Leviathans Ruf – Victor Pseftakis 43 Minuten – Yannis Papadopoulos Toxic – Eleftherios Keramidas Streuner – Vasso Christou Stellreflex – Anthony Paschos Der Honig der Welt und die Krähenkönigin – Dimitra Nikolaidou Silberne Glöckchen ertönen überall auf der Welt – Efthymia E. Despotaki Kinderly – Atalanti Evripidou Das Mädchen und der Schoßgeborene – Kostas Charitos Das Pendel von Karthago – Hephaestion Christopoulos

Το 2025 μόλις ξεκίνησε! Καλή χρονιά σε όλους! Φυσικά μια χρονιά για εμάς εδώ δεν νοείται χωρίς συγγραφή. Ποια είναι τα σχεδιά σας για φέτος; Τα δικά μου είναι αυτά τα... λίγα: 1. Η ολοκλήρωση του 1100 έργου μου το οποίο ευελπιστώ να είναι μια ιστορία που θα εκδοθεί σε συνέχειες. 2. Μετάφραση του ως άνω έργου στα Αγγλικά (ναι το επιχειρώ και αυτό μόνος μου) 3. Ένα μυθιστόρημα εποχής που θα εξελίσσεται στο 1260 περίπου και θα έχει να κάνει με μια Βυζαντινή διπλωματική αποστολή και την εισβολή των Μογγόλων στην Ευρώπη. 4. Μια περιπέτεια δράσης, συνέχεια στη σειρά του Επιχείρηση Ιωνία. 5. Μια καινούρια περιπέτεια φάντασι. 6. Μια σειρά από ποιητικά έργα. 7. Μερικά διηγήματα (μικρές ιστορίες ίσως να είναι πιο ακριβές μιας και είναι κάπου 25 σελίδες το καθένα) 8. Μια περιπέτεια που θα έχει να κάνει με την Ανεξάρτητη Μεραρχία και τον άθλο της τον Αύγουστο του 1922 9. Το ιστολόγιο, μιας και είναι αρκετή δουλειά και αυτό. 10. Ένα βιβλιοπαιχνίδι.

2024 01. Juan Rulfo - Pedro Paramo/Πέδρο Πάραμο (Πατάκης) 02. Silvia Moreno-Garcia - The Return of the Sorceress (Subterrenean Press) 03. Daniel Kehlmann - Fame/Φήμη (Καστανιώτης) 04. Νίκος Φαρούπος - Εφιάλτης: Η Απολογία (Κέδρος) 05. Nnedi Okorafor - Bindi 01: Binti (Tor) 06. Nnedi Okorafor - Bindi 02: Home (Tor) 07. Nnedi Okorafor - Bindi 03: The Night Masquarade (Tor) 08. Susanna Clarke - Piranesi/Πιρανέζι (Αίολος) 09. George Pelecanos - The Man Who Came Uptown/Ο Άντρας που Επέστρεψε (Πατάκης) 10. ? - The Epic of Gilgamesh/To Έπος του Γκιλγκαμές (Ιστός) 11. Premee Mohamed - The Butcher of the Forest (Tor) 12. ? + J.R.R. Tolkien - Beowulf/Μπέογουλφ (Αίλος) 13. RJ Barker - The Wounded Kingdom 01: Age of Assassins (Orbit) 14. RJ Barker - The Wounded Kingdom 02: Blood of Assassins (Orbit) 15. RJ Barker - The Wounded Kingdom 03: King of Assassins (Orbit) 16. Michael Crichton - Pirate Latitudes/Στις Θάλασσες των Πειρατών (Bell) 17. China Mieville - Looking for Jake & Other Stories (Pan) 18. Marianna Enriquez - The Danger of Smoking in Bed/Οι Κίνδυνοι του να Καπνίζεις στο Κρεβάτι (Πατάκης) 19. Marianna Enriquez - Things We Lost in the Fire/Όσα Χάσαμε στις Φλόγες (Πατάκης) 20. P. Djeli Clark - The Dead Cat Tail Assassins (Tor) 21. Stephen King - Salem's Lot/Σάλεμς Λοτ (Κλειδάριθμος) 22. Marianna Enriquez - Our Share of Night/Η Δική μας Πλευρά της Νύχτας (Πατάκης) 23. China Mieville - Three Moments of an Explosion: Stories (Pan) ΣΧΟΛΙΑ 1. Τα βιβλία για τα οποία δεν αναφέρω τίτλο στα Ελληνικά τα διάβασα σε αγγλόφωνη έκδοση. 2. Με bold τα βιβλία που, βλέποντάς τα τώρα μαζεμένα, πιστεύω ότι ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα και ήταν οι πιο ευχάριστες αναγνωστικές εμπειρίες της χρονιάς. 3. Παρά το γεγονός ότι διάλεξα 8 βιβλία ως "τα καλύτερα". Νομίζω ότι αυτά της Enriquez ξεχωρίζουν αρκετά (ακόμα και το Things We Lost in the Fire, που το είχα ξαναδιαβάσει πριν 2-3 χρόνια). Σίγουρα είναι μια καινούργια αγαπημένη για εμένα. 4. Η αλήθεια είναι ότι με εξαίρεση αυτά που έβαλα στα καλύτερα + τα βιβλία των Okorafor και Mieville, όλα τα υπόλοιπα βιβλία για εμένα φέτος ήταν λίγο έως πολύ απογοητευτικά. Είτε γιατί, αν και ήταν καλά, στάθηκαν λιγότερα των προσδοκιών μου (συνήθως αυτό), είτε γιατί ήταν απλά κακά. 5. Μια αρκετά φτωχή χρονία τόσο από πλευράς ποσότητας όσο και από πλευρά ποιότητας (παρά τα κάποια διαμαντάκια). Ελπίζω ότι το 2025 θα πάει πολύ καλύτερα ως προς και τους δύο αυτόυς τομείς. Ας έχουμε όλοι μια καλή χρονιά!

Ο χρυσός γάιδαρος ή Οι μεταμορφώσεις. Βρήκα την εξαντλημένη έκδοση της Νεφέλης σε τοπικό βιβλιοπωλείο όπου πέρασα τις χριστουγεννιάτικες διακοπές μου κι έτσι ξεκινάω τη φετινή αναγνωστική χρόνια με ένα κλασικό έργο της αρχαιότητας. Πολύ ωραίο βιβλίο, άκρως ψυχαγωγικό και περιπετειώδες, γεμάτο ευφάνταστες σκηνές και καταστάσεις, με χιούμορ και κυνισμό, σίγουρα μου κράτησε πολύ καλή παρέα κατά την ανάγνωσή του. Στο βιβλίο έχουμε μάγισσες και φαντάσματα, ληστές και δολοφόνους, έκφυλους και έκφυλες, ανθρώπους που μεταμορφώνονται σε κάθε είδους ζώο, θεούς και θεές που μπλέκουν στα πόδια των ανθρώπων, τα πάντα όλα: Ο κακός χαμός γίνεται, προς αναγνωστική τέρψη. Και η μετάφραση από τον ανώνυμο μεταφραστή (και με τη βοήθεια του επιμελητή της έκδοσης) είναι πολύ καλή και γλαφυρή, βοήθησε τα μάλα στην απολαυστική και ξεκούραστη ανάγνωση του βιβλίου. Σίγουρα πρέπει να επανεκδοθεί το συγκεκριμένο βιβλίο, είναι κρίμα να μην κυκλοφορεί κανονικά στα ελληνικά βιβλιοπωλεία. -Ιανουάριος 01. Απουλήιος - Ο χρυσός γάιδαρος ή Οι μεταμορφώσεις (σελ. 291). 8.5/10

Καρτερία - Alfred Lansing Το βιβλίο Καρτερία του Άλφρεντ Λάνσινγκ θεωρείται η καλύτερη περιγραφή της καταδικασμένης απόπειρας του Έρνεστ Σάκλετον να διασχίσει με τα πόδια την ήπειρο της Ανταρκτικής. Το σκάφος του παγιδεύτηκε και τελικά καταστράφηκε από τους πάγους στη θάλασσα του Γουέντελ τον Οκτώβριο του 1915. Το ενδιαφέρον πλέον του Σάκλετον στράφηκε από την κατάκτηση μιας ηπείρου στη διάσωση των 27 ανδρών του πληρώματος του. Για την επιβίωσή τους επρέπε να κάνουν τα αδύνατα δυνατά και κατά κάποιο τρόπο θα λέγαμε, να πραγματοποιήσουν έναν μυθικό άθλο για τα δεδομένα της εποχής. Η ιστορία του Σάκλετον και της Καρτερίας έχει όλα τα στοιχεία μιας συγκλονιστικής αφήγησης. Είναι βασισμένη στά ημερολόγια και στις προσωπικές μαρτυρίες του Σάκλετον και των μελών του πληρώματος. Με αυτό τον τρόπο μέσα από τις σελίδες του βιβλίου παρουσιάζεται συλλογικά μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική εικόνα των γεγονότων.

Καλή η αρχή του 2025. Στόχος φέτος να διαβάσω και κανένα φυσικό βιβλίο, διότι πέρσι έπαιξαν μόνο audiobook. Χοντρικά σχεδιάζω να ακούω βιβλία Δευτέρα έως Πέμπτη στο γραφείο, Παρασκευή να ακούω podcast ή ντοκιμαντέρ στο youtube (η λίστα αναμονής μου έχει ξεπεράσει τα 350 βίντεο και κάπως πρέπει να την ελέγξω 😛 ) και Σαβατοκύριακο να πιάνω ένα φυσικό βιβλίο. 1. Veniss Underground, Jeff VanderMeer, audiobook, ~6h 2. Ο αναρχικός τραπεζίτης, Fernando Pessoa, audiobook, ~2h ,

Έρχομαι κι εγώ, αργοπορημένη. 1. 8 διηγήματα. 2. 4 εκδόσεις Ελλάδα (οι 2 ήδη αναμένονται). 3. 2 εκδόσεις εξωτερικό 4. Επιτέλους να στείλω σε εκδοτικό το εφηβικό μου. 5. Ένα καινούργιο μυθιστόρημα. 6. 1000 ευρώ έσοδα από συγγραφή. Το χουμε. Γιατί όχι;

1. The Horror Stories of Robert E. Howard, audiobook, ~25h 2. The Sign of the Four, Sir Arthur Conan Doyle, audiobook, ~4h 3. How fear departed the long gallery, E.F. Benson, audiobook, ~1h 4. The Adventures of Sherlock Holmes, Sir Arthur Conan Doyle, audiobook, ~10h 5. The Hound of the Baskervilles, Sir Arthur Conan Doyle, audiobook, ~6h 6. Moon of Skulls, Robert E. Howard, audiobook, ~1h 7. The Birds, Daphne du Maurier, audiobook, ~2h 8. The Return of Sherlock Holmes, Sir Arthur Conan Doyle, audiobook, ~12h 9. The Valley of Fear, Sir Arthur Conan Doyle, audiobook, ~5h 10. His Last Bow, Sir Arthur Conan Doyle, audiobook, ~7h 11. The Case-Book of Sherlock Holmes, Sir Arthur Conan Doyle, audiobook, ~9h 12. The Last Test, Adolphe Danziger de Castro, H.P. Lovecraft, audiobook, ~2h 13. Animal Farm, George Orwell, audiobook, ~2h 14. Breakfast at Tiffany's, Truman Capote, audiobook, ~3h 15. The Stone Dragon, R. Murray Gilchrist, audiobook, ~2h 16. The Old Man and The Sea, Ernest Hemingway, audiobook, ~2h 17. The Complete Carnacki, the Ghost Finder, William Hope Hodgson, audiobook, ~9h 18. Heart of Darkness, Joseph Conrad, audiobook, ~4h 19. The Memoirs of Sherlock Holmes, Sir Arthur Conan Doyle, audiobook, ~7h 20. The Insidious Dr. Fu-Manchu, Sax Rohmer, audiobook, ~10h 21. Elric of Melniboné, Elric Saga#1, Michael Moorcock, audiobook, ~5h 22. The Sailor on the Seas of Fate, Elric Saga#2, Michael Moorcock, audiobook, ~5h 23. The Weird of the White Wolf, Elric Saga#3, Michael Moorcock, audiobook, ~5h 24. The Vanishing Tower, Elric Saga#4, Michael Moorcock, audiobook, ~5h 25. The Bane of the Black Sword, Elric Saga#5, Michael Moorcock, audiobook, ~5h 26. Enchantress Of Venus, Leigh Brackett, audiobook, ~3h 27. Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι, Milan Kundera, audiobook, ~4h 28. Το Εσώτερο Φως, Arthur Machen, audiobook, ~2h 29. The Land That Time Forgot, Caspak #1, Edgar Rice Burroughs, audiobook, ~5h 30. The People That Time Forgot, Caspak #2, Edgar Rice Burroughs, audiobook, ~4h 31. The Tenth Clew and Other Cases for the Continental Op, Dashiell Hammett, audiobook, ~6h 32. Στέλλα Βιολάντη, Γρηγόριος Ξενόπουλος, audiobook, ~2h 33. Scales of Justice, Ngaio Marsh, audiobook, ~4h 34. Η Νεράιδα του Κάστρου, Δημήτριος Καμπούρογλου, audiobook, ~2h 35. Goldfinger, Ian Fleming, audiobook, ~3h 36. The Archaeologist and the Spinster, Fernley Family #3, Angela E. Johnson, audiobook, ~6h 37. The Quest of the Sacred Slipper, Sax Rohmer, audiobook, ~5h 38. Wake Not the Dead, Ernst Raupach, audiobook, ~2h 39. The Sowers of the Thunder and other stories, Robert E. Howard, audiobook, ~8h 40. The Duke and I, Bridgertons #1, Julia Quinn, audiobook, ~10h 41. The Viscount Who Loved Me, Bridgertons #2, Julia Quinn, audiobook, ~10h 42. An Offer From a Gentleman, Bridgertons #3, Julia Quinn, audiobook, ~10h 43. The Gods of Pegana, Lord Dunsany, audiobook, ~2h 44. Ραντεβού στη Βάρκιζα, Γιάννης Μαρής, audiobook, ~12h 45. To Sir Philip with love, Bridgertons #4, Julia Quinn, audiobook, ~10h 46. Romancing Mr. Bridgerton, Bridgertons #3, Julia Quinn, audiobook, ~10h 47. When he was wicked, Bridgertons #6, Julia Quinn, audiobook, ~10h 48. Ο αρχαιολόγος, Ανδρέας Καρκαβίτσας, audiobook, ~2h 49. Sacred Places In China, Carl F. Kupfer, audiobook, ~5h 50. Το θείο τραγί, Γιάννης Σκαρίμπας, audiobook, ~3h 51. De profundis, Όσκαρ Ουάιλντ, audiobook, ~3h 52. Αλλόκοσμα Οράματα, συλλογικό, σελ. 67 53. The unwritten literature of the Hopi, Hattie Greene Lockett, audiobook, ~4h 54. Η Νέα Γυναίκα, Καλλιρρόη Παρρέν, audiobook, ~2h 55. The Black Widow, John S. Glasby, audiobook, ~2h 56. Αυτοβιογραφία, Ελισάβετ Μουτζάν-Μαρτινέγκου, audiobook, ~4h 57. A Portrait of the Artist as a Young Man, James Joyce, audiobook, ~9h 58. The Ladykillers Graham Linehan, William Rose, audiobook, ~2h 59. The Lady Vanishes, Ethel Lina White, audiobook, ~2h 60. Τρισεύγενη, Κωστής Παλαμάς, audiobook, ~2h 61. The Montezuma Emerald, Rodrigues Ottolengui, audiobook, ~2h 62. Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού, Dario Fo, audiobook, ~2h 63. Atlantis: The Antediluvian World, Ignatius L. Donnelly, audiobook, ~14h 64. The Treasure Of Tranicos, Robert E. Howard-L. Sprague de Camp, audiobook, ~4h Καλή χρονιά, διότι ενέδωσα στην ανάγκη των audiobooks και επιτέλους διάβασα ένα σωρό βιβλία που δεν τα είχα σε προτεραιότητα. Με bold τα καλύτερα της χρονιάς.

