Τι διαβάζετε από επιστημονική φαντασία αυτόν τον καιρό;

[heiron]

Χμ... Ποτέ δεν σκέφτηκα τους Αναρχικούς (dispossessed) ως δυστοπία, το αντίθετο.

Αν δεν σκέφτηκες τους Αναρχικούς του φεγγαριού ως δυστοπία (που είναι μια αρκετά καλή ουτοπία αλλά παρουσιάζει σημάδια φθοράς αν θυμάμαι καλά), πάρε τις 2 κύριες κοινότητες στον κυρίως πλανήτη (A-Io και Thu). Γενικώς δίνει ρέστα η Ούρσουλα εκεί.

Χμ, πρέπει να ξαναπιάσω τις Αρχαιολογίες του μέλλοντος τουλάχιστον αφού το "Ο Αναρχικός..." το κλαίω ακόμη (χρόνια τώρα δανεικό κι αγύριστο)...

[Nihilio]

Διαβάζω το Ιδε ο άνθρωπος από τον Μιχαλάκη. Άντε να δούμε τι εφ μπορεί να γράψει ένας συγγραφέας κυρίως ηρωικής φαντασίας.

 

Ο Μιχαλάκης ήταν κατά βάση συγγραφέας ΕΦ απλά πίσω στην εποχή που ήταν αριχσυντάκτης του New Worlds έγραφε μέηνστρημ φάνταζυ αρπαχτές για να μπορεί να εκδίδει τις μεταμοντέρνες ιστορίες άλλων που γούσταρε. Αποτέλεσμα ήταν να γράψει υπερεπιτυχημένες ιστορίες όπως αυτές του Έλρικ και να γίνει γνωστός από αυτές. Για εμένα η τοπ στιγμή του ήταν το ΕΦ "The Condition on Muzak" που όμως είναι το τελευταίο μιας τετραλογίας για βαρέα και ανθυγειινά...

[Nargathrod]

 

Διαβάζω το Ιδε ο άνθρωπος από τον Μιχαλάκη. Άντε να δούμε τι εφ μπορεί να γράψει ένας συγγραφέας κυρίως ηρωικής φαντασίας.

 

Ο Μιχαλάκης ήταν κατά βάση συγγραφέας ΕΦ απλά πίσω στην εποχή που ήταν αριχσυντάκτης του New Worlds έγραφε μέηνστρημ φάνταζυ αρπαχτές για να μπορεί να εκδίδει τις μεταμοντέρνες ιστορίες άλλων που γούσταρε. Αποτέλεσμα ήταν να γράψει υπερεπιτυχημένες ιστορίες όπως αυτές του Έλρικ και να γίνει γνωστός από αυτές. Για εμένα η τοπ στιγμή του ήταν το ΕΦ "The Condition on Muzak" που όμως είναι το τελευταίο μιας τετραλογίας για βαρέα και ανθυγειινά...

 

Εντάξει έχει γράψει και τα 3 είδη για να είμαστε δίκαιοι! Το περιοδικό New Worlds που κράταγε με νύχια και με δόντια αφορούσε κυρίως την ΕΦ ναι! Τώρα πιο γνωστός έγινε για την Ηρωική του Φαντασία και όχι για την ΕΦ! Αυτό εννοούσα παραπάνω ως συγγραφέας κυριώς ηρωικής φαντασίας. Ο πιο γνωστός του ήρωας παραμένει ο Έλρικ εκτός και αν γράψει κάτι καλύτερο στο μέλλον!

[Alucard]

Διαβάζω το Ιδε ο άνθρωπος από τον Μιχαλάκη. Άντε να δούμε τι εφ μπορεί να γράψει ένας συγγραφέας κυρίως ηρωικής φαντασίας.

 

Περιμένω εντυπώσεις! Θέλω και εγώ να το διαβάσω.

[Nargathrod]

 

Διαβάζω το Ιδε ο άνθρωπος από τον Μιχαλάκη. Άντε να δούμε τι εφ μπορεί να γράψει ένας συγγραφέας κυρίως ηρωικής φαντασίας.

