Τα καλύτερα διηγήματα τρόμου

[tsathoggua]

Το τόπικ έχει εξελιχθεί σε αποθέωση των συλλογών Ωρόρα

Για να πω την αλήθεια όμως, το count magnus το βρίσκω μια υπερβολικά συνηθισμένη βαμπιροϊστορία. Ίσως τότε να είχε πρωτοτυπία, δεν ξέρω, αλλά σήμερα δε βρήκα κάτι που να με εντυπωσιάζει.

 

Εννοείται πως κάθε ιστορία πρέπει (εν μέρει τουλάχιστον) να την εξετάζουμε μέσα στα πλαίσια της εποχής που γράφτηκε. Θεωρώ πάντως πως το Count Magnus έχει σημεία που δεν έχουν χάσει την δύναμη τους ακόμα και σήμερα. Έκαστος με τις προτιμήσεις του φυσικά :-) Γενικά, ολόκληρη η συλλογή Ιστορίες φαντασμάτων ενός αρχαιοδίφη του James αξίζει να διαβαστεί διότι περιέχει μερικές από τις καλύτερες ιστορίες του είδους.

 

Δημήτρη το Ένα Σπίτι Κελεπούρι είναι όντως πολύ καλή ιστορία. Ο Μάθεσον έχει γράψει μερικά εξαιρετικά σύντομα διηγήματα. Αυτό με το πεπτικό σύστημα του Τσαθόγκουα πρέπει να είναι αναφορά στα Επτά Γκης αλλά μου φαίνεται πως δεν ήταν ο Τσαθόγκουα αλλά κάποια άλλη αρχέγονη γλίτσα :-)

[Δημήτρης]

Ναι αναφορά στα ''Επτά Γκης'' ήταν. 'Ενα από τα γκης στα οποία στέλνεται ο πολεμιστής του λέει ότι δεν θα τον ''καταναλώσει'' γιατί του φαίνεται πολύ περίεργη μορφή ζωής και ενδεχομένως να προκαλούσε δυσλειτουργίες στο πεπτικό του σύστημα. Νομίζω ότι ήταν ο tsathoggua αυτός που το έλεγε, αλλά δεν παίρνω και όρκο. Δύο άλλα πολύ καλά διηγήματα που θυμάμαι, και ελπίζω να μην πειράζει τον φίλτατο Iwannh που βάζω τόσα πολλά είναι αυτά:

 

- Ray Russell: ''Sanguinarius''. Ο Russell προσφέρει μία άλλη οπτική γωνία στη ζωή της Elizabeth Bathory. Η Bathory ήταν η μεγαλύτερη γυναίκα δολοφόνος όλων των εποχών και εδώ βλέπουμε την ίδια να αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο περιστατικά της ζωής της. Πιστεύω ότι λίγο πολύ κάθε fan του τρόμου θα ενδιαφέρεται να μάθει για την αιματοβαμμένη κόμισσα και η συγκεκριμένη ιστορία πραγματικά τα σπάει.

 

- Edowaga Rampo: ''Η Ανθρώπινη Καρέκλα''. Ένα πολύ πρωτότυπο διήγημα βασισμένο σε μία έξυπνη ιδέα, που θα ήταν ακόμα πιο πρωτότυπο αν ο τίτλος του δεν ήταν spoiler του κερατά. Όλοι λοιπόν διαβάζοντας το θα καταλάβουν περί τίνος πρόκειται, αλλά το τέλος κρύβει ένα ενδιαφέρον twist.

 

 

[dagoncult]

- Edowaga Rampo: ''Η Ανθρώπινη Καρέκλα''. Ένα πολύ πρωτότυπο διήγημα βασισμένο σε μία έξυπνη ιδέα, που θα ήταν ακόμα πιο πρωτότυπο αν ο τίτλος του δεν ήταν spoiler του κερατά. Όλοι λοιπόν διαβάζοντας το θα καταλάβουν περί τίνος πρόκειται, αλλά το τέλος κρύβει ένα ενδιαφέρον twist.

 

Για κάποιον λόγο (

πιθανολογώ ο περιορισμός των κινήσεων του σώματος

), όταν την διάβαζα, η Ανθρώπινη Καρέκλα μού δημιουργούσε την ίδια άβολη αίσθηση που μου δημιουργούσε κι η Ιστορία του Χειρούργου.

