Τι διαβάζετε από επιστημονική φαντασία αυτόν τον καιρό;

[Athenian]

Καλησπέρα,

Συστήνομαι ως νεο μέλος και ομολογώ οτι εχω εντυπωσιαστει απο την πληθώρα των βιβλιων που αναφέρετε. Διαβάζω το The naked god του Hamilton, έχοντας ξεκινήσει την τριλογία απο τον Ιούνιο.

Χαιρετώ.

[nikosal]

Καλώς τον. Θα έχεις τη δυνατότητα να συζητήσεις με πολύ κόσμο που αγαπά την εφ τα βιβλία που διαβάζεις. Πάντως τη συγκεκριμένη τριλογία δεν την έχω διαβάσει... Άπειρες σελίδες, ε;

[Ugh]

Ξεκίνησα το Κυλήστε, δάκρυά μου, είπε ο αστυνομικός του Dick.

 

και πολυ καλα κανεις, εξαιρετικο βιβλιο ενος εξαιρετικου συγγραφεα, πες μας αν σου αρεσε

 

 

 

 

Άρχισα ''Το Κτήνος'' του Α. Ε. βαν Βόγκτ (έτσι προφέρεται;). Τι είναι όμως αυτό; Μυθιστόρημα ή ιστορία; Ρωτάω για να ξέρω αν μπορώ να το κάνω αξιολόγηση.

 

 

Το τελείωσα και δεν μου άρεσε. Ήταν καλογραμμένο αλλά αρκετά μπερδεμένο και περίεργο. Μπλέκει Ανατολικογερμανούς, Ναζί, μαχαιρόδοντα τίγρη, απαγωγές, ταξίδια στο φεγγάρι και διάφορα άλλα παράξενα  Στην αρχή ξεκίνησε καλά αλλά μετά έχασα την μπάλα. Και δεν νομίζω να έφταιγε η μετάφραση γι' αυτό. Ευτυχώς πάντως που ήταν μικρό και έφυγε γρήγορα.

 

 

Γενικά ο Βογκτ έχει την τάση να μπερδεύει λίγο τον αναγνώστη, το έχω παρατηρήσει στα 3-4 βιβλία του που έχω διαβάσει. Γενικά πάντως μου αρέσει η παλπ αίσθηση των βιβλίων του.

 

 

Και εμένα μου αρέσει αυτή η παλπ αίσθηση που βγάζει. Έχω διαβάσει το ''Οπλοποιοί'' και ''Σλαν'' και αμφότερα ήταν καλά. Αλλά εδώ ήταν πολύ μπέρδεμα, λες και το έγραψε ο Ντικ ένα πράμα.

 

 

Μητσο να διαβασεις και το The World Of Null-A (νομιζω το καλυτερο του), χμμ... αντε και το The War against the Rull

[Δημήτρης]

 

Μητσο να διαβασεις και το The World Of Null-A (νομιζω το καλυτερο του), χμμ... αντε και το The War against the Rull

 

 

 

Ευχαριστώ, το πρώτο θα το διαβάσω γιατί το έχω. Για το δεύτερο δεν είμαι σίγουρος.

Edited September 23, 2013 by Δημήτρης

[Athenian]

Καλώς τον. Θα έχεις τη δυνατότητα να συζητήσεις με πολύ κόσμο που αγαπά την εφ τα βιβλία που διαβάζεις. Πάντως τη συγκεκριμένη τριλογία δεν την έχω διαβάσει... Άπειρες σελίδες, ε;

Περιπου 3600, στα αγγλικά. Αξίζει τον κόπο αν και εξακολουθώ να προτιμω τη διλογια του Pandora's star και Judas unchained. Θα επανέλθω οταν τελειώσω (σε κανένα δίμηνο δηλαδή).