 

Περιμένω εντυπώσεις! Θέλω και εγώ να το διαβάσω.

 

Tο τελείωσα σήμερα! Τι να πρωτοπώ για αυτό το έργο. Είναι το κλασσικό μοτίβο χρονομεταφοράς στο παρελθόν, συγκεκριμένα με μια χρονομηχανή. Είναι το μόνο στοιχείο επιστημονικής φαντασίας σε όλο το βιβλίο. Εντάξει δεν είναι και μεγάλο ίσα ίσα αρκετά ολιγοσέλιδο για τα γούστα μου. Να πω ότι δίνει μία δική του οπτική γωνία για τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην περίοδο που γυρίσει ο ήρωας μας στο παρελθόν. Η αφήγηση λιτή όχι κάτι ιδιαίτερο. Η οπτική γωνία αλλάζει μια δυο φορές μέσα στο έργο πράγμα που σε μπερδεύει αρχικά αλλά στην συνέχεια όταν μπεις στην ροή καταλαβαίνεις το τέχνασμα του μιχαλάκη. Ε και ουσιαστικά όπως πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας έτσι και αυτό κοντράρετε με την θρησκεία με ωραίο και έξυπνο τρόπο. Επίσης βάζει πολλά ιστορικά στοιχεία της εποχής. Όπως οι Εσσαίοι. (http://el.wikipedia.org/wiki/Εσσαίοι). Γενικά πάντως είναι μια μικρή καλή ιστορία. Προτειμώ τον Μούρκοκ να περιγράφει τον Έλρικ. Ειδικά εκεί στην σκηνές έκστασης που φωνάζει συνήθως : Arioch Arioch blood and souls!

Edited December 21, 2013 by Nargathrod

[nikosal]

Graham W. Still, Σύνορα του απίθανου

[nikosal]

Graham W. Still, Έφοδος εγκεφάλων

[nikosal]

Odyssey του Michael P. Kube-McDowell (1987). Είναι το πρώτο βιβλίο μιας σειράς μυθιστορημάτων ρομπότ, που είχε εγκρίνει και καθοδηγήσει ο Ασίμοφ.

 

Ήθελα να διαβάσω τρεις νόμους της ρομποτικής και δεδομένου ότι τα ασιμοφικά βιβλία έχουν διαβαστεί όλα...

[nikosal]

Brute Orbits, George Zebrowski. Από ό,τι διαβάζω, ένας αστεροειδής μετατρέπεται σε φυλακή για επικίνδυνους κρατούμενους και... τοποθετείται σε τροχιά που θα τον φέρει πίσω στη Γη σε 30 χρόνια. Δραπέτευση... Άδεια... Επισκεπτήριο... Άγνωστες λέξεις.

[nikosal]

Suspicion του Mike McQuay (1987).

 

To δεύτερο μέρος της σειράς Robot City, διαδραματίζεται σε μια πόλη που φαίνεται να είναι -πράγματι- πόλη των ρομπότ. Οκ, δεν ήθελα να αφήσω την ιστορία στη μέση, αλλά αν θα διαβάσω και το τρίτο μέρος, θα δείξει. Φοβάμαι μήπως χάνω το χρόνο μου...

 

Ο συγγραφέας (1949-1995) είχε γράψει το Escape from NY, by the way. Και με τον Κλαρκ, το Ρίχτερ 10.

[nikosal]

Venus, του Ben Bova. Δεν έχω διαβάσει κάτι άλλο από αυτόν και μου αρέσει και ο solar system αποικισμός / exploration!

Edited January 20, 2014 by nikosal

[Mhtsos]

To έριξα στην βαριά λογοτεχνία(βιπερ) του Black Library.

Δηλαδή πίου πίου και μπαμ μπουμ στο βαρύ και ασήκωτο grimdark του Warhammer 40K όπου There is only Wharrr.

Περνάει ωραία η ώρα στο μετρό πάντως.

