Leaderboard

Μέχρι το τέλος του μήνα, θα είναι διαθέσιμο το παρακάτω αριστούργημα: Ernst Jünger - Καταιγίδα από ατσάλι (Storm of Steel). Εκδόσεις Eurobooks. Σελίδες: 392, Τιμή: 23-10%=20,70€ «Τέτοιες στιγμές, όταν αναζητάς τη λεία σου μες στη νύχτα, μένουν αξέχαστες. Μάτια και αυτιά τεντώνονται ως τα άκρα. Ο ήχος από τα βήματα του εχθρού που πλησιάζει μέσα από τα ψηλά χορτάρια διακρίνεται χαρακτηριστικά και δυσοίωνα, με μια αίσθηση που σε καταλαμβάνει σε βαθμό σχεδόν απόλυτο. Η ανάσα ασθμαίνει και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να πνίξεις τον ήχο της. Η ασφάλεια του περιστρόφου σου τραβιέται προς τα πίσω με έναν ανεπαίσθητο μεταλλικό κρότο – ένας ήχος που διαπερνά τα νεύρα σαν μαχαίρι. Τα δόντια σφίγγουν το καρφάκι της περόνης της χειροβομβίδας. Η συμπλοκή πρέπει να είναι σύντομη και φονική. Δυο βίαιες αισθήσεις σε κάνουν να τρέμεις – ο ακραίος ενθουσιασμός του κυνηγού και ο τρόμος του θηράματος. Είσαι από μόνος σου ένας κόσμος και η σκοτεινή και τρομακτική ατμόσφαιρα που γεννιέται μες στην ερημιά σε έχει κάνει ολότελα ένα μαζί της». Τα απομνημονεύματα του μεγάλου λογοτέχνη Έρνστ Γιούνγκερ από τις μάχες των χαρακωμάτων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, πάνω από έναν αιώνα μετά, είναι επιτέλους διαθέσιμα στα ελληνικά. Μεταφρασμένα απευθείας από την «αυθεντική», «αφτιασίδωτη» αγγλική έκδοση του 1929, η οποία πρόσφατα ανακαλύφθηκε εκ νέου από το παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό και επανεκτιμήθηκε ως η πιο ειλικρινής και αυθεντική, ζωντανεύουν τον κόσμο του Μαγικού Ρεαλισμού του συγγραφέα. Μέσα από τις απίστευτα ρεαλιστικές περιγραφές του, ο αναγνώστης χάνεται στα όρια μεταξύ ονείρου και εφιάλτη, αδυνατώντας να διακρίνει εάν βιώνει μια υπερβατική πραγματικότητα ή μια σκοτεινή φαντασίωση. Η ελληνική μετάφραση συνοδεύεται από πλούσιες επεξηγηματικές σημειώσεις, οι οποίες, μεταξύ άλλων, επισημαίνουν τις παραγράφους και τις προτάσεις που έχουν απαλειφτεί ή απαλυνθεί στις μεταγενέστερες εκδόσεις. Προπαραγγελία εδώ: https://www.lavyrinthos.net/p/213687/kataigida-atsali.html

Επέλεξα ''τα κόκκινα παπούτσια'' και το ''ο Τζακ και η φασολιά''.

Πεντάμορφη και Τέρας Σταχτοπούτα. Enjoy! Επίσης, τί θα λέγατε να γράψω τη συνέχεια και να γίνει νουβέλα;

Καλημέρα σε όλους και όλες, χαίρομαι που σας βρήκα! Παραθέτω ένα σχέδιό μου, από το αγαπημένο μου Star Trek (franchise). Ευχαριστώ.