[Δημήτρης]

- Edowaga Rampo: ''Η Ανθρώπινη Καρέκλα''. Ένα πολύ πρωτότυπο διήγημα βασισμένο σε μία έξυπνη ιδέα, που θα ήταν ακόμα πιο πρωτότυπο αν ο τίτλος του δεν ήταν spoiler του κερατά. Όλοι λοιπόν διαβάζοντας το θα καταλάβουν περί τίνος πρόκειται, αλλά το τέλος κρύβει ένα ενδιαφέρον twist.

 

Για κάποιον λόγο (

πιθανολογώ ο περιορισμός των κινήσεων του σώματος

), όταν την διάβαζα, η Ανθρώπινη Καρέκλα μού δημιουργούσε την ίδια άβολη αίσθηση που μου δημιουργούσε κι η Ιστορία του Χειρούργου.

 

dagoncult δεν έχω διαβάσει την ''Ιστορία του Χειρούργου'' γι' αυτό και δεν μπορώ να έχω άποψη. Υποψιάζομαι όμως ότι θα μου αρέσει τρελά, γι' αυτό και μακάρι να βρω μία μέρα το Οξύ που την έβγαλε. Μερικά άλλα πολύ ωραία διηγήματα που δεν αναφέρω υποθέσεις γιατί είναι γνωστά είναι: Arthur Machen: Η Νουβέλλα της Μαύρης Σφραγίδας, Clive Barker: Η Κρεοφόρος του Μεσονυκτίου, Λουκάς Καβακόπουλος: Η Τελική Πύλη, August Derleth: Ο Παρατηρητής από τον Ουρανό, H. P. Lovecraft: Φυλακισμένος με τους Φαραώ.

[tsathoggua]

 

Μερικά άλλα πολύ ωραία διηγήματα που δεν αναφέρω υποθέσεις γιατί είναι γνωστά είναι: Arthur Machen: Η Νουβέλλα της Μαύρης Σφραγίδας, Clive Barker: Η Κρεοφόρος του Μεσονυκτίου, Λουκάς Καβακόπουλος: Η Τελική Πύλη, August Derleth: Ο Παρατηρητής από τον Ουρανό, H. P. Lovecraft: Φυλακισμένος με τους Φαραώ.

 

Τα διηγήματα των Μάχεν, Λάβκραφτ και Μπάρκερ αγαπημένα. Αυτό του Ντέρλεθ δεν το θυμάμαι καθόλου. Από Ντέρλεθ είχα πάθει πλάκα με τα Πέρα από το κατώφλι και Ο Κάτοικος του Σκοταδιού. Του Καβακόπουλου δεν το έχω διαβάσει.

 

Και το Sanguinarious που ανέφερες πολύ ενδιαφέρον. Woman of dark desires, Elizabeth Bathory... που τραγουδάγανε και οι Bathory.

[Δημήτρης]

Μερικά άλλα πολύ ωραία διηγήματα που δεν αναφέρω υποθέσεις γιατί είναι γνωστά είναι: Arthur Machen: Η Νουβέλλα της Μαύρης Σφραγίδας, Clive Barker: Η Κρεοφόρος του Μεσονυκτίου, Λουκάς Καβακόπουλος: Η Τελική Πύλη, August Derleth: Ο Παρατηρητής από τον Ουρανό, H. P. Lovecraft: Φυλακισμένος με τους Φαραώ.

 

Τα διηγήματα των Μάχεν, Λάβκραφτ και Μπάρκερ αγαπημένα. Αυτό του Ντέρλεθ δεν το θυμάμαι καθόλου. Από Ντέρλεθ είχα πάθει πλάκα με τα Πέρα από το κατώφλι και Ο Κάτοικος του Σκοταδιού. Του Καβακόπουλου δεν το έχω διαβάσει.

 

Και το Sanguinarious που ανέφερες πολύ ενδιαφέρον. Woman of dark desires, Elizabeth Bathory... που τραγουδάγανε και οι Bathory.

 

''Ο Παρατηρητής από τον Ουρανό'' είναι μέρος της σπονδυλωτής νουβέλας ''Το Μονοπάτι του Κθούλου'' που υπάρχει σ' αυτή την έκδοση. Μου άρεσε ιδιαίτερα γιατί τρέφω αδυναμία στα Ινσμουθιανά διηγήματα. Τα ''Πέρα από το Κατώφλι'' και ''Ο Κάτοικος του Σκοταδιού'' ήταν καλά, χωρίς πάντως να τα βάζω και στη πρώτη γραμμή. Αρχίζω να υποψιάζομαι φίλε tsathoggua ότι έχουμε πολύ διαφορετικά γούστα. Όχι φυσικά ότι είναι κακό αυτό, κουβέντα να γίνεται μονάχα..

