Leaderboard

Έφτασε και μένα η σειρά μου. Πρόκειται για το μετα-αποκαλυπτικό μυθιστόρημα Κρικ, από τις εκδόσεις Άνω Τελεία. https://anoteleia.gr/krik_polyzos_nikos

Λοιπόν να δώσω και εγώ τα νέα μου μιας και φάγαμε το ένα τρίτο του έτους. Οι στόχοι είχαν ως εξής; 1. Η ολοκλήρωση του 1100 έργου μου το οποίο ευελπιστώ να είναι μια ιστορία που θα εκδοθεί σε συνέχειες. (γράφεται) 2. Μετάφραση του ως άνω έργου στα Αγγλικά (ναι το επιχειρώ και αυτό μόνος μου) (γράφεται) 3. Ένα μυθιστόρημα εποχής που θα εξελίσσεται στο 1260 περίπου και θα έχει να κάνει με μια Βυζαντινή διπλωματική αποστολή και την εισβολή των Μογγόλων στην Ευρώπη. (αυτό έσπασε σε δύο ιστορίες, μια μικρή ιστορία που γράφεται και ένα μυθιστόρημα που θα ακολουθήσει) 4. Μια περιπέτεια δράσης, συνέχεια στη σειρά του Επιχείρηση Ιωνία. 5. Μια καινούρια περιπέτεια φάντασι. (σχεδιάζεται) 6. Μια σειρά από ποιητικά έργα. (έχουν γραφεί κάποια ήδη) 7. Μερικά διηγήματα (μικρές ιστορίες ίσως να είναι πιο ακριβές μιας και είναι κάπου 25 σελίδες το καθένα) (γράφονται δύο ήδη) 8. Μια περιπέτεια που θα έχει να κάνει με την Ανεξάρτητη Μεραρχία και τον άθλο της τον Αύγουστο του 1922 (γράφεται) 9. Το ιστολόγιο, μιας και είναι αρκετή δουλειά και αυτό (5680 λέξεις αυτή τη στιγμή) 10. Ένα βιβλιοπαιχνίδι. Προστέθηκαν ακόμα: 11. Ένα ερωτικό μυθιστόρημα (γράφτηκε) 12. Η μετάφραση στα Αγγλικά του Επιχείρηση Συρία Και φυσικά συνεχίζω.

το ταξιμο παραγραφου παραμενει, θα ειμαι πιο ελευθερη απο Ιουνιο. μαζωχτειτε

Τις τελευταίες μέρες διάβασα: - Τζέιμς Τσερτς: ''Ένα πτώμα στο Κόρυο'': Είναι μέρος σειράς βιβλίων με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ο. Φόντο εφιαλτικό, αυτό της μαρτυρικής Βορείου Κορέας. Οπότε και βλέπει κανείς αυτό που ενδεχομένως θα περίμενε. Πολιτικές ίντριγκες, πισώπλατες μαχαιριές φανταστικές και μη, τίποτα δεν είναι αυτό που δείχνει. Καταστάσεις που κάνουν τα νεύρα κουρέλια, όπως π.χ. ένα κάρο χαρτιά για να μπει βενζίνη ακόμη και σε υπηρεσιακά οχήματα. Ή να βγαίνει η πίστη ανάποδα μέχρι να δεήσει κάποιος να πιει ένα αναθεματισμένο φλιτζάνι τσάι. Ασήμαντα πάντως συγκριτικά με το να καταφέρει να μείνει ακόμη μία μέρα ζωντανός. Αυτό όμως είναι εν τέλει και το όλο νόημα. Η κατάλυση κάθε έννοιας τάξης και λογικής, έστω αυτής της ελάχιστης που είχε απομείνει. Έχω δύο- τρία non fiction σχετικά με το θέμα και επίσης ένα μυθιστόρημα γκουμούτσα, πρέπει κάποια στιγμή να τα ξετρυπώσω. - Μάξουελ Κέντον: ''Κάντυ'': Δεν κυκλοφόρησε με το όνομα του αλλά με ψευδώνυμο δύο συγγραφέων. Στην έκδοση τουλάχιστον που το έχω, δεν ξέρω τι παίζει με τις άλλες. Όντας γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του 1950, δεν ξέρω αν έγινε για να μην αντιμετωπίσει πρόβλημα με τα ήθη της εποχής του. Λίγο μάλιστα που έψαξα, διάβασα ότι αποτελεί παρωδία ενός έργου του Βολταίρου! Η υπόθεση περιστρέφεται γύρω από την Κάντυ, ένα νέο όσο και όμορφο κορίτσι. Κολάζει λοιπόν όσους την συναναστρέφονται, και όχι απαραιτήτως από το μακρινό της περιβάλλον. Όπου την οδηγήσουν τα βήματα της, και ένας νέος πειρασμός. Και η ίδια πάντως δεν δείχνει να προβάλλει ιδιαίτερη αντίσταση. Καλό ήταν, φάση είχε. Έχει γίνει και ταινία με τους Μάρλον Μπράντο, Ρίτσαρτν Μπάρτον. - Ρέιμοντ Κάρβερ: ''Ελέφαντας'': Δεν είχε τύχει να τον διαβάσω μέχρι τώρα. Μόνο το ''Premium horony'' του Στίβεν Κινγκ που το έγραψε ως φόρο τιμής. Τον ίδιο όμως όχι αν και με ενδιαφέρει η θεματολογία του. Που είναι ζόρικη. Πολύ. Όσα συμβαίνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες των γειτόνων μας, αλλά και της δικής μας. Συζυγικοί καβγάδες, γονιών μεταξύ παιδιών, κερατώματα. Και γενικά όλα αυτά τα καλούδια που μας κάνουν συχνά-πυκνά να σπρώχνουμε καρότσια γεμάτα με παλιοσίδερα, σε χαλικοστρωμένες ανηφόρες. Η αναλογία ποιοτικών ιστοριών σε σχέση με το σύνολο δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή. Εκείνη όμως που ονομάτιζε την συλλογή, έφτανε και περίσσευε. Τι γίνεται όταν πρέπει εκτός από τα δικά μας βάρη, να φορτωνόμαστε και άλλων; Εσαεί, και με το έτσι θέλω; Χωρίς να διαφαίνεται λύση στον ορίζοντα; Κατάσταση που πραγματικά οδηγεί καρφί στη τρέλα. - Λοράν Μπινέ: ''HHhH'': Σε αυτό βασίστηκε εν μέρει το ''The man with the iron heart'', πιστεύω ότι θα μου άρεζε περισσότερο αν δεν την είχα δει. Και πάλι όμως ήταν δυνατό. Ο Ράινχαρντ Χάιντριχ ήταν υψηλόβαθμος ναζί που κέρδισε με την ''αξία του'' το προσωνύμιο του χασάπη της Πράγας. Ναι γιατί αυτό ακριβώς έκανε όταν μετατέθηκε εκεί, άρχισε να κατασφάζει τον ντόπιο πληθυσμό. Ώσπου εξόριστες και μη συμμαχικές κυβερνήσεις, αποφάσισαν να αναλάβουν δράση. Στα πρόσωπα των ηρώων (τέτοιοι ακριβώς ήταν.-), αλεξιπτωτιστών Γιαν Κούμπις, Γιόζεφ Γκάμπτσικ. Που επωμίστηκαν την αυτοκτονική επιχείρηση ''Ανθρωποειδές'' να τον αποσύρουν. Ο συγγραφέας λοιπόν έκανε έρευνα, μίλησε με ανθρώπους και καταδύθηκε σε αρχεία. Γίνονται πολλές αναφορές σε πρόσωπα, καταστάσεις και τοπωνύμια. Εν είδη δημοσιογραφικού ρεπορτάζ και με κατασκοπευτική επίφαση, έφυγε γρηγοράδα. Κάπου λίγο με κούρασαν αναφορές σε πολιτικές καταστάσεις περασμένων αιώνων, αλλά ήταν ελάχιστες. Μου άρεσε όμως όταν έμπαινε στα μάτια των χαρακτήρων του εικάζοντας τις εκάστοτε αντιδράσεις τους, ήταν ωραίο αφηγηματικό τρυκ. - Τζον Μ. Φορντ: ''Το κάλεσμα του δράκου'': Το θυμόμουν από παλαιότερα ως μέρος της πολύ αξιόλογης σειράς Fantasy Masterworks. Oπότε και όταν είδα ότι μεταφράστηκε, το μάτι μου γυάλισε. Φάντασυ σκέφτηκα και αυτοτελές, εδώ είμαστε. Και όχι, έπεσα έξω. Δεν ξέρω, ίσως να μην με τράβηξε εξαρχής το φόντο, αυτό μίας εναλλακτικής Μεσαιωνικής Ευρώπης. Που έχει σαν δαμόκλειο σπάθη, την απειλή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Τέσσερις άνθρωποι χωρίς κοινά χαρακτηριστικά, θα αναλάβουν να ανεβάσουν στο θρόνο τον Δούκα Ριχάρδο της Αγγλίας. Τα πράγματα όμως δεν θα είναι καθόλου εύκολα και τα εμπόδια πολλά. Δεν είναι κακό βιβλίο, κάθε άλλο. Πλην όμως εντελώς διαφορετικό σε ότι έχω συνηθίσει μέχρι τώρα. Ίσως να έπαιξε ρόλο και η παράξενη γλώσσα που υπάρχει για να μπάσει τον αναγνώστη στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα της μακρινής εκείνης εποχής. Αν δηλαδή το καλοσκεφτώ, πέτυχε τον στόχο του! Πλην όμως κάτι που με ξένισε. Δεν ξέρω, ίσως μελλοντικά να το ξαναπιάσω. Ως τώρα όμως αποδείχθηκε η απογοήτευση της χρονιάς.