Εγώ διάλεξα την Ωραία Κοιμωμένη και τη Μικρή Γοργόνα. Enjoy

Ένας αργός θάνατος Για χρόνια αναρωτιόμουν γιατί στο διάτανο δεν είχε ποτέ μεταφραστεί στα ελληνικά αυτό το τόσο κλασικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας, ένα από τα πιο γνωστά και πολυδιαβασμένα έργα του Ρόμπερτ Σίλβερμπεργκ. Ενδιαφέρουσα θεματολογία, μικρό σε μέγεθος, γνωστό στο είδος του... σίγουρα ήταν μια παράλειψη εκ μέρους των Ελλήνων εκδοτών. Όμως φέτος οι εκδόσεις Anubis έκαναν την έκπληξη και το έφεραν και στην Ελλάδα: Φυσικά δεν άργησα να το αγοράσω και να το διαβάσω. Πολύ ενδιαφέρον μυθιστόρημα, όχι το συνηθισμένο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας με πρωταγωνιστή κάποιον υπεράνθρωπο, μιας και ο συγγραφέας περισσότερο επικεντρώθηκε στο κοινωνικό κομμάτι, τις δυσκολίες του πρωταγωνιστή όσον αφορά τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους, και πώς η σταδιακή εξασθένιση του χαρίσματός του (που δεν το εκμεταλλεύτηκε όσο ίσως μπορούσε) θα τον φέρει αντιμέτωπο με την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης και θα τον κάνει να αναλογιστεί τη ζωή του και την αλληλεπίδραση με τους άλλους ανθρώπους. Ήρεμο μυθιστόρημα, εξαιρετικά καλογραμμένο, με αρκετό βάθος στον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή Ντέιβιντ Σέλινγκ, σε σημεία συναισθηματικό και έντονο, σίγουρα μπορεί να διαβαστεί και από αυτούς που δεν διαβάζουν επιστημονική φαντασία, γιατί είναι πολλά παραπάνω από μια ιστορία φαντασίας. Δεν υπάρχουν κυβερνητικές συνωμοσίες εδώ, ούτε μυστικά εργαστήρια, ούτε ο πρωταγωνιστής είναι κάποιος σατανικός κακός που θέλει να εξουσιάσει τον κόσμο με τις τηλεπαθητικές δυνάμεις του... απλά έχουμε έναν αρκετά αποξενωμένο τύπο που κατά βάθος θέλει να ζήσει σαν ένας απλός, συνηθισμένος άνθρωπος. 9/10

Το συνειδητοποιείς πως με αυτή την άσκηση μας προκαλείς ανοιχτά να γράψουμε κάτι με σεξ, έτσι;

5. 8 διηγήματα. 7 διηγήματα και 9 φλασάκια. Και για να θυμάμαι κι εγώ, τα διηγήματα που έγραψα : 1. Πώς να βρεις αίμα παρθένας. 2. χέβι μέταλ 2086 3. Η πόλη μέσα από τον Ισθμό. 4. Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. 5. Το κλουβί πάνω από την Αθήνα (κι ένα 6ο το ξαναέγραψα εντελώς από την αρχή, δεν αποκαλύπτω ακόμα τίτλο) 7. Καίνε μάγισσες στο Σύνταγμα.

Απειρόγωνο. Δεν πέρασαν πολλές μέρες από τότε που διάβασα το εξαιρετικό "Μια μέρα της ζωής του Άμπεντ Σαλάμα" και φαίνεται ότι με άγγιξε τόσο πολύ αυτό το βιβλίο που ήθελα να διαβάσω και πάλι κάτι για το Ισραήλ, την Παλαιστίνη, τις διαμάχες μεταξύ των δυο λαών, για τους καθημερινούς θανάτους, τον συνεχή πόνο, το μίσος, το χάος, την καταστροφή... τέλος πάντων, για όλα αυτά. Και έτσι έπιασα το "Απειρόγωνο" του ΜακΚάν, που αποτελεί και την πρώτη επαφή μου με το έργο του, που ομολογουμένως είναι αρκετά πλούσιο και σύνθετο. Στο προκείμενο: Ο Μπασάμ Αραμίν είναι Παλαιστίνιος. Ο Ράμι Ελχανάν είναι Ισραηλινός. Ζουν σε έναν τόπο που οι συγκρούσεις, τα σημεία ελέγχου,, η καταστολή, οι τυχαίοι θάνατοι είναι μέρος της καθημερινότητάς τους. Και οι δυο έχουν χάσει ένα παιδί, το παιδί του Παλαιστίνιου Μπασάμ δολοφονήθηκε από έναν νεαρό Ισραηλινό στρατιώτη, το παιδί του Ισραηλινού Ράμι σκοτώθηκε σε μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας Παλαιστίνιων τρομοκρατών. Αυτό είναι το επίκεντρο της ιστορίας, το τι έζησαν αυτοί οι δυο άνθρωποι, πώς αντιμετώπισαν τον χαμό των παιδιών τους, πώς κατάφεραν να ξεπεράσουν το μίσος για τον "εχθρό" και να γίνουν μέλη μιας ειρηνευτικής ομάδας, να αφηγούνται τις ιστορίες τους μπροστά σε κοινό και να δίνουν ομιλίες για την ειρήνη ανάμεσα στους δυο λαούς. Όμως ο συγγραφέας δεν λέει απλά μια ιστορία για το πένθος δυο ανθρώπων, αντλεί στοιχεία από τη φύση, την τέχνη, την ιστορία, την πολιτική κ.λπ., διασχίζει ηπείρους και αιώνες, ξεφεύγει κάπως από δω και από κει, φτιάχνει ένα ολόκληρο μωσαϊκό γεμάτο πληροφορίες, εικόνες και συναισθήματα. Δεν είναι ένα απλό μυθιστόρημα με αρχή, μέση και τέλος, έχει πολλά πράγματα μέσα που φαινομενικά ξεφεύγουν από το κεντρικό θέμα αλλά όλα μαζί συνθέτουν μια ευρύτερη εικόνα. Ναι, πολύ ωραίο βιβλίο, ιδιαίτερο, ιδιόρρυθμο ίσως, εξαιρετικά καλογραμμένο, γεμάτο από πληροφορίες και εικόνες, νιώθω ότι έμαθα πολλά διαβάζοντάς το. -Νοέμβριος 143. Κόλουμ ΜακΚάν - Απειρόγωνο (σελ. 607). 9/10