[Brother_Moon1]

βρήκα και διαβάζω το spares του Μ.Μ. Smith. Μετά το εντυπωσιιακό only forward ελπίζω σε κάτι εξίσου δυνατό.

[nikosal]

The Great Time Machine Hoax (1964) του Keith Laumer (1925-1993). Πρώτο βιβλίο του που διαβάζω. Και ως την 30η σελίδα έχω ήδη γελάσει αρκετά. Θα δούμε.

 

Δύο φίλοι προσπαθούν να διαπιστώσουν αν μπορούν να αξιοποιήσουν ένα γιγαντιαίο κομπιούτερ (που ο ένας εκ των δύο κληρονόμησε) για να σώσουν ένα χρεοκοπημένο τσίρκο. Θυμίζει αμερικάνικη κωμωδία της εποχής, έτσι;

[wordsmith]

Ο Θαυμαστός Νέος Κόσμος από την άλλη μιλάει για μία επαναφορά της αριστοκρατείας στη μεταβιομηχανική εποχή: οι πλούσιοι και μορφωμένοι γεννιούνται έτσι ενώ η εργατική τάξη κρατιέται ευχαριστημένη με όργια και ναρκωτικά και όλοι ζουν σε μία αστική υπερκαταναλωτική ευμάρεια ενώ ο έξω κόσμος ψωμολυσσά.

 

 

 

Μπαρδόν; Πού το λέει αυτό το Brave New World; Το έχω διαβάσει αρκετές φορές και λέει ευθέως ότι, ακριβώς για να μην ψωμολυσσά κανείς και να μη δημιουργούνται κοινωνικές αναταραχές, διαμορφώνονται όλοι γενετικά έτσι ώστε να τους αρέσει το επάγγελμα και η θέση για την οποία τους προορίζει η κοινωνία. Ή το αντίτυπο που έχω έχει περικοπές ή το έχεις μπερδέψει με κάποιο άλλο ως προς το ψωμολύσσαγμα κάποιας μερίδας πληθυσμού.

[Nihilio]

λέει ευθέως ότι, ακριβώς για να μην ψωμολυσσά κανείς και να μη δημιουργούνται κοινωνικές αναταραχές, διαμορφώνονται όλοι γενετικά έτσι ώστε να τους αρέσει το επάγγελμα και η θέση για την οποία τους προορίζει η κοινωνία.

Ποιο κομμάτι του

οι πλούσιοι και μορφωμένοι γεννιούνται έτσι ενώ η εργατική τάξη κρατιέται ευχαριστημένη με όργια και ναρκωτικά και όλοι ζουν σε μία αστική υπερκαταναλωτική ευμάρεια ενώ ο έξω κόσμος ψωμολυσσά.

σε μπέρδεψε;

[wordsmith]

 

λέει ευθέως ότι, ακριβώς για να μην ψωμολυσσά κανείς και να μη δημιουργούνται κοινωνικές αναταραχές, διαμορφώνονται όλοι γενετικά έτσι ώστε να τους αρέσει το επάγγελμα και η θέση για την οποία τους προορίζει η κοινωνία.

Ποιο κομμάτι του

οι πλούσιοι και μορφωμένοι γεννιούνται έτσι ενώ η εργατική τάξη κρατιέται ευχαριστημένη με όργια και ναρκωτικά και όλοι ζουν σε μία αστική υπερκαταναλωτική ευμάρεια ενώ ο έξω κόσμος ψωμολυσσά.

σε μπέρδεψε;

 

 

Ότι σύμφωνα με αυτό που θυμάμαι εγώ, πουθενά στην κοινωνία που περιγράφει το βιβλίο δεν ψωμολυσσά κανείς. Αυτό που υπογράμμισα και πιο πάνω.

Στον πλανήτη, στον κόσμο, στην εποχή εκείνη, κανείς δεν είναι φτωχός. Αυτό λέω.

[Nihilio]

 

 

λέει ευθέως ότι, ακριβώς για να μην ψωμολυσσά κανείς και να μη δημιουργούνται κοινωνικές αναταραχές, διαμορφώνονται όλοι γενετικά έτσι ώστε να τους αρέσει το επάγγελμα και η θέση για την οποία τους προορίζει η κοινωνία.