 

Το Sanguinarious είναι πράγματι πολύ καλό, αν και με τις προτιμήσεις που έχουμε δεν σου εγγυώμαι τίποτα Υπάρχει στο ''Ιστορίες Αίματος και Πάθους'' της Ωρόρα, την δεύτερη χρονολογικά ανθολογία που διάβασα παραπάνω από δέκα χρόνια πριν. Θυμάμαι καλά ότι εκείνο τον καιρό άπειρος αναγνώστης ακόμη είχα τηλ. μέσα στο δωμάτιο μου. Και ακριβώς όταν τελείωσα το ''Sanguinarious'' αυτό χτύπησε, με αποτέλεσμα να τρομάξω πάρα πολύ άσχημα. Είχα αγοράσει και ένα βιβλίο με την ιστορία της στα Αγγλικά αλλά δεν μπορώ να το βρω. Ελπίζω να μην το έχω σπρώξει κατά λάθος σε κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο τότε που είχα ξεφορτωθεί πολλά βιβλία μαζί. Μερικές ακόμη προτάσεις:

 

- Stephen King: ''Η Κάντιλακ του Ντόλαν'', ''Άφετε τα Παιδία'', ''Κράουτς Εντ'', ''Ο Μπαμπούλης''. Εδώ δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην βουτήξω το δάχτυλο μου στο βάζο με το μέλι. Είναι λοιπόν

ένας τύπος ο οποίος πρέπει να απαγάγει ένα παιδί για λογαριασμό ενός παιδεραστή στον οποίο χρωστάει λεφτά. Αρπάζει ένα αγοράκι και προσπαθεί να το χώσει μεσ' το βαν του. Και ο μικρός ούτε που θα μπορούσε να φανταστεί ότι από εκείνη την στιγμή και μετά, ο κώλος του άνηκε στον Τούρκο έμπορο χαλιών

Θεϊκό έτσι;

 

- Και φυσικά θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω ''Το Κουτί'' του φοβερού και τρομερού Jack Ketchum που αναφέρθηκε και πιο πριν. Πολύ άρρωστη ιστορία.

Edited November 18, 2011 by Δημήτρης

[Nihilio]

- Και φυσικά θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω ''Το Κουτί'' του φοβερού και τρομερού Jack Ketchum που αναφέρθηκε και πιο πριν. Πολύ άρρωστη ιστορία.

Είναι στην ίδια ανθολογία με την "Ιστορία του Χειρούργου". Αν θες, κανονίζουμε να σου τη δανείσω.

[Δημήτρης]

- Και φυσικά θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω ''Το Κουτί'' του φοβερού και τρομερού Jack Ketchum που αναφέρθηκε και πιο πριν. Πολύ άρρωστη ιστορία.

Είναι στην ίδια ανθολογία με την "Ιστορία του Χειρούργου". Αν θες, κανονίζουμε να σου τη δανείσω.

 

Nihilio αυτό δεν το ήξερα και μου το είπε χθες η wordsmith. Το συγκεκριμένο είναι ένα βιβλίο το οποίο θέλω να το έχω, όχι απλώς να το διαβάσω. Θα κοιτάξω λοιπόν κάποια στιγμή να το αγοράσω. Σ' ευχαριστώ πολύ όπως και να 'χει

[tsathoggua]

''Ο Παρατηρητής από τον Ουρανό'' είναι μέρος της σπονδυλωτής νουβέλας ''Το Μονοπάτι του Κθούλου'' που υπάρχει σ' αυτή την έκδοση. Μου άρεσε ιδιαίτερα γιατί τρέφω αδυναμία στα Ινσμουθιανά διηγήματα. Τα ''Πέρα από το Κατώφλι'' και ''Ο Κάτοικος του Σκοταδιού'' ήταν καλά, χωρίς πάντως να τα βάζω και στη πρώτη γραμμή. Αρχίζω να υποψιάζομαι φίλε tsathoggua ότι έχουμε πολύ διαφορετικά γούστα. Όχι φυσικά ότι είναι κακό αυτό, κουβέντα να γίνεται μονάχα..