- Τζέσικα Μπρούντερ: ''Nomadland'': Όπως λέει και η λέξη, το βιβλίο αναφέρεται στους σύγχρονους νομάδες της Αμερικής. Οι άνθρωποι εκείνοι που δεν έχουν μόνιμη κατοικία. Είτε λόγω συνθηκών. Ανεργία και δυσβάσταχτα οικονομικά προβλήματα. Ή σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις, λόγω επιλογής. Το να μην θέλουν δηλαδή να μένουν μόνιμα σ' ένα μέρος, αλλά να περιπλανιούνται. Με βανάκια και αυτοκίνητα που με τις κατάλληλες προσθήκες και αλλαγές, έχουν μετατρέψει σε κινητά σπίτια. Ακούγεται -και είναι- ζόρικο. Ενέχει όμως και μία δόση περιπέτειας. Το να μην ξέρεις τι θα σου φανερώσει η επόμενη στροφή του δρόμου, τι θα σου ξημερώσει το αύριο. Η μάχη για το μεροκάματο κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Με τον καθένα τους να κουβαλάει την δική του περιπέτεια, να έχει να εκμυστηρευτεί το προσωπικό του δράμα. Καλό γράψιμο, δυσάρεστη ιστορία. Δεν ωραιοποιεί καταστάσεις, προσφέροντας έτσι μία άλλη εικόνα. Αυτή του μέσου ηλικιωμένου Αμερικάνου, που απέχει παρασάγγας από την ενδεχομένως ειδυλλιακή που έχει σχηματίσει κάποιος μέσα στο μυαλό του. - Ντέιβιντ Γκραν: ''Οι δολοφόνοι του ανθισμένου φεγγαριού'': Και αν το προηγούμενο θέμα ήταν δυσάρεστο, τι μπορεί άραγε να πει κανείς γι' αυτό; Στο πρώτο τέταρτο του περασμένου αιώνα, οι Ινδιάνοι Οσέιτζ της Οκλαχόμα ήταν πολύ πλούσιοι. Με βίλες και ακριβά αυτοκίνητα, από κοιτάσματα πετρελαίου που βρέθηκαν στα εδάφη όπου τους είχαν παραπετάξει. Όλα καλά και ωραία, μέχρι το σημείο που άρχισαν να δολοφονούνται. Με διάφορες μεθόδους και με γρήγορους ρυθμούς. Ο Τζέι Έντγκαρ Χούβερ λοιπόν του νεοσύστατου τότε FBI και ο βοηθός του Τομ Γουάιτ, θα αναλάβουν δράση και τα γρανάζια θα αρχίσουν να γυρίζουν. Ο δεύτερος ιδίως ήταν ατρόμητος, δεν δίσταζε μπροστά σε κανέναν και τίποτα. Με το που του ανατέθηκε η αποστολή και βγήκε από το γραφείο, ήξερε πλέον ότι είχε γίνει και ο ίδιος στόχος. Τόσο καιρό που διαβάζω βιβλία με εγκλήματα, μπορώ να πω -ως ένα βαθμό τουλάχιστον- ότι έχω ''χοντροπετσιαστεί'', έχω αποκτήσει ανοσία. Και δεν γίνεται θα έλεγα και διαφορετικά. Δεν μπορεί κανείς να εντρυφήσει σε τέτοια κείμενα αν σοκάρεται εύκολα. Όχι όμως ότι διαβάζω και με απάθεια έτσι; Όχι γιατί μετά θα περνούσα στο άλλο άκρο, της αναλγησίας. Αλλά ναι, παρά τα όσα φρικιαστικά συνέβαιναν (και ήταν πολλά) μπορώ να πω ότι διάβαζα αβίαστα, ας το θέσω έτσι. Τουλάχιστον μέχρι λίγο πριν το τέλος, που ο συγγραφέας άρχισε την έρευνα. Και έκανε καλή δουλειά φωτίζοντας πτυχές που είχαν μείνει στο σκοτάδι. Συνειδητοποιώντας ότι ο μέγας διάολος ήταν απλά ο χειρότερος, όχι ο μόνος. Είχε και ''ανταγωνιστές''. Ούτε λοιπόν ο πρώτος, ούτε καν ο τελευταίος. Και παίρνοντας μέχρι τότε σαν δεδομένο ότι αυτός κινούσε όλα τα νήματα, εκεί ναι, ταρακουνήθηκα. Πολύ καλή δουλειά με εικόνες, υποσημειώσεις όσο και επεξηγηματικό υλικό. Με κάποια λίγα λάθη επιμέλειας που όμως δεν αμαυρώνουν το όλο σύνολο. Έχει γράψει και ένα για τον θρυλικό Π. Χ. Φόσετ, μακάρι να μεταφραστεί κάποια στιγμή.