01. Η συντροφιά του δαχτυλιδιού - Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν (490) 10/10 02. Οι δύο πύργοι - Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν (414) 10/10 03. Η επιστροφή του βασιλιά - Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν (399) 10/10 04. Το Σιλμαρίλλιον - Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν (487) 10/10 05. Το δυσάρεστο επάγγελμα του μίστερ Χoγκ - Ρόμπερτ Χαϊνλάιν (173) 7/10 06. Ο σταυρός και η ημισέληνος - Αρίγκο Πετάκο (277) 8/10 07. Από τον Μοντεζούμα στους πολέμους των Σεμινόλ - Τσαρλς Ντε Γουλφ Μπρόουνελ (214) 9/10 08. Από την Ποκαχόντας μέχρι τον τελευταίο των Μοϊκανών - Τσαρλς Ντε Γουλφ Μπρόουνελ (190) 9/10 09. Από τα Έξι Έθνη μέχρι τους πολέμους του Μαύρου Γερακιού - Τσαρλς Ντε Γουλφ Μπρόουνελ (160) 9/10 10. Από τους αγώνες των Τσέροκι μέχρι τον ξεσηκωμό των Σιού - Τσαρλς Ντε Γουλφ Μπρόουνελ (224) 9/10 11. Από τη συντριβή των Ίνκας στους Αραουκάνους της Χιλής - Τσαρλς Ντε Γουλφ Μπρόουνελ (227) 9/10 12. Γεώργιος Καραϊσκάκης, Η άγνωστη βιογραφία - Κωνσταντίνος Παπαρηγόπουλος (232) 8/10 13. Γιατί το Βυζάντιο; - Μισέλ Καπλάν (389) 9/10 14. Η φρουρά του διαβόλου - Τζωρτζ Ρόμπερτ Έλφορτ (427) 9/10 15. Σε θανάσιμη σύγκρουση - Γκότλομπ Χέρμπερτ Μπίτερμαν (467) 9,5/10 16. Νεκρικοί διάλογοι - Λουκιανός (363) 10/10 17. Σάτιρα θανάτου και Κάτω Κόσμου - Λουκιανός (479) 10/10 18. Το κόκκινο σήμα του θάρρους - Στίβεν Κρέιν (276) 9/10 19. Ήττα, Θρίαμβος, Καταστροφή - Δημήτρης Μάνεσης (338) 9,5/10 20. Στην πρώτη γραμμή - Στίβεν Κρέιν (396) 8/10 21. Το δέντρο του θανάτου - Τζον Κόνολι (437) 8/10 22. Απολογία Σωκράτους - Πλάτων (303) 10/10 23. Κρίτων - Πλάτων (100) 10/10 24. Ο σάκος του φόνου - Τόνυ Πάρσονς (429) 5/10 25. Η τρέλα του Αλμάγερ - Τζόζεφ Κόνραντ (236) 7,5/10 26. Ο καθρέφτης της θάλασσας - Τζόζεφ Κόνραντ (287) 8,5/10 27. Ούτε δεκάρα λιγότερη - Τζέφρι Άρτσερ (356) 7,5/10 28. Φονικό είδος - Τζον Κόνολι (407) 7/10 29. Στο λευκό δρόμο - Τζον Κόνολι (402) 7,5/10 30. Ο μαύρος άγγελος - Τζον Κόνολι (484) 7,5/10 31. Τιμωρός - Τόνυ Πάρσονς (373) 4/10 32. Ένα τραγούδι για δύσκολους καιρούς - Ίαν Ράνκιν (444) 8,5/10 33. Φάκελος Ρέμπους: Οι άγνωστες υποθέσεις - Ίαν Ράνκιν (512) 8,5/10 34. Ο Νονός - Μάριο Πούζο (542) 9,5/10 35. Το μυστικό του δάσους - Τ. Ε. Κίνσεϊ (303) 8/10 36. Η βραχνή φωνή του ερωδιού - Λίαν Χερν (742) 7/10 37. Οδύσσεια - Όμηρος (347) 10/10 38. Επιλεγόμενα στην Ομηρική Οδύσσεια - Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης (271) 9/10 39. Κόκκινα φύλλα - Ουίλιαμ Φώκνερ (74) 9/10 40. Η βίλα της θλίψεως - Πατρίκ Μοντιανό (222) (7/10) 41. Το αίνιγμα του Βαν Γκογκ - Τζέφρυ Άρτσερ (453) 7,5/10 42. Εξομολογήσεις ενός νεαρού άνδρα - Τζορτζ Μουρ (320) 6/10 43. Λιούις και Ειρήνη - Πολ Μοράν (212) 8/10 44. Η καλλιγραφία των ονείρων - Χουάν Μαρσέ (470) 7/10 45. Ντιούν - Φρανκ Χέρμπερτ (637) 10/10 46. Ο μεσσίας του Ντιούν - Φρανκ Χέρμπερτ (263) 10/10 47. Τα παιδιά του Ντιούν - Φρανκ Χέρμπερτ (528) 10/10 48. Το λιοντάρι, η μάγισσα και η ντουλάπα - Κ.Σ. Λιούις (182) 10/10 49. Ο πρίγκιπας Κασπιανός - Κ.Σ. Λιούις (213) 10/10 50. Ο ταξιδιώτης της αυγής - Κ.Σ. Λιούις (243) 10/10 51. Ο ασημένιος θρόνος - Κ.Σ. Λιούις (251) 10/10 Αν εξαιρέσουμε αυτά που έχω ξαναδιαβάσει ήδη πολλές φορές, (δηλαδή τα βιβλία του Τόλκιν, του Χέρμπερτ, και του Λιούις) και την αρχαία ελληνική γραμματεία, από τα υπόλοιπα τα καλύτερα είναι: 1) "Το κόκκινο σήμα του θάρρους" του Στίβεν Κρέιν 2) "Ο Νονός" του Μάριο Πούζο 3) "Κόκκινα φύλλα" του Ουίλιαμ Φώκνερ 4) "Σε θανάσιμη σύγκρουση" του Γκότλομπ Χέρμπερτ Μπίτερμαν 5) "Ήττα, Θρίαμβος, Καταστροφή" του Δημήτρης Μάνεσης Δεν θα ξαναδιάβαζα με τίποτα τα δυο βιβλία του Τόνυ Πάρσονς το "Τιμωρός" και το "Ο σάκος του φόνου". Ήταν σκέτη σπάταλη χρόνου. Χρόνια πολλά και καλή χρονιά σε όλους