 

Το Sanguinarious είναι πράγματι πολύ καλό, αν και με τις προτιμήσεις που έχουμε δεν σου εγγυώμαι τίποτα Υπάρχει στο ''Ιστορίες Αίματος και Πάθους'' της Ωρόρα, την δεύτερη χρονολογικά ανθολογία που διάβασα παραπάνω από δέκα χρόνια πριν. Θυμάμαι καλά ότι εκείνο τον καιρό άπειρος αναγνώστης ακόμη είχα τηλ. μέσα στο δωμάτιο μου. Και ακριβώς όταν τελείωσα το ''Sanguinarious'' αυτό χτύπησε, με αποτέλεσμα να τρομάξω πάρα πολύ άσχημα. Είχα αγοράσει και ένα βιβλίο με την ιστορία της στα Αγγλικά αλλά δεν μπορώ να το βρω. Ελπίζω να μην το έχω σπρώξει κατά λάθος σε κανένα παλαιοβιβλιοπωλείο τότε που είχα ξεφορτωθεί πολλά βιβλία μαζί. Μερικές ακόμη προτάσεις:

 

- Stephen King: ''Η Κάντιλακ του Ντόλαν'', ''Άφετε τα Παιδία'', ''Κράουτς Εντ'', ''Ο Μπαμπούλης''. Εδώ δεν μπορώ να αντισταθώ στον πειρασμό και να μην βουτήξω το δάχτυλο μου στο βάζο με το μέλι. Είναι λοιπόν

ένας τύπος ο οποίος πρέπει να απαγάγει ένα παιδί για λογαριασμό ενός παιδεραστή στον οποίο χρωστάει λεφτά. Αρπάζει ένα αγοράκι και προσπαθεί να το χώσει μεσ' το βαν του. Και ο μικρός ούτε που θα μπορούσε να φανταστεί ότι από εκείνη την στιγμή και μετά, ο κώλος του άνηκε στον Τούρκο έμπορο χαλιών

Θεϊκό έτσι;

 

- Και φυσικά θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρω ''Το Κουτί'' του φοβερού και τρομερού Jack Ketchum που αναφέρθηκε και πιο πριν. Πολύ άρρωστη ιστορία.

 

Ok για το Ο Παρατηρητής από τον Ουρανό. Το έχω διαβάσει στην παλιότερη έκδοση της Terra Nova (τουλάχιστον έτσι νομίζω...). Παρόμοια γούστα έχουμε πάντως, τουλάχιστον ως προς τους συγγραφείς.

 

Για Stephen King είμαι εντελώς αναρμόδιος να μιλήσω αφού δεν πρέπει να έχω διαβάσει τίποτα από αυτόν

 

Το Κουτί του Κέτσαμ είναι διήγημα υπερφυσικού τρόμου ή απουσιάζει το υπερφυσικό στοιχείο;

 

Μιας που ανέφερες τον Matheson, υπάρχει και ένα άλλο πολύ καλό διήγημα του, το Υπεραστική Κλήση. Βρίσκεται σε κάποια συλλογή του Αιγώκερου.

 

Τέλος, ένα από τα πιο δυσοίωνα διηγήματα που έχω διαβάσει ποτέ είναι το Στη Σκηνή του Άμουντσεν κάποιου Τζον Μάρτιν Λήχυ. Περιέχεται σε αυτήν την ανθολογία του Γ. Μπαλάνου.

[Δημήτρης]

Κοίτα ο King για 'μένα δεν είναι καθαρά συγγραφέας τρόμου. Περισσότερο θα έλεγα ότι εκτός κάποιων εξαιρέσεων, περιγράφει καθημερινές καταστάσεις με πινελιές τρόμου. Δες αν θέλεις το αρχικό post της trillian στο αντίστοιχο topic, μ' εκφράζει απόλυτα. Τα δικά του τα έβαλα επειδή μου άρεσαν πολύ, δεν χάνεις και τίποτα αν δεν τα διαβάσεις. Το ''Κουτί'' του Ketchum δεν είμαι σίγουρος αν μπορώ να το χαρακτηρίσω ως υπερφυσικό τρόμο ή όχι, και εκεί έγκειται και η όλη γοητεία της ιστορίας. Υπήρχε παλαιότερα online στο altfactor και από 'κει το διάβασα και εγώ. Έναν Αιγόκερω που έχω δεν μπορώ να τον βρω αυτή τη στιγμή για να τσεκάρω αν είναι αυτός που λες. Έχω πάντως την ανθολογία του Μπαλάνου και θα την πιάσω κάποια στιγμή. Τέλος αν δεν το έχεις κάνει, διάβασε πάση θυσία το πρώτο κεφάλαιο από τον ''Άρχοντα του Ψεύδους'' του Masterton. Εγγυημένα ''θα τα δεις όλα''.