Διαβάζοντας τον τίτλο θα απορήσατε, τι σχέση έχει ένα τόσο ενδιαφέρον και δημιουργικό αντικείμενο όπως η λογοτεχνία με ένα τελείως καθημερινό και ανιαρό αντικείμενο όπως η φορολογία; Θα μπορούσε ίσως το δεύτερο να αποτελέσει θέμα ή πηγή έμπνευσης για το πρώτο; Θα μπορούσε είναι η αλήθεια, όσο και αν φαίνεται απίθανό, αλλά δεν είναι το θέμα αυτού του άρθρου. Το θέμα αυτού του άρθρου μας είναι τι γίνεται στην περίπτωση που η λογοτεχνία αποτελέσει αντικείμενο φορολογίας, και στην Ελλάδα αποτελεί. Όπως και όλοι οι τομείς της ζωής, υλικοί ή μη, έτσι και η λογοτεχνία στην Ελλάδα αποτελεί αντικείμενο φόρου. Σύμφωνα με τις γενικές αρχές φορολογίας εισοδήματος ο Έλληνας πολίτης είναι υπόχρεος για το παγκόσμιο εισόδημά του, κάθε εισόδημα δηλαδή που αποκτά άσχετα με το που το αποκτά αυτό. Είναι πάγια θέση της φορολογίας εισοδήματος από την εισαγωγή της στο Ελληνικό γίγνεσθαι το 1955 και δεν αλλάζει. Αυτό που αλλάζει κατά καιρούς είναι ο συντελεστής αυτής της φορολογίας. Η διάταξη αυτή ισχύει και για τα έσοδα ενός συγγραφέα. Επειδή όμως η συγγραφική δραστηριότητα μπορεί να έχει διαφορετικές εκδηλώσεις υπάρχουν και κάποιες περιπτώσεις φορολογίας. Κάποιος που ολοκληρώνει ένα λογοτεχνικό έργο και ξεκινά να το εκδώσει έχει κάποιες επιλογές και αυτές καθορίζουν και το πως θα φορολογηθεί. Ας τις δούμε αναλυτικά. 1. Πληρωμή Δικαιωμάτων Από Εκδοτικό Οίκο Η πρώτη και πιο κλασσική, ειδικά παλαιότερα, επιλογή είναι να στείλει κάποιος το έργο του σε έναν εκδοτικό οίκο και να λάβει ένα ποσοστό από τα έσοδα του βιβλίου σαν δικαίωμα. Σε αυτήν την περίπτωση φορολογείται σαν έσοδο από δικαιώματα και η φορολόγηση είναι αυτοτελής, δηλαδή πριν καν πληρωθεί ο οίκος έχει κρατήσει και αποδώσει το φόρο. Το ποσό των δικαιωμάτων και των φόρων γράφεται στη δήλωση αλλά δεν προκύπτει επιπλέον φόρος. Για παράδειγμα, ας πούμε ότι ένα βιβλίο σας εκδίδεται από τον Χ οίκο και πωλείται για 25 ευρώ το ένα. Πουλάτε χίλια αντίτυπα. Αυτό σημαίνει 25000 ευρώ. Οι εκδοτικοί οίκοι δίνουν συνήθως ένα 15% σαν δικαιώματα. Αυτό σημαίνει ότι ο συγγραφέας πρέπει να πάρει 3750 από τα οποία θα αφαιρεθεί ο φόρος των δικαιωμάτων (3750 ευρώ επί 20% = 750 ευρώ) δηλαδή θα πάρει 3000 ευρώ. Φορολογικά αυτό αποτυπώνεται στη δήλωση εισοδήματος με το ποσό των δικαιωμάτων 3750 στον κωδικό 671 (ή 672 για τη σύζυγο) και το ποσό του φόρου 750 στον κωδικό 679 (ή 680 αντίστοιχα). Με αυτή τη δήλωση εξαντλείται η φορολογική υποχρέωση. Σε αυτήν την περίπτωση το αν επαγγέλλεται κάποιος κάτι ή τι, δεν έχει καμία σημασία. 2. Συνέκδοση Συνέκδοση είναι η επιλογή να εκδώσει κάποιος το έργο του μέσω ενός εκδοτικού οίκου αλλά πληρώνοντας εκείνος το κόστος. Δίνει τα χρήματα στον εκδότη και εκείνος προσφέρει τα μέσα του οίκου τόσο για τη δημιουργία του βιβλίου, εκτύπωση, εξώφυλλο, δέσιμο αλλά και το δίκτυο προώθησης στην αγορά. Ο συγγραφέας καλό είναι να έχει μια γραπτή συμφωνία για το πως και τι θα γίνει όπως και να λάβει μια απόδειξη είσπραξης για τα χρήματα που θα λάβει ο εκδότης. Φορολογικά η αντιμετώπιση δεν αλλάζει. Ο συγγραφέας θα λάβει πάλι κάποιο ποσοστό πάνω στις πωλήσεις που σαν δικαιώματα θα φορολογηθούν με 20% και ισχύουν όσα είπαμε ήδη. 3. Έκδοση Μέσω Πλατφόρμας Μια άλλη επιλογή, που είναι διαδεδομένη σήμερα, είναι η