1. Να εκδώσω κάτι ολόδικό μου. Όχι ακόμη. 2. Να εκδώσω τουλάχιστον τέσσερα διηγήματα σε συλλογές. α) Στη γερμανική συλλογή Schatten aus der Sonnenwelt, το Silberne Glöckchen ertönen überall auf der Welt. β) Στη (σπονδυλωτή; ) συλλογή Σκιές της Επανάστασης, το διήγημα "Πιερ Αρτώ". β2) Δεν το μετράω, μιας και δεν είναι διήγημα, αλλά άρθρο, αλλά θέλω να το καμαρώσω: στα τελευταία Φανταστικά Χρονικά, άρθρο για το κόμικ Μπλέικ & Μόρτιμερ, με τίτλο Καθαρές Γραμμές. 3. Να τελειώσω δύο νοβελέτες: Δεν θα ξεκινήσω την προσπάθεια πριν το καλοκαίρι, μιας και αλλάξαν οι ανάγκες, αλλά θέλω πολύ να τελειώσει το πρώτο ντραφτ της μιας ως τον Αύγουστο (~25000 λέξεις) και της δεύτερης ως το τέλος του χρόνου (~40000 λέξεις). Σιγα-σιγά. 4. Το τελευταίο χέρι των διορθώσεων του ψευδοαραβικού μου. Ματώνω που το γράφω αλλά ακόμη παλεύω.