Edited November 21, 2011 by Δημήτρης

[aScannerDarkly]

Τελικά από αυτό το βιβλίο, μόνο το πρώτο κεφάλαιο αξίζει; Μόνο γι' αυτό ακούω.

 

To Kουτί βρίσκεται ακόμα εδώ, και μάλιστα σε μετάφραση Κόμητος, όπως βλέπω.

Edited November 21, 2011 by aScannerDarkly

[Stanley]

Η Μορέλλα

[Δημήτρης]

Τελικά από αυτό το βιβλίο, μόνο το πρώτο κεφάλαιο αξίζει; Μόνο γι' αυτό ακούω.

 

To Kουτί βρίσκεται ακόμα εδώ, και μάλιστα σε μετάφραση Κόμητος, όπως βλέπω.

 

aScannerDarkly καλός είναι ο Άρχοντας και τον προτείνω για διάβασμα. Αλλά το πρώτο κεφάλαιο είναι πραγματικά απίστευτο, ενώ το υπόλοιπο βιβλίο προς το τέλος φθίνει. Και σ' ευχαριστώ για το link, γιατί με ένα πρόχειρο ψάξιμο που έκανα στο altfactor δεν το βρήκα

Edited November 21, 2011 by Δημήτρης

[tsathoggua]

 

Τέλος αν δεν το έχεις κάνει, διάβασε πάση θυσία το πρώτο κεφάλαιο από τον ''Άρχοντα του Ψεύδους'' του Masterton. Εγγυημένα ''θα τα δεις όλα''.

 

Το έχω διαβάσει το βιβλίο. Το θυμάμαι το πρώτο κεφάλαιο και ήταν αρκετά σκληρό. Έχω κάποιες ενστάσεις για τον Μάστερτον διότι πολλές φορές η εμμονή του στην περιγραφή ακραίων σκηνών γίνεται καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού. Επιπλέον έχει το σπάνιο χάρισμα ενώ δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα στα βιβλία του, να τα καταστρέφει με ένα απλοϊκό και πρόχειρο τέλος. Πάντως το Ο Άρχοντας του Ψεύδους είναι όντως αξιόλογο.

 

Το Κουτί θα το διαβάσω απόψε και θα επανέλθω!

[Nihilio]

Το έχω διαβάσει το βιβλίο. Το θυμάμαι το πρώτο κεφάλαιο και ήταν αρκετά σκληρό. Έχω κάποιες ενστάσεις για τον Μάστερτον διότι πολλές φορές η εμμονή του στην περιγραφή ακραίων σκηνών γίνεται καθαρά για λόγους εντυπωσιασμού. Επιπλέον έχει το σπάνιο χάρισμα ενώ δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα στα βιβλία του, να τα καταστρέφει με ένα απλοϊκό και πρόχειρο τέλος. Πάντως το Ο Άρχοντας του Ψεύδους είναι όντως αξιόλογο.

Ναι, τα τέλη του Μάστερτον είναι εντυπωσιακά αδύναμα σε σχέση με ότι έχει χτίσει σε ολόκληρο το βιβλίο του. Υπάρχουν κανα-δυο εξαιρέσεις (Τενγκου, ο Δαίμονας Επιστρέφει - Charnel House στο πρωτότυπο) αλλά κι εκεί το τέλος είναι απλά ανεκτό και βγάζει νόημα.

[tsathoggua]

Ναι, τα τέλη του Μάστερτον είναι εντυπωσιακά αδύναμα σε σχέση με ότι έχει χτίσει σε ολόκληρο το βιβλίο του. Υπάρχουν κανα-δυο εξαιρέσεις (Τενγκου, ο Δαίμονας Επιστρέφει - Charnel House στο πρωτότυπο) αλλά κι εκεί το τέλος είναι απλά ανεκτό και βγάζει νόημα.

 

Σωστός! Και το Τένγκου έχει σχετικά αξιοπρεπές τέλος. Το άλλο δεν το έχω διαβάσει.