[Snowghoul]

Τέλειωσα χτες το "Χωρίς Επιστροφή" του Michael Marshall Smith. Πραγματικά δε ξέρω πώς να το περιγράψω αφού από τη μέση και μετά, από ένα δυστοπικό sci-fi μετατρέπεται σε ένα ψυχεδελικό fantasy/horror βιβλίο, αλλάζοντας παράλληλα την ουσία της ιστορίας. Στο πρώτο μέρος υποτίθεται ότι υπήρχαν διακριτικές αναφορές που προετοίμαζαν τον αναγνώστη για τη "στροφή" αλλά προσωπικά τις βρήκα τόσο αφαιρετικές που θα μπορούσαν να αναφέρονται στο οτιδήποτε. Πιστεύω πώς είχε δύο πολύ καλά βιβλία στο κεφάλι του και τα ένωσε με κάπως άγαρμπο τρόπο.(Έβαλε 30 σελίδες αφήγηση για να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβη). Πάντως η γραφή του ήταν πολύ δυνατή και σε πολλά σημεία ανατρίχιασα με τις σκέψεις του ήρωα για το παρελθόν που τον κυνηγά. Συνολικά με ενθουσίασε, με κούρασε, με συγκίνησε, με μπέρδεψε, όλα μαζί.

[Tiessa]

Διαβάζω το Green Mars. Αργά και απολαυστικά.

Και κατά ενδιαφέρουσα σύμπτωση, την τριλογία του Άρη διάλεξε ένας συνάδελφός μου για case study θεμάτων που πραγματεύεται ο Kim Stanley Robinson ως κεντρικά ζητήματα που απασχολούν τη σύγχρονη ε.φ.

Edited October 6, 2013 by Tiessa

[nikosal]

Αρθουρ Κλαρκ, Fountains of Paradise

 

Το ξεκίνησα στα ελληνικά, έτσι για την αλλαγή, αλλά και για να θυμηθώ τη γλώσσα ενός βιβλίου όπως ακριβώς το είχα διαβάσει γύρω στο 1981-1982 (Κάκτος). Μετά όμως από ένα δυο δυσνόητα σημεία το γύρισα στην... μητρική γλώσσα. Δεν θέλω, ούτε μπορώ να κρίνω με ευκολία τους μεταφραστές της δεκαετίας του '70, γιατί δεν είχαν στα χέρια τους τα εργαλεία που έχουν οι σύγχρονοι συνάδελφοί τους (με κυριότερο το ίντερνετ). Αλλά πάλι, να ρίχνει κανείς πυρηνικά απόβλητα σε ένα ζέπελιν για να σηκωθεί, δεν παραξενεύτηκε ο μεταφραστής;

[Snowghoul]

Προχτές τελείωσα το "Πεθαίνοντας στη Τερατούπολη" (Monstrocity) του Jeffrey Thomas. Ένα ενδιαφέρον μείγμα επιστημονικής φαντασίας και υπερφυσικού τρόμου. Ο κόσμος που έχει φτιάξει έχει πολύ ψωμί και δεν εξεπλάγην όταν είδα πως υπάρχουν άλλα δύο βιβλία που διαδραματίζονται εκεί. Το βιβλίο παρόλο που δεν είχε φοβερό ρυθμό (προς το τέλος μου φάνηκε κάπως βιαστικό) μου άρεσε, ειδικά με τις περιγραφές των διάφορων εξωγήινων φυλών και της κουλτούρας τους.
 

[AlienBill]

Διάβασα "τα όρη του θρήνου", της Lois McMaster Bujold. Είναι μια νουβέλα με πρωταγωνιστή έναν νάνο που ονομάζεται Μάιλς, η οποία έχει εκδοθεί από τις εκδόσεις "παρά πέντε" μαζί με άλλες δύο ως τριλογία. Αν και έχω ακούσει ότι η συγγραφέας έχει γράψει πολύ περισσότερες ιστορίες με τον ίδιο ήρωα. Στη συγκεκριμένη, ο Μάιλς που είναι γιος του κόμη της περιοχής, αναλαμβάνει να βρει τον δολοφόνο που σκότωσε ένα βρέφος σε κάποιο χωριό. Επί της ουσίας ο κόσμος που περιγράφει δεν απέχει πολύ από ένα fantasy setting εφόσον τα στοιχεία της τεχνολογίας σπανίζουν, αν και είναι υπαρκτά. Καλογραμμένη ιστορία, με ωραίους διαλόγους και χαρακτήρες, που με έψησε να διαβάσω και τις δύο επόμενες της τριλογίας με τον Μάιλς....

[AlienBill]

Διάβασα το "λαβύρινθος", της Lois McMaster Bujold. Στη δεύτερη αυτή ιστορία, ο Μάιλς επισκέπτεται έναν διεφθαρμένο πλανήτη για να αγοράσει όπλα και μπλέκεται σε διάφορες περιπέτειες. Υπάρχει έντονο το στοιχείο της ίντριγκας, μεταλλαγμένοι χαρακτήρες και σωστή αναλογία δράσης και διαλόγων. Μου άρεσε πολύ κι αύτο.