Πώς θα δημιουργήσουμε πειστικούς ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρες Δεν ξεχνάμε το χρυσό κανόνα, ότι ο ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρας έχει το δικαίωμα να είναι χαρισματικ@, ταλαντούχ@, γενναί@, διπρόσωπ@, προδοτικ@ ή δολοφονικ@ όπως και όσο οποιοδήποτε άτομο εκτός της κοινότητας. Μπορεί επίσης να συνδυάζει οποιαδήποτε από τα παραπάνω χαρακτηριστικά, μπορεί να είναι ταλαντούχ@ και δειλ@, τίμι@ και ανόητ@ και τα λοιπά. Με άλλα λόγια, ο ασφαλέστερος μπούσουλας στην διάπλαση και στην παρουσίαση ενός τέτοιου χαρακτήρα είναι να μην ξεχνάμε πως είναι ον ανθρώπινο, με κάθε τι καλό που μπορεί να έχει, να είναι ή να κάνει ένας άνθρωπος. Όπως και με κάτι τι κακό. Επειδή, ωστόσο, γράφουμε λογοτεχνία είδους και άρα είναι πιθανό να μην έχουμε να κάνουμε πάντα με ανθρώπους, σκεφτείτε τη διαφοροποίηση σαν μία έξτρα παράμετρο στη φόρμουλά σας. Για παράδειγμα, ένας ξωτικοπρίγκιπας που προτιμάει τους πολεμιστές από τις πριγκίπισσες θα πρέπει να έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με τους λοιπούς εκπροσώπους της φυλής του. Θα είναι γενναίος, όσο γενναίοι ή όσο δειλοί είναι οι υπόλοιποι, αν αυτό συνάδει με τα φυλετικά τους γνωρίσματα, θα είναι όσο ευφυής ή όσο ανόητος είναι και εκείνοι. Μία νεράιδα που προτιμά νεράιδες και όχι το Πίτερ Παν δεν πρέπει να διαφέρει σε πολλά από τις υπόλοιπες νεράιδες του λαού της. Δεν θα είναι πιο ταλαντούχα επειδή της αρέσουν άτομα του ίδιου φύλου. Δεν θα είναι λιγότερο αποδοτική στα ξόρκια της εξαιτίας αυτού. Η ετερότητα του προσώπου δεν το καθορίζει. Αν το καθορίζει, το καθορίζει στο πλαίσιο που το πρόσωπο πρέπει να συναναστρέφεται μία κοινωνία ενδεχομένως συντηρητική ή επικριτική, αλλιώς είναι εμμονή. Έχει να κάνει πάντα με το είδος της ιστορίας που θέλουμε να γράψουμε. · Ο ήρωας λοιπόν δεν πρέπει να προσδιορίζεται από τη σεξουαλικότητά του. Σκεφτείτε πόσο θα σας κούραζε να διαβάσετε για μια γυναίκα που το μόνο που την προσδιορίζει είναι το πόσο της αρέσουν οι άντρες, πόσο τους ποθεί, πώς τους κυνηγάει, τι κάνει μαζί τους και πόσο την επιθυμούν. Πρέπει να παραδεχτείτε πως ένα τέτοιο ανάγνωσμα θα ήταν εξαιρετικά βαρετό. Ομοίως, αν ο ήρωάς σας ανήκει στη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα θα είναι βαρετός και κενός αν προσδιορίζεται μόνο από τα πρόσωπα που του αρέσουν και το πώς θα τα κερδίσει. Κανένα άρτιο πλάσμα δεν μπορεί να προσδιορίζεται μόνο από τη σεξουαλικότητά του. Ο άνθρωπος είναι εκατό διαφορετικά πράγματα. · Δοκιμάστε να γράψετε για έναν ΛΟΑΤΚΙ+ χαρακτήρα που δρα ως έρμαιο των πόθων του και μετά τον ίδιο χαρακτήρα δοκιμάστε να τον δείτε σε μία ιστορία όπου θα είναι κύριος του εαυτού του/της. Ο δεύτερος/η θα σας φανεί πολύ πιο ενδιαφέρων/ ούσα και ολοκληρωμένος/η. · Δοκιμάστε να γράψετε για έναν χαρακτήρα εκτός κοινότητας που είναι έρμαιο των παθών του και κατόπιν δοκιμάστε να τον δείτε σε μια ιστορία που θα είναι κύριος του εαυτού του. Κάντε τις συγκρίσεις σας και θα έχετε την απάντηση που ψάχνετε. · Κάθε πρόσωπο έχει σχέσεις, έχει αναμνήσεις, έχει δραστηριότητες που αγαπάει, δουλειές που μισεί, δράκους που πρέπει να σκοτώσει, χωροχρονικά παράδοξα που πρέπει να βάλει σε τάξη, φαντάσματα που πρέπει να ξορκίσει. Κάθε πρόσωπο μπορεί να έχει γονείς που τον καταλαβαίνουν ή του κάνουν τη ζωή δύσκολη. Κάθε πρόσωπο. Κάθε. Πρόσωπο. · Παρόμοιες αντιδράσεις έχουν όλοι οι στα παραπάνω ερεθίσματα. Πιθανώς ένα γκέι αγόρι να αντιδρούσε διαφορετικά σε περιπτώσεις επίθεσης Ορκ αλλά σκεφτείτε ότι τελικά, κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά σε κάθε περίπτωση. Επειδή κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, και κάθε άνθρωπος είναι άνθρωπος. · Αποφύγετε λοιπόν τα στερεότυπα που είναι συνδεδεμένα με συγκεκριμένες ομάδες. Είναι κακό, κακότεχνο, είναι επίσης τεμπέλικο από την πλευρά σας ως συγγραφέα. · Κανένας άντρας δεν έλκεται εξίσου από όλες τις γυναίκες όπως και καμία γυναίκα δεν έλκεται εξίσου από όλους τους άντρες. Ένα γκέι αγόρι ή ένα γκέι κορίτσι δεν έλκονται επίσης από όλους τους άντρες ή τις γυναίκες, αντίστοιχα, ούτε έχουν όλ@ στο μυαλό τους, διαρκώς, πώς θα πέσουν στο κρεβάτι. · Με απλά λόγια πλάστε ρεαλιστικό τον ήρωά σας. Κανείς δεν συμπαθεί μη ρεαλιστικούς χαρακτήρες, πάντως κανείς δεν ταυτίζεται με μη ρεαλιστικούς χαρακτήρες. Είναι μη ρεαλιστικό να προσδιορίζετε ένα πρόσωπο μόνο και μόνο από ένα στοιχείο της προσωπικότητάς του, να το υπερτονίζετε, και οπωσδήποτε είναι απολύτως κατακριτέο να το διακωμωδείτε σε μία περίπτωση σαν αυτή που εδώ μελετάμε. · Δώστε βάθος στους ΛΟΑΤΚΙ+ ήρωές σας όπως θα έπρεπε να δίνατε στον κάθε ήρωά σας. Είναι σαφές ότι ένας τέτοιος χαρακτήρας θα έχει άλλα αισθήματα ή απόψεις ή προσλαμβάνουσες, όπως κάποιος που έχει περάσει από πόλεμο έχει άλλα βιώματα, όπως κάποιος που νίκησε τον καρκίνο έχει άλλα βιώματα, όπως ένας φονιάς έχει άλλα βιώματα. Δεν κωφεύουμε σε αυτό. Ωστόσο προσπαθήστε να δώσετε βάθος και τρισδιάστατη απεικόνιση σε όσα συμβαίνουν στους ήρωές σας, οποιαδήποτε άλλη αντιμετώπιση θα ήταν εύκολη και φτηνή. Εξερευνήστε την πολυπλοκότητα του ήρωά σας σε πεδία πέρα από τις προτιμήσεις του. · Είναι καλό (βέβαια εσείς θα επιλέξετε) η ιστορία σας να μην έχει μόνο να κάνει με το πώς θα γίνει ένας τέτοιος άνθρωπος αποδεκτός. Το λέω γιατί γράφουμε λογοτεχνία είδους και πιθανότατα το κέντρο βάρους πρέπει να δοθεί σε άλλα κομμάτια. Αν γράφετε κοινωνικό μυθιστόρημα με ήρωες ΛΟΑΤΚΙ+ ίσως είναι διαφορετικό το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσετε. · Αν υποθέσουμε για παράδειγμα πως γράφετε μια ιστορία όπου οι περισσότεροι χαρακτήρες είναι ομοφυλόφιλοι και τούτο είναι κάτι κοινό, τότε προφανώς δεν πρέπει να ασχοληθείτε πρακτικά καθόλου με το πώς οι άνθρωποι αυτοί θα γίνουν αποδεκτοί. Μπορείτε να μη δώσετε σημασία σε αυτό το χαρακτηριστικό τους τουλάχιστον όχι περισσότερο από όσο θα τονίζατε ότι ένας ήρωάς σας έχει μαύρα μάτια σε αντίθεση με κάποιον που έχει πράσινα. · Έτσι λοιπόν, έχοντας τα παραπάνω υπόψη, μεγάλο ρόλο θα παίξει πλέον ο καμβάς σας. · Ιστορικό πλαίσιο. Κοινωνικό πλαίσιο. Τι είδους μυθιστόρημα γράφετε; Αποφασίστε και διαβάστε για να υποστηρίξετε την ιστορία σας με τρόπο φυσιολογικό και αποδεκτό – μέσα στο πλαίσιό της. · Όταν οι κανόνες γράφονται από τον συγγραφέα είναι σχετικά απλό. Μπορείτε να φτιάξετε μια κοινωνία που να αποδέχεται κάθε άνθρωπο ή όχι και να αποφασίσετε πώς θα χειριστείτε τον κάθε χαρακτήρα σας ανάλογα με το τι ισχύει στον κόσμο και στο ηθικό/θρησκευτικό πλαίσιο που έχετε επινοήσει. · Αν γράφετε μυθιστόρημα εποχής, από την άλλη, είναι επιβεβλημένο να μελετήσετε προηγούμενα το σχετικό πλαίσιο, την ιδεολογία/ ιδεοληψία και το υπόβαθρο γύρω από τέτοια ζητήματα, ακριβώς όπως δεν θα ξεκινούσατε να γράψετε μία ιστορία για έναν νέγρο στις φυτείες του Αμερικάνικου Νότου χωρίς να έχετε ιδέα για το πώς ζούσαν οι άνθρωποι τότε και τι αντιμετώπιζαν. Συμπεριφορές ανήκουστες και απαράδεκτες με τα σημερινά κριτήρια ήταν νόρμες με τα κριτήρια μιας άλλης εποχής. Αν γράφετε εναλλακτική ιστορία, τότε και πάλι, με κάποιους βέβαια περιορισμούς, οι κανόνες γράφονται σε μεγάλο βαθμό από εσάς. Απλώς προσέξετε το σημείο καμπής όπου η ροή τη ιστορίας θα διαχωριστεί από τον γνωστό ιστορικό κορμό και θα πάρει το δρόμο που θα διαλέξετε. Η αιτιολόγηση της «διαφορετικής επιλογής» είναι ένα ζήτημα στα έργα εναλλακτικής ιστορίας: Γιατί νίκησε ο Χίτλερ; Γιατί πάτησαν πρώτοι οι Ρώσοι το φεγγάρι; Γιατί το θέατρο που επηρέασε τον δυτικό πολιτισμό είναι το Καμπούκι και όχι η αττική τραγωδία; Γιατί οι αφρικανοί πλούτισαν από το δουλεμπόριο ευρωπαίων; Γιατί η Ευρώπη είναι παγανιστική και όχι χριστιανική; Γιατί η Πόλη δεν έπεσε το 1453; - καθώς όμως και η αδιάλειπτη πιστότητα στο νήμα που έχετε επιλέξει να ακολουθήσετε. · Αν μιλάμε για εφηβικό μυθιστόρημα σύγχρονο, φροντίστε να κρατήσετε ισορροπίες. Στη σύγχρονη εποχή υπάρχει ποικιλία γούστων καθώς και ευρεία γκάμα αντιδράσεων. Ένα ομόφυλο άτομο μπορεί να είναι αγαπητό μέχρι να αποκαλύψει την ταυτότητά του, ένα ομόφυλό άτομο μπορεί να είναι αγαπητό εξαιτίας μόνον της ταυτότητάς του. Μπορεί να μην είναι βέβαιο για την ταυτότητά του, μπορεί να φτιάξετε μια ιστορία όπου αυτό το μυστήριο να μην ξεδιαλύνει μέχρι το τέλος. Μπορεί η εξέλιξη του χαρακτήρα να είναι αντίστροφη από το αναμενόμενο: ένα αγόρι πιστεύει πως είναι γκέι και το ζήτημά του είναι η αποδοχή, ώσπου ερωτεύεται ένα κορίτσι. Παύει να είναι γκέι ή όχι, ή μήπως δεν ήταν ποτέ; Μπορεί ένα άτομο να γίνει αποδεκτό αρχικά αλλά να το απορρίψουν αργότερα, ακόμη και οι ίδιοι άνθρωποι. Γενικά υπάρχει ρευστότητα που μπορεί να εξαρτάται από συνθήκες όπως αισθήματα της στιγμής, συμφέροντα, εφηβικές/νεανικές/φοιτητικές συμμαχίες, ερωτικές αντιζηλίες κ.λπ.. Όλα αυτά μπορεί να υπάρχουν παράλληλα και θα πρέπει να εξισορροπηθούν. Μην ξεχνάτε, μιλάμε για νέους ανθρώπους, άρα όλες οι συμπεριφορές είναι υπό διαμόρφωση. · Αν διαχειριστείτε το θέμα του bullying, φροντίστε να είστε ηθικοί. Δηλαδή, μην γίνεστε επικριτικοί ή, ακόμη χειρότερα, εκδικητικοί. Μην γράψετε ιστορίες όπου «επίτηδες» η μοίρα ή κάποιο πρόσωπο θα «σπάσει τα μούτρα» των νταήδων. Στο εφηβικό μυθιστόρημα οφείλουμε να είμαστε ηθικοί, αλλά όχι να ηθικολογούμε. Ο νταής δεν έχει καλό τέλος αλλά δεν είναι δουλειά του ήρωά σας να τον λούσει βενζίνη και του πετάξει ένα αναμμένο σπίρτο. Δώστε φωνή, αν μπορέσετε, στον νταή σας, ειδικά αν γράφετε εφηβικό μυθιστόρημα. Τι τον έκανε όπως είναι; Είναι και εκείνος καταπιεσμένος, κακοποιημένος, κρύβει πράγματα από γονείς ή μήπως δεν είχε γονείς ποτέ; Στο νεανικό μυθιστόρημα ειδικά είναι βασικό να μην είμαστε απόλυτοι και δογματικοί. Θα δώσετε άλλο βάθος στον κακό σας ήρωα φωτίζοντας τις δικές του κρυφές και ενδεχομένως ευαίσθητες πλευρές. Να θυμάστε ότι ο κακοποιητής του σήμερα είναι ο κακοποιημένος του χτες, οι τύραννοι γεννούν τυράννους και ούτω καθ’ εξής. Αν, από την άλλη, έχετε ένα σκληροτράχηλο νταή σε sword and sorcery περιβάλλον, είναι πιθανό η διευθέτηση αυτών των ισορροπιών να μην αποτελεί προτεραιότητα.