Δημιουργική και γεμάτη η χρονιά που πέρασε, η γέννηση του γιού μου πριν λίγες μέρες αποτελεί μοναδικό γεγονός στη ζωή μου. Παρόλα αυτά η αναγνωστική χρόνια πήγε πολύ καλά, ελπίζω και του χρόνου να κρατήσω μια σωστή ισορροπία στη ζωή μου. 1. Ερωτικός, Ερωτικές Διηγήσεις - Πλούταρχος (σελ 400, Ζήτρος 2004) 2. Τα ναρκωτικά από το Α ως το Ω - Andrew Tyler (σελ 315, Σέλας 1996) 3. Logicomix - Απόστολος Δοξιάδης, Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου (σελ 350, Ίκαρος 2008, 8,5/10) 4. Τρία κλικ αριστερά - Κατερίνα Γώγου (σελ 40, Καστανιώτη 2000) 5. Για τη ζωγραφική και τον έρωτα - Γιάννης Τσαρούχης (σελ 145, Τα Νέα 2010) 6. Έρωτας ή τίποτα - Δημήτρης Καραγιάννης (σελ 405, Αρμός 2014) 7. Το δαχτυλίδι - Daniel keys Moran (σελ 538, Bell 1990, 8/10) 8. Οι φυγάδες - Πάνος Καρνέζης (σελ 268, Πατάκης 2015, 8,5/10) 9. Ανδρομάχη - Ευριπίδη (σελ 183, Ζήτρος 2007) 10. Περί του εν Οδυσσεία των νυμφών άντρου, Προς Μαρκέλλαν, Αφορμαί προς τα νοητά - Πορφύριος (σελ 342, Κάκτος 2009) 11. Ένταση - Dean Koontz (σελ 410, Bell 1997, 9/10) 12. Η ερωτική λογοτεχνία - Jean Jacques Pauvert (σελ 171, Άγρα 2003) 13. Άγια κόλαση - Καλλιόπη Βελόνια (σελ 458, Υδροπλάνο 2020, 8,5/10) 14. Χίλιες διακόσιες ογδόντα μαύρες ψυχές - Jim Thompson (σελ 286, Γνώση 2013, 9/10) 15. Τσιγάρο. Μια ιστορία έρωτα και μίσους - Λίζα Παπαδοπούλου (σελ 208, Γνώση 2010) 16. Εκάβη - Ευριπίδης (σελ 133, Κάκτος 1994) 17. Μαγικός αέρας - Βασίλης Κυριλλίδης (σελ 153, Διάπλαση 2018, 8,5/10) 18. Αμάντα το κορίτσι της γης - Tom Robbins (σελ 426, Αίολος 2000, 9/10) 19. Ο Μαύρος Πύργος I: Ο τελευταίος πιστολέρο - Stephen king (σελ 286, Κλειδάριθμος 2023, 8/10) 20. Δρομέας πλάι στη θάλασσα - Ανδρέας Μήτσου (σελ 61, Τόπος 2008, 7/10) 21. Η απομόνωση - Jean-Yves Masson (σελ 233, Μελάνι 2008, 8/10) 22. Η πολιορκία της Τροίας - Θοδωρής Καλλιφατίδης (σελ 185, Πατάκη 2022, 8/10) 23. ΥΓ. - Μανόλης Αναγνωστάκης (σελ 39, Νεφέλη 1992) 24. Ο προφήτης, Ο κήπος του προφήτη - Khalil Gibran (σελ 202, Λιβάνη 1997) 25. Επιστολαί εταίρων - Αλκίφρων (σελ 55, Ποντίκι 2007) 26. Όνειρο στο κύμα και άλλα διηγήματα - Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (σελ 281, Το βήμα 2009, 9/10) 27. Νεφέλαι - Αριστοφάνης (σελ 247, Ζήτρος 2007) 28. Το Ευαγγέλιο της Μαρίας Μαγδαληνής - Συλλογικό (σελ 127, Το ποντίκι 2007) 29. Ο ένοικος - Javier Cercas (σελ 161, Πατάκη 2011, 8/10) 30. Τρωάδες - Ευριπίδης (σελ 203, Ζήτρος 2007) 31. Τα Δελφικά - Χρήστος Πύρπασος (σελ 31, Νικολαΐδη 1987) 32. Ο μικρός πρίγκιπας - Antoine de Saint-Exupery (σελ 100, Πατάκη 2012, 8/10) 33. Όσα δεν ξέρεις για τον Βίνσεντ Βαν Γκογκ: Ταξίδι από τη γη στον παράδεισο - Philip Osbourne (σελ 96, Πεδίο 2023) 34. Ζ - Βασίλης Βασιλικός (σελ 423, Λιβάνη 1996, 7,5/10) 35. Εγκώμιων ωρίμων γυναικών - Stephen Vizinczey (σελ 301, Αλεξάνδρεια 2003, 7/10) 36. Ο συντηρητής των κεραμικών - Philip K. Dick (σελ 156, Λυχνάρι 1988, 8/10) 37. Ρήσος - Ευριπίδης (σελ 170, Ζήτρος 2007) 38. Καλλίμορφη - Μιχάλης Μανωλιός (σελ 350, Κέδρος 2020, 7/10) 39. Πλούτος - Αριστοφάνης (σελ 205, Ζήτρος 2007) 40. μ. Χ. - Βασίλης Αλεξάκης (σελ 339, Εξάντας 2007, 8,5/10) 41. Ο Άμλετ - William Shakespeare (σελ 253, Το ποντίκι 2009) 42. Διηγήματα - Bertolt Brecht (σελ 96, Κοροντζή 2020, 7/10) 43. Αόρατος - Paul Auster (σελ 308, Μεταίχμιο 2013, 8,5/10) 44. Διάλογος Αλέξανδρου και Διογένη, Ολυμπιακός, Ο κυνηγός - Δίων Χρυσόστομος (σελ 255, Θύραθεν 1998) 45. Η τιμή και το χρήμα - Κωνσταντίνος Θεοτόκης (σελ 125, Νεφέλη 1993, 8/10) 46. Γρα - Γρου - Τάσος Ζαφειριάδης, Γιάννης Παλαβός, Θανάσης Πέτρου, Μιχάλης Σιγανίδης (σελ 96, Ίκαρος 2017, 9/10) 47. Ο αμαρτωλός - Μιχαήλ Περάνθης (σελ 236, Εστία 1992, 7,5/10) 48. Εκκλησιάζουσαι - Αριστοφάνης (σελ 191, Ζήτρος 2007) 49. Λύκοι στην πόλη - Άννα Μικροπούλου (σελ 137, Ελκυστής 2021, 8/10) 50. Για ένα φιλότιμο - Γιώργος Ιωάννου (σελ 90, Κέδρος 2002, 9/10) 51. Η πρόσκληση - John Grisham (σελ 407, Bell 2003, 9/10) 52. Ιδιώνυμο - Κατερίνα Γώγου (σελ 47, Καστανιώτη 2009) 53. Έγκλημα και τιμωρία - David Zane Mairowitz, Alain Korkos, Fyodor Dostoevsky (σελ 128, Γνώση 2012, 7/10) 54. Η αναγκαιότητα της ανάγνωσης - Νίκος Σιδέρης (σελ 61, Εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη 2016) 55. Το χαμένο νησί - Μ. Καραγάτσης (σελ 152, Εστία 2009, 9,5/10) 56. Η σαρκοφάγος - Γιώργος Ιωάννου (σελ 148, Κέδρος 1988, 8,5/10) 57. Η ζωή έκ τάφων - Μητροπολίτου Γουμενίσσης Δημητρίου (σελ 352, Ιερά Μονή Γρίβας Γουμενίσσης 1994) 58. Το φιλί - Alain Montadon (σελ 154, Γνώση 2009) 59. Ο μωβ μαέστρος - Σοφία Νικολαΐδου (σελ 236, Κέδρος 2006, 8,5/10) 60. Η άμυνα του Λούζιν - Vladimir Nobakov (σελ 342, Μεταίχμιο 2016, 8/10) 61. Η φανέλα με το εννιά - Μένης Κουμανταρέας (σελ 319, Κέδρος 1986, 7,5/10) 62. Γκιακ - Δημοσθένης Παπαμακάριος (σελ 206, Πατάκη 2024, 9/10) 63. Και οι νεκροί ας θάψουν τους νεκρούς τους - Μιχάλης Αλμπάτης (σελ 468, Νήσος 2022, 8/10) 64. Η Ελληνίδα σκλάβα - Άννα Γρίβα (σελ 157, Μελάνι 2022, 9/10) 65. Ειρήνη - Αριστοφάνης (σελ 221, Ζήτρος 2007) 66. Παρόρμηση - Michael Weaver (σελ 478, Bell 1995, 8/10) 67. Η φιλοσοφία στην αρχαία Ελλάδα - Axel Cherniavsky (σελ 175, Γνώση 2011) 68. Η μεταμόρφωση - Franz Kafka (σελ 141, Πατάκη 2023, 7/10) 69. Το φράγμα - Σπύρος Πλασκοβίτης (σελ 280, Κέδρος 2000, 8/10) 70. Μουσική ποιητική - Igor Stravinsky (σελ 150, Νεφέλη 1980) 71. Όταν ήμασταν μικροί - Oliver Lovrenski (σελ 289, Μεταίχμιο 2024, 7/10) 72. Ηρακλείδαι - Ευριπίδη (σελ 137, Κάκτος 1992) 73. Ίων - Ευριπίδη (σελ 181, Κάκτος 1992) 74. Όλα είναι σκέψεις - Ελευθέριος Γ. Ελευθεριάδης (σελ 115, Ψυχογιός 2024) 75. Πρωτάρης μπαμπάς - Lionel Pailles & Benoit Le Goedec (σελ 285, Διόπτρα 2021) 76. Ικέτιδες - Ευριπίδη (σελ 189, Ζήτρος 2007) 77. Χορεύουν οι ελέφαντες - Σοφία Νικολαΐδου (σελ 345, Μεταίχμιο 2012, 8,5/10) 78. Το διπλό βιβλίο - Δημήτρης Χατζής (σελ 198, Το ροδακιό 2008, 9/10) 79. Το ξύλινο παλτό - Κατερίνα Γώγου (σελ 47, Καστανιώτη 1982) 80. Μπι όπως Μπίρα - Tom Robbins (σελ 134, Αίολος 2009, 8/10) 81. Ο κύριος μου ο Αλκιβιάδης - Άγγελος Βλάχος (σελ 393, Τα νέα 2021, 8/10) 82. Οι λωτοφάγοι - Βασίλης Βασιλικός (σελ 289, Ελληνικά γράμματα 2006, 8/10) 83. Άλκηστις - Ευριπίδη (σελ 170, Ζήτρος 2007) 84. Θαυμαστός καινούργιος κόσμος - Aldous Huxley (σελ 211, Βιπερ 1971, 9/10) 85. Ο Μαύρος Πύργος II: Το κάλεσμα των τριών - Stephen king (σελ 493, Bell 2010, 9/10) 86. Παράξενες ιστορίες - Γιώργος Τραγάκης (σελ 143, Bibliotheque 2019, 7/10) 87. Το κομποσχοίνι - Γέροντα Ιωσήφ (σελ 24, Αγιορείτικη Μαρτυρία 1991) 88. Τέσσερις ώρες με τον π. Παΐσιο - Τάσος Μιχαλάς (σελ 159, Εκδόσεις Επέκταση 2006)

Η δική μου συγκομιδή. Με μία μικρή επιφύλαξη, πρέπει να διάβασα περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Με έντονα γράμματα τα καλύτερα, ήρθαν μαζεμένα προς το τέλος: 1) Ωρόρα: Ιστορίες αίματος και πάθους (σελ 240) 2) Συλλογικό έργο: Δράκοι στο φθινοπωρινό δειλινό (σελ 552) 3) Συλλογικό έργο: Δράκοι στη χειμωνιάτικη νύχτα (σελ 512) 4) Συλλογικό έργο: Δράκοι στην ανοιξιάτικη αυγή (σελ 464) 5) Συλλογικό έργο: Ο καιρός των διδύμων (σελ 504) 6) Συλλογικό έργο: Ο πόλεμος των διδύμων (σελ 464) 7) Συλλογικό έργο: Η δοκιμασία των διδύμων (σελ 368) 8 Ωρόρα: Ιστορίες από παράδοξες διαστάσεις (σελ 240) 9) Scott Smith: Τα ερείπια (σελ 509) 10) Ira Levin: Οι μυστηριώδεις γυναίκες του Στέπφορντ (σελ 128) 11) Gillian Flynn: Το κορίτσι που εξαφανίστηκε (σελ 643) 12) David J. Lieberman: Mindreader- Διαβάζοντας το μυαλό των άλλων (σελ 302) 13) Norman Ohler: Υπερδιέγερση- Τα ναρκωτικά στο τρίτο Ράιχ (σελ 413) 14) Ωρόρα: Ιστορίες μελλοντικού ερωτισμού (σελ 238) 15) Dean Koontz: Χωρίς επιζήσαντες (σελ 411) 16) Pat Cadigan: Όμορφο αγόρι πέρνα απ' την άλλη μεριά... (σελ 189) 17) Bruce Sterling: Σπάιντερ Ρόουζ (σελ 188) 18) Lois McMaster Bujold: Πένρικ και Δυσδαιμόνα (σελ 403) 19) H. G. Wells: Ο πόλεμος των κόσμων (σελ 279) 20) A. E. van Vogt: Ο ανυπεράσπιστος κολοσσός (σελ 237) 21) Ωρόρα: Ιστορίες με άλογα (σελ 240) 22) Robert Heinlein: Το δυσάρεστο επάγγελμα του μίστερ Χογκ (σελ 173) 23) Συλλογικό έργο: Δράκοι στα βασίλεια των νάνων (σελ 528) 24) Συλλογικό έργο: Δράκοι ενός μεγαλόπρεπου ουρανού (σελ 528) 25) Συλλογικό έργο: Δράκοι του μάγου της κλεψύδρας (σελ 368) 26) Συλλογικό έργο: Δράκοι στη φλόγα του καλοκαιριού (σελ 784) 27) Συλλογικό έργο: Η επόμενη γενιά (σελ 504) 28) Ωρόρα: Ιστορίες της μυθολογίας Κθούλου 2 (σελ 240) 29) Συλλογικό έργο: Δράκοι ενός χλωμού ήλιου (σελ 656) 30) Συλλογικό έργο: Δράκοι ενός χαμένου άστρου (σελ 560) 31) Συλλογικό έργο: Δράκοι ενός αθέατου φεγγαριού (σελ 552) 32) Nicholas Pileggi: Καζίνο (σελ 380) 33) James Leo Herlihy: Ο καουμπόι του μεσονυχτίου (σελ 222) 34) Ωρόρα: Ιστορίες με σκεπτόμενες μηχανές (σελ 238) 35) Sigmund Freud: Μαθήματα ψυχικής αυτοάμυνας (σελ 125) 36) Giles Milton: Συναρπαστικά παραλειπόμενα της ιστορίας (σελ 558) 37) Vasily Zaytsev: Τα απομνημονεύματα ενός Ρώσου ελεύθερου σκοπευτή (σελ 295) 38) Agatha Christie: Το σύμπλεγμα του Κάιν (σελ 184) 39) Clive Barker: Το ημερολόγιο ενός δαίμονα (σελ 217) 40) Ωρόρα: Ιστορίες σε παράξενες θάλασσες 2 (σελ 237) 41) Graham Masterton: Δαιμονικό πορτραίτο (σελ 358) 42) Abraham Merritt: Οι κούκλες της μαντάμ Μάντιλιπ (σελ 172) 43) Αύγουστος Κορτώ: Αυτογονία (σελ 120) 44) Scottie Pippen: Χωρίς περιστροφές (σελ 325) 45) Συλλογικό έργο: Μετρώντας τον άχρονο χρόνο- Ο χρόνος στην αστρονομία (σελ 199) 46) Ωρόρα: Ιστορίες με κατάρες (σελ 240) 47) Jules Verne: Ο πύργος των Καρπαθίων (σελ 205) 48) Stanislaw Lem: Συνέδριο για το μέλλον (σελ 146) 49) Συλλογικό έργο: Το καταφύγιο των ανέμων (σελ 544) 50) Jack London: Μάικελ- Το σκυλί του τσίρκου (σελ 366) 51) Παντελής Γιαννουλάκης: Παράξενα μυστήρια στην Ελλάδα (σελ 135) 52) Ωρόρα: Ιστορίες με ταξίδια στο χρόνο 2 (σελ 238) 53) Γιώργος Μπαλάνος: Ο επισκέπτης του Τουνγκούσκα (σελ 59) 54) Robert E. Howard: Ο πύργος του ερπετού- Πέρα από τον μαύρο ποταμό (σελ 203) 55) Howard Phillips Lovecraft: Ο ίσκιος πάνω από το Ίννσμουθ (σελ 168) 56) Marquis de Sase: Αιμομιξία (σελ 112) 57) Stephen King: Πύρινη οργή (σελ 595) 58) Ωρόρα: Ιστορίες με λυκανθρώπους 2 (σελ 237) 59) Wilbur Smith: Η κραυγή του λύκου (σελ 441) 60) Tierry Jonquet: Μυγαλή, η δηλητηριώδης αράχνη (σελ 133) 61) Jerzy Kosinski: Το βαμμένο πουλί (σελ 351) 62) Pete Dexter: Ο μισαλλόδοξος (σελ 410) 63) Nathaniel Philbrick: Στη καρδιά της θάλασσας (σελ 367) 64) Ωρόρα: Ιστορίες με εξωγήινους εισβολείς 2 (σελ 236) 65) Pauline Reage: Η ιστορία της Ο (σελ 237) 66) E. C. Nathanson: Και οι δώδεκα ήταν καθάρματα (σελ 633) 67) Ανώνυμος: Το κυρίαρχο μεσοφόρι (σελ 132) 68) Wilbur Smith: Βαθιά, άγρια νερά (σελ 430) 69) Michael Crichton: Η μεγάλη ληστεία του τρένου (σελ 358) 70) Ωρόρα: Ιστορίες με θεούς και δαίμονες 2 (σελ 240) 71) Jessica Bruder: Nomadland (σελ 338) 72) Charles Dickens: Μεγάλες προσδοκίες (σελ 744) 73) David Grann: Οι δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού (σελ 454) 74) John Langan: Το σπίτι με τα παράθυρα (σελ 507) 75) Scott Smith: Ένα απλό σχέδιο (σελ 399) 76) Ωρόρα: Ιστορίες με στοιχειωμένα αντικείμενα (σελ 236) 77) Agatha Christie: Ο μπαλαντέρ του θανάτου (σελ 170) 78) Dean Koontz: Εφιάλτες του μεσονυχτίου (σελ 543) 79) Wilbur Smith: Το πουλί του ήλιου (σελ 572) 80) R. Frederick Hamilton: Αντικλείδι (σελ 159) 81) Howard Phillips Lovecraft: Στα βουνά της τρέλας (σελ 219) 82) Jack Ketchum: Κρυφτό (σελ 204) 83) Ωρόρα: Ιστορίες φαντασίας από το παρελθόν (σελ 240)