ηλεκτρονική έκδοση μέσω μιας πλατφόρμας (amazon, smashwords, draft2digital κλπ). Ο συγγραφέας πάλι πληρώνεται με δικαιώματα αλλά επειδή οι πλατφόρμες αυτές είναι στο εξωτερικό δεν αποδίδουν φόρο, συνήθως δεν κρατούν κιόλας, και το ποσό που εισπράττεται πρέπει να γραφεί στη δήλωση και να φορολογηθεί εκεί. Να σημειωθεί επίσης ότι μιας και τα δικαιώματα σε αυτήν την περίπτωση είναι σε δολάρια, η μετατροπή σε ευρώ γίνεται με την ισοτιμία της 31ης Δεκεμβρίου του έτους αυτού. Για παράδειγμα, ένας συγγραφέας έχει ένα βιβλίο του στο smashwords, και μέσα στο 2023 έλαβε 1000 δολάρια για αυτό. Επειδή αυτά τα ποσά τα έλαβε σε διάφορες ημερομηνίες μέσα στο έτος και ενδεχομένως δεν μπορεί να τις προσδιορίσει η μετατροπή σε ευρώ γίνεται με την ισοτιμία της 31 Δεκεμβρίου 2023 που μπορεί να τη βρει κανείς εύκολα στο διαδίκτυο. Ήταν 1,09530, πράγμα που σημαίνει ότι ο συγγραφέας έλαβε 912,99 ευρώ. Αυτό το ποσό πρέπει να δηλωθεί στον κωδικό 673 (ή 674). Σημείωση: Οι πλατφόρμες ζητούν κάποια φορολογικά στοιχεία των συγγραφέων αλλά δεν τα συλλέγουν για ενημέρωση των Ελληνικών αρχών αλλά για να βεβαιώσουν ότι κάποιος δεν είναι υπόχρεος της φορολογίας στις ΗΠΑ. 4. Αυτοέκδοση Υπάρχει και μια ακόμα λύση, αυτή που ο συγγραφέας αποφασίζει να τα κάνει όλα μόνος του. Να βρει καλλιτέχνη για το εξώφυλλο, τυπογραφείο για την εκτύπωση και το δέσιμο, να τα διανείμει στα βιβλιοπωλεία κοκ. Σε αυτήν την περίπτωση έχουμε πλέον άσκηση επαγγέλματος γιατί ο συγγραφέας θα πάρει όλα τα έσοδα ενώ βαρύνεται και με τα έξοδα. Το τι θα αποκομίσει από αυτό είναι ένα θέμα εσόδων μείον εξόδων, Στην περίπτωση αυτή απαιτείται έναρξη επαγγέλματος στις φορολογικές αρχές με έκδοση παραστατικών και τήρηση λογιστικών βιβλίων, και είναι μια διαδικασία που ξεφεύγει από τα όρια του άρθρου αυτού. Γενικά είναι η πιο ασύμφορη λύση, με πολλές υποχρεώσεις και τρεξίματα, εκτός αν είναι σίγουρο ότι πάτε για μεγάλη επιτυχία με χιλιάδες αντίτυπα. 5. Συγγραφέας Μισθωτός ή Σε Εξηρτημένη Εργασία Ας πάμε τώρα σε μια άλλη περίπτωση, την πλέον ασυνήθιστη. Τι γίνεται αν κάποιος είναι συγγραφέας επί πληρωμή, ας πούμε για να γράφει άρθρα για τον τύπο έντυπο ή ηλεκτρονικό, ή για κάποιον ιστότοπο. Αν γράφει αποκλειστικά για ένα μέσο και αμείβεται με ένα σταθερό ποσό είναι μισθωτός οπότε εκεί έχει παρακρατηθεί ο φόρος και το τελικό αποτέλεσμα θα εξαρτηθεί και από το τι άλλο περιέχεται στη δήλωση εισοδήματος. Ας πούμε ότι κάποιος εργάζεται σε μια αντιπροσωπεία αυτοκινήτων σαν μηχανικός αλλά γράφει και σχετικά άρθρα σε ένα σχετικό περιοδικό. Ας πούμε ότι παίρνει 6000 το χρόνο για τα άρθρα και ακόμα 24000 από την αντιπροσωπεία. Θα έχει ένα σύνολο 30000 στον κωδικό 301 (ή 302 για τη σύζυγο) και θα φορολογηθεί με την κλίμακα των μισθωτών. Ο φόρος που αντιστοιχεί είναι 5900 και θα αφαιρεθεί ο όποιος φόρος έχει παρακρατηθεί με το υπόλοιπο να είναι το οφειλόμενο. Αν ο συγγραφέας γράφει για διάφορα μέσα και αμείβεται με την δουλειά που κάνει στο καθένα εκδίδοντας παραστατικό, είναι ελεύθερος επαγγελματίας και πάμε και πάλι στην άσκηση επαγγέλματος που αναφέραμε νωρίτερα. Αυτή είναι η αντιμετώπιση της λογοτεχνίας από τη φορολογική αρχή, όπως ισχύει αυτή τη στιγμή, και μην ντραπείτε να με ρωτήσετε αν έχετε απορίες ή κάποια πιο ειδική ερώτηση.