ε, ναι κι εγώ ακόμα υποφέρω από τη μέση μου. Να γίνω κι εγώ καλά, να μπορέσω να δημιουργήσω.

κι εγω παιδι μου, μεχρι 6 Ιουνιου. Κανονικα μεχρι 17, αλλα το χειριζομαστε.

Ναι. Να δούμε το χρόνο βέβαια έχω και εξεταστική. Αλλά θέλω. Δλδ πως να μην.

Είδα όλη την 4η σαιζόν την μέρα που κυκλοφόρησε, και την βρήκα την πιο αδύναμη απ'όλες.Αν και υπήρχαν υπέροχα animation όπως το "Spider Rose" και το "Scream of the...", εγώ προσωπικά απόλαυσα την καφρίλα της επιστροφής των "...Mini.." και το αναπάντεχο και καλοδεχούμενο gore του "How Zeke got his religion"...

Η καμένη βάτος Όταν πριν περίπου δέκα και κάτι χρόνια τα βιβλία της συγκεκριμένης τριλογίας του Μανές Σπέρμπερ κυκλοφόρησαν στα ελληνικά από τις εκδόσεις Καστανιώτη, μου κίνησαν αρκετά το ενδιαφέρον λόγω της θεματολογίας αλλά κυρίως λόγω των υπέροχων εξωφύλλων, που θυμίζουν προπαγανδιστικές αφίσες της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως έμεινα στο ενδιαφέρον, δεν τα αγόρασα, γιατί δεν έβρισκα τότε και πολλές κριτικές σχετικά με τα βιβλία και τον συγγραφέα, δεν ήξερα τίποτα σχετικά με την ποιότητα της γραφής ή των ιστοριών. Όμως τώρα υπάρχουν μπόλικες κριτικές, ως επί το πλείστον διθυραμβικές, πείστηκα τα μάλα, και έτυχε να αγοράσω και τα τρία βιβλία μαζί από την Πολιτεία, σε εξαιρετικά συμφέρουσα τιμή. Λοιπόν, αρκετά σας έπρηξα, το βιβλίο είναι συγκλονιστικό! Και ευτυχώς που ξεκίνησα τώρα την τριλογία, που όσο να 'ναι έχω μια κάποια εμπειρία σαν αναγνώστης, αλλά και μια κάποια ωριμότητα σαν άνθρωπος, έτσι ώστε να απολαύσω το βιβλίο γι' αυτό που είναι, δηλαδή ένα συγκλονιστικό πολιτικό-ιστορικό έπος, που συνδυάζει τον πολιτικό στοχασμό με την υπαρξιακή αναζήτηση, με φόντο την άνοδο του Ναζισμού και του Σταλινισμού, τις Δίκες της Μόσχας κ.λπ. κ.λπ. Η γραφή είναι υπέροχη, χειμαρρώδης, αρκετά ευκολοδιάβαστη αλλά συνάμα σύνθετη, σίγουρα όχι... αρτηριοσκληρωτική ή βαριά, πραγματικά ευχαριστήθηκα διαλόγους, μονολόγους, περιγραφές, απόλαυσα το βάθος στις ιδέες, τις σκέψεις και τους προβληματισμούς των χαρακτήρων (δηλαδή του ίδιου του συγγραφέα), που βρίσκονται αντιμέτωποι με τις ψευδαισθήσεις και τις διαψεύσεις μιας πολιτικής σταδιοδρομίας, μιας ολόκληρης ζωής. Σίγουρα χρειάζεται μια κάποια προσοχή, απαιτείται υπομονή, δεν είναι από τα βιβλία που τα διαβάζεις για να περάσει η ώρα, δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα, σε βάζει σε σκέψεις, χρειάζεται επιπρόσθετα και μια γενική ιδέα για το ιστορικό πλαίσιο. Προσωπικά, το απόλαυσα στον απόλυτο βαθμό, και δεν ήταν λίγες οι φορές που ξαναδιάβασα ολόκληρες σελίδες, όχι επειδή δεν κατάλαβα τι διάβασα την πρώτη φορά, αλλά γιατί αυτά που διάβασα ήταν απολαυστικά και απλώς ήθελα να τα ξαναδιαβάσω. Τώρα, ορμάω στο δεύτερο βιβλίο! -Μάιος 33. Έντουαρντ Γουίτμορ - Ο Κώδικας του Σινά (σελ. 414). 9/10 34. Έντουαρντ Γουίτμορ - Το Πόκερ της Ιερουσαλήμ (σελ. 646). 9.5/10 35. Έντουαρντ Γουίτμορ - Σκιές στο Νείλο (σελ. 703). 9/10 36. Έντουαρντ Γουίτμορ - Το μωσαϊκό της Ιεριχούς (σελ. 411). 9/10 37. Λορένα Σαλασάρ Μάσο - Μια πληγή γεμάτη ψάρια (σελ. 150). 7.5/10 38. Ραμπίε Τζάμπιρ - Οι Δρούζοι του Βελιγραδίου (σελ. 334). 8/10 39. Μανές Σπέρμπερ - Η καμένη βάτος (σελ. 569). 9.5/10

30. Μονά παπούτσια περιπάτου - Κατερίνα Αυγέρη (σελ 47, Γκοβόστη 2018) 31. Η γέννηση της τραγωδίας - Friedreich Nietzsche (σελ 182, Εκδοτική Θεσσαλονίκης) 32. Ιππόλυτος - Ευρυπίδης (σελ 200, Ζήτρος 2007)

Ιππόλυτος - Ευρυπίδη Ο Ιππόλυτος είναι ο νόθος γιος του Θησέα με την Αμαζόνα Ιππολύτη. Μεγαλωμένος στην Τροιζήνα, λατρεύει την Άρτεμη κι έχει ορκιστεί αγνότητα, προκαλώντας την οργή της Αφροδίτης. Όταν ο Θησέας παντρεύεται τη Φαίδρα, κόρη του Μίνωα και αδελφή της Αριάδνης, η Αφροδίτη βρίσκει ευκαιρία να τιμωρήσει τον Ιππόλυτο και κάνει τη Φαίδρα να ερωτευτεί με πάθος τον πρόγονό της. Η Φαίδρα προσπαθεί να αντισταθεί στο πάθος της, όμως ο Ιππόλυτος μαθαίνει την αλήθεια και αποκρούει τα αισθήματα της μητριάς του. Η Φαίδρα αυτοκτονεί και αφήνει επιστολή κατηγορώντας τον Ιππόλυτο ότι επιβουλεύτηκε την τιμή της. Ο Θησέας καταριέται τον γιο του, πριν η Άρτεμη του αποκαλύψει την αλήθεια. Ο Ιππόλυτος, στο δρόμο της εξορίας, τραυματίζεται θανάσιμα. Ο Θησέας θρηνεί τον γιο του.

1. Veniss Underground, Jeff VanderMeer, audiobook, ~6h 2. Ο αναρχικός τραπεζίτης, Fernando Pessoa, audiobook, ~2h 3. A Master of Mysteries, L.T. Meade & Robert Eustace, audiobook, ~7h 4. The Tomb Of The Old Ones, Colin Wilson, από το The Antarktos Cycle (Chaosium's Call of Cthulhu books), audiobook, ~5h 5. The Haunted Baronet, J. Sheridan Le Fanu, audiobook, ~2h 6. City, Clifford D. Simak, audiobook, ~8h 7. Ο επίσκοπος ή Ο μοναδικός χάρτης, Αριστείδης Αντονάς, σελ. 101 8. Η ζωή και ο θάνατος του Καραβέλα, Κωνσταντίνος Θεοτόκης, audiobook, ~3h 9. Wishful Drinking, Carrie Fisher, audiobook, ~4h 10. The Art of Travel, Francis Galton, audiobook, ~12h 11. Θαυμαστός καινούργιος κόσμος, Aldous Huxley, audiobook, ~6h 12. Carrie, Stephen King, audiobook, ~9h 13. 444 π.Χ. Ο θάνατος της εταίρας Κλεψύδρας - Μια αποστολή του επιθεωρητή Διονύσιου, Νίκος Φαρούπος, σελ. 320 14. Poirot's Early Cases: 18 Hercule Poirot Mysteries, Agatha Christie, audiobook, ~6h Το διάλεξα γιατί είχα ανάγκη από κάτι αγαπησιάρικο και κοίτα να δεις, αφηγητές ήταν οι Χιου Φρέιζερ και Ντέιβιντ Σουσέ. ❤️ 15. Death of an Old Git, The Falconer Files #1, Andrea Frazer, audiobook, ~6h