[AlienBill]

Διάβασα το "στα σύνορα του απείρου" της Lois McMaster Bujold. Στη τρίτη αυτή νουβέλα της τριλογίας, ο Μάιλς βρίσκεται αιχμάλωτος σε μία φυλακή-θόλο ενός πλανήτη μαζί με πολλούς άλλους ανθρώπους και προσπαθεί να εντοπίσει μέσα σε αυτούς έναν συγκεκριμένο. Έτσι ξεκινάει η ιστορία και εξελίσσεται με πολύ καλύτερο τρόπο από τις προηγούμενες. Τη θεωρώ ως την καλύτερη της "τριλογίας" νουβελών της συγγραφέως. Γενικά πρόκειται για μια πολύ καλή δουλειά, αν και θα προτιμούσα να είναι χωρισμένη σε κεφάλαια. 116 σελίδες είναι πολλές για να διαβαστούν ως ένα εννοιαίο σύνολο.

[AlienBill]

Διάβασα τη συλλογή του Phillip Dick "ελπίζω να φτάσω σύντομα" από παρά πέντε. Από τις ιστορίες που έχει μέσα, μόνο το "πράγμα-πατέρας" το είχα ήδη διαβασμένο από άλλη ανθολογία. Δεν έχει νόημα να καταγράψω τις εντυπώσεις μου χωριστά για το κάθε διήγημα, διότι όλα τους είναι μικρά αριστουργήματα. Έχουν δίκιο όσοι λένε ότι αυτός ο συγγραφέας καθιέρωσε το κυνήγι της έξυπνης ιδέας στην επιστημονική φαντασία (πράγμα που υπήρχε και πριν αλλά αυτός το καθιέρωσε επίσημα). Αν σήμερα έχουμε ταυτίσει την επιστημονική φαντασία με τις έξυπνες και πρωτότυπες ιδέες, αυτό οφείλεται στον Phillip Dick. Για μένα είναι μαέστρος της πρωτοτυπίας. Δεδομένου ότι πήρα το βιβλιαράκι αυτό από παζάρι με μόλις 1 ευρώ, είμαι διπλά χαρούμενος που το διάβασα και που μου άρεσε πολύ.

Edited November 7, 2013 by alien666

[AlienBill]

Διάβασα την ανθολογία διηγημάτων "εκείνο το τραίνο για την κόλαση" απο εκδόσεις παρά πέντε. Έχει πέντε πολύ ωραίες ιστορίες επιστημονικής φαντασίας μέσα. Η ομώνυμη ιστορία του Bloch ήταν καταπληκτική και αποδίδει αυτό που λέγεται ότι το ταξίδι μετράει και όχι ο προορισμός. Το "κανείς δεν είναι τόσο τυφλός" του Haldeman ήταν συμπαθητικό και πρωτότυπο. Το διήγημα "ο Μάρτιν την Τετάρτη" είχε μια καταπληκτική ιδέα, αλλά δυστυχώς ήταν πολύ μπερδεμένα γραμμένο. "Οι εντελώς πλούσιοι" του Brunner ήταν ίσως το καλύτερο απ' όλα. Το "ασταθές φεγγάρι" του Niven ήταν επίσης καλό και μάλιστα είχα δει ένα επεισόδιο στη σειρά outer limits που είχε βασιστεί σε αυτό. Τέλος, το "μνημείο πολέμου" του Steele έκλεινε με έναν ωραίο τρόπο την ανθολογία.

[nikosal]

Arthur C. Clarke, Islands in the sky

 

Τα πρώτα δύο κεφάλαια είναι σαν να διαβάζεις ξανά το Have Spacesuit... χωρίς το χιούμορ του Χενλάιν. Θα δείξει.

[Count Baltar]

Διαβάζω το "The 5th Wave" του Rick Yancey. Οι πιο κακοί εξωγήινοι που συναντώ ποτέ, ένας διαρκής τρόμος και ένα ιδιότυπο post-apocalyptic τοπίο. Από τα καλύτερα πράγματα που έχουν πέσει στα χέρια μου εδώ και πολύ καιρό.