Ποιο κομμάτι του

οι πλούσιοι και μορφωμένοι γεννιούνται έτσι ενώ η εργατική τάξη κρατιέται ευχαριστημένη με όργια και ναρκωτικά και όλοι ζουν σε μία αστική υπερκαταναλωτική ευμάρεια ενώ ο έξω κόσμος ψωμολυσσά.

σε μπέρδεψε;

 

 

Ότι σύμφωνα με αυτό που θυμάμαι εγώ, πουθενά στην κοινωνία που περιγράφει το βιβλίο δεν ψωμολυσσά κανείς. Αυτό που υπογράμμισα και πιο πάνω.

 

Στον πλανήτη, στον κόσμο, στην εποχή εκείνη, κανείς δεν είναι φτωχός. Αυτό λέω.

 

Αλήθεια; Επειδή θυμάμαι κάτι εξαχρειωμένους άγριους έξω από τις πόλεις

[wordsmith]

 

 

 

λέει ευθέως ότι, ακριβώς για να μην ψωμολυσσά κανείς και να μη δημιουργούνται κοινωνικές αναταραχές, διαμορφώνονται όλοι γενετικά έτσι ώστε να τους αρέσει το επάγγελμα και η θέση για την οποία τους προορίζει η κοινωνία.

Ποιο κομμάτι του

οι πλούσιοι και μορφωμένοι γεννιούνται έτσι ενώ η εργατική τάξη κρατιέται ευχαριστημένη με όργια και ναρκωτικά και όλοι ζουν σε μία αστική υπερκαταναλωτική ευμάρεια ενώ ο έξω κόσμος ψωμολυσσά.

σε μπέρδεψε;

 

 

Ότι σύμφωνα με αυτό που θυμάμαι εγώ, πουθενά στην κοινωνία που περιγράφει το βιβλίο δεν ψωμολυσσά κανείς. Αυτό που υπογράμμισα και πιο πάνω.

 

Στον πλανήτη, στον κόσμο, στην εποχή εκείνη, κανείς δεν είναι φτωχός. Αυτό λέω.

 

Αλήθεια; Επειδή θυμάμαι κάτι εξαχρειωμένους άγριους έξω από τις πόλεις

 

Αν εννοείς εκείνον το Δρυμό όπου κάποιοι ζουν σαν άγριοι (από όπου έρχεται και ο "Άγριος"Τζον, επειδή η μητέρα του όταν ήταν έγκυος κλπ) και οι άλλοι, οι "μποκανοφσκοποιημένοι", πηγαίνουν και τους βλέπουν για τουρισμό, αυτοί δεν παρουσιάζονται σαν δυστυχείς, δεν πεινάνε ή κάτι τέτοιο. Παρουσιάζονται σαν εναλλακτικοί, σαν κάποιοι που δε θέλησαν να ζήσουν σαν τους άλλους και κράτησαν τις "ινδιάνικες" παραδόσεις, τις αιματηρές τελετές ενηλικίωσης κλπ. Άλλη αναφορά σε ανθρώπους που δε ζουν όπως η Λενίνα δε θυμάμαι.

[nikosal]

Δημήτρη Σπυρίδωνος, Ιστορίες επιστημονικής φαντασίωσης

[nikosal]

Γιώργος Γιαλούρης, Νασέν.