Το διάβασα από τις εκδόσεις Λογείον. Btw, στο εσώφυλλο αναφέρεται προς μετάφραση το ''Joyride'', ξέρει μήπως κανείς κάτι; Και ήταν δυνατό, πολύ δυνατό. Ωραία σκιαγράφηση χαρακτήρων, συνδυασμός θα έλεγα ανεμελιάς και ανευθυνότητας. Στο τέλος όμως...Το τέλος...Πω πω, τι ήταν αυτό; Ακόμα προσπαθώ να συνέλθω από το αστροπελέκι που με χτύπησε. Αναγκάστηκα να εφαρμόσω σύστημα που χρησιμοποιώ κάθε φορά που δεν μπορώ να πιστέψω αυτά που διαβάζω. Το να κρύβω με το χέρι μου τις γραμμές που είναι κάτω από την τρέχουσα. Να κάτσει μία καλά μέσα μου, πριν συνεχίσω με την επομένη. Όποτε λοιπόν μου συμβαίνει ναι, μπορώ να πω ότι ο εκάστοτε συγγραφέας μ' έχει κάνει να τα παίξω. Πολύ, και ύστερα από ένα κάποιο αναπόφευκτο κορεσμό, δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι είναι και αρκετοί αυτοί. Νοσηρά υπέροχο όπως άλλωστε και τα άλλα του που έχω διαβάσει, είναι κάτι που θα μου μείνει.

Το πιο κοντινό που έχω έχω διαβάσει σε σύγχρονη τραγωδία, είναι το θεατρικό "Ο πόλεμος της Τροίας δε θα γίνει" του Ζαν Ζιροντού. Σε αυτό, η ελεύθερη βούληση κι η πρωτοβουλία δεν καταργούνται/υπονομεύονται από το ίδιο το ψυχολογικό υπόβαθρο του ήρωα ή της βίας/περιορισμών που ασκεί το άμεσο περιβάλλον του, αλλά από τον 'χορό', τον όχλο που υποθετικά θ' ακολουθήσει τις εντολές των πεφωτισμένων αρχηγών του, αλλά που αρκεί μια ασήμαντη αφορμή για να εκδηλώσει/εκτονώσει τα ένστικτά του, τη συσσωρευμένη ένταση των συναισθημάτων του, με τρόπο εντελώς ανεξέλεγκτο. Από τα λίγα που έχω διαβάσει, η τραγωδία (νομίζω ότι) υπονομεύτηκε ως είδος κατά τον 19ο αιώνα, με την άνοδο του ρομαντισμού. Η μετάβαση (αν θυμάμαι καλά) έγινε την εποχή του Ντίκενς, ο οποίος ξεκίνησε με έργα παραδοσιακά 'μοιρολατρικά' (το γαλαζοαίματο τέκνο θα βρει τον δρόμο προς την κορυφή ακόμη κι αν η τύχη το έχει ρίξει στη συνθήκη να το έχουν μεγαλώσει πληβείοι) και κατέληξε σε έργα που απηχούσαν το (μετέπειτα) 'αμερικάνικο όνειρο' (ανεξαρτήτως καταγωγής, όποιος προσπαθήσει μπορεί ν' αλλάξει την προβλεπόμενη μοίρα του). Όπως λέει κι η Ειρήνη, το δράμα είναι εύκολο, η τραγωδία είναι απίστευτα δύσκολη. Πρώτον επειδή ζούμε σε μια εποχή που προσπαθεί να μας πείσει ότι έχουμε πολλές πολλές περισσότερες ελευθερίες (εσωτερικές κι εξωτερικές) απ' όσες πραγματικά έχουμε, αλλά κι από την άλλη, φιλοσοφικά/λογικά τουλάχιστον, το 'αναπόφευκτο' της τραγωδίας, απλά δε μπορεί ν' αποδειχτεί: πρόκειται για την (επιστημονική) αρχή της μη διαψευσιμότητας: αρκεί μια εξαίρεση/παρατήρηση για να καταρρεύσει ο κανόνας. Εξαιρετικό άρθρο Ειρήνη.

Μέσα στο spoiler είναι ολόκληρη η λίστα με τα 160 βιβλία που διάβασα φέτος. Παρακάτω έχουμε τα κλασικά και καθιερωμένα στατιστικά στοιχεία, καθώς και μια λίστα με τα 30 καλύτερα βιβλία και άλλη μια με τα 10 πιο αδύναμα. *Συνολικός αριθμός βιβλίων: 160 (πέρυσι 172) *Συνολικός αριθμός σελίδων: 40.630 (πέρυσι 48.688) *Σελίδες/βιβλίο: 253,94 (πέρυσι 283,07) *Σελίδες/ημέρα: 111,01 (πέρυσι 133,39) *Βιβλία του Φανταστικού: 27 *Βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2024 και διάβασα μέσα στη χρονιά: 35 *Βιβλία ανδρών: 144 *Βιβλία γυναικών: 16 *Βιβλία Ελλήνων συγγραφέων: 16 Δύσκολη δουλειά η λίστα με τα 30 καλύτερα, αρκετά ωραία θα μείνουν απ' έξω, αλλά έτσι είναι η ζωή: (τα δέκα πρώτα είναι τα πραγματικά κορυφαία) 01. Νίκος Καζαντζάκης - Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά 02. Οριάνα Φαλάτσι - Βιετνάμ 03. Ρομέν Γκαρί - Ευρωπαϊκή θητεία 04. Βασίλη Γιαν - Τζένγκις Χαν 05. Ντέιβιντ Μίτσελ - Cloud Atlas: Άτλας νεφών 06. Αλεξάντρ Σολζενίτσιν - Μια ημέρα του Ιβάν Ντενίσοβιτς 07. Γουίλιαμ Γκάρντνερ Σμιθ - Πρόσωπο από πέτρα 08. Τζον Ντος Πάσος - Περιπέτειες ενός νεαρού άνδρα 09. Τ. Κοράγκεσαν Μπόιλ - Ο δρόμος προς την καλοζωία 10. Μοχάμεντ Μπουγκάρ Σαρ - Η πιο μυστική μνήμη των ανθρώπων 11. Γιούρι Ριτχέου - Όταν φεύγουν οι φάλαινες 12. Άξελ Άιλγουεν - Το Γεράκι του Σιάμ 13. Ρόμπερτ Πεν Γουόρεν - Αγριότοπος 14. Χάινριχ Χάρερ - Επτά χρόνια στο Θιβέτ 15. Ολίβια Μάνινγκ - Σχολείο για την αγάπη 16. Χάουαρντ Φαστ - Η υπόσχεση 17. Αλεξάντρ Πούσκιν - Η κόρη του λοχαγού 18. Τζιμ Χάρισον - Θρύλοι του πάθους 19. Ρόμπερτ Σίλβερμπεργκ - Ένας αργός θάνατος 20. Λεονίντ Αντρέγιεφ - Η ζωή του Βασίλι Φιβέισκι 21. Λίου Τσισίν - Σφαιρικός κεραυνός 22. Χούλιο Γιαμαθάρες - Το φεγγάρι των λύκων 23. Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια - Οι νεκρές 24. Κόλουμ ΜακΚάν - Απειρόγωνο 25. Μάλκολμ Μπόσε - Μέρες οργής και πάθους 26. Χάουαρντ Φαστ - Οι μετανάστες 27. Όλγκα Τοκάρτσουκ - Εμπούσιον 28. Τζον Ο' Μπράιεν - Αφήνοντας το Λας Βέγκας 29. Μπ. Τράβεν - Το γεφύρι στη ζούγκλα 30. Μικ Χέρον - Κουτσά άλογα Κάπως πιο εύκολο έργο τα 10 πιο αδύναμα βιβλία: 01. Χρ. Τσαπραΐλης - Παγανιστικές δοξασίες της Θεσσαλικής επαρχίας 02. Τζόζεφ Κόνραντ - Η επιστροφή 03. Άλτζερνον Μπλάκγουντ - Η ανθρώπινη συγχορδία 04. Νίκος Παπαδόπουλος - Η αλογόμυγα 05. Ελένη Σικελιανός - Το βιβλίο του Τζον 06. Έρρι ντε Λούκα - Τρία άλογα 07. Αριστοφάνης - Εκκλησιάζουσες 08. Ανθολογία - Παραμύθια της Αφρικής 09. Αουγκούστο ντε Άντζελις - Η δολοφονία του τραπεζίτη 10. Σάρα Σούλμαν - Χωρίς την Ντελόρες Και του χρόνου!

Συνεχίζουμε και φέτος αυτή την ωραία συνήθεια...

Ο Κόμης Μόντε Κρίστο. Σχόλιο εδώ: Αλέξανδρος Δουμάς (Alexandre Dumas) -Ιανουάριος 01. Απουλήιος - Ο χρυσός γάιδαρος ή Οι μεταμορφώσεις (σελ. 291). 8.5/10 02. Τζέιμς Χογκ - Οι εξομολογήσεις ενός δικαιωμένου αμαρτωλού (σελ. 409). 9/10 03. Κλερ Κίγκαν - Ανταρκτική (σελ. 291). 8/10 04. Αλέξανδρος Δουμάς - Ο Κόμης Μόντε Κρίστο (σελ. 1.284). 10/10

Ο Κόμης Μόντε Κρίστο Τρίτο βιβλίο του Αλέξανδρου Δουμά που διαβάζω, μετά το απολαυστικό "Οι περιπέτειες του Τζον Ντέιβις" και το πολύ ωραίο "Η μαύρη τουλίπα", και αυτή τη φορά δεν δηλώνω απλά ευχαριστημένος και ψυχαγωγημένος, αλλά ολότελα μαγεμένος. Αυτές τις δέκα μέρες που κράτησε η ανάγνωσή του, πραγματικά καθηλώθηκα από την πλοκή και τη γλαφυρή και γεμάτη ζωντάνια γραφή του Δουμά, που με μοναδική ευκολία με μετέφερε πίσω στον χρόνο, σε μια εποχή δύσκολη αλλά συνάμα συναρπαστική. Πρόκειται για ένα έπος, για μια κλασική ιστορία εκδίκησης, για ένα συναρπαστικό και χορταστικό ιστορικό μυθιστόρημα γεμάτο δράση, ίντριγκες, έρωτες, εκπλήξεις και ανατροπές στην πλοκή. Είναι σίγουρα ένα προϊόν της εποχής του αλλά και του αρχικού τρόπου έκδοσής του (κυκλοφορούσε σε συνέχειες σε μια εφημερίδα, μέχρι τελικά να εκδοθεί σαν βιβλίο), σε αρκετά σημεία γίνεται πιο μελοδραματικό και ίσως πιο αργό στους ρυθμούς εξέλιξης της ιστορίας, οπωσδήποτε υπάρχουν άχρηστες ή αχρείαστες λεπτομέρειες εδώ κι εκεί, αλλά στο σύνολό του έχουμε να κάνουμε με ένα άκρως απολαυστικό μυθιστόρημα, το οποίο εκτός των άλλων σκιαγραφεί μια ολόκληρη εποχή. Δεν λέω, για τα σημερινά δεδομένα είναι ένα μυθιστόρημα που απαιτεί υπομονή, μιας και είναι βέβαια εξαιρετικά καλογραμμένο και ευκολοδιάβαστο (η γραφή κυλάει σαν γάργαρο νερό) αλλά δεν είναι για αναγνώστες που αρέσκονται σε αναγνώσματα με φρενήρεις ρυθμούς, προσωπικά όμως με άφησε πλήρως ικανοποιημένο. Και μπορεί από αντικειμενικής και λογοτεχνικής άποψης να μην αξίζει το δέκα στα δέκα, όμως από ψυχαγωγικής άποψης, για μένα, παίρνει άξια το δέκα στα δέκα. 10/10

Είναι η ζωή μας λίγη και τα θέλω μας πολλά.