1) Ωρόρα: Ιστορίες με κοσμικές καταστροφές (σελ 238) 2) Joe Abercrombie: Το κάλεσμα του ξίφους (σελ 670) 3) Joe Abercrombie: Πριν την αγχόνη (σελ 719) 4) Joe Abercrombie: Το τελευταίο επιχείρημα (σελ 806) 5) Dean Koontz: Νύχτες τρόμου (σελ 505) 6) Ωρόρα: Ιστορίες με αγγέλους και διαβόλους (σελ 240) 7) Graham Masterton: Το τζιν (σελ 233) 8 Wilbur Smith: Το μάτι του τίγρη (σελ 408) 9) Collin Bennet: Η δύναμη του υπνωτισμού (σελ 173) 10) Len Deighton: Απόρρητος φάκελος Ίπκρες (σελ 343) 11) Hans- Christian Huf: Quo Vadis- Οι δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας (σελ 350) 12) Ωρόρα: Ιστορίες ανθρώπινης μοναξιάς (σελ 240) 13) Agatha Christie: Ξενοδοχείο Μετροπόλιταν (σελ 156) 14) Αύγουστος Κορτώ: Επειδή είναι η καρδιά μου (σελ 237) 15) Ursula Le Guin: Η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος (σελ 167) 16) Louis L' Amour: Το πιο γρήγορο πιστόλι (σελ 183) 17) Ωρόρα: Ιστορίες από το περιοδικό Weird tales (σελ 240) 18) Joe Abercrombie: Μία στάλα μίσος (σελ 672) 19) Joe Abercrombie: Το κακό με την ειρήνη (σελ 736) 20) Joe Abercrombie: Η σοφία του πλήθους (σελ 736) 21) Whitley Strieber: Επικοινωνία (σελ 517) 22) Thomas Edward Lawrence: Επτά στύλοι της σοφίας (σελ 857) 23) Ωρόρα: Ιστορίες από τον κόκκινο πλανήτη (σελ 240) 24) James Church: Ένα πτώμα στο Κόρυο (σελ 352) 25) Maxwell Kenton: Kάντυ (σελ 175) 26) Raymond Carver: Ελέφαντας (σελ 154) 27) Laurent Binet: HHhH (σελ 381) 28) John M. Ford: Το κάλεσμα του δράκου (σελ 518) 29) Ωρόρα: Ιστορίες Γαλλικής επιστημονικής φαντασίας (σελ 240) 30) Louis L' Amour: Η ώρα των λύκων (σελ 169) 31) Vasco da Gama: Το πρώτο ταξίδι στις Ινδίες (σελ 105) 32) Συλλογικό έργο: 50 ημέρες που άλλαξαν τον κόσμο (σελ 318) 33) Αύγουστος Κορτώ: Μικρό χρονικό τρέλας (σελ 246) 34) Γιώργος Πολ. Παπαδάκης: Οι δρόμοι του φανταστικού (σελ 279) 35) Ωρόρα: Ιστορίες από το περιοδικό Weird tales 2 (σελ 240)

Διάβασα το ''Μικρό χρονικό τρέλας''. Αυτοβιογραφικό, πρόκειται για την ειλικρινή όσο και επίπονη μαρτυρία ενός ανθρώπου που καταδύθηκε στην άβυσσο της τρέλας. Και πριν απ' οτιδήποτε άλλο, θέλει θάρρος. Να βρει κανείς το κουράγιο και να μιλήσει για τον Γολγοθά του. Τις καταστάσεις που κλήθηκε να αντιμετωπίσει, και μαζί του αυτοί που του στάθηκαν στα δύσκολα. Θάρρος να εναντιωθεί στον κοινωνικό στιγματισμό, στον ρατσισμό, που συνοδεύει την συγκεκριμένη λέξη. Δεν φτάνει να έχει το νου του -άθελα μου έκανα λογοπαίγνιο- να μην βλάψει τον εαυτό του, έχει από πάνω να αντιμετωπίσει και το ότι είναι δακτυλοδεικτούμενος. Ζόρικα. Τα όσα διάβασα ήταν ζόρικα. Ισχύει δυστυχώς ότι οι ψυχικές νόσοι είναι από τις μεγαλύτερες μάστιγες της εποχής μας, ενδεχομένως και η πιο μεγάλη. Θέλει φροντίδα από τον κοινωνικό περίγυρο, αμέριστη συμπαράσταση και ιδίως προσοχή. Πραγματικά δεν είναι να τους αφήνεις δευτερόλεπτο από τα μάτια σου. Άξιος συγχαρητηρίων ο άνδρας του. Επέδειξε καλοσύνη και ιώβεια υπομονή, και μάλιστα κάτω από αντίξοες συνθήκες. Μακάρι λοιπόν να έχει επέλθει πλέον η ψυχική του υγεία και να είναι καλά. Για το δε κείμενο, πέρα από το ότι αυτό καθαυτό ήταν ζοφερό, υπάρχει φυσικά και το λογοτεχνικό κομμάτι. Και ισχύει ότι ανέφερα και σε πρότερη κριτική, είμαι πλέον φαν. Το γράψιμο του μου είναι εθιστικό, δεν μπορούσα να το αφήσω κάτω. Έχω ευτυχώς την συντριπτική πλειοψηφία των βιβλίων του, μερικά αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι και εξαντλημένα.

Διάβασα το ''Η ώρα των λύκων''. Ο Τζέιμς Μπράιον είναι στρατιωτικός που με την μαρτυρία του στο δικαστήριο, θα στείλει παράνομο στη κρεμάλα. Έχει όμως αδέρφια που ορκίζονται για εκδίκηση. Και έτσι θα γίνει, όποτε και θα κάψουν το σπίτι και θα σκοτώσουν την γυναίκα του. Άλλη λύση λοιπόν δεν υπάρχει από το να πάρει τον μικρό του γιο που επέζησε της τραγωδίας, και να εξαφανιστεί. Τα πράγματα όμως δεν θα είναι τόσο εύκολα μιας και διψασμένοι για αίμα, θα σπεύσουν στο κατόπι τους. Παράλληλα θα γνωρίσει όμορφη γυναίκα, που έχει τα δικά της κίνητρα για περιπλάνηση. Στην ίδια πάνω- κάτω κατεύθυνση με τους ίδιους. Θέλοντας λοιπόν και μη, θα αναγκαστούν να ενώσουν τις δυνάμεις τους. Ισχύει ότι και με το προηγούμενο. Ωραίο για το δίωρο που κρατάει αλλά ως εκεί. Αυτό όμως μου άρεσε λίγο περισσότερο, είχε πιο καλή υπόθεση.

1) Ωρόρα: Ιστορίες με κοσμικές καταστροφές (σελ 238) 2) Joe Abercrombie: Το κάλεσμα του ξίφους (σελ 670) 3) Joe Abercrombie: Πριν την αγχόνη (σελ 719) 4) Joe Abercrombie: Το τελευταίο επιχείρημα (σελ 806) 5) Dean Koontz: Νύχτες τρόμου (σελ 505) 6) Ωρόρα: Ιστορίες με αγγέλους και διαβόλους (σελ 240) 7) Graham Masterton: Το τζιν (σελ 233) 8 Wilbur Smith: Το μάτι του τίγρη (σελ 408) 9) Collin Bennet: Η δύναμη του υπνωτισμού (σελ 173) 10) Len Deighton: Απόρρητος φάκελος Ίπκρες (σελ 343) 11) Hans- Christian Huf: Quo Vadis- Οι δύσκολες στιγμές της ανθρωπότητας (σελ 350) 12) Ωρόρα: Ιστορίες ανθρώπινης μοναξιάς (σελ 240) 13) Agatha Christie: Ξενοδοχείο Μετροπόλιταν (σελ 156) 14) Αύγουστος Κορτώ: Επειδή είναι η καρδιά μου (σελ 237) 15) Ursula Le Guin: Η λέξη για τον κόσμο είναι δάσος (σελ 167) 16) Louis L' Amour: Το πιο γρήγορο πιστόλι (σελ 183) 17) Ωρόρα: Ιστορίες από το περιοδικό Weird tales (σελ 240) 18) Joe Abercrombie: Μία στάλα μίσος (σελ 672) 19) Joe Abercrombie: Το κακό με την ειρήνη (σελ 736) 20) Joe Abercrombie: Η σοφία του πλήθους (σελ 736) 21) Whitley Strieber: Επικοινωνία (σελ 517) 22) Thomas Edward Lawrence: Επτά στύλοι της σοφίας (σελ 857) 23) Ωρόρα: Ιστορίες από τον κόκκινο πλανήτη (σελ 240) 24) James Church: Ένα πτώμα στο Κόρυο (σελ 352) 25) Maxwell Kenton: Kάντυ (σελ 175) 26) Raymond Carver: Ελέφαντας (σελ 154) 27) Laurent Binet: HHhH (σελ 381) 28) John M. Ford: Το κάλεσμα του δράκου (σελ 518) 29) Ωρόρα: Ιστορίες Γαλλικής επιστημονικής φαντασίας (σελ 240) 30) Louis L' Amour: Η ώρα των λύκων (σελ 169)

Μα τα γιασμάκια της κόρης του Ασίκη, είναι έτοιμο!