Ακριβώς Κοσμά! Θα προσθέσεις όσα θέλεις που να ταιριάζουν με την ιστορία σου. Οποία χρονική στιγμή θέλεις, μέρος κ.λπ.

Όχι βρε. Κανένας περιορισμός.

Χιονάτη και Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων

Ωραία κοιμωμένη κ Μικρή Γοργόνα!

Θαυμαστός καινούργιος κόσμος Το 1932 ο Huxley έγραψε τον "Θαυμαστό καινούριο κόσμο", δεν είχε σκοπό να παρουσιάσει έναν κόσμο που θα έρθει, αλλά να σατιρίσει τον σύγχρονο κόσμο. Διαβάζοντας το τόσα χρόνια μετά, βλέπεις πόσο σωστή ήταν η επιστημονική του υποδομή και πόσο σωστή προσέγγιση είχε για τον κόσμο του μέλλοντος. Ήταν προφήτης; Κατά έναν ποσοστό, ναι. Έγραψε το βιβλίο σε μια στιγμή ψυχικού εγκλωβισμού. Δεν μπορούσε να ζήσει μέσα στους πολλούς, ούτε να αδιαφορήσει για τη φρικτή πραγματικότητα μεγάλων κοινωνικών ομάδων. Μεγάλο μέρος των διανοουμένων της εποχής βίωναν αυτά τα συναισθήματα, προπαραμονές του Δεύτερου παγκοσμίου.