Οι εξομολογήσεις ενός δικαιωμένου αμαρτωλού Έξι και πλέον χρόνια μετά την κυκλοφορία του στα ελληνικά (και την αγορά του), αποφάσισα επιτέλους να διαβάσω αυτό το κλασικό μυθιστόρημα γοτθικού τρόμου του 19ου αιώνα, που έχει μια κάποια φήμη στο είδος του. Λοιπόν, πρόκειται για ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον, καλογραμμένο και ατμοσφαιρικό μυθιστόρημα, αρκετά μεταμοντέρνο στον τρόπο παρουσίασης και αφήγησης της ιστορίας για τα διακόσια χρόνια ζωής του (εκδόθηκε το 1824), καθώς επίσης κάπως κυνικό και γεμάτο μαύρο χιούμορ. Αρχικά έχουμε μια αφήγηση αρκετών σελίδων διαφόρων γεγονότων από τον "εκδότη" και μετά έχουμε την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του πρωταγωνιστή Ρόμπερτ Ρίνγκιμ, ενός απόβλητου της κοινωνίας και μεγαλωμένου με τις αξίες ενός φανατικού καλβινιστή ιερέα, που πιστεύει ότι είναι ο εκλεκτός του Θεού, προορισμένος για την αιώνια σωτηρία παρά τις όποιες αμαρτίες του. Και από τη στιγμή που αυτός ο προβληματικός άνθρωπος γνωρίζει έναν μυστηριώδη ξένο που παίρνει διάφορες μορφές, πείθεται να διαπράξει ακόμα και τα πιο αποτρόπαια εγκλήματα, στο όνομα της πίστης, αφού έτσι κι αλλιώς η μοίρα του είναι προκαθορισμένη από την αρχή του κόσμου. Μετά έχουμε και μια ημερολογιακή καταγραφή, και στο τέλος μένει στον αναγνώστη να συμπεράνει αν όσα διάβασε έγιναν έτσι ή ήταν απλώς δημιουργήματα μιας άρρωστης φαντασίας. Δυνατό βιβλίο, με θρησκευτικές αναφορές και σκοτεινή ατμόσφαιρα, που έχει πολλά να πει και να προσφέρει στους λάτρεις των γοτθικών μυθιστορημάτων. -Ιανουάριος 01. Απουλήιος - Ο χρυσός γάιδαρος ή Οι μεταμορφώσεις (σελ. 291). 8.5/10 02. Τζέιμς Χογκ - Οι εξομολογήσεις ενός δικαιωμένου αμαρτωλού (σελ. 409). 9/10

1. .Τελευταίο ντραφτ των λύκων κ αποστολή σε εκδοτικούς Τελευταίο ντραφτ ολοκληρώθηκε, αποστολή όχι ακόμα. 2 1 έκδοση σε Ελλάδα. 2 εκδόσεις σε Ελλάδα. 3. Μια σε εξωτερικό. 2 στο εξωτερικό. 4. Να γράψω ένα καινούργιο μυθιστόρημα. όχι. 5. 8 διηγήματα. 7 διηγήματα και 9 φλασάκια. Και για να θυμάμαι κι εγώ, τα διηγήματα που έγραψα : 1. Πώς να βρεις αίμα παρθένας. 2. χέβι μέταλ 2086 3. Η πόλη μέσα από τον Ισθμό. 4. Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. 5. Το κλουβί πάνω από την Αθήνα 6. Καίνε μάγισσες στο Σύνταγμα 7. Η εικόνα της Αγίας Μαρίνας 6.(και ο τρελός στόχος της χρονιάς, να έχω κέρδη 4ψήφιο νούμερο από συγγραφή). 310 ευρώ. Αυτά από μένα. Όχι κι άσχημα.

Boy's Life - Robert R. McCammon, σελ. 625 (8/10) 1984 - George Orwell, σελ. 448 (8/10) Ο δρόμος της ευτυχίας (Φύλλα Πορείας #4) - Jorge Bucay, σελ. 249 (10/10) Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία - Robert Fischer, σελ. 131 (10/10) Η επιστροφή του ιππότη με τη σκουριασμένη πανοπλία - Robert Fisher, 192 (6/10) Το νούμερο 31328 - Ηλίας Βενέζης, σελ. 319 (10/10) Δάκρυα Ξυράφι - S. A. Cosby, σελ. 504 (8/10) Η Μεγάλη Χίμαιρα - Μ. Καραγάτσης, σελ. 439 (9/10) Ιστορίες φαντασμάτων από την Ιαπωνία - Lafcadio Hearn, σελ. 215 (6/10) Ο Ηρακλής - Μενέλαος Λουντέμης, σελ. 147 (8/10) O φοίνικας - Χρήστος Χωμενίδης, σελ. 496 (8/10) Σαν Ισίδρο φούτμπολ - Pino Cacucci, σελ. 93 (7/10) Το τελεσίγραφο - Sebastian Fitzek, σελ. 448 (8/10) Άγρια δικαιοσύνη - Wilbur Smith, σελ. 452 (8/10) Ραγισμένοι - Alaide Ventura, σελ. 190 (8/10) Finders Keepers - Stephen King, σελ. 370 (8/10) Λίγη ζωή - Hanya Yanagihara, σελ. 896 (9/10) Βάτραχοι - Αριστοφάνης, σελ. 141 (10/10) Αυτή είναι η πενιχρή συγκομιδή μου για εφέτος. Καλές γιορτές!

Για Ό,τι Αξίζεις Να Πεθάνεις Αυτή τη φορά ο Ρίτσερ πάει γυρεύοντας. Μπλέκει κυριολεκτικά χωρίς να τον ενοχλήσει κανείς ή να τον αφορά το θέμα. Αμέσως μετά τις 61 Ώρες ο Ρίτσερ, που υποφέρει ακόμα από τις συνέπειες εκείνης της περιπέτειας, σταματάει στη μέση του πουθενά και ενώ πίνει τον καφέ του (αυτός ο καφές τον έχει βάλει σε πολλούς μπελάδες!) αποφασίζει ότι πρέπει να διδάξει σε έναν σύζυγο να μην ξαναχτυπήσει τη σύζυγό του. Μόνο που αυτό είναι η κορυφή του παγόβουνου και βρίσκεται μπλεγμένος με μια οικογένεια που όλοι φοβούνται, τους Ντάνκαν. Ένας εναντίον όλων αλλά πότε άφησε αυτό το γεγονός να τον επηρεάσει; Μια ακόμα περιπέτεια του Ρίτσερ με μυστικά, κρυμμένα κίνητρα και πολύ ξύλο. Ο Ρίτσερ είναι πάντα ένας οδοστρωτήρας που χρησιμοποιεί τόσο την φυσική του δύναμη όσο και την τετράγωνη λογική του. Στα μείον του βιβλίου ο ρυθμός της ιστορίας, θα μπορούσε να είναι λίγο μικρότερη χωρίς να χάσει κάτι από την ποιότητά της και κάποιες βολικές συμπτώσεις που διευκολύνουν τον Ρίτσερ.

Δώρα από γνωστούς για τα επικείμενα γενέθλιά μου: 1. Σαλμάν Ρούσντι - Η πόλη της νίκης (Ψυχογιός) 2. Αλάνα Σ. Πορτέρο - Κακή συνήθεια (Πατάκης) 3. Έρμαν Έσσε - Γερτρούδη (Διόπτρα) Αγορές: Από Εκδόσεις Πηγή πήρα το Το άδειο σπίτι και άλλες ιστορίες φαντασμάτων του Άλτζερνον Μπλάκγουντ και το Οι στρατηγοί πεθαίνουν στο κρεβάτι του Τσαρλς Χάρισον με 22,44€, ενώ από εκδόσεις Καστανιώτη πήρα την εξαλογία Ο αγώνας μου του Καρλ Ούβε Κνάουσγκορντ, με μόλις 55,82€. Πλούσια σοδειά, ε;

Διάβασα την τριλογία του πρώτου νόμου. Και είμαι πραγματικά εκστασιασμένος! Εκστασιασμένος όμως έτσι; Χωρίς καμία υπερβολή! Γι' αυτό και άλλωστε την τελείωσα σε ρυθμούς εξωφρενικά γρήγορους για τα δεδομένα μου. Δεν θα προβώ σε λεπτομέρειες για τα τι και τα πως. Υποθέτω ότι έχει γίνει ήδη στο τόπικ το οποίο θα σπεύσω να διαβάσω από την αρχή. Δεν το κάνω btw πριν ολοκληρώσω το εκάστοτε βιβλίο- σειρά, για να μην φάω κάνα spoiler. Όσο και για να μπορώ να διαβάζω αποστασιοποιημένα. Παρά μόνο θα πω ότι καλοί και ωραίοι οι Λόγκεν, Τζέζαλ νταν Λούθαρ, Μπαγιάζ. Αν και παίρνοντας σαν δεδομένο τα πεπραγμένα τους, δεν ξέρω κατά πόσο τους ταιριάζουν οι συγκεκριμένοι χαρακτηρισμοί. Αλλά ο Γκλόκτα... Πω πω, αυτός ο Γκλόκτα... Δεν περίμενα ποτέ να συναντήσω χαρακτήρα που να αγαπήσω τόσο πολύ όσο οι Κόναν, Κουζέλ. Και να όμως που συνέβη! Καμμένος τελείως, και όχι απαραιτήτως σε μεταφορικό επίπεδο Την σειρά θα την ξαναδιαβάσω, αυτό είναι σίγουρο. Πλην όμως ύστερα από αρκετά χρόνια, να την ξεχάσω λίγο. Τα κεφάλαια του όμως, εκείνα με το μαύρο- αυτοσαρκαστικό του χιούμορ με τα πλάγια γράμματα... Δηλητηριώδεις σκέψεις για τους γύρω του, όσο και για τον ίδιο. Ο τρόπος δε που ''προέτρεψε'' την μεγαλειότατη να ασκήσει τα καθήκοντα της ήταν όλα τα λεφτά Απίστευτος, πραγματικά ξεπέρασε τον εαυτό του! Ξανά και ξανά λοιπόν. Μόνα τους, εκτός σειράς. Το κάνω αυτό με αποσπάσματα που μου χύνουν τα μυαλά στο πάτωμα. Καιρό είχα να διαβάσω για τόσο αντισυμβατικό χαρακτήρα, τόσο αντισυμβατική σειρά γενικά. Και το κατευχαριστήθηκα. Λίγο μόνο τώρα βλέπω να μην με έλκει η επόμενη με το βιομηχανικό της φόντο. Θα αφήσω λοιπόν να περάσει λίγος καιρός για να σταματήσει το μυαλό μου να κουδουνίζει, και θα δούμε πως θα κυλίσει και αυτή.

1) Ωρόρα: Ιστορίες με κοσμικές καταστροφές (σελ 238) 2) Joe Abercrombie: Το κάλεσμα του ξίφους (σελ 670) 3) Joe Abercrombie: Πριν την αγχόνη (σελ 719) 4) Joe Abercrombie: Το τελευταίο επιχείρημα (σελ 806)

Καλή αναγνωστική χρόνια σε όσους έχουν απομείνει ακόμη εδώ μέσα. Σε έμας τους λίγους δηλαδή... Ο χρόνος μου ειναι λιγοστός, μα η θέληση πολλή. Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία, ένα αλληγορικό βιβλιαράκι για μικρούς και μεγάλους αναγνώστες. Μας διδάσκει πως να αποτινάξουμε την αόρατη μας πανοπλία που μας αποτρέπει να ζήσουμε τις χαρές της ζωής, την αγάπη. 1. Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία - Robert Fisher (σελ 131, Opera 2012, 8/10)

Ανταρκτική Τον Νοέμβριο του 2022 διάβασα τη μικρή νουβέλα "Μικρά πράγματα σαν κι αυτά" που μου είχε αφήσει πάρα πολύ καλές εντυπώσεις (ιστορία, γραφή, ατμόσφαιρα κ.λπ.), έτσι είχα την Κλερ Κίγκαν στα υπόψιν για το μέλλον, ελπίζοντας πάντα να ασχοληθεί και με έργα σε μεγαλύτερη φόρμα. Στο μεταξύ είδα και την αξιολογότατη ταινία "Το ήσυχο κορίτσι" που βασίζεται στη μικρή νουβέλα "Τα τρία φώτα" (που δεν έχω διαβάσει), οπότε γενικά η γνώμη μου για την Κίγκαν είναι θετική, έστω κι αν δεν ανήκει εκατό τοις εκατό στις συνήθεις αναγνωστικές μου επιλογές. Λοιπόν, η παρούσα συλλογή μου άρεσε, τη βρήκα αξιολογότατη, με καλή ποικιλία σε εικόνες, σκέψεις και συναισθήματα, με ορισμένες πολύ ιδιαίτερες και δυνατές ιστορίες και με κάποιες άλλες ίσως λιγότερο ενδιαφέρουσες αλλά πάντα καλογραμμένες. Και πραγματικά οι ιστορίες αυτές μου άφησαν παρόμοια αίσθηση με τις ιστορίες του Ρέιμοντ Κάρβερ, ένιωσα δηλαδή αρκετά κοινά σημεία μεταξύ της Κίγκαν και του Κάρβερ σε αυτά τα διηγήματα, αν και φυσικά υπάρχουν διαφορές στη γραφή και τον τρόπο σκέψης. Πάντως χωρίς αμφιβολία ένιωσα ότι διάβασα καλογραμμένες ιστορίες από μια πολύ οξυδερκή και ταλαντούχα συγγραφέα, που κατά τη γνώμη μου αξίζει να την ανακαλύψει κανείς. -Ιανουάριος 01. Απουλήιος - Ο χρυσός γάιδαρος ή Οι μεταμορφώσεις (σελ. 291). 8.5/10 02. Τζέιμς Χογκ - Οι εξομολογήσεις ενός δικαιωμένου αμαρτωλού (σελ. 409). 9/10 03. Κλερ Κίγκαν - Ανταρκτική (σελ. 291). 8/10