[BladeRunner]

Διαβάζω το "The 5th Wave" του Rick Yancey. Οι πιο κακοί εξωγήινοι που συναντώ ποτέ, ένας διαρκής τρόμος και ένα ιδιότυπο post-apocalyptic τοπίο. Από τα καλύτερα πράγματα που έχουν πέσει στα χέρια μου εδώ και πολύ καιρό.

 

Ανυπομονώ να το δω στα ελληνικά, βγαίνει τον Ιανουάριο από τον Πατάκη. Και αφού αρέσει σε σένα, σίγουρα θα αρέσει και σε μένα! Χώρια που είναι άκρως ιντριγκαδόρικο...

Edited November 9, 2013 by BladeRunner

[Count Baltar]

 

Διαβάζω το "The 5th Wave" του Rick Yancey. Οι πιο κακοί εξωγήινοι που συναντώ ποτέ, ένας διαρκής τρόμος και ένα ιδιότυπο post-apocalyptic τοπίο. Από τα καλύτερα πράγματα που έχουν πέσει στα χέρια μου εδώ και πολύ καιρό.

 

Ανυπομονώ να το δω στα ελληνικά, βγαίνει τον Ιανουάριο από τον Πατάκη. Και αφού αρέσει σε σένα, σίγουρα θα αρέσει και σε μένα! Χώρια που είναι άκρως ιντριγκαδόρικο...

 

 

Δες και το βίντεο αυτό, το οποίο βγήκε για την προώθηση του βιβλίου!

[stelios026]

 

 

Διαβάζω το "The 5th Wave" του Rick Yancey. Οι πιο κακοί εξωγήινοι που συναντώ ποτέ, ένας διαρκής τρόμος και ένα ιδιότυπο post-apocalyptic τοπίο. Από τα καλύτερα πράγματα που έχουν πέσει στα χέρια μου εδώ και πολύ καιρό.

 

Ανυπομονώ να το δω στα ελληνικά, βγαίνει τον Ιανουάριο από τον Πατάκη. Και αφού αρέσει σε σένα, σίγουρα θα αρέσει και σε μένα! Χώρια που είναι άκρως ιντριγκαδόρικο...

 

 

Δες και το βίντεο αυτό, το οποίο βγήκε για την προώθηση του βιβλίου!

 

Μου το έχουν αναφέρει και εμένα αυτό το βιβλίο. Για να το προτείνετε και εσείς, add to cart λοιπόν για επόμενη παραγγελία! (Μπορεί να μη γράφω συχνά στο forum, αλλά το διαβάζω καθημερινά, και ότι έχετε προτείνει εσείς οι 2, είναι συνήθως στα γούστα μου. Keep up the good work)

[wordsmith]

"Οι εντελώς πλούσιοι" του Brunner ήταν ίσως το καλύτερο απ' όλα.

Για πες λίγο περισσότερα γι' αυτό και γιατί σου φάνηκε τόσο καλό. Γιατί τη διάβασα κι εγώ πρόσφατα αυτή την ανθολογία και το συγκεκριμένο μου φάνηκε κουραστικό και ακαταλαβίστικο.

[AlienBill]

 

"Οι εντελώς πλούσιοι" του Brunner ήταν ίσως το καλύτερο απ' όλα.

Για πες λίγο περισσότερα γι' αυτό και γιατί σου φάνηκε τόσο καλό. Γιατί τη διάβασα κι εγώ πρόσφατα αυτή την ανθολογία και το συγκεκριμένο μου φάνηκε κουραστικό και ακαταλαβίστικο.

 

 

Εμένα ο Μάρτιν την Τετάρτη με κούρασε, όχι αυτό.

 