Άλκηστις - Ευριπίδη Η Άλκηστις παραστάθηκε το 438 π.Χ. και είναι ένα από τα παλαιότερα έργα του ποιητή. Σε αυτό, ο βασιλιάς των Φερών Άδμητος, προκειμένου να μη χασει τη ζωή τού, θα πρέπει ένα οικείο πρόσωπο να πεθάνει στη θέση του. Οι γονείς του αρνούνται, η θυσία γίνεται τελικά από τη γυναίκα και μητέρα των μικρών παιδιών του Άλκηστη. Το γεγονός βυθίζει το παλάτι σε πένθος. Σε λίγο θα φτάσει εκεί ο ήρωας Ηρακλής, ο οποίος κατεβαίνει στον Άδη και φέρνει τη γυναίκα πίσω στη ζωή. Ο ποιητής προβάλλει μια γυναίκα, αλλά δεν αδικεί και έναν άντρα. Την Άλκηστη με την αντιμετώπιση του θανάτου και τον Άδμητο με μια σκληρή και επίπονη ψυχική διαδικασία.

Στοιχεία δεν κατατίθονται με τη δήλωση, παρέχεις στοιχεία στο ΚΕΦΟΔΕ (την υπηρεσία που αντικατέστησε τις ΔΟΥ) μόνο αν ζητηθούν. Αν θέλεις να έχεις κάποιο στοιχείο τύπωνε τις εκκαθαρίσεις που σου στέλνει το Άμαζον.

Ο κύριος μου ο Αλκιβιάδης - Άγγελος Βλάχος Το μυθιστόρημα του Άγγελου Βλάχου είναι ένα λεπτομερέστατο χρονικό του Πελοποννησιακού πολέμου. Μέσα από τα μάτια ενός απελεύθερου δούλου, παρατηρούμε τα γεγονότα πριν και κατά τη διάρκεια του πολέμου. Παράλληλα γνωρίζουμε αρκετές μεγάλες προσωπικότητες, όπως του Περικλή και του Αλκιβιάδη που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στα γεγονότα και στην εξέλιξη της μετέπειτα ιστορίας. Αν σας αρέσει η ιστορία και η συγκεκριμένη χρονική περίοδος θα το λατρέψετε. Αν πάλι δεν, δώστε του μια ευκαιρία, κάτι καλό θα βγει μέσα από τις σελίδες του

Εγώ θα παίξω με sword and sorcery στην αρχαία Ελλάδα (μινωική Κρήτη)

Οι Θήβες των εκατό πυλών Πέμπτη επαφή με το έργο του Ρόμπερτ Σίλβερμπεργκ και γι'ακόμη μια φορά έμεινα ευχαριστημένος, αν και όχι ενθουσιασμένος. Πρόκειται για μια μεγαλούτσικη νουβέλα επιστημονικής φαντασίας, με κεντρικό θέμα ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, στην Αίγυπτο της Δέκατης Όγδοης Δυναστείας. Σ'αυτήν την περίοδο στέλνεται ο νεαρός χρονοταξιδιώτης της Υπηρεσίας Χρόνου, Έντουαρντ Ντέιβις, με σκοπό να βρει δυο συναδέλφους του που κατά λάθος στάλθηκαν στην Αίγυπτο την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Ο Ντέιβις, αφού θαυμάσει τις Θήβες, θα βρει τους δυο χρονοταξιδιώτες, έχοντας ως σκοπό να τους φέρει πίσω. Όμως πολλά πράγματα έχουν αλλάξει πάνω τους... Πολύ καλογραμμένη νουβέλα, που βασίζεται περισσότερο στις εξαιρετικές περιγραφές των Θηβών της Αιγύπτου εκείνης της μακρινής, πολύ μακρινής εποχής, παρά στην πλοκή και τους χαρακτήρες. Η αλήθεια είναι ότι η κεντρική ιδέα μου φάνηκε τόσο ιντριγκαδόρικη και ενδιαφέρουσα, που θα μπορούσε κάλλιστα να αναπτυχθεί σε διπλάσιο ή και τριπλάσιο μέγεθος, έτσι ώστε να μάθουμε περισσότερα πράγματα για την Υπηρεσία Χρόνου και τους σκοπούς της και να γνωρίσουμε καλύτερα τους πρωταγωνιστές. Αλλά αυτό ισχύει για τις περισσότερες καλές νουβέλες: Πάντα θέλουμε παραπάνω. Γενικά μου άρεσε πολύ, ταξίδεψα έστω και για λίγο σ'έναν μακρινό κόσμο. 7.5/10