Ομιλείς και την Γερμανική; Το Αραβικό είναι έτοιμο, πόσες φορές θα το πούμε αυτό!

01. Στάλινγκραντ - Άντονι Μπίβορ (559) 10/10 02. Ο Αγαθούλης - Βολταίρος (97) 8,5/10 03. Μπάμπιτ - Σίνκλερ Λιούις (330) 7/10 04. Βερολίνο, η πτώση 1945 - Άντονι Μπίβορ (575) 10/10 05. Ναπολέων - Έμιλ Λούντβιχ (517) 8/10 06. Άγιον Όρος, Ημερολόγιο: (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1914) - Νίκος Καζαντζάκης (125) 6/10 07. Σαμουράι! - Σαμπούρο Σακάι (483) 9/10

Lorena Salazar Masso - Μια πληγή γεμάτη ψάρια (Esta herida llena de peces). Εκδόσεις Carnivora. Σελίδες: 152, Τιμή: 14-10%=12,60 Στο άχρονο τοπίο της κολομβιανής ζούγκλας, μια μητέρα κι ένα παιδί διαπλέουν τον ποταμό Aτράτο. Η μητέρα είναι λευκή, το παιδί, μαύρο. Σκοπός του ταξιδιού τους, η συνάντηση με τη βιολογική μητέρα που το εγκατέλειψε. Στο κανό ταξιδεύουν μαζί τους ιστορίες για τον ποταμό και τις γυναίκες του, εικόνες υπνωτιστικής ομορφιάς, αλλά και σκηνές φριχτής βίας που μας ακινητοποιούν σε ένα προγλωσσικό στάδιο λυγμών και κραυγών. Σαν αντιστάθμισμα στη βία που σβήνει τα πάντα, το παιδί κάνει όλη την ώρα ερωτήσεις και η αφηγήτρια, για να τις απαντήσει, πρέπει ν’ ανακαλύψει τον κόσμο απ’ την αρχή. Σε μια αφήγηση βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, η σχέση μάνας-παιδιού μετατρέπεται στον τόπο όπου ξαναγεννιέται η γλώσσα, ονειρική, αληθινή, άσπιλη από τη φτώχεια, την εγκατάλειψη και τον τρόμο που ταξιδεύουν πλάι τους. -------------------------------------------------------------------------------------------------------- Bruno Jasieński - Θα κάψω το Παρίσι (Palę Paryż). Εκδόσεις Έρμα. Σελίδες: 376, Τιμή: 18,80-10%=16,92€ Ο νεαρός Γάλλος εργάτης Πιερ βλέπει τη ζωή του να καταστρέφεται όταν ξαφνικά απολύεται από τη δουλειά του, η αγαπημένη του τον εγκαταλείπει και ο σπιτονοικοκύρης του τον πετάει έξω. Άστεγος, πεινασμένος και βυθισμένος στην απόγνωση, ο Πιερ περιπλανιέται στους δρόμους του Παρισιού πασχίζοντας να επιβιώσει στον σκληρό και αδυσώπητο κόσμο που εκτείνεται πίσω από τα λαμπερά φώτα και τα ακριβά καταστήματα των πλουσίων. Όταν ένας φίλος του τον ξεναγεί στο Ινστιτούτο Παστέρ, ο Πιερ αποφασίζει να κλέψει δύο δοκιμαστικούς σωλήνες που περιέχουν πανούκλα. Η απελπισία και η απύθμενη οργή για ένα σύστημα που τον καταδίκασε στο περιθώριο τον ωθούν, την παραμονή των εορτασμών για την επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης, να αδειάσει τους σωλήνες στη δεξαμενή που τροφοδοτεί το Παρίσι με νερό. Η πόλη μολύνεται, ο ιός εξαπλώνεται, οι νεκροί πληθαίνουν και ένας ανηλεής αγώνας για επιβίωση ξεκινά. Το μίσος και η βία διαποτίζουν τα πάντα, η εκλεγμένη εξουσία καταρρέει και το κοσμοπολίτικο Παρίσι χωρίζεται σε ζώνες όπου, μεταξύ άλλων, κυριαρχούν Κινέζοι κομμουνιστές, φιλοσοβιετικοί Γάλλοι, Αγγλοαμερικάνοι καπιταλιστές, θεοσεβούμενοι Εβραίοι και φιλομοναρχικοί Ρώσοι. Η πόλη παραδίδεται στις καταστροφικές φλόγες μιας πρωτοφανούς εξέγερσης. Τα όσα ακολουθούν είναι ικανά να αλλάξουν τη ροή της Ιστορίας. -------------------------------------------------------------------------------------------------------- Vincenzo Latronico - Η τελειότητα (Le perfezioni). Εκδόσεις Loggia. Σελίδες: 144, Τιμή: 14-10%=12,60€ Όλοι θα ήθελαν τη ζωή της Άννας και του Τομ. Ένα νεαρό ζευγάρι ψηφιακών νομάδων ζει το όνειρό του στο Βερολίνο, σε ένα φωτεινό διαμέρισμα γεμάτο φυτά και αντικείμενα ντιζάιν. Η καθημερινότητά τους περιστρέφεται γύρω από το εκλεπτυσμένο φαγητό, την προοδευτική πολιτική ατζέντα, τον σεξουαλικό πειραματισμό και τα ατελείωτα πάρτι. Η ιδανική συνθήκη, κοινή για μια ολόκληρη γενιά, που ζει και ανασαίνει μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Σταδιακά, η τελειότητα αποδεικνύεται μονότονη και οι ισορροπίες τους εύθραυστες. Οι φίλοι τους επιστρέφουν στην πατρίδα, κάνουν παιδιά, ωριμάζουν. Ο ακτιβισμός τους, τόσο άρτιος επιφανειακά, πρακτικά περιορίζεται στο να μποϊκοτάρουν το Uber, να αφήνουν φιλοδώρημα σε μετρητά ή να μην τρώνε τόνο. Η ζωή τους, πίσω από τα άψογα φωτογραφικά καρέ που οι ίδιοι δημιουργούν, αρχίζει να μοιάζει με χρυσό κλουβί. Η Άννα και ο Τομ προχωρούν σε ολοένα και πιο ριζοσπαστικά βήματα, αναζητώντας την αυθεντικότητα και τον σκοπό που διαρκώς ξεγλιστρούν μέσα από τα χέρια τους.

Δόκτωρ Ζιβάγκο. Ένα πραγματικό έπος! Αυτό είναι το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό, λίγο μετά την ολοκλήρωση αυτού του βιβλίου. Για έξι μέρες με καθήλωσε, με ταξίδεψε στον χρόνο και τον χώρο, ένιωσα ότι έζησα κι εγώ σε εκείνα τα ταραγμένα χρόνια στη Ρωσία της Μόσχας, της Αγίας Πετρούπολης και της Σιβηρίας, στη Ρωσία των Λευκών και των Κόκκινων, στη Ρωσία του πολέμου και της επανάστασης. Έχουμε την προσωπική ζωή του Δόκτωρ Ζιβάγκο, με τους έρωτές του και τις ιδέες του, έχουμε και όλα αυτά τα δραματικά και συγκλονιστικά γεγονότα με τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και μετέπειτα με τη Ρωσική Επανάσταση και τον αναπόφευκτο εμφύλιο, ανάμεσα στους Λευκούς και τους Κόκκινους, γεγονότα που φυσικά επηρέασαν τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, ανάμεσα στις οποίες και αυτήν του ίδιου του Ζιβάγκο και των αγαπημένων του. Το βιβλίο είναι γεμάτο από χαρακτηριστικές στιγμές και σκηνές, που αναδεικνύουν μια ολόκληρη εποχή, όλες αυτές τις ανακατατάξεις, τις ανατροπές, τις αλλαγές και τις καταστροφές που συντελέστηκαν τότε, με τον Παστερνάκ να κρίνει και να κατακρίνει με έμμεσο αλλά και άμεσο τρόπο τα κακώς κείμενα του κινήματος των Μπολσεβίκων, αλλά και να θίγει διάφορα ζητήματα με φιλοσοφικές προεκτάσεις. Η γραφή είναι πολύ ευχάριστη, ρέει σαν γάργαρο νερό, δεν λείπουν οι λυρικές και ποιητικές εξάρσεις στις διάφορες περιγραφές τοπίων, σκηνικών και γεγονότων (άλλωστε ο Παστερνάκ ήταν πάνω απ' όλα ποιητής), δεν είναι καθόλου βαριά ή δαιδαλώδης, αλλά ούτε και απλοϊκή. Οφείλω, πάντως, να πω ότι χρειάστηκαν κάποιες σελίδες μέχρι να συνηθίσω τον τρόπο αφήγησης και εξέλιξης των γεγονότων και την εμφάνιση πολλών χαρακτήρων με όλα αυτά τα δύσκολα ρωσικά ονόματα, επώνυμα και υποκοριστικά, όμως πήρα γρήγορα το κολάι και βυθίστηκα στον κόσμο του Δόκτωρ Ζιβάγκο, και δεν ήθελα με τίποτα να βγω στην επιφάνεια. Στο άμεσο μέλλον θα δω και την επική ταινία του φοβερού σκηνοθέτη Ντέιβιντ Λιν (βλέπε "Η γέφυρα του ποταμού Κβάι", "Λόρενς της Αραβίας", "Η κόρη του Ράιαν", "Πέρασμα στην Ινδία" κ.λπ.). -Απρίλιος 27. Στίβεν Κινγκ - Πιο σκοτεινό κι απ' το σκοτάδι (σελ. 701). 8.5/10 28. Βιετ Θαν Νγκουιέν - Ο Προσηλωμένος (σελ. 615). 9/10 29. Τζέισον Ρέκουλακ - Κρυμμένες ζωγραφιές (σελ. 428). 8/10 30. Κόλιν Μπάρετ - Νεαρά τομάρια (σελ. 251). 8.5/10 31. Ρόμπιν Τζένκινς - Χάρις και εξιλέωση (σελ. 329). 8.5/10 32. Μπορίς Παστερνάκ - Δόκτωρ Ζιβάγκο (σελ. 629). 9.5/10