Πολλά όνειρα για φέτος. Πολλά. 1. Να εκδώσω κάτι ολόδικό μου. Κάθε χρόνο το λέμε αυτό, ας πιάσει φέτος (γιατί πέρσι έπιασε μισό, κυκλοφόρησα κάτι, αλλά είχε ξανακυκλοφορήσει) 2. Να έχω τουλάχιστον τέσσερα διηγήματα σε συλλογές. Αυτός ο στόχος έχει επιτευχθεί κατά το ένα τέταρτο, καθώς πριν από μία μόλις μέρα κυκλοφόρησε συλλογή διηγημάτων Ελλήνων συγγραφέων του φανταστικού στα γερμανικά. ο τίτλος του δικού μου είναι Silberne Glöckchen ertönen überall auf der Welt. Επίσης εκκρεμεί έκδοση μιας δεύτερη συλλογή, στα ελληνικά αυτή τη φορά. Κι έχω στο μάτι και μια ακόμη συλλογή, για την οποία ακόμη δεν έχω γράψει κείμενο (και αυτός θα είναι ο πρώτος στόχος του 2025). Ε, δε θα προκύψει και τίποτις άλλο στην πορεία; Το 2025 έχει ακόμη 359 μέρες. Αν κάποιο από αυτά τα διηγήματα είναι καινούργια ιδέα (πάει να πει, δε θα ξεπέσω στο αναμάσημα παλιών ιδεών), ακόμα καλύτερα. 3. Να τελειώσω δύο νοβελέτες: η πρώτη λέγεται Αποχτενίδια και περιγράφει τις περιπέτειες μιας μοδίστρας που ταξιδεύει στα βάθη της ζούγκλας για να βρει τα φτερά ενός σπάνιου πουλιού, κι η δεύτερη λέγεται Παιπάλη και ασχολείται με έναν νεκρομάντη που προσπαθεί να βρει τον λόγο της εξαφάνισης μιας αρχαίας φυλής. Και τα δύο διαδραματίζονται στην Πικρή Στροφή, με 1500 χρόνια απόσταση μεταξύ τους και έχω τρελά σχέδια γι' αυτά. Η ολοκλήρωση του πρώτου ντραφτ των Αποχτενιδιών είναι ο δεύτερος -ημερολογιακά-στόχος του 2025. 4. Και για να μην ξεχνιόμαστε, πρέπει να γραφτεί το τελευταίο χέρι των διορθώσεων του ψευδοαραβικού μου. Αυτός είναι ο τρίτος, σημαντικότερος και βασικός στόχος για να θεωρήσω τη χρονιά πετυχημένη. Τα υπόλοιπα θα τα λογαριάσω πάρεργα, αν δεν ολοκληρωθεί αυτό. Αυτά. Κατά τα άλλα, καλή χρονιά σε όλους, με υγεία.

Για να δούμε. 1. Να εκδώσω κάτι ολόδικό μου ή έστω να υπογράψω για έκδοση. Στην Ελλάδα. Κυκλοφόρησε και πήγε και στην Έκθεση Βιβλίου στο Πεδίο του Άρεως ❤️ άλλη μια έκδοση του Μέσα Απ' Το Γυαλί. 2. Να βγάλω δύο διηγήματα σε συλλογές στην Ελλάδα. Βγήκε ένα: Στη συλλογή Αλλόκοσμα Οράματα, μια συνεργασία των περιοδικών Αλλόκοσμες Ιστορίες και Ονειροβασίες, με τίτλο "Μουσικάρες". 3. Να διορθώσω δύο τουλάχιστον διηγήματα που έχω στα αγγλικά, κι αν αυτό συμβεί, να βγάλω κάτι στα αγγλικά. Αυτό... δεν ξέρω γιατί δεν συνέβη. Θα μπορούσε. Αλλά δεν. Oh well. 4. Να διορθώσω ένα από τα μυθιστορήματα που έχω στο συρτάρι, τουλάχιστον ως το τέλος του δεύτερου ντραφτ. Ναι, αυτό ήταν μάλλον overkill εκ μέρους μου, αλλά η ελπίδα πέθανε τελευταία. 5. Να τελειώσω τις τελειωτικές final final2 final3 telos leme διορθώσεις του αραβικού. Ούτε αυτό συνέβη, ωστόσο επείγει, οπότε θα είναι ο τρίτος -ημερολογιακά- στόχος του 2025. Συνολικά μια χρονιά με τα πάνω της και τα κάτω της, αλλά σε σχέση με τις προηγούμενες που είχαν μόνο κάτω, το λες και κατόρθωμα. Παραβλέπω το ΄τι θα μπορούσα να πετύχω περισσότερα, διότι ένα κορμί είναι κι αυτό, θέλει πού και πού να κοιμάται κιόλας. Ετοιμάζομαι για πολύ περισσότερα τον επόμενο χρόνο. Και σε άλλα με υγεία, παλικάρια μου.

Ξεκίνησα το ''Πριν την αγχόνη'' του Τζο Αμπερκρόμπι'', δεύτερο της σειράς. Πολύ δυνατό το πρώτο, ελπίζω να είναι στο ίδιο επίπεδο και αυτό.

Πρώτη αγορά της χρονιάς. Σήμερα παρέλαβα παραγγελία από Πολιτεία, που είχα κάνει πριν λίγες μέρες: 1. Γκαίτε - Τα χρόνια μαθητείας του Γουλιέλμου Μάιστερ (Κανάκης). 19,02€ 2. Γιάκομπ Βάσερμαν - Κάσπαρ Χάουζερ (Σοκόλης). 14,10€

Λίγο πριν το τέλος του έτους ήρθε η ώρα για έναν συγγραφικό απολογισμό. Για το 2024 είχα θέσει αυτούς τους στόχους (που αυξάνονταν όσο προχωρούσε το έτος): 1. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας που αποτελεί συνέχεια της Επιχείρησης Ιωνία (ολοκληρώθηκε) 2. Την ολοκλήρωση της περιπέτειας Μέρες του Φθινοπώρου (ολοκληρώθηκε). 3. Ένα βιβλιοπαιχνίδι (σχεδιάζεται). 4. Μια περιπέτεια εν μέσω μιας σφοδρής καταιγίδας (ολοκληρώθηκε) 5. Το πέμπτο και τελευταίο βιβλίο των Χρονικών της Έρεμορ (είναι έτοιμο προς έκδοση) 6. Μια ιστορική περιπέτεια στο Βυζάντιο, το ποια θα είναι ακριβώς έχει ακόμα να αποφασιστεί μιας και έχω τρία σενάρια κατά νου. (επέλεξα μία και σχεδιάζεται) 7. Πιθανώς μια ιστορία για το 1922 (γράφτηκε και σκέφτομαι κάτι πιο μεγάλο τώρα) 8. Το επόμενο της σειράς με τις Σταυροφορίες (ολοκληρώθηκε) 9. Μερικά ποιητικά έργα (γράφτηκαν πολλά) 10. Μια περιπέτεια δράσης που ίσως δημοσιευθεί σε συνέχειες. 11. Το ιστολόγιο, είναι και αυτό ένα έργο αρκετών λέξεων (9469 για φέτος) 12. Μια μικρή περιπέτεια στα σύνορα Ελλάδας Τουρκίας. (ολοκληρώθηκε) 13. Μια αναθεώρηση στο Αγιολόγιο (ολοκληρώθηκε) 14. Μια αναθεώρηση στο Απολυτικάριο μιας και μαζεύτηκαν πολλές σημειώσεις να ενσωματωθούν (ολοκληρώθηκε) 15. Η συνέχεια στις Μέρες του Φθινοπώρου (έγινε το 10) 16. Μια σειρά από διηγήματα (γράφτηκαν τρία) Πάω στο 2025 με ένα μόνο τρέχον έργο. Καθόλου άσχημα, φυσικά δεν θα μείνω στο ένα... Αλλά αυτό είναι θέμα ενός άλλου θέματος από αύριο. Εσείς τι απολογισμό κάνετε για το συγγραφικό σας έτος;