 

Συλλογή διηγημάτων (Δεκ. 2013)

[nikosal]

Jerry Oltion, Getaway special

[Rincewind]

Καλησπέρα,

 

ολοκλήρωσα το Κόμης Μηδέν του William Gibson κι αναρωτιέμαι εάν είμαι ο μοναδικός που δε το ευχαριστήθηκε. Παραθέτω τις εντυπώσεις μου όπως τις δημοσίευσα σε άλλο μέρος του...κυβερνοχώρου :

 

Στο όλο εγχείρημα του W.Gibson που θεωρητικά παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, υπάρχουν ορισμένα σημαντικά προβλήματα. Να γίνω πιο συγκεκριμένος :

 

1.) Στα δικά μου μάτια, η ιστορία του Τέρνερ είναι συνολικά βαρετή. Και γίνεται ακόμη πιο βαρετή απ’τη στιγμή που ο ίδιος ο W.Gibson επιλέγει να μεταφέρει τον κόσμο του με έναν τρόπο (ορολογίες, περιγραφές) που μάλλον ούτε ο ίδιος κατανοεί σωστά (έχει παραδεχτεί πως δεν είχε ποτέ ιδιαίτερες επαφές με την τεχνολογία) κι εν τέλει επιτυγχάνει το αναπόφευκτο, δηλαδή, να μπερδέψει σχετικά εύκολα τον αναγνώστη. Το ελαφρυντικό σε κάθε περίπτωση είναι πως ο Κόμης Μηδέν γράφτηκε σε μία περίοδο (1986) όπου το ίντερνετ δεν ήταν διαδεδομένο κι ο κόσμος μπορούσε μόνο να οραματιστεί τις δυνατότητές του.

 

2.) Στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου οι περιγραφές είναι απελπιστικά, κουραστικά ΠΟΛΛΕΣ. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μία σκηνή απ΄την ιστορία του Μπόμπι όπου χρειάστηκαν 2 ολόκληρες σελίδες για να γίνει η περιγραφή όροφος - ισόγειο, χωρίς να παρουσιάζεται κάτι επουσιώδες! Πολλές στιγμές σκεφτόμουν πως εάν έβγαζα όλες τις περιττές περιγραφές απ’το βιβλίο του, απ’τις ~περίπου~ 310 θα πήγαινε στις 150!

 

3.) Και στις 3 ιστορίες η εξέλιξη της δράσης είναι αργή. Αν δε με απατά η μνήμη μου, η ταχύτητα ροής των γεγονότων αυξάνεται απότομα απ’τις 200 σελίδες και μετά (απ’τις 310 περίπου συνολικά)!

 

Απ’την άλλη ο W. Gibson έχει ένα μοναδικό προτέρημα σαν συγγραφέας… γράφει εκπληκτικά καλά. Το λεξιλόγιο του, ο λυρισμός του, οι παρομοιώσεις του είναι όλα απίστευτα γοητευτικά. Σου δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να δώσει σημαντική υπόσταση σε πράγματα τελείως ασήμαντα. Επίσης, έχει την ικανότητα να μεταφέρει πολύ σωστά την ατμόσφαιρα του κόσμου του στον αναγνώστη. Απολάμβανα ιδιαίτερα τα σημεία όπου μιλούσε για περιοχές..

 

Συνολικά όμως, ο Κόμης Μηδέν είναι μάλλον ένα απογοητευτικό βιβλίο, λαμβάνοντας πάντα υπόψιν πόσο σημαντικό ήταν το πρώτο συγγραφικό έργο. Θέλοντας και μη, τα μειονεκτήματα που ανέφερα εκτός απ'το γεγονός ότι με εμπόδισαν να απολαύσω όσο θα ήθελα το βιβλίο, με οδήγησαν στο συμπέρασμα... δεν έχει “μεγαλώσει καλά” στο πέρασμα των ετών. Το τελευταίο ίσως οφείλεται στο ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο ιντερνετικού κορεσμού ~αφού πλέον όλοι διαθέτουμε και ξέρουμε κατά κάποιον τρόπο τι είναι, πως λειτουργεί~.

 

Edited March 12, 2014 by Rincewind

[nikosal]

Γιώργος Γιαλούρης, Νασέν.

 

Συλλογή διηγημάτων (Δεκ. 2013)

 

Να ενημερώσω ότι το Σάββατο 15 Μαρτίου ο συγγραφέας θα είναι στο βιβλιοπωλείο Solaris (κέντρο) όπου 12:00-15:00 θα παρουσιάσει το βιβλίο του.

[nikosal]

Thomas Disch, Echo Round His Bones