Φιλοκτήτης - Σοφοκλή Ο Φιλοκτήτης εκστρατεύει μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες εναντίον των Τρώων, επικεφαλής επτά πλοίων με Θεσσαλούς πολεμιστές. Στη Λήμνο, όπου κάνουν στάση, ο Φιλοκτήτης πλησιάζει πολύ κοντά σε ένα ναό της Αθηνάς και μια ύδρα, δηλητηριώδες ερπετό, τον δαγκώνει στο πόδι. Η πληγή του δε θεραπευόταν και ο ίδιος υπέφερε φοβίζοντας το στρατό, οπότε με προτροπή του Οδυσσέα και των Ατρειδών τον εγκαταλείπουν στο νησί. Εκεί, παραμένει δέκα χρόνια, καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια του Τρωικού Πολέμου που δεν έχει λήξει ακόμα. Ωστόσο, βγαίνει χρησμός ότι οι Αχαιοί δε θα κυριεύσουν το Ίλιον, αν δε βοηθήσει το ανίκητο τόξο του Ηρακλή, ο οποίος πεθαίνοντας το είχε χαρίσει στο Φιλοκτήτη, που ήταν ο μόνος που τον λύτρωσε στην πυρά που είχε ριφθεί, επειδή δεν μπορούσε να απαλλαγεί από το δηλητηριώδη χιτώνα που κατέτρωγε την σάρκα του. Στέλνονται, λοιπόν, ο Οδυσσέας και ο Νεοπτόλεμος, ώστε να αποσπάσουν, ακόμα και με δόλο, το τόξο και τα βέλη του Ηρακλή. Ο Φιλοκτήτης όμως αρνείται να τα δώσει, μη θέλοντας να συμφιλιωθεί με τους ανθρώπους που του είχαν δείξει σκληρότητα και τον είχαν εγκαταλείψει πριν δέκα χρόνια. Ο Οδυσσέας προσπαθεί να πείσει το Νεοπτόλεμο να ξεγελάσει το Φιλοκτήτη και να του πει πως κι αυτός εξαπατήθηκε από τον Οδυσσέα, που κατακράτησε τα όπλα του πατέρα του, Αχιλλέα, και γι ΄αυτό θύμωσε και έφυγε από την Τροία για να γυρίσει στη Σκύρο. Ο Νεοπτόλεμος αρνείται στην αρχή να μετάσχει στην απάτη, αλλά πείθεται, όταν του μιλά για τη δόξα που θα αποκτήσει όταν θα εκπορθήσει την Τροία με τα βέλη του Φιλοκτήτη. Ο Νεοπτόλεμος, αφού ξεγελά το Φιλοκτήτη, πάει να το μετανιώσει την τελευταία στιγμή και αρχίζει να το συζητά μαζί του. Εμφανίζεται όμως ο Οδυσσέας και γίνεται έντονη συζήτηση μεταξύ του και του Νεοπτόλεμου. Τελικά, ο Νεοπτόλεμος ακούει τη συνείδησή του και επιστρέφει το τόξο και τα βέλη στο Φιλοκτήτη, και ο Οδυσσέας φεύγει θυμωμένος. Ως από μηχανής θεός εμφανίζεται τότε ο Ηρακλής, ο οποίος πείθει το Φιλοκτήτη να πάει στην Τροία και να φέρει τη νίκη στους Αχαιούς. Ο Φιλοκτήτης πηγαίνει στην Τροία σκοτώνει με τα βέλη του τον Πάρι και είναι μέρος της ομάδας που κρύβεται μέσα στον Δούρειο Ίππο στην τελική επίθεση κατά της Τροίας. Το έργο πραγματεύεται το θέμα της σύγκρουσης του συναισθήματος του πατριωτισμού με τον ανθρωπισμό

Βεβαίως. Στην πραγματική ζωή, ένας τυπάς μπορεί να έχει κορίτσι ή να έχει αγόρι, και να είναι απλά μια σχέση, εντελώς ανατζέντιαστη. Στα μήντια όμως, ο ήρωας μπορεί να έχει αγόρι ΜΟΝΟ ΕΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ βρισκόμαστε στο όρος Μπρόκμπακ και το ότι ο ήρωας έχει αγόρι είναι η ιστορία. Όταν ο ήρωας εισβάλλει στο άνδρο του ήβολ όβερλορντ, αυτό που πρέπει να τον καψουρευτεί και να τον βοηθήσει να τη σκαπουλάρει με το μαλλί στην τρίχα είναι η κόρη του ήβολ όβερλορντ. Αν είναι γιος, τότε ξαφνικά έχουμε ατζέντα και την κατάρρευση του Δυτικού Πολιτισμού. Αυτό εμένα με φαίνεται παράλογο. Γιά θα είναι και τα δύο ατζέντα γιά κανένα. Και τα δύο, λέω εγώ. Γιατί όχι. ETA: Ξεφύγαμε όμως, έχω την εντύπωση. Το θέμα μας είναι πώς θα γράφουμε λοατκι+ χαρακτήρες, όχι αν.

Θα έλεγα ότι ο καλύτερος τρόπος να κάνεις καλή συμπερίληψη είναι να έχεις τις ανάλογες προσλαμβάνουσες. Ουκ γαρ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Να γνωρίζεις άτομα από τις ομάδες που θέλεις να συμπεριλάβεις, να παρακολουθείς στα σόσιαλ, να διαβάζεις βιβλία από αυτά για αυτά κλπ. Η ανθρωπότητα είναι υπέροχα πολυποίκιλη. Είναι κρίμα να βλέπουμε συνέχεια μόνο ένα μικροσκοπικό κομμάτι της.

Teatro Grottesco “...Τα διηγήματα του Λιγκότι τείνουν να έχουν βαθύ συναισθηματικό αντίκτυπο. Το όραμα του είναι υπερβολικά σκοτεινό και η ιστορίες του μπορεί να μολύνουν τον αναγνώστη με ήπια έως σοβαρή κατάθλιψη. Είναι πιθανό ακόμη και να επιτελέσουν μία αλλαγή στην αυτοαντίληψη του αναγνώστη και στην κοσμοθεώρηση του. Αυτή η προειδοποίηση δεν έχει σκοπό να δημιουργήσει εντυπώσεις ούτε να αποτρέψει τους νέους αναγνώστες. Είναι απλώς η δήλωση ενός γεγονότος που βασίζεται στην εμπειρία πραγματικών αναγνωστών. Ο Λιγκότι γράφει για τα πλέον σκοτεινά θέματα με εκπληκτική δύναμη και εννοεί όσα λέει. Συχνά οι ιστορίες του μοιάζουν να στέλνουν ένα υπόγειο μήνυμα, κάποιου είδους υποσυνείδητη δήλωση πού κανονικά δεν θα έπρεπε να μπορεί να διασχίσει το φράγμα του προφορικού λόγου..."