Υπάρχει σίγουρα αδυναμία ή απροθυμία να συντεθούν σήμερα τραγωδίες, και μάλιστα τραγωδίες σύγχρονες. Δηλαδή ένα έργο, μία ιστορία, υφασμένη σε πρόζα ή δραματικό λόγο της οποίας η δομή να πληροί τις προϋποθέσεις της τραγωδίας και να «στεγάζεται» παράλληλα, σε σύγχρονο, αστικό περιβάλλον. Ίσως η εποχή δεν μας εμπνέει. Ίσως λείπουν οι στιβαροί αρχετυπικοί χαρακτήρες που έχουμε συνηθίσει να συνδέουμε με τέτοιου είδους ιστορίες. Ίσως αυτοί οι χαρακτήρες να μην έχουν πέραση πια, ή η εποχή μας να μην αποδέχεται το αίσθημα του μοιραίου και του προδιαγεγραμμένου κατά τον τρόπο που αυτό συνέβαινε παλιότερα. Στο κάτω κάτω η τραγωδία είναι σύστημα αναπόδραστο, μία κατάσταση της οποίας δεν έχεις τον έλεγχο, και που κάποιες φορές τον χάνεις ακόμη πιο πολύ, όσο περισσότερο προσπαθείς να τον αποκτήσεις. Μάλιστα η ειδοποιός διαφορά της τραγωδίας με το δράμα, οσοδήποτε άγριο και τρομακτικό και αν είναι αυτό το τελευταίο, είναι ότι ο δραματικός ήρωας έχει ελπίδες να ξεφύγει από τη μοίρα του. Ο τραγικός όμως ποτέ. Η τραγωδία επίσης είναι έργο μονοδιάστατο, καθώς εστιάζει με δεινότητα μεγεθυντικού φακού στην περίπτωση δυστυχίας μιας περιορισμένης ομάδας ανθρώπων, ή και ενός μόνο προσώπου. Τα υπόλοιπα πρόσωπα σπάνια ενδιαφέρουν, δεν ενδιαφέρουν καν οι στιγμές του ίδιου του τραγικού προσώπου που δεν συντελούν στην τραγική του εξέλιξη. Δεν μπορεί, λοιπόν, να έχουμε μυθιστορήματα τραγωδίας. Είναι δυνατόν να έχουμε μυθιστορήματα με τραγικά γεγονότα, αλλά όχι ολόκληρα μυθιστορήματα τραγωδίας. Όπως όλα τα καίρια χτυπήματα, η τραγωδία είναι κοφτή, σχεδόν ξαφνική, σχεδόν στιγμιαία, σχεδόν αναπάντεχη – και σχεδόν θανατηφόρα. Η λογοτεχνία είδους έχει να επιδείξει πολλά περισσότερα δραματικά κείμενα από ότι τραγικά, καθώς και όλη η μυθιστοριογραφία. Τούτο ωστόσο ενέχει το εξής παράδοξο: αν αποδεχτούμε την ύπαρξη του υπερφυσικού ως αναγκαία προϋπόθεση για τη λογοτεχνία του φανταστικού, για παράδειγμα, τότε σίγουρα και η τραγωδία θα έπρεπε να εκλαμβάνεται ως είδος φανταστικής λογοτεχνίας. Το υπερφυσικό ενσκήπτει στον τραγικό ήρωα συχνά πυκνά. Είναι υπεύθυνο για τις κακοτυχίες του και για τις πλασματικές του ευλογίες. Ίσως επειδή είναι δύσκολο στον άνθρωπο να αποδεχτεί ότι μια τραγική μοίρα, τόσο εξόφθαλμα άδικη και συντριπτική, μπορεί να επέλθει χωρίς κάποιου είδους θεία επέμβαση. Λαϊκές ρήσεις όπως: τι αμαρτίες πληρώνω καταδεικνύουν αυτή την πεποίθηση, καθώς είναι αδύνατον κάποιος να σκοτώσει τον πατέρα του και να παντρευτεί τη μητέρα του -άθελά του και τα δυο αυτά- χωρίς να πληρώνει κάποιες αμαρτίες ή να είναι θεϊκά -υπερφυσικά- σημαδεμένος. Πρέπει να πληρώνει αμαρτίες, ειδεμή ο κόσμος είναι ολωσδιόλου χωρίς νόημα. Ο σκεπτικισμός που χαρακτηρίζει την εποχή μας, ο ορθολογισμός, είναι ένας λόγος για τον οποίο οι τραγωδίες φαντάζουν άκαιρες. Ο άνθρωπος πάντα έχει τα ηνία της πορείας του και οι δυστυχίες του είναι αποτέλεσμα ενός συνόλου ατυχών επιλογών. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα, μπορεί κανείς να ανιχνεύσει ορισμένα έργα, αμιγώς τραγικά και απόλυτα σύγχρονα. Το 2003 ο Τσαν Γουκ Παρκ γυρίζει την ταινία OldBoy. Όσοι το έχετε δει αντιλαμβάνεστε για τι μιλάω, όσοι δεν το έχετε δει, σπεύσατε. Πριν πούμε κάτι άλλο οφείλουμε να λάβουμε υπόψη ότι οι Ασιάτες, Κινέζοι, Ιάπωνες, Κορεάτες, τρέφουν ανέκαθεν εικαστικό ενδιαφέρον για την αρχαία ελληνική γραμματεία και μυθολογία. Ο Παρκ λοιπόν φτιάχνει μία τραγωδία στο σύγχρονο κόσμο με αρχαιοπρεπή υλικά: Κλειστό σύστημα, οικογενειακές σχέσεις, μυστικό -κατάρα- που στοιχειώνει από το παρελθόν, δρομολογημένη και αναπόδραστη εκδίκηση, αυτό-τιμωρία και αυτοκαταστροφή. Η μόνη αριστοτελική συνθήκη που του ξεφεύγει είναι ο χρόνος. Η ιστορία δεν εκτυλίσσεται σε μια μόνο ημέρα, μάλιστα, ζωτικό κομμάτι της τραγικής κατάληξης αποτελεί μια πραγματικά μακρόχρονη αναμονή. Ο Ο-Ντε-Σου είναι ένας νέος άνθρωπος, ένας πατέρας. Ίσως λίγο πιο καβγατζής από άλλους, μπορεί να πίνει κάνα δυο ποτηράκια παραπάνω καμιά φορά ή να μπλέκει εκεί που δεν τον σπέρνουν, όμως τίποτε ιδιαίτερα φοβερό ή επικίνδυνο. Μάλιστα το όνομά του σημαίνει: αυτός που τον συμπαθούν όλοι. Ο Ο-Ντε-Σου λοιπόν περνάει μία νύχτα στο κρατητήριο, μία νύχτα που τυχαίνει να είναι τα γενέθλια της κόρης του. Και τα χαράματα τον απαγάγουν έξω από το αστυνομικό τμήμα. Εξαφανίζεται από προσώπου γης, βυθίζεται στο σκοτάδι για να συνέλθει ξανά σε ένα κλειστό δωμάτιο, με ψεύτικο παράθυρο και πόρτα που δεν ανοίγει παρά μόνο για να μπει η υπνωτίστρια. Υπάρχει μία μελωδία που, κάθε φορά που την ακούει ο έγκλειστος ήρωάς μας, πέφτει σε ύπνωση. Η υπνωτίστρια φυτεύει στο νου του όσα πρέπει να γνωρίζει. Στην πραγματικότητα, ο Ο-Ντε-Σου είναι κλεισμένος σε μία ιδιωτική φυλακή. Είναι ένα μέρος παράνομο, όπου οι έχοντες πληρώνουν για να τιμωρούν και να βγάζουν από τη μέση τους αντιπάλους τους. Ο Ο-Ντε-Σου περνάει τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια έγκλειστος, υπνωτιζόμενος κατά περίπτωση, με μόνη συντροφιά, φίλη, ερωμένη, πηγή ενημέρωσης και μέτρησης των ετών την τηλεόραση. Προσπαθεί να αυτοκτονήσει αλλά δεν τον αφήνουν. Δεν τρελαίνεται καθώς όλα όσα καταναλώνει περιέχουν αντιψυχωτικά. Του κλέβουν βιολογικό υλικό που το φυτεύουν σε μία σκηνοθετημένη επίθεση εναντίον της ίδιας του της οικογένειας. Για την κοινωνία, έχει σκοτώσει τη γυναίκα του και η πρόνοια στέλνει την κόρη του για υιοθεσία, πράγμα που ο ίδιος πληροφορείται στις ειδήσεις. Κάποτε, ξυπνά ελεύθερος, στην ταράτσα μιας πολυκατοικίας. Του έχουν αφήσει ρούχα, χρήματα, αργότερα κάποιος θα του βάλει στο χέρι ένα κινητό. Όπως μαθαίνουμε αμέσως μετά, η ερώτηση που θα έπρεπε να απασχολεί τον Ο-Ντε-Σου δεν είναι το γιατί τον φυλάκισαν, αλλά μάλλον το γιατί τον απελευθέρωσαν. Ο ήρωάς μας γνωρίζει την Μι-Ντο, μία νεαρή σεφ, και την ερωτεύεται. Τούτο φαίνεται μεθοδευμένο, καθώς τη στιγμή που τη συναντάει χτυπάει το νέο κινητό του με ήχο κλήσης τη μελωδία του υπνωτισμού. Ο Ο-Ντε-Σου έχει τρεις ημέρες μόνο για να ανακαλύψει ποιος τον φυλάκισε και γιατί. Μετά θα πεθάνει, ή θα τελειώσει ο κόσμος, ή θα πεθάνει η Μι-ντο, ή πάντως, κάθε ευκαιρία θα χαθεί. Οι δυο τους θα ξεκινήσουν ένα κυνηγητό στοιχείων που θα τους οδηγήσει στην ιδιωτική φυλακή και τελικά στην κορφή της πυραμίδας -κυριολεκτικά στην κορυφή- καθώς ο υπαίτιος για τη δυστυχία του ήρωά μας και τον εγκλεισμό του είναι ο μεγιστάνας Λι-Γου-Τζιν, ένας ιδιόρρυθμος επιχειρηματίας που ζει στο ρετιρέ του γυάλινου ουρανοξύστη του. Μαθαίνουμε, μέσα από καταπιεσμένες μνήμες του Ο-Ντε-Σου και μια έρευνα στη σχολική επετηρίδα ότι οι δύο τους ήταν κάποτε συμμαθητές. Ο Λι-Γου-Τζιν, τότε, είχε ερωτική σχέση με την αδελφή του. Ανήκουστο, αλλόκοτο, ανατριχιαστικό: πάντως, οι δύο τους ήταν ευτυχισμένοι και δεν αισθάνονταν διόλου ανήθικοι μέσα στην ευτυχία τους. Μέχρι που ο κουτσομπόλης Ο-Ντε-Σου τους είδε σε μια προσωπική στιγμή και διέδωσε την γαργαλιστική ιστορία σε όλο το σχολείο οδηγώντας την Λι-Σου-Α στην αυτοκτονία και τον Λι-Γου-Τζιν στο να γίνει ορκισμένος εχθρός του. Φυσικό λοιπόν ένας ορκισμένος εχθρός να φυλακίζει εκείνον που θεωρεί υπαίτιο της δυστυχίας του. Όμως το δεύτερο σκέλος του ερωτήματος παραμένει. Γιατί ο Ο-Ντε-Σου αφήνεται ελεύθερος ακριβώς τώρα; Τι είναι εκδίκηση, τελικά; Το να βλάπτεις όποιον σε έβλαψε, ή το να του κάνεις ό,τι ακριβώς σου έκανε; Να τον φέρνεις στη θέση σου; Ο Λι-Γου-Τζιν, με τους χειρισμούς του, έχει σπρώξει τον Ο-Ντε-Σου στην αποτρόπαια αρένα της τραγωδίας που συζητήσαμε στην αρχή. Του παραθέτει στοιχεία, έγραφα, φωτογραφίες, που πιστοποιούν ότι η Μι-Ντο είναι στην πραγματικότητα η κόρη του ήρωά μας. Ο Λι-Γου-Τζιν έχει εξαναγκάσει τον εχθρό του να βιώσει όσα ο ίδιος βίωσε. Έναν έρωτα απαγορευμένο και άξιο κάθε καταφρόνησης. Έναν έρωτα αιμομικτικό. Ο Λι-Γου-Τζιν το ήξερε και το άντεχε, τόσο εκείνος, όσο και η αδελφή του, μέχρι που η μαρτυριάρα γλώσσα του Ο-Ντε-Σου έβαλε τέρμα στην τέλεια ευτυχία τους. Μπορεί άραγε να αντέξει και ο Ο-Ντε-Σου ένα παρόμοιο βάρος; Σε μια απελπισμένη προσπάθεια να μην αποκαλυφθεί και στην Μι-Ντο το μυστικό, ο Ο-Ντε-Σου κόβει την ίδια του τη γλώσσα και την προσφέρει στα πόδια του Λι-Γου-Τζιν. Ο Οιδίποδας έβγαλε τα μάτια του που είδαν εκείνους που δεν έπρεπε να δουν. Ο Ο-Ντε-Σου κόβει τη γλώσσα που είπε όσα δεν έπρεπε ποτέ να τολμήσει. Κάθε τραγικότητα και κάθε σκοπός έχει εκπληρωθεί πλέον και ο Λι-Γου-Τζιν, ικανοποιημένος ή πάντως χορτασμένος, αυτοκτονεί, έχοντας πραγματώσει την εκδίκησή του. Και καθώς ο Ο-Ντε-Σου δεν μπορεί να αντέξει στη σκέψη ότι πλαγιάζει με την ίδια του την κόρη αλλά δεν αντέχει ούτε να την αποχωριστεί, καταφεύγει στην υπνωτίστρια για να του πάρει αυτή τη γνώση μέσα από το μυαλό. Και έτσι, κατά ένα τρόπο, μετά από τη συντριπτική κάθαρση της τραγωδίας μας έχουμε ένα τέλος αίσιο: το ερωτευμένο ζευγάρι φεύγουν αγκαλιασμένοι προς το ηλιοβασίλεμα -ή μέσα στο χιόνι- δικαιώνοντας τέλεια τον Λι-Γου-Τζιν: η γνώση της αιμομιξίας είναι ένα βάρος που λίγοι αντέχουν. Άραγε, αρκεί μονάχα να ξεχάσει κάποιος την αμαρτία του για να πάψει αυτή να υφίσταται; Πληροφορίες ταινίας: Το Oldboy είναι βασισμένο στο ομώνυμο γιαπωνέζικο μάνγκα των Μάρλι Καρίμπου και Νομπουάκι Μινεγκίσι. Το όνομα του πρωταγωνιστή επιλέχτηκε ώστε να θυμίζει ηχητικά το όνομα Οιδίπους. Το σενάριο της ταινίας υπογράφουν οι Γκάρον Τσουτσίγια, Νομπουάκι Μινεγκίσι και Τσαν Γουκ Παρκ. Η σκηνοθεσία είναι του Τσαν Γουκ Παρκ. Προσθέστε στη συνταγή την εμβληματική μουσική του Τζο Γιουνγκ Γουκ και το αριστούργημα είναι έτοιμο. Επίλογος: Είμαστε άραγε καλύτεροι άνθρωποι αν έχουμε παρακολουθήσει μία τραγωδία; Είμαστε καλύτεροι συγγραφείς αν ξέρουμε να γράψουμε τραγωδίες; Σίγουρα η τραγωδία αποτελεί μία εξαιρετική άσκηση για κάποιον συγγραφέα. Έχει συγκεκριμένη μετρική, προϋποθέσεις που πρέπει να τηρούνται για να επιτευχθεί το τραγικό αποτέλεσμα. Αυτό κρατά τον συγγραφέα σε εγρήγορση και τον υποχρεώνει σε αυτοσυγκράτηση, παράλληλα. Η γραφή μιας τραγωδίας είναι στοχευμένη και διαθέτει κανόνες: το κλειστό σύστημα, τα οικογενειακά μυστικά, οι προπατορικές κατάρες ή πάντως κάτι κρυμμένο και θανάσιμο που έρχεται από το παρελθόν. Η τραγωδία είναι υπερβολικά καλά δουλεμένη και δομημένη, αλλά στο παρασκήνιο, δηλαδή στο μυαλό του συγγραφέα. Όταν γράφεται στο χαρτί μοιάζει να κυλάει από μόνη της, συχνά σε ένα εφιαλτικό τέρμα. Σχηματικά, η τραγωδία μοιάζει με τον κύβο της ομώνυμης ταινίας του Βινσέντσο Νάταλι. Σου δίνει την εντύπωση ότι μπορεί και να ξεφύγεις, αλλά δεν μπορείς. Είναι σχεδιασμένη η τραγωδία για να μην μπορείς να γλυτώσεις. Η τραγωδία είναι ένα μηχάνημα φτιαγμένο από ιστορίες, λέξεις και πρόσωπα, ρυθμισμένο ώστε να εξοντώσει τον πρωταγωνιστή της. Είναι το κείμενο που δεν αγαπά τον ήρωά του. Είναι ο δημιουργός που δεν θα τον λυπηθεί. Επειδή είναι λιτή και με συγκεκριμένες γραμμές, μπορεί η ενασχόληση με αυτή να βοηθήσει κάποιον συγγραφέα να καταστήσει το λόγο αλλά και τη σκέψη του απέριττη και ακριβή. Η τραγωδία απεχθάνεται τις επιμέρους υπερβολές καθώς είναι από τη φύση της μία υπερβολή, ως προς την λειτουργία και την απολυτότητά της. Ο συγγραφέας που θα ασχοληθεί με τραγωδία θα πρέπει να αφαιρέσει από το κείμενό του όλα τα περιττά χρυσάφια, να σφυρηλατήσει πάλι και πάλι τις λέξεις του για να τις κάνει αποτελεσματικές και κοφτερές σαν μαχαίρια- πρέπει να κάνει την ιστορία του έτσι ώστε κάθε κομμάτι της να είναι τόσο απαραίτητο και καίριο, που αν αφαιρεθεί να μην μπορεί η προαναφερθείσα μηχανή να λειτουργήσει. Πρέπει να αρκεστεί στα λίγα πρόσωπα και σε δράση σχετικά γραμμική. Πρέπει να ενυπάρχει στην πλοκή του η έννοια της ανάγκης, των πραγμάτων που συμβαίνουν επειδή δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Οι παραπάνω σημειώσεις είναι χρήσιμες αν επιλέξει κάποιος να ασχοληθεί αποκλειστικά με το είδος της τραγωδίας ή ακόμη και να συμπεριλάβει στο ευρύτερης έκτασης μυθιστόρημά του κάποιο τραγικό επεισόδιο. Και αυτό ακόμη, αν χτιστεί σωστά, μπορεί να ξεχωρίσει και να προσδώσει σε ολόκληρο το έργο τη σοβαρότητα και τη στιβαρότητα μιας τραγωδίας.