Τον Ρόμπερτ Σίλβερμπεργκ τον γνώρισα για πρώτη φορά το 2009 με δυο βιβλία, το "Τα χρόνια με τους εξωγήινους", ένα πολύ ωραίο και ενδιαφέρον τούβλο, απ'όσο θυμάμαι τουλάχιστον, και το "Νύχτα", που ήταν ένα μεγάλο διήγημα που έγραψε ο Ασίμοφ και ο Σίλβερμπεργκ σκέφτηκε να επεκτείνει, το οποίο επίσης μου άρεσε αρκετά. Το 2010 διάβασα και το "Η βίβλος των κρανίων", που μου άφησε και αυτό καλές εντυπώσεις, αν και δεν θυμάμαι και πολλά. Έκτοτε δεν τον ξαναέπιασα, μέχρι σήμερα που διάβασα την νουβέλα "Αρμενίζοντας για το Βυζάντιο". Ό,τι δικό του έχει κυκλοφορήσει στα ελληνικά, βρίσκεται στην βιβλιοθήκη μου, οπότε έχω ακόμα μέλλον με αυτόν. Αρμενίζοντας για το Βυζάντιο Πρόκειται για μια αρκετά ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη νουβέλα, μείγμα φαντασίας και επιστημονικής φαντασίας. Ο Τσαρλς Φίλιπς είναι άνθρωπος του εικοστού αιώνα, που βρέθηκε ξαφνικά στον πεντηκοστό, σε μια Γη εντελώς διαφορετική από την δική του, όπου το φυσικό περιβάλλον έχει για τα καλά αλλοιωθεί και η γεωγραφία εντελώς αλλαχτεί. Μόνο πέντε πόλεις υπάρχουν ταυτόχρονα, πόλεις από διάφορες εποχές, οι οποίες δημιουργούνται με σκοπό την διασκέδαση και την ψυχαγωγία, θα έλεγε κανείς, των λιγοστών κατοίκων της Γης, και μετά από λίγο παίρνουν την θέση τους άλλες πέντε πόλεις, και πάει λέγοντας. Ο Φίλιπς είναι κάτι σαν επισκέπτης, ο οποίος συνήθισε τον περίεργο τούτο κόσμο... Τραβηγμένη η κεντρική ιδέα, όμως σίγουρα όμορφη. Φυσικά δεν υπάρχει ο χρόνος και ο χώρος για εξηγήσεις και απαντήσεις σε καίρια ερωτήματα, όμως μου άρεσε η όλη αίσθηση, η κοσμοπλασία, η ατμόσφαιρα και η γραφή, η οποία ήταν ωραία και ευκολοδιάβαστη. Με λίγα λόγια η νουβέλα αυτή βασίζεται περισσότερο στην πρωτοτυπία της κεντρικής ιδέας, στις περιγραφές των διάφορων τοπίων και στην ξεκούραστη γραφή, παρά στην πλοκή αυτή καθαυτή. Ο Σίλβερμπεργκ θα μπορούσε σίγουρα να επεκτείνει την νουβέλα σ'ένα μυθιστόρημα με τριπλάσιες σελίδες, για μεγαλύτερη εκβάθυνση σε χαρακτήρες και κοσμοπλασία, και με περισσότερες εξηγήσεις για σημαντικά ζητήματα της ιστορίας. Πάντως πέρασα καλά. 7/10

Για εμένα είναι το κορυφαίο κόμικς όλων των εποχών. Από τότε που το πρωτοδιάβασα στο Δυναμικό Αγόρι εν έτει 1979 έπαθα την απόλυτη πλάκα μου. Έχω μπλουζάκια δικαστή Ντρεντ, κούπες δικαστή Ντρεντ (τη μία την κέρδισα επειδή δημοσιεύτηκε επιστολή μου στο 2000AD), κούτες με 2000ΑΔ, τόμους με παλιές ιστορίες και δυστυχώς είδα και την πρώτη ταινία.