[Nihilio]

Είχε βγει στα 70's από τη σειρά "Βιβλιοθήκη Τρόμου". Μπορεί να το πετύχεις γυρνώντας στα παλαιοβιβλιοπωλεία στο Μοναστηράκι (το είχα πετύχει κι εγώ, αλλά το είχα ήδη διαβάσει από ένα Omnibus με τα Tengu, Δαίμονες της Νορμανδίας, Καθρέφτη και αυτό στα Αγγλικά)

[Count Baltar]

To Kουτί βρίσκεται ακόμα εδώ, και μάλιστα σε μετάφραση Κόμητος, όπως βλέπω.

 

Ωπ, τώρα το είδα αυτό. Μια σημείωση:

 

όταν είχε κυκλοφορήσει το "Οι Στάχτες της Ψυχής μας", οι εκδόσεις Οξύ είχαν δώσει "Το κουτί" για προδημοσίευση στο Βήμα (ή στα Νέα, ειλικρινά δεν θυμάμαι). Με όχι λίγη φρίκη, είχα διαπιστώσει ότι εκείνη η εκδοχή ήταν η εντελώς ανεπιμέλητη (και νομίζω και συντετμημένη) και όχι εκείνη που περιλαμβανόταν στο βιβλίο. Δεν έχω βρει τον χρόνο να διαπιστώσω αν το παραπάνω λινκ παραπέμπει σε εκείνη την εκδοχή (ή, αν με άλλα λόγια, το Οξύ "πρόσφερε" πάλι κάτι που δεν έπρεπε να προσφέρει).

 

Αυτό με κάθε επιφύλαξη.

[Guest old#2065]

Δεν έχω βρει τον χρόνο να διαπιστώσω αν το παραπάνω λινκ παραπέμπει σε εκείνη την εκδοχή (ή, αν με άλλα λόγια, το Οξύ "πρόσφερε" πάλι κάτι που δεν έπρεπε να προσφέρει).

 

Αυτό με κάθε επιφύλαξη.

Αυτό λέγεται οξύτατη κριτική στο Οξύ.

[SpirosK]

Ποιά είναι τα καλύτερα διηγήματα τρόμου που έχετε διαβάσει;

 

3. Η αποικία των τιμωρημένων - Φράντς Κάφκα

 

Θα με ενδιέφερε πολύ να ανακαλύψω κάποιο διήγημα που δεν το ξέρω απο τις απαντήσεις σας

 

Ποτέ δεν το είχα σκεφτεί σαν τρόμου αυτό (Kafka fan here, ελάχιστη σχέση με τρόμο). Κοίτα να δεις τι μαθαίνει κανείς...

[northerain]

Ε, το μεινστρημ τόσους συγγραφείς/έργα μας κλέβει, ας κλέψουμε και εμείς μερικά.

[tsathoggua]

Το διάβασα το Κουτί του Κέτσαμ. Δεν θα το χαρακτήριζα τρόμου αλλά είναι δυνατό διήγημα και σε εμένα τουλάχιστον κατάφερε να προκαλέσει ανησυχία.

[Nihilio]

Το διάβασα το Κουτί του Κέτσαμ. Δεν θα το χαρακτήριζα τρόμου

Θα μπορούσες να το αναλύσεις λίγο αυτό, γιατί με μπέρδεψες τώρα.

[tsathoggua]

Το διάβασα το Κουτί του Κέτσαμ. Δεν θα το χαρακτήριζα τρόμου

Θα μπορούσες να το αναλύσεις λίγο αυτό, γιατί με μπέρδεψες τώρα.

 

Πιο πολύ θα το χαρακτήριζα παράξενο ή αλλόκοτο και όχι τρομακτικό. Δεν μου έβγαλε αυτό που βγάζουν άλλα διηγήματα που έχουν αναφερθεί παραπάνω. Πάντως ήταν όντως πολύ καλό.

[Nihilio]

Το διάβασα το Κουτί του Κέτσαμ. Δεν θα το χαρακτήριζα τρόμου

Θα μπορούσες να το αναλύσεις λίγο αυτό, γιατί με μπέρδεψες τώρα.

 

Πιο πολύ θα το χαρακτήριζα παράξενο ή αλλόκοτο και όχι τρομακτικό. Δεν μου έβγαλε αυτό που βγάζουν άλλα διηγήματα που έχουν αναφερθεί παραπάνω. Πάντως ήταν όντως πολύ καλό.

OK, κατάλαβα τι θες να πεις. Είναι νομίζω το τι τρομάζει τον κάθε έναν, πχ εμένα αυτή η αμφισημία του τι μπορεί να είναι στο κουτί και τα αποτελέσματα που έχει το περιεχόμενο τα είχα βρει απίστευτα τρομαχτικά.