Τελευταίες αγορές της χρονιάς. Από Πολιτεία με 18 ευρώ: - Σκοτ Λιντς: Η πολιτεία των κλεφτών (Anubis) Από Πρωτοπορία με 46 ευρώ: - Ρέτζιναλντ Χιλ: Ο ξυλοκόπος (Εξάντας) - Σκοτ Πεκ: Άνθρωποι του ψεύδους (Κέδρος) - Ντάντε Αλιγκιέρι: Θεία κωμωδία (Μαλλιάρης) - Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου: Ο Άλλος εν διωγμώ (Πατάκης) Και από ιδιώτες με 50 ευρώ: - Πάτρικ Νες: Το τέρας έρχεται (Πατάκης) - Πολ Τρέμπλεϊ: Ένα βήμα πριν την αποκάλυψη (Οξύ) - Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας: Αμερικανική λήθη (Κέδρος) - Μπέρναρντ Μάλαμουντ: Το μαγικό βαρέλι (Καστανιώτης) - Τζέιμς Χίμπερντ: Η φωτιά δεν σκοτώνει τον δράκο (MVpublications)

Ξαναδιάβασα για τρίτη ή τέταρτη φορά το ''Στα βουνά της τρέλας''. Πλην όμως αρκετό καιρό μετά από την τελευταία, ήθελα να ξεχάσω επί μέρους λεπτομέρειες. Και τι καλύτερο timing από την άδεια, μέσα στο κρύο; Για την υπόθεση δεν θα μιλήσω, είναι πιστεύω γνωστή ακόμη και σ' αυτούς που δεν αρέσκονται στη μυθολογία Κθούλου. Παρά μόνο στο κείμενο αυτό καθαυτό, είναι δύσκολο. Ζόρικο, απαιτητικό. Όχι για την κατανόηση, σ' αυτό βοηθάει η πραγματικά πολύ καλή μετάφραση του μετρ Γιώργου Μπαλάνου. Αλλά ως προς την δομή του. Αυστηρώς ακατάλληλο για ανήλ... εεε για αρχάριους στον Λάβκραφτ ήθελα να πω Και όχι μόνο, θα έλεγα ότι δεν αρέσει και σε πολλούς φαν. Μία φορά παραπάνω όμως σε όσους τον γνωρίζουν με αυτό, που δεν έχουν εξοικειωθεί με το βαρύ του ύφος. Η παντελής έλλειψη διαλόγων και οι ατελείωτες περιγραφές πετρωμάτων, ενδέχεται να το καταστήσουν αφόρητα κουραστικό. Σε σημείο που κανείς να το παρατήσει. Έχω φίλο που ήταν το πρώτο του που έπιασε και συγχρόνως το τελευταίο, τον καταλαβαίνω. Όποιος όμως το βρει του γούστου του, ας ετοιμαστεί για μία κοσμική περιπέτεια τρόμου, επικών διαστάσεων. Ξημερώθηκα για να το τελειώσω. Απνευστί, με κομμένη την ανάσα. Τέλος, μάλλον δείχνει να εγκαταλείπεται το project της ταινίας του Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο με τον Τομ Κρουζ. Κρίμα, πολύ κρίμα. Αν την έκαναν και πετύχαινε, πραγματικά θα ήταν πολύ δυνατή.

Εξαιρετική η δεύτερη σαιζόν! Ολοκληρώνει την ιστορία της πρώτης, με τον καλύτερο τρόπο. Ανώτερη σε όλους τους τομείς νομίζω. Ιδιαίτερα οι σκηνές μάχης, που ήταν πάντα ένα από τα δυνατά χαρτιά των Castlevania, είναι απλά φανταστικές! Αν σας άρεσε η πρώτη, η δεύτερη θα σας ικανοποιήσει απόλυτα! Ανεπιφύλακτα προτεινόμενη!

Δεν είμαι τόσο λαμπρός συγγραφέας, περιορίζω τις βλέψεις μου σε πιο ταπεινά μέσα. Αλλά αν είναι εφικτό, με το καλό να το πετύχεις!

την χρονιά που μας πέρασε έβγαλα 310 ευρώ. Φέτος έχω βγάλει ως τώρα 5 ευρώ. Τα 300 ήταν βραβείο από διαγωνισμό και τα 10 από πώληση διηγήματος. Δεν υπάρχουν μόνο τα ποσοστά. Κάποιοι σε πληρώνουν με το κομμάτι και τα γνωστά, επαγγελματικά περιοδικά μπορεί να δώσουν μέχρι και 1000 ευρώ.

Boy's Life - Robert R. McCammon, σελ. 625 (8/10) 1984 - George Orwell, σελ. 448 (8/10) Ο δρόμος της ευτυχίας (Φύλλα Πορείας #4) - Jorge Bucay, σελ. 249 (10/10) Ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία - Robert Fischer, σελ. 131 (10/10) Η επιστροφή του ιππότη με τη σκουριασμένη πανοπλία - Robert Fisher, 192 (6/10) Το νούμερο 31328 - Ηλίας Βενέζης, σελ. 319 (10/10) Δάκρυα Ξυράφι - S. A. Cosby, σελ. 504 (8/10) Η Μεγάλη Χίμαιρα - Μ. Καραγάτσης, σελ. 439 (9/10) Ιστορίες φαντασμάτων από την Ιαπωνία - Lafcadio Hearn, σελ. 215 (6/10) Ο Ηρακλής - Μενέλαος Λουντέμης, σελ. 147 (8/10) O φοίνικας - Χρήστος Χωμενίδης, σελ. 496 (8/10) Σαν Ισίδρο φούτμπολ - Pino Cacucci, σελ. 93 (7/10) Το τελεσίγραφο - Sebastian Fitzek, σελ. 448 (8/10) Άγρια δικαιοσύνη - Wilbur Smith, σελ. 452 (8/10) Ραγισμένοι - Alaide Ventura, σελ. 190 (8/10) Finders Keepers - Stephen King, σελ. 370 (8/10) Λίγη ζωή - Hanya Yanagihara, σελ. 896 (9/10) Βάτραχοι - Αριστοφάνης, σελ. 141 (10/10) Μακγκάφιν - Βαγγέλης Γιαννίσης, σελ. 320 (9/10) Πρόλαβα άλλο ένα . Η κριτική μου.

Μακγκάφιν - Βαγγέλης Γιαννίσης Τι ωραίο βιβλίο και οποία ευχάριστη έκπληξις! Το βιβλίο το αγόρασα λόγω του εξωφύλλου που μου άρεσε πάρα πολύ και λόγω του ότι έχω ήδη διαβάσει δύο βιβλία του Γιαννίση και είχα καλές εντυπώσεις. Είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο με πολύ ωραία πλοκή και μου θύμισε Άγκαθα Κρίστι. Το γράψιμο του συγγραφέα είναι πάρα πολύ ωραίο και το συγκεκριμένο βιβλίο είχε και αρκετό χιούμορ. Θα έλεγα πώς ό,τι συμβαίνει είναι αρκετά σουρεαλιστικό, αλλά αυτή είναι και η γλύκα του βιβλίου, να γελάσεις με τα όσα τρελά συμβαίνουν. Με κέρδισε από την πρώτη σελίδα και σε κανένα σημείο δεν έχασα το ενδιαφέρον μου. Διαβάζεται απνευστί.

Προσθήκη 14ου μέρους

Μολις τελείωσα το πρώτο μέρος της τριλογίας,"το πρόβλημα των τριών σωματων". Πραγματικά έμεινα έκπληκτος και με τις καλύτερες εντυπώσεις. Αν και σε αρκετά σημεία ομολογώ ότι το "εχασα" λόγω ανάπτυξης κάποιων θεμάτων φυσικής που έχω ελάχιστες έως καθόλου γνώσεις (ένα έρημο λύκειο τελείωσα,και μετά σχολή τουριστικών...) παρολαυτα με κράτησε με αμειωτο ενδιαφερον. Σαν τα πιο ιδιαιτερα χαρακτηριστικά του συγγραφέα,τα οποία μου έκαναν εντύπωση είναι η επιμονή στις λεπτομέρειες και ο συνδιασμος τους. Μου είναι αδύνατο να το εξηγήσω περισσότερο,πρέπει να το διαβάσει κάποιος για να το καταλάβει. Επίσης είναι διάχυτη μια απαισιοδοξία και .ματαιότητα σε φιλοσοφικό αλλα και πολιτικό επίπεδο. Το προτείνω ανεπιφύλακτα! Πάω να ξεκινήσω το δεύτερο!

Μισός πόλεμος Αυτό είναι το τρίτο και, δυστυχώς, το τελευταίο βιβλίο της σειράς "Τα Χρονικά της Τσακισμένης Θάλασσας". Το πρώτο βιβλίο το διάβασα τον Μάρτιο του 2016 και το δεύτερο τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς, πάντως όλως περιέργως είχα αρκετά φρέσκα στο μυαλό μου τα γεγονότα των δυο αυτών βιβλίων. Η αλήθεια είναι ότι σαν σειρά μου έκανε από την αρχή πολύ καλή εντύπωση, έτσι ήταν κάτι αναμενόμενο να θυμάμαι πολλά πράγματα. Στο δεύτερο βιβλίο, αρκετά πράγματα έμειναν μετέωρα και ήρθε το τρίτο βιβλίο για να μπει ένα τέλος στα περισσότερα εξ αυτών. Φυσικά δεν μπορώ να πω κάτι για την πλοκή, γιατί έτσι θα μαρτυρήσω άθελά μου διάφορα γεγονότα από τα δυο προηγούμενα βιβλία. Έτσι κι αλλιώς δεν έχει νόημα για κάποιον που δεν έχει ξεκινήσει ακόμα την σειρά. Πάντως πολλά πράγματα μπαίνουν στην θέση τους, ορισμένες ερωτήσεις βρίσκουν απαντήσεις, οι διάφοροι λαοί επιλύουν τις διαφορές του με πόλεμο και μηχανορραφίες. Η γραφή είναι για ακόμη μια φορά πάρα πολύ καλή, ευκολοδιάβαστη και άκρως εθιστική, με ζωντανές περιγραφές των τοπίων, των σκηνών δράσης και των διαφόρων χαρακτήρων. Ο συγγραφέας κατάφερε με ιδιαίτερη ευκολία να με μεταφέρει από την άνεση του σπιτιού μου στα συναρπαστικά και συνάμα σκληρά και επικίνδυνα μέρη, σε πόλεις, κάστρα και χωριά, ανάμεσα σε αιμοσταγείς πολεμιστές, πονηρούς ιερείς και πολεμοχαρείς βασιλιάδες και βασίλισσες. Γενικά είναι μια σειρά που προτείνω πολύ στους... αρχάριους του είδους, αλλά και ως ένα βαθμό στους πιο έμπειρους. 9/10

Το έπιασα πρίν λίγες μέρες. Νομίζω ότι είναι πολύ καλό. Αν και με ξένισε στην αρχή με κάτι, ας το πω απροσδιόριστο, σύντομα δεν ήθελα να το αφήσω. Μάγοι, κακίες, επιβίωση, ιεροξεταστής φαφούτης αλλά μυαλό ξουράφι (από τους πιο κυνικούς χαραχτήρες που έχω διαβάσει)...όλα τα έχει μέχρι στιγμής, ελπίζω σε ανάλογη συνέχεια.

Να προσθέσω ότι ο Inquisitor Glokta είναι ένας από τους πιο απολαυστικούς "κακούς" που έχω συναντήσει ποτέ. Έχω διαβάσει περίπου τις πρώτες 100 σελίδες από το πρώτο βιβλίο κι είμαι ερωτευμένη μαζί του...

Λεπόν, ο Joe Abercrombie είναι εκπρόσωπος του νέου κύματος του fantasy που ξεπηδάει σιγά, σιγά και θέλει τα πάντα να γίνονται πιο αληθοφανή και γκρίζα. Το όλο έργο του διαδραματίζεται σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η Ένωση, που είναι εμπνευσμένη από την Αναγεννησιακή Ευρώπη, οι Βόρειοι που είναι πιο κοντά στους Σάξονες και η Αυτοκρατορία της Γκούρκουλ που είναι ένα μείγμα Αράβων και Ρωμαίων. Το έργο έχει τέσσερις κύριους ήρωες, τον Τζέζαλ νταν Λούθαρ, εγωπαθή λοχαγό της Ένωσης, τον Λόγκεν τον Εννιαδάχτυλο, βόρειο πολεμιστή με τρομερή φήμη (ότι πιο κοντά σε κρέας έχει το έργο), τον Μπαγιάζ, Πρώτο τον Μάγων (δεν λέω άλλα, spoiler alert) και τον Ιεροεξεταστή Σαντ νταν Γκλόκτα, παράλυτο ήρωα πολέμου που πλέον έχει γίνει αρχιβασανιστής της Ιεράς Εξέτασης της Ένωσης. όλους αυτούς τους ακολουθεί πληθώρα δευτερευόντων χαρακτήρων, που κάνουν την ζωή τους, σε γενικές γραμμές, πιο δύσκολη. Η πλοκή σε κρατάει σε αγωνία, όλοι οι χαρακτήρες είναι απολαυστικοί, καθώς ελάχιστοι είναι αυτό που δείχνουν, και οι διάλογοι είναι εκπληκτικοί. Το τέλος είναι αμφιλεγόμενο, εμένα μου άρεσε πολύ πάντως. Προσωπικά το ευχαριστήθηκα όσο δεν πάει και το γεγονός ότι είναι μια ολοκληρωμένη τριλογία του δίνει αρκετούς πόντους σε σχέση με άλλες σειρές που δεν έχουν τελειώσει.