1. 8 διηγήματα. "Προδότης", Πατριαρχική ράβδος" "Είμαστε η Σεχραζάτ" (3 διηγήματα) 2. 4 εκδόσεις Ελλάδα (οι 2 ήδη αναμένονται). 3 αναμένονται 3. 2 εκδόσεις εξωτερικό Καμία 4. Επιτέλους να στείλω σε εκδοτικό το εφηβικό μου. Τσεκ 5. Ένα καινούργιο μυθιστόρημα. Όχι 6. 1000 ευρώ έσοδα από συγγραφή. 5 ευρώ. Το χουμε. Γιατί όχι;

Περιπλανώμενη Γη Στο τέλος του σχολίου μου για το εξαιρετικό "Σφαιρικός κεραυνός" που διάβασα και απόλαυσα τον περασμένο Δεκέμβριο, έγραψα: "Και αν μου άρεσε τόσο το συγκεκριμένο βιβλίο, που είναι από τα λιγότερο γνωστά και αγαπημένα βιβλία του συγγραφέα, δεν μπορώ να φανταστώ πόσο θα μου αρέσει η Τριλογία του ή η συλλογή διηγημάτων "Περιπλανώμενη Γη" (πρέπει να την προμηθευτώ άμεσα αυτή)". Προμηθεύτηκα λοιπόν τη συλλογή διηγημάτων και δεν άργησα πολύ να την πιάσω στα χέρια μου, και όντως πριν την ξεκινήσω δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα ήταν τόσο, μα τόσο καλή. Και όχι μόνο καλή, αλλά επίσης απολαυστική, χορταστική, ψυχαγωγική, γεμάτη με τρελές ιδέες και καταστάσεις, με φοβερά σκηνικά και δυνατές εικόνες, καθώς και με μπόλικη τροφή για σκέψη. Έχω διαβάσει πολλές συλλογές διηγημάτων, αλλά δεν είναι τόσο συνηθισμένο όλες οι ιστορίες μιας συλλογής να είναι εξίσου δυνατές, ενδιαφέρουσες και καλογραμμένες, όπως είναι οι ιστορίες του συγκεκριμένου βιβλίου. Ειλικρινά, διάβαζα τη μια, την απολάμβανα για τις ιδέες, την πλοκή, τη γραφή, την όλη ατμόσφαιρα ρε αδερφέ, έλεγα ουάου, ωραία ήταν αυτή, δυστυχώς όμως δύσκολα η επόμενη θα είναι καλύτερη ή έστω το ίδιο καλή, κι όμως κάθε φορά διαψευδόμουν. Έχουμε εξωγήινους, καταστροφές πλανητικού και συμπαντικού επιπέδου, ταξίδια στον χώρο και τον χρόνο, πότε πίσω στο μακρινό παρελθόν και πότε μπροστά στο μακρινό μέλλον, έχουμε κάθε είδους τεχνολογικές και επιστημονικές ιδέες που στέκουν ή δεν στέκουν, δεν έχει τόση σημασία, μιας και ποτέ δεν παύουν να μαγεύουν και να δίνουν τροφή για σκέψη. Και αλήθεια σας λέω, δεν μπορώ με τίποτα να διαλέξω τρεις ή τέσσερις ιστορίες που μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση, γιατί έτσι θα αδικούσα τις υπόλοιπες. Τι να πρωτοαναφέρω; "Περιπλανώμενη Γη"; "Το Βουνό"; "Περί Μυρμηγκιών και Δεινοσαύρων"; "Ο Ήλιος της Κίνας"; "Φροντίζοντας τους Θεούς"; "Η πιο μεγάλη πτώση"; Δεν μπορώ να επιλέξω, είναι όλες καταπληκτικές! Έτσι όπως το πάω, φέτος θα διαβάσω και την Τριλογία του, για να χάσω τελείως τα μυαλά μου με αυτόν τον συγγραφέα! 9.5/10

Διάβασα ''Το πιο γρήγορο πιστόλι''. Μυστηριώδης τύπος επιστρέφει ύστερα από χρόνια στη γενέτειρα του όπου και διαπιστώνει ότι είναι ανεπιθύμητος. Φόρμουλα που υποθέτω ότι χρησιμοποιείται συχνά- πυκνά. Εν μέρει δικαιολογημένα μιας και προκάλεσε αναστάτωση πριν εξαφανιστεί. Ακόμη και αν το έκανε για να αμυνθεί, κάτι τέτοιες λεπτομέρειες δεν έχουν σημασία ύστερα από τόσα χρόνια. Και εν μέρει πάλι όχι, μιας και του καταλογίζονται πράγματα που δεν έχει κάνει. Πολλά και άσχημα. Αν και αυτό ως ένα σημείο ίσως να είναι εύλογο, όντας εύκολος στόχος. Όπως και να 'χει, η ελπίδα του να εγκατασταθεί στο κτήμα του πατέρα του και να το καλλιεργήσει, αποδεικνύεται φρούδα. Το μόνο που αποζητά είναι ησυχία, θα βρει όμως τα πάντα όλα εκτός από αυτήν. Δεν έχει άλλη επιλογή λοιπόν από το να καταφύγει στο μόνο του πιστό σύντροφο όλα αυτά τα χρόνια, το σιδερικό του. Παράλληλα και άλλοι παίκτες θα αρχίσουν να μπαίνουν στο παιχνίδι, δίπλα ή απέναντι του. Και τα αίματα θα ανάψουν. Καλό ήταν. Υποτυπώδης πλοκή, μία όμως κάποια αγωνία την είχε. Διαβάζεται ευχάριστα, αλλά δεν είναι κάτι που θα μείνει μετά το πέρας της ανάγνωσης.

Καλή χρονιά με το πρώτο μου μεταφρασμένο σε ξένη γλώσσα. Ένα διήγημα στην συλλογή ελληνικής φαντασίας Schatten aus der Sonnenwelt, στα γερμανικά, με εκλεκτή παρέα. Leviathans Ruf – Victor Pseftakis 43 Minuten – Yannis Papadopoulos Toxic – Eleftherios Keramidas Streuner – Vasso Christou Stellreflex – Anthony Paschos Der Honig der Welt und die Krähenkönigin – Dimitra Nikolaidou Silberne Glöckchen ertönen überall auf der Welt – Efthymia E. Despotaki Kinderly – Atalanti Evripidou Das Mädchen und der Schoßgeborene – Kostas Charitos Das Pendel von Karthago – Hephaestion Christopoulos

Το διήγημά μου "Μουσικάρες" περιλαμβάνεται στη συλλογή διηγημάτων Αλλόκοσμα Οράματα, μια συνεργασία των περιοδικών Αλλόκοσμες Ιστορίες και Ονειροβασίες. Μπορείτε να το κατεβάσετε δωρεάν από τους παρακάτω συνδέσμους (οποιος σας βολεύει καλύτερα): heyzine dropbox Το θέμα της συλλογής είναι προβοκατόρικο: πώς μπορεί κανείς να συνδυάσει μια μετα-αποκαλυπτική κατάσταση και την ελληνική μυθολογία. Οι Μουσικάρες έχουν και τα δύο, κι επίσης έχουν και προτεινόμενη playlist στο τέλος του διηγήματος. Καλύπτει όλα τα γούστα 😛

Η πρώτη μου συλλογή διηγημάτων, "Μέσα Απο το Γυαλί και άλλες ιστορίες από ημιτελείς Στροφές", εκδίδεται για τρίτη φορά από τρίτο εκδοτικό οίκο. Ναι, ναι, ξέρω. Αλλά... ξεκινάς από γνωστό λιμάνι για να βγεις στο άγνωστο, νο; Από τις Εκδόσεις Κύφαντα.

Ένας μοναχικός άνθρωπος είχε τη μοίρα να συναντήσει μια χορεύτρια σε ένα μπαρ. Η παρουσία της τον έκανε να νιώσει μια ανεξήγητη μοιραία έλξη. Και όταν υπέθεσε ότι βρήκε το λιμάνι του, αυτή απότομα εξαφανίστηκε, αφήνοντάς τον να βυθίζεται σε ένα ταξίδι εμμονής που θα αλλάξει τον ίδιο τον ορισμό της πραγματικότητάς του. Καθώς προχωράει βαθύτερα στον υπόκοσμο και οι σκιές της νύχτας πηγαίνουν και έρχονται, όλο και περισσότερο κατρακυλάει σε έναν σκοτεινό και άρρωστο κόσμο, που απειλή να τον καταπιεί ολοκληρωτικά. Το πρωτο μου βιβλιο. Noir με στοιχεια Weird Fiction

Η ιστορία μου Η ημέρα της σφαγής, στην ανθολογία ethereal creatures. Κάτι θανάσιμο παραμονεύει στο δάσος. Κάποιος αδίστακτος διαφεντεύει το χωριό. Κι όταν ο Ιάσονας μπαίνει στο στόχαστρο και των δύο, τότε η ζωή του γίνεται πραγματικά...ενδιαφέρουσα.