Αυτό ξεκινάει με την παραδοχή ότι οι εντελώς πλούσιοι μπορούν να εξασφαλίσουν τόση μυστικότητα ώστε να μην γνωρίζει κανείς ότι υπάρχουν. Η πλούσια του διηγήματος κατασκεύασε ένα ολόκληρο χωριό προκειμένου ο επιστήμονας να έχει την ηρεμία του και να αφοσιωθεί στην μέθοδο που είχε επινοήσει: Να αναδημιουργεί ανθρώπους που έχουν πεθάνει με βάση στοιχεία που αφήνουν πίσω τους. Αυτή είχε την επιθυμία να αναδημιουργηθεί με αυτόν τον τρόπο ένας πρώην αγαπημένος της και παρέμενε νέα (με πλαστική χειρουργική) ώστε όταν με το καλό συμβεί αυτό, ο αγαπημένος της να τη βρει το ίδιο όμορφη. Επειδή όμως έμαθε από τον επιστήμονα ότι θα του πάρει καμιά δεκαριά χρόνια να τελειοποιήσει τη μέθοδο και ότι μέχρι τότε δεν θα παρέμενε το ίδιο όμορφη ό,τι κι αν έκανε, αυτή αυτόκτόνησε. Μετά ο επιστήμονας σκέφτηκε να αναδημιουργήσει με τη μέθοδό του τόσο αυτή, όσο και τον αγαπημένο της, αλλά ένας άλλος εντελώς πλούσιος του είπε ότι το σώμα της πλέον το χρησιμοποιεί κάποιος άλλος (εννοώντας ότι κάποιος άλλος επιστήμονας είχε αναπτύξει μια μέθοδο με την οποία κάποιος μπορεί να πάρει το σώμα κάποιου άλλου).

 

Αυτάααα....

Edited November 10, 2013 by alien666

[AlienBill]

Διάβασα το "η απελευθέρωση της Γης" από εκδόσεις παρά πέντε: Είχε ενδιαφέρουσες ιστορίες κι εδώ. Το ομώνυμο διήγημα του Tenn ήταν αρκετά καλό. Το καταφύγιο του Elison, πολύ καλό, υπήρχε επίσης ένα διήγημα από McDaid που αφορούσε έναν εφυή ανελκυστήρα, το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ και μαζί με το "οι εξωγήινοι που βασικά τα ήξεραν όλα" του Effinger ήταν τα καλύτερα. "Η λύση της μαγιόμυγας" από Sheldon ήταν οκ. Το "αναφορικά με τον πλανήτη τρία" του Arhur Clark με κούρασε όπως έχει κάνει σε πολλές ιστορίες ο συγκεκριμένος συγγραφέας και το τελευταίο αποκαλυπτικό διήγημα από Connie Williw μου φάνηκε έτσι κι έτσι.

Edited November 12, 2013 by alien666

[AlienBill]

Διάβασα το "Bραβεία Nebula 2003" από Anubis. Γενικά είμαι από αυτούς που αν με έβαζαν να επιλέξω να διαβάσω μεταξύ οτιδήποτε κυκλοφορεί σε μια δεδομένη χρονική περίοδο, ή βραβευμένα έργα από μια πολύ ευρύτερη περίοδο, εγώ θα προτιμούσα το πρώτο. Γι' αυτό και χαιρετίζω την προσπάθεια που έκανε η Anubis στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας να εκδόσει οτιδήποτε κυκλοφορούσε ΤΟΤΕ, με αυτό το βιβλίο, αλλά και με τις ετήσιες ανθολογίες επιστημονικής φαντασίας. Κρίμα που το εγχείρημα αυτό δεν ευδοκίμησε. Δυστυχώς όμως, διαβάζοντας αυτό το συγκεκριμένο βιβλίο, κατάλαβα ότι δεν είμαι και τόσο φαν των συγκεκριμένων βραβείων (προτιμώ το ύφος των βραβείων "Φίλιπ Ντικ"). Μεταξύ των έξι ιστοριών που περιλαμβάνονται σε αυτό, ξεχώρισα μόνο δύο: Την ύστατη γη, του Jack Williamson (νουβέλα) και την αναιρεση του James Patrick Kelly (διήγημα). Τα άλλα δεν μου άρεσαν και τόσο.

Edited November 15, 2013 by alien666

[AlienBill]

Διάβασα το "σκέψου σαν δεινόσαυρος" από εκδόσεις παρά πέντε. Πρόκειται για την καλύτερη από τις τρεις ανθολογίες που κυκλοφορεί η συγκεκριμένη εκδοτική, εφόσον μου άρεσαν και οι 7 ιστορίες που περιλαμβάνει. Αν ξεχώριζα κάποιες λίγο περισσότερο, αυτές είναι το ομώνυμο διήγημα από τον James Kelly, "το παντοτινά δική σου, Αννα" από Katie Wilheim και η μούσα από πυρίτιο του Hilbert Schenck.

[nikosal]

Arthur C. Clarke, Sands of Mars